…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Από τα χθες και μόλις ανακοινώθηκε η αποστολή της ομάδας μας, έπεσε ένας αμήχανος προβληματισμός. Ενδεκάδα κυπέλλου και στον ημιτελικό; Έξω από την αποστολή δύο βασικοί αμυντικοί κι ένας αμυντικός χαφ; Αυτοί ήταν στον πάγκο μέχρι και με την Κηφισιά. Κι έπαιξαν κιόλας. Με τον ΟΣΦΠ μοιάζουν περιττοί; Περίεργα πράματα βεβαιώσαμε κάποιοι που μιλήσαμε…Αν δεν πηγαίναμε καλά, είχαμε κάδρο τον Αλμέιδα. Αν πηγαίναμε καλά, ίσα που θα σκίζαμε τα πτυχία μας.

Και τα σκίσαμε. 7 αλλαγές και στην ουσία, κέντρο νεκρά φύση. Με τίποτα δεν χωνευόταν η ομάδα που μπήκε στο γήπεδο, με Ελίασον και Γκατσίνοβιτς σε ρηχά νερά και τον Γαλανόπουλο, νάναι φιλότιμος μεν αλλά πολύ λίγος δε. Να μην μιλήσω φυσικά για τον πρώην παίκτη, Τσούμπερ. Όμως τα σκίσαμε τα πτυχία μας.

Διότι αντίπαλος δεν υπήρχε. Δεν θυμάμαι τελική στο πρώτο ημιχρόνιο, ενώ θυμάμαι την τρομάρα του ΟΣΦΠ όταν έβγαινε μπροστά η ΑΕΚ. Που δεν πρεσάριζε αλλά απολάμβανε μια ψυχική και σωματική ανωτερότητα. Αυτή, που μαζί με το γήπεδο, την έκανε να προηγηθεί σχεδόν από τα αποδυτήρια με τον Γκαρσία. Ένα γκολ που προκάλεσε διάρροια στον αντίπαλο και δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει. Όπως κι εμείς φυσικά, που τσιμπιόμασταν.

Δυό γκολ απλά με απλωμένες τις φανέλες; Τι να περιμένεις; Αλλαγές ο αντίπαλος κι αλλαγές κι εμείς. Μόνο που πλέον θα μπαίνανε αναπληρωματικοί του Πειραιά και βασικοί δικοί μας. Όλα θα κυλάγανε πιο καλά, το έβλεπες, το μύριζες στην ατμόσφαιρα. Διότι η ΑΕΚ φυσικά και δεν ήταν καλή, αλλά είχε θέληση, είχε πάθος κι είχε σε τρομερή μέρα πέντε πυλώνες : Τον Σιντιμπέ που ήταν ο κορυφαίος. Τον Χατζησαφί. Τον Τζαβέλα και τον Μάνταλο. Και σήμερα και τον Γκαρσία, ειδικά του δεύτερου ημιχρόνιου που σκόρπαγε σακούλες γεμάτες πανικό.

Κόντρα σε έναν αντίπαλο που ακόμα κι όταν φαινόταν ότι είχε ισορροπήσει, ήταν μαγική εικόνα. Διότι πιο πολύ η ΑΕΚ είχε σταματήσει διότι φαινόταν ότι ψυχικά δεν μπορούσε άλλο. Εκεί επενέβη μια τρομερή φορά ο Στάνκοβιτς και μετά έδρασε πάλι ο Αλμέιδα, με την ανανέωση του υλικού. Και πλέον ειλικρινά, περίμενες κι άλλο γκολ, χωρίς όμως ποτέ να έχεις ανησυχήσει κι ιδιαίτερα.

Και το γκολ ήρθε. Κόντρα σε αυτόν τον ανεκδιήγητο διαιτητή και τον δεξί επόπτη. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες και κόντρα στα κόκκινα γυαλιά, που φόραγαν. Είναι τρομερό να χρειάζεσαι var για να δεις το εξόφθαλμο πέναλτυ, είναι τρομερό να μην σφυράς φάουλ τα κεφαλοκλειδώματα, κι είναι τρομερό να διακόπτεις φάσεις για κόκκινη δείχνοντας δήθεν κίτρινη σε προγενέστερη φάση, ενώ είχες αφήσει το πλεονέκτημα. Πολλή μικρή διαιτησία σήμερα, που στο τέλος είχε χάσει τα αυγά και τα καλάθια, και φυσικά προκάλεσε κι αυτόν τον εκνευρισμό των παικτών μεταξύ τους που στην ουσία δεν είχαν κάτι να χωρίσουν.

Δεν μπορώ να μιλήσω για τακτικές. Ήταν ένα νευρικό παιχνίδι χωρίς ρυθμό. Η ΑΕΚ η σημερινή πήγε στα όρια της, ενώ ο αντίπαλος φάνηκε απλά ότι δεν υπάρχει σαν ομάδα. Φυσικά υπήρχαν οι φανέλες και οι μπράβοι μαζί με τους καραπαπάρες στην φυσούνα, αλλά εδώ μιλάμε για μπάλα. Και στην μπάλα, με δικό σου διαιτητή, δεν μπορείς να κάνεις φασαρία για ένα γκολ που ακυρώθηκε ορθότατα και τσεκαρίσθηκε κι από το var. Πρέπει να υπάρχει κι ένα τέλος με την ασυδοσία του νεοέλληνα. Κι ένα σωστό γαμήσι, όπως έπεσε σήμερα.

3-0 ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑ και μπράβο στον Αλμέιδα και μπράβο μας που σκίσαμε τα πτυχία μας. Να τα σκίζουμε κάθε Κυριακή και κάθε Τετάρτη.

Φυσικά, κι όσο κύλαγε ο χρόνος στο δεύτερο μέρος, καταλάβαινες ότι ο αντίπαλος δεν μπορούσε. Μετά την δεκαπεντάλεπτη εδαφική υπεροχή του, έχανε τα πάντα. Από άκρα, μέχρι κέντρο, μέχρι προσωπικές μονομαχίες, μέχρι και τα τυπωμένα πεντοχίλιαρα του Παπασταθόπουλου. Τα έχανε όλα. Κάθε επίθεση της ΑΕΚ μύριζε γκολ. Μύριοζε μπούκα στην περιοχή, μύριζε πτωματίνη στις αντοχές του οσφπ. Την έβγαλε καλά αλλά με το εξής συμπέρασμα :

Τα δεύτερα μας τον κερδίσανε με 2-0 και τα πρώτα μας με 1-0.

Κι άρα έπιασε το σκορ της αναστροφής.

ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ.

Ποιος αϊτομάτης παρατήρησε τους πόντους που έλειπαν από τα οριζόντια δοκάρια;
Ο τερματοφύλακας καθώς έκατσε απο κάτω τα είδε κοντά; Το σέντερ φορ καθως ζεσταίνοταν με σουτ, είδε μια δυσκολία στο να βρει στόχο; Ο Οδυσσέας απο το κλουβί του, μίλια μακρυά,είδε ο άτιμος ότι λείπουν πόντοι,γιατί κάποτε είχε κάτει στο δοκάρι και κόζαρε την απέναντι καντίνα με τα “βρώμικα”;

Ο Μήτσος που μετά και από την πολύχρονη ενασχόλησή του με την κατασκευή του γηπέδου,είδε κατευθείαν το κατασκευάστικό λάθος στο γήπεδο του Ατρομητου και μάλιστα απο τηλεοράσεως.!

Και γιατί δεν το έλεγε πιο νωρίς, να ειχε φτιαχτεί για να παίζαμε;
(Ισως το είχε δει πιο πρίν,αλλά ήλπιζε ότι αυτό θα λειτουργούσε κατά των διεκδικητών. Και όντως. Χάθηκαν βαθμοί, από ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ εκεί λόγω…4 πόντων. Αφησε να ερθει η ωρα του αγωνα μεταξύ μας, να φτιαχτουν οι θηριώδεις αποστάσεις των δοκαριών και κατόπιν να περασει απο κει ο Παναθηναικός και να κερδίσει,αφού με 4 πόντους ψηλότερα γκολποστ, ο Ιωαννίδης και ο Κλάινχάίσλερ θα είναι άχαστοι.

Οταν ο άνθρωπος μεγαλώνει, οι αισθήσεις του οξύνονται,το δίχως άλλο.
Δεν είναι μάτια αυτά. Αλφάδι με laser είναι.

Οι άλλοι πάλι,σκάψανε τάφρο, για να ξεκινα η μέτρηση από εκεί. Μιλάμε για γελοιότητες. Αν διορθώνονταν έτσι, θα μπορούσε μια ομάδα να εχει δοκάρια ενάμιση μέτρο ύψος από το τεραίν και το υπόλοιπο ένα μέτρο στη γραμμη επάνω να εχει σκαφτεί ένα μέτρο τάφρος.Και να βάζεις μεζούρα απο εκεί κάτω και να βγαίνει 2.44 ακριβώς.

Κανονικά δηλαδή, την εγκατασταση των δοκαριών στα γήπεδα, θα έπρεπε να την αναλαμβάνει η ΔΕΗ. Οπως περνά τα καλώδια. Απίστευτα πράγματα.

Φυσικά και καλό ήταν να γίνει το ματς.Θα ακουστούν τα εξ αμάξης τριγύρω
Κρίμα πραγματικά που εφευρίσκονται τέτοιες γελοιότητες για να ακυρώνονται αγώνες και να κατακυρώνονται στα χαρτιά.
Αντε να είναι για λόγους ντόπιγκ. Αντε για σοβαρή κατασκευαστική αμέλεια. Αντε για παράτυπη συμμετοχή παίκτη. Αντε να είναι για διακοπή λόγω επεισοδίων.
Αλλά για 4 πόντους; Αλήθεια τώρα; Αν έχανες, θα έχανες γι αυτό;

Η ομάδα στο γήπεδο λάμπει και  τη μαυρίζουν πρακτικές του ’80.

Ντροπή ρε.

Πολλά θα είναι τα ερωτήματα που θα προκύψουν για το σημερινό παιχνίδι. Που θα το απολαμβάναμε. Με τζάκι, με βαρύ γήπεδο και φυσικά με το μεγάλο διπλό που θα κάναμε.

Πώς προέκυψε η υψομετρική διαφορά στα τέρματα; Πώς το βρήκαμε ;

Από την στιγμή που προέκυψε το θέμα, αυτή επιδιόρθωση που έγινε φυσικά δεν μπορεί να επιτρέψει την διεξαγωγή του αγώνα. Σε αυτό θα συμφωνήσουν όλοι. Δεν γίνεται να παίζει ο τερματοφύλακας σε γούρνα.

Το παιχνίδι θα πάει στον αθλητικό δικαστή και θα κατοχυρωθεί στην ΑΕΚ λόγω υπαιτιότητας του αντιπάλου.

Πολλά θα είναι τα σχόλια που θα ακούσουμε από τους αντιπάλους. Το χρέος της ομάδας είναι τα τους κερδίσει όλους.

Επίσης καλό είναι να ενημερωθούμε από τον πρόεδρο, αν επιστρέψαμε.

Υγ1. Προσωπικά δεν μου αρέσουν οι γαύρικες μέθοδοι.

Υγ2. Φυσικά mvp σήμερα ήταν ο Μανούχος.

Ο υποκρίταρος. Ανακαλύπτει “δικαιώματα” όταν  -ελέω τεχνολογίας-έχει κάνει τη δουλειά του και πλέον δεν χρειάζεται τα “αντικείμενα”  που χρησιμοποίησε τα οποία κατόπιν τα βάζει σε “προθήκες”.

“Ανακάλυψε” ότι δεν πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι-δουλοι ανθρώπων, όταν -με την βοήθεια της τεχνολογίας -πλέον δεν τους χρειάζοταν.

“Ανακάλυψε” ότι δεν πρέπει να “κακοποιεί” ζώα, όταν -και αυτα- δεν τα χρειάζοταν αφου οι μηχανές ανελαβαν αυτά που έκαναν τα ταπεινα γαιδούρια, τα σκυλιά,τα βοοειδη,τα άλογα κλπ. Και κάποια τα έβαλε στο σπίτι να τους πετά δυο κροκέτες και να τον γλύφουν στη μούρη,τον ένδοξο τενεκέ.

Μάλιστα προσφάτως σχετικά, “ανακάλυψε” ότι δεν πρέπει και να τα τρώει πλέον, αφού υπάρχουν,δια της τεχνολογίας  τροφίμων, “εναλλακτικοί” τρόποι βρώσης. (vegan ρε! Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα  καθώς πρέπει πολιτισμένα πρόβατα δεν είναι σωστό να τρώνε κρέας)

Ανακάλυψε την “μόλυνση” του πλανήτη όταν -για να φτάσει ως εδώ- μολυνε τα πάντα εν γνώσει του για να κάνει τη δουλίτσα του. Και “τρέχει” να “σώσει”  τον πλανήτη (οποία ύβρης)  φορολογώντας τις πλαστικές σακούλες στο μάρκετ,-και ότι άλλο κινείται,ως και τον άερα- αλλά με τις γιγάντιες βιομηχανίες να αλωνίζουν κανονικά. Μιλάμε για έναν πονηρό καραγκιόζη.

Ανακάλυψε ότι υπάρχει και “τρίτο” φύλο μάλιστα, όταν-ελέω τεχνολογίας και άρα αύξησης προσδόκιμου χρόνου ζωής- πλημμύρισε πληθυσμιακά και είπε: “μπάστα”. Είμαστε πολλοί. Φρένο.

Αν αίφνης, μπορούσες να άρεις την τεχνολογία και την τεχνογνωσία από το κόσμο,τώρα, με ένα μαγικό ραβδί, αμέσως,παρ αυτα, όλα αυτά θα επέστρεφαν εν μια νυκτί. Και οι δούλοι και τα γαιδούρια και η ανηλεής εκμετάλευση. Αστραπιαία. Και τα όποια “δικαιώματα” και “προστασίες” και λοιπές “ευαισθησίες” θα πήγαιναν στην πάντα, για πλάκα. Εδώ υπάρχουν σε πολλές περιοχές ακομα. Εν έτι 2023.

Κάλπικος ο πολιτισμός,γιατί δεν βασίζεται στον σεβασμό και στην αλλληλοκατανόηση,αλλά στην βιομηχανική διευκόλυνση.Και ΜΟΝΟ.  Πουθενά αλλού. Δεν υπάρχει Ανάγκη δηλαδή.

Οταν  δεν σε χρειάζεται κάποιος,σε βάζει στο βάθρο και σε περιποιεί  υποκριτικά με “δικαιώματα”.(με αποτέλεσμα να εμφανίζεται και  ο ίδιος ως μεγαλόθυμος και πολυεύσπλαχνος,αφού πριν σε είχε γδάρει κανονικά)  Οταν και αν σε χρειαστει όμως ξανά,θα σε γαμίσει όπως σε γάμαγε και πριν σε βάλει στο βάθρο της “ξεκούρασης” Ετοιμος οποιαδήποτε ώρα ο πούστης,να γυρίσει την πλάκα ανάποδα, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του.

Η “μεγαλύτερη ανακάλυψη του ανθρώπου” , η Δημοκρατία, (και οι Χάρτες των “δικαιωμάτων”) δεν είναι παρά ένα παραπαίδι.Ενα μπάσταρδο της Βιομηχανικής επανάστασης. Είναι ένα εφεύρημα. Ενα απότοκο. Δια των εφευρέσεων και άρα δια της διευκόλυνσης που παρέχουν οι μηχανές και οι επινοήσεις του, από  εκεί προέρχεται και η πολύ υποκριτική “Δημοκρατία” και τα όποια διακαιωματικά “τενεκεδάκια” σέρνει αυτή πίσω της. Σα γάμος καρνάβαλου. Γι αυτό και δεν την βλέπετε να λειτουργεί πουθενά κανονικά. Και ούτε πρόκειται. Γιατί δεν είναι Ανάγκη.Είναι απότοκο.

Είναι σαν τα κόπρανα που αφήνει ενα ζώο καθως περπατά και χέζει.Τα οποία είναι οφέλιμα για το χώμα  Αν φυτρώσει κάτι δημοκρατικό, έχει καλώς. Αν όχι, δε βαριέσαι. Το χώμα θα φταίει που είναι στέρφο. (πχ. οι έρημοι στη Μεση Ανατολή, οπου το σκατό της βιομηχανίας δεν αρκεί για να θρέψει την άμμο και να φυτρώσει το δημοκρατικό κυκλάμινο. Αλλά μια χαρά τα ζώα της Δύσης κάνουν δουλειές με τα άλλα της Ανατολής. Δεν εμποδίζονται από την δημοκρατική λειψυδρία.)

Πάρε τις μηχανές από το προσκήνιο και άνετα,σε χρόνο “dt” ο μαλάκας θα επιστρέψει ξανά εκεί που ήταν. Οχι βιομηχανικά μόνο .Αλλά πολιτισμικά. Βρισκόμαστε στη σπηλιά ακόμα. Απλά αυτή έχει πλέον  air contition και δορυφορικό πιάτο.Και απέξω ειναι αραγμένο το “car”, αντί για το γαϊδούρι. Αλλά το πραγματικό γαιδούρι, ο άπληστος δίποδος μαλάκας,στυγνός εκκμεταλευτής των πάντων, καραδοκεί οποιαδήποτε ώρα. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες, έτοιμος να στραφεί κατά το διπλανού δίποδου ή τετράποδου, να το φάει, να το καταπιεί, να το “στεγνώσει”, να το αποκάμει, εκμεταλευόμενος ότι μπορεί.

Φλιντστόουνς με γραβάτες, λουστρίνια,κινητά και ρολόγια. Τίποτα παραπέρα, ή παραπάνω. Η Ανάγκη-αυτή η μεγάλη Θεά- τον καθοδηγεί. Δεν υπάρχει καμια “επιλογή” πολιτισμική και λοιπές θεατρινίστικές μπούρδες. Αν υπάρξει ανάγκη, θα σε (ξανα)φάω ζωντανό.Αφού πρώτα σε εκμεταλευτώ όσο δεν παίρνει. Και κάτσε εσύ και μουρμούρα κάτι για “δικαιώματα” και λοιπά “οιυράνια τόξα” και “πράσινες αναπτύξεις” ή πράσινα άλογα.

Να το πάμε ήσυχα. Είχα φόβο για το σημερινό. Λόγω των βραβεύσεων πριν το παιχνίδι. Πάντα αυτές δεν φέρνουν θετικά αποτελέσματα. Ευτυχώς διαψεύστηκα με το τελικό σκορ. Πέρα από τον φόβο, όμως, είδα τρομερό κόσμο σήμερα. Δεν μιλάμε για sold out απλό. Μιλάμε ότι το γήπεδο ήταν κάργα. Πολύ κάργα φίλτατοι και φίλτατες.

Και πριν μπω στην κριτική του αγώνα, να πω εδώ, σε ξεχωριστή θέση, ευδιάκριτα, ότι σήμερα είχαμε και την πρώτη γιούχα για την ομάδα από όλο το γήπεδο. Σημαντικό αυτό, κι ενδεικτικό για αυτά που θα πω.

Που είναι πολύ απλό : Η ΑΕΚ ήταν κακή, αδιάβαστη και χωρίς ρυθμό. Το σκορ είναι μαγική εικόνα και κάνει να φαίνεται σαν μια νίκη εύκολη, ενώ ήταν πολλή δύσκολη. Χωρίς να υπάρχει αντίπαλος που να πιστεύει σε ανατροπή και χωρίς να έχει επιθετικούς προσανατολισμούς. Ένας αντίπαλος όμως που σε κανένα σημείο του αγώνα αφού έμεινε με δέκα παίκτες, δεν στο έδειχνε.

Αν πάμε αναλυτικά, θα πούμε ότι η ΑΕΚ δεν είχε σήμερα πλάγια μπακ, ενώ είχε σε κακή μέρα τον Σιμάνσκι και τον Πινέδα. Δεν απέκτησε σχεδόν ποτέ κυριαρχία στο κέντρο, ενώ ήταν τρομερά προβλέψιμη στο παιχνίδι που υποχρεώθηκε να κάνει από τον άξονα, αφού ούτε κι επιθετικά ο Άμραμπαντ πρόσφερε κάτι.

Είχε όμως η ομάδα μας έναν σούπερ ρολίστα, που λέγεται Αραούχο. Τι άλλο να κάνει ένας παίκτης; Πήρε το πέναλτυ ( πάρσιμο πιο πολύ παρά κάτι άλλο ), προσπάθησε να κόψει όσο μπορούσε το παιχνίδι πάσας του Άρη, έτρεξε παντού και στο τέλος έδωσε και μια ασίστ για ένα ακόμα γκολ. Πολύ κοντά του ήταν σήμερα ο Γιόνσον, κι από εκεί και πέρα το χάος. Και κυριολεκτώ, εξαιρώντας τον Αθανασιάδη που με μία σούπερ απόκρουση κράτησε την ομάδα μας στο παιχνίδι. Αν η ΑΕΚ ισοφαριζόταν, πολύ δύσκολα θα κέρδιζε το παιχνίδι.

Ξαναλέω, ήμασταν κακοί. Κι είναι κακός οιωνός για τα παιχνίδια που έρχονται. Σε αντίθεση με τον καλό οιωνό, που φυσικά είναι οι επιστροφές του Γκατσίνοβιτς και του Ελίασον, και τους οποίους τους έριξε ο Αλμέιδα στο παιχνίδι, και λόγω αυτών των αλλαγών κερδίσαμε σήμερα. Δηλαδή λόγω του βάθους του πάγκου και φυσικά λόγω γηπέδου. Και σήμερα παίρνει άριστα ο Αλμέιδα, αφού ούτε δυό αμυντικά χαφ χρειάζονταν από ένα σημείο και μετά, και χρειαζόταν κάποια βοήθεια η ομάδα μπροστά σε ταχύτητα και σε φαντασία. Όλα αυτά βοηθήθηκαν φυσικά κι από την παρουσία του Μάνταλου, που έδωσε μια κάποια ηρεμία.

Και πρέπει το τεχνικό τημ να το προσέξει αυτό. Να μην παρασυρθεί από την εμμονή στο ίδιο σχήμα και στις αλλαγές αργά. Να διαχειριστεί το ρόστερ καλύτερα και να καταλάβει γιατί ο Αραούχο αναγκάστηκε να κάνει τόσα φάουλ σήμερα, αφού δεν υπήρχε παίκτης για να κόψει τον Άρη. Να ξεφύγει από την εμμονή με τον Γκαρσία – λογικά ήταν ο χειρότερος σήμερα – και να βγάλει τον πλουραλισμό που του δίνουν οι παίκτες του.

Που σήμερα δεν είχαν πρεσάρισμα ψηλά και δεν είχαν και καθόλου ψυχραιμία να γυρίσουν την μπάλα και να κουμαντάρουν τον όποιον ρυθμό υπήρχε. Και δεν είχαν και τελική αμυντική σιγουριά. Είναι τρομερό στο γήπεδο αυτό και με σκορ 3-0, να μην μπορείς να βρεις διακριθέντα. Και δεν γκρινιάζω. Μιλάω γι΄αυτά που είδα, αυτά που ένοιωσα και αυτά που μίλαγα με τους διπλανούς μου.

Να πω και κάτι για την διαιτησία. Φάνηκε ότι ανέκοπτε την ομάδα μας. Μπορείς να το δεις κι έτσι αν είσαι καρπουζάς στην λαϊκή αγορά. Εκεί που χρειάστηκε, ήταν παρών. Στο πέναλτυ, στην κόκκινη και στην διαχείριση της φάσης του Αθανασιάδη. Για να μιλάμε σοβαρά. Όλα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες, όπως θα έλεγε και η παλιά διαφήμιση. Και στην ουσία σφύριξε έδρα και ΑΕΚ.

Σε μια κακή μέρα, που πλέον την αποδίδω στο σύστημα που έχει γίνει γνωστό, αλλά και στην κούραση κάποιων παικτών, θα δώσω συγχαρητήρια για τη νίκη. Που ήταν επαγγελματική με κάλπικο σκορ. Και χρειάζονται κι αυτές. Δεν θα αυτομαστιγωθούμε κι άλλο. Έτσι παίζονται τα πρωταθλήματα κι έτσι κερδίζονται. Αρκεί να κουνιέται το μυαλό σου. Και να μην έχεις κολλήματα. Και φυσικά να διαβάζεις καλύτερα τα εργομετρικά….

Σε ένα αδιάφορο παιχνίδι (αφού η ΑΕΚ ουσιαστικά είχε προκριθεί μετά το 3-0 στην Ν. Φιλαδέλφεια), το μόνο ενδιαφέρον ήταν να δούμε τι απόδοση θα είχαν τα “δεύτερα” της ομάδας όπως και ο Γκατσίνοβιτς που πρέπει να βρει ρυθμό μετά την επιστροφή του.

Απέναντι σε μια ομάδα που (για τα κυβικά της) παίζει καλό ποδόσφαιρο είδαμε την ΑΕΚ να μπαίνει με την σωστή νοοτροπία και σ’αυτό το παιχνίδι, πράγμα που σημαίνει πως η ΑΕΚ των προηγούμενων χρόνων είχε κυρίως θέμα προπονητή και οχι τόσο θέμα ρόστερ.

Μετράνε φυσικά και οι καλές μεταγραφές, όμως τα χτεσινά “δεύτερα” ήταν οι περσινοί βασικοί και τους είδαμε αρκετά βελτιωμένους και με συνεχή κίνηση ενώ πέρυσι τα περίμεναν όλα από τον Μάνταλο.

Αν ερχόταν ο Αλμέιδα την προηγούμενη σεζόν πιστεύω πως η ομάδα θα είχε πολύ καλύτερη τύχη, όμως ας όψεται ο πρόεδρος και το ξερό του κεφάλι, καθώς επέμεινε στον ανύπαρκτο Γιαννίκη που μας στοίχησε την Ευρωπαϊκή ευκαιρία.

Περσινά ξινά σταφύλια θα μου πείς, όμως κάθε φορά που βλέπω την ομάδα να αποδίδει καλά με Μάνταλους και Τζαβέλλες σκέφτομαι πόσους παίκτες κάψαμε γιατί δεν είχαν καλή διαχείριση, και όταν λεω διαχείριση  εννοώ όλο το προπονητικο team του Αλμέιδα.

Βλέπεις παίκτες που πέρυσι πήγαιναν από θλάση σε θλάση (πχ Αραούχο, Γκαρσία κλπ) φέτος να είναι παρόντες σε ολα τα παιχνίδια και να βγάζουν 90λεπτα χωρίς κανένα πρόβλημα και με σταθερά καλή απόδοση. Τόσα χρόνια αναρωτιόμασταν τι έφταιγε για τους τραυματισμούς. Τα Σπάτα? το ΟΑΚΑ? τα ξίδια? Τελικά το μόνο που χρειαζόταν οι παίκτες ήταν καλό προπονητικό team.  Για διαφυγόντα κέρδη από πιθανές πωλήσεις κλπ ας μην αρχίσουμε να γράφουμε γιατί θα μας πιάσει απελπισία. Η ομάδα κακοποιήθηκε από μαθητευόμενους μάγους.

Στα του παιχνιδιού η ΑΕΚ νίκησε με 2 γκολ του Μάνταλου και 1 του Μαχαίρα, ενώ πήραν χρόνο συμμετοχής και κάποιοι βασικοί ενόψει Άρη.

Όλοι θα χρειαστούν για τη συνέχεια και ο προπονητής φροντίζει να τους έχει σε εγρήγορση και έτοιμους να προσφέρουν ακόμα και στο 5λεπτο.

Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που σε γεμίζει τόσο πολύ με την εικόνα της, που στο τέλος ακόμα και αν στραβώσει το αποτέλεσμα δεν σε ενοχλεί οσο παλιά.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Σιντιμπέ δυστυχώς είναι πολύ βαρύς για την θέση που τον θέλουμε. Ποδοσφαιρικό μυαλό, άψογες σέντρες, βοήθεια στην ανάπτυξη όμως τι να το κάνεις αν δεν έχει επιστροφές.

Αριστερά χρειάζεται οπωσδήποτε παίκτης γιατί εκεί εκτός από ποιοτικά έχουμε έλλειμμα και ποσοτικά. Πιστεύω πως το καλοκαίρι θα το φτιάξουν.

Το καλό με την φετινή ΑΕΚ είναι πως αξιοποιούνται όλοι οι παίκτες και δεν χρειάζεται ξήλωμα από την αρχή όπως γινόταν κάθε χρόνο.

Μια ΑΕΚ παιδική χαρά στο πρώτο μέρος. Μια ΑΕΚ αργή, νωθρή χωρίς να έχει ούτε έναν διακριθέντα. Με νωχελικό κέντρο και με άκρα χωρίς συγκέντρωση. Χωρίς ταχύτητα, χωρίς δύναμη κι αποφασιστικότητα και μηδενική κίνηση. Αν σε αυτά προσθέσουμε το τρομερό πάθος των αντιπάλων, το σκληρό παιχνίδι τους όταν χρειαζόταν και την φοβερή αμυντική τους λειτουργία, έχετε πλήρως την εικόνα του μέρους αυτού και το δίκαιο του σκορ. Ναι, δεν ήταν μόνο το γκολ. Ο Ιωνικός είχε απειλήσει και νωρίτερα την σχολική σήμερα άμυνα της ομάδας μας.

Νομίζω ότι ο Σπανός όλη την εβδομάδα μελέταγε την ομάδα μας. Άφηνε να την μπάλα μέχρι την σέντρα, και μετά ορμούσαν στην μπάλα σχεδόν όλοι παίκτες του Ιωνικού και αποσυντόνιζαν τους δικούς μας. Που βέβαια δεν θέλανε και πολύ, αφού φάνηκε ότι οι περισσότεροι ήταν σε κακό ξεκίνημα. Δεν υπήρχαν αυτοματισμοί και φαντασία. Η μπάλα σχεδόν μονότονα κατέληγε στην δεξιά μας πλευρά κι από εκεί επιχειρείτο κάποια σέντρα. Αν μάλιστα θέλω να φανώ και κάπως υπερβολικός, δεν θυμάμαι κάποια τελική προσπάθεια της προκοπής.

Ήταν μάλλον το χειρότερο πρώτο μέρος που έχω δει φέτος. Και δεν το λέω λόγω αποτελέσματος. Το λέω για την συνεργασία των παικτών μας και για τον ρυθμό, τον οποίο επέβαλε ο αντίπαλος. Ένας αντίπαλος που έπαιζε την σωτηρία του κι αυτό ήταν η καλύτερη προειδοποίηση για τον Αλμέιδα. Κατέβηκε με διπλή ζώνη άμυνας, προετοιμασμένος να τα δώσει όλα και να βγεί με γρήγορες αντεπιθέσεις στην πλάτη της άμυνας μας, και το κατάφερε. Να μην δώσουμε συγχαρητήρια; Δεν γίνεται παιδιά αυτό.

Στο δεύτερο μέρος, είχαμε άλλαγμα στο σκηνικό. Η ΑΕΚ αποφάσισε να ξυπνήσει κάπως. Λέω κάπως διότι δεν έβγαλε μάτια μεν, αλλά γίνανε σωστές κινήσεις από τον πάγκο. Το ότι πίεσε παραπάνω ήταν εκ των ουκ άνευ βοηθούμενη κιόλας από το ανέβασμα λιγάκι της άμυνας του Ιωνικού. Βγήκαν λοιπόν οι αρνητικοί Σιμάνκσι και Πινέδα και κάπως τακτοποιήθηκε η ομάδα με τον Γκατσίνοβιτς, τον Μάνταλο και τον Φερνάντες.

Χωρίς να υποτιμώ το τρέξιμο που έγινε, θεωρώ οτι η ανατροπή του αποτελέσματος οφείλεται πιο πολύ στο βάθος του ρόστερ. Και σε κάποιους παίκτες που πλέον δεν δέχονται να χάνουν τόσο εύκολα., όσο πέρσι. Τέτοιος είναι ο Βίντα ας πούμε, που ισοφάρισε με ασύλληπτη κεφαλιά. Χωρίς να είναι σπουδαίος σήμερα σε επίπεδο απόδοσης.

Ένα άλλο κομμάτι που βοήθησε ήταν το ότι ο αντίπαλος έμεινε από δυνάμεις κι αναγκάστηκε να αμυνθεί μέσα στην περιοχή του. Εδώ ήταν και το λάθος του Σπανού, που προανέφερα με την άμυνα πιο ψηλά. Η ΑΕΚ πήρε την μπάλα, είχε συντριπτικά ποσοστά κατοχής και μπορούσε να σχεδιάζει επιθέσεις από τα άκρα κυρίως, ενώ έμπαινε πολύ συχνά στην περιοχή του Ιωνικού και απειλούσε είτε με κεφαλιές είτε με σουτ. Σε ένα από αυτά τα κοντινά, είχε κι ένα δοκάρι.

Να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στην πολλή μεγάλη απόκρουση του Αθανασιάδη, που κράτησε  την ομάδα . Ήταν από τις ελάχιστες αντεπιθέσεις που βγήκαν από μεριάς Ιωνικού. Από εκεί κι έπειτα, όλες οι αλλαγές κάνανε την δουλειά τους. Ο Φερνάντες έδωσε ποιότητα στα δεξιά – ήταν πολύ κακός σήμερα ο Ρότα -, ενώ ο Γκατσίνοβιτς απελευθέρωσε τον Χατζησαφί αλλά και τον Τσούμπερ. Οπότε ο αντίπαλος ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει όλη αυτή την έκρηξη ποιότητας. Το γκολ θα μπορούσε να έχει έρθει και νωρίτερα, όμως μπήκε με ένα πολύ εμφαντικό τρόπο : Την σουτάρα του Τσούμπερ.

Θα περίμενε κανείς να δώσω συγχαρητήρια και σε εμάς. Δεν θα το κάνω φίλτατοι. Διότι η ομάδα φέτος αξίζει πολλά και μόνη της παρ’ ολίγο να χάσει το παιχνίδι σήμερα. Αδικαιολόγητα μάλιστα. Διότι όσο αξιόμαχος κι αν ήταν ο αντίπαλος, δεν παύουμε να ξέρουμε ότι στην βαθμολογία είναι τελευταίος. Αδύνατος πολύ και με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας. Αλλά ας το λήξουμε εδώ. Κι ας χαρούμε με την ανατροπή του αποτελέσματος, που εκτός από το βάθος του  πάγκου, έδειξε το μέταλλο και το καθαρό μυαλό ακόμα και στις καθυστερήσεις. Και κάπως φτιασίδωσε την πολλή κακή εμφάνιση  του πρώτου μέρους.

Βασιλεία υπήρχε απο αρχαιοτάτων χρόνων. Ανανταμ-παπαντάμ,που λένε.Και θα συνεχίσει να υπάρχει. Γιατί; Γιατί δίνει “άίγλη”.Κύρος. Οχι μόνο σε αυτον που βασιλεύει,αλλά και σε αυτους που βασιλεύονται υπο τον/την βασιλέα.

Βολεύονται όλοι δηλαδη. Σου λέει: “για να έχω βασιλιά,το δίχως άλλο θα είμαι Βασίλειο. Και για να είμαι Βασίλειο, θα πρέπει να είμαι  ¨γαμάω” ,”Ουάου”. Δεν είμαι ότι κι΄ότι. Αυτοβαυκαλίζονται δηλαδη, βασιλείς και υπήκοοι.Οι δεύτεροι αποδέχονται το αντάλλαγμα της αίγλης που προσφέρουν οι Βασιλικοι Οίκοι, το οποίο είναι η μόνιμη αεργία και η δια βίου σίτηση και όχι μονο,απλά και μονο για να υπάρχουν,να περιφέρονται καβάλα σε άλογα,σε άμαξες, με σειρές απο παράσημα που ποτέ δεν άξιζαν,κυκλοφορόντας με έξοδα που ποτέ δεν δούλεψαν,τρώγοντας πανάκριβα και με αμφιέσεις για τα οποια “προσφέρονται” από τον λαό, του  οποιου εκεινοι είναι οι προστάτες (κάτι σαν νταβάδες δηλαδή). “Ισχύς μου η αγάπη του λαού” είναι  το logo στο οικόσημο των Γλυξμπουργκ.

Και αν στο παρελθόν  οι Βασιλείς συγκέντρωναν πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες (δυο σε ένα δηλαδή,σαν απορρυπαντικό) σήμερα, πλέον έχουν ρόλο καθαρά διακοσμητικό. Είναι κάτι σαν “ατραξιόν”. Σημαντικές  Ευρωπαίκές χώρες, Δημοκρατικότατες, έχουν ακόμα τον θεσμό της Βασιλείας ζωντανό. Ο λόγος, είναι αυτος που είπαμε παραπάνω. Για το “ονόρε”.

Απαντες εκινουν απο την Γερμνία. Αυτη έιναι η “γενέτειρα” των σημαντικότερων (εξ αυτών και οι Γκλίξμπουργκ) οι οποίοι έχουν απλωθεί στην Γηραιά Ηπειρο.Απο τη  Μ.Βρετανία και τη Σουηδία, ώς την Ισπανία. Στην ουσία μια σειρά τεμπέλιδων ( εξ αίματος) οι οποίοι πλέον απλά περιφέρονται ροκανίζοντας το  μερίδιο που τους αναλογεί, κόπους του λαού “τους”, ο οποίος-κατα ένα μεγάλο μέρος δηλαδή-αποδέχεται να τους ταίζει πλουσιοπάροχα και να τους χαρίζει μια ζωή όχι όπως αυτην που ζουν οι ιδιοι (οι περρισσότεροι δηλαδη) γεμάτη άγχοι,στρες, στερήσεις, κινδύνους κλπ. Στην ουσία οι βασιλείς είναι η αντανάκλαση της ζωής που θα ήθελε να ζει ο “απλός λαός”.

(αυτό που με συγκινεί πολύ είναι όταν διαβάζω για την “βασιλική απλότητα”. Απλά ζουν.Απλά τρώνε.Απλά μιλάνε. Απλά χέζουν. Προσιτοί και απλοί. Σαν “όλους εμάς” . Απλά βρέχουν το παξιμάδι το πρωι. Απλά δεν πληρώνουν τίποτα.Απλά ζουν κορακοζώιτα.Απλά υπάρχουν γιατί τους το επιτρέπει ο “απλος λαός” -να  ένα κοινό που έχουν- ο οποίος κατα βάση είναι “απλώς βλάκας”.)

Κρυφοκοιτάζουν  οι περισσότεροι-όπως και σχεδόν όλα τα  ΜΜΕ,τις ζωάρες των βασιλοτεμπελχανάδων. Μπορεί να διαφωνούν-από πολιτικό κορεκτιβισμό περισσότερο (τάχα μου δηλαδή) αλλά οι λεζάντες δυο πήχες , οι φωτό κλπ πάνε και έρχονται. Και δεν αναφέρομαι στη φαμέλια του “κοκού” μονο. Απο την Νταϊάνα” μέχρι τον βασιλιά του Μπρουνέϊ. Πουλάει το Luxury. Αλλά οπως ειπαμε, ειναι και πόθος. Παρακολοyθούν απο τηλεοράσεως  oι “υπήκοοι” τις ζωάρες που θα ήθελαν να ζήσουν.

Και το ιδιο το πολιτικό σύστημα-στην Ελλάδα αναφερόμενος- κοιτά την Βασιλείο. Μονο η “ένδον” Βασιλεία εξωστρακίστηκε,ίσα-ίσα για να στρογκυλοκάτσουν οι ίδιοι στις βελούδινες πολυθρόνες. Οχι ότι έχουν κάτι με τον θεσμό Γενικά. Μια χαρά αποδέχονται τις προσκλήσεις των άλλων στα Μπάκιγχαμ ή υποδέχονται τις  Σοφίες και τις Βεατρίκες της Ολλανδίας κλπ.

Το ότι όχι μονο δεν έχει φύγει η Βασιλεία απο την Ελλάδα,αλλά απλώς οι πολιτικάντιδες λειτουργούν αντι αυτής, φάινεται-αποδεικνύεται σχεδόν- απο κάτι που είναι μπρος στα μάτια μας: Την ονοματοδοσία των μεγάλων,λαμπερών,ακριβων λεωφόρων που ζώνουν το Κοινοβούλιο (το οποιο ΚΑΙ αυτό είναι Βασιλικό Κτίριο) Βασιλ. Σοφίας,Βασ.Ολγας, Βασ.Αμαλίας  Βασ.Κων/νου, Βασ. Γεωργίου… ξέχασα καμια ρε παιδία; Η μάλλον κανέναν; Δεν ξέρω. Γιατί δεν άλλαζουν τα ονοματα,αφου΄έχουμε Δημοκρατιάρα ναούμε; Γιατί δεν τα εξοβελίζουν τα ονοματα στα χρονοντούλαπα; Γιατί τα κρατάνε και μάλιστα  να είναι “περικυκλωμένοι” απο τους Γλύξμπουργκ στο κτιριο του Γλύξμπουργκ,μεσα απο το οποιο ψηφίζουν-πολυ΄συχνά νύχτα- τα “δημοκρατικότατα” νομοσχέδια;  Γιατί; Γιατι πρωτον δεν μπορούν (δεν τους επιτρέπεται δηλαδή) και δεύτερον γιατί ούτε και θα ήθελαν. Γουστάρουν να νοιώθουν μέλη-έστω και παρασιτικά- της οικογένειας των κηφήνων Γλύξμπουργκ.

Παραδοσιακα-κυρίως για λόγους ενδογαμίας για να συγκρατηθεί η γραμμη αίματος,-σειρα απο αυτους γεννηθηκαν και βασίλεψαν ως βλάκες./καθυστερημενοι. Μικρόνοες,έως και παρανοικοί. Ασε την τρέλα του γαλάζιου άιματος.Της “φαιάς ουσίας” που θα ηθελαν να εχουν-και πολλοι το πιστευουν κι όλας.Εφταναν στο σημειο να κανουν το άιμα τους όντως χάλκινο η γκρίζο,μεταγγίζοντας μέταλα, χαλκο και μόλυβδο κυρίως, για να αποκτήσουν την αθανασία. Ως θεικη αποστολή ηταν η παρουσία τους στον κοσμο. Ως εκ Θεού λειτουργούν. Μιλάμε για την ηλιθιότητα στα “καλύτερά” της.

Η ζωή που διάγει ένας Βασιλιάς, είναι το όνειρο για τους πολιτικάντιδες. Να μη χολοσκάς,να μην σε εκβιάζουν συμφέροντα,να μη βρίσκεσαι συνέχεια σε διλλήματα, να μη σου πετάνε ντομάτες στο δρόμο η να σου βρίζουν την οικογένεια εν χορό στις πλατείες, να μη χρειάζεται να χαιρετάς  απλοικους χωρικούς με γυμνά χέρια, να μη σε τρέχουν σε εξεταστικές η μεσάνυχτα να ψηφήζεις κωλονομοσχέδια   νταβατζιδων που σε εξελεξαν στη θεση αυτή για αυτό το λόγο, κλπ-κλπ.

Τιποτα. Ξεάγχωτα, ζει ο Βασιλεύς , η η Βασίλισσα. Γιατι η  ανθρώπινη κοινωνία ειναι στο μοντέλο αυτό της κυψέλης. Οι πολλοι εργάζονται, οι λιγότεροι κηφήνες  απολαμβάνουν και ο άρχων βασιλέας ή βασίλισσα  ξυνει τα αρχίδια του, υποσχόμενος ασφάλεια και ευημερία όλων.Και κυρίως την “Σωτηρία” όλων. ( από ΤΙ άραγε 😉 Αμήν.

Χαλαρότητα σήμερα. Παντού, σε όλα τα επίπεδα. Κίνηση στον δρόμο δεν υπήρχε, άνετες θέσεις στην αλάνα που παρκάρω. Πολύ λίγος κόσμος στο γήπεδο και σχεδόν καθόλου ατμόσφαιρα. Και βέβαια και κυριότερα, χαλαρότητα ποδοσφαιρική και αγωνιστική. Χαλαρότητα που ξεκίναγε από τις επιλογές του τεχνικού τημ κι έφτανε μέχρι και στους παίκτες μας.

Ναι, η ΑΕΚ δεν παρατάχτηκε σωστά σήμερα. Κατέβηκε χωρίς κλασσικό εξάρι – ο Φράνσον είναι ένα οχταράκι αμφιβόλου ποιότητας –  και με τρία δεκάρια. Αυτό σε συνδυασμό με το σωστό rotation που έκανε ο Αλμέιδα σε κάποιες θέσεις, έφεραν την αβάσταχτη ελαφρότητα του αγωνίζεσθαι και φυσικά το πέταμα ενός ολόκληρου πρώτου μέρους.

Κι αν κάποιος αγχώθηκε κάπως,  ήταν ο ίδιος ο Αλμέιδα που είχε σηκώσει τρεις αλλαγές από το μισάωρο. Κι ενώ τα πράματα θα ήταν πολύ πιο απλά. Αν είχε μπει ο Μουστακόπουλος στο εξάρι κι ο Φράνσον ήταν ελαφρώς πιο μπροστά. Αν μπορούσε να καταλάβει ότι παίκτης Τσούμπερ δεν υπάρχει πλέον. Και φυσικά, ότι τρία δεκάρια δεν μπορούν να συνυπάρχουν  ( αυτά λέμε για τον γαύρο εξ άλλου ).

Και τι βλέπαμε; Έναν αντίπαλο πολύ καθαρό με απόλυτο σεβασμό στην ομάδα μας. Έναν αντίπαλο που ακόμα κι όταν θα μπορούσε να φύγει μπροστά, απλά γύρναγε την μπάλα πίσω. Έναν αντίπαλο που φοβήθηκε πολύ και δεν δικαιολόγησε την καλή παρουσία του στην δεύτερη κατηγορία. Δικό του θέμα όμως αυτό. Εγώ έβλεπα την ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ ήταν τρομερά φλύαρη και χωρίς να ξέρει τι να κάνει την απόλυτη κατοχή της μπάλας που είχε, και μαζί με αυτήν την πλήρη υπεροχή σε όλο το γήπεδο. Πιο πολύ τέχνη πούλαγε η ΑΕΚ, παρά μπάλα ουσίας. Θύμιζε τον εραστή που την έχει ξεσκίσει την γκόμενα στα προκαταρκτικά, αλλά από κοκό μηδέν εις το μηδέν. Σαν να προσπαθούσε στην επίθεση να μπει με την μπάλα στα δίχτυα, σαν να ήθελε το κάθε δεκάρι να εντυπωσιάσει πιο πολύ τον κόσμο. Που από ένα σημείο και μετά, θυμήθηκε ότι δεν ήταν φιλικό το παιχνίδι κι άρχισε κόσμια να δυσανασχετεί. Κύρια διότι έχει κακομάθει. Με την πίεση ψηλά, που δεν υπήρχε, και με την πίεση για ανάκτηση της μπάλας στο κέντρο, όπου εκεί ο Φράνσον πήρε μηδέν.

Στο δεύτερο μέρος φυσικά δεν υπήρχαν περιθώρια. Ουδείς βέβαια κατάλαβε γιατί οι αλλαγές δεν έγιναν στο διάλειμμα. Η πρώτη έγινε περί το 60, κι αφού ο Βαν Φέερτ δήλωσε τραυματισμό. Είχαμε προλάβει να ανοίξουμε το σκορ με τον Μάνταλο ενώ η ομάδα έδειχνε περισσότερη ορμή, χωρίς όμως και να πείθει. Λίγο μετά, μπήκαν κανονικά βασικοί κι ο Αλμέιδα διόρθωσε τις μαλακίες του. Μόνη αχρείαστη αλλαγή ήταν του Ραντόνια, που το παιδί ήταν από τους κορυφαίους.

Αφού λοιπόν μπήκαν οι Γκαρσία, Άραμπαντ, Γιόνσον, Αραούχο και Ρότα, η ομάδα έγινε κάπως πιο ορθολογική στα κοψίματα και στις επιθέσεις, κι έβγαλε ένα πιο ωραίο και ουσιαστικό θέαμα. Σημείωσε άλλα δυό γκολ, ενώ έχασε άλλα τέσσερα. Κύρια με μακρινά σουτ. Δεν μας πείραξε καθόλου αυτό, αφού το θέαμα τουλάχιστον μας προσφερόταν απλόχερα, ενώ ήταν εμφανής η διαφορά ποιότητας με τον αντίπαλο.

Το τελικό συναίσθημα ήταν ότι είδαμε ένα παιχνίδι που πήγαμε να το αμφισβητήσουμε εμείς. Όχι, η πρόκριση δεν ήταν διεκδικήσιμη. Δεν θα ήταν ποτέ θέμα σκορ. Θα ήταν όμως μια χαμένη ευκαιρία για χαμένο rotation στην ρεβάνς. Την ώρα που τα παιχνίδια πυκνώνουν. Και με αυτό το άνετο σκορ, ίσως ο προπονητής σκεφθεί πιο λογικά και ξεκινήσει τον Μουστακόπουλο στην πόλη της Μακεδονίας. Γιατί δεν τον έβαλε σήμερα; Ψάξε το κουτί με τα σπίρτα  για την αρχή. Για την συνέχεια, ξέρουμε : Διότι φοβήθηκε τον αγώνα και προτίμησε τον Γιόνσον.

Εν πάση  περιπτώσει, ξαναλέμε ότι εδώ μιλάμε για μπάλα κανονική κι όχι life style  μπάλα, να λέμε διθυράμβους λόγω μιας νίκης ή ενός σκορ. Πέραν αυτού όμως να δώσουμε συγχαρητήρια για τη νίκη, που στην ουσία έδωσε και την πρόκριση από τώρα. Κι απλά να ευχηθούμε να μην είμαστε ξανά τόσο φλύαροι, τόσο σοβαρουγάμηδες και τόσο επιπόλαιοι στην κατάρτιση της ενδεκάδας, ειδικά εν όψει επιστροφών. Και να είμαστε και πιο large στην χρησιμοποίηση του Πινέδα, που εγώ τον είδα σαν καλύτερο σήμερα. Μπορεί να χρειάζεται και κάποια ξεκούραση. Να σημειώσω κλείνοντας ότι πολύ κοντά στον Μεξικανό, ήταν και ο Μάνταλος σήμερα, κι ειδικά με το γκολ που πέτυχε που ξεάγχωσε κάπως τον πάγκο μας.

Παράσταση για ένα ρόλο σήμερα. Ο ρόμβος του Αλμέιδα, απαλλαγμένος από κάθε φοβικό σύμπλεγμα, μπήκε με σκοπό να παίξει μπάλα. Με σκοπό να ισοπεδώσει τον αντίπαλο και φυσικά να νικήσει. Δεν το είχε πολυκαταλάβει ο κόσμος είναι αλήθεια, αφού μπόλικες θέσεις κενές υπήρχαν ενώ τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα, σχεδόν δεν υπήρξαν.

Και στην σωστή ποδοσφαιρική ώρα, είδαμε μια ΑΕΚ καταπληκτική. Μια ΑΕΚ που διεκδίκησε, μια ΑΕΚ που έτρεξε, μια ΑΕΚ που πίεσε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, και μια ΑΕΚ που δικαιώθηκε με τους τρεις πόντους που κατέκτησε πανδίκαια, αλλά και με την πολυφωνία της στους σκόρερ.

Ήταν το αφεντικό του παιχνιδιού από πριν, κι αυτόν τον τίτλο τον κράτησε σε όλο τον αγώνα. Είχε μια θαυμαστή ποικιλία την επίθεση της και μια θαυμάσια αλληλοκάλυψη σχεδόν σε όλη την αμυντική της λειτουργία. Τόσο στο κέντρο, όσο και στην άμυνα της. Θα μου πεις έφαγε γκολ. Και θα σου πω, ότι το έφαγε διότι διάλεξε να μην διώξει στα τυφλά. Τα ήθελε όλα οργανωμένα. Ε, έγινε ένα χέρι, και σφυρίχτηκε ένα πέναλτυ.

Πουθενά δεν κόπηκε ο καταιγιστικός ρυθμός της ομάδας μας και πουθενά δεν αισθάνθηκε κάποιος ότι απειλείται. Και να πω και κάτι ακόμα : Ο Παναιτωλικός το άξιζε αυτό το γκολ της τιμής. Διότι έπαιξε ανοιχτά. Δεν σκότωσε το θέαμα. Ακόμα κι όταν έβλεπε οτι η ΑΕΚ δεν έκοβε ρυθμό και θα μπορούσε να κινδυνέψει με διασυρμό, μιλάω για σκορ πλέον 4-1, προσπάθησε να παίξει σωστά, καθαρά και τίμια.

Από την άλλη μεριά όμως, την δικιά μας, είχε απέναντι του σήμερα, μια ομαδάρα. Με κανένα παίκτη να μπορείς να πεις ότι υστέρησε. Όλοι για τον εαυτό τους, όλοι φρεσκότατοι και ορεξάτοι, κι όλοι κάτω από τα φτερά της ομάδας, Κάτω από το σύστημα του Αλμέιδα. Διαβασμένοι, γρήγοροι, άμεσοι όταν η μπάλα χανόταν, και με τρομερή φαντασία όταν γινόντουσαν επιθέσεις τακτικές ή αντεπιθέσεις. Από παντού. Από τα πλάγια, από τον άξονα, με passing game ή με βαθειές μπαλιές. Με θαυμαστή αλληλοκάλυψη και με θαυμαστή εναλλαγή των πλευρών. Ήταν κάποιες στιγμές που με την καρδιά σου έλεγες ότι παίζουμε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο.

Σε αυτήν την πανδαισία ρυθμού και θεάματος, θα μπορούσα να πω ότι ξεχώρισα κάπως τον Ρότα και τον Άμραμπαντ. Η πλευρά τους ήταν δυναμίτης. Φυσικά πάρα πολύ κοντά τους ήταν ο Πινέδα και οι ακούραστοι Σιμάνσκι και Γιόνσον. Επίσης θα μπορούσα να πω και διάφορα για τον διαιτητή, που φαινόταν σε έναν περίεργο ρόλο, αλλά μετά το τέταρτο γκολ μας, γύρισε την πλάκα κι άρχισε να μοιράζει κάρτες. Πραγματικά είναι να απορείς πόσο προκλητικός μπορεί να γίνει ένα πιόνι.

Όμως είδαμε ένα καταπληκτικό παιχνίδι, που θύμισε την ομάδα μας πριν την διακοπή. Στην ένταση εννοώ και στην διάρκεια. Κάτι που δεν άλλαξε, τηρουμένων των αναλογιών, όταν ο προπονητής έκανε – απόλυτα σωστά – τέσσερις μαζεμένες αλλαγές. Πουθενά δεν χάθηκε η συνοχή, άλλωστε οι αμυντικοί μηχανισμοί δεν πειράχτηκαν, ενώ κι άλλες ευκαιρίες δημιουργήθηκαν που χάθηκαν, με κυριότερη αυτή που έφτασε στον παλαίμαχο Τσούμπερ.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλη την ομάδα. Έκαναν τον Παναιτωλικό να φαίνεται ελάχιστος στο γήπεδο, ενώ έκαναν εμάς να μην θέλουμε να τελειώσει το παιχνίδι και να μην θέλουμε να φύγουμε από το γήπεδο. Να θέλουμε να περάσουν γρήγορα οι ημέρες και να ξαναδούμε την ομάδα. Την ομάδα που αδίκησε τον εαυτό της με τα Γιάννινα και την αλογοτροφή. Που όμως σήμερα σκόρπισε νέα χαρμόσυνα μηνύματα για την συνέχεια. Για τον μεγάλο στόχο, που όλοι τον θέλουμε και που δειλά σήμερα τραγουδήθηκε. Και σε πέντε – έξι εβδομάδες….

ΟΜΑΔΑΡΑ ΑΕΚΑΡΑ