…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Γεύμα συσπείρωσης οι παίκτες; Το έχετε ξανακούσει σε κάποια άλλη εταιρεία; Μην είμαστε και υπερβολικοί, ε;  Αφού δεν βοηθιούνται από πουθενά, τι να κάνουν κι οι παίκτες; Βέβαια δεν κατάλαβα γιατί δεν βάλανε αμυντικό χαφ σήμερα, αλλά οψόμεθα.

Η ομάδα κατέβηκε με 4-2-3-1 για να παίξει τελικό με τα Γιάννινα. Θέλουν κι Ευρώπη τα παιδιά…Τα οποία παιδιά είχαν να αντιμετωπίσουν το εξής διαβολικό σύστημα κάποιου Μεταξά : Όλοι πίσω σε μαζική άμυνα και μπροστά ένας καλός παίκτης, που λέγεται Περέα. Που παραλίγο να κάνει την ζημιά στην αρχή, αλλά ευτυχώς υπήρξε ο Τσιντώτας κι ένα σφίξιμο στον προσαγωγό του, οπότε ησυχάσαμε. Αυτό μεταφράστηκε οτι η ομάδα αμύνθηκε καλύτερα, αλλά δεν βαριέσαι τώρα.

Τι κάναμε εμείς; Με φαινομενικά καλύτερο τον Ρότα κι αρκετά σταθερούς τους Σιμάνσκι και Σάκχοφ ( δεν χρειάστηκε πράγματι το αμυντικό χαφ, αλλά ο Λεταλέκ με την κάθετη πάσα θα ήταν κι αυτός μια χαρά ), σπρώχναμε την μπάλα μπροστά περιμένοντας κάποια έμπνευση από τους επιθετικούς μας. Οι οποίοι όμως παίζανε σε τραγικά μικρούς χώρους, φουλ μαρκαρισμένοι και στην ουσία κουτούλαγαν με τους αμυντικούς του αντιπάλου. Κάποιες βέβαια προϋποθέσεις ευκαιριών γίνανε αλλά δεν είχαν κατάληξη το γκολ.

Από ένα σημείο και μετά η ΑΕΚ έγινε τρομερά προβλέψιμη. Η μπάλα θα έβγαινε κάπου στα πλάγια και θα γινόταν κάποια σέντρα. Μπορούσε να παίξει αλλιώς; Όχι βέβαια. Αφού η ομάδα δεν έχει χαφ…Τι να παίξει; Αυτό μπορούσε, κι αυτό έπαιζε. Αποκτούσε με άνεση την κατοχή της μπάλας στο κέντρο, κράταγε την μπάλα και την γύρναγε υπομονετικά γύρω γύρω από την περιοχή του ΠΑΣ. Περιμένοντας να γίνει κάποιο αμυντικό λάθος. Μην ξεχνάμε οτι και σήμερα ο Τσούμπερ ήταν για τα πανηγύρια.

Το πρώτο μέρος λοιπόν, μας έκανε να ψιλοβαρεθούμε.  Δυό τελικές εκατέρωθεν είχε στην πολύ αρχή του. Μετά ήταν μια σούπα, που δεν είχες και περιέργεια για την γεύση. Μόνο αν γινόταν καμιά σουτάρα μακρινή ή αν τρώγαμε κάποια αντεπίθεση με όλους τους χώρους που είχαμε ανοιχτούς ( σωστά καλυμμένους όμως ). Φώναζε πλέον η αλλαγή του Τσούμπερ με τον Μάνταλο χωρίς αλλαγή θέσης του Μαροκινού. Φώναζε βέβαια οτι κι ο Γιαννίκης δεν έχει διδάξει αυτό το ποδόσφαιρο κατοχής. Φώναζε οτι η σχολή της Κολωνίας ( κι ο Μεταξάς από εκεί είναι ) διδάσκει χοντρό κατενάτσιο και μπροστά ό,τι βγει. ανάλογα με το τι παίκτη έχεις ( μακάρι νά έχεις τον Μέσι δηλαδή ή τον Σοάρες ). Γαμώ τις σχολές…

Ίδιο σκηνικό είχαμε στο δεύτερο μέρος. Μηδέν χώροι, ασφυκτικά μαρκαρίσματα από πλευράς αντιπάλου που πέρασε νομίζω δυό φορές την σέντρα στο μισάωρο. Φυσικά η εύκολη ανάκτηση της μπάλας από εμάς που καταγράφεται σαν καλή αμυντική λειτουργία ( ο αντίπαλος απλά δεν έκανε επιθέσεις ) οδηγούσε σε μια φλύαρη επιθετική οργάνωση. Όμως υπήρχε η υπομονή και το πλάνο ήταν σαφώς οργανωμένο. Κακό θέαμα για εμάς αλλά δεν τρέχει κάτι. Η σχολή της Κολωνίας ξέρει περισσότερα.

Όμως ο δικός μας απόφοιτος έκανε τελικά την αλλαγή που έγραφα από το πρώτο μέρος : Μπήκε ο Μάνταλος στην θέση του Ελβετού ( δικαιώθηκε που έστειλε τον Άμραμπαντ στα πλάγια ) και μάλιστα σκόραρε. Σε μια καρμπόν κλασσική επίθεση μας από τα δεξιά και στην καλύτερη σέντρα του Ρότα, που ξαναλέω ήταν ο κορυφαίος σήμερα μαζί με τον Σιμάνσκι. Κι αυτό το γκολ φάνηκε οτι ξεκλείδωσε την κατάσταση της μαζικής άμυνας του ΠΑΣ. Λίγοι παραπάνω χώροι θα δημιουργούνταν.Αν βέβαια τους θέλαμε πιο πολύ από το σκορ, κι αν βέβαια είχε το κουράγιο το καφενείο των Ιωαννίνων.

Τίποτα από τα δύο δεν έγινε. Το παιχνίδι είχε πάρει την ρότα του δικαιώνοντας το γεύμα των παικτών εν όψει αυτού του τελικού. Μάλιστα σε μια καραμπόλα, βάλαμε και δεύτερο γκολ τελειώνοντας και την σεπτή τελετή, που είχε κι ένα επιμύθιο : Ακόμα κι ο Μάνταλος όταν μπαίνει – ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΧΑΦ – τακτοποιείται η κατάσταση. Σκέψου νάχες και κανονικότατα χαφ δηλαδή, με στημένο ή με μακρινό σουτ για κάποια κλειστή άμυνα.

Οπότε συγχαρητήρια για την νίκη και για την προσπάθεια σήμερα, που θα μας αγχώσει λιγάκι παραπάνω στην συνέχεια των μπαράζ, αφού ο εγγυητής θέλει και Ευρώπη. Αφού δεν πάει αυτός, ας πάει η ομάδα τουλάχιστον….

Άλλη μια χαμένη σαιζόν. Πίκρα, κλάμα και γενικά κιτρινόμαυρο προσφυγικό δάκρυ. Κυρίως για εκείνους που πίστεψαν και πήγαν να πάρουν διαρκείας. Μην χάσουν την απόλυτη μπούρδα. Όχι τόσο της ΑΕΚ. Του ποδοσφαίρου γενικώς. Έτσι όπως το έχουν καταντήσει οι χαρτογιακάδες που το διοικούν. Με τα var και τις αηδίες. Φαντάσου νάσαι στο γήπεδο και να μην ξέρεις αν πρέπει να πανηγυρίσεις ή να λυπηθείς ή ό,τι άλλο σου κάνουν μπροστά στα μάτια σου. Πόσο μαλάκα σε θεωρούν πλέον.

Και να το έχεις αυτό από τη μια – εντάξει μπορεί να είσαι τυχερός και για κάποιο παιχνίδι να μην τύχει αμφισβητούμενη φάση – κι από την άλλη να σπεύδεις να δεις την ΑΕΚ του εγγυητή στο ΟΑΚΑ. Λες και δεν θα βρεις εισιτήρια όπου θες κι όποτε θες. Δηλαδή ούτε υπάλληλος του εγγυητή να ήσουν. Κάτσε ρε μαλάκα να δεις το προϊόν πρώτα. Δες τι θα σου βγάλει η Colgate και μετά πήγαινε να το πάρεις. Εκεί θα είναι στα ράφια. Είναι ανάγκη να το προπληρώσεις;

Τι είπες; Το έκανες για να καβατζώσεις διαρκείας στην Φιλαδέλφεια; Γιατί, εγώ που δεν έχω αγοράσει διαρκείας, λες να μην βρω στην Σοφία την Αγία; Άμα γίνει μεταβίβαση της εταιρείας, λες ο καινούργιος να δεσμευτεί στον εγγυητή ότι θα λάβει υπ΄ όψιν του τα προηγούμενα διαρκείας; Ξέρεις σε τι τιμές θα είναι τα καινούργια; Ξέρεις εσύ αν θα έχεις λεφτά να δώσεις; Σιγά τα καβατζώματα που έκανες με τον εγγυητή. Κι άντε και καβάτζωσες. Ξέρεις τι ομάδα θα υπάρχει; Στο γήπεδο θα πηγαίνεις για να βλέπεις τι; Το χόρτο; Τα καθίσματα ή μήπως την Δεκελείας; Πήγαινε μια καθημερινή, πάρε το οργανωμένο τουρ που θα υπάρχει και ξεκαύλωσε με το γήπεδο. Που πάντα θα υπάρχει ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΠΑΛΑ. Το ξέχασες;

Και ψάχνουν όλοι τώρα να βρουν, τις πταίει. Κανά μήνα πριν, όλα πήγαιναν ρολόι. Αίφνις, να φύγουν όλοι, διότι όλοι φταίνε. Ευτυχώς που γράφουμε εδώ, ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΜΒΟΛΕΣ, και τα έχουμε επισημάνει πιο έγκαιρα και από τον εγκαίρως. Διότι μπορείς να βγεις κι από τα ρούχα σου με όλες αυτές τις μπαρούφες που γράφονται ακόμα και σήμερα.

Κάτσε και δες : Κετσετζόγλου σήμερα : <<…το είχα επισημάνει εγκαίρως, κι ευτυχώς τα γραπτά μένουν…>>Τι είχε επισημάνει δεν έχει καμία σημασία. Κάποια εγγυητική αμπελοφιλοσοφία θα ήταν, το δίχως άλλο. Εγώ με τα μάτια μου είχα διαβάσει τα εξής μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ : <<…να μείνει η ΑΕΚ προσηλωμένη στο πλάνο του Γιαννίκη…>>. Σήμερα; Απλά δεν κάνει. Τι είχαμε γράψει εδώ, κι εγώ κι ο Χρήστος, μετά την ανανέωση Γιαννίκη; <<…Ο Γιαννίκης σε ένα μήνα θα έχει φύγει…>>. Εύκολα μπορεί να γίνει σύγκριση γραπτών, όπως και μια αναδρομή στα δικά μου γραπτά από πέρσι : <<…πάρτε δυό χαφ…>>. Άσε δε το σημερινό : << …θα κερδίσουμε τα Γιάννινα…; >>. Δηλαδή τι έβλεπε τότε κι έγραφε τις παπαριές του;

Να πούμε λοιπόν τι φταίει ( το ποιος έχει ήδη γίνει δημόσια παραδοχή ). Φταίει ότι η ομάδα δεν έχει προπονητή και φυσικά δεν έχει δυό χαφάρες. Φυσικά μπορείς να μιλήσεις για στελέχη και λοιπές άλλες αρλούμπες, όμως τον εγγυητή τον ξέρουμε ( <<..σε θέλω σημαιοφόρο της άμυνας στην Αγία Σοφιά …>>, αυτά δεν λέγονται ούτε σε παιδάκι του  νηπιαγωγείου ). Δεν μας πολυνοιάζουν αυτά. Ούτως ή άλλως για μπουρδέλα εταιρείες μιλάμε σε ένα χώρο μπουρδέλο. Φαντάσου ότι η ΑΕΚ είναι τρίτη ακόμα.  Και με Γιαννίκη μάλιστα. Δηλαδή κάποιον που απλά ΔΕΝ είναι προπονητής.

Και κοιτάω τις κινήσεις σήμερα. Τώρα έχουμε κρεμαστεί όλοι στην απόφαση του Σάντος. Ίδια τακτική με τον χαφ δηλαδή. Βρήκαμε έναν και τον κοιτάμε, και του μιλάμε και τον περιμένουμε ( ασχέτως αν πιστεύω βέβαια ότι δεν μπορεί να έρθει κάποιος τώρα με τον κίνδυνο των διασυρμών, που κι αυτό το είχα γράψει στην ροή των κριτικών, θεωρώντας ότι οι διασυρμοί δεν ήταν του ΟΣΦΠ και του ΠΑΟΚ, αλλά τα καφενεία που έπρεπε να είμαστε τα αφεντικά ).

Αν όλα αυτά δεν είναι η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, τότε περιμένω κάποιον να μου πει τι είναι.

Η εγκαταλελειμμένη ΑΕΚ, κατέβηκε με 4-2-3-1 και ουσιαστικά με την ενδεκάδα του αποκλεισμού από το κύπελλο. Υποχρεωτικά και μονοδρομικά. Κατέβηκε με απόφαση να τρέξει, να κλείσει τους χώρους, να αμυνθεί και να ψάξει κάποια αντεπίθεση. Κι αυτό που μπορώ  να πω, είναι ότι δεν κατέβηκε φοβισμένη, ούτε σαν πρόβατο για σφαγή. Αντιθέτως είχε το θράσος για μια ομάδα χωρίς ψυχολογία.

Είδαμε ένα όμορφο ημιχρόνιο. Η δική μας ομάδα τήρησε την τακτική του Γιαννίκη και δεν αισθανθήκαμε μειονεκτικά. Είχαμε μια ψυχραιμία στην διαχείριση της κατοχής της μπάλας από τον αντίπαλο, οι αλλαγές στις πάσες μας ήταν στοχευμένες κι ήμασταν καλά τοποθετημένοι μέσα στο γήπεδο. Βγήκαν οι αντεπιθέσεις και βγήκαν και οι αλληλοκαλύψεις. Φυσικά δεν μιλάμε για υπερθέαμα αλλά ας μην το ψάξουμε αυτό. Ντέρμπυ ήταν και θα είναι πάντα.

Ο Ολυμπιακός ήταν πιο πολύ νωθρός από ότι τον έχω συνηθίσει, αλλά λογικό ήταν κι αυτό αφού το μυαλό των παικτών του ήταν στο Μπέργκαμο. Η βεβαιότητα οτι ένα γκολ θα το βάλουμε, ήταν ξεκάθαρη. Απλά δεν είχε την στήριξη από τον προπονητή του στο κέντρο, που συνήθως μια υπεροπλία στο κέντρο την έχει, απέναντι στο λειψό δικό μας σύστημα. Ένα σύστημα που είχε για κορυφαίο τον Σιμάνσκι – επιφορτιμσμένο με την φύλαξη του Καμαρά –   και πολύ κοντά στην προσπάθεια των επιθετικών ενεργειών, τον Άμραμπαντ. Χωρίς όμως να ξεχνάμε τα δυό πλάγια μπακ μας, που κάλυψαν πολύ καλά τις πτέρυγες μας.

Στο δεύτερο μέρος, είχαμε ακριβώς την ίδια εικόνα. Την ΑΕΚ σε πολύ καλή αμυντική θωράκιση ψάχνοντας κάποια ευκαιρία στην κόντρα και τον αντίπαλο σε μια κατοχή μπάλας ανούσια. Αυτό που μπορείς να πεις είναι η ατολμία στην αντεπίθεση, που ήταν σαν διεκπεραίωση φακέλλου στην εφορία. Λογικά πράματα κι αυτά. Ψυχολογία στο μηδέν. Δεν κερδίσαμε άλλους κι άλλους, θα βάλουμε γκολ στον Ολυμπιακό;

Όμως βλέπαμε κάτι όμορφο. Τακτικά μιλάω, αφού τελικές σχεδόν δεν υπήρχαν. Στους κορυφαίους μπορούμε να προσθέσουμε και τον Ρότα, ενώ πρέπει να κάνουμε και μνεία για τον πολύ κακό Τσούμπερ. Ας μην λέμε όμως κι άλλα. Μια παρατημένη ομάδα, στην ουσία χωρίς προπονητή, ενώ ο πρόεδρος της βρίσκεται σε αδυναμία αποφάσεων, τι άλλο να κάνει σήμερα στο τηγάνι, παρά να ακολουθήσει την μοίρα της; Του φτωχού συγγενή. Να είναι πτωχή πλην τίμια. Οπότε την ώρα που τα σέντερ μπακ του αντιπάλου, έβριζαν την αμυντική λειτουργία των χαφ τους, εμείς φροντίζαμε να φάμε το προκαθορισμένο γκολ. Α, και εκείνη την στιγμή που ο μάγειρας που έχουμε στον πάγκο, έβαζε σέντερ φορ τον Μαροκινό σαν να του έλεγε; Φτάνει πια με την δημιουργία σου. Δεν θέλω άλλο. Μιλάμε για σούπερ ηλίθιο, πέραν φυσικά της έλλειψης προσωπικοτήτων στο κέντρο μας. Γι’ αυτές άλλοι είναι υπεύθυνοι. Τα γράφαμε, μας αντιγράψανε κι είμαστε όλοι δικαιωμένοι.

Με χαμένη την ΑΕΚ. Αλλά φίλοι, η ομάδα είναι εταιρεία εδώ και καιρό. Άρα δεν ανήκει στους Αεκτζήδες. Ανήκει σε κάποιον τύπο που δεν έχει καμία σχέση με επιχειρήσεις. Ούτε ξέρει από εταιρείες, ούτε και θέλει να μάθει. Ούτε και βέβαια θέλει να ζει στο 2022. Είναι σαν την γυναίκα του πρωτομάστορα στο χτίσιμο του γεφυριού της Άρτας. Που σε λίγο θα ψάχνει για διαβάτες για την γέφυρα. Που όμως θα βρει. Διότι η λίμνη των ηλίθιων που του δίνουν λεφτά, είναι αστείρευτη. Πρόσφατα δεν κλείσανε σουίτες δυό κορόιδα;

Υπό το βλέμμα του Πογιέτ λοιπόν, η ομάδα μας κατέβηκε με 4-2-3-1 και με την καλύτερη επιθετική τετράδα όπως μας έχουν πληροφορήσει οι μπαλαδόροι. Τι είδαμε στο πρώτο μέρος; Αυτό που κάναμε επί κόβιντ. Σταματήσαμε να ζούμε για να μην πεθάνουμε. Δηλαδή ποδοσφαιρικά, τι είδαμε; ΤΙΠΟΤΑ. ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΔΕΝ. Έλα τώρα να κάνεις την ανάλυση του μηδενός.

Η ΑΕΚ έδωσε την μπάλα, ανέβασε την αμυντική της γραμμή έξω από την περιοχή της για να ενωθεί με τους δυό κεντρικούς της, και προσπάθησε να βρει κάποια αντεπίθεση στον χώρο. Αυτόν που θα άφηνε ο ΠΑΟΚ που εκλήθη να παίξει σαν αφεντικό του παιχνιδιού. Βρήκε το τίποτα αφού δεν υπολόγισε οτι ο αντίπαλος μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο αλλά έχει και ταχύτητα για να καλύψει τον χώρο και να υποστηρίξει το παιχνίδι του. Εμείς στηριχτήκαμε στο να εξαφανίσουμε τους χώρους και επιθετικά να παίξουμε με μακρινές μπαλιές του Τζαβέλα και του Μήτογλου.

Πράγματι ο ΠΑΟΚ επιθετικά εξουδετερώθηκε από την τακτική του Γιαννίκη, αλλά κι εμείς δεν βρήκαμε την τρύπα της βελόνας. Οπότε επιθετικά οι δυό ομάδες πήραν μηδέν και προσέφεραν ένα κάκιστο θέαμα για εμάς. Αμυντικά και οι δύο πήραν άριστα, όπως άριστα πήραν τακτικά. Βλέπετε και οι δυό ενδιαφέρονταν πρώτιστα να μην κάνουν το λάθος., Ε αυτό λοιπόν, μηδένισε το θέαμα και δικαίωσε τις άδειες κερκίδες, έστω και κατά λάθος. Στην ουσία το μόνο κέρδος για τους δυό προπονητές είναι οτι κέρδισαν κάποια διάρκεια σε φυσική κατάσταση.

Ντέρμπυ θα πεις. Βρε πες ό,τι θες. Εσύ σαν ΑΕΚ παίζεις με την ίδια τακτική της Τούμπας; Εσύ σαν ΠΑΟΚ, δεν ξέρεις πώς να επιτεθείς σε κλειστή άμυνα; Μέχρι να απαντήσουν οι μονομάχοι ( μην γελάτε, απλά δέστε κανά τελικό NFL που παίζονται δις κι όχι κάτι χιλιάρικα για τους εδώ ποινικούς ), εμείς ήρεμα πίναμε ουίσκι και μιλάγαμε και στο τηλέφωνο για τις πραγματικές δουλειές που έχουμε, χωρίς ιδιαίτερη αγωνία μην ξεφύγει καμιά αργοκουρούτα εκατέρωθεν και απειλήσει. Σκέψου οτι δεν υπάρχει ούτε ένας παίκτης που να ξεχώρισε.

Δεύτερο μέρος, ακριβώς στο ίδιο μοτίβο. Κλειστοί χώροι, ευθυνοφοβία και σούπα. Τακτική κι άγιος ο Θεός. Πρεσαρίσματα, μηδενικοί χώροι και θέαμα μηδενικό. Σαφώς πιο παθητική η ομάδα μας, χωρίς ιδιαίτερες φαντασίες για επιθετικό παιχνίδι με ενδελεχές παίξιμο για να βρει κάποιο λάθος, κάποια τρύπα. Κατανοητά όλα αυτά μέχρις ένα σημείο. Τραγικό παιχνίδι να το βλέπεις, τραγικό παιχνίδι να κάνεις ανάλυση.

Τέλος πάντων προχώραγε η κατάσταση κι έβλεπες πολύ καλό τον Τσιντώτα και σούπερ τρεχαλατζή τον Άμραμπαντ, που τα έδωσε όλα και δικαίως παίρνει και τον τίτλο του κορυφαίου. Δηλαδή οτι φάνηκε πιο πολύ, διότι επίσης σπουδαίοι ήταν οι Σιμόες και Σιμάνσκι, που έπαιξαν για την τακτική του Γιαννίκη. Που του βγήκε μέχρις ένα σημείο με το γκολ του Σιμόες, όμως μετά με σύστημα 4-3-3, δεν μπόρεσε να κρατήσει το σκορ κάνοντας ξανά αλλαγές που δεν τις κατάλαβα. Μιλάω για την έξοδο του Αραούχο αλλά κατόπιν την είσοδο του Καρίμ. Φυσικά μικρή σημασία είχε αυτή η αλλαγή. Πιο σημαντικό ήταν το τελικό σκορ, που έφερε άλλη μια ήττα για την ομάδα μας, αλλά και το τελευταίο πεντάλεπτο που είδαμε ένα θέαμα. Δυσάρεστο μεν για μας αλλά δικαιότατο για τον αντίπαλο. Να πας να κάνεις τι απέναντι στον Ολυμπιακό; Επειδή είπε ο εγγυητής να πάρουμε το κύπελλο; Ας μην λέμε άλλα. Η άνοια θέλει συμπαράσταση….

Άμα φταίει ο Μελισσανίδης, τι κάνουν αυτοί που δεν φταίνε; Περιμένουν να δουν ποιος θα πρωτοφύγει. Για τον Γιαννίκη δεν το συζητάμε. Αυτός είχε φύγει από τότε που του ανανέωσαν το συμβόλαιο. Ό,τι έχουμε γράψει εδώ πέρα.

Η ΑΕΚ μας λοιπόν, χωρίς προπονητή, κατέβηκε με το αναγκαστικό 4-2-3-1 και με συγκεκριμένες επιλογές παικτών, αφού λόγω των επερχόμενων κακοκαιριών άρχισαν οι θλάσεις να πληθαίνουν. Το κακό σήμερα είναι οτι έπαιζε με την πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος, που θα την αντιμετώπιζε με διπλή ζώνη άμυνας. Γιατί κακό; Διότι θα έπρεπε να παίξει σαν αφεντικό. Κι αυτό η ομάδα μας δεν το μπορεί. Για πολλούς λόγους. Ας πούμε δύο : Λόγω Γιαννίκη κι επειδή δεν έχει σοβαρά δημιουργικά χαφ.

Τι είδαμε στο πρώτο μέρος; Μια διάθεση για τρέξιμο και πρεσάρισμα, που θύμιζε τον Βέγγο. Εντάξει την μπάλα την έπαιρνες, μετά τι την έκανες ; Θα σου πω. Ανέβαζες την στατιστική για την κατοχή της μπάλας αλλά ανέβαζες και την φλυαρία σου. Γύρω γύρω, πίσω, παράλληλα και ουσιαστικά μία μεγάλη ευκαιρία λίγο πριν την λήξη. Κοινώς, μηδέν από μηδέν μηδέν. Και σήμερα μπορούμε να πούμε οτι αυτή η στάνη, αυτό το τυρί μπορεί να βγάλει.

Κατά τα άλλα, ο βαρυφορτωμένος μικρός χώρος άμυνας του Απόλλωνα, δημιούργησε έλλειψη κενών χώρων και δυσκόλεψε αφάνταστα το έργο του Σιμάνσκι – μάλλον ο καλύτερος όλων – αλλά και του Γέβτιτς, που έβγαλε δυό τρεις καλές κάθετες μπαλιές. Αυτή η δυσκολία έγινε ακόμα μεγαλύτερη διότι η ομάδα μας δεν είχε και σε καλή μέρα κανέναν από την επίθεση. Οπότε μπορεί ανέβαιναν τα πλάγια μπακ μας αλλά δεν δημιουργούσαν αριθμητική υπεροχή στην αντίπαλη περιοχή, αλλά συνωστισμό. Φυσικά το να διασπάσεις μια διπλή ζώνη άμυνας, είναι δουλεμένο στις προπονήσεις. Δεν είναι οτι σε αιφνιδίασε σήμερα ο αντίπαλος. Είναι όμως εμφανές το τι δουλεύεται στην προπόνηση.

Τα πάντα βέβαια μπορούσαν να καθαρίσουν με ένα γκολ. Αυτό αν ερχόταν θα ήταν καθαρά από ατομική ενέργεια. Η ομαδική λειτουργία δεν ήταν καλή κι έβγαλε σε συμπάθεια τον Απόλλωνα. Που ήταν προσηλωμένος στην τακτική του, προσπάθησε να βγει στην κόντρα κι είχε κάποιους παίκτες που φάνηκαν. Ρολίστες κυρίως, αρκετά αξιόλογους που τέτοιους δεν είχαμε εμείς.

Στο δεύτερο μέρος, είδαμε καλύτερα πράματα για τα μάτια μας. Σημαντικό κι αυτό, όπως σημαντικοί κι οι τρεις βαθμοί και μια νίκη άνετη. Στις σκέψεις μας όμως παραμένουν αυτά που έγιναν στο πρώτο δεκάλεπτο : Ο Απόλλων έχασε δυό τεράστιες ευκαιρίες την ώρα που η ομάδα μας πελαγοδρομούσε μέσα στο γήπεδο. Την ώρα που ο πάγκος ήταν σε πανικό – μόλις πέντε λεπτά από τις οδηγίες των αποδυτηρίων – κι ετοίμαζε δυό αλλαγές. Ευτυχώς πρόλαβε ο Αραούχο και σκόραρε.

Το γκολ ήταν αυτό που λέγαμε : Από ατομική προσπάθεια του Γκαρσία, που ανέβηκε στο δεύτερο μέρος. Σε εκείνο το σημείο ο Φέστα έλυσε κι όλα τα υπόλοιπα προβλήματα μας. Έκανε τρεις αλλαγές προσπαθώντας να βρει την ισοφάριση, οπότε άδειασε τους χώρους και η ομάδα μας έκανε πάρτυ. Δηλαδή μαζί με την απελευθέρωση που ούτως ή άλλως φέρνει ένα γκολ, έχεις και τον Ιταλό που διέλυσε την ομάδα του.

Στην καλύτερη εικόνα μας όμως, είχε συμμετοχή κι ο Γιαννίκης. Διότι η μία τελικά αλλαγή του, ο Άμραμπαντ, βελτίωσε όλη την ΑΕΚ. Είπαμε : Στους ανοικτούς χώρους. Η ομάδα κυριάρχησε στα πλάγια και στον άξονα, κι έβγαλε ωραίες προσπάθειες που την έφεραν στο άνετο 3-0 σκορ επικράτησης. Μοναδική παραφωνία – που όμως λέει και δείχνει πολλά – η κόκκινη στον Μοχαμαντί. Επίσης παραφωνία το ότι βάζω τον Τσιντώτα στους διακριθέντες.Εκεί, που σίγουρα θα βρούμε και τον Αραούχο.

Συγχαρητήρια επομένως και με βάση το δεύτερο μέρος. Οι συμπτώσεις και τα λάθη των αντιπάλων, είναι κι αυτά μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που θα ήταν διαφορετικό αν είχε προηγηθεί ο Απόλλων, αλλά ας μην ασχολούμαστε τώρα με υποθέσεις. Το τι άγχος και πίεση είχε η ομάδα, το είδαμε όλοι. Κι ήταν ανεξήγητο όταν παίζεις με τον τελευταίο και την ώρα που ο εγγυητής σου, έχει βγάλει το πρωτάθλημα από τους στόχους σου : Καλά δεν άκουσα ότι στόχος πλέον είναι το κύπελλο; Πολύ καλά άκουσα. Οψόμεθα λοιπόν.

Εκοψε την πίτα και είπε και μερικά “βαρύγδουπα”:
“…δεν μπορούμε να βγούμε από το σπίτι μας”. Δε κάνεις το σταυρό σου λέω εγώ. Αμα βγεις, δεν ξέρεις που μπορεί να καταλήξεις. Κάτσε κει. “Stay home stay safe”.

“…Πρώτος φταίω εγώ, μετά εσείς, μετά όλοι οι άλλοι”. Ακόμα και κει, πρώτος θέλει νά’ναι. Δεν του φτάνει ο βαθμολογικός πίνακας.
Συγνώμη, εγώ δεν ξέρω τίποτα. Μη με ανακατεύεις.

“…Θα ήθελα να είμαι κοντά σας αλλά αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο χτίσιμο του νέου μας γηπέδου..” είπε ο Σαμψών στους  εκστασιασμένους παρευρισκόμενους.
Και ‘κείνοι θα το ήθελαν να είστε μαζί, αλλά αφιερώνουν τον χρόνο τους στο να παρακολουθούν τις εξελίξεις των έργων που επιβλέπεις. Είναι “μάρτυρες”. Οχι τέτοιοι βρε. Μη ταράζεσαι. Από τους άλλους. Σαν τους Χριστιανούς στο Κολοσσαίο.

“Περιμένω αντίδραση” κατέληξε ο μέγας Χημικός, ο Μάγιστρος, αλχιμιστής και Δρυίδης του δάσους του Νότιγχαμ.

Αλλαξαν σταυροπόδι αρκετοί από τους παρευρισκομένους,αφού ένα μυρμίγκιασμα που έφτανε ως την διασταύρωση των σκελών, ήταν αναμενόμενο μετά από τόση ώρα ακινησία.

Μοίρασε “προσεκτικά” την πίτα. Εφαγε ένα κομμάτι, μάσησε διακριτικά το φλουρί… Βγαίνοντας έξω το έφτυσε στο χέρι του…
– “φτου…ένας τραπεζίτης σπασμένος για ένα δίευρω”; είπε νευριασμένος, ρίχνωντας μια κλωτσιά σε έναν φίκο που είχε την ατυχία να φυτρώσει εκεί παραδίπλα.

– ” Ο Γιαννίκης εχει τάξει 100 ευρώ σε όποιον βρει το φλουρί”! του  λέει ο άνθρωπος της “ασφάλειας” δίπλα του.
– “Αλήθεια, αυτός πόσα μας δίνει το μήνα”;
– “Δεν ξέρω αφεντικό…”
– “Πάμε”.
– “…Που; Γιαννίκη”; τον ρωτά ο “μπράβος”.
– “Ναι, για νοίκι”, του λέει ο πρόεδρας.

Οι στρατοί αγαπητοί κι αγαπητές, είναι για να σκοτώνουν. Δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης. Μην κοιτάτε που τον κανονικό στρατό τον κατεβάζουμε εμείς για διάφορες καιρικές κρίσεις. Μιλάω για τους στρατούς των ιδιοκτητών των ομάδων, που είναι του κοινού ποινικοί δικαίου. Αυτήν την δουλειά έχουν.

Στα αγωνιστικά, που για μένα είναι απλά μια παραφωνία η διεξαγωγή όλων των αγώνων, η ΑΕΚ κατέβηκε μάλλον με 4-4-2 και δεύτερο επιθετικό τον Σάκχοφ. Ένα σύστημα που άλλαξε στην πορεία κι έγινε 4-3-3. Μετά το πρώτο μούδιασμα λόγω έδρας, η ομάδα μας επικράτησε. Την βοήθησαν πάρα πολύ οι κεντρώοι – Σιμόες και Σιμάνσκι ήταν σπουδαίοι -, όπως και ο Χατζησαφί που όργωσε την αριστερή μεριά. Από πολύ κοντά κι ο Αραούχο. Τρέξανε πολύ, αλληλοκαλύφθηκαν πολύ, βγάλανε επιθέσεις κι αντεπιθέσεις, αλλά στην τελική προσπάθεια ήταν άτολμοι ή άσφαιροι. Κύρια ο Τσούμπερ.

Η ΑΕΚ κατείχε τον χώρο και φαινόταν αφεντικό του παιχνιδιού. Μπορώ να πω οτι μου άρεσε. Οτι το σύστημα ήταν σχεδιασμένο. Κι οτι εξουδετέρωσε τον Άρη σε τακτικό και παικτικό επίπεδο. Εμείς είδαμε ένα παιχνίδι δυνατό μεν, αλλά καθαρό δε. Ντερμπάκι κοινώς, που παρόλο που ήταν κλειστό και σφιχτό στο κέντρο, είχε τελικές εκατέρωθεν και πολύ καλό ρυθμό. Είχε και την ατυχία μας να φάμε ένα γκολ – γκολάρα ήταν σαν εκτέλεση αλλά τυχαίο σαν δημιουργία -, όμως κάπως έτσι είναι τα κοντινά παιχνίδια. Αυτά που έχουν την κατοχή της μπάλας μοιρασμένη και τον χρόνο διάκρισης κάποιας ομάδας ισομερή.

Όμως είδαμε ένα καλό παιχνίδι. Με προσεκτικούς αντιπάλους στην άμυνα και με διάθεση να τρέξουν και να παίξουν. Πιο δίκαιη θα ήταν μια ισοπαλία, αλλά αυτή είναι η μπάλα. Σαν απόδοση από την ομάδα μας δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Έπαιξε σωστά σε άμυνα κι επίθεση. Κι έτρεξε πολύ. Κι εφάρμοσε στο ακέραιο την τακτική του Γιαννίκη. Κι ορθοπόδησε μετά την κυριακάτικη γκέλα αν αυτό θεωρείται δείγμα προόδου. Μένει να δούμε αν θα αντέξει στο δεύτερο μέρος.

Στο δεύτερο μέρος το σύστημα άλλαξε σε 4-2-3-1 με την είσοδο του Μάνταλου στην θέση του Σάκχοφ. Και ήταν πολύ επιτυχημένη. Η ομάδα μας ήταν χάρμα ιδέσθαι. Ήταν το αφεντικό για μισή ώρα. Με φουλ ένταση, πάθος και ταχύτητα, έσβησε τον αντίπαλο και μάλλον έπιασε το καλύτερο διάστημα της επί Γιαννίκη. Οι αναφερθέντες στο πρώτο μέρος εξακολούθησαν να πρωταγωνιστούν , όμως πλέον προστέθηκαν και οι Γκαρσία, Μάνταλος και Τσιντώτας.

Πολλές καλές επιθέσεις γίνανε και το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Όπως και η αμυντική λειτουργία, μαζί με την τεράστια ποικιλία των δημιουργιών είτε από τα άκρα είτε από τον άξονα. Αυτό όμως που πρέπει να κρατήσουμε ήταν το φοβερό πάθος για την ισοφάριση, το πολύ γρήγορο παιχνίδι ακόμα και σε μικρούς χώρους και τους επιτέλους ολόσωστους και θεαματικούς συνδυασμούς στην επίθεση μας.

Όλα αυτά που λέω δεν είναι καθόλου υπερβολικά και παραμένουν στο επίπεδο της έκπληξης για μένα. Είχα καιρό να δω τόσο καλή ΑΕΚ. Με πάθος, με άρνηση για να χάσει. Είχα καιρό να δώ τον Γιαννίκη να αλλάζει το σύστημα σε 3-5-2 και η ομάδα να πετυχαίνει μια τρομερή γκολάρα με τον Αραούχο. Τι άλλο να θέλω να δω σήμερα;  Τίποτα αγαπητοί κι αγαπητές. Είδα ΑΕΚ με μπαλάρα, με στρατηγική και από ένα σημείο και μετά, δεν με ενδιέφερε το σκορ.

Διότι είχα δει την ΑΕΚ, ΑΕΚάρα. Να έχει παίξει σε φουλ ρυθμό και στο ταβάνι της. Να έχει τους περισσότερους παίκτες διακριθέντες αλλά με σωστή απόδοση και με νοοτροπία νικητή. Και μην πεταχτεί κανείς και μου πει οτι το σκορ λέει άλλα. Θα τον παραπέμψω στον Φάντροκ : Θες να μιλήσουμε για μπάλα; Ξέχνα το σκορ. Και μην ξεχάσεις να δεις και τα νεύρα στο τέλος του αγώνα σε αυτό το γήπεδο, το γεμάτο αντίστοιχα ζώα με τους δολοφόνους, το γήπεδο του Ξηροκώστα. Αυτά τα νεύρα μακάρι να είναι κάποιο μήνυμα για το μέλλον. Συγχαρητήρια σήμερα. Η ΑΕΚ νίκησε την νοοτροπία της. Ήταν η καλύτερη ΑΕΚ επί Γιαννίκη.

Η ομάδα μας κατέβηκε με 4-2-3-1 και με αρκετές ελλείψεις, όπως μας είπαν αυτοί με το μαρκούτσι. Η απόδοση όμως των αθλητών που έπαιξαν, δεν άφησαν καμία έλλειψη να φανεί. Ήταν πολύ καλοί οι Χατζησαφί, Λεταλέκ και Γέβτιτς. Αυτοί θεωρούνται αναπληρωματικοί; Μάλλον πρέπει να ξεσκονίσουμε τα εγχειρίδια της μοντέρνας μπάλας.

Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να είδαμε το καλύτερο πρώτο μέρος φέτος. Αυτό οφείλεται και στις δυό ομάδες και κύρια στο επιθετικό πνεύμα που επέδειξε ο Βόλος. Η μπάλα ανεβοκατέβαινε, ο ρυθμός ήταν καταιγιστικός, ενώ χορτάσαμε τελικές προσπάθειες, μεγάλες φάσεις και σπουδαίες μπαλιές από τα χαφ των αντιπάλων.  Πρόχειρα να θυμηθώ, 3 δοκάρια, ένα χαμένο πέναλτυ, δυό γκολάρες και καμιά 15αριά τελικές. Μεγαλύτερες οι δικές μας και πιο κλασικές, αλλά να μην παραπονιόμαστε. Χορτάσαμε μπάλα.

Αυτό που είδαμε σίγουρα οφείλεται στο κρύο που έκανε αλλά και στις παιδικές τακτικές που ακολούθησαν οι δυό προπονητές. Η ΑΕΚ δεν είχε καλή αμυντική λειτουργία στο κέντρο, ενώ ο Βόλος άφηνε ολόκληρο το γήπεδο ελεύθερο όταν έκανε επιθέσεις. Αν φύγουμε από τις τακτικές, θα πρέπει να σταθούμε στην οργάνωση του παιχνιδιού μας από τον Λεταλέκ που τρύπωνε στα σέντερ μπακ μας και μετέτρεπε το σύστημα σε 3-5-2. Να σταθούμε στην δεξιά μας πτέρυγα που έκανε τρομερή δουλειά με τον Ρότα και τον κορυφαίο σήμερα Γκαρσία, που στην αρχή ήταν αφύλακτος και προς το τέλος κατέληξε να τον κυνηγάνε τρεις παίκτες. Στις τρομερές κάθετες μπαλιές του Γέβτιτς και στο τρομερό κέφι του Αραούχο, τόσο στην συμμετοχή του στις τελικές, όσο και στην οργάνωση επιθέσεων από τα αριστερά.

Γεμίσαμε φίλτατοι από πραγματική μπάλα, χωρίς καμία σκοπιμότητα, χωρίς αυτό το σφιχτό ξυλίκι. Τρέξιμο πολύ, νεύρο στην μεταβίβαση και πολύ ταχύτητα. Πολύ κοντά μας κι ο Βόλος, να το λέμε κι αυτό. Όμως η ΑΕΚ είχε πιο κλασικές ευκαιρίες, έπρεπε να ξεπεράσει το σοκ με τον Τσούμπερ και βέβαια να ισοφαρίσει.

Στο δεύτερο μέρος είχαμε ναυάγια. Είχαμε τραγέλαφο. Είχαμε πανωλεθρίες. Είχαμε ντροπή και αηδία. Προσοχή : Το παιχνίδι ήταν πολύ καλό αν δεν υποστήριζες την ΑΕΚ. Διότι ο Βόλος ήταν καταπληκτικός, ήταν ο μοναδικός πρωταγωνιστής μέσα στο γήπεδο, που στην κυριολεξία διέλυσε την ομάδα μας. Η ομάδα μας που δεν έκανε ούτε μία τελική. Ο αντίπαλος ήταν μια  μοντέρνα ομάδα, καλοκουρδισμένη, που ήξερε πώς να αμυνθεί στον χώρο, πώς να πάρει το κέντρο και πώς αλλάζοντας την μπάλα σωστά, να ζητήσει τη νίκη αλλά κύρια το πώς να κατατροπώσει την αστεία ΑΕΚ. Και το έκανε ακόμα και χωρίς προπονητή.

Στην ΑΕΚ δεν μπορείς να βρεις ούτε αρχή, ούτε μέση ούτε τέλος. Δεν ήξερε γιατί μπήκε στο γήπεδο. Πέραν της εμφανούς κούρασης κάποιων, δεν υπήρξε καμία αμυντική συνοχή, ενώ όποια προσπάθεια αντεπίθεσης πήγαινε να γίνει, κόλλαγε πάνω στον χειρότερο σήμερα Τσούμπερ, ενώ οι τακτικές επιθέσεις ήταν απλά γιόμες από τα σέντερ μπακ μπροστά. Πραγματικά ήταν για κλάματα η ομάδα, που εμφάνισε τις παθογένειες όλες επί Γιαννίκη. Αυτές που τις έχουμε ξαναγράψει.

Φυσικά το δάχτυλο του το έβαλε κι αυτός ο γελοίος προπονητής με τις αλλαγές του. Αντί να βγάλει τον Τσούμπερ κι ό,τι γίνει, μπέρδεψε τους πάντες. Γιούσης μέσα στην θέση του Γέβτιτς και Γκαρσία αριστερά με Τσούμπερ πίσω από τον φορ. Μετά από λίγο, ο πανικός συνεχίζεται. Έξω ο Γκαρσία μέσα ο Κοσίδης διότι ο Αραούχο θα πήγαινε πίσω του. Έξω όλο το κέντρο και μέσα ακόμα κι ο Τάνκοβιτς. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω αν σκέφτηκε ή αν είναι απλά μαλάκας κι όλα αυτά βγαίνουν πηγαία. Ό,τι όμως και να συμβαίνει, μιλάμε για την τρίτη σερί ήττα στο ΟΑΚΑ.

–       ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΛΑΜΕ ΟΤΙ ΧΑΦ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΑΚΟΜΑ

–       ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΛΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ   ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2023. ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2080.

Ό άνθρωπος είναι επικίνδυνος. Δεν ξέρω αν διδάσκει total football. Καλύτερα θάταν να μάθει ο ίδιος απλά football. Διότι μας κούρασε πλέον με την ανοργανωσιά του, την τεμπελιά του, τις αστείες δικαιολογίες του και τις παιδικές αλλαγές του. Εμείς είδαμε την ΑΕΚ σε όλο το δεύτερο μέρος να παίζει άναρχη άμυνα και να ψάχνει την αντεπίθεση. ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ Η ΑΕΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. ΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΙΑ ΝΟΥΜΕΡΟ.

Κατά την καθιερωμένη ενημέρωση, ο εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης κος Ψευτόγλου, απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων…

– Ερωτήσεις παρακαλώ, ελεύθερα,από τα μέσα που έχουν τυχαία επιλεχθεί προσεκτικά.

– Κύριε υπουργέ, πιστεύετε ότι οι μετεωρολόγοι έπεσαν αρκετά έξω;

– Φυσικά. Όπως έπεσαν έξω και εκείνοι που τους προσέλαβαν. Ο χιονιάς ήρθε νωρίτερα από ότι προέβλεψαν. Εμεις ως τότε ήμασταν σε mode πυρκαγιών. Δεν πρόλαβε το σύστημα να κάνει reset και να περάσει από “Hot” σε θέση “Cold”. Λογικό είναι. Γι’αυτό και είδατε το φαινόμενο τις πρώτες πρωινές ώρες της χιονόπτωσης, να πετάνε  καναντέρ   πάνω από την Αθήνα. Σκεφτήκαμε  να χρησιμοποιήσουμε το μεγάλο Ρωσικό,το Ilyushin για να “καθαρίσουμε” την Αττική οδό από τα ακινητοποιημένα οχήματα, αλλά  η ιδέα απερρήφθει . Κακώς για μένα.

– Χιλιάδες πολίτες που εγκλωβίστηκαν εκτός Αττικής οδού, θα αποζημειωθούν;

– Εξαρτάται. Αν μιλάμε για Κατεχάκη και Μαραθώνος, τις όποιες αποζημειώσεις θα τις αποφασίσουν  οι τοπικές κυβερνήσεις των κρατών αυτών. Μάλιστα έχουμε επικοινωνήσει με τα ελληνικά προξενεία εκεί. Θα ανοίξει και πλατφόρμα-έχει προετοιμαστεί γι αυτό ο Πιερακάκης, τι δίάολο!. Θα μπαίνετε στο: myenglovismos.gov/epidoma

– Kύριε εκπρόσωπε πείτε μου: Ηταν αναπόφευκτη η ταλαιπωρία των πολιτών;
– Πιθανόν κύριε….πως είπαμε το ονομά σας..;
– Κακομοιρίδης από την “Γιγάντια Φασολιά”.
– Α, την διαβάζω! Ωραία! Λοιπόν,άκου νεαρέ: Η αλήθεια είναι ότι, ναι, ήταν δυνατή η αποφυγή αυτού του γεγονότου. Αλλα πρέπει να σας πω ότι μετά από συνεννόηση με την ειδική ομαδα επιδημιολόγων-την γνωστή,ναι- έγινε δεκτό το αίτημα για γενικό γυμνάσιο, προκειμένου να διαπιστωθεί σε πραγματικές συνθήκες η αποτελεσματικότητα των εμβολίων.
-…Τι εννοείτε…;

– Είπαμε να εκθέσουμε σε ακραίες συνθήκες τους πολίτες και να εξάγουμε συμπεράσματα. Τα οποία όντως κατέδειξαν ότι κανένας πολίτης υπό αυτές τις ακραίες συνθήκες και εγκλωβισμένος πάνω από 20 ώρες στα χιόνια, δεν πέθανε. Αρα, τα εμβόλια “δουλεύουν”.

– Κύριε υπουργέ, το ότι αυτά καταψύχονται στους μείον 150 βαθμούς κελσίου πρωτού χρησιμοποιηθούν, έπαιξε ρόλο;

– Φυσικά νεαρέ μου. Οταν το εμβόλιο επανεκτεθεί σε συνθήκες διατηρήσεώς του,τότε απελευθερώνονται ακίδες-νανοπέδιλα,τα οποία ρέουν στις αρτηρίες και βοηθούν τα ερυθρά αιμοσφαίρια να κάνουν “σλάλομ” και έτσι να ειδοποιούν τα λευκά και κατόπιν αυτά να κατακαίνε με ειδικά μικροφλογοβόλα  τους ιούς. Εξ ου και η φλεγμονή. Αλλος.

– Κύριε εκπρόσωπε, εδώ, εδώ!
– Καλά,μη βάζεις και θαυμαστικό.Δεν είσαι και τίποτα σπουδαίο.
– Καλώς. Θέλω να ρωτήσω: Ο στρατός,εδώ και δύο χρόνια ξελασπώνει  τους φερόμενους μηχανισμούς. Μήπως τελικά να μετονομαστεί το Υπ. Εθ. Αμύνης σε Υπουργείο πολιτικής προστασίας, κλιματοαλλαγης, μεταναστευτικού, υγείας κλπ. να τελειώνουμε;

– Ναι, είναι αλήθεια πως από τότε που αναλάβαμε την διακυβέρνηση της χώρας,βγάζουμε τον στρατό στο δρόμο συνέχεια για λάθος λόγους. Δεν είχαμε υποσχεθεί κάτι τέτοιο ακριβώς. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
– Α, να μην ανησυχούμε δηλαδή;
– Κάθε άλλο!  Επόμενος.

– Εδώ κύριε εκπρόσωπε, στο βάθος αριστερά. Δενακούης Παναγής από την “Πρωινή”.
– Οταν λες “πρωινή” παιδί μου, εννοείς την… “πρωϊνή” που ρίχνουμε καμιά φορά πριν σηκωθούμε;
– Οχι κύριε υπουργέ. Εννοώ την εφημερίδα.
-Οχι, γιατί το επώνυμό σου εκεί παραπέμπει.Τέλος πάντων .Για πές μου…

-Παρατηρήθηκαν τραγελαφικά φαινόμενα. Παράδειγμα, στου Ζωγράφου, χρειάστηκε να συρθεί φέρετρο  στο χιόνι για να φτάσει ως τον προορισμό του.
– Και τι γύρευε ο  νεκρός στο ατελιέ; …Μήπως είχαμε τίποτα…ξέρετε…
-Στην περιοχή Ζωγράφου εννοώ.
–  Και  ο προορισμός  ήτο…;
– Μα το νεκροταφείο φυσικά.
– Και έφτασε;
– Δεν ξέρουμε.
-Νεαρέ μου… Καθώς επληροφορήθην, ο νεκρός- ο οποίος ήτο ανεμβολίαστος προφανώς- είχε μιαν τελευταίαν επιθυμίαν να κάνει  snowboard. Αλλα δεν πρόλαβε,δυστυχώς. Ετσι ανέλαβε η κυβέρνησης την πραγματοποίηση της επιθυμίας του.
-Κάτι σαν το “make a wish” δηλαδή.
-Ακριβώς. Επόμενος παρακαλώ.

– Εδώ κύριε Ψευτόγλου. Δεξιά. Μαριάνθη Μπούκη.
– Γιατί το κόψατε;
– Ποιος σας το είπε;
– Μα…φαίνεται.
-Με πείραζε στο λαιμό.
– ….!
– Κάπνιζα δύο πακέτα κάθε μέρα.Ευτυχώς ησύχασα.
– Ααα… Ερώτηση παρακαλώ.
– Είναι αλήθεια πως μεγάλο μέρος του λαού είναι δυσαρεστημένο…
– …Και λοιπόν;
– Και όπως ξέρετε είναι η εξουσία…
– Τι λες νεαρά μου; Ντροπή. Είναι δυνατόν εν έτει 2022 να λέγονται τέτοια πράγματα; Πως η εξουσία δεν είναι στα χέρια του κράτους…;
– Εννοώ ότι…
-Σας παρακαλώ. Ο λαός κανονικά  παρατηρεί την εξουσία,την οποία διακρατά μονίμως το κράτος. Πως είναι δυνατόν να διακινδυνεύομεν ολισθηράς προοπτικάς, δια να κάνουμε το χατίρι σε πέντε-δέκα εκατομμύρια “μπαχαλάκιδες”; Οι υπόλοιποι, τί φταίνε;
– Ποιοι “υπόλοιποι” κύριε υπουργέ;
– Ουκ εν τω πολλώ το ευ, δεσποινίς μου.

– Νομίζω κάνετε λάθος.
– Τι κάνω; “Λάθος”; Πόσα φύλλα πουλάτε;
– 850 περίπου.
– Πόση επιδότηση έχετε λάβει ως μέσο;
– Δεν ξέρω ακριβώς…
– Θα σας πω εγώ: Ενα εκατομμύριο, εκατόν μία χιλιάδες εκατόν μία και δέκα. Σας φαίνεται “δημοκρατικό”;
-…
-Καταλάβατε τώρα τί εννοώ;
– Μάλιστα.
– Εύγε. Καλό μεσημέρι σε όλες , όλους και όλα.

“απομαγνητοφώνηση” της επανεμφάνισης του Φαραώ (και όχι “Μωϋσή”) μετά και την χθεσινή “πληγή”.

Είπε λοιπόν ο Νοσφεράτου Jr : “Ζητώ ειλικρινή και προσωπική συγνώμη”.
(με λίγα λόγια,ζητώ-ακόμα και αν δεν φταίω εγώ- συγνώμη για λογαριασμό των ηλιθίων και αχρήστων που  έχω δίπλα μου. Είμαι μεγαλόθυμος. ΄Οχι, δεν φταίω εγώ καθ ότι έλειπα.)
Φαντάσου, πόσο δειλός είναι ο ίδιος και πόσο γελοία υποκείμενα είναι αυτά δίπλα του.

Ειπε κατόπιν: “…Θα αποζημειωθούν όσοι εγκλωβίστηκαν στην Αττική οδό”.
(υποθετική ερώτηση: “οι πολίτες που εγκλωβίστηκαν σε άλλες λεωφόρους,πχ. Μεσογείων Κατεχάκη Κηφισίας κλπ,, είναι τρίτης κατηγορίας”;
Υποθετική απάντηση: “Ας είχαν προνοήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις να ιδιωτικοποιήσουν και εκείνους τους δρόμους, ώστε να αποζημειώνονταν όλοι. Τι να πρωτοκάμουμε και εμείς;” Σωστός!)

Και συνέχισε με δικολαβίστικα κολπάκια της δεκάρας: “…πράγματι (εδώ αυτοεπιβεβαιώνει κάτι που δεν υπάρχει.Ειναι κολπάκι που χρησιμοποιούν και οι δικηγόροι: π.χ.: “πράγματι κύριε πρόεδρε, η κατηγορούμενη είναι άθώα”.
“πράγματι λοιπόν-λεει το Κούλι- “μέσα σε 30 μήνες είναι δύσκολο να διορθωθούν προβλήματα δεκαετιών…”
Αλλο κολπάκι εδω με τους χρόνους. Οταν θες να “μεγαλώσεις” το χρονικό διάστημα αναφέρεσαι σε χρόνια. Οταν θες να το “μικρύνεις” στα μάτια του απλού (μαλάκα) αναφέρεσαι σε μήνες. Δεν συμφέρει να το πας πιο “κάτω” γιατί πλέον οι αριθμοί διογκώνονται ανάποδα (π.χ. “είμαστε κυβέρνηση 900 μερες. Οχι.Ειναι too much. 30 μήνες είναι καλά.

Να θυμίσουμε ότι 30 μήνες είναι δυο και μισό χρονάρες.
Δηλαδή,σε δυόμιση χρόνια: Εχεις αποφοιτήσει τον τελευταίο χρόνο,έχεις πάει φαντάρος,έχεις γυρίσει,έχεις παντρευτεί, έχεις ανοίξει μαγαζί και έχεις ένα παιδί 1 χρονου και άλλο ένα στην κοιλιά της μάνας του. Για να καταλαβαινόμαστε για τι γελοίο δούλεμα μιλάμε.

Πάμε πιο κάτω.Λέει: “…Όμως, θα το ξαναπώ, έχουμε βάλει τον πήχη των προσδοκιών ψηλά και η σύγκριση δεν μπορεί να γίνεται με τις αδυναμίες του χθες, γίνεται με τις ανάγκες του σήμερα..”

Το “θα το ξαναπώ” είναι προσπάθεια σύνδεσης με προηγούμενες δηλώσεις σε άλλες “δοκιμασίες” που σημάινει “έχουμε πλάνο που “απλώνεται” στο χρόνο. Εσένα σου φαίνεται αργό γιατί είναι μεγάλο. Δεν μπορείς να δεις την μεγάλη εικόνα. Ισχύει αυτό που λέει και το λαϊκό άσμα: “…είσαι μικρός και δεν χωράς τον αναστεναγμό μου”.
Οπότε λοιπόν, αφού ο πήχης είναι υπερβολικά ψηλά, λογικό δεν είναι συνήθως να περνάμε όλοι μαζί από κάτω; Σου λέει: “φταίω εγώ που θέλω να φτάσω την Ισιμπάγιεβα; Οχι”
Ε,ρε γαμίσι, ξύλο πρόστιμο στενό παπούτσι και κατήφορος που σας χρειάζεται.

Πάμε πιο κάτω: “…Αντιλαμβάνομαι πάντα τις αιτιολογίες. Ναι, είχαμε μια πρωτοφανή χιονόπτωση, ναι το χιόνι μπορεί να ήρθε λίγο πιο γρήγορα από ότι είχαν προβλέψει οι μετεωρολόγοι, όμως δεν πρόκειται, δεν πρόκειται αυτό να το επικαλεστώ ως δικαιολογία…”

Αλλο δικολαβίστικο κόλπο αυτό. Η διασταλτική μέθοδος. π.χ.: “κύριε πρόεδρε, η κοπέλα που στέκεται μπροστά σας,δεν έχει αδερφό, δεν έχει αδερφή, δεν έχει πατέρα, δεν έχει μάνα, δεν έχει γονείς, δεν έχει σπίτι, δεν έχει οικογένεια….”.  Δηλαδή απλά θέλει να πει ότι είναι ορφανή, αλλά το λέει με δέκα τρόπους. Σαν το παραγάδι που έχει πολλά αγκύστρια. Κάπου θα πιάσει κάτι.

Δεν είναι καλές οι δικαιολογίες όντως, αλλά είναι απαραίτητες να τις λες στην αρχή και ας μην τις “επικαλείσαι” στο τέλος. Είναι σαν τη φασολάδα. Μπορεί να κάνει “θόρυβο” και να μυρίζει, αλλά είναι απαραίτητες οι φυτικές ίνες και οι πρωτεϊνες της. Τι να γίνει;

Πάμε πιο κάτω: “…Υπήρξαν αστοχίες και ανεπάρκειες οι οποίες πρέπει να διορθωθούν. Και για όλους αυτούς τους λόγους δημιουργήσαμε το νέο Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης. Εγώ θα εξακολουθώ να στηρίζω αυτή την επιλογή, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τις δομές και τις δυνατότητές του. Και φροντίζοντας η λειτουργία του Υπουργείου να γίνει αποτελεσματικότερη με την καλύτερη συνεργασία όλων των άλλων Υπουργείων…”

Αν υπήρχε μια ελπίδα να γίνει κάτι σωστά με την απαρίτητη βέβαια ταλαιπωρία αλλά με ένα υπουργείο,φαντάσου το μέγεθος της μπουρδελοποίησης όταν όλα αυτά τα μικρά υπουργεία-μπουρδελάκια φτιάξουν αλυσίδα. Αλλωστε συμβαίνει συχνά. Τί, όχι; Ονομα ένωσης: Δεζοξιριβοζο-τεμπελχανο-ραχατλιδο-μιζο-νουκλεϊκό οξύ. (διαβάζετε ως: DTRMNA).
Εδώ,για να κοπεί ένα κλάδί,χρειάζονται από 3 ως 6 χρόνια. Μέχρι να αποφασήσουν ποιος φορέας είναι υπεύθυνος για την κοπή ολάκερου δέντρου, το δέντρο έχει μετατραπεί σε Αμαζόνιο και στην κοσμοστέγη ζουν πτεροδάκτυλοι.

Και τέλος, κατέληξε ως:”… Έχουμε αποδείξει ότι έχουμε το θάρρος να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και τη διάθεση να μαθαίνουμε από αυτά και να γινόμαστε καλύτεροι…”
Σε προειδοποιεί δηλαδή: “Μη τολμήσεις και συνεχίσεις να πιστεύεις ότι δεν έχουμε επαρκώς αποδείξει τι μπορούμε να κάνουμε (να “κάνω” δηλαδή) γιατί δεν θέλω πολύ να ανοίξω και τις 7 σάλπιγγες “με τη μία”.
Οπότε μαλάκες, προσοχή. Λάου-λάου. Μη τον αγριεύετε. Εχει το ρυθμό του. Τουλάχιστον έτσι, προλαβαίνουμε να γλύφουμε τις πληγές μας και να προχωράμε πουτσά-στραβά,μέχρι την επόμενη. Μη τον αγριεύετε. Το νού σας ρεμάλια.

Τέλος είπε: “…Διδασκόμαστε λοιπόν και προχωράμε».

Στου κασιδομαλάκα τη κεφάλα. Ξέρεις τί είναι να ακριβοπληρώνεσαι για να κάνεις πειράματα; Ούτε στο Χάρβαρντ δεν θα μπορούσε να βρει τέτοιες συνθηκες εργασίας ο Κουλάκος. Οπως και όλα τα προηγούμενα κουλά που πέρασαν και τα επόμενα που θα έρθουν.

Γι αυτό και καλεί και άλλους “επιστήμονες” να επαναπατριστούν”. Ο ένας του ΚΙΝΑΛ ξανάρθε πίσω. Ειναι παιδί μελετηρό αυτό. Είμαι σίγουρος ότι θα έχει καλές “υποτροφίες”. Και όσους ειναι εδώ,τους παρακαλεί να μη φύγουν. Μείνετε στην Ελλάδα. Προτιμήστε τα εληνικά “προϊόντα”. Που αλλού βρε θα βρείτε: ακαταλόγιστο, ακαταδείωκτο, ακατάσχετο, απαλλακτικά βουλεύματα με τον τόνο και υποθέσεις αρχείου το οποίο μοιάζει με τη πυραμίδα του Χέοψ. Που αλλού, άλλες τέτοιες επιτροπές διαλεύκανσης, εξεταστικές κολυμπήθρες με διάσημους “νονούς”…που αλλού έχει τέτοιες ΕΔΕ; Που αλλού θα ματαβρείτε τέτοιο ξεκώλιασμα, τέτοια μιζαδούρα, τέτοιο ξυσιμέλαιο (είναι λάδι από το ξύσιμο), τέτοια λοβιτούρα και τέτοια ασυλία;

Ψηφίζουμε Ελλάδα. Και με τα τέσσερα πόδια.

Υ.Γ: Για “κλιματική αλλαγή” ούτε λόγος. Είπαμε.Δεν προσφέρεται το χιονάκι. Ειδικά άμα δεν έχει ανεμοθύελα.Δεν είμαστε δα και στη Σιβηρία. Πως να το “πουλήσεις” ως “απειλή”; Με “0” μποφόρ πνίγεσαι στο χιόνι, με “0”μποφόρ πνίγεσαι στους καπνούς. Ναι,αλλα άλλο να  κρυώνειςκαι άλλο να καίγεσαι σα κλαδάκι. Στη πρώτη περίπτωση, σου πετάω μια κουβέρτα και ένα κρουασάν. Στη δεύτερη, τί  να σου πετάξω; Μια τεφροδόχο;

Δεν είναι “τσουνάμι”. Δεν είναι “χειμαρος που παρασέρνει τα πάντα”. “δεν είναι πύρινες φλόγες που ξεπηδούν από παντού”. Είναι “το φιδάκι ο Διαμαντής”.
Είναι σιωπηλό,μαλακό και αθόρυβο. Δεν είναι “πιασάρικο”.
Πούστιδες.