…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Καιρό είχαμε να τα πούμε και καιρό είχαμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, κι ειδικά για παιχνίδι της ΑΕΚ. Και θα το πάμε βήμα βήμα.

Πρώτα για το γήπεδο. Τι να πεις, τι να πρωτοθαυμάσεις. Τον παλμό, την ζεστασιά, τα σημαιάκια, τα χρώματα !!! Σήμερα θεωρώ ότι ήταν νύχτα ανώτερη των εγκαινίων. Διότι ήταν νύχτα ποδοσφαιρική κι όχι γιορτούλα. Διότι σήμερα πετύχαινες νίκη επί του Μαρινάκη και διότι σήμερα έριχνες μπετά στον δρόμο για τον τίτλο, ειδικά όταν ήξερες ότι η αλαφούζα ήταν στο καναβάτσο.

Ντερμπικά τι είδαμε. Οι δυό ομάδες πήγαν να εξουδετερώσουν τα ατού των αντιπάλων. Σχεδόν τα κατάφεραν. Δεν είδαμε ιδιαίτερο Φορτούνη – άσχετα αν ο Σιμάνσκι τον έχασε πολλές φορές – και Ποντένσε. Δεν είδαμε Γκαρσία, ούτε Πινέδα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην γίνουν τρομερά πράματα στο γήπεδο αλλά να δούμε ένα κλασσικό αμφίρροπο παιχνίδι. Με μπόλικο φόβο από την ΑΕΚ και μπόλικο θράσος από τον αντίπαλο. Στο γήπεδο, μου φάνηκε καλύτερος….

Παικτικά τώρα. Και μόνο ότι η ΑΕΚ θριαμβολογεί για τον τερματοφύλακα της, δείχνει μία κατεύθυνση. Χωρίς όμως να δείχνει κι όλη την αλήθεια του αγώνα. Όμως το γεγονός είναι ότι η ΑΕΚ είχε κορυφαίους τους Βίντα, Μουκουντί και Γιόνσον, σημαίνει ότι δεν ήταν σήμερα ομάδα του Αλμέιδα. Ήταν κυνική, ήταν προσεκτική και θα έλεγα κι αρκετά φοβισμένη. Όχι παθητική, δεν μπορώ να το πω αυτό. Ήταν μία άλλη ομάδα. Σαν να περίμενε και δεν ήθελε να ισοπεδώσει τον αντίπαλο. Τι σημαίνει αυτό για μένα; Ότι ο Αλμέιδα ήξερε ότι δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Κι άλλο συμπέρασμα; Ο αντίπαλος είχε κάποιες μονάδες καλύτερες από τις δικές μας.

Αυτό που είδαμε λοιπόν, ήταν η παντελής έλλειψη του επιθετικού πρεσαρίσματος. Επίσης είδαμε ένα σχεδόν χαμένο κέντρο, κι άρα δεν ήταν δυνατή η δημιουργία σοβαρών επιθετικών προσπαθειών. Πιο πολύ την ισοπαλία ήθελε η ΑΕΚ παρά τη νίκη με κάθετη εφόρμηση. Αν δεν μπορώ να κερδίσω ένα παιχνίδι, κατανοώ ότι δεν θέλω και να το χάσω. Ο Αλμέιδα ξέρει πολύ καλύτερα το υλικό, κι άρα μάλλον σωστή ήταν η απόφαση του. Μια απόφαση που φάνηκε ξεκάθαρα όταν δεν υπήρξε πουθενά κάποιο build up σε επίθεση – φυσικά έπαιζε ρόλο ότι τρέμανε τον Αθανασιάδη – και προτιμήθηκαν μακρινά σουτ από την άμυνα κι ειδικά οι απομακρύνσεις από τον τερματοφύλακα. Που ανακούφιζαν όχι μόνο την ομάδα, αλλά κι εμάς.

Που βλέπαμε τεράστια κενά ακόμα και με δυό αμυντικά χαφ. Που βλέπαμε ότι τα άκρα ήταν για γέλια κι επικεντρώνομαι επιθετικά. Που βλέπαμε την ΑΕΚ να προσπαθεί με αντεπιθέσεις, να έχει κάποιες ευκαιρίες αλλά τις πιο κλασσικές να τις έχει ο αντίπαλος. Δεν το χάρηκα ρε αδέρφια. Πιο πολύ είχα χαρεί την ομάδα μας όταν είχε χάσει πέρσι. Είχα γεμίσει από την απόδοση. Κι ας χάσαμε. Μπαίνουν δυό άνδρες για να ικανοποιήσουν μια γυναίκα. Κι οι δυό θεωρητικά θα τελειώσουν. Όμως η γκόμενα – ο οπαδός – κάποιο πήδημα θα ξεχωρίσει….

Το ότι πανηγυρίσαμε στο τέλος και τραγουδήσαμε σαν μικρά παιδιά, φυσικά είναι η χαρά του γηπέδου. Δεν το συζητώ. Κι αυτό έπρεπε να γίνει. Αλλά εδώ δεν έχουμε στήλη life style, διότι θα μπορούσα να έχω και φωτογραφίες από τρομερές γυναίκες που ήταν στην εξέδρα δίπλα μου ή μπροστά μου. Μιλάμε για μπάλα. Κι η ΑΕΚ φόβισε το κοινό της σήμερα, χωρίς όμως να σημαίνει και τίποτε αυτό για την συνέχεια. Διότι και η διακοπή έπαιξε κάποιο ρόλο, όπως και η πίεση για τη νίκη.

Που ήρθε τελικά. Στο τελευταίο σχεδόν λεπτό. Με τρομερή ενέργεια του Ελίασον. Που στηρίχτηκε ολόσωστα με τις αλλαγές του Αλμέιδα. Διότι η ασίστ είναι του Μάνταλου, που μπήκε την κατάλληλη στιγμή, όπως κατάλληλα αποκεντρώθηκε ο Πινέδα. Κι αν θα έπρεπε σήμερα να δίνουμε τα ειλικρινή εύσχημα, είναι στον προπονητή μας. Κι όχι τόσο πολύ στον Γιώργο, που όμως κι αυτός έβαλε το λιθάρι, όχι τόσο πολύ με την σούπερ επέμβαση, αλλά με την σιγουριά ότι δεν θα κάνω λάθος. Φυσικά οι πυλώνες – τους ξαναείπα – ήταν ΒΙΝΤΑ, ΜΟΥΚΟΥΝΤΙ, ΓΙΟΝΣΟΝ.

Συγχαρητήρια λοιπόν για την ένταση των συναισθημάτων που μας προκλήθηκαν, τόσο στην αγωνία όσο και στην τελική αποθέωση. Νομίζω ότι ο δρόμος είναι άνετος. πλέον. Θεωρώντας τον ΠΑΟΚ μια επαρχιακή ομάδα, μπορείς να τελειώσεις την κούρσα την επόμενη Κυριακή, εφόσον στην λεωφόρο ακολουθήσεις το παράδειγμα της επαρχίας : Ομάδα που τρώει τρία γκολ στο γήπεδο της, απλά δεν υπάρχει. Της βάζεις ένα, εκμεταλλευόμενος την μίρλα και την τουρκική αδερφοσύνη, και τελειώνεις την ιστορία.

Πρεμιέρα λοιπόν σήμερα για τα μπαράζ παιχνίδι μονόδρομο για μας. Νίκη και μόνο νίκη παρά τις απουσίες, που πλέον έχουν γίνει καθεστώς. Σημαντικές απουσίες αφού στην ουσία η ΑΕΚ θα έπαιζε με ένα μόνο εξτρέμ.

Το πρώτο μέρος ήταν ένας μονόλογος της ομάδας μας. Η ομάδα που κατέβηκε με τον Πινέδα στα αριστερά και τον Μάνταλο σαν δεύτερο φορ, ήταν όμως εμφανές ότι θα υπήρχαν εναλλαγές θέσεων. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιο υπερθέαμα όμως. Η ΑΕΚ φάνηκε αρκετά αγχωμένη και σφιγμένη. Επίσης μπλοκαρίστηκε από την σούπερ άμυνα της Λαμίας, η οποία δεν έκανε ούτε μία τελική. Μια άμυνα που δεν ήταν στην περιοχή της αλλά στον χώρο του κέντρου.

Αυτό δυσκόλεψε πολύ τις επιθέσεις μας. Ο άξονας ήταν τρομερά μπλοκαρισμένος και η επιλογή του να ψάχνεις συνέχεια στα δεξιά τον Ελίασον, που θα επιχειρούσε κάποια σέντρα, ήταν αυτό ακριβώς που είχε σχεδιάσει ο Βόκολος. Διότι η σέντρα προς τον Πόνσε θα ήταν εύκολα αναχαιτίσιμη λόγω του ψηλού κεντρικού δίδυμου της Λαμίας. Αυτό λοιπόν το χαρακτηριστικό μαζί με την έλλειψη της ταχύτητας από μέρους μας, κατέβασε πολύ το θέαμα και τον ρυθμό και έκανε την ΑΕΚ προβλέψιμη.

Μια ΑΕΚ που κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να ανοίξει χώρους και την άμυνα της Λαμίας. Μπήκε στην περιοχή, είχε την κατοχή της μπάλας και κέρδισε μπόλικα κόρνερ και φάουλ έξω από την αντίπαλη περιοχή. Σε δυό φάσεις απείλησε πιο ουσιαστικά αλλά ο αντίπαλος τέρμας ήταν εκεί. Όλα έδειχναν ότι θα πάμε σε ισοπαλία στο πρώτο μέρος αλλά μας χαμογέλασε η τύχη στην τελευταία φάση, που πάλι ήταν στατική. Κατώρθωσε ο Κάλενς να σκοράρει και να μας διώξει λίγο το άγχος εν όψει της συνέχειας.

Το δεύτερο μέρος είχε περίπου την ίδια εικόνα. Αργή ανάπτυξη από εμάς και ίδια περίπου αμυντική τακτική από την Λαμία. Όμως άρχισε να φαίνεται η κούραση του αντιπάλου και κάπως φαινόντουσαν πιο πολλοί χώροι. Δεν άλλαξε κάτι ιδιαίτερο στα άκρα, αλλά υπήρχε μια κάποια περισσότερη ελευθερία στο κέντρο. Για τον Πινέδα κυριότερα, που όμως ήταν βιαστικός στην τελική του προσπάθεια. Από την άλλη, ο Σιμάνσκι κι ο Γιόνσον συνέχιζαν να τρέχουν και να διορθώνουν, επιτρέποντας στην Λαμία να μετρήσει δυό άστοχες τελικές.

Αν πρέπει να σταθούμε κάπου ήταν στο δεύτερο γκολ μας και κυρίως στην τρομερή προσποίηση που έκανε ο Πόνσε πριν το σουτ του. Το γκολ αυτό ανάγκασε τον αντίπαλο να πετάξει λευκή πετσέτα, εμείς να κλειδώσουμε τον μονόδρομο, και τον Αλμέιδα να αρχίσει να κάνει αλλαγές. Που αυτήν την φορά ήταν σωστές και οι οποίες μάλιστα μας χάρισαν άλλα δυό γκολ με τον Γκαρσία. Κι αν το πρώτο ήταν προσωπική ενέργεια του σκόρερ, το δεύτερο ήταν μια τρομερή συνεργασία με τον Λιούμπισιτς.

Μόνο ικανοποίηση λοιπόν σήμερα για την ομάδα μας. Μιλάω για την γεύση που μας άφησε όλος ο αγώνας στο τέλος. Διότι στην διάρκεια του είχαμε κάποια θεματάκια. Κυρίως με την ατολμία των δυό πλάγιων μπακ μας αλλά και την κακή μέρα του Βίντα. Επίσης με αυτό το περίεργο build up, που έδινε τον χρόνο να οργανώνεται πίσω ο αντίπαλος. Αλλά ας τα ξεπεράσουμε αυτά κι ας δούμε τους καλύτερους σήμερα : Γιόνσον, Κάλενς και Μάνταλος ήταν οι πυλώνες μας.

Και προχωράμε για το πρωτάθλημα. Με ηθικό και όρεξη. Και ξεκούραση αρκετή μαζί με τις επιστροφές επιτέλους όλων. Και με δυνατή ψυχολογία και με ακμαίο ηθικό. Συγχαρητήρια λοιπόν σήμερα, που ήμασταν το αφεντικό και παίξαμε ακριβώς έτσι.

Υγ. Κατεπειγόντως δεξί μπακ.

Μια καλή ενδεκάδα κατέβηκε με δεδομένη την κόπωση του Τσούμπερ και του Πινέδα. Ταυτόχρονα μια πολλή καλή ΑΕΚ εμφανίστηκε στο γήπεδο σε επίπεδο τρεξίματος και επιθετικού πρεσαρίσματος. Και πράγματι έκλεισε τον Άρη στο δικό του μισό στο γήπεδο κι άρχισε να προσφέρει θέαμα, τελικές και κόρνερ.

Ήταν η θαυμάσια παρουσία του Γιόνσον στον χώρο του κέντρου καθώς και η ταχύτητα του Λιούμπισιτς, που είχαν αναγκάσει τον αντίπαλο να μην μπορεί να καταστρώσει επιθέσεις. Κι όλο αυτό το κυριαρχικό παιχνίδι δικαιώθηκε κάπου εκεί στο τέταρτο με ένα γκολ από πέναλτυ του Άμραμπαντ, που το χτύπησε ο ίδιος.

Μετά κάπως κόπηκε ο ρυθμός χωρίς όμως να υπάρχουν ιδιαίτερες απειλές από την ομάδα του Μάντζιου. Φαινόταν όμως πάλι αυτό που είδαμε και την Τετάρτη. Μια χαλάρωση, μια επιπολαιότητα και μια προχειράδα. Χωρίς όμως να χάσουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Απλά ο Άρης επειδή δεν έβγαζε η ομάδα την σπιρτάδα και την ένταση της αρχής, ανέβηκε κάποια μέτρα και χρησιμοποιώντας την ταχύτητα του Φετφατζίδη, κατόρθωσε να ισοφαρίσει ενώ εμείς δεν είχαμε μπορέσει να σκοράρουμε δεύτερη φορά, παρότι υπήρξαν οι τελικές.

Δεν μπορούμε να έχουμε κάποια παράπονα. Πήγε η ομάδα σε διαχείριση και απλά δεν της βγήκε. Δεν υπήρξαν κάποια σοβαρά παράπονα για υστέρηση εκτός ίσως του Ελίασον, που κι αυτός χρειάζεται κάποιες ανάσες αλλά και του Ρότα σε φάσεις που θα μπορούσε να σερβίρει καλύτερα. Αν ρίξεις μια ματιά στην στατιστική, δεν θα βρεις κάτι μεμπτό. Φυσικά η εικόνα χάλασε με την ισοφάριση αλλά έτσι είναι η μπάλα. Κι έχουμε την ελπίδα και την πίστη ότι θα βελτιωθεί το θέμα του σκορ στο δεύτερο μέρος.

Το τι είδαμε στο δεύτερο μέρος είναι πολύ δύσκολο να το πιάσει η ποδοσφαιρική λογική. Ο Άρης αιφνιδίασε χωρίς κάποιο λόγο και ξεκίνησε η ΑΕΚ να κυνηγάει. Άλλοτε ορθολογικά κι άλλοτε με εκνευρισμό. Έκανε κι ο Αλμέιδα τις αλλαγές του για να βοηθήσει και θα μπορούσα να πω ότι οι πρώτες ήταν ψιλοσωστές. Ο Άμραμπαντ ήταν τραυματίας, δεν έχεις περιθώρια. Δυστυχώς μπήκε ο Πισάρο, που όσο πέρναγε η ώρα γινόταν εκνευριστικός. Ο παίκτης αυτός απλά δεν κάνει.

Όμως η είσοδος του Πινέδα είχε φέρει φως και καλύτερη ανάπτυξη. Τα πράγματα τακτοποιήθηκαν με την ισοφάριση του Βίντα, ενώ η ανατροπή είχε γίνει σε μια επιθετική ανάπτυξη για σεμινάριο και γκολ του Πόνσε. Και τα πράματα άρχισαν να φαίνονται καλύτερα όταν η ομάδα συνέχιζε με δεύτερο αμυντικό χαφ στην θέση του αρνητικότατου εδώ και καιρό Ελίασον – ούτε με ενδιαφέρει τι γράφεται – αλλά ο Τσούμπερ στο κλείδωμα του αποτελέσματος έχασε το άχαστο…

Και καλά αυτό. Ο Αραούχο τι δουλειά είχε στο γήπεδο; Να πρεσάρει στο κέντρο θα μου πεις. Ρε φίλε, τις προπονήσεις για ποιό λόγο τις κάνεις; Εκεί, πρεσάρει; Η ΑΕΚ κατέληξε να παίζει με 9 παίκτες και φυσικά θα μπορούσε να φύγει νικήτρια αλλά την χτύπησε και η γκαντεμιά. Απόκρουση του Γιόνσον και η μπάλα να βρίσκει στο χέρι του Βίντα; Ούτε εκούσιο ούτε τίποτα. Φυσικά αυτός είναι ο κανονισμός. Ε αυτό είναι και το τελικό σκορ και αυτή είναι η δεύτερη θέση. Σε ματσάρα βάσει των γκολ και της διακύμανσης του σκορ.

Όμως καθόλου δίκαιο. Διότι η ΑΕΚ ήταν μακράν καλύτερη σε όλα τα σημεία μέσα στο γήπεδο. Σε κατοχή μπάλας, σε τελικές, σε στατικές φάσεις. Όμως δεν μπορεί η ομάδα αυτή, με συγκεκριμένες απουσίες και σήμερα, να ξεπερνάει και τα αριθμητικά μειονεκτήματα που προκάλεσε ο προπονητής της με την συμμετοχή πρώην παικτών. Και να καταλήγεις σε ισοπαλία με τον Άρη του σούπερ rotation, να τρως τρία γκολ. Είναι πολλά, όπως πολλά ήταν και τα δύο με τα Γιάννινα, που προειδοποίησαν κι αυτά. Και σκας ρε φίλε..Και σκας. Και δικαίως σε διαολοστέλνουν άνθρωποι με πιο κρύο αίμα…

Ένα διαδικαστικό παιχνίδι φαινόταν, με ένα υγρό καιρό που τελικά έφερε βροχή και με ένα μίνι rotation του Αλμέιδα, που φυσικά απέδειξε ότι ήταν και λάθος. Ο προπονητής απλά παραβίασε τον κανόνα ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, αλλά δεν μπορείς και να τον πυροβολήσεις ιδιαίτερα, αφού δεν εκανε κάτι το τρελό, βάζοντας τον Σιμάνσκι και τον Γκαρσία από την αρχή. Εγώ ηθικό θέμα με τον Πόνσε : Έ όχι ρε φίλε, δεν του λες και κατάμουτρα ότι είσαι ο δεύτερος.

Όμως ας τα αφήσουμε αυτά . Η ομάδα μπήκε δυνατά και για ένα τέταρτο ήταν ξυρλιαρχη μέσα στο γήπεδο με ό,τι μέσο διέθετε. Θέλεις άμυνα, θέλεις τρέξιμο, θέλεις πρεσάρισμα; Είχε τα πάντα και την χαιρόσουνα. Τα άκρα δούλευαν καλά, ο Πινέδα πέταγε μαζί με τον Άμραμπαντ και αφού δεν κινδύνεψε πίσω, έβαλε ένα γκολ με τον Σιμάνσκι, μάλλον τυχαίο. Το λέω τυχαίο διότι δεν φάνηκε δουλεμένο σε κάτι. Λάθος θέση ο Άμραμπαντ, λάθος θέση ο Σιμάνσκι, μικρολεπτομέρεια. Ας πούμε ότι οφειλόταν στην καθολική πίεση μας. Απέναντι σε αντίπαλο που έμοιαζε να έχει έρθει για να περιορίσει κάποια συντριβή.

Έτσι φαινόταν μέχρι το γκολ. Διότι μετά, χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια. Μαζί με τα πασχάλια. Η ομάδα τελείωσε στα πάντα. Δεν είχε καμία σκέψη για το παιχνίδι που παιζόταν. Έπεσε ο ρυθμός στο κέντρο, σταμάτησε το πρεσάρισμα και η αμυντική λειτουργία και το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο. Κύρια αιτία ήταν ο Σιντιμπέ και ο πολύ κουρασμένος Τσούμπερ, που θα έπρεπε να είχε προφυλαχθεί στο αποτυχημένο rotation του Αλμέιδα. Είχαμε θορυβηθεί στην κερκίδα μπόλικα μετά τις δυο γκολάρες που σκόραρε ο ΠΑΣ Γιάννινα. Ναι, είχε γίνει ανατροπή του σκορ, σημαντική δουλειά του Αργυρίου. Η ΑΕΚ ήταν σε τρικυμία. Ήταν σαν να έπαιζαν όλοι αυτοί πρώτη φορά μαζί.

Φυσικά ανησύχησε κι ο Αλμέιδα, που έκανε πρώτη αλλαγή στο διάλειμμα με την είσοδο του Πόνσε. Και μετά από το τέταρτο, που δεν φαινόταν κάποιο κύμα αλλαγής, έβγαλε τον αρνητικό σήμερα Πήλιο – ο Γιαννούλης που έχει συμφωνήσει είναι τέλεια μεταγραφή – φέρνοντας στην θέση του τον κορυφαίο σήμερα Χατζησαφί, φυσικά έστειλε στα αζήτητα τον τέως παίκτη Σιντιμπέ βάζοντας εκεί τον Πινέδα, και ρίχνοντας μέσα τον Μάνταλο και τον Λιούμπισιτς. Ο Αλμέιδα διόρθωσε τον εαυτό του και του το πιστώνουμε αυτό. Έλεος να χάνεις με τον τελευταίο κι έλεος να τρως και δυο γκολ.

Και η ΑΕΚ πήρε μπρος. Έπαιξε ηγετικά και καθολικά. Με ό,τι θέλουμε να βλέπουμε. Φυσικά στην μεταμόρφωση συνέβαλε κι η είσοδος του Γιόνσον, μαζί με τους ελεύθερους χώρους που βρήκε ο Πινέδα, και φυσικά με την τρομερή απόδοση του Λιοούμπισιτς. Κλείστηκε ο αντίπαλος στα καρέ του, και δεν μπορούσε να βρει κουράγιο να βγάλει κάτι σε κόντρα. Θα μπορούσα να πω ότι ισοπεδώθηκε, αλλά δεν μου αρέσει να το λέω αυτό, διότι είχαμε φάει δυο γκολ. Δεν παίζεις με αυτά εν όψει μπαράζ, ούτε παίζεις με τα νεύρα μας, διότι ήταν εμφανής η εμφάνιση της μιζέριας από τους Αεκτζήδες.

Εν πάση περιπτώσει, τέλος καλό κι όλα καλά. Διότι η ΑΕΚ ανέτρεψε το σκορ, διότι έβαλε δυό γκολ ο Πόνσε – τον εξέθεσε πλήρως τον Αλμέιδα – κι ήρθε μια νίκη με 4-2 με το δεύτερο γκολ του Λιούμπισιτς που ήταν ο μαέστρος στο δεύτερο μέρος, συνεπικουρούμενος από τον Πινέδα. Και μας χάρησε η ομάδα άλλο ένα πάρτυ σαν αυτά που ξέρουμε ότι έχει, ειδικά όταν παίζει με τον τελευταίο της βαθμολογίας. Χωρίς να έχουμε περάσει και τόσο καλά, διότι μοιραζόντουσαν τα προγνωστικά μεταξύ ήττας και γκέλας ή μεταξύ απόλυτης γκρίνιας για τους πάντες μεταξύ των οποίων ήταν κι οι διαιτητές. Γνήσια ελληνικά δηλαδή.

Ήταν ένα παιχνίδι όμως απολαυστικό. Έξι γκολ, σασπένς και συναίσθημα. Μπορεί να μην χρειαζόταν , όμως το πήραμε. Με χαρά, με λύπη, με απογοήτευση και τελικά με ανάταση. Αφού νικήσαμε, λέμε ότι χρειαζόταν. Αν δεν νικούσαμε, δεν ξέρω πού ακριβώς θα πέφτανε τα αναθέματα. Ή μάλλον ξέρω αλλά δεν χρειάζεται τώρα. Σίγουρα δεν θα μπορούσες να πεις τίποτα για τον κορυφαίο Χατζησαφί, τον Πινέδα και τον Άμραμπαντ. Φυσικά μόνο καλά μπορείς να πεις για τον Λιούμπισιτς, τον Γιόνσον και φυσικά τον Πόνσε. Μην το ψάχνει ιδιαίτερα ο Μελισσανίδης: Ο παικταράς Γκαρσία του έμεινε. Δεν είναι ότι δεν τον πουλάει. Κανείς δεν δίνει τα περσινά φράγκα. Κανά τάληρο και τα άλλα τα ρίχνεις εσύ στο ταμείο.

Συγχαρητήρια όμως για τη νίκη, για την ανατροπή και φυσικά την πρώτη θέση. Δεν σκοτώσαμε κάποιο θηρίο αλλά έτσι όπως πήγαινε η κατάσταση, δεν ήθελε και πολύ να γράψουμε ήττα. Το βλέπαμε αλλά κυρίως το νοιώσαμε. Δεν ήταν ευχάριστο καθόλου. Θα ήταν χειρότερο σε σχέση με την ήττα από τον ΟΦΗ. Οι πόντοι απώλειας θα ήταν ίδιοι, δεν λέω, αλλά η συγκυρία δεν θέλει τέτοια. Τα μη μου άπτου, ας τα κάνουν στα ντέρμπυ.

Ενδιαφέρον το σημερινό παιχνίδι φαινόταν αφού η Λαμία ήταν ανεβασμένη ενώ και η ομάδα μας θα έπαιζε σε γνωστό μονόδρομο πάλι με μπόλικες απουσίες. Ενδιαφέρον επίσης και για τον κόσμο που πήγε στο γήπεδο μετά τα γελοία μέτρα του φοβικού καραγκιόζη που το παίζει πρωθυπουργός.

Οι τακτικές στο πρώτο ημιχρόνιο ήταν ο γνωστός δικός μας ρόμβος και μια σούπερ αμυντική από τον αντίπαλο. Τριάδα πίσω αλλά και τριάδα στο κέντρο. Επίσης ανύπαρκτη πίεση στα δικά μας τα σέντερ μπακ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια δυσκολία ανάπτυξης από μέρους μας αλλά και μια ανύπαρκτη επιθετικά Λαμία. Νομίζω είδα ένα ακίνδυνο μακρινό σουτ γύρω στο μισάωρο.

Η ΑΕΚ ήταν πολύ καλά διαβασμένη τακτικά κι είχε τρία χαρακτηριστικά στο παιχνίδι της : Υπομονή, έλεγχο του ρυθμού και…και…και : Τεράστια ηρεμία αυτοπεποίθησης. Έψαχνε τα πάντα πολύ προσεκτικά. Από τα άκρα αλλά κι από τον άξονα. Φυσικά από τα άκρα ήταν πιο εύκολο λόγω της πολυκοσμίας στο κέντρο. Κι όταν λέμε άκρα, εννοούμε τον καλύτερο στο πρώτο μέρος Άμραμπαντ, που ήταν πηγή κινδύνων.

Πολύ κοντά του σε απόδοση ήταν ο Κάλενς, ενώ Πινέδα και Γιόνσον κάνανε την δουλειά τους, στην ουσία προσπαθώντας να περάσουν την μπάλα μέσα από την τρύπα της καρφίτσας. Μπορώ να πω ότι τα κατάφεραν. Χρειάστηκε μία στατική φάση και μια ασύλληπτη κεφαλιά του παγκόσμιου παικταρά Βίντα, ενώ λίγο αργότερα σε ένα κλέψιμο στο κέντρο το σκορ διπλασιάστηκε σε ένα τετ α τετ του Ελίασον. Προβάδισμα με δυό γκολ, χωρίς κανένα κίνδυνο πίσω και με μια απόδοση καλή τηρουμένων των ελεύθερων χώρων που υπήρχαν.

Δεν μιλάμε για υπερθέαμα αλλά για ένα ανεκτό παιχνίδι με πολλή τακτική. Η ΑΕΚ έκανε την δουλειά της εμφανίζοντας μεγάλη σταθερότητα, ψυχραιμία κι ηρεμία, όπως ξαναέγραψα. Έπαιξε σαν μεγάλη και κυρίαρχη ομάδα, έδειξε την υπομονή που απαιτείτο όταν κατέβαινε, ενώ ανέβασε τον ρυθμό της όταν προέκυπτο κάποιος ελεύθερος χώρος. Σε ένα ημιχρόνιο χωρίς σκληρά μαρκαρίσματα και χωρίς σκοπιμότητες.

Το δεύτερο μέρος είχε κι αυτό το ενδιαφέρον του. Η Λαμία ανέβηκε κάποια μέτρα, έγινε ελαφρώς πιο πιεστική, ενώ η ΑΕΚ έβγαλε μια κούραση και μια επιπολαιότητα. Μια ελαφράδα ρε παιδί μου, που την έβλεπες κύρια στον Ελίασον και στον Σιντιμπέ που πλέον κάλυπταν την δεξιά πλευρά της ομάδας μας. Επομένως ανέβηκε ο βαθμός του θεάματος αλλά ανοίξανε και χώροι. Σε μια τέτοια φάση, κι αφού είχαν χαθεί πολύ ωραίες τελικές μας, σκόραρε ο Τσούμπερ. Κι εκεί που έλεγες τελειώσαμε, φάγαμε ένα απίθανο γκολ τζάμπα και βερεσέ.

Το είδε όλο αυτό το σκηνικό ο Αλμέιδα, κι έκανε τις αλλαγές του. Σε δυό διαστήματα έβαλε πέντε φρέσκους. Έτσι νόμιζε δηλαδή. Στην ουσία έβαλε κάτι αποξηραμένα σύκα ή άδεια μύδια. Διαλέχτε τι προτιμάτε. Άντε να εξαιρέσω τον Φερνάντες λιγάκι, που όμως ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Πάντως Αραούχο, Μάνταλος και Πισάρο ήταν για κλάματα ή για τα μπάζα. Επίσης διαλέχτε τι θέλετε. Θα με ρωτήσετε για τον Λιούμπισιτς. Μάλλον δεν του έχουν εξηγήσει σε τι θέση να παίζει κι επειδή είναι καινούργιος, ας του δώσουμε κάποιες δικαιολογίες.

Όμως ας τα αφήσουμε αυτά, που είναι τεχνικά. Η ομάδα πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε, έχοντας κορυφαίο τον μαροκινό, τον Κάλενς και τον Γιόνσον. Επίσης είχε πολύ σταθερό τον Πήλιο, ενώ πρέπει να δώσουμε κάποια εύσημα και στον Πόνσε που έπαιζε επάνω σε τρεις. Η ομάδα μας κράτησε την πρώτη θέση, οπότε μας έχει πολύ ευχαριστημένους. Απλά με προβληματίζει ότι δεν παίρνει αυτά που βλέπαμε πέρσι από τον πάγκο της. Συγχαρητήρια όμως γενικά διότι ήμασταν με μια εμφάνιση αφεντικού και με μια ηρεμία που χονδρικά δεν χάθηκε μέχρι το τέλος.

Υγ. Αυτός ο παικταράς, που λέγεται Βίντα – ο πιο πολύτιμος για μένα σήμερα – σκεφθείτε ότι δεν μπήκε στην κορυφαία ενδεκάδα του πρωταθλήματος πέρσι. Ενδεικτικό τι μπάλα ξέρουν αυτοί που παριστάνουν τους δημοσιογράφους.

Ένα εύκολο απόγευμα για την ομάδα όπως αναμενόταν, σε γεμάτο γήπεδο μετά από δυο μήνες.

Το παιχνίδι κρίθηκε νωρίς με την αποβολή και το πέναλτι για την Κηφισιά, αν και φάνηκε υπερβολικά αυστηρό. Δινόταν πάντως, δε μπορείς να πεις πως βούτηξε ο Γκαρσία. Ήταν από τα πέναλτι που είναι στην κρίση του διαιτητή. Στη συνέχεια ο Γκαρσία αστόχησε αφού το εκτέλεσε στη γνωστή προβλέψιμη πλευρά.

Η Κηφισιά παρόλο που έπαιζε με 10 παίκτες ανέβαζε πολύ ψηλά την άμυνά της με αποτέλεσμα να πετύχουμε δυο γρήγορα γκολ αφού ο Γκαρσία και ο Ελίασον βρήκαν χώρους και άδεια την περιοχή των αντιπάλων.

Η ΑΕΚ με καλή ψυχολογία συνέχισε να πιέζει και να δημιουργεί ευκαιρίες, ενώ δεν απειλήθηκε η πειραματική άμυνά μας από την Κηφισιά που έδειξε να αποδέχεται την μοίρα της.

Ξεχώρισαν ο Ελίασον και ο Πήλιος που δείχνει να τα παίρνει τα γράμματα τουλάχιστον απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους.

Θέλαμε να δούμε τον Λιούμπισιτς νωρίτερα, όμως ως γνωστόν αν δεν φτάσουμε στο ’70 αλλαγές δεν γίνονται. Ο Πινέδα έμεινε μέσα ως το τέλος, προφανώς διότι ο προπονητής ήθελε να τον δει μαζί με Λιούμπισιτς που πέτυχε ένα ωραίο γκολ με κεφαλιά στα τελευταία λεπτά μετά από σέντρα του Αμραμπατ.

Είδαμε και τον καλύτερο Γκατσίνοβιτς για φέτος και ελπίζουμε να έχει συνέχεια ενόψει play-offs.

Θύμισε λίγο από τον περσινό παίκτη, απέναντι σε αδύναμο αντίπαλο βεβαίως.

Υπάρχουν παίκτες όπως Τσούμπερ και Πινέδα που έχουν καταπονηθεί και φαίνεται στην απόδοσή τους, όμως με τις απουσίες και το ντεφορμάρισμα του Αραούχο δεν υπάρχει δυνατότητα ξεκούρασης.

Έμειναν άλλοι τρεις αγώνες με δυσκολότερο το παιχνίδι με τον Άρη στο Χαριλάου την τελευταία αγωνιστική. Ο γαύρος μέχρι στιγμής μας κάνει δώρο την πρώτη θέση, ελπίζω να κρατήσει το 1-2 παρόλο το σπρώξιμο στον παοκ.

Με υποχρεωτική ενδεκάδα και σήμερα κατεβήκαμε στην άδεια γηπεδάρα της Τούμπας ελέω του ηλίθιου που το παίζει διοικητής της χώρας. Κι αν η ενδεκάδα φάνταζε μονόδρομος, οι απουσίες φαινόντουσαν στον πάγκο. Τέλος πάντων.

Είδαμε ένα πρώτο μέρος με πολλή τακτική. Ένα ημιχρόνιο στο οποίο οι δυο ομάδες αλληλοεξουδετερώθηκαν. Ο ΠΑΟΚ φαινόταν πιο δυνατός σωματικά στο γήπεδο, κυρίως στον χώρο του κέντρου, και με ένα ψηλό πρεσάρισμα δυσκόλευε πάρα πολύ την ανάπτυξη μας. Μια ανάπτυξη που ήταν σχεδιασμένη να γίνεται κυρίως από τα άκρα, αφού στον άξονα ο αντίπαλος είχε φανερή υπεροπλία. Από την άλλη μεριά, ο αντίπαλος δεν εύρισκε κι αυτός διαδρόμους από τον άξονα που είχε σχεδιάσει τις επιθέσεις του, και φτάσαμε στα απλά.

Ένα παιχνίδι δύναμης με τους δυό τερματοφύλακες σχεδόν θεατές. Αν πρέπει να βρούμε με το ζόρι κάποιες τελικές, θα βρούμε δυό φάσεις μετά στο 40ο λεπτό, μία για την κάθε ομάδα. Το πρώτο μέρος αυτό ήταν πολύ σφιχτό και στην ουσία είδαμε μία σούπα. Ομαδικά μιλάω. Διότι ατομικά είδαμε μπόλικα ενδιαφέροντα πράματα, τα οποία όμως δεν είχαν αποτέλεσμα σε επίπεδο σκορ αλλά ούτε και σε επίπεδο θεάματος.

Η ομάδα μας μου φάνηκε κάπως φοβισμένη. Είχε σε πολλή μεγάλη μέρα τον Γιόνσον, τον Πινέδα και τον Βίντα αλλά και τους δυό πλάγιους μπακ της. Έφαγε πολύ πρεσάρισμα κι ήταν φανερό ότι υπέφερε στα επιθετικά της καθήκοντα. Ήταν πολύ καλά μαρκαρισμένοι οι επιθετικοί της, ενώ ο Ελίασον δεν πατούσε τόσο καλά. Το τελικό ισόπαλο σκορ μάλλον αφήνει και τους δυό ευχαριστημένους, αφού φοβόταν ο Γιαννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Και φυσικά επιθετικό πρεσάρισμα εμείς δεν είχαμε, παρόλο που νομίζω ότι η πιο ασταθής γραμμή του ΠΑΟΚ ήταν η άμυνα του.

Το δεύτερο ημιχρόνιο σαφώς κι ήταν καλύτερο σε θέμα ποδοσφαίρου. Κάτι είδαμε ρε αδερφέ. Και για να τα πω γρήγορα, είδαμε μια τρομερή αντεπίθεση της ΑΕΚ που χτύπησε σαν κόμπρα και μετά έναν μονόλογο του αντιπάλου, που πίεσε, έτρεξε πιο πολύ και μας έκλεισε στην περιοχή μας. Σε μία από τις τελικές του, μπόρεσε και ισοφάρισε. Κι επίσης είδαμε και τις αλλαγές του Αλμέιδα, που μάλλον ήταν σε κάποιον παράλληλο κόσμο. Αλλά φυσικά δεν πειράζει.

Η ΑΕΚ βρήκε σχετικά γρήγορα αυτό που έψαχνε. Το γκολ. Σε μια υποδειγματική αντεπίθεση. Της έδωσε κάποιο κουράγιο αλλά όταν σου λείπει το τρεχαντήρι το δεύτερο, μοιραία κάποιοι παίκτες θα κουραστούν και δεν θα μπορέσεις να κάνεις την διαχείριση του αποτελέσματος. Σε ένα δεύτερο μέρος που ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος, όχι τόσο επικίνδυνος, αλλά που σίγουρα δικαιούτο την ισοφάριση. Σε ένα δεύτερο μέρος, που ο Αλμέιδα ενώ έψαχνε τις αντεπιθέσεις, τα έκανε μαντάρα στις αλλαγές.

Φυσικά είχε πολλές ελλείψεις, αλλά όπως και να το κάνεις, ο Ζίνι δεν γίνεται να μπαίνει μέσα, ούτε ο Πινέδα – πράγματι πολύ κουρασμένος – να πηγαίνει ξανά δεξί μπακ, ούτε φυσικά στους χώρους που άφηνε ο αντίπαλος να μπαίνει ο Πόνσε και να βγαίνει ο Γκαρσία. Sorry κόουτς αλλά δεν θα πάρω. Θα πάρω το αποτέλεσμα φυσικά και το ότι η ΑΕΚ ξαναέστειλε ένα μήνυμα στους ανταγωνιστές της, ότι είναι το φαβορί για τον τίτλο. Τι να έκανε ο Αλμέιδα; Να μην μπέρδευε την ομάδα. Αυτούς που έχει στο μυαλό του για αντικαταστάτες, αυτούς και να έβαζε.

Δεν πειράζει όμως. Θα γίνουν κι αυτά. Η ομάδα είχε ανάγκη να φρεσκαριστεί αλλά με πιο ορθολογικό τρόπο. Μια ομάδα που είχε σούπερ σε όλον τον αγώνα τον Γιόνσον, τον Πινέδα, τον Πήλιο και το φοβερό κεντρικό της δίδυμο. Ναι, πολύ κοντά στον παγκόσμιο Βίντα, ήρθε κι ο Κάλενς. Δεν ασχολούμαστε με μεμονωμένα λάθη, που όλοι κάνουμε.

Αυτό που μου μένει σαν γεύση, είναι φυσικά μια πικρία αλλά δεν μπορώ να μην δω και το δίκαιο του παιχνιδιού. Στα επόμενα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, θεωρώ ότι τον έχουμε. Δεν μπορεί να εμφανιστεί η ΑΕΚ τόσο κακή μεσοεπιθετικά. Οπότε δίνουμε συγχαρητήρια και προτρέπουμε τους τύπους που ασχολούνται με τις μεταγραφές να βρουν κάποιον με σοβαρή σωματοδομή για το κέντρο κι όχι απλά ντελικάτους που μπήκαν και δεν προσέφεραν τίποτα.

Υγ1. Η διαιτησία φυσικά κι είχε κάποια μεμπτά, αλλά ήταν σε πολύ ψηλό επίπεδο.

Υγ2. Η ισοφάριση χρεώνεται στον Στάνκοβιτς, σαν λεπτομέρεια καθαρά.

Να μιλήσουμε πάλι για τον ηλίθιο που έκλεισε τα γήπεδα; Φυσικά και πρέπει να το τονίζουμε αυτό συνέχεια και ειδικά μάλιστα όταν βλέπεις τέτοιο παιχνίδι από την τηλεόραση κι ενώ θα μπορούσες να το απολαμβάνεις δια ζώσης. Διότι είδαμε ένα εκπληκτικό πρώτο μέρος. Όχι μόνο από την ΑΕΚ, αλλά κι από τον Αστέρα που ήρθε για να παίξει μπάλα.

Όμως η ομάδα μας, παρά τις απουσίες της στην άμυνα και στο κέντρο, ήταν εκπληκτική. Με τρομερή ένταση και πολύ δυνατά πρεσαρίσματα στην άμυνα του αντιπάλου και στο χώρο του κέντρου, έφτανε συνεχώς στην περιοχή του αντιπάλου και δημιουργούσε επικίνδυνες καταστάσεις. Από την άλλη αμυνόταν πολύ καλά κι εξουδετέρωνε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα τις επιθέσεις του Αστέρα.

Είχαμε σε πολλή καλή μέρα όλους τους ακραίους μας. Μπρος και πίσω. Είχαν τρομερά τρεξίματα, συνεχείς πλαγιοκοπήσεις και θαυμαστή τακτική αλληλοκάλυψη. Κι ο Αστέρας όμως στεκόταν καλά αμυντικά, κι όποτε κάτι ξέφευγε, εμφάνιζε έναν πολύ καλό τερματοφύλακα που κράταγε το μηδέν. Ο καταιγισμός της ΑΕΚ ξέσπασε με ένα κόρνερ του Μάνταλου και μια κεφαλιά του Πόνσε. Και την ώρα που ψάχναμε να δούμε αν το γκολ είναι του Πόνσε ή αυτογκόλ ( μαλακίες είναι αυτά αφού η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα ), ο Πόνσε ξανασκόραρε μετά από σέντρα του Ελίασον. Βεβαίως είναι τύχη το να βάλεις δυο γκολ σχεδόν στο ίδιο λεπτό, αλλά σήμερα ήταν αποτέλεσμα αυτού του σαρωτικού ποδοσφαίρου που έπαιζε η ΑΕΚ.

Αυτό το κρεσέντο συνεχίστηκε και μετά. Αλλάξανε άκρα ο Ελίασον με τον Άμραμπαντ και σε μια ξαφνική αντεπίθεση μας αφού ο ρυθμός είχε ελαφρώς ανακοπεί, μπήκε και τρίτο γκολ, αυτήν την φορά με καθαρό αυτογκόλ. Ήταν τρομερή η ομάδα μας διότι εκτός από τα γκολ, έφτιαξε τουλάχιστον άλλες δυό τελικές για να σκοράρει χωρίς να μετράω τις αποκρούσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα. Με σούπερ κατοχή και σούπερ ταχύτητα. Με απίστευτη φρεσκάδα και τρομερή αποφασιστικότητα. Το ημιχρόνιο δυστυχώς έκλεισε με μείωση του σκορ μετά από πέναλτυ κατά λάθος που έκανε ο Μήτογλου με ένα απλωμένο χέρι σε άλμα για να αποκρούσει.

Στο δεύτερο μέρος αυτά που είδαμε ήταν σχεδόν αναμενόμενα. Η ΑΕΚ έκοψε κάπως τον ρυθμό της, ενώ ο Αστέρας ανέβασε κάπως ψηλότερα την αμυντική του οχύρωση. Κάπως πιέστηκε η ομάδα μας για κανά τέταρτο, αλλά χωρίς αυτό να μειώσει την απόδοση της συνολικά. Διότι είχαμε πάλι κάτι δεκάλεπτα στα οποία ο αντίπαλος δεν μπορούσε να βγάλει την μπάλα από την περιοχή του. Και οι τελικές που κάναμε ήταν πάλι μπόλικες και θα μπορούσα να πω ότι ήταν πολύ πιο κλασσικές σε σχέση με το πρώτο μέρος.

Ήταν φανερή πλέον η κούραση των δυο χαφ μας – που φυσικά ήταν και οι κορυφαίοι του αγώνα -, του Μάνταλου και του Πινέδα, που εναλλάσσονταν σαν εξάρια και οκτάρια. Οπότε φυσιολογικά γίνανε οι αλλαγές για να φρεσκαριστεί η ομάδα και κυρίως το κέντρο. Οπότε μπήκε κι ο Γκαρσία και θυμηθήκαμε και λίγο τα παλιά : Δυο άχαστα γκολ πριν βάλει το πιο δύσκολο. Σήμερα βέβαια δεν είχαμε κάποιο παράπονο μετά την απουσία του , αλλά σε άλλο παιχνίδι πιθανώς και να ρίχναμε τα μπινελίκια μας.

Συνολικά η εικόνα μας ήταν πολλή καλή. Παρά το δεύτερο γκολ που φάγαμε και που προσωπικά το χρεώνω στην τρομερή επιπολαιότητα του Φερνάντες. Είδαμε μια ΑΕΚ φοβερή στο πρώτο μέρος και μια πολλή καλή ομάδα στο δεύτερο, χωρίς να έχει κάποιον υστερήσαντα. Ξεχώρισαν οι χαφ που είπα, λόγω της δύσκολης αποστολής που είχαν, ενώ το κεντρικό μας δίδυμο ήταν πολύ δυνατό επίσης. Είδαμε μια ομάδα με όλη την σημασία της λέξης, που θα μπορούσε να πάει το σκορ σε πολύ ψηλά επίπεδα και που ανταποκρίθηκε τέλεια σε όλες τις απουσίες που της έτυχαν.

Εκτός όμως από τα συγχαρητήρια σε μας, αξίζουν εύσημα και στον Αστέρα. Όπως και να το κάνεις, συνέβαλε κι αυτός στο ωραίο θέαμα και στο πλούσιο ποδόσφαιρο που χαρήκαμε σήμερα. Κι έχει και κάποια παικτάκια, που αξίζει να τα προσέξει κανείς. Καλή μας συνέχεια…

Υγ1. Φυσικά δεν μπορεί να κριθεί ο Λιούμπισιτς. Όμως η πάσα του με την μία καθώς και οι τοποθετήσεις του στο γήπεδο, όπως φάνηκαν, θα κάνουν την ομάδα μας πολλή πιο γρήγορη.

Υγ2. Νομίζω καλά πήγε κι ο Γαλανόπουλος.

Τον γνωρίσαμε καλύτερα στα μεταξύ μας ματς με την Ντινάμο. Ηταν απο αυτούς τους 3-4 που μας έκαναν θετικότατη εντύπωση. Μερικούς μήνες μετά, “τσούπ”, στα Σπάτα υπό τις οδηγίες του Αλμέιδα. Από τα ωραία μεταγραφικά σενάρια. Και -οπως πιστεύουμε πολλοί- από τα ωραία μεταγραφικά αποκτήματα. Φυσικά δεν προτρέχουμε, αλλά περιμένουμε. Ομως όπως και να έχει, στο 50% να παίζει αυτού που είδαμε στα δυο ματς με την Ντινάμο,μας αρκεί. Εναν να ξεσκάει τον σκασμένο Πινέδα θέλαμε. Εναν που είναι ικανός και να “κόβει” και να “ράβει”. Οι δυο πανέντιμοι αγωνιστικά Γιονσον και Σιμάνσκι,δεν μπορούν να έχουν ούτε την διείσδυση, ούτε την κάθετη πάσα. Αν είχαν και αυτά, συν τα πολυ καλά αμυντικά τους χαρακτηριστικά, θα κόστιζαν 30 εκατομμύρια και θα έπαιζαν αλλού. Ξέρουν να “κόβουν”.

Ενας που μόνο να ράβει,με τα χέρια στη μέση κατα τα άλλα,δεν μας κάνει. Μα κάνει όμως ένας με τα χαρακτηριστικά του Λιούμπισιτς, που ξέρει και να “κοβει” και να “ράβει” και αν χρειαστεί με σταυροβελονιά. Να μαζέψει λιγάκι την “τρύπα” στο κέντρο, οπου μονάχος του ο Πινέδα είναι αδύνατον να φέρει βόλτα. Ανθρωπινο είναι. Να απελευθερωθούν και οι άλλοι που θα είναι μπροστά του και δίπλα του, στο έργο που τους αναλογεί. Ουτε πλευ μεικερ ειναι Τζούμπερ,αλλά πισω απο τα φορ παίζει, ούτε και ο Γκατσίνοβιτς είναι ο Εντγκαρ Ντάβιτς. Να τακτοποιηθούν, γιατί είχε γίνει λίγο “ανεμοστρόβιλος” η ομάδα. Εκεί κατα το ΄70 και όταν το σκορ ευνοεί, βγάζε τον και βάζε τον Μάνταλο. για καθυστέρηση. Να “κρατάει μπάλα” που λένε. (σα τη γριά που κρατάει κάτι παλιοσακούλες και κάτι ντενεκεδάκια στο ράφι “μη και χρειαστούν” που λέμε) Να βγαίνει η BMW και να μπαινει το FIAT.
Αντε. Ενα εξτρέμ ακόμα,ένα αριστερό-δεξι μπακ και ένα τερματοφύλακα και “γίναμε” το καλοκαίρι. Για φέτος,το ρόστερ αρκεί,-τώρα που ξεφορτωθηκαμε τα “περιττά” ματς και αφοσιωνομαστε στο στόχο τον εναν και μοναδικό. Και κύριο. Το πρωτάθλημα.

Δεν ξέρω βέβαια ο Ατζουν τη γνώμη έχει περί αυτού,Ειναι ένα θέμα. Εφερε συμπατριώτη του να σπρώξει λίγο την κατάσταση, αφού βέβαια είχε συμφωνήσει και ο Αλαφούζος, ο οποίος έ οσο να’ναι έχει κι αυτός μια γνώμη εκει στην ομάδα.
– Να σου φέρω και έναν Πρωθυπουργό Τούρκο; του λέει ο Ατζούν…

-Μπα, δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Και ο Κυριάκος τα καταφέρνει τό ίδιο καλά” απάντησε εκείνος. Αλλά άμα τελειώσει από το Σαρβάϊβορ ο Γκέτζογλου δεν θα έλεγα όχι.

-Ταμάμ Αλαφού Μπέϊ”

Πρωτάθλημα το οποίο έχει το δικό του ενδιαφέρον. Στο που θα αποδωθεί και εαν τελικά αποδωθεί εκει που είναι προκαθορισμένο,δηλαδή, ή εάν “στραβώσει” και τους “φάει” στη στροφή πάλι ο Μελισσανίδης, ο οποίος δεν εμπλέκεται στις πολιτικές ίντριγκες παρα μονο σε αυτές της νύχτας η οποία βλέπει τη μέρα με τους γραβατωμένους και γελάει.

Την “έπεσε” προκαταβολικά στον Ρουμάνο του ΠΑΟΚ ο βάζελος. Σα τον προπονητη του μπασκετ που διαμαρτύρεται εντονα και συνεχώς στους διαιτητές, οχι γιατί αδικήθηκε κάπου, αλλά προκαταβολικά ωστε να μην αδικηθεί σε επόμενη φάση. Και για να έχουν έτοιμη και κάποια δικαιολογία αν τελικά πάρουν από τα τρία το μακρύτερο στο τέλος του αγώνα. Ποντάρει εδώ και κει ο Αλαφούζος,μπερδεμένος.Τη μια με τον Μελισανίδη και το Σαββίδη, ποντάροντας στο “μαυρο”. Κατόπιν με το “χοντρό” ποντάροντας στο “κόκκινο”. Τώρα έχει βγάλει τις μάρκες απο εκεί και τις έχει βάλει στο κιτρινόμαυρο. Τις μισές.Τις άλλες μισές τις έχει στα “μονά-ζυγά”. Τις πάει από δω,τις πάει απο κεί, τίτλο δεν βλέπει ο καψερός. Να ρίξει το κούτσουρο του πρωταθλήματος στη σόμπα να ζεσταθούμε παρέα με τους γείτονες. Αν χρειαστεί, θα προτείνει και Τούρκους διαιτητές. Γιατί; Είναι καλύτεροι οι Εσθονοί και οι Νορβηγοί που κουβαλάνε οι άλλοι;

Μετράμε τις μέρες ανάποδα λοιπόν για να φτάσει η εορτή του Αγίου Βαλεντίνου, να ανοίξουν και τα γήπεδα για τον κόσμο οι χαραμοφάιδες που αποφάσησαν το κλείσιμό τους. Κάποιοι θα απορούν “γιατί τα έκλεισαν”; ΕΤΣΙ είναι η απάντηση. Θες να υπάρχει και λόγος; “μα και τί θα έχει αλλάξει”; “Τίποτα” είναι η απάντηση.Τί θες να αλλάξει; Σα να φοράς το ίδιο σώβρακο, ανάποδα, Οταν έχεις απέναντι σου ένα πρόβλημα, μαλάκας είσαι να πας κατά πάνω του; Δεν είναι καλύτερα να κάνεις ένα “ζιγκ-ζαγκ” και να περάσεις από δίπλα; Γιατί να πέσεις απάνω του; Ας πέσει άλλος. Ασε που δεν βρίσκουν χρόνο και όρεξη οι “Αριστοι” για τέτοια τώρα. Εδώ ροκανίζουν με δέκα μασέλες και φτιάχνουν περιουσίες μέχρι πέμπτης γενεας. Με μαλακίες θα ασχολούνται τώρα και χωρίς κέρδος; Αυτά είναι “φύρα”. Αμα η δουλειά δεν έχει τουλάχιστον 6 μηδενικά από πίσω,αυτοί δεν βγάζουν το στυλό από το τσεπάκι για υπογραφή με τίποτα.

Σε αυτή την πολύ κρύα – ελέω του ηλίθιου που παριστάνει τον πρωθυπουργό – Φιλαδέλφεια, η ΑΕΚ βάλθηκε να μας ζεστάνει. Ήταν πυραυλοκίνητη σήμερα η ομάδα μας. Με τρομερό τρέξιμο και τρομερή αλληλοκάλυψη. Με ένα εξοντωτικό πρεσάρισμα σε όλους τους χώρους. Καθοδηγούμενη από έναν έξοχο Γιόνσον και με δραστήριους τους πλάγιους της, έκλεισε τον ΟΦΗ σχεδόν στην περιοχή του και τον σφυροκόπησε ανελέητα.

Υπήρχαν στιγμές στο πρώτο μέρος, που ο αντίπαλος δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε δεύτερη μπαλιά. Δεν απείλησε σε καμία στιγμή και προσπάθησε μήπως βγάλει κάποια αντεπίθεση. Δεν ήρθε για να παίξει παθητικό ποδόσφαιρο, απλά δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την φρενήρη ρυθμό της ομάδας μας. Ο οποίος ρυθμός κύρια εκδηλωνόταν με ανάπτυξη από τα πλάγια και σέντρες. Με αποτέλεσμα, μια συντριπτική κατοχή μπάλας, καμιά δεκαριά κόρνερ κι ένα γκολ από τον Πόνσε.

Σίγουρα το σκορ δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του πρώτου μέρους. Αυτό όμως δεν λέει και πολλά. Διότι είδαμε πολλή καλή μπάλα, και την ΑΕΚ να έχει οργανωμένο, υπομονετικό και σχεδιασμένο πλάνο. Είδαμε την ΑΕΚ όπως την θέλουμε. Γρήγορη και κυρίαρχη απέναντι σε έναν καλά παρατεταγμένο αντίπαλο, που αμύνθηκε σωστά κύρια απέναντι στις προσπάθειες μας για να βγει η σωστή τελική.

Είχαμε όμως χαμόγελα διότι οι δυό καινούργιοι πλάγιοι μπακ μας, στάθηκαν πολύ καλά. Και στα αμυντικά αλλά και στα επιθετικά τους καθήκοντα. Επίσης διότι είδαμε ξανά τον Γκατσίνοβιτς και τον Άμραμπαντ να είναι σε καλή διάθεση και φόρμα. Ο άξονας δεν λειτούργησε τόσο καλά επιθετικά διότι είναι πλέον προφανές ότι βγαίνει κούραση στον Πινέδα, κάτι το οποίο έχει επισημάνει κι ο προπονητής μας άλλωστε.

Το δεύτερο μέρος ήταν μία απογοήτευση. Πλήρως συνυφασμένη με το κρύο. Ό,τι μας είχε δώσει η ομάδα στο πρώτο μέρος, το πήρε πίσω. Και άκομψα. Διότι ναι μεν ο ΟΦΗ ανέβηκε ψηλότερα στο γήπεδο κι έπαιξε πιο επιθετικά, όμως η ομάδα μας είχε πολύ σοβαρά προβλήματα. Πρώτα πρώτα έχασε πλήρως το κέντρο αφού ο Πινέδα ήταν ημιλιπόθυμος, ενώ ο Γιόνσον βρισκόταν πολλές φορές εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δυο και τρεις αντιπάλους. Επίσης τα εξτρέμ δεν είχαν την λάμψη του πρώτου μέρους.

Εκτός λοιπόν από τα τρεξίματα και τα πρεσαρίσματα μας που χάθηκαν, άρχισαν και αβίαστα λάθη καθώς και λάθος τοποθετήσεις στην αμυντική μας λειτουργία. Ο ΟΦΗ του δεύτερου μέρους, θύμιζε σε μικρογραφία την ομάδα μας του πρώτου μέρους. Έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο κι έβγαλε μπόλικες προϋποθέσεις για να πετύχει κάποιο γκολ. Ευτυχώς για μας δεν το πέτυχε. Όμως τραβήξαμε αρκετή αγωνία ενώ εμφανίστηκαν και μπόλικα καντήλια. Διότι το σκορ δεν ήταν από αυτά που σου επιτρέπουν να χαλαρώσεις.

Κι εκεί που δεν βλέπαμε τίποτα από την ομάδα μας, σε μια τακτική επίθεση του ΟΦΗ, έβγαλε μια εκπληκτική ασίστ ο Στάνκοβιτς στον Πόνσε, που με προσωπική ενέργεια σημείωσε το δεύτερο γκολ της ΑΕΚ και του εαυτού του. Κόντρα στην ροή του αγώνα. Ένα γκολ που όμως κι αυτό δεν μας σιγούρεψε. Διότι αυτή η νωθρότητα εξακολούθησε να υπάρχει ακόμα κι όταν ο Αλμέιδα έκανε τέσσερις αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα. Τίποτα δεν έγινε, μην πω ότι τα πράματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Οι παίκτες του ΟΦΗ πέρναγαν τους δικούς μας σαν σταματημένους, ενώ όταν βγαίναμε σε κάποια αντεπίθεση ούτε ξέραμε πώς να συνεννοηθούμε.

Το τελικό σκορ 3-0 ( λάθος του Λαμπρόπουλου κι εκτέλεση του Βαν Φέερτ ) είναι κι αυτό μια μαγική εικόνα, και πουθενά δεν δείχνει μια άνετη επικράτηση. Βέβαια μαγική εικόνα ήταν και το χαμηλό σκορ του πρώτου μέρους, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την άθλια εμφάνιση της ΑΕΚ στο δεύτερο μέρος. Κι ας ευχηθούμε να είναι ένα παροδικό και τυχαίο γεγονός. Όπως ας ευχηθούμε να γυρίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ο Σιμάνσκι αφού δεν υπάρχει άλλος κόφτης πλην του Γιόνσον. Συγχαρητήρια λοιπόν αλλά μαγκωμένα, μουδιασμένα…