…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Γράφει λοιπόν ο Στήβεν: «Αρχίζω κι αναρωτιέμαι αν εγώ είμαι τελικά ο βλάκας που αγόρασα εισιτήρια διαρκείας, κι όχι [ο Κετσπάγια] που προσελήφθη για την βλακεία του».

Νομίζω Στήβεν ότι είσαι σε καλό δρόμο. Αν κι εγώ δε θα σε έλεγα βλάκα: απλώς εύπιστο.

Πριν προχωρήσω στο κυρίως μέρος, να σχολιάσω και μια άλλη φράση σου: «Η οποία βέβαια βλακεία του είναι για να καλύψει άλλους βλάκες, κατά θέση προϊστάμενους του». Μάλιστα. Κι αυτούς τους «βλάκες, κατά θέση προϊστάμενους του», ποιος τους προσέλαβε;  Κι όχι μόνο τους «κατά θέση προϊστάμενους» , αλλά κι όλους τους πρώην (και νυν) προπονητές, τεχνικούς διευθυντές , και «υπεύθυνους επικοινωνίας με τον κόσμο της ΑΕΚ» (αν λέω καλά τον τίτλο της Βάγιας). Ναι, λέω για όλους αυτούς  που ομόφωνα χαρακτηρίστηκαν εδώ μέσα ως «Ραντανπλάν», «άχρηστοι» και «βλάκες»; Χωρίς εξαίρεση, έτσι; Μήπως λοιπόν όποιος τους έφερε όλους είναι κι αυτός «βλάκας»; Αν δεν είναι, ήταν απλά πολύ άτυχος στις επιλογές του; Κάτι σαν το Νικολάου ένα πράγμα, με τις τρεις χρονδροπάθειες; Αν όμως είναι κι αυτός «βλάκας», πώς άραγε έφτασε από τη σχολή οδηγών «Το μίνι» στη Wall Street κι επίσης πώς θα χαρακτηρίζαμε όλους αυτούς που περίμεναν έναν «βλάκα» να τους σώσει; Τον οποίο «βλάκα» δεν τον γνωρίσαμε και χθες, έτσι;

Γνώμη μου είναι ότι ο Μελισσανίδης μόνο βλάκας δεν είναι. Είναι πολύ πιο έξυπνος απ’ αυτούς που του πουλάνε μυαλό πίσω από πληκτρολόγια. Αυτό που δεν έχει ο Μελισσανίδης κατά τη γνώμη μου είναι στρατηγική σκέψη—έχει μόνο (άριστη) τακτική. Δεν μπορεί (κυρίως, δε θέλει) να καταλάβει ότι οι εποχές στο ποδόσφαιρο άλλαξαν κι ότι η στρατηγική του είναι καταδικασμένη.  Κανείς όμως δεν του κάνει κριτική για τη στρατηγική του: επιμένουν όλοι να τον συμβουλεύουν «τακτικά». Για λόγους, κατά τη γνώμη μου, εντελώς προφανείς.

Πάμε να δούμε γιατί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ό,τι και να κάνει τακτικά είναι χαμένος. Αυτό, λοιπόν είναι το μπάτζετ των τεσσάρων διεκδικητών, όπως το υπολόγισε ο zastro στο kontra.gr (νομίζω έγραφε κι εδώ). 

Κι αυτή είναι η αποτίμηση των ρόστερ από το transfermarkt.

Όντως, δεν παίζουν τα μπάτζετ μπάλα. Τα μπάτζετ τα δίνεις σε έναν τεχνικό διευθυντή ο οποίος αγοράζει (από την ίδια αγορά που αγοράζουν κι οι υπόλοιποι τεχνικοί διευθυντές) παίκτες οι οποίοι παίζουν μπάλα. Αν ο τεχνικός διευθυντής σου, λοιπόν, είναι δύο φορές καλύτερος από τον τεχνικό διευθυντή του γείτονα, μπορεί να σε φέρει ανταγωνιστικά στο ίδιο επίπεδο με τον ανταγωνιστή σου παρότι διαχειρίζεται το μισό μπάτζετ. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ήταν άραγε ο «Ραντανπλάν» δύομιση φορές καλύτερος από τον τεχνικό διευθυντή του Ολυμπιακού; Αν ήταν, γιατί τον λέγαμε «Ραντανπλάν» και γιατί έφυγε,  δεδομένου κι ότι δεν πήρε το αυτί μου να τον ζήτησε η Μπαρτσελόνα;

Μετά, τους παίκτες που σου πήρε ο τεχνικός διευθυντής τους δίνεις σε έναν προπονητή, ο οποίος τους προπονεί και τους βάζει να παίζουν. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν ο Κετσπάγια (ναι, ο «βλάκας») είναι αυτός που θα κάνει τη διαφορά από τον Μπέντο.  Ο Τράι ήταν τόσο καλύτερος από τον Σίλβα;

Ακόμη κι ο Πογιέτ: ήταν άραγε τόσο καλύτερος από τον Σίλβα; Κι αν ναι, γιατί την έχει την Betis 15^η, με 8 βαθμούς σε 7 αγώνες; Και γιατί έφαγε την εξάρα από την Μπαρτσελόνα; Λόγω…μπάτζετ μήπως; Ο Σίλβα ήταν ένας αξιοπρεπής προπονητής: ήταν τόσο καλύτερος ο Πογιέτ; Γιατί τότε ζητούσε αυξημένο μπάτζετ από το Μελισσανίδη; Όσο για τις δύο μεταγραφές που έκανε, στη μία ήταν άτυχος κι η άλλη είναι…ο Πέκχαρτ—ένας παίκτης τον οποίο γνώριζε πολύ καλά από την Τότεναμ. Άρα, μπορεί να μην είναι και τόσο βλάκας ο Μελισσανίδης τελικά…

Υπάρχει βέβαια κι άλλη θεωρία: ότι ξεκινάς με ακαδημίες και νέους παίκτες ώστε, σε βάθος χρόνου, να μπορείς να υπερκεράσεις τη διαφορά στο μπάτζετ. Όμως, αυτές τις χαζομάρες τις έλεγα εγώ: αυτό ακριβώς ήταν το «σχέδιο Κιντή». Κι ήταν χαζομάρες όντως, γιατί σε ένα πρωτάθλημα που, κατά τη γνώμη μου, παίζεται στο παρασκήνιο, αυτά δε δουλεύουν. Αν κάποιος δεν το πιστεύει, ας δει το ρόστερ του Πανιωνίου επί των ημερών μου κι ας σκεφτεί μετά ότι τα δύο βασικά ματς που έχασε ήταν με τον Ολυμπιακό Βόλου του Αχιλλέα και την Καβάλα του Μάκη.

Ας υποθέσουμε όμως ότι ήταν αυτή η λύση, το «σχέδιο Κιντή», παρότι ο ίδιος ο εμπνευστής του λέει ότι δε δουλεύει: ήταν άραγε ο Μελισσανίδης ο κατάλληλος άνθρωπος να το εφαρμόσει; Κι ο Ντούσαν, που σίγουρα θα έφερνε μαζί του ο Μελισσανίδης; Κι αν αυτή είναι η λύση: είδαμε τρεισήμισι χρόνια καμία στελέχωση ακαδημιών ή scouting νέων παικτών που να δικαιολογεί την αισιοδοξία για τίτλους; Αν όχι, γιατί δε φωνάζαμε τότε ή γιατί δε φωνάζουμε γι αυτό τώρα, χωρίς να ζητάμε όμως άμεσα αποτελέσματα—αντί να βρίζουμε το δύσμοιρο Κετσπάγια και τον Ραντανπλάν;

Και μια κι αναφέραμε τον Κετσπάγια: η άποψη του Κόκκαλη για τον άνθρωπο αυτό είναι γνωστή τοις πάσι εδώ και χρόνια. Όπως κι η άποψη των τότε παικτών του Ολυμπιακού. Η οποία είναι καρμπόν με την κριτική  που ασκείται σήμερα στον Τιμούρ. Οπότε τι να υποθέσω; Ότι οι καλά πληροφορημένοι σχολιαστές, αυτοί που τα ξέρουν όλα, δεν τα είχαν ακούσει τα παραπάνω; Ή θεώρησαν ότι ωρίμασε κι άλλαξε ο Τιμούρ στο μεταξύ;

Για να επανέλθουμε λοιπόν: αν ο ανταγωνιστής σου έχει μπάτζετ δυόμισι φορές μεγαλύτερο, κι εσύ δεν έχεις ούτε (πολύ) καλύτερο τεχνικό διευθυντή, ούτε (πολύ) καλύτερο προπονητή, ούτε καλύτερες ακαδημίες, ο μόνος τρόπος να κερδίσεις σε ένα πρωτάθλημα τριάντα αγωνιστικών είναι στο παρασκήνιο. Με 90-10 διαιτησία όλα γίνονται. Αν η αντιπολίτευση κέρδιζε τις εκλογές, η διαιτησία θα ήταν 90-10 κατά του Ολυμπιακού και συζητείται αν θα ευνοείτο περισσότερο η ΑΕΚ ή ο ΠΑΟΚ (κατά τη γνώμη μου ο δεύτερος). Με την κίνηση Θωμά-Βίκτωρα (που θεωρώ ότι είναι συνεργείο) η εύνοια της διαιτησίας θα πουληθεί τοις λιανικοίς, με το παιχνίδι. Όχι τοις χονδρικοίς, όπως επιχειρήθηκε μέσω του ελέγχου των ΕΠΣ. Στο λιανοπούλι είναι δύσκολο να επιτευχθεί το 90-10, κατ’ εμέ απαραίτητη προϋπόθεση για να χάσει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός (με τον ΠΑΟΚ να διατηρεί όμως κάποιες λιγοστές ελπίδες, για λόγους που έχουμε εξηγήσει).

Υ.Γ. Γράφει ο Στήβεν ότι ο Θωμάς ήταν υπάλληλος του Βίκτωρα κι ότι «ΘΩΜΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ». Με κεφαλαία. Είναι όντως μια ενδιαφέρουσα άποψη, πρωτοποριακή θα τη χαρακτήριζα. Τυχαίνει να γνωρίζω και τους δύο προσωπικά, με το Θωμά δε, θα έχουμε φάει και πέντε-έξι φορές.  Γνωρίζω επίσης πολλούς ανθρώπους που ήξεραν καλά την παράγκα εκείνα τα χρόνια: κανείς δε μου είπε ποτέ ότι ο Θωμάς «δεν υπήρξε». Ούτε καν ο μεγάλος αντίπαλός του, ο Γκαγκάτσης. Άκουσα επίσης, όπως όλοι, τις κασέτες της πρώτης παράγκας: η εντύπωση που μου σχηματίστηκε ήταν ότι έλυνε και έδενε ο Θωμάς. Αν «δεν υπάρχει» ο Θωμάς όπως λες, τι να έκανε άραγε στο Μότσαρτ ο Αλέξης Δέδες ένα βράδυ του καλοκαιριού που είχα πάει να πιω μια μπύρα (εννοείται με το Θωμά); Ενδεικτικό επίσης είναι ότι ο Κόκκαλης πηγαίνει κάθε χρόνο στη γιορτή του Θωμά στο σπίτι του στο Αιγάλεω: δε νομίζω ότι έχει παρτίδες με το Βίκτωρα. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, που βασίζεις την άποψή σου αυτή. Δε φαντάζομαι σε πληροφόρηση από το φίλο σου τον Καραγιαννίδη: ως γνωστόν, όταν ο Κόκκαλης ανακοίνωσε την είσοδο του Θωμά στο ΔΣ της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το πρωτοσέλιδο του Φίλαθλου ήταν «Το μεγάλο πιστόλι του Ολυμπιακού και του Κόκκαλη». Εν συνεχεία, ο Φίλαθλος τον ονόμασε «Ντίλιγκερ, γιατί εθεωρείτο ο άνθρωπος που καθαρίζει, μπαμ μπαμ, πίσω από την κουρτίνα».  Θα με ενδιέφερε πραγματικά να μάθω πώς τεκμηριώνεται αυτή η άποψη.  Άλλαξε γνώμη άραγε ο Νίκος;

Πραγματικά αυτό που λέει ο τίτλος, και αποτελεί ρήση του τεράστιου Oscar Wilde, είναι ασύλληπτο. Και δεν μιλάμε μόνο για την ρήση. Μιλάμε για ανθρώπους που έστω κι αν έπιαναν στο 1% το φυσικό τους μειονέκτημα και μετά επήγαιναν να το παραδεχθούν στον εαυτό τους και μετά να λάβουν τα μέτρα τους για να αυτοπροστατευτούν, ειλικρινά θα τους άλλαζα κατηγορία. Και ψάχνω να βρω αν ένας βλάκας, που δεν το έχει παραδεχτεί, θα μπορούσε να κάνει κάποια καριέρα εκτός δημοσίου τομέα κολλώντας σφραγίδες ή εκτός συνδικαλισμού με σκοπό να μαζέψει σε κοπάδια περισσότερα ζώα που ακολουθούν τον βλάκα.

Φυσικά, όταν μιλάω για τον Κετσπάγια, αρχίζω κι αναρωτιέμαι αν εγώ είμαι τελικά ο βλάκας που αγόρασα εισιτήρια διαρκείας, κι όχι αυτός που προσελήφθη για την βλακεία του. Η οποία βέβαια βλακεία του είναι για να καλύψει άλλους βλάκες, κατά θέση προϊστάμενους του. Ή κατά φύση, περισσότερο βλάκες από αυτόν. Διότι η βλακεία έχει κι άλλο ένα προνόμιο : Την οργάνωση. Κι είναι πλέον πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί από τον μεμονωμένο σκεπτόμενο, αν είναι τέτοιος κάποιος που ξαναγόρασε εισιτήρια.

Αυτά όμως είναι στα όρια της φιλοσοφίας και της εξυπνάδας του οπαδισμού, αν υφίσταται και κάτι τέτοιο. Εδώ μιλάμε οτι εδόθη μαρκούτσι στον Κετσπάγια για να πει τις απόψεις του. Πως εδόθη στον Τσίπρα η κυβερνητική υπατία, κάπως έτσι εφέρθησαν οι δημοσιογράφοι, που έχουν χόμπυ να αφήνουν κάποιον να ξεκατινιάζεται, και στον συμπαθή τύπο που δεν ασχολείται με το σαμπουάν που διαφημίζει η Ρονάλντο.

Και σταχυολογώ : ” Μην ασχολούμαστε με αυτούς που ήταν στον πάγκο, αλλά με αυτούς που έπαιζαν στο γήπεδο “. Ξαφνικά μπορείς να πεις οτι ανακάλυψες την Αμερική, κι αν είσαι εξ ίσου βλάκας, να βρεις κι ένα αποκούμπι για την ήττα. Εξ άλλου Αεκτζής είσαι κι άρα έχεις βαρύ συναίσθημα για το παιδί σου. Όσο όμως Αεκτζής και να είσαι, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς γιατί ο Μπακασέτας έγινε σέντερ φορ, ο Λαμπρόπουλος αμυντικό χαφ και γιατί τρέχανε τα χαφ να ρωτάνε στο δεκάλεπτο τον προπονητή τους, πού ακριβώς παίζουν. Ο οποίος βέβαια κοίταζε το χώμα και καμία αλλλαγή συστήματος δεν έκανε. Επίσης θα πρέπει να τονιστεί οτι είναι υπέρτατη ποδοσφαιρική φιλοσοφία οτι θα πρέπει να κοιτάμε τους εντός του αγωνσιτικού χώρου κι όχι τους παγκίτες. Απλά να πω στον φιλόσοφο, οτι αυτός έβαλε τους ακατάλληλους στο χόρτο και τους κατάλληλους στον πάγκο.

Συνεχίζει όμως : ” Στο εξωτερικό, στην Ρεάλ, στην United, στην Μπαρτσελόνα, είναι όλα διαφορετικά. Εδώ ζούμε υπό το κράτος της πίεσης και του αποτελέσματος.  ” Κι εγώ ο άμοιρος συμφωνώ. Πράγματι ο Τιμούρ έπρεπε να είναι σε αυτές τις ομάδες προπονητής και να κάνει αβέρτα κουβέρτα λάθη, τα οποία να συγχωρούνται. Τι δουλειά έχει εδώ, που η πίεση να κερδίσεις τον Ηρακλή εντός έδρας βαράει κόκκινο και σε πιέζουν τόσο πολύ αυτοί οι μαλάκες οι οπαδοί που απλά θέλουν να ονειρεύονται οτι θα μείνουν κοντά στην διεκδίκηση κάποιου τίτλου; Είναι μια αδικία αυτή, το κατανοώ, αλλά όπως και να το κάνουμε κι ο Τιμούρ διάλεξε να δουλέψει εδώ που υπάρχει πίεση, ενώ στην Ευρώπη κάνουν χαβαλέ.

Κι έρχεται και το άλλο : ” Στην Ελλάδα, μετράει το αποτέλεσμα. Μπαίνεις με το πιστόλι στον κρόταφο. Στον Ολυμπιακό έφυγα αήττητος. Στον ΑΠΟΕΛ πήρα πρωτάθλημα. Κι από τις δυό ομάδες φύγαμε. ” Δηλαδή, σκέφτομαι εγώ, οτι μπορεί να υπήρχε πίεση, αλλά ο Τιμούρ τα κατάφερε. Οπότε έχει μια λογική πίκρα, που παρότι πετυχημένος, τον φύγανε. Γιατί δεν αναρωτιέται γιατί τον φύγανε; Στον γάβρο έσκισε και στους άλλους πήρε και τον υπέρτοτο τίτλο. Ποιό πιστόλι; Το πιστόλι είναι για τα αρνητικά αποτελέσματα. Αυτόν τον διώξανε για τα θετικά. Γιατί έγινε αυτό; Και καλά κι έγινε. Γιατί τα λέει αυτά την ώρα που είναι στην ΑΕΚ; Επειδή δεν τον έχουν διώξει ακόμα;

Οπότε έχουμε και το μέλλον, για το παιχνίσι με την Λάρισα : ” Δεν αλλάζουμε σύστημα και πάμε για νίκη…” Εδώ ίσα που μπορείς και να τρελαθείς. Δοκιμάζει στις τελευταίες προπονήσεις το 4-3-3 και δεν αλλάζουμε; Φυσικά μπορεί να το κάνει για τους δημοσιογράφους που παρακολουθούν προπονήσεις, και μετά να δοκιμάζει άλλα κατ’ ιδίαν με τους παίκτες. Δεν αποκλείω την δημιουργική ασάφεια του βλάκα, η οποία όμως κατά τεκμήριο μπρδεύει περισσότερο τα χάπατα που κλωτσάνε την μπάλα.

Εν πάσει περιπτώσει, ο βλάκας είναι συμπαθής, αρκεί να μην είναι σε θέση καθήκοντος. Όπως και το καθήκον να μην είναι να βγει από κάποιον ο οποίος δηλώνει βλάκας αλλά δεν το κατάλαβε κι ακριβώς. Όπως μπορεί και να μην καταλάβει γιατί μπορεί και να απολυθεί ακόμα κι αν κάνει διπλό την Δευτέρα. Αν χάσει, εύκολα θα κατηγορήσει την πίεση της Ελλάδας και την πουτάνα την κενονία. Όπως και να το κάνουμε ο βλάκας καταλαβαίνει τα χειροπιαστά. Πού να καταλάβει γιατί απολύθηκε από το ΑΠΟΕΛ ενώ πήρε πρωτάθλημα; Ο βλάκας ξέρετε, σιχαίνεται την αυτοκριτική. Προτιμά να γίνεται νούμερο και να μιλάει, λέγοντας το σύνηθες τίποτα του κρανίου του βλάκα.

Εκ ταχυδρομειου- μιας και περιμενουμε στο αεροδρομιο..

4 μέρες συριζέικου πανδαιμόνιου.

4 μέρες ενός συνεδρίου που δεν ενδιαφέρει κανέναν και που το πρόγραμμά του δεν μπαίνεις να το δεις ούτε από περιέργεια.

Πέμπτη 13/10

17.00 Προσέλευση αντιπροσώπων και προσκεκλημένων

17.10 Αγιασμός

17.30 Πόρτα στον Παναγιώτη Λαφαζάνη

18.00 Άνοιγμα εργασιών από τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, κάποιον Παναγιώτη Ρήγα (???)

18.30 Είσοδος Πάνου Καμμένου με στρατιωτική στολή έκπληξη, ειδικά φτιαγμένης για την περίσταση

19.00 – 21.00 Χαιρετισμοί Εκπροσώπων ελληνικών κομμάτων:

Ομιλία Άδωνι Γεωργιάδη (ΝΔ) με θέμα: “Μα τι έχουν πια να χωρίσουν εργοστασιάρχες και εργάτες; Προχωράμε όλοι οι Έλληνες μαζί. Μπράβο στον Σύριζα που ξέφυγε απ’ τις αγκυλώσεις της Αριστεράς και τις ασυναρτησίες του Μαρξ”.

Ομιλία Φώφης Γεννηματά (ΠΑΣΟΚ) με θέμα: “Μαγκιά είναι να ξέρεις πότε να φύγεις, αλλά μεγαλύτερη μαγκιά είναι να ξέρεις πότε να γυρίσεις. Έχουμε και κουλουράκια. Ελάτε”.

Ομιλία Γρηγόρη Ψαριανού (Tο Ποτάμι) με θέμα: “Άντε γαμηθ@#$% ρε μουνοπ#$%^#, ρούφα την ψω#@#$% μου γαμημ#@, έτσι στον κώλο, δεν σας χάλασε αρχι@@#$#@”

Ομιλία κάποιου συγγενή του Βασίλη Λεβέντη (Ένωση Κεντρώων) με θέμα: “Λογική Σκέψη. Αναγκαία για Πρόεδρο Κόμματος ή υπερεκτιμημένη”;

21.:10 Ξανά πόρτα στον Παναγιώτη Λαφαζάνη που αυτή τη φορά θα προσπαθήσει να μπει μεταμφιεσμένος σε νεαρό φοιτητή, αλλά θα τον προδώσει το αναχρονικό “και πολύ μου τη σπας ρε μεγάλε” που θα πει στον πορτιέρη.

21.30 Ομιλία του θεού μας, Αλέξη Τσίπρα: “Πώς έσκισα το μνημόνιο (για λίγο) και πώς σας κορόιδεψα (για πολύ)”.

22.30 Συγκρότηση Επιτροπής Πολιτικής Απόφασης

23.00 Τέλος Εργασιών

00.00 Λαϊκό Ξεφάντωμα μέχρι πρωίας με Trance και Σαϊκεντέλικ από τον Νίκο Καρανίκα.

Παρασκευή 14/10

09.00 Ξύπνημα – Προσευχή – Πρωινό με τυρόπιτα και μίλκο

09.30 Άφιξη Πάνου Καμμένου ντυμένου κάτι απροσδιόριστο. Χειροκρότημα όπως και να’χει για την προσπάθεια.

10.00 Πέταγμα εκτός συνεδρίου του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Κατάφερε να μπει, αλλά τον πρόδωσε το τσιπουράκι που ήπιε μαζί με την τυρόπιτα.

12.00 Ομιλίες Συνέδρων

13.00 Ομιλία Προέδρου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με θέμα: “Ναι, ντρέπομαι. Ίσως όχι όσο θα έπρεπε κάποιες φορές, αλλά συνήθως ναι, ντρέπομαι πολύ”.

14.00 Ομιλία Νίκου Φίλη με θέμα: “Διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους. Το πείραμα που απέτυχε στον Μεσαίωνα και οδήγησε σε χιλιάδες εκτελέσεις. Αξίζει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος”;

15.00 Διάλειμμα για φαγητό

17.00 Ομιλία Πολάκη με θέμα: “Που ‘σαι ρε μουν@#$% Ψαριανέ, να βρίσεις σήμερα αν σου κοτάει, τώρα που είμαι και εγώ εδώ μωρή κότα λυράτη”;

18.00 Βιντεομήνυμα της κυρίας Λαγκάρντ. Θερμό χειροκρότημα.

19.00 Βιντεομήνυμα της κυρίας Μέρκελ. Κλάματα, ευχαριστίες και προσευχές προς τον Θεό να την έχει πάντα γερή και δυνατή.

21:00 Ανοιχτή Συζήτηση: ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΥΡΙΖΑ: Να χαιρόμαστε που ο κόσμος αντιδρά στα μέτρα που παίρνουμε ή να λυπόμαστε γιατί ο κόσμος αντιδρά στα μέτρα που παίρνουμε εμείς;

22:00 Λήξη Εργασιών

Σάββατο 15/10

15:00 Χαιρετισμός των Podemos και ανοιχτή διαβούλευση για το αν μπορεί να υπάρξει πραγματική φιλία ανάμεσα σε αριστερά κόμματα διαφορετικών χωρών και που το ένα ίσως να μην είναι πια αριστερό.

17:00 Διάλεξη του Θανάση Παφίλη για τους σύνεδρους: “Πώς να γλεντάς κάθε πολιτικό αντίπαλο, χωρίς καν να έχεις ετοιμάσει ομιλία – Αριστερά for Dummies”.

20:00 Tea Time, με μαθήματα savoir vivre από τον Παύλο Πολάκη (ασυγκράτητος).

20:30 Άνοιγμα εργασιών και μελέτη του τελευταίου έργου του Σλάβοϊ Ζίζεκ, με τίτλο “Αλκοολισμός και Μαρξισμός στην εξουσία”.

21.30 Συζήτηση με πρωτοβουλία της πρώην εκσυγχρονιστικής συνιστώσας, σχετική με τα αστεία για το ΠΑΣΟΚ. “Μας αφορούν, μας αγγίζουν, κινδυνεύουμε”; Παρέμβαση από τη φυλακή, του συντρόφου Άκη Τσοχατζόπουλου.

23:00 Μισάωρο σεμινάριο από τον επικεφαλής της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ, Θάνο Τζήμερο, με θέμα: “Απολύσεις στο δημόσιο, πώς να το κάνετε να φανεί σαν ατύχημα”. Τεχνητή ένταση από την πρώην κομμουνιστική συνιστώσα, έτσι για να δείξουμε ότι και καλά δεν φιμώνουμε κανέναν.

23.30 Τόσκας και ΜΑΤ ανεβαίνουν μαζί στη σκηνή για να παρουσιάσουν στο κλείσιμο της βραδιάς, τα νέα Johnson’s Baby δακρυγόνα με άρωμα λεβάντα και ευεργετικές ιδιότητες για το δέρμα.

00:00 Λήξη Εργασιών

Κυριακή 16/10

13:00 Ελληνικός καφές που επιβάλλεται μετά τον εκκλησιασμό.

14:00 Ομιλία Νίκου Παππά: “Πώς είναι να είσαι πρωθυπουργός, ενώ όλοι νομίζουν ότι είσαι απλά υπουργός”.

15:00 Αφιέρωμα: “Το θέατρο σήμερα – είναι ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Δημήτρης Χορν της εξουσίας;”.

18:00 Debate για την ελευθερία του τύπου – Νίκος Παππάς και Σίμος Κεδίκογλου διασταυρώνουν τα ξίφη τους. Ποιος έχει κλείσει περισσότερα κανάλια;

20:00 Εντατικά μαθήματα Twitter από τον Δημήτρη Παπαδημούλη με τίτλο “Μη γράφετε μαλακίες, γιατί υπάρχουν αργόσχολοι που τις θυμούνται”.

22:00 Δραματικός μονόλογος του Γιώργου Κιμούλη με τίτλο “ΣΥΡΙΖΑ εν Eurogroup” (το δράμα ενός νεαρού πρωθυπουργού που πίστεψε ότι θα αλλάξει την Ευρώπη και έρχεται σε απόλυτη σύγκρουση με τον ίδιο του τον εαυτό).

23:00 Εκλογή προέδρου (Αλέξη Τσίπρα με κλειστά μάτια) και λιτανεία για μακροημέρευση του πολυχρονεμένου μας ηγέτη.

23:45  Λαϊκορεμπέτικη βραδιά με τον Μπάμπη Τσέρτο και τον Κώστα Ζουράρι.

Κείμενο: Κώστας Μανιάτης, Νίκος Μπόβολος

Σκιτσο: Πετρουλακης (Καθημερινη)

Θα μπορούσε να είναι τίτλος ελληνικής υπερπαραγωγής με τον Βέγγο, αλλά δεν έγινε τότε. Μάλλον  δεν υπήρχαν αντίστοιχοι σκηνοθέτες ή σεναριογράφοι. Που υπήρξαν σήμερα βέβαια κατά κάποιους, που το μόνο που πέτυχαν ήταν μια τρύπα στο νερό. Όμως αυτό το νερό, έχει μεγάλη πλάκα για όλους εκείνους που γνωρίζουν παρασκήνιο. ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ, ξαναλέω, ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. Είναι πολύ μικρό το χωριό.

Όμως είχαμε ένα ακόμα sequel για την αμαρτωλή ΕΠΟ. Μια ΕΠΟ βέβαια, που θα παραμείνει αμαρτωλή, διότι αυτός είναι ο κόσμος της Ελλάδας. Έτσι διοικείται αυτή η χώρα. Είναι η χώρα των κοτσαμπάσηδων και των νταβατζήδων. Είναι η χώρα της αμορφωσιάς και της κακομοιριάς. Είναι η χώρα που την διοίκησε κάποιος γέρος της δημοκρατίας, κάποιος καράβλαχος από τις Σέρρες, κάποιος ημίτρελος με ζιβάγκο, και μετά όλα τα καρτούν που πουλάγανε με ανταλλαγή ψέματα.

Είδαμε λοιπόν τι έγινε χθες, που υποτίθεται μπέρδεψε το πανελλήνιο. Βγήκε ο πράκτωρ Θου και τους πήρε παραμάζωμα. Ποιούς ωρέ παίδες; Μα την συμμαχία ολάκερη και την παράταξη του Γραμμένου. Οπότε ο Βίκτωρας δούλεψε για το σύστημα, άρα τα πήρε από εκεί. Δηλαδή τον Μαρινάκη. Αυτό δεν είναι το προφανές; Βέβαια οτι δεν προωθήθηκε η παράταξη του Ελευθεριάδη, είναι μια μικρή λεπτομέρεια, αλλά δεν πειράζει.

Όπως δεν πειράζει τους εμμονικούς, οτι ακόμα κι ο ίδιος ο κερδίσας Βίκτωρας, δεν μπήκε στην διοίκηση της κίνησης της οποίας ηγήθηκε. Πώς γίνεται αυτό σύντροφοι; Η νίκη εναντίον της συμμαχίας, ήταν ένα μνημόνιο τελικά; Κέρδισε δηλαδή η συμπολίτευση που από αύριο θα έχουμε διορισθείσα διοικούσα από την Ευρώπη; Με άμεση διαχείριση των πραγμάτων – ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ – εξυπαγορευόμενη από έξω; Μα τότε, πώς κέρδισε ο Μαρινάκης; Όλοι οι άνθρωποι του, δεν κάηκαν πλέον;

Φυσικά εδώ στην Ελλάδα, οι περισσότεροι έχουν φάει το σότο για τους Μητρόπουλους. Που πράγματι ήταν κάποτε κάτι. Δηλαδή ο Βίκτωρας, διότι ο άλλος είναι απλά ο υπάλληλος του. ΘΩΜΑΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΕ. Και το άλλο που έχει φάει η μισή Ελλάδα – εξυπαγορευόμενο από τις φυλλάδες του λιμανιού – είναι οτι ο Γραμμένος σερνόταν από την μύτη από την τεράστια προσωπικότητα του Θωμά.  ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΤΣΑΡΕΣ. Τα δυό αδέρφια είναι εντελώς άφραγκα πλέον, και η μόνη ΕΠΣ που ελέγχουν είναι αυτή της Λέσβου.

Τι έγινε λοιπόν; Τα είπαμε. Μια τρίχα στο νερό. Ο Βίκτωρας την έκανε την κίνηση, δήθεν κόντρα στον αδερφό του, μπας και γίνει κάποια αρπαχτή. Είτε από εδώ, είτε από εκεί. Μόλις κέρδισε την φάση, ΟΛΟΙ μα όλοι – και της συμπολίτευσης αλλά και της αντιπολίτευσης – του γύρισαν την πλάτη. Γι’ αυτό και σε αυτό που κέρδισε, ούτε καν θα συμμετείχε. Ούτε καν πρότεινε την τεράστια προσωπικότητα το διαιτητικό δικαστήριο. Γιατί; Ε, δεν θα τρέχω και στα δικαστήρια τώρα.

Ούτε θα τρέχω να εξηγήσω στους αδαείς περί της ίντριγκας το τι έγινε. Διότι όλο αυτό το σκηνικό, βολεύει πλήρως την ΑΕΚ. Με ξένο πλέον αρχιδιαιτητή και με διοικούσα έξωθεν βαλμένη, θα μιλήσει κανείς στον Μελισσανίδη; Ο Γραμμένος ήταν επιλογή του Μελισσανίδη; Να μην συνεχίσω καλύτερα τα ερωτήματα διότι άλλο πράμα έχουμε πλέον.

Την βαρυφορτωμένη ΕΠΟ με ένα ογκοδέστατο φάκελλο για χρηματισμούς, στοιχηματικές χειραγωγίσεις αγώνων, διαφθορά και χιλιάδες κατηγορίες για λαμόγια βλαχοδήμαρχους που θα ψήφιζαν. Το πράμα έφυγε και μπήκε επόπτης. Που αύριο θα ξέρουμε, πόσο θα μείνει, αν θα ασχοληθεί με την εθνική ομάδα, αν θα ασχοληθεί με το κύπελλο, κι αν πράγματι θα έχει εκτελεστική εξουσία. Λεπτομέρειες θα πουν κάποιοι για τις εκλογές της ΕΠΟ που κάποτε θα γίνουν, με την σιγουράτζα του αποτελέσματος. Δεν είναι τρελοί οι επενδυτές να εμπιστευτούν σωματεία σφραγίδες ή έμμισθους μαύρα επαγγελματίες παράγοντες για τα λεφτά που πρόκειται να βάλουν.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας υπενθυμίσω την σειρά των κειμένων, που σας έχω βάλει. Αν δείτε απλά τους τίτλους – ακόμα κι εκείνο του Μάλλιαρη -, μάλλον θα οδηγηθείτε στην απόλυτη αλήθεια. Αν δεν οδηγηθείτε, απλά περιμένετε για τις χαρές. Φυσικά η συνομωσιολογία θα κρατήσει για λίγο ακόμα, κύρια οδηγούμενη από ανύπαρκτους στο προσκήνιο κι ανύπαρκτους σε όποιο παρασκήνιο βλέπουν εκείνοι. Όπως την είδε εσχάτως κι ο Ντέμης και σύστησε ενότητα. Όλα τα άλλα για τον ογδοντάρη με την άνοια και τους εβδομηντάρηδες Θου Βου, ήταν απλά το τυράκι για κάποιους που δεν θέλουν να κατανοήσουν την αριστερά, οπότε λογικά και ξέχασαν την τελευταία πράξη του Κοντονή. Την καλημέρα μου σε όλους.

Υγ. Πολύ φορτωμένος ήταν σήμερα

Ιστορικη αναδρομη πισω στο 1999, για τους μικροτερους αλλα και για οποιους τα ξεχασαν. Εχει γινει το ματς οπου εχουμε φαει το ΣΤΗΣΙΜΟ της αρκουδας: ειναι οι ενδοξες μερες του Κοκαλισταν με τον Κασαπη να τρωει το παγκοσμιο ρεκορ των ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΩΝ (24) αγωνιστικων τιμωρια! Διατητης ο Δημητροπουλος (υπαλληλος νοσοκομειου που κυκλοφορουσε με μεγαλη Mercedes..) που δεν εχει δωσει ενα ΜΑΡΣ πεναλτυ στο Μαλαδενη και καπακι μας αφηνει (ορθα) με 10 με αποβολη του Νιντζα.

Εχω διαρκειας στη 18 και η θυρα ΒΡΑΖΕΙ, οπως ολο το γηπεδο, με τον Μελλ εξαλο. Προεδρος της ΕΠΑΕ (νυν ΕΠΟ) ο Βικτωρας ο οποιος και κανει ΟΛΟ το παιχνιδι. Οπως σωστα ειπε και ο Stevie. Μεσα το Members μετα το ματς γινεται saloon. ΔΕΝ μπορεσα να μπω αν και ειχα πασο γιατι η πορτα εχει φραξει απο κατι τυπους που ειναι σε πλατος οσο το κουφωμα.. Ειναι η περιφημη βραδυα που ο Μελ λεει στον αλλον: “κατεβασε τα ποδια απο το τραπεζι ρε περουκινι!” και καπως ετσι ξεκιναει ισως η πιο cult σκηνη στην ιστορια του ελληνικως ποδοσφαιρος. Ο περουκινης τρωει μια φαπα που του κουνιεται το μυαλο, του φευγει η περουκα και βγαζει το κουμπουρι. Ριχνει 2- τοσες προλαβε- στο αερα (ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΟ ΧΩΡΟ!!) και μετα τον ξεκινανε στις γρηγορες και τρωει το ξυλο της αρκουδας: τον εδερναν μεχρι και στο φορειο που ηρθε το ΕΚΑΒ να τον παρει.

Γινεται το ελα να δεις, ακουγωνται ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πραγματα που τα σημερινα – εχω μια κασα στη Συγγρου- ειναι για γατακια. Εχουν βγει οπλα και μαχαιρια και οι καρεκλιες (με μεταλλικο σκελετο) πεφτουν συννεφο. Ενας ανθρωπος παθαινει καρδιακο επεισοδειο- μετα εφυγε- και γενικα εγω που ειμαι απ εξω μεν αλλα ακουω και ψιλοβλεπω το χαμο, λεω δε βγαινουν αυτοι ορθιοι απο κει.

Αυτα για να παρετε μια ιδεα ΤΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ για να μη πεσει η ΕΠΟ που εχει πεσει ΗΔΗ οποτε και αν γινουν εκλογες και μαλιστα με διαφορα.

Τωρα για τα αλλα θα πω ενα μονο. Καλα ολα αυτα, αλλα θες και ομαδα να παιζει και λιγο μπαλλα. Εκτος αν δε κατεβαινουμε στα ματς και ριχνουμε τη γνωστη (σε οσους) τριαδα που βγαινει απο το GMC το μαυρο και καθεται σουζα ολο το ΟΑΚΑ.

Ο τιτλος του Stevie ΧΑΟΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ τα λεει ολα, τοσο για τα παρασκηνια οσο και για τα προσκηνια. Απλα ΑΝΑΡΧΙΑ και στα 2 επιπεδα και παει η ομαδα να παιξει με το Κουγια (φουλ του συστηματος) που απλα πουλαει ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ τρελλιτσα και αποστασεις για να κολλησει σε οποιον επιβιωσει απο ολη αυτη τη κατασταση. Θα πω αλλο ενα και κλεινω: Συμμαχια as we know it ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πλεον- απλα μια ατυπη ‘αποσταση’ με τον Ιβαν. Ο Τουιτι ειναι αλλου γι αλλου.

Οποτε s(h)it back and enjoy the view και αμα δεν παρει 3 ποντους ο ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΣ την αλλη εβδομαδα με το νιονιο ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΤΣΑΦ θα εχουμε αλλα πιο ομορφα και εντος εδρας.

Μεχρι αυριο που φευγω για να δω ΜΠΑΛΛΑ με το ματς της σαιζον απεναντι στη Referee τη Δευτερα. Γιατι καλες οι City και οι Chelskey αλλα αντιπαλος μου ειναι μονο η Referee, οι αλλες ειναι απλα ΟΜΑΔΟΥΛΕΣ με φανελλες πουπουλα που αγορασθησαν πριν  λιγα χρονια για να πρωταγωνιστουν. Θα τα λεμε λοιπον για ολα τα ευτραπελα στο Ελλαντα μεχρι να μπουμε στο ΝΑΟ πρωτη φορα φετος.

ΥΓ1 Τσιπρας προχτες στη δευτερολογια του: Μιλησα με το δημαρχο Ευοσμου και μου ειπε οτι ΚΑΝΕΝΑ σπιτι δεν ειναι εργατικη κατοικια που βγαινει σε πλειστηριασμο. Δημαρχος Εοσμου:ΟΥΔΕΠΟΤΕ μιλησα με τον κ.Τσιπρα, ουτε χτες ουτε ΠΟΤΕ.  Μιλαμε για ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΨΕΥΤΗ που αμολαει ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ΟΤΙ ΤΟΥ ΕΡΘΕΙ. Καλα του ειπε ο αλλος- στη ΠΙΟ ΑΝΟΥΣΙΑ ΣΑΧΛΑΜΑΡΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ στη ζωη μου (2 τυποι προσπαθουσαν να αποδειξουν ποιος ειναι πιο κακος): Εμενα ΜΕ ΨΗΦΙΣΑΝ 400,000 κοσμος ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ-ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ καποιος Αλαβανος σε μια νυχτα.

ΥΓ2 ΒΠ: Χαλας το σαλιο σου φιλε μου. Ακομη να καταλαβεις με τι εχεις να κανεις? Εδω ο Σιμοες περσυ ηταν απο μετριος μεχρι αμπαλλος και τωρα ακουμε οτι εκανε εκπληκτικη χρονια. Τι ψαχνεις τωρα, γωνια στο δεκαρικο?  Μην ασχολεισαι με τον ΗΛΙΘΙΟ για να γελαμε τον εχουμε. ΤΣΥΡΙΖΑ ψηφισε δε σου φτανει αυτο?

ΥΓ3 Το ΑΠΕΙΡΟ γελιο με το βλαχοδημαρχο που ελεγε προχτες οτι ΝΑΙ ειμαι παρανομος ΝΑΙ ειμαι καταπατητης, βρηκα χωρο για τα σκουπιδια (μετα απο 2 χρονια τρομαρα του) αλλα δεν εχω λεφτα να τον αγορασω! Και να μας δωσει λεφτα ο Μελ!!!!! να αγορασουμε το χωρο και να μας λυσει το προβλημα.. Λες και ο (καθε) Μελ ειναι υποχρεωμενος να πληρωνει για να λυνει τα προβληματα του καθε ΒΛΑΧΟΔΗΜΑΡΧΟΥ! Ο οποιος λεει αν δεν λυθει το θεμα ακομη και αν βγει η αδεια ΔΕΝ το κουναμε απο εκει! Δηλαδη σε μια ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ γη θα τον ρωτησει ο αλλος τι θα κανει- ακομη και αν δε βαλει ουτε ενα τουβλο- και δεν τον πεταει εξω με τις κλωτσιες..Εκπληκτικος?

Αρη και εγω βρηκα μια Veyron. Αλλα δεν εχω το 1,2 να τη παρω. Να παω να τη πεσω στο Μελ? Εχω ελπιδα? Ρε τι αλλο θα ακουσουμε ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΦΑΣΙΣΤΕΡΑ…

Ο Θωμάς κι ο Βίκτωρας. Μιλάμε το ματς ήταν 10-0 κι είχε δυο λεπτά να τελειώσει. Ο Μαρινάκης είχε πετάξει λευκή πετσέτα. Ούτε την ψήφο του δε θα έβρισκε στην κάλπη ο Ολυμπιακός. Και ξαφνικά ξεκινάει η μεγάλη αντεπίθεση. Της οποίας ηγείται ποιος; Ο αδελφός του Θωμά, του ηγέτη της παράταξης που ως τότε θριάμβευε. Ο οποίος αδελφός καταφέρνει να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, διακόπτοντας το ματς.

Απίστευτα πράγματα κυρίες και κύριοι. Όσο κι αν θεωρούμε ότι σκαμπάζουμε από παρασκήνιο, οι τύποι είναι τόσο μπροστά που δεν μπορείς καν να τους παρακολουθήσεις. Χάνεται η μπάλα, κανονικά. Ναι, ξέρεις ότι και ο Θωμάς και ο Βίκτωρας είναι ρέστοι, όμως δεν πάει το μυαλό σου ότι θα έφτανε ο Θωμάς να κατεβάσει τον αδελφό του αντίπαλο για να μην υπάρξει νικητής στις εκλογές (ώστε να συνεχιστεί το νταραβέρι). Κανονικά, αν σκεφτείς ψυχρά, πρέπει να το αναμένεις αυτό. Αλλά δεν πάει το μυαλό σου ρε παιδί μου, πώς να πάει.

Έλεγε κάτι κουλά ο Κουτσοκούμνης ότι «[η] ΕΠΟ χρειάζεται πρόεδρο και συμβούλιο συναίνεσης» (με αναρτήσεις στο Facebook παρακαλώ), καταλάβαινες ότι κάπου το πάει το πράγμα (τίποτε απ’ αυτά που γράφονται στον αθλητικό τύπο δεν είναι τυχαίο), αλλά που να πάει το μυαλό σου τόσο μακριά. Ότι θα έβαζαν και τη FIFA στο παιχνίδι. Ότι θα κατάφερναν να κάνει κωλοτούμπα (σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα) και ο Κοντονής, ο οποίος πλέον «με δήλωσή του τονίζει πως η μόνη λύση για την ΕΠΟ είναι να ελέγχεται από την ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ με μία προσωρινή διοίκηση μακράς πνοής». Ένα-ένα μπορείς να τα αναμένεις όλα τα παραπάνω, να τα εξηγήσεις και να τα προβλέψεις. Το μεγαλείο των ανδρών είναι ότι αυτοί τα κάνουν όλα μαζί. Μιλάμε ζαλίζεσαι…

Θωμάς και Βίκτωρας, οι θριαμβευτές της βραδιάς. Αδάμαστε Βαγγέλη Μαρινάκη, η νύχτα αυτή είναι δική σου. Μέχρι την επόμενη…

Υ.Γ₁. Απορώ με αυτούς που ασχολούνται με το προσκήνιο του ποδοσφαίρου μας, με παίκτες, συστήματα κ.λπ. Αν βλέπαμε αυτό που ζούμε σε ταινία του Κόπολα, το σενάριο θα έπαιρνε Όσκαρ, παρότι θα το θεωρούσαμε τραβηγμένο.

Υ.Γ₂. Αν κάποιος πάει για καφέ ή ποτό στο Αιγάλεω το επόμενο διάστημα, θα πρότεινα να μην κάτσει στο Μότσαρτ.

Υ.Γ₃. Λέγαμε προχθές: «Ελπίζω πάντως να μην έχει δίκιο ο Λάκης [Νικολάου] αυτή τη φορά, ο τραυματισμός [του Λέσκοτ] να απαιτούσε όντως εγχείρηση κι  η επιλογή της συντηρητικής αγωγής να έγινε λόγω της προχωρημένης (ποδοσφαιρικά) ηλικίας του παίκτη». Σήμερα διαβάζουμε «Τελικά η πρώτη εκτίμηση του ιατρικού τιμ της ΑΕΚ ήταν και η σωστή. Ο έμπειρος αμυντικός δεν μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει στο γόνατο με συντηρητικό πρόγραμμα και πλέον η λύση του χειρουργείου είναι μονόδρομος». Εντάξει, εκκλησία κλέβαμε, να λέμε την αλήθεια.

Φθάνω στο περίπετρο, όπως κάθε πρωί. Ρε τι έπαθε η Ώρα, αναρωτιέμαι; Θυμίχω το σημερινό πρωτοσέλιδο : Ψάχνουν για τον πάγκο. Πήγα να σαλτάρω. Το γύρισε στην πληροφόρηση ή μήπως έχουμε κι άλλη αντιπολίτευση; Φόρα μόστρα παραμονή του αγώνα στη Λάρισα; Κάτι γίνεται σαφώς, βγάζω το συμπέρασμα. Η ψυχραιμία επανέρχεται.

Αυτά δηλαδή που έχουμε γράψει καιρό τώρα εδώ μέσα. Ο προπονητής μένει μέχρι να φύγει. Και μάλιστα του το έχουν πει. Πες μου τώρα εσύ, πώς να εμπνεύσεις; Πες μου τώρα εσύ, τι άλλο γίνεται εκεί μέσα, που να μπορείς να το εξετάσεις με λογικά στοιχεία. Και πες μου, αν δεν κερδίσουμε στη Λάρισα, τι άλλο πρόκειται να γίνει;

Ας πάμε όμως σιγά σιγά. Τι είπε για τον Σιμόες ο Νικολάου, παραμονή του αγώνα στον Πειραιά; Οτι είναι 100% έτοιμος. Ό,τι είπε και για τον Μάνταλο. Όχι οτι παίρνω και πολύ στα σοβαρά τον συγκεκριμένο γιατρό, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Δικό μου. Αυτό που λαμβάνω υπ’ όψιν μου, είναι η συγκεκριμένη διαδικασία που ακολουθείται. Ο προπονητής ρωτάει, κι όταν πάρει το ιατρικό ok, προχωράει στα πλάνα του. Γιατί λοιπόν δεν τον χρησιμοποίησε;

Διότι ο Τιμούρ, εξήγησε πλέον στους επιτελείς του, οτι θέλει το αμυντικό του χαφ, να είναι ψηλό. Κι επίσης οτι παίζει από τα άκρα, εξ ου κι ο Πλατέλας συνέχεια μέσα. Τι έχουμε στην ΑΕΚ όμως; Πρώτον ένα κοντό αμυντικό μέσο και δεύτερον δεν έχουμε εξτρέμ, με εξαίρεση τον Πατίτο. Παίκτης Πλατέλας δεν υπάρχει για μένα. Στην ουσία όμως έχουμε άλλα.

Τι έχουμε; Μια σοβαρή διαφωνία μεταξύ εκτελεστικού διευθυντή και προπονητή. Μια αστοχία πρόσληψης προπονητή εκ μέρους του Μπάγιεβιτς. Μια πρόσληψη που μάλλον δεν συνοδεύτηκε από ενδελεχή διάλογο μεταξύ προϊσταμένου και υφισταμένου, για να το πω κομψά. Να το πω άκομψα; Ακόμα κι ο υπεύθυνος της παραγωγής, προσελήφθη στην διάρκεια σέρβικου πανικού και με σχεδιασμό του ποδαριού. Ουδέποτε εξηγήθηκε στον Τιμούρ το ρόστερ και τι τακτική παίζει, κι ουδέποτε ο Τιμούρ εξήγησε οτι άλλα θέλει για να αναλάβει. Κοινώς; Μπουρδέλο.

Γιατί το έβγαλε έτσι η Ώρα σήμερα; Για δυό λόγους. Πρώτον οτι πρέπει να γράψει κάτι για τον κόσμο της και δεύτερον διότι είναι ανεξέλεγκτη. Πρώτον διότι πρέπει να δείξει οτι αφουγκράζεται τον κόσμο της – η Original ήταν έτοιμη να βγάλει ανακοίνωση εναντίον του Μπάγιεβιτς αλλά κάπως κρατήθηκε – και δεύτερον διότι ο τύπος που το παίζει επικοινωνία στην εταιρεία, είναι απλά ένας ανύπαρκτος. Αλλά ας αφήσουμε τον τύπο που αχολείται μόνο με το γιουβέτσι, κι ας πάμε στην ουσία για την οποίαν και μιλάμε.

Ποιός κάνει κουμάντο εκεί μέσα; Η απάντηση είναι προφανής, αλλά ας πούμε οτι έχουν εκχωρηθεί οι εξουσίες σε δυό άτομα. Το ένα είναι επιφορτισμένο με το ύψιστο καθήκον της γενικής συνέλευσης της ΕΠΟ κι άρα τρέχει και δεν φτάνει, και το άλλο είναι απλά ένας ανίκανος τέως προπονητής. Περιμένετε κάτι; Περιμένετε κάποια λογική από κάποιον που έχει εκχωρήσει εξουσίες, αλλά αυτές οι εξουσίες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν δεν ρωτηθεί ο εκχωρήσας; Εκχωρήθηκαν ή δεν εκχωρήθηκαν τελικά; Η απάντηση έχει να κάνει με την ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη.

Η Αεκτζήδικη όμως φίλαθλη δικαιοσύνη, αυτήν την στιγμή έχει στοχεύσει τον Μπάγιεβιτς. Πλέον δεν βρίσκεται σε προτατευόμενο απυρόβλητο κι αυτό εκφράζεται από το σημερινό πρωτοσέλιδο της φυλλάδας αλλά κι από το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας, όπου γίνεται το χάος. Ένα χάος που συντηρείται με το μένεις μέχρι να φύγεις κι από την εντολή στον Ντάνιελ να βρει προπονητή. Δηλαδή, φέξε μου και γλίστρησα. Κι είναι κι ένα γαμημένο πρόγραμμα που ακολουθεί….Κι είναι κι εκείνο το πανγέλιστο που ακούγεται οτι οι βοηθοί του Τιμούρ δεν τον βοηθάνε.

Αυτό λοιπόν το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι οτι ο Ραν Ταν Πλαν με την κάλυψη του Μπάγιεβιτς, έκανε πολύ μεγαλύτερη ζημιά. Στο θέμα Πογιέτ μιλάω. Που εγώ δεν μπορώ να πω αν ήταν καλός ή κακός, ή πώς θα πήγαινε σήμερα. Το σίγουρο ήταν οτι είχε απομονώσει το ποδοσφαιρικό τμήμα και δεν ησχολείτο με τις τρίχες. Και βέβαια οτι δεν μίλαγε κι ελληνικά. Διότι όποιος μιλάει ελληνικά, είναι αδύνατον να διαχωρίσει δυο γαϊδουριών άχυρα, όπως γίνεται τώρα όχι μόνο στην ΑΕΚ, αλλά και στις εκλογές της ΕΠΟ ( χωριστό άρθρο γι’ αυτό ). Και τώρα που πέσανε οι διαβολές τότε – που βέβαια κάποιοι είχαν κολλήσει για το αν ήταν δοτό το δημοσίευμα της Ώρας όπως είχα πει – ακόμα δεν μας εξηγούν αν πράγματι σήμερα η Ώρα είναι βαλτή ή απλά θέλει να κατατοπίσει ή να προειδοποιήσει τον κόσμο για κάτι.

Γι’ αυτό το κάτι που το γράφω εδώ, σήμερα, τώρα, κι ας τιρβάζουν οι επικοινωνίες ή οι εντεταλμένοι δημοσιογράφοι σε άλλα. Κι ας σφυρίζουν αδιάφορα ή ας το παίζουν ψύχραιμοι. Ακόμα η φασαρία στο τηγάνι, δεν τους είπε κάτι μάλλον. Θα τους το πει η ίδια η πραγματικότητα που έρχεται με βήμα ταχύ. Διότι η συγκάλυψη του εγκλήματος που έγινε τώρα, και που γίνεται ακριβώς το ίδιο και σήμερα, είναι ακριβώς ίδια με το έγκλημα. Ψυχραιμία σύντροφοι όμως και την καλημέρα μου.

Δύο οδηγοί βυτιοφόρων, “τσακώνονται” για το ποιανού το φορτίο βρωμάει περισσότερο. Κούλης και Αλέξης. Οι “κληρονόμοι” του ελληνικού πολιτικού-και κοινωνικού- “ΧΥΤΑ”.

— Εμείς βρωμάμε καλύτερα.

— Τι μας λέτε… Και αυτό εδώ τι είναι; Δεν είναι  “Η” βρώμα;

— Δεν έχεται ιδέα κύριε τί εστί δυσωδία.Για κοιτάξτε αυτό εδώ…

Και πάει λέγοντας. Απόλαυση.

Μεγαλύτερη ευθύνη και των δύο βέβαια,είναι να μη μεταδωθεί η διαφθορά στον λαό. Διαφορετικά,χαθήκαμε. Πως θα επιλέγει αν δεν είναι αδιάφθορος,τους διεφθαρμένους,ώστε να τους “βγάζει στη σέντρα” δια της συνεχούς επανεκλογής και άρα της δημόσιας έκθεσης; Τον κόσμο και τα μάτια σας ρε. Μη τον κάνετε σαν τα μούτρα σας.

Το μόνο που απομένει,είναι να βρεθεί τρόπος “ταφής”. Ευκολάκι.

Είναι κι αυτό μια ευθύνη.Μη γελάτε. Εχεις ας πούμε ένα φορτηγό με σκατά. Τι το κάνεις; Το θάβεις; Δύσκολο. Που χώρος. Αρνείσαι να το παραλάβεις; Οχι. Και η σκατομεταφορά,είναι μια δουλειά. Η καλύτερη λύση είναι η ανακύκλωση. Απλώνεις το περιεχόμενο στο “χωράφι”. Το καλύτερο λίπασμα. Για πιο “λυγερά” δέντρα και πιο βιολογικους “καρπούς”.Που θα “γεννήσουν” νέους “Μαυρογυαλούρους” και νέους “Μπρίλιδες”.  200 χρόνια τώρα. Επίσημα. Γιατί ανεπίσημα,είναι κοντά στα  2.000 χρόνια.

Με κομένη την ανάσα από τη βρώμα,αλλά και ανόρεχτα,παρακολούθησαν οι συνένοχοι και συμμέτοχοι στο σκαταριό,οι “απλοί πολίτες” με το “αλάνθαστο κριτήριο” τους, αμφιταλαντευόμενοι -όπως ορίζει η “δημοκρατία”, δηλαδή η οχλοκρατία”,για το ποιος βρωμάει περισσότερο. Οχι για να τον αποφύγουν,αλλά για να τον προτιμήσουν την επόμενη φορά, η οποία ως συνήθως είναι πιο κοντά από την καθορισμένη ημερομηνία.

Ρε μια βιασύνη για αποφάσεις. Ρε μια πρεμούρα για “τιμωρίες” και μια ασθμαίνουσα ανάγκη του “γίγαντα” λαού να “ξαναποφασίσει” τα προαποφασισμένα,ψάχνοντας τον καλύτερο κλέφτη. Τον άριστο “Μαυρογυαλούρο”. Τον “τέλειο εραστή”.

Η εν πολλοίς παύση των λογής-λογής επιδομάτων και “χορηγιών”. Η κατάπαυση του πυρός των δημόσιων προσλήψεων-όχι ότι δεν γίνονται αλλά πλέον με ρυθμό τουφεκίου και όχι μυδραλίου-η “πόρτα” που τρώει καθημερινά ο μικρομεσαίος κακομαθημένος ψηφοφόρος-πελάτης από τα συρτάρια και τους κρατικούς μπεζαχτάδες. Η μη απρόσκοπτη πρόσβαση στον Δημόσιο παράδεισο. Το “πετσόκομα” των επιδοτήσεων,των δανεικών και αγύριστων,των χιλιάδων επιδομάτων “προπέλας” και “χάρτου”, η κλαίουσα κρίνη των ευρωπαικών “κορόιδων”,που πλεόν στάζει αργά και βασανιστικά και δεν ρέει ελεύθερα. Η βροντερή πλέον απουσία της γλυκιάς αργομησθίας, η οποία έγινε πολυτέλεια για σχετικά λίγους που έχουν “καλό δόντι”. Η αίσθηση ότι “του πήραν την πατρίδα”,δηλαδή το κράτος στο οποίο αλώνιζε χρόνια. Αυτά είναι που σπάνε τα νεύρα,εξοργίζουν και τείνουν να τρελάνουν τους περισσότερους-το 90% δηλαδή- των “εκδικητών” της κάλπης. Των μασκοφόρων “Ζ” που σημαίνει “Ζήτουλας”.

Τώρα που φάγανε τα λεφτά των παιδιών και των εγγονών τους,πρέπει να μάθουν να ζουν “στεγνά”. Να αντέχουν τις συνεχιζόμενες περικοπές και μειώσεις και πλέον-ω,τι κατάντια-να πρέπει να “αποφασίσουν” ποιον Μαυρογυαλούρο θα εκλέξουν και ποιον θα “στείλουν στην αντιπολίτευση”, με κύριο γνώμονα και βασικότερο κριτήριο όχι το ποιος θα τάξει τα περισσότερα,αλλά ποιος θα περισώσει τα ήδη πετσοκομένα. Ποιος θα κάνει δηλαδή τις λιγότερες μειώσεις και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.

Πού χρόνος να απολαύσει ο λαός την ελκυστική βρώμα που Βολευτηρίου του. Δεν έχει όρεξη να χαχανίσει όπως παλιά με τα “καμώματα” του “δικού του” βουλευτή. Που όρεξη να καμαρώσει με την “καπατσοσύνη” του “δικού του” πολιτικάντη. Κόπηκε η όρεξη. Εχει νεύρα ο μαλάκας τώρα γιατί δεν μπορεί να κάνει “ζωάρα” ξεγελώντας  τους άλλους και με δανεικούρες. Αυτή τη φορά τον ξεγέλασε ο “δικός του” πολιτευτής. Δεν του είχε πει πως θά’ναι για πάντα; Γιατί ρε πούστιδες είπατε ψέματα στον κόσμο; Θα τα πάρει στο κρανίο ο “γίγαντας” και θα αλλάξει αράπη στις επόμενες εκλογές. Το νού σας.

Γελάνε οι ελληνόφωνοι υπάλληλοι που τάχα  ψηφίζονται κάθε τόσο από τα “ινδικά χοιρίδια”. Κουνάνε χαρτιά με ύφος και χέρια με πάθος εκ του βήματος του Βολευτηρίου,το οποίο μετην είσοδο των “χρυσών αυγών” και του Λεβέντη,δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το Δελφινάριο.  Μετα βίας κρατιούνται και δεν ξερνάνε πάνω στα έδρανα. Που αναγκάζονται για μερικά ψωροεκατομμύρια να κάνουν την βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των έξωθεν αφεντικών τους και του κράτους. Να μιλάνε για λογαριασμό των κολίγων,των κωπηλατών της γαλέρας,των αμόρφωτων και λιγδιάριδων που συνωστίζονται μέσα  στα ΜΜΜ ως το απόγευμα και μπρος στα ΜΜΕ ως τα μεσάνυχτα, ονειρευόμενοι κατόπιν “καλύτερες μέρες”. Ο καθένας για την πάρτι του φυσικά.    Περαστικά.

Γιατρός δεν είμαι. Ούτε του internet, ούτε κανονικός. Διάγνωση, αν δεν είσαι ορθοπεδικός και δεν έχεις εξετάσει τον παίκτη, δεν μπορείς να κάνεις. Ελπίζω όμως να μου επιτρέψει ο αγαπητός Κώστας να καταγράψω κάποια, κατά τη γνώμη μου, αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Κι ο καθένας ας κρίνει.

Υπάρχει ένας παίκτης που λέγεται Ricardo Vaz Te. Μας προτείνεται στον Πανιώνιο το 2010. Κοίτα σύμπτωση τώρα: ο παίκτης έχει χονδροπάθεια κι έχει κι αυτός χειρουργηθεί από τον ίδιο γιατρό που χειρούργησε τον Λέσκοτ. Ο γιατρός αυτός λέγεται Richard Steadman, έχει το ιατρείο του στο Vail του Colorado και θεωρείται από πολλούς ο κορυφαίος στον κόσμο σε θέματα χονδροπάθειας, έχοντας εισαγάγει μια σειρά από νέες τεχνικές, όπως το «πρωτόκολλο Steadman». Οι αθλητές οι οποίοι έχει χειρουργήσει πολλοί: Ronaldo, Ruud van Nistelrooy, Alessandro del Piero, Alan Shearer, Lothar Matthaus, Michael Owen. Και η Ναβρατίλοβα. Και ο Λέσκοτ και ο Vaz Te.

Ο Vaz Te λοιπόν, ήταν μεγάλο αστέρι μικρός. Δεκαεπτά ετών έκανε ντεμπούτο στην Premier League με την Μπόλτον. Το 2005/6, πριν κλείσει τα 20, έκανε 22 συμμετοχές στην Premier League. Στην αρχή της σεζόν 2007/8 τραυματίζεται και χειρουργείται από τον Dr. Steadman. Συνολικά πέντε εγχειρήσεις, τέσσερις στο ένα γόνατο και μία στο άλλο. Για τρεις χρονιές πρακτικά εξαφανίζεται από το ποδόσφαιρο, με μία συμμετοχή το 2007/8, δύο το 2008/9 και 7 (αλλά με τις ρεζέρβες) το 2009/10.

Βάζουν οι scouts του Πανιωνίου να δουν παλιά ματς του παίκτη και μένουν με το στόμα ανοιχτό. Ο Στέλιος ο Γιαννακόπουλος, με τον οποίο υπήρξαν συμπαίκτες, ορκίζεται για το χαρακτήρα και τις ικανότητες του παιδιού. Το ερώτημα είναι τι γίνεται με την υγεία του.

Εξετάζεται και η διάγνωση λέει ότι το ένα του πόδι είναι πολύ πιο αδύναμο από το άλλο. Αυτό, μου εξηγούν, γίνεται γιατί ο παίκτης που έχει χονδροπάθεια, ενστικτωδώς πατάει «μονόπαντα». Αν τον βάλεις να παίξει έτσι, θα έχει θλάσεις (θλάσεις έβγαζε και ο Τζιμπούρ, που είχε κι αυτός χονδροπάθεια, αν και δεν ξέρουμε αν ήταν αυτός ο λόγος). Ο παίκτης έπρεπε να κάνει ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης πριν μπει στο γήπεδο. Αυτό όμως ήταν το εύκολο: το ερώτημα ήταν, μπορεί ο παίκτης να συνεχίσει να παίζει μπάλα; Τρία χρόνια ήταν ουσιαστικά εκτός ποδοσφαίρου. Το συμβόλαιό του,  αν και αστείο για την αξία του (ως υγιούς παίκτη), και παρότι ήταν μόλις λίγο πάνω από το ένα τρίτο άλλων συμβολαίων του Πανιωνίου, δεν ήταν αμελητέο.

Φέραμε λοιπόν το γιατρό της Εθνικής Δανίας να τον δει. Ήταν καθησυχαστικός, αλλά ήθελα και μια δεύτερη γνώμη. Τον έβαλα λοιπόν στο αεροπλάνο και τον έστειλα στον (τότε πρώην αλλά αργότερα επανήλθε) γιατρό της Γιουβέντους, τον Fabrizio Tencone. Ο λόγος ήταν ότι αυτός είχε κουράρει τον Ντελ Πιέρο μετά την αντίστοιχη εγχείρηση από τον Steadman το 1998. Ως γνωστόν, ο Ντελ Πιέρο έπαιξε μπάλα μέχρι τα 40 του.

Πήρα το αεροπλάνο και πήγα κι εγώ στο Τορίνο, να μιλήσω με το γιατρό από κοντά. Η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη: ο παίκτης μπορεί να παίξει, αλλά θέλει μεγάλη προσοχή. Λίγο παραπάνω να πιεστεί το γόνατό του, αρχίζουν τα προβλήματα: χρειάζεται άρτια συνεργασία μεταξύ ιατρικού και προπονητικού τημ, μου τόνισε. Στη Γιουβέντους με τον Ντελ Πιέρο, μου λέει, τον προσέξαμε και δεν είχαμε προβλήματα. Πριν φύγω όμως, η τελευταία κουβέντα του ήταν, «σε δυο-τρία χρόνια το πολύ πουλήστε τον. Αυτό που έχει, κάθε χρόνο θα γίνεται χειρότερα. Δε θα μπορεί να παίζει σε αυτό το επίπεδο για πάρα πολλά χρόνια».

Όντως, του κάναμε συμβόλαιο, γνωρίζοντας ότι παίρναμε κάποιο (λελογισμένο) ρίσκο. Ο παίκτης σιγά-σιγά δυνάμωσε και μπήκε σε ρυθμό. Έπαιξε κι οκτώ ματς, εν συνεχεία έφυγα από τον Πανιώνιο κι οι επόμενοι τον άφησαν ελεύθερο. Πήγε αρχικά στη Χιμπέρνιαν πρακτικά τζάμπα, με τη λογική ότι το πρωτάθλημα της Σκωτίας το παρακολουθούν οι αγγλικές ομάδες. Σε μισό πρωτάθλημα κάνει δέκα συμμετοχές κι ένα γκολ. Μεταγραφή στην Barnsley στην Championship: μέχρι τέλος Γενάρη, 22 συμμετοχές, 10 γκολ. Μεταγραφή στη West Ham: στο υπόλοιπο πρωτάθλημα, 15 συμμετοχές, 10 γκολ. Στα play off, 3 συμμετοχές, 2 γκολ, συμπεριλαμβανομένου του νικητήριου γκολ στο Wembley που έστειλε τη West Ham πίσω στην Premier League. Την επόμενη χρονιά, 24 συμμετοχές στην Premier League. Μετά η καριέρα του σιγά-σιγά πήρε την κατιούσα όπως προέβλεψε ο Fabrizio Tencone. Σήμερα, μόλις στα 30 του, παίζει στην Ακχισάρ στην πρώτη κατηγορία της Τουρκίας, έχοντας κάνει φέτος έξι συμμετοχές κι ένα γκολ.

Άρα η χονδροπάθεια δεν είναι κάτι καταδικαστικό: υπάρχει το παράδειγμα του Del Piero. Όμως είναι κάτι που δεν ξέρεις πότε θα χτυπήσει. Επίσης, είναι κάτι μη αναστρέψιμο.

Με βάση αυτά τα στοιχεία, θα ήθελα να σχολιάσω αυτό που λέει ο γνωστός Κώστας. Ότι «ο… σακάτης [Λέσκοτ] στις δύο προηγούμενες σεζόν είχε 66 συμμετοχές στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του κόσμου. Στην Πρέμιερ Λιγκ. Τόσο σακατεμένος ήρθε».

Ο Βαζ Τε λοιπόν, με τη λογική του Κώστα, ήρθε «σακάτης» (με την ευκαιρία, τα ίδια διέδιδε και κάποιος πρώην παράγοντας του Πανιωνίου). Τα προηγούμενα τρία χρόνια είχε τρεις, ουσιαστικά, συμμετοχές κι άρα δεν έπρεπε να τον έχει πάρει ο Πανιώνιος.

Ελπίζω όμως ότι θα μου επιτρέψει  ο Κώστας να αναφέρω ότι δεν κάνουν όλες οι ομάδες έτσι. Δε λένε δηλαδή, τόσες συμμετοχές είχε πέρσι ο παίκτης, που να τον τρέχουμε τώρα στους γιατρούς, μια χαρά θα είναι. Να δώσω ένα παράδειγμα, με έναν άλλον, πολύ γνωστό μας παίκτη: τον Τζιμπούρ. Ο οποίος κόπηκε στα ιατρικά τεστ από την Νότιγχαμ το καλοκαίρι του 2013. Ο παίκτης, ως γνωστόν είχε διαγνωστεί με χονδροπάθεια στην ΑΕΚ το 2008, με επίσημη ανακοίνωση της ΠΑΕ. Ποια ήταν στα στατιστικά του Τζιμπούρ τις προηγούμενες δύο χρονιές, πριν κοπεί από τη Νότιγχαμ; Συμμετοχές 79, γκολ 38. Εκ των οποίων στο Champions League 10 συμμετοχές και 3 γκολ. Κι όμως, οι χαζοί οι Άγγλοι τον έκοψαν—για να τον πάρουν έξι μήνες μετά, αλλά πληρώνοντας τον Ολυμπιακό και τον ίδιο ανάλογα με τις συμμετοχές. Και βέβαια πολύ καλά έκαναν, γιατί ο παίκτης πέρασε και δεν ακούμπησε.

Πράγμα το οποίο κάποιες ομάδες το κάνουν συχνά. Π.χ., η Έβερτον, όταν αγόρασε το Λέσκοτ το 2006. Αρχικά, υπήρχαν αμφιβολίες «για τη μακροχρόνια εξέλιξη του τραυματισμού του στο γόνατο». Οι οποίες κάμφθηκαν όταν συμφωνήθηκε η μεταγραφή να πληρωθεί «σπαστά»: 2 εκ. λίρες μπροστά, 2 εκ. σπαστά σε δυόμιση χρόνια «εφόσον ο παίκτης συνέχιζε να παίζει ποδόσφαιρο» (όπως επί λέξει είπε ο γενικός διευθυντής της Wolves), κι άλλο 1 εκ. με βάση τις συμμετοχές.

Υπάρχουν όμως και διαφορετικές ιατρικές απόψεις: η Μάντσεστερ Σίτι πλήρωσε 22 εκ. λίρες για τον Λέσκοτ το 2009, μετά από σειρά (προφανώς θετικών) ιατρικών εξετάσεων. Σύμφωνα με το BBC, ο ίδιος παίκτη φέτος τον Αύγουστο κόπηκε από τη Rangers στο ιατρικό τεστ. Να σημειώσουμε βέβαια εδώ ότι ο πρόεδρος της Άστον Βίλα, αυτός που έδωσε 900.000 ευρώ στο Λέσκοτ για να λύσει το συμβόλαιό του και να έρθει στην ΑΕΚ, δήλωσε ότι δεν ήταν ιατρικό το πρόβλημα, αλλά ότι ο παίκτης δεν τα βρήκε στα λεφτά με τη Rangers. Ο πρόεδρος της Rangers όμως είπε ότι το πρόβλημα δεν ήταν στα λεφτά, αλλά ότι ο παίκτης αποφάσισε να μείνει με την οικογένειά του στο Μάντσεστερ για να μην αλλάξουν σχολείο τα τρία παιδία του, πράγμα που θα συνέβαινε αν πήγαινε στη Rangers στη Σκωτία. Δεν ξέρω βέβαια τι έγινε με τα παιδιά του όταν ήρθε στην Αθήνα.

Να ανακεφαλαιώσουμε: έναν παίκτη με χονδροπάθεια μπορείς να τον αγοράσεις (όπως, π.χ., έκανε η City με το Λέσκοτ), μπορείς να τον απορρίψεις (όπως έκανε αρχικά η Νότιγχαμ με τον Τζιμπούρ και η Μπέρμιγχαμ με τον Ολισαντέμπε, με τον Παναθηναϊκό τότε να απειλεί με αγωγές) ή να τον πληρώνεις βάσει εμφανίσεων (όπως έκανε η Νότιγχαμ τη δεύτερη φορά με τον Τζιμπούρ και η Έβερτον με το Λέσκοτ). Αποφάσεις είναι αυτές, με ρίσκο όπως όλες στη ζωή. Κάποιες βγαίνουν, κάποιες όχι. Μπορεί να είμαστε και άτυχοι: όμως όλοι κρινόμαστε, τελικά, από το αποτέλεσμα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι έχει τεράστια σημασία η ιατρική φροντίδα που λαμβάνει ο παίκτης μετά τη μεταγραφή.

Δεν είναι υποχρεωτικό, λοιπόν, ότι ο Νικολάου έκανε κακά τη δουλειά του στην περίπτωση Λέσκοτ και ο γιατρός της Γιουβέντους καλά στην περίπτωση Βαζ Τε. Μπορεί ο πρώτος να ήταν απλά άτυχος και ο δεύτεροςαπλά τυχερός. Ή μπορεί ο Λάκης να είχε διαγνώσει σωστά την κατάσταση των Μπρέσεβιτς, Τζιμπούρ και Λέσκοτ, να είχε εξηγήσει τους κινδύνους στη διοίκηση κι αυτή να έλαβε κάποιες αποφάσεις που εμπεριέχουν ρίσκο: αυτό δεν είναι υποχρεωτικά κακό. Είπαμε όμως, ο καθένας κρίνεται εκ του αποτελέσματος.

Βέβαια, ο ίδιος ο Λάκης είπε ότι «[Ο Λέσκοτ] Είχε κάνει μια εγχείριση στο ίδιο γόνατο πριν οκτώ χρόνια. Ίσως να υπήρχε μια μικρή αδυναμία πάνω σε αυτό. Δεν υπήρχε όμως κάποιο θέμα, είχε εξεταστεί πριν υπογράψει. Όταν κάποιος παίζει από το 2000 σε τέτοιο υψηλό επίπεδο υπάρχει καταπόνηση. Έγινε αυτό το ατύχημα που μπορεί να γίνει στον καθένα». Ένας «γιατρός του internet» θα έλεγε βέβαια ότι, μπορεί όντως αυτό το ατύχημα να συμβεί στον καθένα, αλλά μήπως είναι ιδιαίτερα αυξημένες οι πιθανότητες για κάποιον με τόσο επιβαρυμένο ιστορικό; Ο Λάκης βέβαια είναι ορθοπεδικός κι έχει εξετάσει τον παίκτη, οπότε εμείς τι να λέμε;

Ελπίζω όμως να μας επιτρέψει ο Κώστας να σημειώσουμε ότι κάποιος άλλος γιατρός, όχι του internet αλλά της Rangers, υποθέτουμε ορθοπεδικός και μάλλον αφού εξέτασε τον παίκτη, είχε διαφορετική γνώμη και γι αυτό ο παίκτης κόπηκε στα ιατρικά τεστ (εκτός αν πιστέψουμε ότι δεν ήθελε να πάρει τα παιδιά του από το σχολείο για να τα πάει στη Γλασκώβη αλλά δεν είχε πρόβλημα να τα φέρει στην Αθήνα).

Διαφωνίες μεταξύ γιατρών υπάρχουν. Εδώ ο Λάκης θεωρούσε την εγχείρηση δεδομένη, μιλώντας για το πώς θα αντιμετωπιστεί ο τραυματισμός: «Το πρώτο μέλημα είναι να αφαιρεθούν τα κομματάκια, τα ελεύθερα σωμάτια μέσα από το γόνατο. Αμέσως θα ανακουφιστεί το γόνατο. Στη διάρκεια της αρθροσκόπησης, ανάλογα με το σημείο του γόνατος που έχει φύγει, θα αποφασιστεί αν θα γίνει κάτι στο γόνατο για να δημιουργηθεί ξανά κόκκαλο και χόνδρος. Ο γιατρός που θα κάνει την επέμβαση θα αποφασίσει αν θα κάνει προσπάθεια βελτίωσης του κρατήρα. Από ό,τι έχω δει, η επιφάνεια δεν φορτίζεται. Είναι σαν να έχει φύγει ένα πλακάκι από ένα δωμάτιο και δεν επηρεάζεται η λειτουργικότητα του γόνατος. Δεν νομίζω να χρειαστεί κάτι περισσότερο. Αυτή είναι η πρώτη μου αίσθηση. Το παιδί είχε γιατρό στη διάρκεια της μακροχρόνιας παραμονής του στην Αγγλία τον Άντι Γουίλιαμς, που είναι γνωστός και φίλος μου και δεν υπήρχε καμία αντίρρηση να τον εγχειρήσει εκείνος». Όμως, ο «γνωστός και φίλος» του Λάκη Άντι Γουίλιαμς φαίνεται να είχε διαφορετική γνώμη, αφού, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΠΑΕ «του συνέστησε να ακολουθήσει συντηρητικό πρόγραμμα αποκατάστασης δύο εβδομάδων στο γόνατό του και μόνο αν το πρόβλημα δεν ξεπεραστεί, να υποβληθεί σε αρθροσκόπηση».

Εκτός εάν μπορούν να «αφαιρεθούν τα κομματάκια» (πράγμα που ήταν «πρώτο μέλημα») με «συντηρητική αγωγή», πράγμα το οποίο εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε, γιατί δεν είμαστε γιατροί. Οπότε, ίσως θα μπορούσε να ρωτήσει έναν κανονικό γιατρό ο Κώστας (τον ίδιο το Λάκη ίσως;) και να μας το εξηγήσει, για να μη χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς τους «γιατρούς του internet».

Ελπίζω πάντως να μην έχει δίκιο ο Λάκης αυτή τη φορά, ο τραυματισμός να απαιτούσε όντως εγχείρηση κι  η επιλογή της συντηρητικής αγωγής να έγινε λόγω της προχωρημένης (ποδοσφαιρικά) ηλικίας του παίκτη. Όπως είπε ο ίδιος ο Νικολάου «[τ]ο κακό σενάριο είναι απουσία το λιγότερο έξι μηνών, αν γίνει μεταμόσχευση χόνδρου». Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν διαπιστωνόταν όντως ανάγκη μεταμόσχευσης χόνδρου, θα είχε καμία όρεξη άραγε ο παίκτης να μπει σε τέτοιους μπελάδες; Σ’ αυτό το κακό σενάριο, η φετινή χρονιά είναι θα ήταν ήδη χαμένη, ενώ το συμβόλαιο αυτό είναι (λογικά) το τελευταίο του παίκτη κι είναι κλειστό διετές. Γιατί να μπλέκει με εγχειρήσεις;

Να σημειώσουμε εδώ ότι δεν είναι ανήκουστο ο γιατρός να λέει ότι ο παίκτης χρειάζεται εγχείρηση κι ο παίκτης να κρίνει ότι αυτό δεν έχει νόημα. Ο Ντέμης π.χ., το καλοκαίρι του 2004 (πριν το Euro), και παίρνοντας μαζί για παρέα τον Κατσουράνη, επισκέφθηκε το γιατρό της εθνικής ομάδας στίβου της Γερμανίας για το θέμα των ενοχλήσεων που είχε στη μέση και για το οποίο είχε εγχειρισθεί το Δεκέμβριο του 2003 (τα έχει πει κι ο ίδιος εδώ). Αφού τον εξέτασε ο γιατρός, τον ρώτησε αν παίζει σκυφτός (εννοείται χωρίς να τον έχει δει ποτέ να παίζει). Ο Ντέμης βέβαια εξεπλάγη, και τον ρώτησε πώς το ξέρει. Η απάντηση ήταν ότι το πρόβλημα που είχε στη μέση ο Ντέμης προερχόταν από το γεγονός ότι είχε κοντούς κοιλιακούς μυς, που του επέβαλαν να παίζει σκυφτός. Απόρησε μάλιστα ο γιατρός για το ότι αυτό δεν είχε διαγνωσθεί ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ισπανία. Η ενδεδειγμένη λύση ήταν η εγχείρηση, η οποία όμως θα άφηνε τον Ντέμη εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως και ολόκληρη τη σεζόν, αν θυμάμαι καλά. Όντας 31 ετών,  θέλοντας να παίξει στο Euro κι έχοντας στο νου του και την προεδρία της ΑΕΚ, ο Ντέμης επέλεξε τη συντηρητική αγωγή, με αποτέλεσμα να συνεισφέρει στο Euro, αλλά βέβαια όχι ανάλογα της μεγάλης του κλάσης. Μετά έκοψε το ποδόσφαιρο, οπότε δε χρειάστηκε ποτέ εγχείρηση.

Υ.Γ.         Να σημειώσουμε εδώ ότι πρώην παντοδύναμος μάνατζερ έχει φάει τ’ αυτιά του Μελισσανίδη για τον Τσιγκρίνσκι, ότι θα βγάλει σοβαρό τραυματισμό σίγουρα (υποτίθεται βάσει πληροφοριών, αλλά κρίνοντας κι από τις ελάχιστες συμμετοχές του παίκτη τα τελευταία χρόνια). Η αξιοπιστία των μάνατζερ είναι βέβαια γνωστή και το κίνητρο διαφανές: αν βγάλεις τους άλλους σκάρτους, μπορεί ο πρόεδρος να εμπιστευθεί εσένα. Οπότε, προφανώς και δεν το υιοθετώ αυτό, αλλά το σημειώνουμε για το μέλλον. Ο καιρός θα δείξει.

«Έπαιξε» αρκετά η λέξη σεβασμός πρόσφατα. Πρώτα οι παλαίμαχοι, που με ανακοίνωσή τους ζήτησαν «σεβασμό στα ιστορικά κεφάλαια αυτού του συλλόγου». Ακολούθησε ο Ντέμης, που ανάρτησε στο facebook μια φωτογραφία με μεγάλες μορφές της ιστορίας της ΑΕΚ με τη λέξη «respect».

Ας μην ασχοληθούμε με το τι έλεγε ο Ντέμης για κάποιες από αυτές τις μεγάλες μορφές παλιότερα: προφανώς ωρίμασε και τώρα ξέρει καλύτερα. Να μιλήσουμε επί της αρχής.

Κατά τη γνώμη μου, σεβασμός οφείλεται σε κάθε άνθρωπο που τον αξίζει, παλαίμαχο ή μη. Σεβασμός οφείλεται και στο μεροκαματιάρη που αγόρασε ένα διαρκείας από το υστέρημά του για να βοηθήσει την ομάδα. Ίσως μάλιστα και περισσότερος, γιατί αυτός δεν ελπίζει σε κάποια ανταπόδοση. Ο παλαίμαχοι, ιδίως οι πιο πρόσφατοι, πληρώνονταν για τις υπηρεσίες τους, κάποιοι και αδρά. Κι όταν έβρισκαν περισσότερα χρήματα αλλού, έφευγαν—και πολύ καλά έκαναν, γιατί έχουν κι οικογένειες να θρέψουν.

Προφανώς, οι μεγάλες ποδοσφαιρικές μορφές (της ΑΕΚ και κάθε ομάδας) δεν έφτασαν εκεί που έφτασαν τυχαία: χρειάστηκε πολύς κόπος, ιδρώτας, στερήσεις, αντοχή στην ψυχολογική πίεση του ποδοσφαίρου. Γι αυτό, τους οφείλεται σίγουρα σεβασμός: για την ποδοσφαιρική τους καριέρα και την προσφορά τους στο γήπεδο, την οποία ουδείς δικαιούται να διαγράψει. Ό,τι κι αν έκανε ο Μπάγεβιτς φεύγοντας από την ΑΕΚ, δεν παύει να υπήρξε ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής κι ένας προπονητής που υπήρξε αρχιτέκτονας των επιτυχιών της ΑΕΚ προ εικοσαετίας. Ο Μανωλάς ήταν κι αυτός ένας τεράστιος παίκτης που σε περιβάλλον Μποσμάν θα είχε παίξει σε κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα. Το ίδιο κι ο Ντέμης, ο Τσιάρτας, ο Νικολάου, ο Τιμούρ. Δε νομίζω, όμως, να το αρνήθηκε κανείς αυτό.

Δεν ξέρω αν η κριτική στον προπονητή Μανωλά είναι δίκαιη ή άδικη (θα με ενδιέφερε πάντως να μάθω γιατί «στον συγκεκριμένο αγώνα [στην εφτάρα] η ομάδα μας αποτελείτο από παίκτες που ανήκαν ηλικιακά στην αμέσως χαμηλότερη κατηγορία», όπως αναφέρουν οι παλαίμαχοι). Δεν έχω ιδέα αν είχε στα χέρια του τα εφόδια για να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα, κι αν δεν τα είχε αν θα άντεχε οικονομικά να σηκωθεί να φύγει. Για το θέμα του ανηψιού του έχω γράψει ότι η ΑΕΚ έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να τον κρατήσει τον παίκτη, οπότε ναι, σίγουρα δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε ο Στέλιος, αλλά ουσιαστικά δεν έβλαψε την ομάδα.

Το μόνο βέβαιο όμως είναι ότι η πρόσφατη κριτική στο Μανωλά (ξαναλέω, δίκαιη ή άδικη δεν το εξετάζω) δεν έγινε για την ποδοσφαιρική του καριέρα: δεν άκουσα να πει κανείς ότι ήταν άμπαλος. Η κριτική έγινε για τις προπονητικές του ικανότητες. Τι εννοούν λοιπόν οι παλαίμαχοι; Ότι η κριτική στον προπονητή Στέλιο Μανωλά δείχνει έλλειψη σεβασμού κι άρα ο Στέλιος ως προπονητής πρέπει να είναι υπεράνω κριτικής, ή ότι μπορεί βέβαια να ασκείται κριτική, αρκεί να είναι θετική;

Ο Λάκης ο Νικολάου υπήρξε μεγάλος ποδοσφαιριστής. Σήμερα του ασκείται κριτική (δίκαιη ή άδικη, αδιάφορο) για τον τραυματισμό του Λέσκοτ. Ο ίδιος δηλώνει ότι «δεν υπήρχε όμως κάποιο θέμα, είχε εξεταστεί πριν υπογράψει. […] Έγινε αυτό το ατύχημα που μπορεί να γίνει στον καθένα». Μπορεί όντως να ήταν ατυχία στην ατυχία στην ατυχία (μετά και τις χονδροπάθειες των Τζιμπούρ και Μπρέσεβιτς). Αν δεν είσαι ορθοπεδικός και δεν έχεις εξετάσει τον παίκτη, δεν μπορείς να ξέρεις. Αν όμως κάποιος από τους παλαίμαχους έπρεπε να στείλει το γιο του για εγχείριση στο γόνατο, αναρωτιέμαι αν θα το έψαχνε παραπάνω το θέμα ή θα έλεγε «αφού ο Λάκης υπήρξε μεγάλος ποδοσφαιριστής, δεν μπορώ να τον αμφισβητήσω ούτε ως χειρουργό». Βέβαια, με αυτή τη λογική μπορεί να έστελνε το παιδί του να το χειρουργήσει κι ο Αρδίζογλου…

Πολλοί πρώην ποδοσφαιριστές, ορισμένοι και μεγαλύτερου βεληνεκούς από οποιονδήποτε παλαίμαχο της ΑΕΚ, έγιναν προπονητές. Κάποιοι εμπνέουν σεβασμό και ως προπονητές (π.χ. Αντσελότι). Με κάποιους άλλους γελάει ο κόσμος (π.χ., Ματέους). Έπρεπε μήπως η Μπάγερν να διώξει τον Αντσελότι και να πάρει τον Ματέους ως προπονητή, λόγω σεβασμού στην τεράστια ποδοσφαιρική προσφορά του δεύτερου στην ομάδα; Ο Αντσελότι κατάφερε με τη δουλειά του να κερδίσει το σεβασμό (και) ως προπονητής, ο Ματέους όχι.

Αυτό δεν ισχύει μόνο στο ποδόσφαιρο: νομίζω ελάχιστοι άνθρωποι δε σέβονται το Μίκη Θεοδωράκη ως συνθέτη. Είναι όμως δύσκολο να τον σεβαστείς και για τις πολιτικές του απόψεις, ιδίως γιατί άλλαζαν κάθε τρεις και λίγο, πηγαίνοντας από το ένα άκρο στο άλλο (σε αντίθεση με τις πολιτικές απόψεις του Χατζηδάκι, π.χ.). Ο Στηβ Γιατζόγλου υπήρξε μεγάλος, για την εποχή του, μπασκετμπολίστας, με τεράστια προσφορά στον Ολυμπιακό. Αν κάποιος οπαδός του Ολυμπιακός ασκήσει σήμερα κριτική στο Γιατζόγλου για τις δηλώσεις για τη Χρυσή Αυγή, είναι άραγε ασεβές αυτό;

Να επανέλθουμε όμως στο ποδόσφαιρο. Μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει την ποδοσφαιρική προσφορά του Ριβάλντο στο (παγκόσμιο) ποδόσφαιρο; Πρέπει όμως να τον σεβόμαστε ως χαρακτήρα και όταν τον πιάνουν τα δάκρυα για το ότι φεύγει από τον Ολυμπιακό, και όταν σηκώνει τα τέσσερα δάχτυλα και μιλάει για πέτσινα πρωταθλήματα και όταν δηλώνει οπαδός του Ολυμπιακού, ζητώντας συγγνώμη; Άλλος παλαίμαχος της ΑΕΚ (και μεγάλο ταλέντο) συνελήφθη πρόπερσι με 860 χάπια μεθαδόνης. Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε κάποιος άλλος παλαίμαχος, αν κάποια απ’ αυτά τα χάπια κατέληγαν στο παιδί του. Με σεβασμό;

Να πούμε κι άλλα παραδείγματα, εντελώς εννοείται φανταστικά, γιατί τέτοια πράγματα δε γίνονται, ιδίως στην ΑΕΚ:

Ας πούμε ότι μια σημαία της ΑΕΚ πιάνεται «στα πράσα» να προσπαθεί να φέρει ένα υπερτιμημένο «παλτό» στην ομάδα, σε συνεργασία με γνωστό μάνατζερ. Τι θα πρόσταζε ο σεβασμός σ’ αυτή την περίπτωση; Να κάνουμε τα στραβά μάτια;

Ας υποθέσουμε ότι άλλος παλαίμαχος «στηνόταν» συστηματικά στα ματς της ομάδας μας με τον Ολυμπιακό (κάτι τέτοια έλεγε ο μακαρίτης ο Μάκης, αλλά βέβαια είναι συκοφαντίες).

Ότι κάποιος άλλος παλαίμαχος φρόντισε ως παίκτης, σε συνεργασία με παντοδύναμο μάνατζερ κι ένα δικηγόρο της ομάδας, να μείνει ελεύθερος, με αποτέλεσμα να μην επωφεληθεί παρά ελάχιστα η ομάδα από τη μεγάλη μεταγραφή που πήρε.

Τέλος, ας υποθέσουμε ότι άλλος παλαίμαχος προσπάθησε να «δέσει» την ΑΕΚ σε μία μακροχρόνια καταπλεονεκτική σύμβαση.

Πώς θα πρότειναν οι παλαίμαχοι και ο Ντέμης να χειριστούμε αυτές τις (φανταστικές βέβαια) περιπτώσεις, δείχνοντας ταυτόχρονα το δέοντα σεβασμό;

Κατά τη γνώμη μου, ο σεβασμός κερδίζεται με τις πράξεις μας και μπορεί να χαθεί ανά πάσα στιγμή της ζωής μας. Κάποιοι παλαίμαχοι κατάφεραν να κερδίσουν το σεβασμό όχι μόνο ως ποδοσφαιριστές, αλλά με τη γενικότερη στάση ζωή τους, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το τέλος της καριέρας τους. Άλλοι όχι. Είναι ισοπεδωτικό να τους «τσουβαλιάζουμε» όλους μαζί υπό τον τίτλο «παλαίμαχοι».

Αν θέλουν οι παλαίμαχοι να τους σεβόμαστε όχι μόνο ως παίκτες, αλλά και ως θεματοφύλακες της ιδέας της ΑΕΚ, θα τους πρότεινα να εξετάσουν το ενδεχόμενο να τοποθετούνται δημόσια όχι μόνο όταν πλήττονται τα συμφέροντα παλαιμάχων, αλλά κι όταν πλήττεται η ίδια η ΑΕΚ.

Για να φτάσει η ΠΑΕ στη Γ΄ Εθνική προηγήθηκε πολυετής βιασμός από συγκεκριμένους δράστες. Για να καταντήσει η Ερασιτεχνική εκεί που κατάντησε, επίσης. Επειδή δε θυμάμαι κάποια σθεναρή αντίσταση των παλαιμάχων σ’ αυτά τα φαινόμενα, θα συνεχίσω να τους σέβομαι ως παίκτες και να τους ευχαριστώ για τις χαρές που μου χάρισαν, αλλά θα περιμένω να δω συγκεκριμένες πράξεις πριν τους σεβαστώ για οποιαδήποτε άλλη ιδιότητά τους, συμπεριλαμβανομένης αυτής του θεματοφύλακα της ιδέας της ΑΕΚ.