Τέσσερα περιστατικά τα οποία σε ζεύγη, είναι ο καθρέπτης του άλλου: Σκυλιά κάποιου τριμάλακα κατασπάραξαν γυναίκα-θήραμα. Το ίδιο χρονικό διάστημα κάπου αλλού, σκύλος βασανίστηκε από παλιάνθρωπο πρωτού ξεψυχήσει σαν άνθρωπος.

Ταυτόχρονα, αστυνομικός πέφτει θύμα τυφλής βίας, χάνει το πόδι του και χαροπαλεύει στην εντατική απο ένα κωλόπαιδο που πέταξε φωτοβολίδα. Κάπου αλλού σχεδόν το ίδιο χρονικό διάστημα, αστυνομικός-ζώο, χτυπα και παρατά γυναίκα και εκείνη ξεψυχά σα σκυλί στην άσφαλτο.

Τα τραγικά αυτά, είναι βέβαια μια παρανυχίδα, ένα απειροελάχιστο μέρος, ενός παζλ γεγονότων που μας κυκλώνουν και για τα οποία πληροφορούμαστε καθημερινά για τα “κατορθώματα” ενός κόσμου που ζει και αναπνέει ξυπνά και κοιμάται με ένα όνειρο και μια επιδίωξη: Πως να καταγαμίσει τον διπλανό του. Διπλανό ένοικο.Διπλανό ομοεθνή-αλλοεθνή. Διπλανό κράτος. Διπλανό λαό.Διπλανή ή και παραπέρα εθνότητα ή πληθυσμό κλπ. Οσο φτάνει η χερούκλα του και η απληστία του για επιβολή. Και αν δεν υπάρχει διπλανός για να του πιει το αίμα, ας είναι και μέσα στην οικογένεια. Στο σπίτι μέσα, ή στην ίδια πόλη ή κράτος. Για τον θρίαμβο της επικράτησης δια της βίας. Ωμής η “κρατικά ψημένης”. Γιατί δεν είναι “οι πλουτοπαραγωγικές πηγές” ή τα “εργατικά χέρια” ή οι “δρόμοι του εμπορίου” το επιδιωκόμενο. Οχι. Αυτά είναι τα λάφυρα.

Ο Σκοπός είναι η άγρια καθυπόταξη. Διαφορετικά θα σταμάταγε στην αναγκαστική βία αφού θα είχε επιτευχθεί ο σκοπός. Δεν σταματά εκεί όμως. Σε θέλει να υποφέρεις. Να παρακαλάς πνιγμένος στο κλάμα. Να σε βλέπει να σκίζεσαι σε κομμάτια. Να σε σέρνει με την άμαξα γυμνό. Να σε γδέρνει. Να σε περνά με την ξυφολόγχη αγέννητο ακόμα στη κοιλιά της μάνας σου. Να σε βράζει στο λάδι. Να σου παλουκώνει το κεφάλι σε πάσσαλο. Να δει το πόνο και τον τρόμο στα μάτια σου πρωτού ψοφίσεις. Να έχει την ικανοποίηση του άκρατου πόνου σου, πρωτού σε δώσει για τροφή στα σκυλιά. Να παρακαλάς για μια βοήθεια. Να σέρνεσαι στα σκαλοπάτια του σα σκυλί,για ένα επίδομα. Να τρέμεις από χαρά όταν σου πετά χαιρέκακα το ξεροκόμματο , και να τρέμεις σα κερί στο άκουσμα κάποιας κρατικής ποινής ή απαγόρευσης. Σε θέλει χάμω να σέρνεσαι και να παρακαλάς, τυλιγμένος με κουρέλια που σου πέταξε.

Και αν δεν μπορεί όλα αυτά, θα περιοριστεί σε ότι έχει μπροστά του, αδύναμο. Παιδί, ζώο, γυναίκα γέροντα κλπ. Οταν ο ναρκομανης δεν εχει να πάρει καθαρή δόση, ρουφάει ακόμα και βενζίνη στην ανάγκη. Αυτα θα κοιτάμε τώρα;

Κάνεις μια σοβαρή και έντιμη προσπάθεια να ξεχωρήσεις το δίποδο από το τετράποδο,αλλα ή αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεσαι. Και λογικό είναι. Καθ ότι ζώα όλα είναι, είτε με δυο είτε με τέσσερα ποδάρια. Φυσικά από το δίποδο περιμένεις, αξιώνεις κάτι παραπάνω, ένεκα περισσότερης νόησης, αλλά άδικα. Δεν προκύπτει απο κάπου ότι η περισσότερη νόηση σημαίνει περισσότερη ενσυναίσθηση. Το αντίθετο. Ειναι ένα εργαλείο οπου τα δίποδα αντιπαλεύουν μεταξύ τους προσπαθώντας-με τη χρήση περιττης σκληρής βίας να καθυποτάξουν το ένα το άλλο. Τα τετράποδα τα έχουν του χεριού τους,είπαμε. Απλά μεταξύ τους δυσκολεύονται λίγο. Τα έχουν καταφέρει βέβαια σε ικανοποιητικό βαθμό, δεν λέω. Εκατομμύρια.Εκατοντάδες εκατομμύρια δίποδα ανα τους αιώνες γεννήθηκαν αιχμαλωτίστηκαν μεγαλώσαν και πέθαναν υπο καθεστώς αιχμαλωσίας και εκμετάλευσης απο άλλα δίποδα. Αλλα μπορούν και καλύτερα.Το πιστεύω. Εχω εμπιστοσύνη στις ικανότητες του δίποδου.

Αυτά τα σκληρά καθεστώτα μειώνονται με το χρόνο-απόρροια ΚΑΙ ΜΟΝΟ της τεχνολογίας είναι η μείωση της δουλείας και της αιχμαλωσίας και όχι κάποιας πολιτισμικής εξέλιξης, μην σας πασάρουν αηδίες- αναγκαστικά το ειθισμένο στη κατακτητική συμπεριφορά δίποδο, πρέπει να βρεί διέξοδο η καταπιεσμένη του ανάγκη για επιβολή και η βαναυσότητα μεσα απο την οποία “ανδρώθηκε” στο πέρασμα των χρόνων, είναι κι αυτή καταπιεσμένη μέσα του και τον πνίγει. Τί κι αν φοράει λουστρίνια και κασκόλ.Τι και αν κρατά υψηλής τεχνολογίας αντικείμενα και τα χρησημοποιεί προς εξημέρωσή του. Τίποτα. Η άγρια Φύση μιλά μέσα του. Φωνάζει. Πλαντάζει.

Οσο και να προσπαθει να εμφανιζεται εκπαιδευμένα και επιμελημένα “πολιτισμένος”, αυτό που τον διακατέχει πάντοτε, είναι η Αγρια Χαρά. Η Βία. Η Επιβολή δια του Αίματος. Η κατασπάραξη. Η Ικανοποίηση να βλέπει ζωές να διαλύονται στο Ονομά του. Γιατί; Γιατί είπαμε: Είναι ζώο. Χειρότερο απο τα υπόλοιπα,δεδομένου οτι τα άλλα, ασκούν βία, όση χρειάζεται και μόνον , προκειμένου να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες: τροφή, στέγη, αναπαραγωγή. Εδώ το δίποδο όμως-ένεκα της νόησης είπαμε- το πάει παραπέρα. Το έχει κάνει επιστήμη. Κανει διατριβές αιώνες. Πως να εξελιξει τρόπους. Πως να αναπτύξει τεχνικές και κατασκευες. Πως να σκαρφιστεί πιο πρωτοποριακές μεθόδους. Προκειμένου να ασκεί Βία πάνω σε ότι βρεθεί μπροστά του. Πρωτίστως σε άλλα δίποδα.

Αλλά είπαμε. Η τεχνολογική εξέλιξη τον έχει καταστήσει ανάπηρο απο πλευρές κατασταλτικής βίαιης δράσης και έτσι πρέπει να σκαρφίζεται τρόπους έτσι ώστε ναι μεν να ικανοποιεί την άχρονη ακόρεστη δίψα για αίμα και καθυποταγή τρίτων, αλλά και να κινείται στα όρια του “νόμιμου” που καμιέ φορά ειναι και “ηθικού”. Στήνουν συμβούλια, βρίσκουν προφάσεις, σκαρφίζονται δικαιολογίες, προκειμένου να την “πέσουν” ο ένας στον άλλον. Και όποιος φάει ποιον. Να καθυποτέξει δίποδα, με το πρόσχημα της “απασχόλησης” (δουλεία=δουλειά) είτε της οικιακής διευκολυνσης (υπηρέτες) είτε στο όνομα κάποιου κοινωνικού αγώνα (επαναστάσεις, η πολεμικές εξάρσεις με αφορμή κάποια “δημοκρατία”.

Η οποία Δημοκρατία βέβαια είναι κόντρα στη Φύση. Ειναι η “πρόταση” του δίποδου, να απεξαρτηθεί απο τις δυνάμεις και τους Νόμους της μάνας του. Της Φύσης. Εντιμη προσπάθεια. Δεν λέω. Μα έγινε και αυτή όργανο καθυπόταξης απο την “πίσω πόρτα”. Στο όνομα της έχουν γίνει τα μεγαλύτερα αίσχη, τα οποία δεν τα βλέπεις ούτε στη σαβάνα. Αν δεν βρίσκει δίποδα να καθυποτάξει στο διάβα του, αν είναι “άτυχος” δηλαδή, έ αναγκαστικά θα περιοριστεί στην περιστασιακή χαρά του να βασανίζει τετράποδα. Δεν βαριέσαι. Από ολότελα καλή και η Παναγιώταινα.

Κοροιδεύει τον εαυτό του ο δίποδος μαλάκας. Οπως κοροιδευει τον εαυτό του αυτός που μόνος του υπόσχεται αυτοαπεξάρτηση από κάποιον εθισμό. Που ορκίζεται πως “δεν θα ξαναπιει” ή “δεν θα ξαναπαίξει”. Ετσι και ο δίποδος Τύραννος, αρκίζεται σκαρφιζόμενος κοινωνικές προφάσεις τύπου “δημοκρατία” , “σοσιαλισμό” και λοιπές μπούρδες, λέγοντας στον εαυτό του “δεν θα ξαναβιάσω.Δεν θα ξανα ξεντεριάσω.Δεν θα ξαναδώ αίμα. Δεν θα ξανακούσω κλάμα”. Αλλά που..

Αλλάζει ο βρωμιάρης; Οσα αρώματα και αν προσθέσει, θα βρωμά η σάρκα του και τα χνώτα του, όπως μια ύαινα. Η οποία ύαινα αναγκαστικά βρωμά, αναγκαστικά σπάει κόκκαλα με τα δόντια, αναγκαστικά γλύφει το κώλο της με τη γλώσσα.

ΕΣΥ ΠΟΥΣΤΗ, ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΡΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΖΩΑ;

Μπόλικοι τραυματισμοί, και κάποια ανετοιμότητα παικτών μαζί με την τιμωρία του Γκατσίνοβιτς, έφεραν τον Αλμέιδα να κατεβάζει μια υποχρεωτική ενδεκάδα. Μια ενδεκάδα όμως που είχε σαν στόχο στην πορεία του αγώνα κάπως να αλλάξει και να κυνηγήσει ό,τι θα μπορούσε. τα πειράματα κυρίως ήταν η τοποθέτηση του Μάνταλου στο κέντρο καθώς και του Άμραμπαντ στα αριστερά.

Η ομάδα μας ξεκίνησε με αρκετό θράσος μπροστά και στο κέντρο, αλλά με μπόλικο φόβο στην άμυνα. Και βρέθηκε αρκετά γρήγορα να τρώει ένα γκολ αλλά επίσης αρκετά γρήγορα να ισοφαρίζει. Ήταν ακόμα πολύ νωρίς και κανείς δεν είχε επικρατήσει στο γήπεδο. Όμως φαινόντουσαν στη συνέχεια τα στοιχεία που έκριναν το σκορ του πρώτου μέρους.

Ο Άγιαξ ήταν πολύ πιο δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις ψηλές μπαλιές λόγω ύψους, αλλά και πολύ πιο σίγουρος στις μεταβιβάσεις του. Μάλιστα διόρθωσε τον τρόπο με τον οποίο έφαγε την ισοφάριση : Απλά ανέβασε λίγο την άμυνα του κι έτσι δημιούργησε μια υπεραριθμία στον ζωτικό χώρο λίγο πριν την σέντρα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργεί κανονικές επιθέσεις με συνεχή ξεμαρκαρίσματα και να βρίσκει τις τρύπες μας στην περιοχή μας. Γίνανε πράματα, όχι τόσο επικίνδυνα μεν αλλά αρκετά για να φάμε δεύτερο γκολ και να κιτρινισθεί το κεντρικό μας δίδυμο.

Εμείς σαν επίθεση, δεν μπορώ να πω ότι πήγαμε άσχημα. Κάναμε καλές προσπάθειες – οι δύο ήταν τελικές – αλλά αυτό που εγώ νομίζω ότι έλειψε, ήταν η ταχύτητα στην σκέψη και στην εκτέλεση. Ειδικά όταν μαρκαρίστηκε πολύ καλά ο Μάνταλος και ο Ελίασον, που μάλλον ήταν οι πιο δραστήριοι για την οργάνωση. Φυσικά ήταν καλός κι ο Γκαρσία, όπως και ο Μουκουντί. Πάντως το έβλεπες ότι ο αντίπαλος ήταν μια δουλεμένη ομάδα με ταχύτητα, εκμετάλλευση όλων των χώρων του γηπέδου, αλλά κυριότερα, πολύ πιο γεμάτη σε ταχυδύναμη. Κι έτσι έμεινα ευχαριστημένος με το πλάνο του Αλμέιδα και με την διάθεση να καταναλώσουν όσες δυνάμεις είχαν οι παίκτες μας, χωρίς κάποιο φόβο. Φυσικά δεν μου άρεσε το σκορ αλλά ήταν δίκαιο. Μπορούμε φυσικά να πλακώσουμε τα ” αν “. Όποιος θέλει, τα πλακώνει αλλά στα ίδια συμπεράσματα μάλλον θα καταλήξει.

Τα οποία συμπεράσματα φυσικά φάνηκαν στο δεύτερο μέρος, εκεί που πάντα επικρατεί η λογική του ποδοσφαίρου. Η νομοτέλεια που λένε και οι φιλοσοφημένοι. Διότι μπορεί να φάνηκε ότι η ΑΕΚ μπήκε αποφασιστικά αλλά είναι αυτό που λένε, το μεν πνεύμα πρόθυμον το δε σώμα ασθενές. Διότι όλα αυτά τα λάθη τα οποία έκανε, μάλλον ήταν προϊόν εξασθένησης των φυσικών δυνάμεων. Κι αυτό το λέω διότι σε πολλά χρονικά διαστήματα, φαινόντουσαν κάποιοι παίκτες μας ότι δεν υστερούσαν. Ας πούμε, ο κορυφαίος Μάνταλος. Ο Ρότα που έτρεξε δεκάδες ναυτικά μίλια. Ο Χατζησαφί, που πάταγε πολύ σωστά. Ο Τσούπερ, που κι αυτός ό,τι μπορούσε έδωσε. Φυσικά οι προαναφερθέντες Σιμάνσκι και Ελίασον.

Δηλαδή, τι έγινε τελικά; Μόνο ο μηδενικός Άμραμπαντ ( αυτός ξεκίνησε το λάθος στο δεύτερο γκολ ), κι ο Αθανασιάσης φταίξανε; Όχι αγαπητοί. Έπαιξε μια ελληνική ομάδα απέναντι σε μια ολλανδική. Ήταν διαφορά κλάσης σε φυσική κατάσταση, σε δύναμη αλλά κύρια στο πού και πώς πατάμε στο γήπεδο. Και θα μπορούσε το σκορ να ήταν τριπλάσιο αν ο απαλλαγμένος από το άγχος και την υποχρέωση πρόκρισης Αθανασιάδης δεν έσωζε δυό τρία σίγουρα γκολ. Σε ένα παιχνίδι που ούτως ή άλλως ήταν πολύ δύσκολο, σε έναν όμιλο ψηλού επιπέδου, χωρίς Πινέδα αφού φρόντισε στην προπόνηση ο Μουκουντί αλλά κύρια χωρίς τον αντικαταστάτη του. Είπαμε, κορυφαίος ο Μάνταλος αλλά πόσο πιο πάνω από το ταβάνι του να πάει;

Και γκρίνια δεν χρειάζεται. Η ΑΕΚ έκανε μια πολλή καλή παρουσία συνολικά στον όμιλο και την απολαύσαμε σαν προσπάθεια. Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν και κανένα ” αν “. Αν το είχε βάλει ο Γιόνσον με τον Άγιαξ, αν το είχε πιάσει ο Αθανασιάδης κι αν είχαμε τον Γκαρσία. Είδαμε μια αγωνιστικότητα και μια τίμια προσπάθεια με όσα όπλα είχαμε. Δεν μετρήσαμε σωστά τις δυνάμεις μας για το europa league. Όμως ο Αλμέιδα έφερε στο προσκήνιο όλα τα χαρακτηριστικά που μας αρέσουν. Κι ένδεκα να έχουν μείνει, δεν θα ταμπουρωθεί αλλά θα πάει για να κοιτάξει στα μάτια τον αντίπαλο. Φαντάσου να είχε και παίκτες δηλαδή για την Ευρώπη…

Υγ1. Τον Άγιαξ τον είδα πολύ λίγο για το όνομα του.

Υγ2. Παίκτης Άμραμπαντ δεν υπάρχει πλέον. Η βραδύτητα του και το ελαφρόμυαλο που έχει, τον καθιστούν μίνιμουμ επικίνδυνο.

Υγ3. Σήμερα πρέπει να είδαμε την χειρότερη εμφάνιση του Βίντα, από τον οποίον υπάρχουν απαιτήσεις.

Τα “μέτρα”. Ποια “μέτρα”; Βασικά ΟΛΑ τα μέτρα που κατα καιρούς και για οποιοδ’ηποτε θέμα σε οποιοδήποτε πεδίο παίρνονται. ( τελευταίο; Ο άλλος ο Γερμανοτσολιάς ο Σκυλακάκης (άκου όνομα!) έκανε χρωματιστά τιμολόγια. Για να ζωγραφιστούν και στο χαρτί οι κοινωνικές τάξεις έτσι. Για να ξέρεις και που ανηκεις μαλάκα, γιατί είχες και μια ψευδαίσθηση ότι επειδή μπορείς να βάλεις τον κωλο σου στο Ντα Κάπο, θα μας ξεγελάσεις με τα βρωμοχνώτα σου. ) Βαλε χρώμα. Οπως τα χαρτονομίσματα. Ποιος εχει δει κιτρινο και μωβ; Τρεις στους 100)

Πάμε λοιπόν στα μέτρα που-για μια ακόμα φορά- ξανα “τέθηκαν” σε εφαρμογή,οσο αφορά στην λεγόμενη “γηπεδική βία” της οποίας τα ελατήρια είναι φυσικά εξωγηπεδικά. Απλά εκεί απορρέουν. Εκεί “εκφράζονται”. Εκεί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Γιατί εκεί; Γιατί εκεί είναι το απόλυτο μπουρδέλο, και ο καθρέφτης ο κοινωνικός.

Τι μέτρα να πάρει λοιπόν ο Χ “πολιτικάντης” ο οποίος είναι στην αφανή μισθοδοσία του Ψ “επιχειρηματία”; Το πολύ πολύ να πάρει μέτρα για το κοστούμι που του έχει υποσχεθεί. Τίποτα άλλο.

“Τον άρτον ημών τον επιούσιον, δος ημήν σήμερον”. Πιστεύω ότι οι έλληνες ενστερνίστηκαν τόσο ένθερμα τον Χριστιανισμό, για κάτι τέτοιες “ατάκες”. Ποια προσπάθεια σου λέει, ποιος σχεδιασμός ποια μακρόπνοη σχέση και λοιπές αδιόρατες μακροπρόθεσμες λύσεις κλπ-κλπ . Ατάκα και επίτόπου. Τσακ μπαμ στο πί και φί. Σου λέει “εκείνος” σταυρώθηκε για πάρτι μας. Αρα καθαρίσαμε. Αρα ξεκινάμε απ’το μηδέν. Βουρ στο πατσά και γρήγορα γιατί “στη βράση κολλάει το σίδερο”. “Εν τη παλάμη…” “Αι στο διάολο με το πούστη το Δία και τους κεραυνούς και τα κομπλεξ του τα πέταγε πάνω μας ο σαβουρογάμης. Με τούτον εδώ το ρακένδυτο Εβραίο, έιμαστε μια χαρά”. “μη εργαζεστε” σου λέει. “μη κοπιάζετε”. “κοιτάτε τα πουλιά,έχουν τα πάντα”. Μη ζηλευετε τους πλουσιους. Θα περασουν δυσκολα στον παραδεισο (αλλά θα περάσουν) “Κοιτα να εισαι λεπτος και λιπόσαρκος. Θα περασείς κατευθείαν, απο τη χαραμάδα”. κλπ-κλπ. Σου λέει ο νεοέλληνας: “ώπα μεγάλε τη βρηκαμε την άκρη.Αράξαμε εδώ”.

Πως να “ξεχωρίσει” λοιπόν ο πάνδειλος Κυριάκος, τον Μαρινάκη; Με τί αρχίδια; Με τα αρχίδια του Πίνατ; Οπότε, τον “κρύβει” τσουβαλιάζοντάς τον ανάμεσα στους άλλους εξισώνοντας όλους. Οχι φυσικά ότι οι υπόλοιποι είναι άμοιροι. Αλλά: Οσο φταίει ο Ολυμπιακός,φταίει και ο Πανηλειακός; Ναι. Απλά πράγματα. Ισότητα δεν θέλατε; Είναι πραγματικά τρελό να φωνάζει ο πρώτος που έχει γαμήσει τα πάντα 25 χρόνια, ότι “κάποιοι άλλοι έχουν φτιάξει κατεστημένο και τον κυνηγάνε”. Να ζητά καταφύγειο στο αστυνομικό τμήμα ο νταβατζής και να δείχνει τις γρατζουνιές της προστετευόμενης απο την οποία τα παίρνει και τη δέρνει.

Τέλος πάντων. Πρόλαβε και “παραιτήθηκε” λοιπόν ο χοντρός από την προεδρία της Λίγδας, συμπαρασύροντας και κείνον τον Βρετανό ρεμπεσκέ τον Κλάτεμπεργκ, ο οποίος πρόκανε και μασούλησε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Πιο εύκολα λεφτά,μετά απο αυτό, είναι μόνο το “Τζόκερ”. Οταν ένας Βρεττανός μισθοφόρος αυτοτοποθετείται και στα αρπάζει έτσι μέρα μεσημέρι, τί ελπίδες έχεις να σου επιστρέψει γλυπτά; Δεν κάνεις το σταυρό σου που την εποχή του Ελγιν δεν υπήρχαν αεροπλανοφόρα; Θα τον είχαν σηκώσει το Παρθενώνα απο τίς βάσεις. Ο μόνος λόγος που σε έκλεψαν τόσο, είναι γιατί τόσο επέτρεπε η τεχνολογία της εποχής. Δεν μπορούσαν παραπάνω.

Προσορινή στην προεδρία μέχρι δηλαδή να γίνουν τα “σαρανταήμερα” του μνημοσύνου, η κα Κοξένογλου. Καπάτσα. Υπάρχουν κι άλλες λέξεις. Κατόπιν θα τοποθετηθεί κάποιος “δικός μας”. Τι σημαίνει “δικός μας”. Πολύ απλά κάποιος που δεν είναι “με τους άλλους”. Ποιοι είναι “οι άλλοι”; Ασε με τώρα…

Και φυσικά, μετά τις 12 Φεβρουαρίου, όπου θα έχουμε θυρανοίξια, θα έχει δώσει αποτελέσματα το Προκρούστειο μέτρο. Βέβαια. Οι ποινικοί που διοικούν τις ομάδες θα βγουν στην αυλή και θα κλάσουν πικρώς σαν τον Πέτρο, μετανοημένοι αλλά και αποφασισμένοι. Πρώτοι θα διαλύσουν τους στρατούς που με κόπο συντηρούν για να εξυπηρετούνται. Κατόπιν θα ξαναβάλουν κάμερες εκει που δεν υπάρχουν. Θα βρίσκουν και κανένα σαματατζή και θα τον θέτουν εκτός γηπέδου, όπως ακριβώς η μαφιόζικη συμμορία “δίνει” μαρίδα στην αστυνομία για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Μέχρι φυσικά να συμβεί-αναπόδραστα- το επόμενο θλιβερό γεγονός. Διότι άπαντες αναγνωρίζουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η “γηπεδική βία” αλλά η “κοινωνική βία” η οποία βρίσκει διέξοδο -και-στα γήπεδα-αλώνια. Αν εξασφαλίσεις 2.000 ευρώ μισθό στον καθένα το μήνα, δεν θα υπάρχει λόγος να πέσει ούτε πέτρα. Ολοι θα είναι ξαπλωμένοι στις καφετέρειες. Η ανέχεια,σε συνδυασμό με την κοινωνική καταπίεση, ένεκα 20 και πλέον χρόνων πολύμορφων και απανωτών κρίσεων, έχουν δημιουργήσει ένα “κράμα” ψυχολογικά άστατων, ανισόρροπων και εύφλεκτων ανθρώπων, οι οποίοι,με την ανάλογη στρατολόγηση βέβαια, βρίσκουν καταφύγειο στα ποδοσφαιρικά καταγώγια. Οπου κάνουν αυτό που τους έμαθαν να τους αρέσει και μάλιστα με μεροκάματο. Οχι τίποτα σημαντικό. Αλλά όσο να΄ναι το να τα κάνεις λίμπα και να σου δίνουν χαρτζιλίκι για αυτό, είναι σημαντικό. Εδώ άλλοι πληρώνουν. Υπάρχουν ολοκληρες νεες ψυχολογικές πτέρυγες και θεραπείες που προτείνουν αυτό ακριβώς: Παρέχουν χώρους, όπου ξεσπάς, πληρώνοντας όμως ένα ποσό ως συνδρομή. Φυσικά πάντοτε υπήρχε δεξαμενή για αυτό. Αλλά στις μέρες μας, υπάρχει υπερπροσφορά.

Τα “καλύτερα” χρόνια που αρκετές φορές μνημονεύουν πολλοί, κάνοντας αναφορά σε προηγούμενες “καλές εποχές” και “τι καλα που ήταν” είναι μαλακίες. Απλά ήταν χρόνια που είτε υπόσχονταν καλύτερες μέρες για το μέλλον (μεταπολεμικά π.χ.) είτε ήταν εποχές οπου -με δανεικά- δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα (’70. ’80. ’90) Σημερα, δεν υπάρχει το δεύτερο και δυστυχώς δεν διαφαίνεται καν το πρώτο, έστω αχνά. Εργο των “γκρίζων λύκων” με τους γκρίζους κροτάφους και τις καράφλες.

Ο ίδιοι άνθρωποι είναι που σήμερα στέλνουν γυναικες στα νοσοκομεία, τραβολογάνε ζώα δεμένα στα αγροτικά, πλακώνονται και βγαζουν μαχαίρια στο δρόμο για μια θεση πάρκιγκ, ή μεγαλώνουν παιδιά-κωλόπαιδα. Αυτοί είναι. Που μεγάλωσαν τις “καλές εποχές”. Και κουνάνε το κεφάλι με την σημερινή νεολαία των “Τραπ” τραγουδιών. Ναι, είδαμε και σας που μεγαλώσατε με την “Πολιτεία” και τον “Επιτάφειο” τί σκατά κάνατε και τί κοινωνία τους παραδίδετε. Χεστε μας μωρε. Μπαμπουίνοι.

Η “ταμπελοποίηση” φαινομένων, γίνεται μόνο και μόνο ώστε να απομονωθούν και να μην αποδωθούν στην πλήρη εκταση τους ως Ενιαίο φαινόμενο. Για να μην υπάρχει δηλαδη παραδοχή κοινωνικής αποσάθρωσης. Επειδή “τα φάγαμε όλοι μαζί” και φυσικά τώρα γίνεται σκοτωμός για το ποιος δεν θα πληρώσει αλλά και το ποιος θα αποφύγει το “ξύλο”. Δύσκολο. Οι πολιτικάντιδες, μπορεί καμια φορά να τις “τρώνε” όμως αναρρώνουν στα Βορεια Προάστια απ΄οτις αμυχές, μη πληρώνοντας τίποτα. Ο λογαριασμός έχει πέσει στους ψηφοφόρους. Στον λεβέντη γίγαντα λαό ντέ, που βουρλίζεται τώρα στην ρηχό λάκο με τα λασπόνερα.
“Γυναικοκτονία”, “ρατσιστικές τάσεις” “σχολικό bullying” κλπ είναι Ενα. Οταν το παίδι μεγαλώνει με χριστοπαναγίες και βλέπει χαστούκια στο σπίτι, είναι τό ιδιο που θα κάνει bullying στο σχολείο. Κατόπιν το ίδιο αυτό παιδί μεγαλώνοντας, ρατσιστικά θα συμπεριφερθεί στη δουλειά που θα βρει ή στον περίγυρο του. Και φυσικά αυτά θα κάνει και στη γυναίκα που κατόπιν θα παντρευτεί, όπου αφού για μερικά χρόνια θα την στελνει κάθε 3μηνες στο εφημερεύον νοσοκομείο για “ρεκτιφιέ”, στο τέλος θα την απαλλάξει από αυτό το μαρτύριο, ξεπαστρεύοντάς την με την καραμπίνα.

Δεν παραδέχεται ο βρώμικος ότι χρειάζεται όλο το σώμα μπάνιο. Και μάλιστα συστηματικά. Οχι. Θα κόψει τα νύχια με τη πένσα. Θα βάλει πάνω από τα ρουχα που κατά λάθος πλύθηκαν με νερό της βροχής καθώς απλά τα ειχε ξεχάσει έξω στο μπαλκόνι, μια χούφτα “Μυρτώ” για να μυρίζει σα το εικόνισμα του Αγίου Γεωργίου και θα βγει τσάρκα έξω. Και θα ζητά ψήφους. Και θα δινει ψηφους ο έταιρος συνενοχος Για να φέρει “επενδύσεις”. Και θα μοιράζει ο μεν και “δάνεια” τα οποία δανείστηκε. Και θα τα παιρνει τα δάνεια ο δε συνενοχος. Θα τάζει δουλειές ο μεν. Και θα “χώνεται” στις δουλειές ο δε. Και κάτι θα λένε αντάμα για ” παρεμετροποιημένη Ισονομία”. Η για Αναγκαστική Δικαιοσύνη, Θεός φυλάξει. . Μη σου πω ότι θα γίνει και χρήση της Υποχρεωτικής Δημοκρατίας. Και όποτε χρειάζεται καλή ώρα, θα παίρνει αμα λάχει μέτρα ο μεν για τον δε. Και θα απορεί ο δε λέγοντας αγανακτισμένος “Δε γαμιέσαι μεν” ( fack you man) κλπ-κλπ. Αμέ, τί νόμιζες. Και όποιον πάρει ο χάρος. Γραβάτες μεν από ‘δω, τριμένα πουκάμισα δε από ‘κει, είναι τό ίδιο βρώμικοι και το ίδιο συνένοχοι.

Και η ζωή συνεχίζεται… Στη χώρα του Παντοτινού Ποτέ. Του Αιώνιου Τίποτα και του Αχρονου Μαλάκα.

Κεραυνός εν αιθρία ήταν φυσικά για όλους μας τα μέτρα της κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης άβουλης κι εντελώς συμβιβασμένης σε πολύ προσωπικά συμφέροντα. Μιας κυβέρνησης που απέδειξε ότι είναι πιο κοντά σε συμφέροντα παρά σε διάθεση προσφοράς έργου για τον τόπο. Διότι στην ουσία δεν έσπασε αυγά, αλλά έψαξε πάλι το πολιτικό κόστος ( όφελος ) και φυσικά υπετάγη στον ισχυρό. Εγώ λέω σωστά όταν αναφέρομαι στον ανθρώπινο και στον πολιτικό παράγοντα. Ταυτόχρονα λέω λάθος, αν σκεφτώ το κοινωνικό σύνολο. Δεν βαριέσαι όμως. Ας έρθουν άλλοι να τα κάνουν σωστά.

Ποιος δεν χάρηκε τον τίγρη αυτές τις ημέρες !!!! τα έχουμε πει στα σχόλια για τον τσεπάτο αλογοτροφή. Πώς να τα βγάλει πέρα με τον Μαρινάκη; Τον αιώνιο εχθρό, όπως του έχουνε πει. Θα ακούσει άλλον επομένως. Έμμεσα, ποτέ άμεσα. Ο χώρος του τύπου, έχει κάποιους. Ονόματα δεν χρειάζονται, μην θεωρηθεί ότι κάνουμε διαφήμιση κιόλας. Άλλωστε ο άνθρωπος δεν ζει από το έντυπο που εκδίδει. Δεν ήθελε και πολύ ο λαλίλαστος Γιάννης. Τον έκανε βούκινο τον γαύρο. Από ουέφα μέχρι BBC. Σκεφθείτε πόσα sites αναπαράγουν τι λέει το BBC.

Και να βάλουμε και το θεωρητικό υπόβαθρο. Δεν χρειάζονται πλάνα δράσης, ούτε οργανώσεις. Χρειάζεται μια αναμονή, τύπου ενέδρας, για τα λάθη που σίγουρα θα γίνουν από κάποιον που δεν ξέρει το παιχνίδι. Από κάποιον υπερφίαλο ή κάποιον αλαζόνα, που πιστεύει κιόλας ότι είναι παντοδύναμος. Από κάποιον που διατάζει διακοπές παιχνιδιών ( Βόλος ) εφόσον δεν πάει όπως τα θέλει, ή που τα βάζει με δυνάμεις τάξης ( φυσικά ο <<θάνατος>> του ματατζή είναι ατυχής παράπλευρη απώλεια ) για να δείξει ότι είναι υπεράνω ακόμα και κράτους. Δεν κάνει τέτοια πράματα η μαφία. Η μαφία προσεύχεται ( μουσείο ) και γύρω γύρω εκτελούνται αποστολές. Στα όρια της γελοιοποίησης.

1. Πρόταση μομφής εναντίον του Μαρινάκη. Μια μπουκιά έγινε όσο τεράστιος το δέμας και να είναι. Ούτε καν να μπει σε διαδικασία ψηφοφορίας. Τι να εύρισκε; Την δική του ψήφο, άντε και του Σπανού. Τι να πει στην αυλή του; Ότι ο Μελισσανίδης με γάμησε;
2. Φυσικά τον πούλο πήρε και ο Κλάτενμπεργκ σε οικονομικά θέματα πλέον, που έδειξε αμετανόητος. Ενώ συνήθως οι προηγούμενοι χρησιμοποιούνται από τον επόμενο σαν τεχνογνωσία ( sic ). Όμως αλλάζουν γκόμενα, μίνιμουμ. Δεν έγινε αυτό εξ ου και η προσωρινή προεδρία.
3. Ελλείψει Μαρινάκη, έχουν λόγο οι διαιτητές να μην σφυρίζουν; Τους απειλούσε κάποιος άλλος; Τέλος η αποχή ή αλλιώς διαγραφή. Ο εργοδότης παρέχει μεν προστασία αλλά ταυτόχρονα θέλει κι εργασία.
4. Ο συμπαθής ΠΑΟΚ ( αυτοβούλως ) πρότεινε την συγκρότηση επιτροπής για να συνομιλήσει με τους πολιτικούς. Με σκοπό η δίμηνη τιμωρία να γίνει μηνιαία κι ο επόμενος μήνας να είναι μήνας αναστολής ( εκεί που σκέφτονται να καταργήσουν τις αναστολές των ποινών, τους προτείνεται το ανάποδο ). Αλλά να τιμωρείται μόνο η ομάδα που κάνει επεισόδια κι όχι όλες συλλήβδην ( αυτό έχει και κάποια λογική ). Και σκέφτομαι όταν ο Βρούτσης κι ο Οικονόμου κάτσουν να συζητήσουν, θα έχουν τους οπλοβαστούς εντός ή εκτός του γραφείου της σύσκεψης….

Η μαφία αγαπητοί κι αγαπητές, δεν μιλάει. Ο ομιλών, απλά δεν πράττει. σαλιαρίζει. Βγάζει ανακοινώσεις και στέλνει διαγγέλματα στον τύπο που ελέγχει. Βάζει λόγια στους δημοσιογράφους που δουλεύουν στα κανάλια του. Η μαφία πράττει. Την ώρα που δείχνει έκπληκτη και σαστισμένη. Αιφνιδιασμένη. Η μαφία είναι Κούρκουλος σε ταινία τύπου, το χώμα βάφτηκε κόκκινο. Υπερπαραγωγή.

Μια υπερπαραγωγή, που ολοκληρώθηκε με την αναδιάρθρωση του προγράμματος του πρωταθλήματος. Που η ΑΕΚ αντί να έχει διαφυγόντα κέρδη από πέντε εντός έδρας παιχνίδια, μάλλον πηγαίνει για ένα : Αυτό με τον Βόλο. Εντάξει παίζεται κι εκείνο στο κύπελλο με τον Άρη, αλλά νομίζω ότι λόγω του αγίου των ημερών και με δεδομένο ότι οι χούλιγκαν ( οι δικοί μας εννοώ ) θάναι ακόμα μαστουρωμένοι από το έλατο κι άρα η κυβέρνηση θα θέλει να κάνει ένα δώρο, θα το παίξουμε με κόσμο. Μην γελάς καθόλου….

Βλέπω λοιπόν το πολιτικό ανδρείκελο να λέει ότι οι έρευνες βγάλανε λαβράκια. Βρήκανε τόσες βαριοπούλες και τόσες παράνομες φωτοβολίδες στα Πατήσια, στα Κουφάλια, στην Λαμία και στο σπίτι του Μπέου ( μην ξεχνάμε ότι η έρευνα για τους χούλιγκαν είναι πανελλήνια ) και τόσα τρικάκια γεμάτα με μπύρα και κόκα. Και τους μαζέψαμε. Άρα η κυβέρνηση θα βγει ευνοημένη επικοινωνιακά, την ώρα που οι εναπομείναντες πρόεδροι θα μαζεύουν τους στρατούς τους, αφήνοντας τον Μαρινάκη να καπνίζει σαν την Αίτνα ή να έχει αποδεχτεί ότι είναι κάργα ανίκανος κι έχοντας να αντιμετωπίσει προσωπικά τους στρατούς του. Και καταλαβαίνοντας κι αυτός, αυτό που είχα γράψει παλιότερα :

Τον Μαρινάκη τον έχει για χαρτοπετσέτες ο Μελισσανίδης….Ας χαρούμε λοιπόν για όσο τα τύμπανα της ζούγκλας χτυπάνε για εμάς. Για αύριο; Έλα βρε. Έλληνες είμαστε, έχει ο Θεός.

Δόξα τω Θεώ, διαβάζετε εδώ κι άρα είστε προειδοποιημένοι για όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στην χώρα γενικώς. Όχι στους αθλητικούς χώρους, που εξ άλλου αυτοί είναι μία μικρογραφία του μπουρδέλου στο οποίο ζούμε από τύχη. Διότι τα ίδια γίνονται και στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις πλατείες, στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και φυσικά και μέσα στα σπίτια.

Τι κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση; Τίποτα. ΄Η μάλλον κάνει : Φλυαρεί και εφευρίσκει νέους όρους. Γυναικοκτονία, ανήλικη παραβατικότητα, bullying, οπαδική βία. Τρίχες κατσαρές κοινώς. Μία είναι η βία και είναι αποτέλεσμα της διάλυσης της παιδείας, των θεσμών και φυσικά της ατιμωρησίας αφού οι φυλακές είναι καργαρισμένες. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει και δεν χρειάζεται κάποιος να ψάχνει για ψύλλους στα άχυρα.

Στο κομμάτι του αθλητισμού, θα πάμε προσεκτικά και αναλυτικά. Είπε ο Κούλης : Θα πάμε όπως πρέπει και δεν θα διστάσουμε να φτάσουμε σε αυτούς που προκαλούν ή ανέχονται την βία, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Από εδώ να ξεκινήσουμε το κουβάρι. Όταν μας λέει για ψηλά καθήμενους, τι εννοεί; Τον Τσουκαλά ή τον Χατζηχρήστο; Δεν τους βλέπω να κάθονται και τόσο ψηλά. Αλλά και λάθος να κάνω και να κάθονται κάπου ψηλά, λεφτά πού βρίσκουν όλοι αυτοί; Πώς κρατάνε και πώς καθοδηγούν τους στρατούς; Θέλει πολλή σκέψη; Καμία σκέψη δεν θέλει. Και μπορούμε να πάρουμε την τελευταία ανακοίνωση του Μαρινάκη, που μιλάει για μαφία κι εγκληματική οργάνωση που διοικεί το ποδόσφαιρο.

Καλά ρε Αβραμίδη, τρελάθηκες; Πιστεύεις την ανακοίνωση του Μαρινάκη; Προσοχή εδώ. Την παραθέτω απλά. Όπως παραθέτω και τα πρόσφατα σχόλια στο BBC του Αλαφούζου σχετικά με την χρόνια κατάσταση στην μπάλα. Όπως βάζω και τον αγώνα του Μελισσανίδη να διαλύσει την παράγκα που υπήρχε και να δημιουργήσει δικές του προϋποθέσεις κι όπως ξαναθυμάμαι τις πόσες φορές αναβολή δεν πήρε η δίκη του Σαββίδη σχετικά με την εισβολή του με το όπλο. Τώρα πρόσφατα να βάλουμε και στο κάδρο τον μπαλαντέρ Μπέο. Που αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα με τον ΟΣΦΠ για να μην τιμωρηθεί ο Πειραϊκός.

Τι έχουμε λοιπόν; Όλη την ηγεσία του ποδόσφαιρου. Οι οποίοι είναι παντοδύναμοι επιχειρηματίες του τύπου, της βενζίνης, της νύχτας κι βάλτε κι ό,τι άλλο θέλετε. Και οι οποίοι πρακτικά κάνουν κουμάντο και στην χώρα. Και ορίζουν και προσκήνιο και παρασκήνιο. Να θυμηθώ τις πλημμύρες στον Βόλο κι ένα τηλέφωνο στο οποίο μίλαγε ο Μπέος με πολιτικούς; Μόλις το τηλέφωνο έκλεισε, η κάμερα ακόμα ήταν ανοιχτή όταν ο Αχιλλέας ξεστόμισε το περίφημο << τους γάμησα >>. Ή το ακόμα πιο πρόσφατο που ο εισαγγελέας κάλεσε για διευκρινίσεις τον Μαρινάκη. Τι έκανε ο εφοπλιστής; Φυσικά ούτε καν μπήκε στον κόπο να πάρει τηλέφωνο να πει ότι δεν προσέρχεται. Γι΄αυτό λέω, καλώς τους αποφασισμένους τους πολιτικούς…

Την ώρα, που τρέχει μια αποχή διαιτητική. Από το πρωτάθλημα, όχι από το κύπελλο όπως είδατε την περασμένη εβδομάδα. Και η οποία θα σταματούσε μόλις οι τέως μαυροφόρες θα παίρνανε διαβεβαιώσεις. Ασχολείται κανείς; Όχι βέβαια. Ψάχνει κάποιος πολιτικός να βρει ποιός απείλησε τον Διαμαντόπουλο, ποιός έδειρε τον Τζήλο, ποιός τίναξε τον φούρνο του Κωσταντινέα και τόσα άλλα; Κανείς δεν ψάχνει τίποτα. Τι να ψάξει; Αυτά που είναι τοις πάσι γνωστά ; Ψάχνεις κάτι όταν δεν ξέρεις. Όταν ξέρεις, δεν ψάχνεις. Σφυράς αδιάφορα και τιμωρείς τα γήπεδα. Μαζί με αυτά κι όλους όσους πλήρωσαν και πήγαιναν χωρίς να πετάνε ούτε χαρτάκι.

Διότι μόνο αυτό μπορείς. Όλα τα άλλα που θα γίνουν μέσα στο δίμηνο είναι μέτρα που έχουν αποφασιστεί από το καλοκαίρι αλλά που δεν έγιναν. Γιατί λοιπόν να γίνουν τώρα; Ποιος θα τα τρέξει και με την συνδρομή ποιανού; Αφού ούτε μία εταιρεία δεν ασχολήθηκε με το να φτειάξει τον σύνδεσμο της. Αφού ούτε μία εταιρεία δεν ενδιαφέρεται να μην έχει διαφυγόντα κέρδη από τα πρόστιμα που τρώει. Κάθε μία ενδιαφέρεται να έχει το πάνω χέρι στην διοίκηση της διαιτησίας για να πάρει το αποτέλεσμα. Να λέμε κι εμείς κάτι άλλο; Εδώ υπάρχει κατατεθημένη η δήλωση του Σόιμπλε στα χρόνια του μνημονίου : Ρε αφείστε την Ελλάδα ήσυχη. Δεν γίνεται τίποτα. Αυτοί εκεί κάτω γουστάρουν να διοικούνται από ντόπιους φεουδάρχες.

Πάντως στο δίμηνο αυτό, υπάρχει κι η ευκαιρία να ξεκουραστεί η αστυνομία. Τουλάχιστον από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Στα άλλα αθλήματα δεν ξέρω τι θα γίνει. Όπως και κανείς δεν ήξερε τότε παλιά με τον Φιλιππόπουλο. Να ξεκουραστεί λέω, διότι να αποκτήσει επάρκεια το αποκλείω. Μόλις προχθές είχαμε την γυναικοκτονία κι ενώ η νεκρή είχε καταγγείλει τα πάντα. Μόλις παραπροχθές είχαμε το τσουβάλιασμα των ματατζήδων στα Εξάρχεια. Μόλις σήμερα είχαμε τις 424 προσαγωγές – μέσα σε αυτούς κι εκείνο τα βλαμμένο 18χρονο -, που αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι. Πώς πιάστηκε; Τον κάρφωσαν αυτοί που δεν θα συλληφθούν ποτέ. Όπως δεν έχει συλληφθεί ο δολοφόνος του Μιχάλη. Καλώς τους αποφασισμένους λοιπόν με τις κάμερες, με την ηλεκρονική είσοδο στα γήπεδα με ταυτοποίηση όμως, με την παρουσία στην εισαγγελία για να ζητήσουν δεν ξέρω κι εγώ τι.

Κι ούτε ένα μέτρο, έστω για τα μάτια του κόσμου. Μια τιμωρία για προκλητικές ανακοινώσεις. Ένα επίσημο κλείσιμο κάποιου σύνδεσμου. Ένα κλείσιμο κάποιου πέταλου για κάποιο χρονικό διάστημα ή μια παρουσία όλων εκείνων που έχουν συλληφθεί κι εκκρεμούν δίκες, σε συγκεκριμένους χώρους μακριά από τα γήπεδα. Τίποτα ρε φίλε. Δούλεμα και ξανά δούλεμα στις υγειείς πλειοψηφίες. Κι απόλυτα λογικό : Οι αποφασισμένοι την έχουν κοντή. Κι είναι γνωστό. Της κοντής ψωλής της φταίν’ οι τρίχες. Άρα με τρίχες θα ασχοληθούν.

Ξεκινήσαμε πολύ ωραία. Φτάσαμε καλά, δεν ξέρω τι πάθανε σήμερα οι άεργοι που κλείνουν τους δρόμους, περπατήσαμε πολύ όμορφα πίσω από το σπίτι του λαού θαυμάζοντας τα νεοελληνικά μπαλκόνια, και μπήκαμε στο γήπεδο. Ρε παιδιά τι γήπεδο ! Κάθε φορά που πηγαίνεις, κάθε φορά σου αφήνει κάτι καινούργιο στην ψυχή σου. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα γεμάτο, σε έκανε να νιώθεις ότι υπάρχει μια ψυχή που το γεμίζει. Χωρίς να χρειάζεται ανθρώπους. Λογικό. Η ψυχή, τι να κάνει τα γήινα;

Και μέσα να μπαίνει μια υποχρεωτική ομάδα. Ξεκατινιασμένη σε ανθρώπινο δυναμικό. Ένας υπάρχων αμυντικός χαφ, ένας στην θέση του Πινέδα – αυτός ο ένας- και κανένα σέντερ φορ. Κι όμως. Η ομάδα να τρέχει, να προσπαθεί, να πιστεύει. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που ξεκίνησε με διπλή ζώνη άμυνας και σιγά σιγά ήθελε να ξεπροβάλει, κύρια με αντεπιθέσεις. Και να φαίνεται ότι η ομάδα μας είχε εγκλωβιστεί σε μια πάναπλη τακτική του Μάντζιου : Κόψε τον άξονα της ΑΕΚ, ανάγκασε την να παίξει με τα άκρα και να κάνει σέντρες. Ποιος να πάρει κεφαλιά; Ποιος να σκοράρει;

Μια χαρά προσέγγιση για τον αντίπαλο, αλλά μια χαρά και η ΑΕΚ που έτρεχε. Που μάζευε εκατοστά από το γήπεδο και που έπνιγε τον αντίπαλο με το πρεσάρισμα, αλλά και με την υπομονή της. Πνίγει η υπομονή; Δεν έχετε ποτέ εκνευριστεί με υπονετικό άνθρωπο; Έχω έχω βγει έξω από τα ρούχα μου. Οπότε η ΑΕΚ δεν λοξοδρόμησε. Ήξερε ο Αλμέιδα τι της έλειπε σήμερα σε παίκτες και εναλλακτικές, και πήγε στον μονόδρομο. Να κουραστεί ο αντίπαλος προοδευτικά, κι ό,τι βγει με τις αλλαγές που θα γινόντουσαν. Έχοντας μια συντριπτική κατοχή μπάλας στο πρώτο μέρος και κάποιες πολύ σοβαρές ευκαιρίες. Φυσικά κι ο Άρης απείλησε δυό φορές, αλλά πιο πολύ ήταν το πριν παρά η κατάληξη της φάσης. Τα σουτ ήταν εντελώς ακίνδυνα.

Κι ήμασταν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στην κερκίδα. Διότι βλέπαμε αυτήν την προσπάθεια. Βλέπαμε ότι κάναμε το σωστό αλλά κι αν βλέπαμε κάποιο λάθος στην τακτική, συγχωρούσαμε τα πάντα από την προσπάθεια. Του Σιμάνσκι που ήταν ξανά άρμα μάχης με αμέτρητα χιλιόμετρα. Του Πινέδα, που έκανε τα πάντα που έχει μάθει σαν δημιουργός και ξέρει ότι δεν έχει αλλαγή. Του Μάνταλου, που ήταν κι αυτός από τους σπουδαίους ( πάντα ο συνταξιούχος θέλει να αποδείξει ότι θέλει να γυρίσει πίσω ). Του Χατζησαφί, που γίνεται ξανά ο περσινός σοβαρός. Του Τσούμπερ, που καταλάβαινε ότι όλη η ΑΕΚ κρεμόταν πάνω του.

Αυτό όμως που θέλω να τονίσω, είναι ότι δεν είχαμε άγχος. Όχι διότι θα κερδίζαμε σίγουρα. Βλέπαμε κάτι όμορφο. Σε ρυθμό, σε ταχύτητα, σε προσπάθεια. Ένα όμορφο θέαμα με κυριαρχία της ΑΕΚ ακόμα και σε κάποιες ακατανόητες αποφάσεις του Σουηδού Άραβα διαιτητή. Που κιτρίνισε τον Βίντα και κάπως τον ερέθισε. Διότι ο Βίντα είναι παγκόσμιος. Και θεώρησε ότι έκανε λάθος που πήρε κίτρινη. Οπότε αφιονίστηκε και σήμανε την κανονική επίθεση. Και φυσικά, ο γνήσιος αρχηγός, πέτυχε το γκολ που μας έδωσε τη νίκη. Σε μία από τις πολλές προωθήσεις του, αφού έβλεπε ότι το σύστημα δεν έβγαινε. Και φυσικά έχοντας αφήσει πίσω του, έναν εκπληκτικό Μουκουντί και σήμερα. Στα κοψίματα, στις πάσες, στην προώθηση του παιχνιδιού. Μην λέμε πολλά. Φυσικά ήταν ο mvp σήμερα ο Βίντα, κι όχι μόνο για το γκολ, αλλά μάλλον αυτά γίνανε διότι οι επαγγελματίες του ΠΣΑΠ φρόντισαν να μην τον βάλουν στην κορυφαία ενδεκάδα πέρσι. ΠΗΔΑ ΤΟΥΣ ΒΙΝΤΑΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΑΘΟΥΝ ΜΠΑΛΑ.

Το παιχνίδι προχώρησε κι εξακολουθούσε να είναι όμορφο. Γίνανε αλλαγές και η ομάδα συνέχιζε σε ρυθμό, σε προσπάθεια και σε τελικές. Βγήκαν και οι Πόνσε και Πισάρο, και μας χάριζαν ωραίο θέαμα, μαζί με την σημερινή αμεσότητα του Άμραμπαντ. Αλλά ωραίο θέαμα βλέπαμε κι από τον Άρη, που πήγε να διεκδικήσει κάτι. Χωρίς όμως να γίνει απειλητικός. Πιο πολύ έμοιαζε ότι πήγαινε να βγάλει κάτι, επειδή το πάθος της ΑΕΚ, της έκρυβε κάποιο κυνικό μυαλό. Που δεν μας χάλασε καθόλου. Όπως νομίζω ότι δεν μας χάλασε που ξαναείδαμε τον Αθανασιάδη. Που εμένα μου άρεσε σε ό,τι χρειάστηκε να κάνει.

Συμπερασματικά, είδαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι. Με ρυθμό κι ένταση. Με δυνατό θέαμα και με μπόλικη τακτική. Που το κέρδισε ο Αλμέιδα, που παίρνει και τα εύσημα. Όπως κι οι παίκτες μας , όπως κι η ομάδα μας, που συνεχίζει ακάθεκτη για τους τίτλους. Που τους έχουμε ανάγκη. Ξαναλέω, όχι για εμάς, τους παλιούς. Για την νέα φουρνιά φιλάθλων αλλά και για να πειστούν οι αλλόθρησκοι. Που βλέπουν τα ψέματα και νομίζουν ότι βλέπουν μπάλα. Και νομίζουν ότι κάποια μεγάλα σκορ μακιγιάρουν τις αδυναμίες τους. Πράγματι. Αν η ΑΕΚ είχε σκόρερ μπροστά ή μια χαφάρα, σήμερα δεν θα την βλέπανε ούτε με κυάλια.

Σήμερα θα πάμε Φιλαθλέικα, όσο το θυμάμαι τουλάχιστον. Και θα πάμε έτσι, διότι φτάνεις στο γήπεδο μετά από μιάμιση ώρα στον δρόμο, κι αφού παρκάρεις τρία χιλιόμετρα μακριά, μια που τις θέσεις parking τις έχουν τα τζαμπατζέ λαμόγια, υφίστασαι έναν έλεγχο ίδιο σαν να είσαι χαπακωμένος της Original, μπας και φτάσεις στην θέση σου για την οποίαν έχεις δώσει 4500 ευρώ. Φυσικά είσαι Έλληνας και σε γαμάνε. Καλά σου κάνει ο εγγυητής….

Μετά βέβαια έχει αγώνα. Γι΄αυτό δεν έτρεχες; Σωστά. Είπαμε, εγώ είμαι το κορόιδο. Ελληνική ομάδα απέναντι σε αγγλική; έστω κι αν της λείπουν τέσσερις βασικοί. Από προχθές τα είχαμε γράψει. Όλα εδώ είναι. Τι τύχη μπορείς να έχεις; Πού υπερτερείς; Σε σωματοδομή; Σε ψυχή; Σε οργάνωση παιχνιδιού; Σε φυσική κατάσταση; Σε μέσα με την ευρωπαϊκή διαιτησία; Πού ρε γαμώτο είσαι καλύτερος;

Μπαίνω και παίρνω την θέση μου. Βλέπω μια αισιοδοξία γύρω μου. Δεν καταλαβαίνω, αλλά σίγουρα δεν είναι δυνατόν να τους μάθω μπάλα στιγμιαία. Ούτε τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν είναι εύκολο να τους πείσεις όταν μιλάνε ότι αυτούς τους κερδίσαμε στην Αγγλία, άρα…Τέλος πάντων, αυτή είναι η παρέα του γηπέδου, κι αυτή είναι και η δική μου απόλαυση. Όπως και οι κοπέλες που σερβίρουν τα ποτά, όπως και οι κοπέλες της υποδοχής. Τα πάντα είναι η γιορτή της Φιλαδέλφειας. Ακόμα και η βλακεία των διπλανών μου….

Ρε φίλε, πράγματι ο Βίντα στο πρώτο δεκάλεπτο, προσπάθησε να σώσει το άγχος μας. Έκανε τρία διαδοχικά λάθη και προσκαλούσε τον αντίπαλο να μας σώσει από το τρέξιμο του ενενηντάλεπτου. Τίποτα οι άλλοι. Το θέλανε αλλιώς. Το θέλανε να λιώσουμε στο τρέξιμο, το θέλανε να παραδεχτούμε ότι έχουμε ήρωες, το θέλανε να πούμε ότι ο Ελβετός διαιτητής μας αδίκησε. Το θέλανε να πούμε ότι είμαστε προτεκτοράτο ακόμα μπροστά και σε ένα χωριό της Αγγλίας. Διότι αυτό έγινε σήμερα.

Πόσες τελικές να μετρήσουμε; Πόσες κατοχές και πόσες διεκδικήσεις; Ακόμα κι από τον Βίντα, που μετά το δεκάλεπτο, έγινε ξανά ο γνήσιος αρχηγός μας ( φυσικά του χαρίστηκε μια απ’ ευθείας κόκκινη όταν τράβηξε εκείνη την μπουνιά στο αυτί του αντιπάλου ) !. Που μαζί με τον Μουκουντί του πρώτου μέρους, τον τέλειο σε όλο το παιχνίδι Σιμάνσκι ( αν ο Γκαρσία κάνει 12 μύρια σήμερα μεγάλε επενδυτή, πόσο κάνει το πολωνικό τανκ ), τον σοβαρότατο Χατζησαφί, και φυσικά με τον καταπληκτικό Μάνταλο και Πινέδα μέχρι που βγήκαν – τεράστιο λάθος του Αλμέιδα στον ταυτόχρονο συντονισμό -, ρωτάς τα απλά : Τι σου λείπει; Ο Γκαρσία; Αλήθεια; Δηλαδή, κάθε πόσες τελικές τελικές βάζει γκολ; Γιατί να βάζουν οι άλλοι με λιγότερη αξία, πιο πολλά;

Αυτό βέβαια είναι φιλοσοφία κι αλήθεια. Από εκεί και μετά, όλοι έβλεπαν την επιθετική τοποθέτηση της Brighton, που ήταν τέσσερις παίκτες μπροστά στην περιοχή μας, όταν προσπαθούσαμε να κάνουμε build up. Και φυσικά όλοι έβλεπαν, πλην πλειοψηφικών ηλιθίων, ότι δεν γίνεται να παίξεις υποτίθεται αλλιώς, αφού στο κέντρο δεν έχεις κάποιον χάφαρο να διεκδικήσει, να πάρει την μπάλα, και να επιτεθεί τραβώντας πάνω του παίκτες από την απέναντι άμυνα κι άρα να αφήσει ελεύθερους τους άλλους μεσοεπιθετικούς. Κάτσε εκεί πίσω κι άλλαζε την μπάλα λες και παίζεις μουσική δωματίου, τύπου Πιζάρο.

Και κάτσε να μετράς χαμένες τελικές. Και κάτσε να λες ότι η ΑΕΚ έπαιξε σαν λιοντάρι. Και κάτσε να λες ότι τα έχασαν οι γλάροι. Κάτσε να λες ό,τι θες. Γήπεδο είναι με ελευθερία έκφρασης. Κάτσε να πανηγυρίζεις, που ο Ολυμπιακός έτρωγε γρήγορα δυό γκολ κι αργότερα τέσσερα. Κάτσε να βλέπεις εκείνο το σκορ, και να μην βλέπεις την μάπα σου : Τον ανύπαρκτο μαροκινό, και φυσικά τον τίποτα Γκατσίνοβιτς, που δεν φτάνει που έχασε τα άχαστα, αλλά μας άφησε και με δέκα παίκτες. Ρε πουλείστε τον να ησυχάσουμε. Και μην πάρετε κανέναν εκεί. Μην μπείτε και στα έξοδα. Καλύτερα να λέμε ότι εκεί δεν έχουμε κάποιον. Βαρέθηκα να βλέπω κάποιον που θέλει να φύγει αλλά να μην κάνει τίποτα.

Όπως βαρέθηκα να βλέπω τον Αλμέιδα, να βάζει τον Πόνσε με θλάση στον προσαγωγό. Ή τον Αραούχο με κάκωση από το τελευταίο ψαλίδι. Και να κάνει αλλαγές στο 70 λεπτό, λες και κερδίζει. Αλλά αυτό δεν με νοιάζει τόσο. με νοιάζει ότι ο οργανισμός ΑΕΚ, δεν καταλαβαίνει πού πατά και πού βρίσκεται. Διόι φυσικά και θα τιμήσω την αποψινή προσπάθεια, αλλά ρε φίλε, κατάλαβε πού είσαι. Και φύγε από το γήπεδο ικανοποιημένος με την προσπάθεια και κάνε κριτική εκεί που πρέπει. Τι ασχολείσαι με τον διαιτητή και τι βρίζεις τους φιλάθλους της Brighton, που πολύ σωστά πανηγύριζαν;

Γιατί δεν λες την αλήθεια; Στον εαυτό σου πρώτα. Κλείσε τα σύνορα να μην βγαίνουμε έξω. Στο λέει και η Ουέφα, αν δεχτούμε εχθρική διαιτησία. Δεν σε θέλει, μέχρι να επενδύσεις κι όχι με το να πας να κλέψεις με τα 25 του Γκαρσία, τα τυχαία φυσικά των κουτόφραγκων. Για όλες τις ελληνικές ομάδες. Ντροπή για την μπάλα να την σχεδιάζουν Έλληνες. Και να μην το βλέπεις , επειδή κανείς δεν σου απαγορεύει την διαμαρτυρία. Δεν βαριέσαι. Κι εχθές απλά σου ακύρωσε το πρωθυπουργικό ραντεβού κάποιος Ινδός. Και σήμερα, τα ίδια σου έδειξε αυτό το χωριό της Αγγλίας.

Τι σου έδειξε; Ότι είναι άτυχη η χώρα που έχει ήρωες. Διότι αυτοί συνήθως είναι νεκροί. Κι η ΑΕΚ ήταν πολλή ηρωική σήμερα. Όπως θέλετε λοιπόν, δέστε το. Μπορείτε φυσικά να το δείτε, ότι η Ευρώπη δεν θέλει την ΑΕΚ, διότι δεν είναι τόσο εμπορική. Γι ΄αυτό λοιπόν την αδικεί. Ό,τι θέλετε. Αν πάντως το πιστέψετε αυτό στο τέλος, καλύτερα να μην δείτε το παιχνίδι στην Ολλανδία….

Υγ. Διάβασα ότι κι η αλογοτροφή έπαιξε σαν λιοντάρι. Μερικές εβδομάδες πιο πριν είχε παίξει στην Αγγλία κι ο γαύρος σαν λιοντάρι. Ρε δεν βαρεθήκατε να διαβάζετε μαλακίες; Είτε παίξεις είτε δεν παίξεις σαν λιοντάρι αφού υπάρχει και το ποντίκι που αντιμετωπίζει την γάτα καθημερινά, το αποτέλεσμα θα μετρήσει.

Η ομάδα παρατάχθηκε σήμερα με μπόλικες απουσίες πάλι. Πλέον είναι αδιανόητη αυτή η κατάσταση και κανείς δεν μπορεί να βρει μια λογικοφανή εξήγηση. Χτυπάνε ακόμα κι αυτοί που δεν παίζουν. Με βάση λοιπόν αυτήν την πραγματικότητα, ο Αλμέιδα παρέταξε την πιο νορμάλ ενδεκάδα, έστω και χωρίς σέντερ φορ.

Αυτοί οι ένδεκα που μπήκαν, για ένα εικοσάλεπτο, πραγματικά ισοπέδωσαν τον αντίπαλο. Μετά από τέσσερις τελικές, σκόραραν το γκολ, κι αφού την γλύτωσαν στο επόμενο λεπτό – που ήταν και η μοναδική φορά που ο ΠΑΣ απείλησε -, μας χάρισαν ένα εκπληκτικό θέαμα. Φτάσανε σε τρομερά ποσοστά κατοχής της μπάλας, ενώ έχασαν τα άχαστα. Δεκάδες τελικές, δεκάδες τα κλεψίματα της μπάλας , δεκάδες τα χιλιόμετρα που έτρεξαν μέσα στο γήπεδο. Τα πάντα ήταν θέμα του επιθετικού πρεσαρίσματος και της άριστης οργάνωσης στο κέντρο.

Ήταν από τα πιο γεμάτα ημιχρόνια που έχουμε δει φέτος. Χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον ιδιαίτερα, αφού αυτό που κυριαρχούσε ήταν η διάθεση και η σούπερ ομαδική προσπάθεια. Τα πάντα δούλευαν στην εντέλεια, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Κανένα παράπονο δεν υπήρχε εκτός φυσικά από κάποια επιπολαιότητα στα τελειώματα των φάσεων, καθώς με ένα δεύτερο γκολ το παιχνίδι θα είχε κλειδώσει. Όμως ο πλουραλισμός στις επιθέσεις είτε από τον άξονα είτε από τα πλάγια, η τρομερή αλληλοκάλυψη και το διαρκές τρέξιμο, σε έκαναν να τα συγχωρείς όλα προσβλέποντας σε ανάλογη συνέχεια στο δεύτερο μέρος.

Την οποίαν συνέχεια, δεν την είχαμε. Η ΑΕΚ άρχισε να κάνει διαχείριση του σκορ και του χρόνου, σχεδόν από την αρχή του ημιχρόνιου. Έχασε το καθαρό μυαλό της, έχασε την ένταση της κι εμφάνισε μια επιπολαιότητα σχεδόν σε όλες τις γραμμές της. Οι μόνοι που παρέμειναν σταθερά καλοί και σοβαροί ήταν ο κορυφαίος σήμερα Σιμάνσκι και ο Βίντα με τον Κάλενς, όσο άντεξε. Οι υπόλοιποι ήταν για τα μπάζα. Φλύαροι, αλαζόνες και υποτονικοί. Ευτυχώς που ο αντίπαλος δεν έδειξε να πιστεύει στην ανατροπή.

Κι αυτό φάνηκε από τις σπασμωδικές προσπάθειες του ΠΑΣ για να πετύχει την ισοφάριση. Δεν ήταν κάτι οργανωμένο αλλά πιο πολύ στηριζόταν στα λάθη που έκαναν οι δικοί μας. Οι οποίοι, εκτός από το τεράστιο λάθος να παίξουν με τόσο εύθραυστο σκορ, άρχισαν έναν άτυπο διαγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα αναδειχθεί χειρότερος. Ήταν παίκτες για να γελάς, να μασάς και να φτύνεις. Ήταν πραγματικά ασορτί με την πορτοκαλιά φανέλα που φόραγαν.

Και τα πράματα έγιναν χειρότερα μετά τις αλλαγές που έκανε ο Αλμέιδα. Οι οποίες θεωρητικά έγιναν για να ξεκουρασθούν κάποιοι αλλά και να κλειδώσουν το παιχνίδι. Τίποτα. Τζίφος και φλυαρία. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Φέρανε και τον αντίπαλο μέσα στην περιοχή μας. Αντί το παιχνίδι να ήταν ένας υγιεινός περίπατος, κατέληξε σε άγχος και σε καντήλια. Και καταλήξαμε να τρέμουμε μπας και φάμε γκολ χωρίς να υπάρχει πλέον κι άλλος χρόνος. Και καταλήξαμε να ανακουφιστούμε με το τελευταίο σφύριγμα του Διαμαντόπουλου, που κι αυτός δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει με αυτά που έβλεπε. Και στο τέλος, ούτε λήξη σφύριζε, ούτε κι έκανε κι ένα “λάθος” για να βγούμε από την δύσκολη θέση.

Φυσικά θα δώσουμε συγχαρητήρια σε αυτούς που συνέχισαν να είναι παίκτες της ΑΕΚ, κι όχι της Τραχανοπλαγιάς. Σε αυτούς που κράτησαν την ομάδα όρθια ( τους δύο τους είπα, άντε να προσθέσω και τον Τσούμπερ με τον Στάνκοβιτς ) σε ένα γήπεδο που πέρσι χάσαμε, ενώ φέτος φέρανε την ομάδα στο +2 βαθμούς κέρδος σε σχέση με το 2022. Αλλά ρε φίλε Αλμέιδα, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράμα : Τόσοι τραυματισμοί και τόσα χαμένα γκολ. Τι σόι δουλειά έγινε στα τελειώματα; Ήμαρτον δηλαδή. Πάλι διάλεξαν το παιχνίδι της Πέμπτης; Εν πάση περιπτώσει, τέλος καλό κι όλα καλά. Όχι όμως και για την διάθεση μας. Ελπίζω να μην ξαναδούμε ποτέ αυτό το δεύτερο ημιχρόνιο.

•

***********************************************************************************

Σαν δελτίο τύπου. Κείμενο από τον Νίκο Καραγιαννίδη.

Έργο τέχνης. Απόλυτο. Τέλειο. Όποιος το επισκεφθεί σίγουρα θα συμφωνήσει πως είναι αδύνατον να είχε στηθεί καλύτερο. Πληρέστερο. Νέο γήπεδο της ΑΕΚ δεν νοείται, δεν υπάρχει χωρίς ”το Μουσείο της Ψυχής μας”, όπως έτσι απλά, και γνήσια, το χαρακτήρισαν οι δημιουργοί του. Γεννημένο μέσα σε μια φωλιά του νέου γηπέδου, στη Φιλαδέλφεια.

Ο ελληνισμός της Ιστορίας και της Μικράς Ασίας. Το ξερίζωμα ενάμισυ εκατομμυρίου Ελλήνων. Η Γενοκτονία. Η προσφυγιά. Και το Χρέος…

”Το Ιερό Χρέος στις πλάτες των απογόνων των προσφύγων να μη ξεχάσουν ποτέ, ποτέ, ποτέ τις φωνές από το παρελθόν…”  όταν, τελικά, αποφασίστηκε να χτιστεί το νέο γήπεδο της ΑΕΚ στη θέση του προηγούμενου.

Το όραμα του Δημήτρη Μελισσανίδη δεν έχει όριο. Το Μουσείο είναι ένα ακόμα γέννημα του πνεύματος δημιουργίας με το οποίο προικίστηκε αυτός ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας.  Άλλος άνθρωπος μπαίνει κανείς στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, μέσα στα σπλάχνα του νέου γηπέδου, κι άλλος άνθρωπος ολοκληρώνει την επίσκεψη του… Σα να μπαίνει σ’ ένα άγνωστο Ναό κι έρχεται σε επαφή με τον εαυτό του αν επιθυμεί να τον γνωρίσει αληθινά…

Έργο τέχνης, βέβαια. Το Μουσείο από το πρώτο βήμα του επισκέπτη μιλάει, δίνει απαντήσεις χωρίς να χρειαστεί ερωτήσεις, απορίες. 

Με το γνωστό σύστημα 4-4-2 σε ρόμβο, κατέβηκε η ομάδα μας απέναντι στην μιλημένη κι άρα υποτονική Λαμία. Για τη νίκη και την τόνωση του ηθικού, του Γκατσίνοβιτς και του Γκαρσία. Σε μια ήσυχη βραδιά με καλή θερμοκρασία και ανεκτή υγρασία. Και χωρίς να παρατηρώ κάποιο άγχος στην κερκίδα.

Και πήγαν όλα καλά. Η ΑΕΚ σε όλο το παιχνίδι, είχε σταθερά την κατοχή και την κυκλοφορία της μπάλας, κινδύνεψε όλο κι όλο δυό φορές, σκόραρε τρία γκολ χωρίς να είναι καταιγιστική και πήρε μια επαγγελματική νίκη για τους τρεις βαθμούς. Με κορυφαίο σε τρέξιμο και διάθεση τον Σιμάνσκι, τον οποίο ακολούθησε ο Βίντα και ο Μοχαμαντί κύρια στο πρώτο μέρος.

Όλοι οι άλλοι, όπως και η ομάδα ολόκληρη, ήταν για τα μπάζα. Όπως και το παίξιμο που είδαμε. Ανορθόγραφο και κακό ποδόσφαιρο. Με μηδενική δημιουργία από το κέντρο και καμία ανάπτυξη από τα άκρα. Φυσικά έφταιγε η κακή εμφάνιση του Πινέδα, του Γκατσίνοβιτς ( κανείς δεν κατάλαβε γιατί δεν βγήκε από το τέταρτο κι αφού του άλλαζε συνέχεια θέσεις ο Αλμέιδα ) και του 24 εκατομμύρια αλλά δεν τον πουλάω. Από κοντά κι ο φλύαρος Αραούχο.

Τα γκολ όμως μπαίνανε και το τηλέφωνο είχε λειτουργήσει πολύ καλά. Περίμενε η Λαμία να φάει και δεύτερο και δεν προχώραγε κι αυτή. Το αποτέλεσμα ήταν να βλέπουμε μια σούπα, που θύμιζε τις συζητήσεις της κεντρικής επιτροπής του Σύριζα. Γύρω γύρω η μπάλα, οριζόντια ανάπτυξη και μηδενικό θέαμα. Όταν λέμε ότι λείπει ένας χάφαρος, το ξαναλέμε. Ο Πιζάρο που μπήκε αλλαγή έδειξε ότι δεν είναι και για πολλά περισσότερα από όσα έχουμε δει κι ας μην έχει καμία πίεση αποτελέσματος.

Θα μου πεις, πώς γίνεται αυτό και τι διάολο θέλω. Θα σου πω ότι γίνεται να μην παίξεις καλά, αλλά λόγω φανέλας ή τηλεφωνικού κέντρου να κερδίζεις. Όλα γίνονται. Τι διάολο θέλω; Όχι να συντρίψω ομάδα φιλική σε εμάς, αλλά να δω κάτι σε επίπεδο ρυθμού και θεάματος. Και να δω ρε παιδί μου να βγαίνουν οι χειρότεροι πιο γρήγορα. Πάλι στο 70 οι αλλαγές; Πόσο πρέπει να σκάσει ο Πινέδα που έγινε σήμερα δεξί μπακ; Οι ισοδύναμες ενδεκάδες πού είναι; Εντάξει έλειπε ο Ρότα, και; Είχε σκάσει Ο Σιντιμπέ; Τριάδα πίσω δεν έπαιζε ; Για να φυλάνε τον έναν επιθετικό της Λαμίας;

Μα έχεις κάνει νίκη με τριάρα και δεν είσαι ευχαριστημένος; Ποιός είναι σήμερα; Από την μπάλα κι όχι από τη νίκη και το αποτέλεσμα. Εξηγούμαι. Όπως εξηγούμαι για την δυσαρέσκεια μου σε σχέση με την σωστή μπάλα και τις λύσεις που δεν ερχόντουσαν με έναν αντίπαλο σούπερ παθητικό. Που ίσως να είναι πρόβλημα αισθητικής μου τελικά, κι όχι γενικότερης δυσλειτουργίας της ομάδας. Να μην επιμείνω και μακάρι κάτι να προσθέτουν οι επαγγελματικές νίκες στο ηθικό του Γκαρσία, που έβαλε γκολ αλλά δεν υπήρχε πουθενά στο γήπεδο.

Εν πάση περιπτώσει, συγχαρητήρια δίνουμε και περιμένουμε την δουλειά εν όψει επανέναρξης. Η δουλειά έγινε αλλά η ΑΕΚ δεν είναι για την δουλειά. Είναι να πετάει φωτιές και να σκορπίζει χαρά για το άθλημα. Είναι για να φέρνει και αλλόθρησκους να την βλέπουνε. Είναι να παίζει καλά και να την χειροκροτάει το γήπεδο, όχι να αναγκάζει τον εγγυητή να σηκωθεί στο 2-0 και να αναρωτιέται τι πάει στραβά…Διότι κι αυτός, με το τηλέφωνο στο χέρι, κάπου φάνηκε ότι δεν του άρεσε η συμφωνία….