…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να μιλάω για ένα κέρμα. Το οποίο είναι αλήθεια, μπορεί να κάνει πολλά. Ας πούμε να πέσει από την πλευρά των γραμμάτων ή της κορώνας – για να θυμηθούμε τα παλιά. Μπορεί επίσης στο στρίψιμο να χαρίσει έναν τίτλο ή να φέρει λεφτά στους τζογαδόρους, που το χρησιμοποιούν για να παίξουν. Μπορεί επίσης να ρολάρει ή να κάτσει κι όρθιο ακόμα και μετά το πέταγμα του.

Όταν όμως μιλάς για ποδοσφαιρικές ομάδες, κι όταν το παίζεις οργάνωση και τα τοιαύτα που σερβίρονται από την ΑΕΚ, η θεωρία του κέρματος που μπορεί να κάνει ό,τι θελήσει, είναι κάθετα κι οριζόντια, απαγορευτική. Όταν υποτίθεται έχει γίνει ένας στρατηγικός σχεδιασμός για να καλύψει η ομάδα τις αδυναμίες της αλλά και να ενισχυθεί περαιτέρω, μιλάμε για επενδύσεις και στοχευμένες κινήσεις. Δεν μιλάμε ούτε για κάποιον Γάλλο προπονητή που σε έφτυσε, δεν μιλάμε για τα φιάσκα με Λαίφηδες ή Κατσάρ – ακόμα και σήμερα με κάποιον ανύπαρκτο Αλγερινό -, αλλά μιλάμε πράγματι οτι η νέα μασκότ – ο Χάγκα – ίσως και να περιγράφει τον κλαυσίγελο που επικράτησε και φέτος.

Το μόνο θετικό αυτήν την στιγμή, είναι οτι απολύθηκε ο Ραν Ταν Πλαν. Πάντα όταν μια ομάδα λιγοστεύει από Σέρβους, κάνει βήματα προς την θετική κατεύθυνση. Κι όποιος αμφιβάλει γι’ αυτό, μπορεί να δει απλά τις κόνξες που κάνει ο Ζόριτς – ναι το άμπαλο πουλέν του Μπάγιεβιτς – , τον οποίον λέει η ΑΕΚ αποφάσισε να τιμωρήσει κρατώντας τον σε κάποια ετήσια αργομισθία. Μιλάμε οτι δεν ξέρω ποιόν τιμωρεί τελικά.

Αφήνοντας όμως την γκρίνια κατά μέρους, μπορούμε να κοιτάξουμε την μιά πλευρά του κέρματος : Η ΑΕΚ κακήν κακώς, έκανε έξι μεταγραφές. Και μπορούμε να πούμε οτι έβαλε τέσσερις παίκτες στον άξονα της, οι δύο που υπολογίζονται σαν βασικοί ( Τσιγκρίνσκι και Αλμέιδα ), και οι άλλοι δύο που λογίζονται σαν καλές εφεδρίες ( Μπακασέτας και Μπάρκας ). Επίσης η μεταγραφή του Πατίτο στα φτερά καθώς και του Ντίας σαν back up του Ντίντακ, οφείλουν να λογιστούν σαν κινήσεις χρήσιμες. Άρα, η μια όψη του νομίσματος, λέει οτι η ομάδα ενισχύθηκε.

Το κέρμα όμως έχει και την άλλη όψη : Την αρνητική. Την οποίαν θα ήθελα να αποφύγω σαν οπαδός και πελάτης – ανανέωσα κανονικότατα τα διαρκείας μου – αλλά δεν είναι δυνατόν να μην την μοιραστώ με όλους που είναι συμπάσχοντες με εμένα. Όσο και να θέλω να φοράω τον οπαδισμό, δεν μπορώ να είμαι Τσουκαλάς. Μπορεί να αγαπάω μια γυναίκα, αλλά αν εκείνη με κερατώνει, είμαι υποχρεωμένος να κάνω την καρδιά μου πέτρα.

Κοιτώντας λοιπόν τις έξι μεταγραφές, και γνωρίζοντας τέλεια οτι όλες οι μεταγραφές σε όλες τις ομάδες του κόμσου είναι θέμα τύχης, μπορώ να πω οτι οι αποκτηθέντες ξένοι παίκτες, έχουν μια καθοδική πορεία. Χρόνο με τον χρόνο, γίνονται χειρότεροι σε διάθεση προσφοράς. Και μάλιστα δεν είναι οτι παίζανε στην ίδια ομάδα και λόγω του περιβάλοντος της είχαν βαλτώσει. Ίσα ίσα που είχαν αλλάξει μπόλικες ομάδες και παραστάσεις. Φυσικά κι αυτό δεν λέει τίποτα, αλλά είναι άξιο καταγραφής.

Ποιάς καταγραφής; Μα οτι οι συγκεκριμένες μεταγραφές, ανήκουν σε κάποιο στοίχημα που παίζεται. Κι όταν παίζεις στοίχημα με νόμισμα, τότε έχεις πιθανότητες 50% να κερδίσεις ή να χάσεις. Πάντως να σου βγουν όλα τα πονταρίσμτα, είναι στατιστικώς αδύνατον. Αν σου βγουν τα μισά, είσαι παραπάνω από επιτυχημένος. Στις κανονικές εταιρείς ας πούμε, είσαι πολύ καλά αν σου βγει ένα 30% σε καινούργιο ανθρώπινο δυναμικό. Οπότε εδώ, ήδη έχουμε ξεπεράσει τον άγραφο κανόνα.

Φυσικά μπορεί να είμαστε κωλόφαρδοι και να βγουν τα πάντα. Είπαμε, τα πάντα γίνονται στον τζόγο. Αν όμως δεν είμαστε, και δεν χρειάζεται να πούμε τι θα γίνει αν δεν βγει τίποτα, μπορεί να προσευχόμαστε να μας βγουν οι δυό παίκτες του άξονα. Ο Ουκρανός κι ο Πορτογάλος δηλαδή. Και δεν μας λέει τίποτα οτι ο Τσιγκρίνσκι έχει πάρει φανέλα βασικού. Είχε κάποιον ανταγωνιστή; Κενό είχαμε εκεί, οπότε πήρε μια χήρα θέση. Ή μήπως είχε ανταγωνιστή ο Αλμέιδα, που βέβαια ακόμα δεν είναι έτοιμος. Κι αυτός, σε μια τρύπα μπήκε. Κι εύχομαι ειδικά γι’ αυτόν, να του βγει ο εγωισμός του, διότι αλλιώς για να βάλουμε γκολ, θα πρέπει να κάνουμε αίτηση στην Θεία Χάρη.

Οι άλλοι δύο, οι περιφερειακοί, ανήκουν κι αυτοί σε στοίχημα. Άλλος περισσότερο, κι άλλος λιγότερο. Ο Πατίτο έχει πιο πολλές περγαμηνές, κι είναι τα πάντα στο χέρι του, αφού η ΑΕΚ χρειαζόταν ακραίο μπροστά, που παίζει και τις δυό μεριές, κι άρα μια χαρά παίζει με τον Μπαρμπόσα. Άλλος ανταγωνισμός δεν υπάρχει, αφού ο Βάργκας δεν είναι εξτρέμ, ενώ ο Πλατέλας έμεινε επειδή δεν έκλεινε μια στοιχειώδης μεταγραφή, και φοβήθηκε ο Τιμούρ. Στοίχημα μεγαλύτερο λοιπόν σε σχέση με τον Ντίας, που η θέση του δεν είναι και τόσο νευραλγική. Όσο κι αν ευχόμαστε να έχει καλύτερη σέντρα από τον υποτιθέμενο βασικό, και βέβαια να δώσει και λίγη ουρουγουανική τσαμπουκαλίδικη νοοτροπία στην ομάδα.

Το κέρμα λοιπόν, αυτά μας λέει. Οτι έχουμε προχωρήσει με τζογάρισμα και με τα χέρια στην στάση της προσευχής. Με κάκιστο μεταγραφικό σχεδιασμό, που αποδεικνύεται οτι στο ματς της Ευρώπης, από όλες τις μεταγραφές, θα παίξει μόνο μία. Και μην μου πεταχτεί κανείς και μιλήσει για ομοιογένεια. Αυτά είναι παπαριές. Όταν οι παίκτες είναι μπαλαδόροι, τα λοιπά ευκόλως παραλείπονται. Τι να θυμηθούμε ; Παλιά τον Μανωλά ή τον Μαύρο, που όποτε γουστάρανε κάνανε προετοιμασίες, ή μήπως πέρσι τον Γιόχανσον που ήρθε και φυτεύτηκε μέσα στην ομάδα;

Άφησα τελευταίους τους δυό Έλληνες. Κι αυτοί στοιχήματα είναι αφού από αστείες φανέλες, ήρθαν σε ομάδα, που πλέον έχει στόχο το πρωτάθλημα. Την μπάλα την ξέρουν, και πλέον είναι στοίχημα προσωπικότητας αλλά και προπονητή. Τώρα το γιατί δεν ξεκινάει ο Μπάρκας, ίσως να οφείλεται στο οτι ακόμα υπάρχει εκεί μέσα, η νοοτροπία καψόνι του Μπάγιεβιτς. Ίσως και το οτι δεν θέλει να τον αγχώσει ο Τιμούρ, με το ( τα )  παιχνίδι της Ευρώπης, και θέλει να τα φορτώσει όλα στον Ανέστη. Το σίγουρο είναι οτι η ομάδα έψαχνε πιο έμπειρο τερματοφύλακα – ακόμα και μετά την απόκτηση Μπάρκα – αλλά ξαναέπαθε άλλο ένα φιάσκο.

Ένα φιάσκο, που δεν θέλουμε με τίποτα να πάθουμε με τον Μπακασέτα. Έναν παίκτη που δεν τον ήθελε ο Πογιέτ, αφού είναι σαν τον Μάνταλο, δεν είναι τόσο βρώμικος, δύσκολα μαρκάρει, και δεν ανταποκρίνεται σε ελαφρώς πλάγιες θέσεις. Το στοίχημα εδώ είναι να μην κάμψουμε το αεκτζήδικο φρόνημα του και να τον χωρέσουμε στην ενδεκάδα, αφού μόνο αυτός έχει το πλεονέκτημα του δυνατού κι εύστοχου σουτ, εκτός περιοχής. Αυτό που θα θελήσουμε κόντρα στους Γάλλους, που πρακτικά θα πάμε σε κόντρα επιθέσεις.

Όμως για τον Μπακασέτα, θα έχουμε μπόλικες ευκαιρίες για συζητήσεις στο μέλλον. Μπορεί και να ήρθε, επειδή επίκειται κάποια πώληση του Μάνταλου, του χρόνου. Όπως και να το κάνουμε, η ΑΕΚ, μπορεί να αρνείται τώρα τις διάφορες προτάσεις, αλλά η πολιτική της θα αλλάξει. Κι ολόσωστα. Ήδη το να κρατάς τον Σιμόες, δηλαδή να αρνείσαι πρόταση έξι μύριων ενώ τον έχεις πάρει με εβδομήντα χιλιάρικα, είναι τεράστια πολυτέλεια. Πολυτέλεια, που δείχνει την διάθεση του Μελισσανίδη για το πρωτάθλημα, αλλά ταυτόχρονα δείχνει και την γύμνια μας.

Στο κέντρο. Εκεί που χτίζονται όλες οι ομάδες, και η ΑΕΚ, σε ένα ακόμα στοίχημα, δεν έχει αναπληρωματικούς χαφ στις θέσεις του Σιμόες και του Γιόχανσον. Θα πάρουν παίκτη, θα μου πείτε. Ε, όταν πάρουν, θα ξαναγράψω το κείμενο, κι ειδικά αυτήν την τελευταία παράγραφο. Διότι όλα τα παραπάνω, δεν βλέπω να αλλάζουν, οπότε πράγματι ευχόμαστε το νόμισμα που ρίχνουμε, να σταθεί όρθιο. Να πιάσουν όλοι, να πετύχουμε τον στόχο μας,  και να δούμε και ολίγην μπάλα. Και να σταματήσουμε να βλέπουμε στοιχήματα μόνο.

Υγ. Καλή επιτυχία κόντρα στους Γάλλους. Όχι οτι μας λέει και κάτι, αφού η ομάδα θα ετοιμαστεί αργότερα, αλλά έτσι για το ονόρε και τους βαθμούς που χρειάζονται για τις ελληνικές ομάδες, μια που δεν έχουν αποφασίσει αυτοβούλως το ποδοσφαιρικό grexit.

Robert “Bob” Paisley OBE

(Most Excellent Order of the British Empire)

Winner

• Football League First Division (6): 1975–76, 1976–77, 1978–79, 1979–80, 1981–82, 1982–83
• League Cup (3): 1980–81, 1981–82, 1982–83
• FA Charity Shield (6): 1974, 1976, 1977, 1979,1980, 1982
• European Cup – Champions League(3): 1976–77, 1977–78, 1980–81
• UEFA Cup (1): 1975–76
• UEFA Super Cup (1): 1977

Runner Up

• Football League First Division (2): 1974–75, 1977–78
• FA Cup (1): 1976–77
• League Cup (1): 1977–7
• Intercontinental Cup (1): 1981
• UEFA Super Cup (1): 1978

Εκεινη τη χρονια, εγινα (2-3 χρονια πριν την ΑΕΚ) οπαδος της μεγαλυτερης ομαδας στο πλανητη.

Απο τοτε ειδαμε πολλα:  Dalglish, Rush, Fowler, Owen, Suarez, Barnes, Keegan etc etc.

Ειδαμε ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ να μην αλλαζει φανελλα οταν του εδωσε ΔΥΟ φορες λευκη επιταγη η Ρεαλ, ΜΙΑ η Μιλαν και 2 ο Abramovic..

Στη πορεια μεγαλωνωντας δεθηκαμε ακομη περισσοτερο με το club-ειδικα τα 4 τελευταια χρονια-  γνωρισαμε κοσμο (επωνυμους και μη) και τη πολη καλυτερα ασχετα αν δεν κερδισαμε τιποτε.Μικρη σημασια εχει, μολις ηρθαν οι καρτες μας για φετος..

You ll never walk alone

Εισαι πισω 0-1 με τη Ναπολι και αναλαμβανεις δραση στο ημιχρονο: κολλας 3 ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ , νικας 3-1 και αποκλειεις τους Ιταλους:

Θες ενα γκολ να περασεις το ΣΙΧΑΜΑ και κανεις ΑΥΤΟ στο 87′..

15 DOMESTIC CUPS  – 5 EUROPEAN CUPS in NINE YEARS

THANK YOU SIR BOB PAISLEY

ΥΓ Καποιοι εχουν το ΘΡΑΣΟΣ να αποκαλουνται special. ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΔΕΣ… τοσο ξερετε τοσο λετε, κουνια που σας κουναγε..

Ευτυχως εχουμε τη τυχη να καθεται ενας normal one στο παγκο μας.

“Ναι…γελάτε…γελάτε”. (κάτι μου θυμίζει αυτό) Γελιοκρατία. Θα μπορούσε να είναι και “γελοιοκρατία”. Δεν απέχει και πολύ άλλωστε,όταν μιλάμε για τα νεοελληνικά αντιστασιακά “pokemon”. Δηλαδή για τους ελληνόφωνους υπαλλήλους-τοποτηρητές  της Αμερικανικής πρεσβείας εις το ιδιόκτητο ελληνικό κράτος,δηλαδή για τους “κυβερνώντες” κατά μια πολύ ατυχή,άστοχη άτοπη και δυστυχή έκφραση.

Ο “Μπόλεκ” ( ο Λόλεκ είναι ο μανιαμούνιας Αδωνις) της δύστυχης Ν.Δ. κατά την πανυγηρική επέτειο (το σωστό είναι “επάιτειος” αλλά τέλος πάντων) από την αποκατάσταση της “δημοκρατίας”,πρωτού το “σώμα” το κυνοβουλευτικό βγεί για το εθιμοτυπικό φαί και πιοτό τζάμπα στο Προεδρικό μέγαρο για να γιορτάσει την αποκατάστασή(του) εγινε και η εθιμοτυπική συνεδρίαση στα πρώην(;) Βασιλικά ανάκτορα, που κοροιδευτικά αποκαλείται “βουλή).

Πύρινοι λόγοι που μετά βίας κράταγαν το στόμα κλειστό, είτε από τα γέλια,είτε από τα χασμουρητά. Ενας εξ αυτών, ο “Δημοσθένης” της οικογένειας του Κομη Δράκουλα. Ο νεφεληγερέτης,ερίγδουπος,ακερσεκόμης,μουσηγέτης κλπ Κούλης, άστραψε και βρόντηξε όταν διαπίστωσε πως “οι αριστεροί” (στα έδρανα και δεξιοί στην νοοοτροπία προσπάθησαν να οικειοποιηθούν πλήρως την “αντίσταση” κατά της χούντας. Και έβαλε κατά τους,σφόδρα,κατακεραυνώνοντάς τους, με το επιχείρημα πως “τα πρώτα έξι χρόνια της  ζωής του,τα πέρασε στην “εξορία”. (για όσους δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν, η “εξορία” της οικογένειας Μητσοτάκη,έλαχε στην Πόλη του φωτός,στο Παρίσι. Τι Παρίσι,τι ξερονήσι).Στα βρεγμένα σοκάκια της Μονμάρτρης. Δράμα. Εξι μηνών πολιτικώς κρατούμενος. Και για τα υπόλοιπα χρόνια, πολιτικώς υποβασταζόμενος από τον πατριό του.

Ο ορισμός του φτωχού άσημου ορφανού, που πάλεψε με ίδιες δυνάμεις ενάντια σε αντίξοες συνθήκες και τελικά τα κατάφερε και “εγινε κάτι”. Δίχως καμιά βοήθεια και σχεδόν απόκληρος. Μετα το 6αμηνο  αυτό σοκ,πείσμωσε.Ξεπέρασε τα υπόλοιπα βρέφη,πήγε το σχολείο,ξεπέρασε τους συμμαθητές του,κατόπιν στο Πανεπιστήμιο ξεπέρασε τους συμφοιτητές του,όλα μόνος,κατόπιν ξεπέρασε τους συναδέλφους του και έπιασε ποστο και “μισθουλάκο” στην Τράπεζα και κατόπιν ξεπέρασε και τους συναγωνιστές του στο κόμμα και έφτασε στην καρέκλα του πατέρα του. Ο Ολυμπιονίκης κατοστάρης που έτρεχει στον διάδρομο 1 και στους υπόλοιπους κανείς. Μέχρι και ο αφέτης είχε αυτοπυροβοληθεί. Ο “Ξανθόπουλος” της βουλής. Τα λεξικά,στο λίμα “μέσον” πρέπει να βάλουν την φωτογραφία του.

Το γενικό ερώτημα,βλέποντας κανείς την φτώχια,την πενία,την καταράκωση-όχι μόνο εδώ,αλλά και στις περισσότερες χώρες του λεγόμενου Δυτικού κόσμου) εις την οποία έχει περιέλθει ο λεγόμενος “πολιτικός κόσμος”,είναι: “πόσοι είναι ακόμα”; Πόσοι θα καταφέρουν να πάρουν καρέκλες και τέλος,αν η βλακεία,είναι η μοναδική έξοδος προς τα μπρος,προκειμένου να λυθούν τα τρομερά προβλήματα-κυρίως οικονομικά και κοινωνικά- που ταλανίζουν σχεδόν όλες τις “ανεπτυγμένες” χώρες;

Αν δηλαδή, η άνοδος των “κουτοθωμάδων” τελικά είναι ένα αποτέλεσμα της γενικής κοινωνικής “κουτοθωμοποίησης” των κοινωνιών (τέτοιο είναι το χωράφι,τέτοια προιόντα παράγει), ή αν, η άνοδος των ηλιθίων,των καθυστερημένων στα ανώτατα κυβερνητικά αξιώματα και στις πιο υπέυθυνες καρέκλες παντού,είναι ένα “αντίδοτο” της Νέας Τάξης,προκειμένου να ανασχέσει την -ανεξέλεγκτη  και για αυτήν ίσως-οικονομική ύφεση,δοκιμαζοντας το “υπερόπλο” της βλακείας. Εξαπολύωντας δηλαδή, αντι για “σκυλιά του πολέμου” όπως έκανε στο παρελθόν,τώρα ρίχνει στη μάχη τα κουτορνήθια. Υπολογίζοντας προφανως, οτι-όπως σε κάθε πόλεμο- όταν έχεις να αντιμετωπίσεις  ασύμετρες απειλές,τότε και εσύ με αναλογα αντίμετρα προσπαθείς να αμυνθείς και τέλος να  νικήσεις.

Ενας λογικός άνθρωπος, όσο “κακός” και “σκύλος” και αν είναι,δεν παύει να ακολουθεί την λογικοφανή,πεπατημένη,ορθολογική οδό και άρα μέσες-άκρες- έχει προβλέψιμη συμπεριφορά και πολλές φορές “αποκαλύπτεται”,προδίδεται από αυτήν.

Ενας πανίβλακας όμως, ένας που δεν περιορίζεται με πιθανολογίσεις και δεν δύναται να  “ζυγιστεί” και να “υπολογιστεί” η διαδρομή του,οι αποφάσεις του, τα λόγια του, η συμπεριφορά του και άρα οι όποιες “ιδέες” κατεβάσει είναι αδύνατον να “αποκρυπτογραφηθούν” από έναν λογικοφανή αντίπαλο μηχανισμό, είναι πολύ πιο αποτελεσμάτικός στον πόλεμο κατά των κατά καιρούς κρίσεων που μαστίζουν τον “δυτικό πολιτισμό”.

Μήπως δηλαδή τελικά, η ανοησία,η μωρία,είναι το αντίδοτο στις αλλεπάλληλες και εξακολουθητικές εξελίξεις στον σημερινό,ταχύτατο και άρα ευμετάβλητο και γεμάτο αοριστίες και κινδύνους κόσμο. Το “φάρμακο”. Η “πανάκεια” στα λογής νοσήματα του μοντέρνου κόσμου,το ταχύτατου και άρα δυσνόητου και δύσκολα εξηγίσιμου και προβλέψιμου κόσμου.

Το “κατάπλασμα” της ηλιθιότητας, που έχει το μεγάλο προσόν να μετατρέπει ένα άδειο δωμάτιο σε λαβύρινθο. Να αντιλαμβάνεται το κενό ως “παρουσία” και το μηδέν ως πληρότητα.Και το αντίθετο.

Ανθρωποι που  υπό “λογικές συνθήκες” θα έπρεπε να τους συναντάμε είτε ως καρατερίστες σε ταινίες του Ψάλτη και ως καλεσμένους στην Ανίτα Πάνια στην καλύτερη, είτε ως επισκέπτες ψυχιατρικών κλινικών στην χειρότερη, παρ’όλα αυτά τους “καμαρώνουμε” σε υψηλές κυβερνητικές και οργανικές θέσεις.

Φθορά,αποφλίωση,απίσχναση.Οι ικανοί,αλλά άδικοι έδωσαν την σκυτάλη στους κακούς.Και εκείνοι μετην σειρά τους στους πονηρούς. Και εκείνοι μετην σειρά τους στους ηλίθιους. Πιο κάτω,δεν πιστεύω να έχει. Δεν παίρνω και όρκο βέβαια.

Μούμπλε-μούμπλε….

Η τρομερή άνοδος, η χρυσή εποχή καλύτερα,των απόλυτων τενεκέδων,των σχεδόν πνευματικά καθυστερημένων,των με ανάγκη ψυχιατρικής επίβλεψης “φρούτων” που έχουν ξεπροβάλει τα τελευταία χρόνια και συνεχίζουν να φυτρώνουν,ίσως να μην είναι απλά και μόνο ένα απότοκο του “πνευματικού Τσέρνομπιλ” στο οποίο υποβαλόμαστε τις τελευταίες δεκαετίες από παντού. Ισως να είναι ένα όπλο ύστατο και τρομερό. Μια “Λυδία λίθος” πάνω στην οποία δοκιμάζονται οι πραγματικές δυνατότητές μας, ως είδος. Και η οποία θα αποφανθεί ποιος “αξίζει” και πόσα καράτια πνευματικά.

Θα εξεταστούμε,θα μετρηθούμε,θα υποβληθούμε σε σύγκριση και μέτρηση. Απαντες. Από τους ΓΑΠοΣαμαράδες. Τους ΑδωνιδοΚούλιδες. Τουν Μπόρις Τζόνσον. Τους Τραμπ.Τους ΤσιπροΛεβέντιδες. Τους Ραχόι και τους Ολαντ. Τους…τους…τους. Αμέτρητοι. Στρατός. Λεφούσια, ξεπηδάνε,κραδαίνοντας ένα αγορασμένο πτυχίο από την οικογένεια ή ένα δίπλωμα ψέυτικο δωρεά κάποιου επιχειρηματία-μαικήνα. Σαλτάρουν πάνω στις καρέκλες σαν “Γκρέμλινς”. Καταλαμβάνουν σιγά-σιγά όλο και περισσότερους θώκους. Εξαπλώνονται ως η βλακοπενικιλίνη ενάντια στην οικονομική και κοινωνική μούχλα. Ως ακρίδες ορμάνε στους αγρούς των κρατών και αφήνουν πίσω τους έρημες και άρα δίχως κίνδυνο πυρκαιάς εδάφη. Εξασφαλίζοντας για μας ένα περισσότερο ασφαλές και ήρεμο μέλλον,δια της απόλυτης αφαίρεσης. Ποιος φοβάται το τίποτα και ποιος τρεμει το καθόλου; Ουδείς.

Μακάρι να πετύχει το σχέδιο. Ποιος δεν το θέλει; Κατά μια παράφραση: “οι πνευματικά βασανισμένοι και φυλακισμένοι,δεν έχουν παρά να χάσουν μόνο την υπόλοιπη -και άρα άχρηστη-λογική τους.

Κέφι που τόχω, ε; Μέσα στο γενικό μπάχαλο, να θέλω να κάνω ακτινογραφίες του πρωταθλήματος. Τι να κάνουμε; Ακόμα και στην κατοχή, η ζωή συνεχίστηκε. Ακόμα κι όταν συλλαμβάνουν φορτία με ναρκωτικά και κάποιοι απειλούνται με αιώνες φυλακής, κάποιοι άλλοι συνεχίζουν την δουλειά. Μια δουλειά, που μπορεί και να οδηγήσει και σε τηλεοπτικές άδειες, όπως είπε και ο έγκριτος Χρυσόγονος. Χωρίς βέβαια να εξηγεί, αλλά αν εξηγούσε, δεν θα ήταν και Σύριζα. Ούτε βέβαια και ΝΔ. Ίσως ήταν σαν αριστερός, στο ΚΚΕ.

Έγινε όμως κλήρωση πρωταθλήματος. Που δεν καλύφθηκε από την Νόβα. Τι να κάνουμε τώρα; Χάσανε τα παλληκάρια την ευκαιρία να δούνε το μουνί κάποιας βιζιτούς. Το ποιός έχασε φυσικά σε τηλεθέαση, είναι νομίζω πασιφανές. Το ποιός θα χάσει, βάσει της απειλής της συνδρομητικής τηλεόρασης, είναι επίσης γνωστό : Η Φόρθνετ. Φυσικά και δεν το λέει. Το λέω εγώ βάσει των οικονομικώντης στοιχείων. Οπότε σωστά οι παράγοντες της λίγδας, απλά την γράψανε στα αρχίδια τους.

Φυσικά στις κληρώσεις, έχουμε την πάγια δημοσιογραφική θέση : Όλοι θα παίξουν με όλους. Μην μου λέτε ρε παιδιά. Πράγματι κάποιοι στο παρελθόν παίξανε με την Νίκη Βόλου ή με τον ΟΦΗ, και χάσανε βαθμούς. Κάποιοι άλλοι όμως δεν παίξανε, κι απλά κερδίσανε βαθμούς. Το οτι οι εταιρείες αυτές σκάσανε στην πορεία, ουδόλως επιρρέασε την βαθμολογία για επιστροφή βαθμών και τα λοιπά. Που αν δεχτούμε οτι υπάρχει εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο, μπορεί και να σκάσανε επίτηδες. Τρέχει κάτι;

Όχι βέβαια. Είπαμε την μπαρούφα οτι όλοι θα παίξουν με όλους, και καθαρίσαμε και πάμε στην πλατεία να φάμε κανά σουβλάκι τζάμπα, κερασμένο από τον Μπέο. Λάθος κύριοι. Η κλήρωση έχει τεράστια σημασία. Ειδικά στην Ελλάδα. Που οι ομάδες δεν παίζουν για να κονομήσουν οι ίδιες, αλλά για να κονομήσει ο τύπος που τις ανέβασε, να ρίξει ένα κόκκαλο εκεί πέρα, και να κοντράρουν τον ανταγωνιστή του μυστικού χρηματοδότη τους, μπας και πάρει αυτός την ευρωπαϊκή επιχορήγηση.

Άρα παίζουν όλοι με όλους, αλλά παίζει ρόλο σε ποιό μπλοκ βρίσκεται η ομάδα την συγκεκριμένη χρονική στιγμή – ναι αλλάζουν οι πιστοί – , πότε βρίσκεις την ομάδα αυτήν στο πρωτάθλημα – όρα Ζωσιμάδες με το τερέν σαν γυαλί -, και φυσικά πόσο σακατεμμένο βρίσκεις τον αντίπαλο βάσει αλληλουχίας προγράμματος. Βάσει αγωνσυιστικών διακοπών, βάσει καιρικών συνθηκών, βάσει ανακατέμματος ντόπιων και ξένων υποχρεώσεων.

Η σύγκριση που επειχειρώ, είναι πάντα με βάση το περσινό πρωτάθλημα, στο οποίο η ΑΕΚ απέτυχε παταγωδώς. Οπότε στην θεωρητική φάση, θα ταιριάξω την Κομοτηνή με την Λάρισα και την Καλλονή με την Κέρκυρα. Είτε βάσει αποστάσεων και δυσκολιών μετακίνησης, είτε βάσει μπλοκ που ανήκαν, κάπου κοντά πέφτουμε. Επίσης στις παραδοχές του μοντέλου μας, δεν μας πολυαπασχολούν τα ντέρμπυ, όπως και γινότανε και παλιά στην πρώτη ομάδα του Μπάγιεβιτς. Το οτι τα παίζουμε έξω στον πρώτο γύρο, πρώτον μοιάζει με πέρσι – άρα καλύτερες συγκρίσεις – αλλά και δεύτερον, και να τα χάσουμε δεν τρέχει κάι κάτι αφού υπάρχει το πιθανό ρεφάρισμα με νίκες στο δεύτερο μισό, ενώ παίζει πάντα οτι αν πάρεις καλύτερο αποτέλεσμα από πέρσι στο πρώτο μισό, έχεις μεγαλύτερο αβαντάζ.  Ό,τι όμως και να κάνεις, το πρωτάθλημα δεν κερδίζεται από τα ντέρμπυ.

Κοιτώντας λοιπόν το πρόγραμμα, θεωρώ μειονέκτημα οτι παίζουμε μέσα την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος. Η τελευταία αγωνιστική οφείλει να είναι έξω, αφού ποτέ δεν χάνεις στην Ελλάδα από ομάδα αδιάφορη, η οποία είναι ευάλωτη ποικιλοτρόπως. Μιλάω για επαρχιακή ομάδα. Όπως αδιάφορο είναι αν παίζεις ντέρμπυ την πρώτη αγωνιστική εκτός έδρς. Όπως σημαντικότατο είναι οτι παίζουμε μέσα, στην πρεμιέρα. Η ομάδα πατάει κάπως στα πόδια της και σκέφτεται χωρίς πίεση με το καλημέρα.

Σίγουρα θέλουμε βελτίωση στις περσινές γκέλες, που ήταν πάμπολλες. Τα ντέρμπυ και να μην τα πάρεις, αν φέρνεις ισοπαλίες, κρατάς τις ισορροπίες και τις διαφορές. Πράματα που θα είναι ορατά, με το καλημέρα. Μέχρι το τηγάνι την έκτη αγωνιστική. Δεν μιλάω για το απόλυτο, αλλά συζητώ για τουλάχιστον 13 βαθμούς. Φυσικά στην επόμενη τριάδα, θα ξέρουμε τι δίχτυα έχουμε. Εκεί που ζητάω από έξι μέχρι επτά βαθμούς. Κι εκεί, που κι αν δεν υπάρχουν οι βαθμοί αυτοί, θα δούμε τηνη απόδοση, αλλά και την δίψα.

Η επόμενη τριάδα είναι επίσης αποφασιστική, αλλά με ένα τετράποντο, το νερό μπαίνει στο αυλάκι. Μέχρι να φτάσουμε στην τελευταία τετράδα, που ζητάμε καθαρά το απόλυτο. Οι αντίπαλοι δεν λένε και τίποτα, και θεωρητικά, εκεί δείχνεις τα δόντια σου, αν η κούρσα είναι κοντινή. Τι ζητάμε λοιπόν; Τίποτα το σπουδαίο. 35 με 36 βαθμούς. Πέρσι στον πρώτο γύρο είχαμε 27 βαθμούς.

Όταν τουμπάρεις το πρόγραμμα, και δεχόμενος οτι όλοι συνεχίζουν με την ίδια κατάσταση – αδύνατον αφού θα υπάρξουν και οι εκλογές της ΕΠΟ – μιλάμε για το απόλυτο στην πρώτη πεντάδα των αγώνων, μια στατιστική ισοπαλία με τον γάβρο, και σχεδόν με το σίγουρο μέχρι το τέλος. Υπεραισιόδοξο; Σίγουρα, αλλά ας μου πει κάποιος ποιός βγαίνει στην κόντρα, πλην της αλογοτροφής. Δηλαδή γκέλες δεν θα υπάρξουν; Φυσικά, όπως υπήρχαν στην παλιά υπερομάδα. Πού θα γίνουν δεν ξέρω, αλλά υπολογίζω από τους 45 βαθμούς, να υπάρχει το ίδιο με τον πρώτο γύρο. Ήτοι, αλλους 35 βαθμούς. Σύνολο, 70 βαθμοί.

23% βελτίωση λοιπόν σε βαθμούς, που δεν αρκούν για το πρωτάθλημα βέβαια. Όμως αντικατοπτρίζουν την άνοδο του budget, την ίδια ώρα που το budget του πρωταθλητή, πέφτει κατά 50%. Που δεν είναι είναι υποχρεωτικός κατοπτρισμός σε βαθμούς, αλλά αν πάρουμε σαν δεδομένο το μισό, τότε μιλάμε για διαφορές, της τάξης δυό βαθμών. Κάτι μεταξύ 65 και 72 βαθμών, για το νέο πρωταθλητή. Εκεί θα κυμανθεί, και οι πρώτες ομάδες θα είναι σε διαφορά 2- 4 βαθμούς. Καθείστε λοιπόν κι απολαύστε, χωρίς να λαμβάνετε υπ’ όψιν σας την χαρά του ποδοσφαίρου, τα βουλεύματα ή τις δηλώσεις του Χρυσόγονου για Εσκομπάρ.  Τα πάντα φαίνονται στο γήπεδο, όπως μας λένε οι Σπυρόπουλοι.

Υγ. Για την Ευρώπη, εγώ δεν θα ασχολιόμουνα. Η ΑΕΚ έχει ανάγκη το πρωτάθλημα και τίποτε άλλο. Για να πας εκεί, θέλεις βήματα σταθερά και να πατάς καλά στην χώρα σου. Τα τρία μύρια, δεν λένε σε κανέναν τίποτα. Η Ευρώπη μιλάει μόνο στους καρμοίρηδες δημοσιογράφους, που θα τρώγανε κι ένα τζάμπα σάντουιτς στην πιάτσα ντε λα κόλο. Η Ευρώπη μπορεί να περιμένει καμιά χρονιά ακόμα. Όταν η εταιρεία θα έχει στελεχωθεί, κι όταν θα φύγει κι ο τελευταίος Ραν Ταν Πλαν, μαζί φυσικά με την οργάνωση. Νομίζω οτι ο Μελισσανίδης το ξέρει. Εξ άλλου αν δεν το ήξερε, μάλλον δεν θα έκανε προσθήκες της τελευταίας στιγμής, που θα αποδώσουν τον Οκτώβριο. Γιατί δεν το είπε; Γιατί να το πει; Τι θα κέρδιζε; Καμιά χιλιάδα διαρκείας; Ε, σε αυτόν τον τομέα, όπως και να το κάνουμε, μάλλον πιο έξυπνος από το πόπολο είναι. Άφησε να αιωρείται το θέμα, όλοι οι υφιστάμενοι μιλήσανε για πρωτάθλημα και κανείς για Ευρώπη. Φυσικά καταλαβαίνω τον Αεκτζή. Θέλει τα πάντα. Άμα τα θέλει όμως, ας επενδύσει στην αγάπη του.

Οπως λέει και το άσμα, το παν είναι να πιαστεί το βαπόρι. Αυτό έχει σημασία. Πιάστηκε; Ολά καλά. Τι να τους κάνεις τους μούτσους και τους μηχανικούς; Εδώ συνέλαβες το ίδιο το πλοίο. Το αντικείμενο του εγκλήματος.Τα άλλα είναι λεπτομέριες. Ζούμε σε κανονική χώρα,ή θα κυνηγαμε pokemon; Φυσικά το πρώτο. Το βρωμοσκαρί αυτό λοιπόν,θα καταδικαστεί παραδειγματικά: Θα πάει προς λιώσιμο. Και για ακόμα μεγαλύτερη τιμωρία-παραδειγματισμό, όταν θα ανακυκλωθεί, θα γίνει μπετόβεργες,με τις οποίες θα καλουπωθεί  ένα νέο κτήριο στην Ευελπίδων. Ετσι για να μάθει.

Το -τάχα-πραξοκόπιμα έγινε μερικά χιλιόμετρα Ανατολικότερα,από ότι θα έπρεπε. Δεν σημάδεψαν καλά τα  αφεντικά. Δεν βαριέσαι. Ποτέ δεν είναι αργά. Οταν γίνει και εδώ, θα ζητάνε σχεδόν όλοι την επαναφορά της θανατικής καταδίκης…’οχι όμως για τους στασιαστές,αλλά για τους συλληφθέντες από αυτούς. Τέτοια “αγάπη” τρέφει ο νεοέλλην ψηφοφόρος για το σύστημα. Οπως φυσικά και το αντίθετο. Το μίσος των ελληνόφωνων υπαλλήλων που καλούνται ως “πολιτικό προσωπικό” είναι απέραντο για τον “μικρομεσαίο  νεοέλληνα”. Περισσότερο από ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί μισούν τους Τούρκους πολίτες.

Είναι ταξικό,σωστά. Και όχι μόνο. Χωροταξικό. Δηλαδή, “εδώ εμείς” “από κει εσείς”. Ολο κι όλα. Παστρικές δουλειές.

Εχεις καμιά σχέση εσύ με τον μούτσο του “Noore One”; Ποσο μάλλον με τους “ναυλωτές” του; Οχι.

Εχεις καμιά σχέση με τον Στουρνάρα και τον Παπακωνσταντίνου; Τον Προβόπουλο,τον Σταθάκη,τον Κατρούγκαλο,τον Θεοχάρη και τον Βαρουφάκη; Τι να κλάσεις εσύ,μπροστά στα τεράστια αυτά οικονομικά μυαλά,που σου κάνουν τη χάρη και μοιράζονται τον ίδιο αέρα με σένα.

Εχεις καμιά σχέση με τον Κούλη,τη Φώφη,τον Φώτη,τον Βασίλη,τον Σταύρο,τον Πάνο  και τον Αλέξη; Δεν ντρέπεσαι και μόνο που σηκώνεις τα μάτια σου πάνω τους,έστω και δια τηλεοράσεως; Για να μη πάμε στον ΓΑΠ,τον Αντώνη,τον Μπένυ, και μιλήσουμε για ιεροσυλία και μόνο που συγκατοικούμε στην ίδια χώρα με αυτά τα ιερά τέρατα. Αυτά τα “Pokemon”. Τα οποία, όλα  είναι “Go”. Δεν κάθονται. Δεν στέκονται δηλαδή. Πάνε δω και κει. Και λογικό. “πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει (άρα ούτε και συλλαμβάνεται εύκολα). Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τούβλα με αεροδυναμικές τρύπες.

Υ.Γ: Υστερα απο την “ρελάνς” του “εγγυητού” και την απόκτηση του  Αλμέιδα ( ο οποίος ήρθε “παρατημένος” όπως τον κόψαμε) και του “πατίτου”,τα διαρκείας πήραν τα επάνω τους. Θα είναι μεγάλο κατόρθωμα αν καταφέρει να τελικά να κόψει φέτος όσα και πέρσυ. Τα οποία και αυτά υπολείπονται των αριθμών που έφτανε ο Αδαμίδης και ο Μαύρος με τα πιτσιρίκια. ‘Η είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Τϊποτα από τα δύο. “Μετριότης μετριοτήτων,τα πάντα μετριότης”. Αυτή είναι η απάντηση σε όλα.

Φυσικά δική μου ευχή ολόκαρδη,είναι να χαζέψουμε τους πάντες. Αλλωστε οι “πάντες” στην συγκεκριμένη περίπτωση,είναι μονόφθαλμοι. Για την Ελλάδα του Γκιρτζίκη μιλάμε και άυριο κάποιου “Γιώργου”. Μαλακίες δηλαδή. Να πάει η ομάς καλά,όσο γίνεται. Γιατί δεν είμαι-όπως και κανένας εξ υμών φαντάζομαι- ούτε “Μελισσανίδης”, ούτε “Μπάγεβιτς”, ούτε “Τιμούρ” ούτε τίποτα από αυτά τα περαστικά. Είμαστε με την ΑΕΚ και μόνο. Βέβαια αυτή απαρτίζεται από πρόσωπα. Δεν είναι μονο ιδέα (που λέει πονηρά και ο Μήτσος). Στη συγκεκριμένη περίοδο,τα πρόσωπα που την απαρτίζουν είναι τα προαναφερθεντα και όχι μόνο. Ε, τί να κάνουμε. Αυτά έχουμε,με αυτά θα φάμε.

Υπάρχουν και οι γοητευμένοι με τις μεταγραφικές κινήσεις οι οποιοι  όρμηξαν στους γκισέδες να πάρουν το μαγικό χαρτάκι διαρκείας,μη και δεν βρουν θέση για να χαζέψουν την dream team. Ο καθένας φυσικά κάνει ότι θέλει. Δημοκρατία (δεν) έχουμε.

Ισως αυτό,να είναι και μια παρηγοριά στον Μήτσο τον “εγγυήτουλα”, ο οποίος αυτές τις μέρες βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης στο εξωτερικό,μετά από το διπλό συμβάν που είχε τις τελευταίες ημέρες. Δύο μεταγραφές των 500 χιλιάδων έκαστη; Σε μια μεταγραφική περίοδο; “πως το έκανα εγώ αυτό; Γιατί δεν μου δίνατε μια κλωτσιά. Μια γροθιά. Ενα κουβά νερό εν ανάγκη;”. Τώρα είναι αργά. Λογικό και επόμενο λοιπον να μεταφερθεί ευσπευσμένα σε σανατόριο,κάπου στα Απαλάχια νομίζω. Περαστικά και σιδερένιος ρε. Πως δεν έκανε τη μαλακία να βάλει εκείνα τα 10 εκατομμύρια στην “Δικέφαλος”; Θα τον κλαίγαμε σήμερα.  Ευτυχώς αστιευόταν. Πάλι καλά.

Το “πετραδάκι-πετραδάκι” πλέον,έχει πέραση μόνο στα Εξάρχεια,όπου γίνεται κατά καιρούς πετροπόλεμος. Εκεί, όντως έχει ένα νόημα. Εδώ όμως,κανένα.

To κειμενο το αφηνω as is γιατι ειναι κριμα να το μεταφρασω και να χασει ολο το ζουμι. Απολαυστε τι κανουν οι ανθρωποι για να προστατευσουν το προιον τους. Μετα δειτε μια φωτογραφια του Γκιρτζικη με το Μποροθρυλλο και απλα μελαγχολειστε.

Η πηγη ειναι (as usual) το BBC:

http://www.bbc.com/sport/football/36844570

Premier League, EFL & FA introduce new player behaviour rules

In a statement, the Premier League, English Football League and Football Association said poor conduct has reached “unacceptable levels”.

Starting this season, red cards will be issued to players who confront match officials and use offensive language or make gestures towards them.

Behaviour within the technical areas will also be more rigorously enforced.

Not one player has been sent off in the Premier League for insulting or abusive language towards a match official in the past five seasons.

But Premier League chairman Richard Scudamore said there has been concern “for some time” that players have been “overstepping the mark”.

“It is our collective position that these types of behaviour should no longer be tolerated,” he added.

“Things happen in the heat of the moment during fast and highly competitive football. We still want to see the passion fans enjoy and demand, but players and managers have to be aware there are lines that should not be crossed.”

Offences which could earn players a yellow card

• Visibly disrespectful behaviour to any match official
• An aggressive response to decisions
• Confronting an official face to face
• Running towards an official to contest a decision
• Offensive, insulting or abusive language and/or gestures towards match officials
• Physical contact with any match official in a non-aggressive manner
• A yellow card for at least one player when two or more from a team surround a match official

New red card offences

• If a player confronts match officials and uses offensive, insulting or abusive language and/or gestures towards them
• Physical contact with match officials in an aggressive or confrontational manner

Reaction to the new guidelines

Match of the Day presenter Gary Lineker

BBC commentator Guy Mowbray

Συμφωνω απολυτα και με τους 2 οτι στην αρχη μπορει να πεσει λιγο ζορι αλλα, οπως και σε ολα τα αλλα στην Αγγλια, θα υπαρξει βελτιωση. Η διαφορα ειναι οτι εκει οταν λενε κατι το κανουν και οταν εχουν νομο για κατι το κρατανε no matter what.

Η σταση σχεδον ολων των πολιτικων στο θεμα του Brexit ειναι ενα λαμπρο παραδειγμα οπως και μια απλη συγκριση με την ελλαδα του Περιστερά.

Τα φιλικα δε μου λενε κατι. Σε γενικες γραμμες. Εκτος αν βγαζουν ματια καποια πραγματα. Οπως π.χ να σου ριχνει ΤΡΙΑ ο Γκουαρδελλας μια βδομαδα πριν παιξεις ευρωπαικο παιχνιδι. Για οποιον γκρινιαζει (δε μιλω για τους by default κριτικαρχες της φακης) για το ροστερ της ΑΕΚ ας ριξει μια ματια στο ροστερ του Gay και ποσο ΧΑΛΙΑ ΜΑΥΡΑ ειναι. Τα εχω γραψει επανειλημμένα εδω και μηνες-ισως και χρονια: Θα πεσει ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ υποβαθμιση στο gay σε ολα, ηδη στη μια θεση που ειχαν ενα σοβαρο Ρομπερτο και  εγινε Καπινο.. Μη πιασουμε το Ντολμαζ και τον Φορτουνακο τον αρχοντα της βουτιας.. Θα πεσει γελιο ΤΡΕΛΛΟ αμα δε περασουν σε ομιλους. Εχουν να δουν Τσαλουχιδη και Αμανατιδη 2017 που δε θα το πιστευουν. Ειναι τοσο ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ να παιρνουν 25-30εκκ απο την Ουεφα καθε χρονο, συν αλλα 10-15 απο ολα τα αλλα (που φυσικα θα μειωθουν αναλογα αμα η θρυλλαρα δε παιζει CHL)  που μολις γινει το μπαμ θα γελασει ο καθε πικραμενος.

Η ΑΕΚ μια χαρα το παει (εστω και καθυστερημενα αλλα στην Ελλαδα ειμαστε). Ειδικα αν κατσουν οι 2 μπροστινοι- θελω να πιστευω οτι ο Ουκρανος θα κατσει μιας και χωρις να ειναι κατι το ιδιαιτερο (π.χ Γκαμαρα) δειχνει 3 κλικ παραπανω απο το πρωταθλημα μας και η θεση δεν εχει ιδιαιτερες απαιτησεις. Τους αλλους θα τους δουμε.

Υπομονη και προσοχη θελει μη καψουμε κοσμο χωρις λογο.

ΥΓ Μετα και τα χθεσινα ποσα στον πατατα, μπορειτε πλεον ΑΝΕΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΙΤΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΑΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΞΕΡΟΛΕΣ. Παμε να περασουμε τα Γαλλακια αρκει να ειμαστε σοβαροι και να μη κανουμε τιποτα κουλα. ΚΟΤΕΣ ειναι ΚΟΤΕΣ ηταν και ΚΟΤΕΣ θα ειναι μια ζωη, τους ειδαμε στο euro.

Οπως λεμε και στο νησι: Fuck the French that’s why.

ΥΓ2 Συγνώμη από τον από τον πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας, Νίκο Δένδια ζήτησε ο  Γιάννης Μουζάλας, απολογούμενος για το γεγονός ότι παλιότερα «διαδήλωνε» εναντίον του.

Ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, μιλώντας στο Βήμα FM παραδέχθηκε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά από ό,τι πίστευε τότε. «Ζητώ συγγνώμη από τον κ. Δένδια διότι κάποτε διαδήλωνα εναντίον του για τις συνθήκες στα προαναχωρησιακά κέντρα και χρειάσθηκε να γίνω υπουργός για να μάθω ότι υπήρχε εμπλοκή με το Ελεγκτικό συνέδριο και με τα οικονομικά και δεν έφταιγε ο κ. Δένδιας, δεν υπήρχαν λεφτά για να καλυτερέψουν οι συνθήκες εκεί. Είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα…», ανέφερε ο κ. Μουζάλας.

ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΓΛΥΤΩΣΕΤΕ ΜΕ ΕΝΑ ΣΥΓΝΩΜΜΗ ΛΑΜΟΓΙΑ

Στην πολιτική, κ. Μουζάλα δεν υπάρχει συγγνώμη. Υπάρχει παραίτηση. Ειδικα τωρα που ακομη και τα Χρυσα Αυγα σας εφτυσαν. Εκει ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ: Να κυβερνατε με το Ψεκασμενο και να παρακαλετε τους Ναζι για να μεινετε ση καρεκλα. Περιστερά

Σιγά-σιγά τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα απόρροια των “μνημονιακών προηγούμενων κυβερνήσεων” (όπως μας λένε οι τωρινοί μνημονιακοί πρωτιφοράκιδες) λύνονται το ένα μετά το άλλο.  Ετσι μας λένε τουλάχιστον.

Από τα εναπομείναντα κανάλια της “αντίστασης”, εκ των οποίων την πιο σοβαρή και σθεναρή στάση ενάντια στην κυβέρνηση,κρατά η ΕΡΤ1. Φαντάσουν δηλαδή που είναι ο Σκάυ και ο Αλφα και ο Βήτα μαλάκας που είδαν οι πούστιδες το “φως” το αληθινό στο δρομο για τη Δαμασκό και αλλαξοπίστησαν.Και για να μη μείνουν άνεργοι ο Πρετεντέρης και η Τρέμη,ας τους πάρει κάποιος ρε παιδιά από  τα υπόλοιπα αδειοδοτούμενα κανάλια.  Σε όλους αρέσει η αντίσταση με τον κώλο. Αρκεί να μπαίνει βαθιά.

Τα capital controls χαλαρώνουν. Ετσι είπε το “αστροπελέκι” ο Στουρνάρας. Αντι για 420 τη βδομάδα, θα μπορείς  να σηκώνεις 840 το δεκαπενθήμερο. Φυσικά θα βρεθούν κάποιοι και θα πουν “μα είναι το ίδιο πράγμα”. Σκασμός ανόητε. Ξέρεις εσύ και δεν ξέρει ο κος Διοικητής; Αλλο να πηγαίνεις κάθε βδομάδα στο ΑΤΜ και άλλο κάθε 15 μέρες.

Φήμες από οικονομικούς κύκλους σοβαρούς,λένε πως υπάρχει πιθανότητα,το επόμενο εξάμηνο να απελευθερωθούν πλήρως οι αναλήψεις και έτσι να χρειάζεται μόνο μια φορά το μήνα να πηγαίνει κανεις για να πάρει μάξιμουμ τα 1680 ευρώ. (420 επί 4 μας κάνει 1680). Να πείτε και ένα ευχαριστώ στους προηγούμενους αλήτες παιδιά. Στον Γκαργκάνα και στον Παπαδήμο. Και στον Προβόπουλο. Μη ξεχασετε. Εκαναν ότι μπορούσαν οι “άνθρωποι”, 20 χρόνια τώρα.

Υπάρχει και ένα ακομα καλό: Οι πιθανότητες να πέσουν οι καταθέτες θύματα κλοπής,μειώνονται κατά 50% Αυτό λέει η λογική τουλάχιστον. Γϊγαντες. Φυσικά,μαζί με τις κλοπές, έχουν μειωθεί και οι καταθέτες. Η μάλλον, οι μείωση των κλοπών είναι απόρροια της μειωσης του αριθμού των καταθετών. Αρα λιγότερη δουλειά για την αστυνομία,λιγότερες εργατοώρες, δηλαδή οικονομία. Α,ρε γίγαντες.

Ο κόσμος συνήθησε στους περιορισμούς και στην ημιδιατροφή. Οι πλατείες είναι έρημες εδώ και πάρα πολύ καιρό. (μια συγκέντρωση έγινε μονο στο Σύνταγμα από κάτι πεινασμένους με”Lacoste”.

Ωστε να πληρωθεί το ρηθέν του προφήτου Χάρυ Κλιν: “Εμπρος αδέρφια, να βγούμε στους δρόμους,με rolex στα χέρια και γούνες στους ώμμους”.

Και βγήκαν. Αρέα-αρέα, καμιά σαρανταρέα. Με μπροστάρη τον πανηλιθιο αντιπρόεδρο της ΝΔ-που κάτήντησε και αυτή,- ο οποίος μάλιστα εδήλωσε “δεν ήρθα ως αντιπρόεδρος. Ορίστε,κοιτάξτε είπε και έδειξε την ενδυμασία του,πως δηλαδή δεν φορούσε τα ρούχα της “δουλειάς”,γραβάτα και σακάκι,αλλά μόνο ένα μπλουζάκι μπλε. “Ηρθα ως απλός πολίτης,να ζητήσω να παραιτηθούν αυτοί οι επίκίνδυνοι της κυβέρνησης”. είπε. Δηλαδή αν άυριο ο Αρχιεπίσκοπος βρεθεί με τα πολιτικά στο καζίνο της Πάρνηθας,άνετα μπορεί να επικαλεστεί το ίδιο. “δεν ήρθα ως αρχιεπίσκοπος.Αλλά ως παίκτης”.

Εκανε διάνα η Ευγενία. Δουλευταράς και κουτορνήθι. Ιδανικός συνδυασμός.  Μπορεί να κοιμάται στα μεταξένια, ήσυχη.

Αφού λοιπόν  πανελλαδικά τα βατράχια έμαθαν να  σιγοβράζουν, ώρα είναι και για λίγο “αλατοπίπερο”. Είναι καιρός να περάσουμε και στην ουσία, η οποία είναι ο τρόπος του εκλέγειν. Του “πατερούλη” του Εθνους. Οχι πια μέσω βουλής,αλλά απευθείας από τον “γίγαντα” λαό. Ολοι ρε να ζητάνε την συγκατάθεσή του μαλάκα; Τόσο πολύτιμος είναι;  Φαντάσου πόσο μαλάκες είναι αυτοί που ψηφίζονται. Τέλος πάντων.

Σκοπός απότερος του “πατερούλη” Τσίπρα,είναι να φύγει μακρυά από τις λάσπες,τις μικρότητες,τις τριβες,τις απώλειες των  κομματικών μαχών και να ανέβει “πιο ψηλά”. Ακόμα  πιο ψηλά από πρωθυπουργός που είναι. Να γίνει ένας μικρός “Ερντογάν”. Πρόεδρος. Ουσίας ‘ομως. Με ελεγκτικό και κατευθυντικό χαρακτήρα. Και όχι ένας απλός “τελετάρχης” όπως είναι ως σήμερα ο κάθε  Π.τ.Δ. Οχι. Να λύνει και να δένει το αστροπελέκι. Να έχει από κάτω τους “κούλιδες”, τις “Φώφες” και τους λοιπούς λιμοκοντόρους αρχηγούς των παρατάξεων και να τους παίζει κομπολόι.

Χρειάζονται πολλά να γινουν έτσι ώστε να “μασκαρευτεί” ο Π.τ.Δ. ως  κυβερνητικός αρχηγός. Αλλά θα γινουν όλα. Μας ετοιμάζουν  ένα “lifting” τα αφεντικά απέξω, άλλο πράγμα. Ευτυχώς που είμαστε εδώ που είμαστε και αυτοί που είμαστε παιδιά. Ούτε του παπά μη το λέτε. Βλέπετε τί γινεται τριγύρω.Χαμός,σκοτωμός,αίματα,κλάματα. Εδώ,αφασία. Ολοι στις παραλίες και ανάσκελα στα σπίτια. Αλλος Θεός. Ευλογημένος τόπος. Νάναι καλά εκεί που είναι ο Δευκαλίων και η Πύρρα.  Αφεριμ.

Τετραημερακια –αντε πενταημερα ειναι οι ‘διακοπες’ εδω και χρονια. Παραπανω πρωτον βαριεμαι και δευτερον αρχιζω να ψαχνωμαι κατι να κανω. Ποσο να κοιμηθεις ποσο να αραξεις ποσο να φας και να πιεις? Οποτε συμφωνω 1000% χερια ποδια με το Stevie και αν θυμαμαι ειχα πει κατι παρομοιο και εγω. Ασε που το πιο συνηθησμενο ειναι οταν ‘χαλαρωνεις’ να αρχιζει να γυρναει στο μυαλο τι και πως στο γραφειο, που ειναι ακομη χειροτερο μιας και εχεις χρονο να το ΄σκεφτεις’. Ειδικα που τα τελευταια χρονια το γραφειο ειναι πλεον ενα Ultrabook με μια data sim ολα αυτα ειναι τυπικα: το γραφειο ειναι σχεδον παντα μαζι η οποτε θες να το ανοιξεις. Σα φυσικος χωρος ειναι μονο η εδρα πλεον και εδω θυμαμαι εν ετη 2001 την Toshiba Σουηδιας που ειχε τοποθετησει WIFI σε ολο το κτιριο και οι υπαλληλοι της ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ συγκεκριμενα γραφεια. Υπηρχαν θεσεις εργασιας, δηλαδη ενα desk με οτι χρειαζεται ενα γραφειο τυπικα (γραφικη υλη κλπ) και ο καθενας οταν πηγαινε στη δουλεια απλα καθωταν οπου ηθελε και ανοιγε το laptop του. Την εποχη εκεινη – με τα δικτυα ακομη ενσυρματα 10αρια και ΟΛΕΣ τις επιχειρησεις με σταθερους υπολογιστες- μας εδειχνε πολυ ουαου το θεμα μιας και αν ηθελες να δουλεψεις επρεπε στη καλυτερη να βαλεις το καλωδιο.  Ευτυχως ειμουν στη Toshiba και ως Brand Manager τοτε, ειχε περασει και η αποψη μου απαντες να εχουν laptops στα γραφεια-ουδεποτε ειχα σταθερο υπολογιστη στη ζωη μου απο τον πρωτο το 1992 μεχρι σημερα..

Μια χρονια θυμαμαι –οκ οχι σε διακοπες αλλα καπου χριστουγεννα – την ειδα να κανω ενα συναρμολογουμενο. Ηθελα και ιστιοφορο τρομαρα μου- πηγα στα πολλα. Ε ακομη στο κουτι ειναι, το Cutty Sark που η αληθεια ειναι οτι δειχνει ομορφο στη φωτο απ’ εξω.

Αλλη φορα-περσυ- με εψησε η αλλη να παρουμε λεει ενα puzzle δε ξερω και εγω ποσες χιλιαδες κομματια του Λονδινου. Θα ειναι ωραια, θα το κανουμε μαζι και λοιπες αερολογιες που και οι δυο ξερουμε οτι δεν ισχυουν αλλα whatever. Ειναι τα χαζα ‘ψωνια’ 20-30 λιρες που κανουμε καθε φορα που βγαινουμε βολτα και πρεπει -για καποιο ανεξηγητο λογο- να παρουμε κατι. Εχω παρει απο διακοσμητικη βρυση που βγαινει ενας ποντικος! και απλα τη βιδωνεις στο τοιχο,  μεχρι και CD με Ragga (ενα ειδος Jamaican Reggae με Hip Hop και λογια που ΔΕΝ καταλαβαινω στα αγγλικα) οπως και CD απο κατι πλανωδιους Ινδιανους απο το Περου (ετσι ελεγαν τουλαχιστον). Στο puzzle πρεπει να εχω ενωσει 3-4 κομματια εγω και καμμια 10αρια η αλλη συνολο μαζι κατω απο 20. Το καλο με το puzzle ειναι οτι οντως γελασαμε αφου ηπιαμε και 2 μπουκαλια κρασι με τα αναλογα συνοδευτικα τυρακια κλπ, μαλλον αυτος ηταν ο στοχος. Επισης στο κουτι του..

Εγινε πραξικοπημα στη Τουρκια λεει και η ΑΕΚ πηρε τον Αλμειδα. Και τον Πατιτο. Ξεμπλοκαρε λεει και ο Μπουοναταπας που βρηκε το επομενο θυμα-ομαδα να του σκασει συμβολαιακι. Τωρα θα μου πεις εδω βρηκε ομαδα ο Πιου και ο Σοιλεδης δε θα βρει ο μαγος τσεπης που ειναι και international φερελπυς απατεων?

Πραξικοπηματα στη Τουρκια εχουν γινει 5 αν δε κανω λαθος απο το 1960 και επειτα. Δηλαδη ανα δεκαετια Μ.Ο εχουμε και ενα, οποτε δε καταλαβαινω γιατι αυτη η εκπληξη. Εκπληξη ειναι ο τροπος που το εκαναν και μαλλον το οργανωσε ο Μπαγεβιτς το promotion το εκανε η Αρκαδη και την επικοινωνια η εσχατως απολυμενη ΒΒ. Εξ ου και η επιτυχια να κανεις πραξικοπημα στις 10 το βραδυ, να σε βρισκει το ξημερωμα και αντι να εχεις μπουζουριασει εσυ (που ειχες το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου) τους αλλους, να εχουν μπουζουριασει εσενα.

Εντελως τυχαια στην ΑΕΚ μολις πηρε ποδι συγκεκριμενος ανθρωπος, αρχισαν να ‘ξεμπλοκαρουν’ αρκετα θεματα. Δε θα κατσω στον Αλμειδα μιας και πρωτον ειναι καθαρα οικονομικο θεμα και δευτερον μια κινηση που ετσι κ αλλιως θα γινωταν. Οχι φυσικα για το συγκεκριμενο αλλα μια μεταγραφη σε αυτα τα επιπεδα. Το λεμε εβδομαδες τωρα και οποιος δε βιαζεται απλα δε καταπινει τη γλωσσα του εν μεσω κολοτουμπας. Θα κατσω ομως στον Μπουοναταπα που για καποιο λογο ‘μπλοκαρε’ το θεμα ΑΛΑ ΜΟΝΤΑΝΙΕ. Να πω οτι δεν τα βλεπεις? Να πω οτι δε τα λεμε η οτι δε τα διαβαζεις? Πραγματικα δηλαδη…

Τωρα θα μου πεις στη  Ελλαδα εισαι. ΟΚ αλλα με οριο που μαλλον εχει χαθει προ πολλου: φιλοξενουμε μια φιλη-συναδελφο Γαλλιδα αυτη την εβδομαδα για κανα δεκαημερο, κατι που το ειχαν κανονισει μεταξυ τους απο το χειμωνα τα κοριτσια και ως συνηθως μου ανακοινωθηκε απλα..  Πλακα κανουμε φυσικα, δεν υπαρχει κανενα θεμα ισα ισα που το multicultural ειναι οτι καλυτερο για μενα. Η γυναικα εκτος απο διαμαντι παιδι, τρομερος χαβαλες με απιθανο class ειναι απλα μια διμετρη μελαχροινη κουκλαρα. Με ΟΛΟ το πακετο- σωμα προσωπο αψογο. Ειναι δε η μαλλον εγινε ιδιαιτερα γνωστη παγκοσμια γι αυτο ακριβως το λογο. Γιατι το γραφω αυτο? Μπανιο χτες στη κεντρικη πισινα στο ξενοδοχειο . Χωρις αξεσουαρ και τη μιση ντουλαπα που κουβαλανε τα local ψωνια. Ουτε καν κινητα μονο απο ενα παρεο στη μεση και τελος. Η μια πηρε και το βιβλιο της η αλλη ουτε καν αυτο. Την ωρα που παμε να πεσουμε, ειναι στις διπλανες ξαπλωστρες κλασσικες ελληνιδες με τους αναλογους ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ διπλα τους. Οι μεν ΑΞΥΡΙΣΤΟΙ σαν αφγανοι με tattoo, φωνακλαδες, να τους τρεχουν τα σαλια και να καρφωνωνται ΑΓΕΝΕΣΤΑΤΟΙ μη μπορωντας να καταλαβουν τι ρολο βαραω εγω. Το οτι 2 αγνωστες συνοδευωντουσαν απο ενα τυπο, οπως και οτι οι ιδιοι συνοδευαν ειναι μια ασημαντη λεπτομερεια αμα εισαι ΤΣΟΠΑΝΟΒΛΑΧΟΣ. Οι δε ‘ξανθες’ να μιλανε και να τις ΑΚΟΥΩ: σιγα μωρε δεν ειναι και τιποτε τρομερο (το 1,80 flat) και αλλα ακομη πιο κατινιστικα σχολιακια του κολου. Το οτι με το που εβγαλε το παρεο να βουτηξει, επεσε μια γενικη παγωμαρα στην ατμοσφαιρα μαλλον δε τους λεει κατι.. Επειδη δε, μιλαμε Αγγλικα νομιζουν οτι δε καταλαβαινουμε και εχουν πραγματικα ξεσαλωσει σα να μην ειμαστε παρωντες καν!  Απο τη μια οι Ταλιμπαν και απο τη αλλη κατι χαζογκομενες με επωνυμες τσαντες-μαγιο-αξεσουαρ-κινητα και οτι μαλακια μπορεις να σκεφτεις,  βαμμενο ξανθο και ρεπερτοριο iq ραδικιου. Το οτι ειναι 1,65 με κυταριτιδες και αμα τους παρεις ολα τα ‘αξεσουαρ’  (που τις εχουν φορτωσει οι καγκουρες μπας και το σωσουν)  ειναι ΑΝΕΤΑ για τη χωματερη δε παιζει κανενα ρολο.

Βεβαια ολα αυτα ΩΣ ΓΝΗΣΙΕΣ ΚΟΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ πηγαν περιπατο οταν επιτηδες απαντησα ελληνικα στη φιλη μου- απο αποσταση ασχετα αν δεν καταλαβαινει- μπας και κατανοησουν οτι εχει και η μαλακια ορια. Οι μεν δικες μου απλα χαμογελασαν- δεν ειναι ηλιθιες μαλλον το αναποδο- οι δε ΚΟΤΕΣ με τους ΑΞΥΡΙΣΤΟΥΣ καταπιαν τη γλωσσα τους μετα απο μια ωρα και διαφορες εξυπναδες και επεσε νεκρικη σιγη. Ειμαι σιγουρος για οσο ειμασταν παρωντες. Μετα θα ακολουθησε- παλι ειμαι σιγουρος- η κλασσικη κολοτουμπα του Ελληνα που ειναι μονο για να κρινει.

Δε ξερω τι περιμενατε απο την ΑΕΚ και τι απο την Ελλαδα. Στη δευτερη ολα πανε κατα διαολου οπως εγραφα απο την επομενη των πρωτων εκλογων. Δεν υπαρχει δεξια και αριστερα υπαρχουν ρεαλιστες και αυταπατες. Με τους δευτερους να ειναι ΨΕΥΤΕΣ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ. Ετσι απλα.  Γιατι αν δεν ηταν κατι απο ολα αυτα, θα ειχαν καταλαβει οτι στη ζωη σου αν δε θες να εισαι ενας γραφικος σαχλαμαρας, θα πρεπει να μοχθησεις και να προσπαθησεις απο μικρος. ΟΥΔΕΙΣ που εχει μορφωθει και εχει κοπιασει δεν επιλεγει τη αυταπατη-μπουρδα γιατι πολυ απλα ΞΕΡΕΙ τι του γινεται και τι εχει να αντιμετωπισει.

Ευτυχως στην ΑΕΚ- και ας σκουζουν διαφοροι ΑΣΧΕΤΟΙ που ξερουν μονο να κριτικαρουν και να δινουν συμβουλες (που περιεργως βεβαια δεν εφαρμοζουν τα αναλογα μοντελα για παρτυ τους και παραμενουν ΠΟΥΘΕΝΑΔΕΣ) – μεχρι στιγμης υπαρχει τουλαχιστον στο οικονομικο μια σωστη διαχειρηση. Η εταιρεια ειναι οκ οικονομικα και οι λογοι ειναι 2:

• Εξοδα που γινωνται (και μαλιστα μεγαλα) δεν φαινωνται και δε πεφτουν στη ΠΑΕ. Και ειναι πολλα και μεγαλα.
• Δεν πετιουνται λεφτα τυπου Μπερμπατοφ-Εσιεν, ουτε λεφτα να αλλαζουμε 17 ξενους τη σαιζον. Πρωτον γιατι δεν τα εχει η ΠΑΕ και δευτερον γιατι ακομη και αν τα ειχε δε λες ουτε το ΠΑΟ με τις 9 μεταγραφες τον Ιανουαριο το καλυτερο μοντελλο, ουτε το Gay με τα 25-30 εσοδα ανα ετος που δεν εχει καταφερει να κανει ενα κορμο, κατι αναλογο.

Θα κλεισει αυριο και το εξτρεμ (λογικα) και ειναι και ο Αλγερινος. Καπου εκει κλεινει το θεμα και πλεον οτι κινηση επρεπε να κανει η ΠΑΕ την εκανε. Πηρε και τον Ουκρανο πηρε και τον –και καλα- καλυτερο Ελληνα και ξεφορτωθηκε παλταδουρες τυπου Πιου, καληνυχτα και Σοιλεδη κλπ.

Σουταρε τον ομορφο, σουταρε τη ΒΒ καλα παμε.

Αν δε, κανει και αυτο που τον τρωει ακομη καλυτερα.

Μεχρι τοτε κοιταμε και τα παραλληλα και παμε για τη προκριση με τα Γαλλακια, ΑΕΚ ειμαστε και δε φοβομαστε κανενα σε αυτα τα επιπεδα. Σωστο διαβασμα και καλο στησιμο θελουμε και ολα γινωνται. Εδω εγινε πρωταθλητης Ευρωπης ο ζελεδακης. ΜΗ ΠΑΙΖΩΝΤΑΣ βεβαια (γι αυτο και εγινε αλλωστε) αλλα εγινε. Πρεπει να ειναι ο μοναδικος ποδοσφαιρηστης που ειναι απο ΑΦΑΝΤΟΣ εως ΑΠΩΝ (στο τελικο και κυριολεκτικα) στα μεγαλα ματς και παιρνει κουπες. Μετα ξεσπαει σε τιποτα Αλμεριες και τιποτε Χεταφες..

ΥΓ Η ΟΜΑΔΑΡΑ παει πολυ καλα μεχρι στιγμης. Και ακομη δεν εχει γινει το μεγαλο μπαμ..

Πολλά χρόνια μου πήρε ρε παιδί μου, να ξαναπάω διακοπές τον Ιούλιο. Διακοπές…Τρόπος του λέγεις. Ένα μακρύτερο σαββατοκύριακο ήταν, με έναρξη την Παρασκευή και τελείωμα την Δευτέρα. Σε τόπο προορισμού, πάντα άγνωστο για μένα. Διακοπές είπαμε, δεν είπαμε επανάληψη. Άρα, αυτή η εξαίρεση μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς, έφερε τα Κουφονήσια, με μια μονοήμερη εκδρομή στην Σχοινούσα. Άμα έχεις τελειώσει με ό,τι έχει να σου προσφέρει το νησί, γιατί να μην δεις και κάτι άλλο;

Και δεν είναι μόνο οτι θες να δεις και κάτι άλλο. Όχι. Τι να δεις εξ άλλου στο ίδιο σύμπλεγμα νησιών, μισή ώρα παραπάνω; Πρακτικά την θέση σου υπερασπίζεσαι σαν άνθρωπος της παραγωγής, που μόνιμα είναι ανικανοποίητος με την στασιμότητα. Οπότε μόνιμα ελπίζεις οτι θα βρεις κάτι διαφορετικό. Κάτι πιο ωραίο ή έστω πιο πικάντικο. Ποτέ δεν μαθαίνουμε τελικά από τα λάθη μας. Απλά μεγαλώνοντας, τα ίδια λάθη κάνουμε – με την πουτάνα την εμπειρία – αλλά με μεγαλύτερη κομψότητα.

Όπως και να το κάνεις, ένας δραστήριος άνθρωπος, τι να τις κάνει τις πολυήμερες διακοπές; Αυτές, μαζί φυσικά και με τα Κουφονήσια, είναι για τους ερωτευμένους ή τους τεμπέληδες. Εξαιρώ φυσικά τους φοιτητές, που είναι και τα δύο μαζί, όπως προστάζει η φύση. Ο άνθρωπος στην ηλικία μου, ξεφορτώνει πανεύκολα μέσα σε δυό ώρες πραγματικής ηδονής, και δεν του χρειάζονται ούτε τα φεγγάρια, ούτε τα αιγιοπελαγίτικα μπαρμπούνια της Σενεγάλης, ούτε και τα οφθαλμόλουτρα των γκομενών στις παραλίες με τα τιρκουάζ νερά. Ο άνθρωπος στην ηλικία μου, όταν πηγαίνει στους εξωτικούς προορισμούς του Αιγαίου, απλά χάνει τις ανέσεις του στο σπίτι του, κι απλά χρειάζεται κι άλλες διακοπές μέσα στην Αθήνα, που είναι βασιλιάς στον μικρόκοσμο του κι όχι έρμαιο κάποιου καταργημένου Αίολου, που πλέον έχει απομείνει στους υποχρεωτικούς τουρίστες της ψαροκώσταινας. Εδικά μάλιστα όταν στην ανοργάνωτη παραλία του ανοργάνωτου ελληνικού νησιού, που sic βαφτίζεται ναυαρχίδα της ανάπτυξης, χρησιμοποιεί κάποια πλαστικά του Jumbo.

Ξέρω πού πάει το μυαλό σας. Οτι γκρινιάζω, κι οτι δεν πέρασα καλά. Λάθος αγαπητοί κι αγαπητές. Πέρασα καλά, για άλλη μια φορά. Η παρέα ήταν τέλεια και κανείς τόπος δεν μπορεί να με φρενάρει. Εγώ ορίζω την μοίρα μου, κι εγώ ορίζω το πώς θα περάσω. Δεν είμαι έρμαιο των αερικών, ούτε και των συνθηκών που θα συναντήσω. Απλά τα γράφω όλα τα προηγούμενα, για να γίνει κατανοητό, οτι τίποτα δεν γίνεται τυχαία, αλλά κι αν γίνει κάτι, εύκολα μπορείς να το αλλάξεις. Και να κάνεις το κουφονήσι παράδεισο δικό σου, κι όχι να σε πείσει κάποιος οτι έτσι είναι η Εδέμ και δεν πρέπει να παρέμβεις.

Αυτό δηλαδή που προσπάθησε να κάνει ο Ερντογάν ή αυτό που έγινε στην σούπερ λίγδα. Που και τα δύο είναι αποτυχημένα πραξικοπήματα. Και που και τα δύο, θα έχουν κάποια τελική μορφή, ες αύριον. Τσαλακώματα από την μιά με αντίκτυπο για την Ελλάδα εν όψει κουρδικού, αλλά ωραία αντιμετώπιση από την άλλη της στάσης του Αλαφούζου, που όλο καο πιο κοντά είναι με κάποιαν Μαριάννα.

Κουφά όλα αυτήν την περίοδο. Εγώ στα Κουφονήσια, κούφιο πραξικόπημα και κουφός νέος πρόεδρος. Ο ένας να χρησιμοποιεί τα μέσα που κατεδίωκε, κι ο άλλος, ο γνήσιος Καισαριανώτης με την ωραία αδερφή τότε στα δεκαέξι μου, από ιδρυτής του club της Original Ρόδου, αντιπρόεδρος της αλογοτροφής, άνθρωπος του Γιάννη Βαρδινογιάννη, θεωρητικώς αυτομολήσας, αλλά πρακτικώς, δικηγόρος ειδικών αποστολών, και φυσικά πλήρως χαρτογραφημένος σαν πεποιθήσεις. Σαν τον Τσίπρα της πρώτης φοράς αριστεράς. Δεξιότατος βάβαια παλιά.

Ο Γιώργος λοιπόν, που μετά την αλογοτροφή και την πίκρα της αποπομπής του, ασχολήθηκε με κάποια ομάδα της Καισαριανής, εδέχθη την προεδρία της λίγδας, μπας και βγει ολίγον κι από την αφάνεια. Ένα χρόνο μεγαλύτερος μου, απόφοιτος του Κολλεγίου, ορθότατη επιλογή της συμμαχίας, δηλαδή Μελισσανίδη, κι επαναφορά στα πάτρια. Πάτρια βέβαια, τα οποία δεν υπάρχουν. Η ΑΕΚ έχει συνειδητή επιλογή να καταργήσει τον συνεταιρισμό και να αναλάβει την διοργάνωση του πρωταθλήματος η ΕΠΟ, την οποίαν θα ελέγχει. Ο Στράτος είναι ο ιδανικός αναλώσιμος.

Μας ενδιαφέρει; Όσο ενδιαφέρει κάποιον το πού ήμουνα, το τι θα γίνουν οι μισοί στρατιωτικοί που συνέλαβε ο Ερντογάν – το οποίο δεν το εκμεταλλευόμαστε τώρα αφού κάποιο άλλο χέρι μάλλον  κάνει κουμάντο – κι όσο νοιάζει κάποιον, το γιατί στην παγκόσμια πολιτική έχουν επικρατήσει οι φελλοί. Το βλέπουν όλοι, το παραδέχονται όλοι, αλλά κανέναν δεν απασχολεί το γιατί. Όλοι συμφωνούν οτι ένας λαός, βαθύτατα δημοκρατικός όπως ο Τούρκος, μπορεί να σταματήσει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Ε και στην λίγδα, την βαθύτατη δημοκρατική, είχαμε την επικράτηση Στράτου. Όπως είχαμε και την μετάβαση μου στα Κουφονήσια.

Δηλαδή το Άνω Κουφονήσι. Το Κάτω είναι απλά ακατοίκητο, η Κέρος έχει μόνο κατσίκια – οπότε αφού οι κάτοικοι φάγανε τα αρχαία σήμερα τρώνε τα ζωντανά – κι όλα τα άλλα είναι κουφονήσια, αλλά έχουν άλλα ονόματα. Για να διακρίνει η μάνα τους μωρέ και να πηγαίνεις στράτα στρατούλα, στον πραγματικό προορισμό. Άντε πάμε στα Κουφονήσια, γενικώς κι αορίστως; Δεν γίνεται. Όλα έχουν τον γενικό τίτλο, αλλά ένα κρατάει την εξουσία και το όνομα. Ειδικά μαλιστα όταν δείχνει την προτίμηση του στην εταιρεία των ελέγχων και των προτάσεων για την ανταγωνιστικότητα του μέλλοντος πρωταθλήματος, κι ειδικά όταν στον διάδρομο ακούστηκε και το παροιμιώδες, όπως παλιά : never fear, George is here. Κάνουμε πλακίτσα; Όχι βέβαια. Κάποιος ξέρει πολύ καλά τι κάνει.

Υγ. Σεντ Ετιέν κι Αλμέιδα, θα φανούν μέσα στο γήπεδο. Τα έμαθα σήμερα, αφού τέσσερις μέρες, δεν μπήκα σε υπολογιστή. Είπαμε, διακοπές. Τα πάντα είναι θέμα δουλειάς, συγκυρίας αλλά και τύχης. Εννοώ σε αυτά τα θέματα. Τα άλλα, είναι θέμα προγραματισμού και Κουφονησίων, που οφείλετε να κάνετε κάποια επίσκεψη. Εφόσον βέβαια δεν σας ενοχλεί ο μόνιμος βοριάς, τον οποίον δεν τον συνάντησα, και γι’ αυτό κρατήσανε το όνομα μου, αφού έπεσα σε πλήρη άπνοια εκεί. Που μου διεκόπη με Πουνέντη όταν ξεμύτισα καθ’ οδόν για την Δονούσα.