…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Νάταν η ανία μεημέρι Σαββάτου, που δεν ήξερα τι να κάνω; Νάταν το ότι έμεινα σπίτι και δεν πήγα για κάποια βουτιά; Αστείες δικαιολογίες είναι όλα αυτά. Ήταν η αδημονία να ξαναδώ την ομάδα. Έστω και ατελή. Έστω και λειψή. Χωρίς Γκαρσία και Πινέδα, Γκατσίνοβιτς ( αν κι εδώ έχουμε κάποιο θέμα ). Ναι, να μην κοροϊδευόμαστε. Ήθελα να δω ξανά την ομάδα. ¨Ηθελα να την ξαναφέρω στο μυαλό μου, με μόλις δέκα μέρες προετοιμασία. Κι ο αντίπαλος δεν ήταν και της πλάκας. Οπότε κάθισα και είδα το φιλικό με την Άντβερπ.

Φυσικά δεν θα μπούμε και σε λεπτομερή κριτική ούτε για την ομάδα, ούτε και για τους παίκτες ακόμα. Μια γενική εντύπωση απλά, που στην ουσία την είπε κι ο Αλμέιδα : Το βιβλίο του ντάμπλ έκλεισε και ξεκινάμε πάλι από το μηδέν. Ορθότατη και πολλή επιθετική η δήλωση αυτή. Όπως ταιριάζει σε πεινασμένους αετούς. Κι αυτό το έβλεπες μέσα στο γήπεδο. Στο παλαβό πρεσάρισμα και στο τρέξιμο για την ανάκτηση της κατοχής. Όπως έβλεπες ότι το νταμπλ είχε φέρει μια αυτοκυριαρχία στις πάσες, στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στο πόσο σωστά κρατιούνταν οι θέσεις. Κι αυτό φάνηκε πιο πολύ όταν μπήκαν μέσα οι δεύτερες ενδεκάδες των δυό ομάδων.

Και μπορώ να πω ότι δεύτερη ενδεκάδα ήταν πολλή καλή και σαφώς καλύτερη από αυτήν του αντιπάλου. Άλλωστε αυτή έφερε το σκορ σε τόσο ψηλά επίπεδα. Η κανονική μας ήταν πιο κουμπωμένη, πιο πολύ κάλυπτε χώρους και πιο πολλή άμυνα έπαιξε. Φυσικά λείπανε οι ποιοτικοί χαφ κι η ομάδα έπαιζε με τα δυό εξάρια, όμως μάλλον αυτό προγραμματίζεται εν όψει Ευρώπης. Φάγαμε και κάτι φάσεις, που τις έσωσαν οι Βίντα και ο Στάνκοβιτς, όμως η αντεπίθεση μας έχρισε τον Φαν Βέερτ σκόρερ. Σημαντικό κι αυτό.

Πάντως καταλάβαινες ότι γίνεται δουλειά. Λυσασμένη. Και νοιώθεις ότι ο Αλμέιδα κυνηγάει το champions league. Γι΄αυτό άλλωστε ετοιμαζόμαστε να δούμε τρομερά πράματα : Τον καινούργιο στόπερ, που τα ρεπορτάζ μας λένε ότι είναι πολύ καλός. Τον Πισάρο, που εδώ δεν χρειάζεται ρεπορτάζ. Είναι πολυεργαλείο, είναι παντού μπροστά και κυρίως στα αριστερά, όπου εκεί υπάρχει το θέμα με τον Γκατσίνοβιτς. Τον Πάλμα, που τον ξέρουμε όλοι. Αλλά και τον σέντερ φορ που διακαώς επιθυμούμε.

Παιδιά, τι έχουμε να δούμε φέτος !!! Μπάλα και θέαμα. Μια ομάδα ακόμα πιο δυνατή σε σχέση με πέρσι. Μια έδρα που θα καταπίνει τον αντίπαλο, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Άλλες ενδεκάδες σε Ευρώπη, πρωτάθλημα και κύπελλο. Παιδιά, αδημονώ να ξαναμπώ στο γήπεδο. Αδημονώ να ρίξω την χρεωστούμενη τεσσάρα στην αλογοτροφή. Δεν μπορώ να περιμένω την χρονιά που θα κλείσουμε εκατό χρόνια ιστορίας από την ίδρυση της κανονικής ΑΕΚ, την ώρα που θα βλέπω την κανονική παντοδύναμη ΑΕΚ του 2013. Τι ωραία αισοδοξία, που πόσα χρόνια είχαμε να την αισθανθούμε…

Είμαστε λοιπόν στην τρελή προσδοκία. Τα πάντα είναι έτοιμα για το διπλό μεταγραφικό χτύπημα και για την κλήρωση της Δευτέρας. Να πάρουμε τα χαρτιά και τα μολύβια. Και να ανεβαίνουμε και να πολλαπλασιαζόμαστε σε φιλάθλους και σε τίτλους. Μακριά από τις μιζέριες και τις γκρίνιες. Να βλέπουμε τα λάθη που θα γίνουν με μάτι θετικό, ότι θα διορθωθούν άμεσα κι ότι από αυτά επήλθε μια καλυτέρευση.

ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ

Πήρε το “νταμπλ” λοιπόν ο Σαββατοκυριάκος Μητσοτάκης. Και έκανε και “ροτέϊσον” αλλάζοντας  τα θρανία στους κουμπούρες. Ποτέ δεν ξέρεις. Αν τον πάρεις απ΄τη γαλαρία και τον βάλεις δίπλα στο παράθυρο και τον βαρέσει ο αέρας, μπορεί να του κατέβει καμιά ιδέα.

Και πρόσθεσε και θρανία, άρα και βλακόμουτρα. Μπουλούκια. Είδα φωτογραφία που βγάλανε στα σκαλοπάτια του Κάρφαξ (Μαξίμου)  και τρόμαξα. Σαν ακρίδες στα σπαρτά. Αν μπορούσε θα διόριζε και τον προπάππο του. Απειράριθμοι. “Η πιο πολυπληθής υπουργική σύνθεση” λένε. Ακόμα και από τη Μ Βρετανία, τη Γαλλία την Ισπανία κλπ. Ναι. Αλλά αυτοί δεν βρήκαν τη  Δημοκρατία, την Ιστορία, τη  Φιλοσοφία, τις Διονυσιακές παρτούζες  κλπ. Ισα και όμοια είμαστε;

Πήρε λοιπόν τον Χατζιδάκη-που δεν το δείχνει η φατσούλα του αλλα αντέχει πολύ “ραβδί”-και τον πήγε στο πολύπαθο  Οικονομικώνε. Γιατί άλλαξε τον επιτυχημένο -φανταζομαι, ή όχι;-  Σταϊκούρα δεν το ξέρω.Τον πήγε στο Υποδομώνε αυτόν. Εκει να δεις μάσα. “Αι στο διάολο πια” σου λέει. Που θα κάθομαι να αναγγέλω “market pass”  και βαθμίδες και λοιπες μαλακιες. Βουρ στο ψητό”. Να μη λέμε. Το αξίζει το παιδί. Ασε το Χατζιδάκη να κανει καλα τις “δεσμευσεις” που έχουμε αναλαβει για πλεονάσματα” απο δω και μπρος. Μη τον βλέπεις έτσι. Αυτή η καραφλή  νυφίτσα μπορεί να έχει μεγαλύτερη αντοχή και από μοναχό Σαολίν. Θα χρειαστεί.

Στο Υγείας- ο Θεός να το κάμει- πήγε το παλιό vetex που ακόμα κάνει πολλές δουλειές. Δεν το πετάς. Δεν καθαριζεις και πιάτα βέβαια με δ’αύτο.Αλλα μια τρύπα τη βουλώνεις.Σκατά απο περιστέρια τα μαζεύεις απ’το μπαλκόνι.Τέτοια πράγματα. Χρυσοχοϊδης. Από πυροσβεστήρας έγινε φιάλη οξυγόνου. Εκεί έχει να γίνει το  σώσε στο επόμενο διάστημα. Εχουμε να δούμε και να ακούσουμε όμως ομορφιές. π.χ. “οι πολλοι γιατροί δημιουργούν  άγχος και στρες στον πολίτη”…”η μείωση των ασθενοφόρων συμβάλει στην μείωση της ηχορύπανσης και κατ επέκταση στη βιώσιμη ανάπτυξη”… “θα γίνονται εντατικά τηλεμαθήματα μέσω ιντερνετ αυτοχειρουργικής και εθελοθεραπείας. Αυτό θα πει “πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας” . Θα σε ρωτάνε σε τιποτα βαφτίσια “που ράβεσαι” και συ θα απαντάς: “Στου Rambo”.

Ο “σουπερ-ντούπερ” Πιερακάκης μεταφέρθει στο Υπ Παιδειας.Why παρακαλώ; Δεν ήταν ο.κ.  εκει Κούλη; Τελείωσε το έργο μάλλον. Οτι εφαρμογη κατέβηκε,κατεβηκε. Τώρα θα πάρει σβάρνα τα σχολεία και θα τις δοκιμάζει με  τους μαθητές. Ουάου!

Μηταράκης. Να εισαι αξιωματικός και εχεις χαιρετίσει χρόνια τώρα, τον έναν βλάκα μετά τον άλλον. Θα πρέπει να αποστρατευτείς τιμητικά ως Στρατηγός, μόνο και μόνο για αυτό.
Αυτός λοιπόν  ειναι ο τελευταίος χρονικά  “Ραν-Ταν-Πλαν”. Του έσκασε σκύλος πρώτη μέρα. Πρωτο ταξίδι, έτυχε  σκύλος  απο  κοτσαδόρο. Να μην αναφερθούμε στην ποινή που θα έπρεπε να επιβληθεί στο μουνόπανο που έκανε τέτοιο πράγμα. Να πάμε στις δηλώσεις του “ραν ταν πλαν”. Δηλωσεις υποβαθμιστικές. Σχεδόν απαλλακτικες. Στο όριο του “εντάξει μωρέ,σε ολους μπορει να συμβεί”.

Ειπε :”Αντικοινωνική συμπεριφορά” (το να σέρνεις σκύλο με το αυτοκίνητο  και να τον λειώνεις στην άσφαλτο είναι απλα “αντικοινωνικη συμπεριφορά”) η οποία “δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή” ( η συμπεριφορά). Υπο άλλες συνθηκες δεν ξέρω.Αλλα τώρα όχι. Αργότερα ίσως. Περάστε παρακαλώ με τα απαραίτητα εγγραφα και ισως γινουν αποδεκτά”. Τι λες βρε μαλάκα με χερούλια; Ποια “μη αποδεκτή” και ποια “αντικοινωνική”; ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΠΛΗΡΩΣ τί έκανε το εν λογω κάθαρμα, ή η αναλγησία που επιτελείται πλέον σε κάθε επίπεδο θεωρείται μαγκιά και “ψυχραιμία”;

Πάμε παρακάτω: Ο πρώτος που μάθαμε οτι άλλαξε-πρωτού καν ανακοινωθουν τα ονοματα-είναι αυτός ο στραβοσουγιάς ο Οικονομου, που τον φέρανε στο Υφ. Αθλητισμού. Μα το’πε και ο Μελισσανιδης πριν τις εκλογές: “Κουλη διώξε τον Αυγενακη,σου κάνει ζημιά”. “Βεβαιως” λεει ο Κουλης, στον “απλο καθημερινό πολίτη”. Τον σκούπησε και  έφερε εναν ο οποιος γνωρίζει τόσα από ποδόσφαιρο, όσο ο Αυγενάκης, δια πέντε. “Μα δεν είναι μόνο για το ποδόσφαιρο” θα πεις. “Μα φυσικά” θα σου πω. Αν τον δεις να “ακουμπα” κάτι που να αφορά το ποδόσφαιρο-δηλαδή τους νταβατζίδες του-εμένα να με φτύσεις. Μαλάκας ειναι; Πονηρή αλεπουύ είναι. Αφού τη βλέπεις από το μάτι. Απλά το αυστηρό βλέμα που κράταγε όσο ηταν εκπρόσωπος τυπου της κυβέρνησης και αντιμετώπιζε κάθε μέρα τα παπαγαλάκια που τάιζε ο Πέτσας,τους έκανε τον ζόρικο και τον άτεγκτο. Τώρα που-αναπόφευκτα- θα  “διασταυρώνεται” με τους νταβάδες που ταϊζουν το μαγαζί που τον ταϊζει, να δούμε πως θα  μετατραπεί στο παιδί που μετράει τα άστρα.

Περιβάλλοντος και ενέργειας: Σκυλακάκης. Οτι ακούς. Αυτο ειναι το όνομα. Απο παππου προς παππου. Σκυλί μαύρο. Ηλεκτροπληξία.  Σου λέει “μα για πόσο θα πριμοδοτουμε  εμεις τους Μυτιληναιους” Νισάφι. Παρ’τους εσύ τώρα. Οσο ειχες τις βοηθητικές ρόδες,έκανες βόλτες. Πρεπει να εμαθες πενταλ.. Ωραία, γιατί τωρα θα βγουν οι βοηθητικές και θα πας κόντρα ανηφορο.

Μεταναστευσης και Ασύλου. : Καιρίδης. Αυτη με τα τσιμπουκόχειλα. Ταμαμ. Σα να ρίχνεις Μουσουλμάνο σε καζάνι με ρύζι.

Τον Δένδια, για να μη το έχει στα πόδια του ο Κούλης,τον ξαπόστειλε στο Αμύνης. “Για να σε δω τώρα καράφλα” θα λέει ο Κυριάκος. Στο Εξωτερικώνε έβαλε τον Γεραπετρίτη. Για να υπάρχει κοινή γραμμή. Ορθο. Να μη λέει άλλη τιμή ο ένας και άλλη ο άλλος. Να πουλάμε ακριβά το τομάρι μας.

Εργασίας και Ασφάλισης Γεωργιάδης. Οτι  έφαγες έφαγες. Μπρος στο κατώι τώρα.
Δικαιοσύνης: ΠΑΣΟΚ (οπως και στο Υγείας)   Πολιτισμού Μενδώνη. ΠΑΣΟΚ Ακουνητο. Τροφιμων ανάπτυξης και Λάχανων: Αυγενάκης. Ξέρει από γρασίδι τουλάχιστον. Ασε που το πολύ-πολύ να του πετάξουν ντομάτες και δεν  κινδυνευει να βρεθεί σε χαντάκι.

Επικρατείας ο Σκέρτσος με τη φράτζα (“εχει και κότερο να παμε μια βολτα”) και ο βαριοπούλας  Βορίδης για να αντιμετωπίζει τους ακροδεξιούς που μιλάει και την ίδια γλώσσα για να μη λερώνεται ο Κυριάκος με τέτοιες παρακατιανές δουλειές.

Ναυτιλίας: Βαρβιτσιώτης. Γιατί έχουμε και ένα λευκό λινό πουκάμισο να φορέσουμε το καλοκαίρι να’ούμε. Τουρισμού: Κεφαλογιάννη. Τα ίδια με τον προηγούμενο. Υπουργείο Κρίσης  και αλλαγής κλιματικής λέει και Αποκάλυψης κλπ-κλπ: Κικίλιας. Δηλαδη Τζένη. Τα ίδια με τους προηγούμενους δύο. Λιγο κρασί λιγο θαλασα και το αγγούρι μου. Η αλλιως: “στα αρχίδια μας και δυο αυγά Τουρκίας.Μελάτα”.

Αντε. Καλή σεζόν,καλό θίασσο να έχουμε και καλές παραστάσεις. Οσοι ζήσουμε,θα πληρώσουμε στην έξοδο.

Εννοώ ανομβρία ειδήσεων κιτρινόμαυρων. Διότι αν πάμε στον καιρό, από βροχές αυτός ο Ιούνιος δεν μας έχει αφήσει παραπονεμένους. Ούτε και οι άλλες ειδήσεις φυσικά υστερούν. Διπλές εκλογές, ποιός την χάρη τους; Και τι αποτελέσματα ! Δεν είναι η Χρυσή Αυγή, είναι οι Σπαρτιάτες. Δεν είναι ο Βαρουφάκης, είναι η Ζωή. Α ναι, ήρθε και το μακεδονικό κόμμα κι έδεσε ο μπακλαβάς. Λεφτά υπάρχουν όπως είπε τότε ο φελλός, οπότε ας τα πετάξουμε.

Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Εδώ έχουμε την ΑΕΚ, που μας λείπει ρε παιδιά. Αυτό το πάρτυ στην εξέδρα κι αυτό το θέαμα που βλέπαμε μέσα στο γήπεδο. Να θυμηθούμε τα προγούμενα χρόνια; Της γκρίνιας και της κακομοιριάς. Πότε θα γίνουν οι μεταγραφές; Γιατί αργεί πάλι ο καβούριας, και πόσα άλλα. Πού φτάσαμε; Στο νιρβάνα. Εντάξει, κάποιοι έχουν φτάσει και σε μιά άλλη υπερβολή : Ότι η ΑΕΚ έχει την ομάδα για να παίξει το πρώτο παιχνίδι για την Ευρώπη. Πάντως είμαστε στο νιρβάνα ότι ξέρουν τι κάνουν τόσο σε επίπεδο διοικητικό όσο και προπονητικό. Και μας έχουν πείσει.

Κι αυτό φαίνεται στο αμόκ των εισιτηρίων διαρκείας. Πραγματικά γίνεται χαμός και ξέρω άνθρωπο που προσπαθεί με μέσον να βγάλει εισιτήριο για πρώτη φορά, και μάλιστα χωρίς Ευρώπη ( αυτό το εύσχημο κόλπο για να περαστεί η μοιραία αύξηση των τιμών ). Κι ετοιμάζεται η εταιρεία για ένα ακόμη sold out φέτος και για καινούργια πάρτυ και για μαγικές βραδυές αφού θεωρείται και επίσημα πρώτο φαβορί για εδώ, ενώ υπάρχει και η σιγουριά κάποιων ευρωπαϊκών ομίλων.

Κι έχουμε κι εδώ τον χώρο μας, που καθάρισε από την γκρίνια. Δεν έχουμε λόγο για κάτι τέτοιο. Βλέπουμε ότι οι εξαγγελίες είναι πάνσωστες και στοχευμένες. Δεν είναι και μικρό πράμα να πας για να κλείσεις τον Πινέδα. Να είσαι στο παρα πέντε για τον στόπερ και να κοιτάς κι άλλο χαφ, και σέντερ φορ αλλά κι εξτρέμ. Περιπτώσεις βέβαια που θα ενσωματωθούν αργότερα κι άρα θα έχουμε και πιο πολλά νέα να περιμένουμε. Φυσικά μπορεί να έχουμε και κάποιες πωλήσεις αλλά σχεδόν το αποκλείω εκτός αν το ποσό είναι αστρονομικό.

Οπότε όλα καλά; Έτσι τα βλέπω αυτήν την στιγμή και γι’ αυτόν τον λόγο ανανέωσα κι εγώ το διαρκείας μου ενώ θα αποκτήσω και το αντίστοιχο για την Ευρώπη. Για την οποίαν ήθελα κι άλλα : Ένα δεξί μπακ, ένα τέρμα και μια χαφάρα με κορμοστασιά που να μπορεί να κόβει αλλά και να προωθεί την μπάλα. Ας μην είμαστε όμως πλεονέκτες. Ας έχουμε τον εχθρό του καλού που είναι τι καλύτερο στο μυαλό μας κι όχι στο στόμα μας. Περνάμε περίοδο που έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην διοίκηση και στον προπονητή, που βέβαια έχασε έναν συνεργάτη του αλλά δεν έδωσε κάποια δείγματα ανησυχίας.

Περιμένουμε μάλιστα και κάποιες εσωτερικές βελτιώσεις για κάποιους παίκτες τους οποίους θα χρειαστεί ο Αλμέιδα. Τα παιχνίδια είναι πιο πολλά και η ένταση θα είναι μεγαλύτερη. Όπως και οι απαιτήσεις του κόσμου. Πρόχειρα αναφέρω τον Μήτογλου, τον Σιντιμπέ, τον Βαν Φέερτ, τον Ζίνι, τον Ραντόνια. Γιατί όχι και την πρώτη μεταγραφή μας, τον Πήλιο. Όλα στο μικροσκόπιο κι όλα με την λογική ότι προχωράμε για να χτίσουμε μια τριετία κυριαρχίας με κύριο στόχο το φρέσκο οπαδικό αίμα για την ομάδα μας.

Γιατί να το κρύψω; Ήταν η αδυναμία μου φέτος. Τον είχα ξεχωρίσει από την αρχή, αφού διάβασα για τα γεμάτα κεφάλαια της ζωής του αλλά και τον τρόπο που μάζεψε την γυναίκα του. Έλεγα δεν μπορεί, θάναι και παικταράς. Ξέραμε βέβαια και λίγα ποδοσφαιρικά πράματα κι από πριν, αλλά άλλο να τον βλέπεις μέσα στο γήπεδο κι άλλο να είσαι κολλημένος στην θεωρία. Κι εξ άλλου και πόσα μεγάλα ονόματα δεν έχουν περάσει κι από εμάς κι απλά δεν ακούμπησαν….

Και βέβαια δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Το ότι είναι εν ενεργεία διεθνής και μουντιαλικός μάλιστα, λέει τα πάντα. Εδώ θα ασχοληθώ ( χωρίς να βάλω τις σάλτσες των αποδυτηρίων που πλέον είναι γνωστές ) με την ηγετική φυσιογνωμία του, που κύρια στις δύσκολες στιγμές σάλπιζε την τακτική επίθεση ή την αντεπίθεση, και παρέσυρε τα πάντα ( εδώ είναι και η βασική διαφορά του από τον Γκαμάρα χωρίς να επιχειρώ σύγκριση τεχνική, ξαναλέω ). Κι έχω καταγράψει τις επτά ( 7 ) κορυφαίες στιγμές του, που θα της πάω όσο μπορώ χρονολογικά.

1. Πρώτος γύρος και παιχνίδι εναντίον του ΠΑΟΚ. Θυμάστε την αρχοντική σπρωξιά στον Αουγκούστο; Ισοπαλία ήταν ακόμα κι υπήρχε στον αντίπαλο αυτή η διάχυτη ατμόσφαιρα μιας κουραδομαγκιάς. Η μπάλα έχει σταματήσει να παίζεται και γίνεται μία κοκκορομαχία κάπου στο κέντρο προς την περιοχή μας κι ακριβώς μπροστά στον Λουτσέσκου. Η σπρωξιά είναι χωρίς φόρα και μάλλον είναι ένα χτύπημα στο στήθος του άλλου με τις παλάμες. Τύπου, έλα ρε μαλάκα κάνε μας την χάρη τώρα εδώ μέσα. Ο αντίπαλος όχι μόνο πήρε το μήνυμα αλλά νομίζω δεν ακούμπησε ξανά την μπάλα. Φυσικά το μήνυμα εστάλη και σε όλη την ομάδα μας.

2. Ισοφάριση στη Νίκαια. Ξεγραμμένο παιχνίδι δεν το λες φυσικά, όμως είχε δυσκολέψει πολύ λόγω των συνθηκών και του χρόνου. Απέναντι σε κατενάτσιο. Φυσικά ήταν κυρίαρχη η ΑΕΚ όμως είχε και μία δυστοκία. Ο Κροάτης σάλπισε την ορμή για την νίκη με εκείνη την κεφαλιά , νομίζω σε χτύπημα κόρνερ ή πλαϊνού φάουλ.

3. Ένα βήμα μπροστά έκανε ο άνθρωπος στην Φιλαδέλφεια κι έβγαλε τον Μπακαμπού εκτός πεδιάς ( offside ). Παιχνίδι με τον ΟΣΦΠ και φυσικά η αντεπίθεση ήταν θανατηφόρα για την ομάδα μας αφού όλοι ήταν μπροστά κι ο Βίντα από την άλλη μεριά. Το βήμα αυτό ήταν βήμα παγκόσμιου παίκτη απλά. Ούτε να κινηθεί προς τα πίσω ζητώντας από τον Αθανασιάδη να κάνει έξοδο κι αυτός να πάει προς το τέρμα, ούτε κάτι άλλο σε πανικό. Θύμισε κίνηση καρατέκα που απλά αποφεύγει το χτύπημα. Μπορώ να το θεωρήσω το βήμα αυτό σαν την κορυφαία στιγμή του κι ας μην έχει ποδοσφαιρική χάρη σαν τα σούπερ τάκλιν του.

4. Στα καλά καθούμενα έχει φάει γκολ η ΑΕΚ στο τηγάνι από έναν ανύπαρκτο αντίπαλο που έπρεπε να χάνει με πολλά από το πρώτο ημιχρόνιο. Εντάξει έχει αρχίσει κι ανεβαίνει κι απειλεί ξανά αλλά δεν υπάρχει και μεγάλο αποτέλεσμα. Ο Βίνταρος είναι αυτός που παίρνει το πέναλτυ ανάμεσα σε ένα μπ[ακ και τον Πασχαλάκη. Πέναλτυ ξεκάθαρο μεν αλλά κάποιοι το έχουν αμφισβητήσει ενώ οι δυό αντίπαλοι του ούτε καν διαμαρτύρονται. Θέλετε λοιπόν να μην είναι; Ας πούμε ότι δεν είναι. Ο Βίνταρος το κερδίζει μαγευτικά αφού ούτε καν το var δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Θυμίζω ότι πήγε ξεκάθαρα για το πέναλτυ αφού με την πορεία που είχε πάρει,  δεν θα ήξερε τι να κάνει την μπάλα. Αυτός πήγε για να κερδίσει την παράβαση. Άλλο ένα δείγμα σπάνιας παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ευφυίας και κλάσης.

5. Στο ίδιο παιχνίδι νομίζω απειλείται ο Σιμάνσκι με δεύτερη κίτρινη κάρτα, την οποίαν διεκδικεί από τον διαιτητή ο Φορτούνης. Ο Βίντα είναι πάλι παρών. Μπαίνει ανάμεσα στους δυό παίκτες αλλά και στον διαιτητή και δημιουργεί την θεωρία του χάους. Θυμίζω ότι εδώ δεν υπάρχει var, αφού μιλάμε για κίτρινη κάρτα απλώς. Ο Βίντα την αποτρέπει ενώ σηκώνει ψηλά τον Φορτούνη με το ένα χέρι ( η φωτό που κοσμεί το άρθρο ). Είναι η στιγμή που θύμισε τον Μανωλά με τον Νινιάδη. Με μία διαφορά όμως : Η φάση είναι στο τηγάνι κι ο Φορτούνης δεν είναι νάνος. Είναι η στιγμή που στέλνει το μήνυμα σε όλη την κιτρινόμαυρη τηλεοπτική κερκίδα για τα γαμήσια. Τα οποία τα είδαν δια ζώσης οι οπαδοί του θρήνου που ήταν στο τηγάνι και ψάχνανε την μαγκιά της τρούμπας. Απλά ο Βίντα ( φυσικά δεν είναι ο μόνος ) αναρωτήθηκε τι σόι μαγκιά υπάρχει στην τρούμπα που όποιος ήθελε κι όποτε ήθελε, πήγαινε κι εκσπερμάτωνε.

6. Θυμάστε μήπως την προβολή στο Χαριλάου !!! Είναι σε μία αντεπίθεση του Άρη, σε εκείνο το χρονικό διάστημα που ο αντίπαλος είχε ισοφαρίσει κι έβγαινε με αξιώσεις για κάτι παραπάνω. Πάλι μιλάμε για την αφελή ΑΕΚ και πάλι μιλάμε για μία φυσιογνωμία που ούτε κρύφτηκε, ούτε είχε χάσει την θέση ή το μυαλό του. Είναι η κάλυψη της μιάς γωνίας από τον Αθανασιάδη κι ελαφρώς πιο δεξιά από τον Βίνταρο. Με το σώμα του προς τα αριστερά και το πόδι του προς τα δεξιά. Τι να λέμε; Πάλι για παγκόσμια ενέργεια. Πλέον μας έγινε συνήθεια.

7. Τελικός κυπέλλου. Λόγω του αρχιμαλάκα Ρότα, το παιχνίδι είναι εν κινδύνω ανά πάσα στιγμή. Φυσικά η ΑΕΚ έχει γλυτώσει και φυσικά έχει αμυνθεί όσο μπορούσε καλύτερα με τις αλχημείες του Αλμέιδα. Κι είμαστε κάπου στο 75 λεπτό που η πίεση έχει χτυπήσει κόκκινο. Θυμάστε άραγε την ηγετική επέλαση που κάνει ο Βίνταρος; Παίρνει την μπάλα από την περιοχή, φυσικά δεν ασχολείται καν με τα παιδάκια που συμπληρώνουν την δεκάδα για να πασάρει, περνάει το κέντρο με ντρίπλες και προσποιήσεις, και κάπου στο αντίπαλο μισό, ανατρέπεται. Πέρασε τρεις ή τέσσερις, δεν θυμάμαι ακριβώς. Αυτό που πέρασε ήταν η σκέψη του ΠΑΟΚ για ισοφάριση, δίνοντας του να καταλάβει ότι ρε φίλε, τώρα βγήκα εγώ από την περιοχή μου και βγήκα καυλωμένος για το ντάμπλ. Ήταν θέμα λίγων λεπτών να πάρει κι ο Αλμέιδα λίγο θάρρος κι ο Φερνάντες να σημειώσει το δεύτερο γκολ.

Πολλά μπορώ να πω ακόμα, αλλά δεν χρειάζεται. Όποιος είδε, είδε. Για την προσωπικότητα του παίκτη και για την συνεχή άρνηση του να συμβιβαστεί. Ο παίκτης που απλά συλλέγει τίτλους την τελευταία πενταετία. Και που θα το κάνει και για έκτη χρονιά, όπως φαίνονται τα πράματα. Ο παικταράς που μπόλιασε την ΑΕΚ με το πνεύμα του μαχητή και του νικητή. Αυτός που έσπρωξε τον Μάνταλο να καταλάβει μπάλα ( περισσότερα συντόμως ). Αυτός που ήταν η βάση για να γίνονται οι επιθέσεις και το επιθετικό πρεσάρισμα. Αυτός που κοίταζε τους αντιπάλους κι απλά γέλαγε. Αυτός που είχε στην αγκαλιά του τον Μόντριτς να πανηγυρίζει κάποια πρόκριση στο μουντιάλ….αν το είδατε κι αυτό.

Ο  ΒΙΝΤΑΡΟΣ

Άλλο είχα στο μυαλό μου να γράψω, άλλο προέκυψε. Και μάλιστα πολύ θλιβερό. Έμαθα κι εγώ στα ξαφνικά ότι ο φίλος μου Γιώργος, ο γεννημένος την ίδια ημέρα με εμένα με διαφορά μια δεκαετία και στο ίδιο μαιευτήριο, αποφάσισε να ανοίξει τον Φίλαθλο των ουρανών παρέα με τον Σιέμπη, τον Μπαζίνα, τον Καίσαρη και τον Παρασκευά. Θα είναι ένα άκρως εντυπωσιακό έντυπο, όπως τρομερό θα είναι και το Καφενείο των φιλάθλων που είναι σίγουρο ότι θα κολάσει και αγγέλους.

Ο Γιώργος ξεκίνησε την καριέρα του σαν ιατρικός επισκέπτης. Στην φαρμακοβιομηχανία Upjohn, την σημερινή Βιανέξ β. Ήταν ένας πωλητής καλός αλλά το μυαλό του πετάριζε. Στα τρία τρελά πάθη του : Το τσιγάρο ( κυριολεκτικά ουδέποτε ήπιε αλκοόλ ), τον τζόγο και τις γυναίκες. Και κάπως έτσι τον ανακάλυψε ο Καραγιαννίδης ( ο Ροζέ Βαντίμ της δημοσιογραφίας κατά τον Γιώργο )και τον έμπασε στο ιστορικό τημ της δημοσιογραφίας. Τον Φίλαθλο και το Στάνταρ 13άρι. Και κάπως έτσι έγινε και γνωστός στην Ελλάδα και τράβηξε την απογείωση του με ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, έντυπα και διαφημίσεις.

Ολόκληρο βιβλίο μπορεί να γράψει κάποιος για τον Γιώργο. Ανάλογα σε ποιό πάθος ήταν κι αυτός στην παρέα του με τον Γιώργο. Θες γυναίκες; Η πρώτη του γυναίκα ήταν η μις Ελλάς 72 με την οποία και απέκτησε τον γιό του. Η δεύτερη γυναίκα του ήταν η Ευγενία, καμιά εικοσαριά χρόνια νεότερη του, με την οποίαν απέκτησε την κόρη του Σταυρούλα, που αποτέλεσε και τον τελευταίο έρωτα της ζωής του. Φυσικά κανένας γάμος δεν στέριωσε αφού το πάθος του δεν τον άφηνε σε ησυχία.

Όπως και ποτέ χρήμα δεν στέριωσε πάνω του. Θες ιππόδρομο, θες μπαρμπούτι, θες απλά κόκκαλα, θες ρουλέτα ή παπά; Κάπου κρυμμένος εκεί κοντά, κυρίως σε παράνομες λέσχες κοντά σε σπίτια για το ξεχαρμάνιασμα, ήταν κι ο Γώγος. Ο άνθρωπος που έβγαζε από τα ρούχα του τον Κολοκοτρώνη όταν ουδέποτε έστελνε στην ώρα του τα κομμάτια του. Ο άνθρωπος που για να γράψει ένα κομμάτι, χρειαζόταν ένα πακέτο τσιγάρα.

Γι’ αυτό και θέριεψε στην παλιάς κοπής δημοσιογραφία. Που αν δεν την πούμε έτσι, θα μπορούσαμε να την πούμε άναρχη, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, μια διαφορετική σχολή δημοσιογραφίας που ήταν καθηγητής χωρίς κανένα μαθητή, και που σήμερα έκλεισε. Κανείς δεν μπόρεσε να τον μιμηθεί ή να τον αντιγράψει. Ναι αγαπητοί φίλοι και φίλες. Διότι ήταν αυθεντικός, απλός και ωμός. Ήταν αδύνατον να μπει σε κανόνες κι ήταν αδύνατον να του υπαγορεύσει κάποιος τι να πει. Ήταν μπεσαλής κι αυθόρμητος όσο δεν πάει. Μπροστά σε οποιονδήποτε κραταιό ή οποιονδήποτε τραμπούκο ή χούλιγκαν.

Βρεθήκαμε ζωντανά πρώτη φορά σε κάποιο στούντιο στο Μπουρνάζι. Θυμάμαι την ΑΕΚ με Παθιακάκη και Νάβας, που είχε χάσει με 4-0 από τον οσφπ. Δυό κουβέντες είπαμε πριν την εκπομπή και μετά χαμός. Και στην τηλεόραση για δυό χρόνια και στο ραδιόφωνο για άλλα τρία. Όλα αυτά παράλληλα με την εφημερίδα φυσικά, σε ατέλειωτες συναντήσεις σε ταβέρνες, μπουρδέλα, καταγώγια μουσικά αλλά και σπίτι μου. Η γυναίκα μου έμεινε κάγκελο όταν την πρώτη φορά της ζήτησε νερουλίτα να πιεί κι αυτή έψαχνε να βρει τι ποτό ήταν αυτό.

Ένας γνήσιος συναισθηματικός άνθρωπος, που όποτε μπορούσε, βοηθούσε τον οποιονδήποτε. Ουδέποτε προσποιητός, πάντα με το τσιγάρο και το χαμόγελο στα χείλη και φυσικά με την γλωσσοπλασία του. Με κύρια τρέλα τα αυτοκίνητα ( έχετε φτάσει ποτέ στην Δράμα σε τρεις ώρες; ) κι ειδικά την M3 και πολύ μετά την μπάλα. Για την οποίαν μπάλα δεν απέκτησε ποτέ ιδιαίτερες γνώσεις και πιο πολύ έψαχνε το ψυχογράφημα των οπαδών, των παραγόντων και των αθλητών. Οι γνώσεις που απέκτησε πιο πολύ στον Αλέφαντο οφείλονταν, παρά στον ίδιο.

Όπως και να το κάνεις όμως, ήταν μια cult φυσιογνωμία της δημοσιογραφίας που απέκτησε φανατικούς φίλους, ελάχιστους εχθρούς ως γνήσιος αντιοπαδός – ο ίδιος ήταν οπαδός του Απόλλωνα – αλλά το κυριότερο ήταν ότι όπου και να βρισκόταν, ουδέποτε πέρναγε απαρατήρητος. Ήταν θα μπορούσα να πω ο Γκουζγκούνης του κλάδου και ένα αξιαγάπητο ρεμάλι που δεν το χόρταινες. Και που ουδέποτε νιαούρισε για τον μεγάλο σταυρό που κουβάλησε τόσα χρόνια για τον γιό του κι αργότερα για την δεύτερη γυναίκα του. Διότι ήταν άνδρας πάνω από όλα, με το Α κεφαλαίο, που μπορεί να μην άφησε κείμενα για παρακαταθήκη αλλά άφησε στυλ και τρόπο αντιμετώπισης που ακούμπησε όλο το αθλητικό κοινό της μπάλας και μόνο αυτής.

Δεν χρειάζεται νομίζω να γράψω κάτι άλλο περισσότερο. Δεν θα ήθελε ούτε ο ίδιος, που ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ στα τελευταία του με τον καρκίνο. Έζησε την ζωή του όπως αυτός ήθελε, ρούφηξε όποια ομορφιά της ήθελε κι έκανε του κεφαλιού του. Φεύγει γεμάτος κι ανεβαίνει επάνω ίσως με διάθεση να γίνει διάβολος με αγγελικές πράξεις ή άγγελος με διαβολικές. Το σίγουρο είναι ότι τον αναμένουν με προσδοκία όλα εκείνα τα τέρατα που έφεραν την επανάσταση στα αθλητικά έντυπα.

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΩΡΓΑΡΕ

Κοίτα τι μαγεία ζούμε. Σαν να πήρε μόνος του ο Αλμέιδα την ομάδα το καλοκαίρι πέρσι, σαν να τον παρακολουθούσε η διοίκηση, και σαν να ήρθε τώρα για να πάρει την σκυτάλη. Έτσι φαίνονται τα πράματα, αλλά δεν είναι έτσι. Και μπορούμε να πιάσουμε όλη την ιστορία από την αρχή. Όταν πρωτοσυναντήθηκε ο tiger με τον προπονητή….

Τότε που αναλύθηκε κάποιο πλάνο κι από τις δυό πλευρές. Και τότε που προέκυψε η διαφωνία. Δεν πίστεψε ο Μελισσανίδης. Δεν χρειάζονται περισσότερα. Κυριότερα δεν πίστεψε ότι ένας άπειρος στην Ευρώπη, θα μπορούσε να τα καταφέρει. Όμως τα χρήματα ήταν συγκεκριμένα. Και δεν έφταναν για κάτι πολύ καλύτερα πειστικό. Οι προσπάθειες έγιναν και οι απαντήσεις ήταν αρνητικές. Οπότε έγινε και δεύτερη συνάντηση και κλείστηκε η συμφωνία. Φυσικά είδε το πάθος του Αλμέιδα τόσο για να πετύχει όσο και για να φέρει τους συνεργάτες του. Όμως ο καμένος φυσάει και το γιαούρτι. Μην τα πολυλογούμε, συμφώνησαν και πέρασαν και κάποια ντράβαλα στην αρχή. Όταν ο Αλμέιδα μάθαινε κι έκανε τα πειράματα του. Ευτυχώς δεν έσπασε το σχοινί. Ούτε στην Ριζούπολη, ούτε στην λεωφόρο.

Και φτάσαμε στο σήμερα, που πλέον οι άνθρωποι περνάνε τον μήνα του μέλιτος. Θυμίζει η φάση, την εποχή Μπάγιεβιτς. Θα έλεγα όχι απλά δικαιολογημένα αλλά στοιχειοθετημένα πλέον. Η υπερβολή δεν είναι σήμερα, αλλά τότε. Η ομάδα τότε ήταν φοβερή αλλά ήταν ελληνική στην νοοτροπία. Σήμερα η ομάδα είναι καθαρά ευρωπαϊκή με στόφα λατίνικη. Και δεμένη από κάθε άποψη. Είναι μια γροθιά οι παίκτες, το τεχνικό επιτελείο και φυσικά έχει μεταβιβάσει αυτό το τρελό ονειρικό συναίσθημα και στην διοίκηση. Που ξέρουμε καλά. Καμία διοίκηση δεν υπάρχει παρά μόνο ο Μελισσανίδης.

Κι αυτός έχει καυλώσει για τα καλά. Μιλάμε για σούπερ καύλα. Το δήλωσε εξ άλλου, δεν το έκρυψε. Κι αυτή είναι η ευκαιρία της ΑΕΚ, που χάθηκε τότε παλιά με την αθέτηση της συμφωνίας με τον Κόκαλη για βοήθεια με την ελληνική δικαιοσύνη κι εν συνεχεία με το διπλό παιχνίδι αρπαγής του Μπάγιεβιτς. Και χάθηκε η δημιουργία της δυναστείας. Την οποίαν την έχει τώρα. Και η ΑΕΚ, και ο Μελισσανίδης. Η ΑΕΚ στοχεύοντας  στην πανελλήνια οντότητα της, κι ο Μελισσανίδης στοχεύοντας να γίνει ο πατριάρχης του ελληνικού ποδοσφαίρου εκμεταλλευόμενος  δυό πράματα : Την αποκατάσταση των σχέσεων του με το Μαξίμου ( γι’ αυτό και η ξεκάθαρη αναφορά του στον Αυγενάκη ) και την ανυπαρξία αντιπάλων. Το έχω εξ άλλου ξαναγράψει : Για χαρτοπετσέτες έχει τον Μαρινάκη και τον Αλαφούζο ( σήμερα ονομάσθηκαν μάπετ σόου ).

Δεν έχει βέβαια την έξωθεν καλή μαρτυρία. Λογικό κι αυτό. έχει όμως πλέον όλο το βάθρο. Τον κόσμο, το sold out του γηπέδου, το νταμπλ και τον προπονητή. Και πολλά άλλα. Βασικά έχει πλέον τον τρόπο να πείσει ποδοσφαιρικά. Που η Ελλάδα δεν είναι αρκετή αφού το όλο κλίμα εδώ είναι τοξικό ακόμα και τριάντα βαθμούς να έχεις διαφορά. Οπότε δεν κρύφτηκε και μίλησε για την Ευρώπη. Και φυσικά αυτή είναι το επόμενο challenge όσο κι αν είναι δύσκολο. Πιο δύσκολο από το φετινό κατόρθωμα. Στην Ελλάδα, όπως και να το κάνεις, πρωτοστατεί ο Μπέος. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να τον περάσεις. Όπως δεν είναι δύσκολο σε κάποιον Λεβέντη ή σε κάποιον Βαρουφάκη να μπει στην βουλή.  Στην Ευρώπη, είναι αλλιώς η φάση. Και χρειάζονται άλλοι σύμβουλοι…Αυτό το λέω για να μην αρχίσουμε τα περίεργα και τα ξαφνικά και βιαστικά, όπως ξέφυγε στην συνέντευξη τύπου για το champions league. Μακάρι να ληφθεί σοβαρά η προσπάθεια αναρρίχησης του Αλμέιδα, που είπε να ξεκινήσει από την μπανανία.

Όπως όμως και να έχει η κατάσταση της ονείρωξης του tiger, αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι το ΕΠΟΣ μόλις άρχισε να γράφεται. Πρώτα από όλα στις υποδομές. Στην διόρθωση των ατελειών του γηπέδου και στο προπονητικό κέντρο. Στην αντιμετώπιση των περιθωρειακών και στην προσέγγιση της πιο υγειούς πελατείας. Δηλαδή στην σοβαρότητα με την οποίαν πάει στην συνέχεια η εταιρεία. Και φυσικά ποδοσφαιρικά. Το ” ό,τι ζητήσει ο προπονητής ” είναι μια κουβέντα που δείχνει την διάθεση για το ΕΠΟΣ. Τελείωσαν εκείνα τα ψευτομάγκικα << εγώ αν άκουγα τους προφεσόρους ακόμα θα ήμουν στην σχολή οδηγών >>. Διότι όπως και να το κάνεις, εκτός από την ποσοτική και την ποιοτική ενίσχυση του ρόστερ, φυσικά θα ενισχυθεί και η εταιρεία στις κατάλληλες θέσεις κλειδιά ( η βίζιτα καλή είναι μεν αλλά στο Μονακό δεν μετράει όσο η Ρωσίδα…).

Μαζί λοιπόν με τον βασιλικό, πάμε να ποτισθούμε κι εμείς. Σαν γλάστρες, που λέει ο λόγος. Σαν απολαμβάνοντες επιτέλους. Τα πολλά παιχνίδια, τα πιο συχνά ραντεβού με την ομάδα και τις εναλλαγές στην ενδεκάδα αφού τα παιχνίδια θα είναι μπόλικα. Τα πάρτυ στην Φιλαδέλφεια, που φέτος ήταν η εισαγωγή στην μαγεία. Τι να περιμένουμε κι εμείς; Αυτό ακριβώς που είπε. Να μας κοιμήσει το πνεύμα της ΑΕΚ, όχι στην μικρή αίθουσα της ενημέρωσης, αλλά στην ανοιχτή αίθουσα του γηπέδου. Που μάλιστα δεν θέλουμε να είναι μόνο το δικό μας. Θέλουμε πλέον να πηγαίνουμε όπως παλιά και στα εκτός έδρας.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ΕΠΟΣ. Δεν μιλάω για τον τίτλο υποχρεωτικά. Μιλάω για μπάλα, για συμμετοχή, μιλάω για αγωνιστική οργάνωση, μιλάω για μάχη μέχρι το τέλος και μιλάω για μια ΑΕΚ, όπως την ονειρευόμαστε. Μια ΑΕΚ, που ξεκινάει σαν πρώτο φαβορί για το νταμπλ και του χρόνου με μια διοίκηση που βλέπει πλέον και εκτός συνόρων και θέλει να κάνει μια αξιοπρόσεκτη παρουσία κι εκεί στην Ευρώπη. Δεν ξέρω αν θέλει να γίνει φυτώριο κάποιας μεγάλης ομάδας για να συμμετέχει στο champions league, ή θέλει να βάλει πλώρη για κάποια ευρωπαϊκή κούπα μικρότερης εμβέλειας, που όμως για την Ελλάδα θάναι ανδραγάθημα και θα φτειάξει κι άλλο ένα πράμα που η ΑΕΚ έχει ανάγκη : Τις καινούργιες γενιές υποστηρικτών της ( εγώ σε αυτόν τον στόχο, θα θυσίαζα μπόλικα…).

ΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ. ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΕΚ. Αυτό μας ενδιαφέρει μόνο. Αναγνωρίζοντας βέβαια τον Μελισσανίδη που θα στηρίξει έμπρακτα τον αναμορφωτή Αλμέιδα ποδοσφαιρικά, και τον εαυτό του επιχειρηματικά με όλες τις κατασκευές και τις απαραίτητες επικοινωνιακές του παρεμβάσεις, που θα φέρνουν κόσμο γύρω από το γήπεδο συνέχεια.

ναι , ΤΟ ΕΠΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Δυστυχώς η μοίρα, μας το έφερε κι αυτό. Ποιο; Να παίζει μαζική άμυνα η ΑΕΚ. Να θυμίζει τον Πλατανιά απέναντι σε ομάδα ανώτερης κατηγορίας. Και να το βλέπουμε αυτό στην Ελλάδα, όχι στην Ευρώπη. Τι να πεις ρε πούστη μου για την σημερινή γιορτή μας που έγινε θρίλερ.

Που βέβαια έχει εξήγηση ανεξάρτητα από την όλη ομάδα : Και η εξήγηση είναι ο χειρότερος παίκτης πάντα, ο Γκαρσία που δεν σκοράρει από τα δύο μέτρα. Και μετά από ένα λεπτό, να κάνει ένα αδιανόητο διπλό λάθος ο Ρότα, και η ομάδα μας να παίζει με δέκα παίκτες. Διώξε ρε μαλάκα που νόμισες ότι έγινες παίκτης, την μπάλα αράουτ ή πίσω. Τι πας να κάνεις εκεί; Και καλά αυτό. Αν δηλαδή τρώγαμε γκολ, τι θα γινόταν; ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ.

Αυτή λοιπόν η αποβολή χάλασε όλο το σύστημα μας. Η ομάδα μας κλείστηκε πίσω στα καρέ της, με δεξί μπακ τον Πινέδα κι άρα χωρίς κέντρο για να επιτεθεί οργανωμένα. Είχαμε και τον Ελίασον εκτός τόπου και χρόνου παρέα με τον Γκατσίνοβιτς και βλέπαμε τουρλουμπούκι από εμάς. Και βλέπαμε και τον ΠΑΟΚ να έχει την κατοχή της μπάλας και να φτιάχνει τέσσερις τεράστιες ευκαιρίες, που τις δύο τις εξουδετέρωσε ο Στάνκοβιτς και την άλλη το δοκάρι.

Και γιατί σώθηκε η ΑΕΚ; Λόγω τύχης καθαρά. Και λόγω της νοοτροπίας του αντιπάλου, που έδειξε σαφώς ότι είχε μπει στον τελικό με σκοπό να μην συντριβεί. Και ξαφνικά βρέθηκε σε ένα παιχνίδι κατοχής επιθετικής, με την ΑΕΚ να μην πρεσάρει μπροστά και να διώχνει στα κουτουρού. Μια ΑΕΚ που είχε προηγηθεί τυχαία με ένα γκολ του Μουκουντί. Μια ΑΕΚ που την ακύρωσε κάποιος Ρότα. Και που χάλασε την μαγική βραδυά στην οποίαν πρωταγωνίστησαν ο Βίντα, ο Σιμάνσκι, ο Στάνκοβιτς και ο Χατζησαφί σαν ήρωες για να καλύψουν έναν ανύπαρκτο. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο για το πρώτο μέρος, παρά μόνο η ρέντα μας και η ανικανότητα του ΠΑΟΚ που σε κάποιες φάσεις έκρυψε την μπάλα κι έπαιξε μπαλάρα. Αδικείται σαφέστατα από το σκορ.

Στο δεύτερο μέρος, πραγματικά ξέχναγες την μπάλα που ήξερες. Ο μεν ΠΑΟΚ συνέχισε την φλυαρία του για κανά μισάωρο, η δε ΑΕΚ ήταν παθητική άσχετα αν φαινόταν ότι σκεφτόταν κάποιες αντεπιθέσεις. Ήταν εκείνο το διάστημα που ενώ περίμενες την βοήθεια από τον πάγκο, ο Αλμέιδα την άφησε χωρίς δεξί μπακ και χωρίς δημιουργία στο κέντρο. Και δεν έφτασε αυτό. Όταν αποφάσισε να κάνει αλλαγές, τα πράματα γίνανε μαντάρα, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Δεν είναι δυνατόν να μένει μέσα ο Γκατσίνοβιτς κι ο Ελίασον και να βγαίνει ο Πινέδα. Κι ας μου πει όποιος θέλει ότι δικαιώθηκε ο Αλμέιδα από την εικόνα της ομάδας. Όχι από το αποτέλεσμα. Διότι οι αλλαγές δεν άλλαξαν τίποτα, τολμώ να πω ότι μπέρδεψαν χειρότερα την ομάδα κι ο ΠΑΟΚ είχε σοβαρότατες ευκαιρίες για να ισοφαρίσει τουλάχιστον. Σαφέστατα βέβαια πολύ κατώτερος από την απόδοση του στο πρώτο μέρος.

Και δεν θέλω να ακούω δικαιολογίες για δέκα παίκτες και κουραφέξαλα. Το σημερινό παιχνίδι είναι όνειδος για την ομαδάρα που είχαμε φέτος και που θα μπορούσε να παίξει πολύ καλύτερα ακόμα και με δέκα παίκτες. Σιγά που διαλυθήκαμε επειδή βγήκε κάποιος Ρότα. Και που κάλυψαν την μαλακία του επάξια, εκτός από αυτούς που έχω αναφέρει, και ο Στάνκοβιτς αλλά κι ο Τσούμπερ, που για άλλη μία φορά του έβγαλα το καπέλο για το τακτικό του παιχνίδι και για το ασύλληπτο τρέξιμο του.

Ξαναλέω όμως, διότι εδώ δεν είμαστε γαύροι ούτε αλογοτροφές, ότι δεν αξίζαμε σήμερα το κύπελλο. Μπορεί να το αξίζαμε από την μοίρα, αλλά σήμερα η απόδοση μας ήταν για τα μπάζα σε όλα τα επίπεδα. Κι εγώ φυσικά δεν πανηγυρίζω τέτοιους τίτλους άσχετα αν δίνω συγχαρητήρια στον προπονητή και στους παίκτες, πλην Ρότα, για το νταμπλ. Και ξαναγυρίζω σε κείνο το κείμενο που έγραψα μια εβδομάδα πριν, και συγκεκριμένα στο υγ2. Όποιος θέλει το ξαναδιαβάζει. Όπως επίσης όποιος θέλει θυμάται εκείνον τον τελικό κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, που με κορυφαίο τον Αρβανίτη είχαμε πάρει πάλι τη νίκη. Που έκανε όλους τους οπαδούς να γελάνε κι όλους τους φιλάθλους να κουνάνε το κεφάλι τους.

Ζήτω η ΑΕΚ μας. Αλλά και ζήτω ο Βίνταρος που είναι γεννημένος νικητής. Ζήτω κι ο Στάνκοβιτς που ήταν τελικά ο πιο πολύτιμος. Ζήτω κι ο τελικός κυπέλλου που δεν έγινε με κόσμο. Κρίμα να ταλαιπωρείτο με αυτήν την απόδοση. Από την τηλεόραση το ζήσαμε πιο χαλαρά, ποτών βοηθούντων.

Όλα τα περίεργα συμβαίνουν πλέον. Εμείς πανηγυρίζουμε σήμερα, ημέρα μνήμης. Ακόμα κι εγώ βάζω την αφεντομουτσουνάρα μου μαζί με τον Σπύρο. Φυσικά πανηγυρίζουμε για το πρωτάθλημα και πάμε για έναν απολογισμό πριν καν τελειώσει η σαιζόν. Πού τι να ψάξουμε να βρούμε; Όλα τόσο γνωστά και τόσο εξόφθαλμα…

” Ο σεβασμός μου για τον αντίπαλο, είναι να μπω στο γήπεδο και να τον ισοπεδώσω “. Τι φράση είναι αυτή; Τι είπε ο Αλμέιδα; Τι τρομερή κουβέντα !. Πόσο διαφορετικός σε νοοτροπία από τον Φάντροκ, που θυμάμαι εγώ, κι από τον Μπάγιεβιτς, που τον θυμούνται και μπόλικοι αναγνώστες. Πόσο γεννημένος νικητής ! Πόσο παθιασμένος για να πεθάνει για έναν έρωτα ! Πόση μπαλαδόρικη κουβέντα είναι αυτή !

Του ανθρώπου που θυμίζει συνένωση στο πρόσωπο του, των συγκεκριμένων προκατόχων του. Του Φάντροκ με την άριστη φυσική κατάσταση και το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, που έπνιγε τον αντίπαλο. Του Μπάγιεβιτς με την μεθοδικότητα και τον υπολογισμένο σχεδιασμό της λεπτομέρειας μέχρι αηδίας. Αυτό θύμισε ο Αλμέιδα φέτος. Να συγκεντρώσει όλα αυτά τα στοιχεία και να βάλει κι άλλα. Ποια; Την τρέλα του. Το πάθος του. Την λατινοαμαερικάνικη κουλτούρα του. Και κύρια τον συναισθηματικό τρόπο δουλειάς του ( τον είδαμε στην λεωφόρο στον πρώτο γύρο που πήγαμε να διαλυθούμε αφού δεν πίστευε ότι η ομάδα του μπορεί να χάνει από ένα καφενείο, ματς που το θεωρώ από τα μεγάλα ατοπήματα του ). Ναι αγαπητοί. Αν ψάχνουμε τον πιο πολύτιμο φέτος στην ομάδα μας, δεν πρέπει να κοιτάμε αθλητές. Ο κορυφαίος ήταν ο Αλμέιδα.

Για να γυρίσουμε μια χρονιά πριν. Αποκλεισμένοι από την Ευρώπη. Σχεδόν όλοι οι παίκτες απαξιωμένοι ( πρώτος εγώ απαξίωνα ). Λόγω της απαξίωσης να ψάχνουν να φύγουν. Ο κόσμος μας στα πρόθυρα της τρέλας. Η απογοήτευση στα κόκκινα σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι κι ο Μελισσανίδης αποποιείτο τις ευθύνες του κι έφευγε από το γήπεδο αν δεν έκανε ντου στα αποδυτήρια. Δεν μιλάμε για μπουρδέλο. Μιλάμε για νεκρό στην κάσα.

Κι ήρθε ο Αλμέιδα. Για την τρέλα του να δουλέψει στην Ευρώπη. Να πετύχει σε μικρή κατηγορία και μετά να φύγει για μεγαλύτερο και καλύτερο πρωτάθλημα. Κι ήρθε για να δουλέψει. Πολύ. Κι όχι στην προπόνηση ή στην ανάλυση των αντιπάλων μόνο. Ήρθε κι άρχισε να αναλύει την ψυχολογία της ομάδας διαβάζοντας την ιστορία της. Κι άρχισε να πιάνει τις ρίζες και την προσφυγική ηττοπάθεια αυτής της ομάδας. Από το απλό ball boy μέχρι τον αρχηγό Μάνταλο και μέχρι τον τελευταίο χαπακωμένο στο πέταλο. Κι άρχισε να χτίζει φιλοσοφία και ψυχολογία. Μάλλον το πιο δύσκολο από τα διδάξει σε παίκτες κάποιο πρεσάρισμα ή κάποιον αυτοματισμό.

Και δεν μακρυγορώ. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος αυτής της ομάδας χωρίς νομίζω αντίρρηση. Μελισσανίδη είχαμε και πέρσι. Αλμέιδα δεν είχαμε. Που τους έμαθε τα απλά : Ποιός είναι ο αντίπαλος; Ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός ή ο ΠΑΟΚ. Δηλαδή; Τι είναι αυτοί; Ρε άντε μπείτε μέσα και γαμείστε τους. Με σεβασμό όμως. Δεν θα τους το πούμε. Δεν θα προκαλέσουμε. Θα δημιουργήσουμε πρώτα θαυμασμό για την ομάδα μας στα μεταξύ μας παιχνίδια και μετά θα τους αφήσουμε στην μίζερη μεγαλοσύνη τους. Κάτι σαν τον τέως βασιλιά μας που πήδηξε την Βουγιουκλάκη ή το ανάποδο. Όποιος θέλει κατανοεί ποιός πήδηξε ποιόν. Θα μπαίνουμε στα γήπεδα τους για να κερδίσουμε. Θα τους το λέμε κι από πριν. Πόσα χρόνια είχαμε να το δούμε αυτό από την ΑΕΚ;

Για  μια χρονιά, που για τον οποιονδήποτε νορμάλ Αεκτζή, η ΑΕΚ του χάρισε τρομερές κι ιστορικές στιγμές. Κάθε αγώνας και πάρτυ. Να υπάρχει προσμονή κι ανυπομονησία για τον επόμενο αγώνα. Για τον Αεκτζή που ξαναζεί την τομή στην ιστορία, που έγραψαν παλιά ο Φάντροκ κι ο Μπάγιεβιτς. Να ξαναβλέπει μια ομάδα κομπιούτερ, που δεν έχει κανέναν υπεραπαραίτητο, αλλά όλους στην τσίτα κι όλους να θέλουν να χύσουν αίμα για την ομάδα και για τον προπονητή τους. Διότι έβλεπαν να μην είναι παραγκωνισμένοι αλλά πάντοτε υπολογίσιμους ( φυσικά έχουν γίνει και λάθη αλλά δεν είναι του παρόντος ).  Και να δίνει κουράγιο στην διοίκηση που από ένα σημείο και μετά, πίστεψε κι αυτή ( ναι, στην αρχή δεν πίστευε ).

Αυτός ο Αλμέιδα ο φετινός, που έκανε πραγματικότητα την παιδική του ηλικία κι αισθάνθηκε ότι έχτισε μια αμφίδρομη σχέση με την ΑΕΚ. Σε έχω ανάγκη αλλά με έχεις κι εσύ. Και που οι δηλώσεις του για την ομάδα, απλά δεν έχουν καταγραφεί ξανά στην ιστορία : Η ΑΕΚ ΗΤΑΝ Ό,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΘΑ ΥΠΕΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ. Θυμίζει Μπάγιεβιτς; Σίγουρα στην λατρεία του κόσμου. Όχι στον πλούτο των συναισθημάτων του. Κι όταν φύγει ο Αλμέιδα για το καλύτερο πρωτάθλημα, θα φύγει αγκαλιά με τον κόσμο της ΑΕΚ και με τις ευχές του. Και θα φύγει για ένα καλύτερο πρωτάθλημα. Δεν θα φύγει για την ίδια τρούμπα και μόνο για τα λεφτά πουλώντας την ψυχή του στο διάολο. Αυτό το υπογράφω. Και το έχει δηλώσει αλλού κι ο ίδιος : Αν δεν γνωρίζεις καλά σε ανθρώπινο επίπεδο τον συμπαίκτη σου, πώς θα ρισκάρεις το πετσί σου γι’ αυτόν στο γήπεδο;

Υπάρχει κάτι άλλο; Φυσικά. Υπάρχουν και οι παίκτες. Υπάρχει μαέστρος χωρίς όργανα; Κορυφαίος; ΠΙΝΕΔΑ. Ο παίκτης παντού και σε όλες τις θέσεις. Μουντιαλικός ( 1 ).

Οι πυλώνες : Ο δεν μασάω : ΒΙΝΤΑ. Για ελάτε. Από ποιόν θα χάσω; Ναι, Θύμισε Γκαμάρα σε κάποιες κινήσεις του και θύμισε τον πραγματικά ανένταχτο όταν σάλπιζε την αντεπίθεση. Μουντιαλικός ( 2 ). Ο δεν κουράζομαι : ΣΙΜΑΝΣΚΙ. Φέρτε χιλιόμετρα να φάω. Μουντιαλικός ( 3 ). Το τανκ : ΑΜΡΑΜΠΑΝΤ. Ρίχτε με κάτω αν μπορείτε. Γαμώ και χαμογελώ. Αδερφός Μουντιαλικού. Βιονικός : ΧΑΤΖΗΣΑΦΙ. Τι άλλο να δείξει για την θέση αριστερά αλλά κι όλα τα άλλα στην δημιουργία το κέντρο ή στα χτυπήματα τα ελεύθερα; Χωρίς αλλαγή στην θέση του. Μουντιαλικός ( 4 ). Φυσικά και η αλλαγή  του, ο Μοχαμαντί, Μουντιαλικός ( 5 ) κι αυτός.

Οι ρολίστες : Γιόνσον, Μουκουντί, Γκατσίνοβιτς, Γκαρσία. Οι δύο από τους τρεις σχεδόν Μουντιαλικοί – και βάζω μόνο έναν στην κατάταξη ( 6 ).

Το διαμάντι ( και βουλώνω το στόμα μου ) : Τσούμπερ με πόσους βαθμούς κερδισμένους όταν η ομάδα έμοιαζε χαμένη. Μουντιαλικός ( 7 ), άσχετα αν δεν πήγε.

Ο αναγεννημένος : Μάνταλος μαζί με τον Ρότα και τον Αθανασιάδη.

Δεν θέλω να αδικήσω κάποιον. Κυρίως δεν θέλω να το κάνω με τον Ελίασον και τον Μήτογλου ή τον Τζαβέλα. Γράφω για τους συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς για τους παίκτες όπως τους είδα. Αν θέλω να μιλήσω για τον Αλμέιδα, ξέρω πού έχτισε : Πινέδα, Βίντα, Μουκουντί, Σιμάνσκι, Γκαρσία. Λέμε για τα μπετά. Τα οποία όμως χρειάζονται εργολάβο. Κι αυτόν τον ρόλο τον πήρε ο αρχηγός μας, πρόθυμος να ξεκουράσει τον Μάνταλο, αφού κι αυτός κουβαλάει την ίδια τρέλα με τον Αλμέιδα. Φυσικά μιλάω για την καρδιά μας μέσα στην ομάδα, που λέγεται Αραούχο. Η γνήσια αυταπάρνηση του εγώ για την ομάδα. Η μετενσάρκωση του Αλμέιδα αγωνιστικά.

Θυμάστε την ΑΕΚ πέρσι; Καλύτερα που δεν την θυμόμαστε ή χειρότερα; Όπως το δεις. Εγώ λέω να θυμάσαι την ιστορία για να ξέρεις τι βλέπεις στο μέλλον. Ένα νέο παιδί, δεν ασχολείται. Αυτό το παιδί που είδε την ΑΕΚ φέτος – ας πούμε σε ηλικία 8 με 10 ετών – τι να την κάνει την ιστορία; Γιατί να χρειαστεί να θλιβεί; Είδε αυτό το θαύμα, κατάλαβε γιατί είναι ΑΕΚ και συνεχίζει με τον δικέφαλο αγκαλιά. Εντάξει να την ξέρουμε την ιστορία αλλά όχι ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε και χωρίς αυτήν ( όρα πλανηταρχία ).

Υγ1. Οι αριθμοί για τους Μουντιαλικούς μπήκαν επίτηδες για να δείξουμε ότι η διοίκηση έκανε επενδύσεις. Άρα για να δείξουμε το πολύ μεγάλο έργο της κι ότι κατάλαβε ότι μαλακιζόταν τα προηγούμενα χρόνια. Είπαμε αμφίδρομη σχέση. Τι να κάνει ο Αλμέιδα χωρίς παίκτες; Τι να κάνουν οι παίκτες με κάποιον Γιανίτση; Πώς να πας στα μπουζούκια χωρίς λεφτά ( μόνο ο Μπισμπίκης το μπορεί για τους γνωστούς λόγους της κακομοίρας );

Υγ2. Το νταμπλ το θεωρώ σίγουρο. Κι έχω δει και το παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ θα είναι καλύτερος σε κατοχή  αλλά η ΑΕΚ θα κερδίσει. Πρέπει και να βοηθήσουμε και τον Πειραιά σε κάποια ανοικοδόμηση, πέραν της διακαούς επιθυμίας της ΑΕΚ. Είναι πολλά τα χρόνια…

Υγ3. Πηγαίνουμε για τρία πρωταθλήματα σερί. Πηγαίνουμε για το παλιό όνειρο του εγγυητή που χάλασε η φυλακή του και ο Μπάγιεβιτς.

Μας ζάλισαν με την “αμυντική λειτουργία του ΠΑΟ” και την “σιδερένια άμυνα του ΠΑΟ” και την “υποδειγματικη άμυνα του ΠΑΟ” κλπ -κλπ και ότι η  “ΑΕΚ πάσχει ολιγον σε αυτόν τον τομέα, απόρροια της πίεσης ψηλά,με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κενα “κλπ-κλπ

Τώρα που φτάσαμε στο τέρμα και μπορει να γινει ρεζουμέ, τι “ανακαλύπτουμε”;

Οτι  ο “τσιγκούνης” εξοικονομησετα ιδια “χρηματα” με αυτόν που ξοδεψε περισσότερα.

Δηλαδή η ΑΕΚ σκόρπισε λεφτα εδω και κει αλλα παράλληλα μαζεψε περισσότερα στο πουγκί (άμυνα) γιατί πολύ απλά αποφάσισε να επενδύσει το κεφάλαιό της (επίθεση-πίεση).

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε σχεδόν το ίδιο στην άμυνα (λεω “σχεδόν” γιατι τα επί μέρους χαρακτηριστικά-στατιστικά  δείχνουν οτι η ΑΕΚ τα πήγε καλύτερα αμυντικά) κάνοντας αυτός  αιματηρή “οικονομία”. Μη “ξοδεύοντας” (μη παράγωντας δηλαδή σχεδόν τίποτα επιθετικά) και κάνοντας το “σκατό του παξιμάδι” (αφού δεν είχε “κεφάλαιο” να “επενδύσει” επιθετικά)  τελικά ο “γερο-Λαδάς” του πρωταθλήματος, γκρινιαξε γιατί το οικόπεδο που  είχε βάλει στο μάτι (τίτλος) με την αιματηρη οικονομια, δεν περιηλθε στα χερια του,αφου ο έταιρος επιδοξος αγοραστης (ΑΕΚ) καταφερε στο τέλος να απλώσει το “χαρτί” και να πάρει το οικοπεδάκι.

Με άλλα λόγια: Το παραμύθι της “αριστης αμυντικής λειτουγίας του ΠΑΟ” δεν είναι- ήταν) απόρροια σχεδιασμού, αλλά απότοκο κακομοιριάς. Τί να σχεδιάσει αυτός που σπάει το κορμί του δουλεύοντας χειρονακτικά νυχθημερόν,απέναντι σε κάποιον που εργάζεται έξυπνα και παράγει έχοντας ως κεφάλαιο ΚΑΙ  το μυαλό του ή/και το ταλέντο του και όχι μονο το κορμί του;

Με διαφορετικά λόγια-και κάνοντας μια αναγωγή προσομοίωση με τα οικονομικά πολιτικά μοντέλα-δίπολα που κυκλοφορουν και εφαρμοζονται τα τελευταία 100 χρονια, δηλαδη σοσιαλισμος-καπιταλισμός, αναπόφευκτα νικητής αναδεικνύεται ο δεύτερος (κυριαρχία της Δύσης). Η αναδιανομή μιας πίττας έτσι κι αλλιως μικρής,όσο δίκαια και αν είναι,δεν επαρκεί προκειμενου να φέρει ανάπτυξη-ευημερία στα μέλη. Φερνει απλα συντήρηση. Δηλαδή “Δοξα τω Θεω που έχουμε και μια μπουκιά να τρώμε”.

Βέβαια θα παρατηρήσει εύκολα κανείς ότι πλέον η “Δυση” δέχεται μια επίθεση από τις δυνάμεις της “κακομοιριάς” (“λιγα για όλους για να φτάσουν για όλους” “πάρτε κρατικά επιδόματα και κουπόνια-δελτία και κάντε και το σταυρό σας που έχουμε νερο και ψωμί”  “οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει” κλπ) σε μια προσπάθεια “κομμουνιστικοποίησης” του κόσμου.

Η ευμάρεια -το ποθούμενο δηλαδη εκάστου πολιτη-θεωρείται πλέον περιττη πολυτέλεια αλλα και επικινδυνη πρακτικη απο τα  δημόσια-κρατικά επιτελεία. Ειναι μια συμπεριφορά απερίσκεπτη και αμετροεπής το να ζητάς “κι άλλα”, αφού πλέον οι καιροί επιβάλουν λιτότητα (με κάθε δυνατή αφορμή. :Οικονομικές κρέσεις, πολεμικές συρράξεις,Ουκρανικά, κλιματικές κρισεις,,ενεργειακές κρίσεις,εσχατως ειχαμε και την ανακάλυψη της “υγειονομικής κρισης”,δεν ξέρω το άλλο μένει να σκαρφιστούν)

Αλλωστε τέτοια ήταν και η τελευταία δικαιολογία-πρόφαση του  Παναθηναϊκού (των ανθρώπων του δηλαδη, που ειναι κακομοιροι σε όλα): Φταίει ο κορονοϊός που αποδεκατιστήκαμε αλλα δεν μας εδωσαν υγειονομικό ρεπο καμια εβδομάδα να ανακάμψουμε. Η ΑΕΚ δεν ειχε υγειονομικη “κριση”; Πριν καν “γκρινιαξουν” οι πράσινοι για την κορονοεπιθεση που δεχθηκαν,η ΑΕΚ ΗΔΗ έπαιζε με ελλειψεις πολλές λογω των ιδιων χαρακτηριστικών. Δεν τα επικαλέστηκε. “Θα παίξουμε οσοι μεινουμε και όπου βγει”. Ο δε βάζελος προετοιμασε την δικαιολογία, για τα επικείμενα ανεπιτυχη-οπως αποδείχθηκε και όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε-αποτελέσματα.

Ο σχεδιασμός που βασιζεται στην  κακομοιριά, η οποια προμοτάρετα και πασάρεται στον κοσμο (του Παναθηναικου εν προκειμενω) ως “νεο μοντέλο” δεν ειναι τίποτα άλλο παρα αυτο ακριβώς: Κακομοιριά.

Μέ κεινα και με τα άλλα, εφμανίστηκε αίφνης ένα πράσινο φρυγανο που τολμισε να φυτρώσει δίπλα απο ένα αγριο κιτρινο τριαντάφυλλο, εκματελυομενο την “ανυδρία” των ημερων. Ο σημερινος ΠΑΟ είναι “φωτογραφία” του κόσμου μας όπως καταντά και η ΑΕΚ είναι μια φωτό του κόσμου όπως θα έπρεπε να είναι.

(εδω να προσθέσω κάτι ισως ασχετο,αλλα ίσως και σχετικό,αναλογα πως το “προσθετει” κανεις με τα παραπανω): Το ποδόσφαιρο που παράγει μια ομάδα,το έιδος δηλαδη ποδοσφαιρου που παρουσιαζει στο χορτάρι,είναι “φωτογραφία” της ιδιοκτησιας και κυρίως του προπονητή. (π.χ ο “αρχοντικός” Μπάγεβιτς, μια τέτοια ομάδα έφτιαξε.Ασχετα αν ο παραδόπιστος προσπάθησε να της αλλαξει εδρα και να την παρει στον Πειραιά μαζί του κατόπιν) Ο “Ινδιάνος” “Αζτέκος” “Σαμουράι” τι διάολο έιναι Αλμέίδα, παίζει το ποδόσφαρο που “γράφει” η μουρη του. Αλανιαρικο, Ρισκαδόρικο.Με το μαχαίρι στα δόντια συνεχως.

Το ποδοσφαιρο που παράγει ο Γιοβάνοβιτς,ειναι αυτό που γραφει η μουρη του: Ποδόσφαιρο κακομοιριάς,τσιγκουνιάς. Οχι επιλογης η “φιλοσοφίας” αλλα ανάγκης. Ο μη εχων  ως “κεφάλαιο” τίποτα αλλο παρα μονο  το κορμί του,δεν μπορει να κοιτα σε υψηλές αμοιβές ως στέλεχος πχ. ή επενδυτης, παρα μονο προσβλέπει σε εσοδα “μεροκάματου” σπαζοντας το κορμί του και δουλεύοντας σα σκυλος “απο ήλιο σε ήλιο”.

Τώρα βέβαια θα μου πεις “η νικη έρχεται μεσα απο απανωτές ήττες”. Ο.Κ. Ας παραμεινει σε αυτη τη “νορμα”, την σοσιαλκομμουνιστική, και μετα απο  4-5 πρωταθληματα της ΑΕΚ και ΑΝ δεν μεσολαβησει εν τω μεταξύ καποιος άλλος που δεν θα εχει μονο το κορμάκι του ως κεφάλαιο αλλα και αλλα προσόντα,πραγμα πολυ πιθανο (καποιος ΟΣΦΠ κυρίως η ΠΑΟΚ) τοτε ναι,ισως, μπορεί ο κομμουνιστης Γιοβάνιοβιτς  με τα “ορματε παλικάρια” και ο φερομενος σοσιαλιστης (στα ποδοσφαιρικά) Αλαφουζος, με τα ” πάρτε απο ένα πινέλο πάμε να βάψουμε όλοι μαζι” ισως,ισως λεω,καποτε,δουν πρωτάθλημα. Μέχρι τοτε,θα εμφανίζεται ένα πράσινο φρυγανο που τολμισε να φυτρώσει δίπλα απο ένα αγριο κιτρινο τριαντάφυλλο, εκματελυομενο την “ανυδρία” των ημερων.

Και αυτό,αν γίνει- υπο αυτές τις παραπάνω προυποθέσεις) τοτε ναι, ίσως να έχουμε μεταβληθεί και ως χώρα σαν την  παλιά ΕΣΣΔ ή την Κουβα.

Καλή και χρήσιμη η ασκητική μοναστηριακή προσευχή-μουρμουρητό, αλλά ο κόσμος προτιμά να βλέπει  και να συμμετέχει σε  μεγαλοπρεπή εορταστική Βυζαντινή  “Λειτουργία”  στην Αγία Σοφία.

Αλλο μεγαλοπρέπεια και άλλο έπαρση. Οπως άλλο φτώχια και άλλο κακομοιριά.

Υ.Γ: “Forza AEKαρα, Γαμισε τους την κωλάρα”

Σήμερα να μιλήσουμε για μπάλα; Ξέρω κι εγώ; Να λέμε για το παιχνίδι ενώ υπάρχει μια γιορτή; Μια γιορτή που έχει ξεκινήσει εδώ και μια εβδομάδα; Μην κοιτάς που κάποιοι την πήραν πρέφα καθώς έφτανε η Κυριακή. Η γιορτή έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν. Από την ώρα που τα έφτυσε η φαλακρή αδερφή. Που είδε μπόλικα : Από Μαξίμου μέχρι Φιλαδέλφεια. Έτσι πάει η δουλειά : Στο τέλος όλοι στρατεύονται πίσω από τον νικητή. Ποιός είναι πολιτικά; Τι θα γίνει;

Μα μας νοιάζει αυτό; Έχουμε πιο σοβαρά θέματα σε αυτό το οικόπεδο που είναι της Αμερικής, άρα ό,τι και να βγει θα είναι μόνο για την αισθητική μας. Η οποία είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, λόγω Αλμέιδα. Που κατέβασε και σήμερα την ομάδα, με δυό αμυντικά χαφ. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που αυτοτρολάρονται. Και που σου δείχνουν με τον τρόπο τους ότι κατανοούν τα λάθη τους.

Λάθη; Το σταθερό σχήμα μας κατέβηκε στην αρχή κι έβαλε δυό γκολ στον αντίπαλο, παίζοντας μέσα σε βάτο. Μια καιόμενη βάτος ήταν το γήπεδο. Δικαίως θα πω. Γιορτή ήταν σήμερα. Θα μπορούσες να ελέγξεις κάτι; Εδώ δεν έλεγξες όταν έπρεπε. Σήμερα θα το έκανες; Που και στα επίσημα, ανεξέλενγκτα ήταν όλοι και όλα. Πόσα καπνογόνα δεν άναψαν στην 31; Πόσους υπεράριθμους δεν είχαμε στην 31 και την 33…Σκέψου στα πέταλα.

Ήταν πολύ καλό το πρώτο μέρος. Πρεσάρισμα, τρέξιμο κι αποφασιστικότητα. Τα πάντα δούλευαν ρολόι κι είδαμε καλό ρυθμό και καλό θέαμα. Δεν ήρθε να χαλάσει κάτι ο Βόλος μεν αλλά ο Αλμέιδα, είχε την ομάδα όπως έπρεπε. Τα δυό αμυντικά χαφ κατάπιαν το κέντρο και όπως μπορούσε η ομάδα πάταγε στην αντίπαλη περιοχή κι έβγαζε τελικές και γκολ. Πίσω δεν υπήρξε ούτε μία απειλή.

Το πάρτυ ήταν συνεχόμενο. Ξεκίνησε το δεύτερο μέρος και σχεδόν είχαμε μαντέψει τις αλλαγές. Να βγουν έξω στυλοβάτες και να χειροκροτηθούν. Κύρια ο Τσούμπερ – να ξαναπώ σαν αυτομαστίγωμα ότι έκανα λάθος – ο Γκατσίνοβιτς και ο Μουκουντί. Και η ομάδα να συνεχίσει με δυό εξάρια αλλά και μεν δημιουργικούς μέσα. Μαγεία. Η γιορτή συνεχιζόταν κι άλλα δυό γκολ είδαμε. Στο τρίτο μιλάμε ότι χάθηκε η μπάλα. Αλλά κριτική δεν μπορεί να γίνει. Για να είμαστε σοβαροί.

Μόνο γενικότητες. Η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα σε όλο το πρωτάθλημα. Ακόμα κι όταν η αλογοτροφή ήταν μπροστά. Σκόρπαγε θέαμα και μίλαγε στην μπάλα και στο ποδόσφαιρο. Το είδαμε και σήμερα. Όχι στο γήπεδο μας. Στην λεωφόρο, εκεί που αισθάνονται κάποιοι γραφικοί αδικημένοι. Ούτε σήμερα δεν κέρδισαν. Είχαν αδειάσει ψυχολογικά θα πει κάποιος. Αλήθεια; Αν είσαι αδικημένος, ξεάγχωτα κάνεις μία νίκη, αν μπορείς. Δεν μπορείς μαλάκα παναθηναϊκέ. Διότι σήμερα δεν πήρες πέναλτυ στο 93.

Και η ΑΕΚ είναι πρωταθλήτρια καθαρή σε δεκάδες τομείς. Με κυριότερο την ματιά μας, για όσους ξέρουν μπάλα. Μετά έρχεται η καρδιά μας και μετά όλα τα άλλα, που χτίζουν: Την βάση για αύριο. Που με πέντε προσθήκες μίνιμουμ, μιλάμε για περίπατο στην Ελλάδα. Εδώ που θα γελάσουμε με τους αντιπάλους μας. Που θα πάρουν τα όπλα οι αδερφές και οι χάπιες. Σκέψου ότι ο κουμπάρος της αδερφής του Κούλη αλλά κι η ιδιοκτήτρια του καναλιού που παίζει τον Κούλη, θα κατηγορήσουν τον Κούλη. Αφείστε τους να γελοιοποιηθούν.

Και πλέον πάμε πολύ δυνατά, στο πάρτυ μας. Παραλίγο να αμαυρωθεί από τον τίποτα – χαρακτηρίσθηκε προβοκάτορας , με τίποτα δεν ήταν – με την φωτοβολίδα ευθείας βολής. Αν φύγω από αυτό, ήταν ΑΕΚ χαράς μέσα κι έξω από το γήπεδο. Τραγούδι, μεγαλεία, πυροτεχνήματα κι αγκαλιές. Ένα γήπεδο φωτεινό, ζωντανό που παλλόταν κι έβγαζε ενέργεια και συναίσθημα. Σαν να χόρευε η ιστορία, σαν να χόρευαν εκείνοι που είχαν φτειάξει το παλιό γήπεδο. Ναι, κάπως έτσι το έβλεπα όλο αυτό το σκηνικό της πανδαισίας.

ΤΗΣ ΑΕΚ. ΤΗΣ ΑΕΚΑΡΑΣ ΜΑΣ. ΤΟΥ ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ ΑΕΤΟΥ ΜΑΣ. ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΣΣΑΣ ΜΑΣ.

ΤΗΣ ΑΕΚ ΤΟΥ ΑΛΜΕΙΔΑ. ΠΟΥ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΟΣΟ ΕΜΠΛΕΞΕ Η ΜΟΥΡΛΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗ…ΤΙ ΜΑΓΙΚΟ ΉΤΑΝ ΑΥΤΟ, που θυμίζει την αρχή του Μπάγιεβιτς αλλά δεν πρόκειται να είναι ίδιο το μέλλον. Για δυό λόγους : Πρώτον διότι ο tiger δεν διώκεται κι έχει κι άλλες καύλες και δεύτερον διότι ο Αργεντίνος δεν είναι παραδόπιστος. Αλήθεια σήμερα τον Μπάγιεβιτς δεν τον είχαν καλέσει;

ΖΗΤΩ Η ΑΕΚ. ΖΗΤΩ Η ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ 2023

Υγ. Συγκρατημένοι είμαστε διότι θέλουμε νταμπλ.