Με το χαμόγελο ξεκινήσαμε για το γήπεδο. Έχουμε γλυτώσει πλέον τις ευθύνες. Η κίνηση φίλων ΑΕΚ, έκανε ματ με την ΑΜΚ και μας κατέστησε μικρομέτοχους, χωρίς μάλιστα δικαίωμα αγοράς σε επίπεδο παλαιότητας. Αυτά φυσικά μόνο στην Ελλάδα γίνονται, που ξαφνικά δημιουργήθηκε μια μαζική κίνηση ΑΠΟ ΑΦΡΑΓΚΟΥΣ, που θελουν να το παίξουν και μπροστάρηδες σε κάποια λαϊκή βάση. Με κάποια Αρκάδη μάλιστα επι κεφαλής. ΕΝΤΑΞΕΙ ΞΕΡΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥ.
Το χαμόγελο βέβαια ψιλοκόπηκε με το κρύο που άρχισε να επικρατεί. Κάποιοι βέβαια είχαν άλλες απορίες. Για την ενίσχυση της ομάδας μιλάω, που έχει τρεις στόχους δήθεν, με αποκορύφωμα το κουφό περί σέντερ φορ. Μόλις έχεις παρει φορ, ακόμα δεν τον έχεις δει να παίζει και ψάχνεις εκεί ενίσχυση; Αριστερά δεν έχεις και τίποτα σοβαρό, και ψάχνεις δεξί μπακ; Έχεις δεύτερο τέρμα; Έχεις δεύτερο αμυντικό χαφ; Μην πλακώσω τώρα τις ερωτήσεις και χάσω κι άλλη ώρα. Εν πάσει περιπτώσει, ελευθερία υπάρχει στα ερωτήματα όσο δεν υπάρχει ΣΔΟΕ να ψάξει την ένωση φίλων και το πόθεν έσχες των μελών της.
Το πλήρες ρόστερ λοιπόν, ξεκίνησε με κάποιον Ντούνη μέσα, με τον Πεταυράκη που ακόμα δεν έχει καταλάβει γιατί προωθείται αφού δεν έχει σέντρα, κάποιον Ρόβα και δυό φορ παρατεταγμένους σε ένα πεντάμετρο απόσταση. Ο Σουηδός, έμεινε απ’ έξω αφού ο Δέλλας σκέφτηκε οτι από εκείνη την χώρα δεν έχουν την φοβερή φυσική κατάσταση των Ελλήνων, κι άρα δεν βγάζει απανωτά παιχνίδια, και πόσα άλλα χαμογελαστά.
Τα οποία όμως ήρθαν μιά χαρά με το ωραίο γκολ του Ανάκογλου, απέναντι σε μια ομάδα του Σούλη, που περίεργα δεν έπαιζε άμυνα. Κοίταζε ψηλά χωρίς κι εγώ να μπορώ να καταλάβω το γιατί. Εδώ ήρθε να ζητήσει πόντους; Ίσως κάτι να ήξερε σκεφτόμουνα, καθώς στο άναρχο παιχνίδι, βάλαμε και δεύτερο γκολ και μετά φάγαμε κι ένα από την πλευρά που είμαστε πλήρεις. Πλάκα κάνω έ; Την ίδια πλάκα που κάνει κι ο Μπαρμπόσα, που είπε να παίζει στον άξονα και να κάνει όλο μαλακίες. Όπως μαλακίες γίνανε μετά που ήρθε κι ένας εκνευρισμός μεταξύ των παικτών, επιπέδου χαμόγελου κι αυτός, σαν τους καλλιτέχνες που είναι της ομάδας φίλων. ΣΟΥΡΓΕΛΑ αλλά ενδιαφέρον το θέαμα για καμιά πεντάρα χιλιάδες .
Που συνεχίσαμε να βλέπουμε με ενδιαφέρον το δεύτερο μέρος. Πάντα όταν βγαίνει ο Ντακόλ, περιμένεις κάτι πιο χρήσιμο. Έχει άλλο ένα χαμόγελο η τακτική του Μπάγιεβιτς. Ή θα κατεβαίνει χωρίς σέντερ φορ ή θα κατεβαίνει με δύο ίδιους. Είναι αυτό που λένε οτι έχει πάθει εγκεφαλικό και δεν το έχει πάρει είδηση. Όμως όταν στο τερέν μπάινει αναγκαστικά ο Αραβίδης, όλα μοιάζουν καλύτερα. Πιστοποίηση το τρίτο γκολ μας, από τον κορυφαίο σήμερα Ανάκογλου, που προεξοφλεί την εμφάνιση στο τηγάνι ( εύχομαι να βγω ψεύτης, αλλά τις κότες τις ξέρω μετά από τόσα χρόνια στα γήπεδα ).
Παιχνίδι λοιπόν με σοβαρή κατοχή, αλλά και κράτημα. Δεν έβλεπες κάτι φοβερό, αλλά αυτό που έπρεπε να γίνει, γινόταν. Σαν να επρόκειτο να παίξουν όλοι την Τετάρτη και θέλανε δυνάμεις. Μοιράζοντας λοιπόν κακό θέαμα, σαν τις πεντακόσιες πίττες που κόψανε σε μιά εβδομάδα. Τι παγανιστικό θέαμα, μαζί με μπουρδολογία. Υποχρεωτική κατάσταση, σαν την τυπική υποχρέωση απέναντι σε αντίπαλο, που έμοιαζε οτι ξέμενε κι από τις φιλοδοξίες του να ξεφύγει από την Ερμιόνη. Χώρια που υπήρχαν και χαμόγελα για τους τόσους ξένους.
Και πολύ ωραίο τέλος. Περιμένανε οι διπλανοί να δουν Κρισάντους και τους κοίταζα παράξενα. Πού να προλάβει ρε παιδιά ο άνθρωπας; Με δυό προπονήσεις, να γίνει τι; Άστον μόνο του μεθαύριο μπροστά, κι εκεί θα τα έχεις δει όλα. Όπως βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι, τον καλύτερο παίκτη που πήραμε το καλοκαίρι. Αραβίδης και γκολ. Κι εύκολη νίκη απέναντι σε υπολογίσιμο αντίπαλο για την κατηγορία μας. Που κρατάει την διαφορά μας, όπως και τα μάτια μας χαμηλά αφού μόλις σήμερα γίνονται οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης κι άρα δεν έχει βρεθεί ακόμα ο Άγιος Βαλεντίνος. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός σαν την δύσκολη αποστολή που έχουμε μεθαύριο.
