…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Αυτές είναι οι εικόνες από την “καταστροφή” του “περίεργου” φαινομένου που μας έλαχε.
Δυστυχώς-όπως τόσα άλλα-έχουν στρεβλά αποδωθεί ως “πρόβλημα”, ως “κρίση” και ως “εκδικητική μανία της Φύσης”
Σε λιγότερο άρρωστες εποχές, ως πριν λίγα χρονάκια, το χιόνι-γενικά-είναι συνυφασμένο,συνδεδεμένο αυτονόητα με την χαρά,με το παιχνιδι-για μικρούς και μεγάλους.Με την ευτυχία. Με την αλλαγη “φορέματος”. Ενας ζωντανός πίνακας ζωγραφικής,δωρεάν, Στον οποίο συμμετέχεις και ‘συ. Μια γιορτή του χειμώνα  Με τα όποια προβληματα προκαλεί φυσικά στην καθημερινότητα,στις μεταφορές,στην παροχή ενέργειας κλπ. Διαχειριστικά όλα αυτά.

“κοιτάξτε εδώ,απίστευτες εικόνες”. λέγανε οι καρακάξες απο τα κανάλια. Τι έδειχνε κεινη την ώρα; Πλανα από το κέντρο,απο το Σύνταγμα.Ολα σκεπασμενα με λευκη πάχνη. 20 ποντους χιονι στο έδαφος. Τα δεντράκια με λευκα “σκουφάκια”.  Πραγματικά απίστευτες.
Οχι όμως όπως το εννοεί ένας νορμάλ άνθρωπος που απευθυνεται σε “νορμαλ” ανθρωπους. Αλλά όπως το εννοεί ένα βαμπίρ που απευθυνεται σε κολασμενες κορασίδες.
Οχι “απιστευτες” με την έννοια της ομορφιας. Αλλα των προβλημάτων.  Δηλαδή “τα είχαμε όλα,ήταν ανάγκη και αυτό να μας βρει”; Λες και έβρεξε σκατά. Λες και σκεπαστηκαν όλα από λάβα. Λες και έκαναν ρεπορτάζ από την Πομπηία.

(δεν είναι τυχαίο ότι δυσκολευονται οι επινοητές της “κλιματικής αλλαγής” να συνδέσουν το χιόνι με την  παγκόσμια μόλυνση. Ενω π.χ. οι μπόρες και οι πλημύρες, οι φωτιές και ο κατολισθήσεις, ειναι πολύ βολικά στο αφήγημα, εν τουτοις,το ήρεμο,σιωπηλό,απαλό,βαμβακένιο χιόνι,είναι λίγο άβολο συνειρμικά να συνδεθεί με κάποιον κλιματικό κίνδυνο. Εχουν περάσει 24 ώρες και ακόμα να ακούσουμε για “κλιματική αλλαγή”. Και ούτε θα ακούσεις. Θα περιμένουν καμιά νεροποντή για να γίνει λόγος για “θεομηνία” και “τιμωρία του ανθρώπου από την αλόγιστη χρηση πόρων”  κλπ-κλπ-κλπ  ενοχλητικά και φαιδρά).

Τα περισσότερα διαχειριστικά λοιπόν προβληματάκια λόγο χιονιού, μπορούν να αντιμετωπιστούν και το κυριότερο να προβλεφθούν ως καταστάσεις, αφού  χιονόπτωση δεν εχει συμβεί ποτέ κατακαλόκαιρο για να σε πιάσει στον ύπνο. Παντα χειμώνα χιονίζει, εδώ και κάποια εκατομμύρια χρόνια. Δεν σε βρήκε και ο χιονιάς με το μαγιό στη παραλία. Αν εσύ είσαι μαλάκας, αυτό είναι αλλο θέμα.

Ολα αυτά, έξω από το παραληρηματικό πρίσμα της καταστροφολογίας και της εσκεμένα ογκούμενης κινδυνολογίας.Σε έναν κανονικό κόσμο.
Σε αυτόν όμως που “ζούμε”, όντως η χιονόπτωση είναι “πρόβλημα”. Που ενίοτε σκεπάζει άλλα. (Ειδικά εδώ στην Ελλάδα, σήμερα, η χιονόπτωση κάλυψε-πρόσκαιρα μεν αλλά κάτι είναι και αυτό- την άβολη επικαιρότητα. Αλλαξε την”ατζέντα” για λίγο. Βολική. Γι αυτό και ο βασιλιάς του γέλιου,δεν έκανε κάποιο διάγγελμα).

Οπως “πρόβλημα είναι και οι σχετικά υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Οπως και οι πιθανές παρατεταμένες ανομβρίες. Αλλά και οι διόλου απίθανες εντονες βροχοπτώσεις. Και οι φωτιές. Μέχρι και η γρίπη έγινε “πανδημία”. Ολα για την κονόμα και τον έλεγχο. Οτι και καλά “από κάτι σε σώζω”.
Κάποτε έπαιζε μπάλα ο “κομουνιστικός” κινδυνος. Πάει αυτός και πριν ανασάνουμε προέκυψε η “τρομοκρατία”. Και πριν πούμε “αμην” προέκυψαν οι κλιματικές “καταστροφές” και πριν προκάμουμε να τις συνηθίσουμε, κατέφτασε και “υγειονομική καταστροφή”.
Οπου κατά το 99% πεθαίνουν άνθρωποι με μέσο όρο ηλικίας πάνω και από το προσδόκιμο και σε αριθμό όχι μεγαλύτερο από ότι άλλες χρονιές.

Τι είναι ένας λαός χωρίς σωτήρες; Ελεύθερος. Τι είναι και οι “σωτήρες” χωρίς “σωτηρίες”; Μηδέν.Nada. Zero
Ολα πλέον είναι “πρόβλημα” σε έναν “προβληματικό κόσμο” που πλέον πρέπει κανείς να ψάχνει τρύπες συνέχεια να κρυφτεί από τα “δεινά” που τον βρίσκουν, συνεχώς.

Οι μάγοι μετέτρεψαν το “Μικρό σπίτι στο λιβάδι” σε “Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες”. Θαύμα της κινηματογραφίας.
Οτιδήποτε σε έκανε να χαιρεσαι ως χθες,σήμερα είναι πρόβλημα που χρεάζεται “λυση”. Δηλαδή “άμεση αντιμετώπιση”. Είναι κινδυνος! (και φυσικά ο “φταίχτης” είσαι εσύ).

Σαν τους λαγούς από τη μια τρύπα στην άλλη. Απο την οικονομική ,στην κλιματική τρύπα. Απο την κλιματική στην προσφυγική.Απο κει “τσουπ” στην “υγειονομική” και “τσουπ” παραπέρα στην ενεργειακή, στην επισιτιστική, και πάει λέγοντας. Ορεξη να έχεις να πηδάς λαγουδάκι.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι, αλλά μέχρι πριν 20 χρονάκια,δεν είχες ΚΑΜΙΑ. Η τέλος πάντων είχες κάποιες διαχειρησιμες. Ειχαμε ένα μπαμπούλα της κολεκτιβας. Και τέλος.
Πως προέκυψαν όλα αυτά; Τι λάθος έκαμες καϊμένε; Τι έκανες και “άναψες” τον ήλιο παραπανω και κάιει, φόρτωσες τα σύννεφα με περισσότερες βροχές και πνiγόμαστε, έπηξες τον άερα με ιούς και μικρόβια, έκαψες τις αποθηκες και ξεμείναμε απο σταρι και φαϊ, έφαγες όλα τα λεφτά και άδειασαν οι τράπεζες,  έκαψες όλα τα δέντρα και θα πνηγούμε από ασφυξία, τίναξες τις πηγές στον αέρα και δεν έχουμε κάρβουνο για ζεσταθούμε…
Τι στο διάολο πια έγινε και μας επισκέφτηκαν οι πληγές του Φαραώ,σε δυο δεκαετίες;

Τίποτα δεν έγινε. Τιποτα δεν άλλαξε. Τιποτα δεν “μεγάλωσε”, ούτε “μικρυνε” ούτε “εξαφανιστηκε”ούτε “εμφανιστηκε” ούτε “προέκυψε” ούτε “μας βρήκε” ούτε “έπεσε στην κεφάλα μας”.
Οσο θα μένεις κορόιδο αυτοενοχοποιημένο. Οσο θα νοιώθεις ότι “φταις” και “πρέπει να πληρώσεις” κουτοπόνηρους μεγαλέμπορους “σωτηρίας” που την περνάνε “κοτσάνι” εις υγείαν σου μαλάκα…όσο δεν τους τραβάς μια γερή κλωτσιά στο κώλο,αυτά θα τραβάς.

Οσο τους ανέχεσαι ως σωτήρες ή διαχειριστές των “προβλημάτων” που κατ’αυτούς ΕΣΥ προκάλεσες, και ΕΣΥ πρέπει να πληρώσεις. Με κάθε μορφή. Ειτε ως φορολογία.Ειτε ως στέρηση δικαιωμάτων. Αυτά θα τραβάς
Αφού δεν τους στέλνεις στο διάολο και ακομα παραπέρα,καλά να πάθεις.

Αλλωστε όπως λένε και οι ίδιοι, ΔΕΝ είσαι υποχρεωμένος να “σωθείς”. ΑΝ θέλεις. Αν δεν θέλεις, κάτσε να “πεθάνεις”. Μόνος σου προσέρχεσαι στο κρεβάτι του Προκρούστη. Μονος σου μπαίνεις στη φυλακή σου.  Αυτοθέλητα παραδίδεις ότι σε κάνει άνθρωπο και σε ξαναστέλνει στην εποχή που αναμετριώσουν στα ίσια με τα άλλα ζώα.

Αμυαλε, τηλεορασόπληκτε. Ακριτε σκουπιδοφάγε. Αμόρφωτε τενεκέ. Νοητικά ράθυμε καταναλωτή της δεκάρας. Ηλίθιε δοσατζή. Καλά να πάθεις. Τα παιδιά, δεν σου φταίνε σε τίποτα όμως. Και οφείλεις να γυρίσεις λίγο την “πλάκα”. Βαποράκι της καθημερινότητας. Τρομαγμένε ναρκομανή.

Η ομάδα μας κατέβηκε μάλλον με 4-5-1 ή άντε 4-4-2, αφού η θέση που κάθε φορά είχε ο Μάνταλος, με μπέρδευε. Κατέβηκε πάλι πολύ προσεκτικά και πολύ σφιχτά απέναντι σε έναν αντίπαλο που κι αυτός είχε βαρυφορτώσει το κέντρο του. Αν λοιπόν δεχθούμε οτι και οι δυό ομάδες πήραν ένα τεράστιο μηδέν στην οργάνωση του παιχνιδιού, όλοι μας καταλαβαίνουμε οτι είδαμε ένα πολύ βαρετό πρώτο μέρος.

Πρακτικά είδαμε και τις δυό ομάδες να αμύνονται ασχέτως επιθέσεων αντιπάλων. Είδαμε ένα άνοστο πρώτο ημιχρόνιο, που ήταν διαγωνισμός λαθών εκατέρωθεν. Η ΑΕΚ ήταν πολύ καλά στημένη για να δεχθεί κύματα επιθέσεων, δεν τα δέχθηκε, κι άρα πήρε άριστα στην αμυντική της συνοχή αλλά μηδέν στην επιθετική της διάθεση. Σε αυτό βοήθησε και η πολύ κακή μέρα των Γκαρσία, Μάνταλου και Τσούμπερ, που ούτε είχαν κίνηση χωρίς την μπάλα, ούτε κι έψαχναν κάποιους αφύλακτους χώρους, που βέβαια δεν είναι οτι υπήρχαν κιόλας.

Σε αυτό το κλειστό παιχνίδι λοιπόν, η ΑΕΚ δεν κινδύνεψε πουθενά αφού τελική δεν είχε ο Ατρόμητος, ενώ κατώρθωσε να προηγηθεί με τον Τζαβέλα μετά από κόρνερ. Μάλιστα θα μπορούσε να έχει βάλει κι άλλο γκολ, όμως ο ανεκδιήγητος σήμερα διαιτητής, της αρνήθηκε ένα καταφανέστατο πέναλτυ. Εν πάση περιπτώσει, θεωρώ οτι όλη η δουλειά σήμερα ήταν ο Λαταλέκ κι ο Σιμάνσκι, κι από πολύ κοντά το κεντρικό μας δίδυμο, αλλά και η καλή παρουσία των δυό πλάγιων μας μπακ. Σε αυτό το βαρετό πρώτο μέρος, που είχε μόλις μία τελική ( το γκολ μας ), και φυσικά δεν είχε κανένα ρυθμό αλλά μια κατοχή μπάλας από τον Ατρόμητο, που δεν ήξερε τι να την κάνει.

Στο δεύτερο μέρος, είδαμε πιο ενδιαφέροντα πράματα. Γενικότερα είχε καλύτερο ρυθμό το παιχνίδι, ενώ η ΑΕΚ απέκτησε μια αυτοπεποίθηση και μια πληρότητα σαν ομάδα. Σε αυτό βοήθησε το γρήγορο χρονικά δεύτερο γκολ που πετύχαμε με τον Τσούμπερ σε μια έξαρση του Γκαρσία, και αργότερα το οτι ο αντίπαλος έμεινε με δέκα παίκτες. Θα μπορούσε να έχει μείνει και με εννέα αλλά ο διαιτητής χάρισε δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Χαρίση.

Να μην αδικήσουμε όμως και τον Γιαννίκη. Μετά το δεύτερο γκολ μας, βοήθησε την ομάδα με τις αλλαγές του. Πρώτον την φρεσκάρησε και δεύτερον έκανε ένα πολύ λογικό rotation εν όψει Τετάρτης. Οι αλλαγές λοιπόν ήταν χρήσιμες ενώ και οι φωνές του έπιασαν τόπο, αφού η ομάδα συνέχισε να είναι συμπαγής και σοβαρή, ενώ έψαξε κι άλλο γκολ με ωραίες προσπάθειες.

Φυσικά δεν μιλάμε για υπερθέαμα, αλλά είμαστε χαρούμενοι. Η ΑΕΚ ανέβασε την απόδοση της, ήταν πάρα πολύ καλή στην αμυντική της λειτουργία, ενώ μας χάρισε και κάποιες τελικές μπροστά. Γνωρίζουμε βέβαια την αγωνιστική αδυναμία του Ατρόμητου, αλλά το σημερινό παιχνίδι ήταν βήμα βελτίωσης για εμάς και μια καλή συνέχεια του παιχνιδιού της Τούμπας. Όπου φάνηκε οτι κάποιοι σοβαρεύτηκαν κι άκουσαν τις απειλές του εγγυητή.

Για μένα σήμερα κορυφαίος ήταν ο Σιμάνσκι με το πάθος και το αδιάκοπο τρέξιμο του. Δίπλα του στάθηκε επάξια ο Λεταλέκ, που νομίζω έκανε το κορυφαίο του παιχνίδι. Να εξάρω επίσης τον αλάνθαστο Μήτογλου, και τον πολύ καλό τον τελευταίο καιρό Τζαβέλα. Σε όλους αυτούς πλασάρω και τον Ρότα σήμερα, που κέρδισε την κόκκινη κάρτα του αντιπάλου, ενώ κάλυψε την πτέρυγα του πολύ αποτελεσματικά, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους και μακάρι να συνεχίσουμε έτσι. Αθόρυβα, σοβαρά και δημιουργικά. Διότι δεν είναι δυνατόν να χωνέψω οτι αν είχαμε κερδίσει ΟΦΗ και Αγρίνιο, θα ήμασταν τέσσερις πόντους από την κορυφή.

Η ομάδα μας με πολλά αγωνιστικά θέματα, παρατάχθηκε με 4-2-3-1 στην άδεια Τούμπα. Κατέβηκε σωστά στημένη κι αρκετά προσεκτική. Θα μπορούσα και να πω και δειλή ή άτολμη, αλλά δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς μετά την προχθεσινή σφαλιάρα. Το σίγουρο είναι οτι έπαιξε την τακτική Γιαννίκη. Έδωσε το γήπεδο στον αντίπαλο, τον περίμενε κοινώς, και κράτησε ένα σημαντικό ποσοστό κατοχής της μπάλας κύρια στην περιοχή της.

Δεν μπορώ να πω οτι κινδύνεψε. Ό,τι βγήκε από τις προσπάθειες του ΠΑΟΚ, έσβησε πάνω στον Τσιντώτα, που χωρίς κάποια μεγάλη επέμβαση, ενέπνεε μια σιγουριά. Φυσικά η επιθετική μας λειτουργία ήταν από μηδενική έως αρνητική, όμως οι χώροι που βρήκαν οι παίκτες μας έφεραν τρεις σπουδαίες αντεπιθέσεις, που άνετα θα μπορούσαμε να έχουμε σκοράρει κάποιο τέρμα. Δεν νομίζω να είχαμε κάποια παραπάνω απαίτηση σήμερα. Δυστυχώς οι ευκαιρίες χάθηκαν με Τσούμπερ και Γέβτιτς.

Αν πούμε λοιπόν για κάποιο παιχνίδι τακτικής εκ μέρους μας, μπορώ να πω οτι τηρήθηκε και σχεδόν βγήκε. Θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερα τα πράματα, αν δεν ήταν χεσμένοι οι Ρότα και Μοχαμαντί, αν δεν ήταν τόσο κακός ο Σιμόες, κι αν βρισκόταν στο γήπεδο και ο Γκαρσία. Οι υπόλοιποι πήγαν σχετικά καλά με κορυφαίο τον Τζαβέλα και πολύ κοντά του τον Σιμάνσκι και τον Τσούμπερ στην αμεσότητα της αντίδρασης του. Φυσικά σε όλο αυτό το σκηνικό βοήθησε και η πολύ μέτρια απόδοση του ΠΑΟΚ.

Το πρώτο μέρος όμως ήταν ευχάριστο για ντέρμπυ. Είχε ρυθμό και διάθεση και μπόλικα τρεξίματα. Ο αντίπαλος φαινόταν πιο δεμένος σαν ομάδα και με σαφές επιθετικό πλάνο. Όμως δεν ήταν τελικά επικίνδυνος. Η ΑΕΚ έπαιξε το τυπικό εκτός έδρας παιχνίδι με σκοπό να πάρει κάποιο σκορ ασφαλείας. Χρειάζεται όμως να ανέβει παραπάνω στο δεύτερο μέρος και να πιστέψει λιγάκι. Διότι μπορεί να έχω γράψει αυτά τα προηγούμενα, όμως φαινόταν σαν να κρέμεται από μια πολύ λεπτή κλωστή.

Ευτυχώς οι φοβίες μου δεν επιβεβαιώθηκαν στο δεύτερο μέρος. Η ομάδα μας ανέβασε την απόδοση της και κύρια άλλαξαν πάνες οι χεσμένοι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο αντίπαλος να μην μπορεί να βρει διαδρόμους, λόγω του πρεσαρίσματος μας και των σωστών τοποθετήσεων, ενώ η ΑΕΚ έβγαλε πάλι τις τρεις αντεπιθέσεις της, που χάθηκαν πάλι, η μία λόγω του var. Νομίζω οτι ήταν πειστική η εμφάνιση αυτή σε σχέση με την τακτική που υπηρετήθηκε.

Η οποία ήταν ίδια με αυτήν του πρώτου μέρους, αλλά πλέον ήταν πιο γεμάτη. Η ομάδα είχε αλληλοκάλυψη, ενώ είχε ξεπεράσει την διστακτικότητα της. Η εικόνα ήταν περίπου ίδια με πριν , όμως η ΑΕΚ είχε κερδίσει μέτρα και αυτοπεποίθηση. Σε αυτό βοήθησε πολύ το ανέβασμα του Σιμάνσκι καθώς και οι τρεις κάθετες μπαλιές του Γέβτιτς. Φυσικά δεν μιλάμε για τίποτα εκτυφλωτικό αλλά μπροστά σε αυτά που έχουμε δει και φέτος, είμαστε ικανοποιημένοι.

Ο ΠΑΟΚ με εντυπωσίασε με τον αργό ρυθμό του και με το νωχελικό του παιχνίδι. Με την φλυαρία του επίσης, στην οποίαν βέβαια αναγκάστηκε από εμάς, κι ειδικά όταν το σύστημα μας γύρισε σε 4-3-3 με τις σωστές αλλαγές του Γιαννίκη, που είχαμε καιρό να τις δούμε. Οπότε την τελική ισοπαλία την πιστώνεται κι αυτός, άσχετα αν δεν ξέρω αν τον βόλεψε να παίξουμε σαν την μικρή ομάδα κι έχει ο θεός στη ρεβάνς. Ό,τι όμως και να λέμε, οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια για την σοβαρότητα και την πειθαρχία της ομάδας σήμερα, και φυσικά για την καθήλωση του Μάνταλου στον πάγκο.   Κι αν τέλος κάποια ομάδα έπρεπε να κερδίσει σήμερα, αυτή ήταν η ΑΕΚ.

Ετσι ονόμασαν- υπάρχει μια μανία να “βαφτίζουμε” τα πάντα- την τρίτη Δευτέρα του κάθε χρόνου. Blue Monday. Γιατί λέει έχει όλες τις προϋποθέσεις να είναι η πιο καταθληπτική μέρα του χρόνου. Λες και οι άλλες  είναι μέσα στον πεντοζάλη.

Η αλήθεια είναι-πέραν των συγκεκριμένων ημερομηνιών- πως δέρνει μια κατήφια,μια καταχνιά, πολύ κόσμο. Μια ψυχολογική πρέσα υπάρχει. Θα ήταν και εξωανθρωπινο εδώ που τα λέμε να μην επιρρεαστεί κανείς-λίγο-πολύ- από όλο αυτό το βαρύ σκηνικό-γιατί περί σκηνικού πρόκειται,τελείως στημένου και εσκεμένου- που έχει μετατρέψει πολλές “στρωμένες” ζωές σε  σμπαράλια και ακόμα περισσότερες τις έχει εξωκείλει από την γλυκιά καθημερινότητα και τις έχει ρίξει στα ρηχά

Και δεν είναι μονο αυτή η κορονοτρέλα, η ψυχωτική κατάσταση που αναγκάζονται εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι να περνούν, με τον κοσμο να μοιάζει σα να βγήκε από το κλίμα του μεσοπολέμου. Εκείνου που πριν ακόμα συνέλθουν και γλύψουν τις πληγές τους πάμπολοι, τους ήρθε κατακούτελα η τρέλα του 2ου Π.Π και εκεί το πράγμα έπιασε ταβάνι.

Κάτι ανάλογο και τώρα. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, λάλησε ο “Πέτρος” και αρνείται ότι 2+2 κάνουν τέσσερα.
Πρωτού βγει από το σανατόριο των οικονομικών μνημονίων, κατέφτασε μια “πανδημία” τρέλας, ανυπόφορης παραπληροφόρησης, αποκοσμου παραλογισμού και μάλιστα από τα πιο επίσημα χείλη. (αυτοί οι πουσταράδες άλλωστε πάντοτε ξεκινάνε όλες τις τρελές ανήκουστες και ενείπωτες τραγωδίες)

Μυριάδες-όχι άμοιροι ευθυνών,αλλά σίγουρα όχι πρωταίτιοι,- απλοί καθημερινοί άνθρωποι, “στριμώχτικαν” με λογής-λογής παράλογα μέτρα, τα οποία ακουμπούν στα όρια του ολοκληρωτισμού και της κοινωνικής ψυχοπάθειας.
Μεγάλο μέρος αυτού του πληθους, είναι αναγκασμένο να παίξει, να συμμετάσχει σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που είναι ικανό να λυγίσει ακόμα και τους πιο σταθερούς χαρακτήρες. Πόσο μάλλον τους εύθραστους. Αυτούς τους καίει όπως ο λίβας.
Οι αυτοκτονίες,δεν έχουν καταμετρηθεί ακόμα  στο σύνολό τους. Μιλάμε για έναν “παράλληλο πολεμο”. Τα αντικαταθληπτικά, έχουν βαρέσει ταβάνι. Οι μισοί στο δρόμο παραμιλάνε.
Πολλοί εξ αυτών,καλά να πάθουν. Οι περισσότεροι. Γνωμη μου. Αλλά μαζί με τα ξερά καίγονται και χλωρά. Δυστυχώς.

Ελπίζουμε ότι σύντομα θα βγούμε από αυτή τη κατασκότεινη φωλιά του κούκου. Και αυτοί που θα έχουν “φύγει” όχι από κάποιο οργανικό πρόβλημα αλλά  αυτοκτονώντας, να έιναι όσο γίνεται  λιγότεροι. Δεν είναι και καμιά σοβαρή λύση εδώ που τα λέμε να κρεμιέσαι από τα δέντρα, ή να κόβεις τις φλέβες σου στη μπανιέρα. Αλλά τί να γίνει. Υπάρχουν και αυτές οι ψυχούλες. Για τις οποίες υπεύθυνα για την αφαίρεση των ζωών τους ,είναι αυτά τα τέρατα  που κυβερνάνε, πολιτικά,οικονομικά κλπ.

Η ορθή αντίδραση,δεν είναι να “σαλτάρεις” πρωτού σαλτάρεις από το παράθυρο, αλλά να τους γαμίσεις την Παναγία όπου τους βρείς. Αλλωστε-όπως λέει και η ψυχολογία “είναι υγεία η αντίδραση”. Ασε τη Καινή Διαθηκη  να λέει. Αλλωστε αυτοί που την διδάσκουν είναι-κατά βάση-τα μεγαλύτερα καθάρματα.

Αν παρακολουθήσει κανείς και την πορεία της λαοφιλούς ποπ-ροκ και r&b – πάντα η μουσική δίνει το “στιγμα” της εποχής της- θα δει ότι “σκουραίνει” το πράγμα όσο περνάνε τα χρόνια.
Απο τα κωλοκουνηματα  και την ανεμελιά της Τζένιφερ Λοπεζ και της Σακιρα, (δεκαετια 2000-2010, “καταναλώστε”, λεφτά υπάρχουν κλπ.) περάσαμε στην μελαγχολία της Eϊμυ Χουάϊνχάουζ. Φουλ οικονομική και όχι μονο κρίση. Τέλη πρώτης δεκαετιας του νέου αιώνα.Χάθηκε πρόωρα  η υπέροχη φωνή της. Κατι  νευρωτικά ανορεξίας προβλήματα,κάτι η πίεση των μανατζαραίων για περισσότερες τουρνέ, δισκογραφία και κονόμα,την έστειλαν “αδιάβαστη”.
Ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα έχασε η Μουσική, απο αυτά που θα τραγούδαγε
Ετσι είναι όμως. Ζουν κάτι τομάρια ως τα 90 και τα 100 και άλλοι,πριν προλάβουν να “ανθίσουν” κάνουν “μακροβούτι” στον τάφο.
Ενας θρίαμβος είναι η ζωή. Της υπεροχής των “αδύναμων”

Και μόλις μου έρχεται στο μυαλό,ένας στίχος,υπέροχος απ΄τους Nighτwish  από το ομότιτλο κομμάτι: “Slow Love Slow, only the weak are not lonely”.
(προτείνω να δειτε την ταινία “Imaginarium”. Ονειροδυστοπική, Για μεγάλα “παιδιά”,αλλά παιδιά.)

Με το που καβάλησε λοιπόν η δεύτερη δεκετία, 2010, να’σου και η καταθληπτική,αλλά υπέροχα καταθλητπική  Λάνα Ντελ Ρεϊ. Οι στίχοι σε αρκετά τραγούδια της (Blue Jean – Summertime sadness κλπ) δεν έχουν και μεγάλη διαφορά από το πνεύμα του Seress. Ειπαμε: Καθε  εποχή γεννάει αυτά που ζει. Και πρωτού σκαπουλάρουμε την δεύτερη δεκαετία και μπούμε στην τρίτη, 2019,  να σου και η ακόμα πιο καταθληπτική στα όρια της κατατονίας,  Μπίλυ Εϊλις.
Eτσι όπως πάμε, θα ξαναέχουμε Deadcandance, Enigma Κλπ.
Μη ξυπνάμε με Γρηγοριανούς Υμνους δεν ξέρω.

Ανοιξε τις ταβέρνες,τα μπουρδέλα,τα νυχτάδικα και  τα μπαρ Κουλη και λοιποί Κουλιδες. Αφήστε τον κοσμο να πηδηξει,να κερατώσει, να ξενοκουτουπώσει. Να βγάλει να σώψυχά του. Καθημερινά βλέπουμε και ακουμε τραγωδίες. Τους “σώζετε” από τη γρίπη και τους πεθαίνετε  από μαράζι, πούστιδες. Bad science,
Τέλος πάντων.

Το συγκεκριμένο άσμα, “ντυμένο” μουσικά από τον Rezso Seress,έναν πιανίστα ταλαίπωρο ΟυγροΕβραίο. Γραμμένο στην εποχή της τρέλας,στην δεκαετία του ’30 (1933). Τότε που -us usual- χιλιάδες ζώες καταστρέφονταν,έτσι απλά,καίγονταν σαν χαρτιά. Κάποιοι αποφάσιζαν-οπως και σήμερα και πάντοτε- να κάνουν “το βήμα της εξόδου”,ωστε να “διαγραφούν” τελείως από τα κατάστιχα των απάνθρωπων καθεστώτων,αφου δεν γινόταν διαφορετικά. Και να διαγραφούν τελείως από τη ζωή.
Ερωτικές απογοητεύσεις κυριως,αλλά και επαγγελματικές καταστροφές,γενικά αποπνικτικές κοινωνικές πιέσεις και αδιέξοδα, δημιουργούσαν  ένα ζοφερό κλίμα που η απάντηση-κατά κάποιους-ήταν – και είναι- το πέρασμα στην “άλλη όχθη”.

“Suicide Song” to βάφτησαν τότε, γιατί ήταν υπεύθυνο για  αρκετές αυτοκτονίες στις χώρες που παίχτηκε και ακούστηκε. Ουγγαρία, Πολωνία. Μ Βρεττανία, Γαλλία Τσεχοσλοβακία κλπ.
Σε πολλές χώρες απαγορεύτηκε.
Ως και στην Αμερική έφτασε η “χάρη” του  κάποια χρόνια αργότερα. Από την Billie Holiday. Πρωτού αρχίσουν τα Αμερικανάκια να πηδάνε απ’τα παράθυρα, φρόντισαν οι διασκευαστές του, να προσθέσουν μια ακόμα στροφή, όπου θα έστελνε το μήνυμα “Dreaming, i was only dreaming…” Δηλαδή μη σαλτάρεις, είμαι εδώ δίπλα σου.
Δεν ξέρω κατά πόσο έπιασε το “τρικ”. Κανείς δεν θα μάθει.

Ο Rezso Seress, ειχε  επιβιώσει σε  στρατόπεδα συγκέντρωσης,- η μητέρα του χάθηκε σε ένα από αυτά τα “ευαγή” Ναζιστικά Ιδρύματα- πέρασε διάφορες ταλαιπωρίες,-και μια  ερωτική απογοήτευση βεβαιως-βεβαίως, στα χρόνια που ακολούθησαν.
Αρνήθηκε να πάρει δικαιώματα για το τραγούδι, όταν αυτό έκανε πάταγο,θεωρώντας τον εαυτό του υπεύθυνο για τις αυτοκτονίες, νέων κυρίως ανθρώπων.
Συνέχιζε να παίζει πιάνο,φτωχός και έρμος, για χρόνια, στο  στέκι, στο εστιατόριο “Kispipa”,στην Βουδαπέστη. Υπάρχει ακόμα.
Το έστιατόριο, οχι ο συνθέτης.

Ο συνθέτης, όντας μες στην κατάθληψη, μια “ωραία” πρωϊα του 1968, πήδηξε από ένα παράθυρο νοσοκομείου,δεν τα κατάφερε ακριβώς. Τον περιμάζεψαν στο νοσοκομείο, αλλά τους την “έκανε”  και απαγχονίστηκε με ένα κομμάτι σύρμα. ‘Αμα θέλει ο άλλος….

Το τραγουδάκι λοιπόν, λέγεται “Gloomy Sunday” (βάλτε όποια μέρα θέλετε). “Szomoru Vasarnap” στα Ουγγρικά.

Εχει γυριστεί και ταινία, εμπνεόμενη από το “suicide song” του  Seress.  Αξίζει  να ειδωθεί,  μόνο και μόνο για την υπέροχη Erika Marozsan. Eνα κράμα Ουγγρικής-Αρμένικης ομορφιάς.

Η παραπάνω version του -περίφημου τότε-τραγουδιού, από την Ηeather Nova, είναι η πιο “ανάλαφρη” και “απενοχοποιητική” που υπάρχει, γι’αυτό και την προσάπτω.
Οι στίχοι, είναι του Ούγγρου Laszlo Javor.

Οφείλω να πω ότι περίμενα με πολύ κέφι να δω μπάλα και την ΑΕΚ ξανά. Είχα και μια αδημονία να δω την ομάδα να παίξει με τα στοιχεία του Γιαννίκη, όπως γράφανε οι έγκριτοι εδώ και μερικές ημέρες…

Η ομάδα μας λοιπόν, κατέβηκε με το γνωστό 4-2-3-1, τον Σβάρνα δεξί μπακ και δυό κόφτες. Κι όποιος είδε το πρώτο ημιχρόνιο, θα συμφωνήσει οτι έχασε τον χρόνο του. Διότι δεν είδε τίποτα, με εξαίρεση την φάση του τελευταίου λεπτού, όπου μια ατομική προσπάθεια του Καρίμ κατέληξε σε γκολ. Η οποία φάση προήλθε από μια τυφλή απόκρουση της άμυνας μας και  μια πολύ ωραία μπαλιά του Μάνταλου κι εκεί θαυμάσαμε την ταχύτητα του παίκτη μας καθώς και την εκτελεστική του δεινότητα.

Όλο το πρώτο μέρος ήταν μια ταλαιπωρία της μπάλας. Η ΑΕΚ ήταν νωθρή και άνευρη και καλύτερα χαρακτηρίζεται από την λέξη αδιάβαστη. Δεν ήξερε πώς να επιτεθεί και πιο πολύ περίμενε παρά θύμιζε ομάδα εντός έδρας. Ο Παναιτωλικός ήταν καλά στημένος βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για τους παίκτες μας. Διότι δεν ήταν ταμπουρωμένος αλλά σωστά τοποθετημένος στο γήπεδο ψάχνοντας φυσικά κάποια καλή αντεπίθεση.

Είδαμε όλες κι όλες τρεις τελικές από την μεριά μας και νομίζω οτι το γκολ του Καρίμ – που ήταν και ο κορυφαίος παίκτης μας στο διάστημα αυτό –  είναι και ο φωτεινός οδηγός μας. Στις προπονήσεις δεν γίνεται τίποτα. Τον χρόνο τους τρώνε ο Γιαννίκης και οι παίκτες. Η ομάδα όσο πάει γίνεται χειρότερη και σίγουρα κατεβαίνει χωρίς πλάνο. Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Εγώ δεν είδα καμία πιεστική επιθετική άμυνα, ούτε κάποιον αυτοματισμό. Τα πάντα πέφτουν επάνω στην ατομική ποιότητα των μεσοεπιθετικών μας, που αυτοσχεδιάζουν. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις σε αυτό το διάστημα γιατί πολύ καλός ήταν ο Τζαβέλας και δραστήριος ο Μάνταλος. Αν αυτά διδάσκει ο Γιαννίκης, μάλλον είμαστε μπροστά σε στενωπούς.

Τις οποίες στενωπούς, τις περίμενα αργότερα για να είμαι τίμιος. Όχι τόσο γρήγορα σαν το δεύτερο μέρος. Το οποίο είχε μια πολύ καλή φάση για εμάς σχεδόν στο πρώτο λεπτό του – το δοκάρι του Τζαβέλα – και μετά ήταν η γνωστή τραγωδία που βλέπουμε όλοι εκτός από τον εγγυητή και τους γλείφτες του δημοσιογράφους. Και με βάση το τελικό σκορ, πρέπει άμεσα να κάνει κι άλλη ανανέωση στον ταβερνιάρη από την Γερμανία. Ισόβιο συμβόλαιο προτείνω.

Ναι, η ΑΕΚ έχασε πάλι. Και δικαιότατα. Μπορεί η ισοφάριση νάταν από φάουλ πάνω στον Μάνταλο που δεν σφυρίχτηκε, αλλά όποιος ασχοληθεί με αυτήν την φάση – φυσικά εξαιρείται το νούμερο ο Δημητριάδης – θα χάσει το δάσος. Διότι η ομάδα είναι εντελώς αδούλευτη, πολύ χειρότερη από τα πριν και μοιάζει οτι δεν έχει κίνητρα στο παιχνίδι της. Φυσικά λείπουν τα χαφ όπως έχουμε πει, αλλά αυτά πλέον μοιάζουν πολυτέλεια. Διότι παίκτες για να κερδίσεις τον ΟΦΗ και το Αγρίνιο υπάρχουν. Απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν στο γήπεδο. Διότι είναι ηλίου φαεινότερο οτι ο Γιαννίκης τα έχει χαμένα.

Κανένα πρεσάρισμα από αυτά που δήθεν διαβάζουμε, κανένα πλάνο για οργανωμένη επίθεση και καμία κίνηση χωρίς την μπάλα. Κι όλα αυτά καταλήγουν σε ένα μόνιμο πανικό στο γήπεδο αλλά και στον πάγκο, όταν η ομάδα προσπαθεί να γυρίσει μια εις βάρος της κατάσταση, εντελώς μπερδεμένη και βραχυκυκλωμένη από τον Γιαννίκη. Με τους πάντες μέσα και πάντα με ένα σύστημα κουτουρού.

Και ναι να δικαιώσω όλους αυτούς που λέγανε για την δουλειά του Γιαννίκη, που θέλανε αυτό το παιχνίδι για να την δουν. ΤΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΡΕ ΧΑΠΑΤΑ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ . Τι θέλετε περισσότερο; Τις συντριβές στα ντέρμπυ που έρχονται; Άντε νούμερα που μάθατε και μπάλα. Άντε που είστε για την ενημέρωση του κόσμου. Βγείτε ρε από τα καβούκια σας.

Σκέφτεσαι τι υπουργό εργασίας είχαμε, και σε πιάνει σύγκρυο. Πραγματικά δεν ξέρεις από τι γλύτωσες και ειλικρινά μετανιώνεις για το ίσο δικαίωμα της ψήφου. Μιλάω για τον συμπαθή ηθοποιό που αποφάσισε να πολιτευτεί κι έπεισε και κάποιους να τον ψηφίσουν.

Να ήταν μόνο η δήλωση για την καυτή πατάτα που του παραδώσανε και δήθεν έτρεχε για να δουλέψει; Να ήταν μόνο η καταγγελία που έκανε ότι πήγαν να τον δωροδοκήσουν; Να ήταν μόνο η γελοία εμφάνιση του;

Όχι παίδες. Μιλάμε για ένα κανονικό νούμερο που έχει ξεπεράσει τα όρια του γελοίου. Που ήταν κι αυτός βέβαια μπήχτης σε γυναίκες λόγω της θέσης του στο θέατρο. Και που αντέδρασε κιόλας με εκείνη την δήλωση περί ανδρός παλαιάς κοπής. Που σημαίνει θάρρος κι ευθύνη από κάποια σκοπιά μεταφραστική.

Αυτό λοιπόν το νούμερο, κάνει στροφή στην ζωή του. Εγκαταλείπει το θέατρο και το ρίχνει στην αστρολογία. Δηλαδή και με την βούλα ψάχνει πλέον και για άλλα κορόιδα. Αυτά που θα τον πιστέψουν ότι έχει καλή σχέση με τα άστρα, όπως λέει ο ίδιος. Και μάλιστα τα ξέρει και πολύ καλά, είπε συνεντευξιαζόμενος.

Αλλά όχι τα άστρα γενικώς και αορίστως. Η ειδικότητα του είναι για τις γυναίκες που έχουν κάποια δυσκολία στην τεκνοποίηση. Δηλαδή στην σύλληψη. Φαντάζεστε τώρα την σκηνή στο σπίτι ανάμεσα στο ζευγάρι.

– Άνδρα μου, τέρμα οι δήθεν ειδικοί με τις επίπονες εξωσωματικές. Θα πάω στον Παύλο ο οποίος θα σου υποδείξει την κατάλληλη εποχή, για να μου τον ρίξεις. Την εποχή που το σπέρμα σου και το ωάριο μου, με την κατάλληλη εναρμόνιση των πλανητών θα φέρουν στον κόσμο το σπλάχνο μας.

Δεν μιλάμε για ανέκδοτα τώρα. Μιλάμε ότι ο Χαϊκάλης δουλεύει όλον τον κόσμο. Και τους το φωνάζει στην μούρη. Κι αυτό το λέω διότι έχω πλήρη επίγνωση ότι πελάτες θα βρεθούν. Μπορεί αυτοί οι πελάτες να μην θέλουν να πάνε στο θέατρο να τον δουν – εξ ου και το αφήνει – λόγω της σεξουαλικής παρενόχλησης, αλλά στο μέντιουμ θα πάνε. Κι ίσως να μην πάνε μόνο για τα άστρα αλλά για το παλαιάς κοπής. Ουδείς μπορεί πλέον να μιλήσει με ασφάλεια. Μόνο ένα μελλοντικό dna test. Διότι η συμβουλευτική των πλανητών, παρέα με την απόγνωση για τεκνοποίηση, κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει.

Γι΄ αυτό λοιπόν σύντροφοι, μην περιμένετε τους δήθεν πολιτικούς να κατεβούν από τους θώκους τους για να κάνετε κριτική. Νούμερα είναι και ήντουσαν κι επάνω στις καρέκλες. Διότι ο Χαϊκάλης δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν άπειροι Παύλοι μέσα στην βουλή και στην πολιτική. Μην σας πω ότι είναι και η πλειοψηφία.

Υγ. Για την ΑΕΚ δεν έχουμε νέα. Έχουμε όμως Χαϊκάληδες κι εκεί. Λείπει χαφ, το ξέρουν όλοι και χαφ δεν έχει έρθει. Περιμένουν να περάσει η μεταγραφική περίοδος και να κάνουν ηρωικό φινάλε. Σιγά μην χρειαζόταν το χαφ στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ. Αλλά μην ξεχνιόμαστε. Έχει γίνει η ανανέωση Γιαννίκη.

Είμαστε στην σκιά του θανάτου δυό μεγάλων μορφών της ΑΕΚ. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι και να προχωρήσουμε, αφού αυτή είναι η ζωή. Οπότε θα πούμε τα τετριμμένα, δηλαδή τα καλή χρονιά κι όλα τα ανεδαφικά, και θα δούμε και το παιχνίδι μας στην Λαμία το οποίο είναι και το πρώτο μετά την πρωτοφανή στήριξη του εγγυητή στον Γιαννίκη. Με την ελπίδα, η αυριανή γιορτή να ανάψει κάποιον πνευματικό προβολέα.

Η ομάδα μας σήμερα είχε κάποιες ελλείψεις βασικών. Ίσως και εν όψει Κυριακής. Οι παίκτες όμως που κλήθηκαν να παίξουν και σήμερα το 4-2-3-1, εμφανίστηκαν στο πρώτο μέρος αρκετά σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Είχαν μπόλικα τρεξίματα αλλά και μια διάθεση που σε κράταγε στο παιχνίδι. Μεγάλη ιστορία ήταν η παρουσία του Λεταλέκ, που έκοβε σωστά αλλά προωθούσε και την μπάλα μπροστά. Είτε στον άξονα είτε στα πλάγια.

Μετά από το αρχικό δεκάλεπτο της προσαρμογής και αφού ο Τσιντώτας έβγαλε ένα μακρινό σουτ του αντιπάλου, η ΑΕΚ κυριαρχούσε στο γήπεδο και φαινόταν αφεντικό. Το κέντρο ήταν αρκούντως σοβαρό, όπως και τα πλάγια μπακ σήμερα. Οπότε η μπάλα κατέβαινε ορθολογικά κι έφτανε στην περιοχή της Λαμίας σχεδιασμένα για δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων. Γίνανε κάποιες, κυρίως από την δεξιά πλευρά, μπήκε κι ένα γκολ που ακυρώθηκε σωστά και χαιρόσουν σήμερα αυτό το γεμάτο ισορροπία παιχνίδι μας.

Βλέπετε είχε πάει για βρούβες αυτή η δήθεν επιθετική άμυνα του Γιαννίκη κι όλοι οι παίκτες είχαν διακριτό ρόλο στο γήπεδο. Μπροστά είχαμε και σε καλή κατάσταση τον Άμραμπαντ, τον Καρίμ και τον Μάνταλο, οπότε ο τρόπους που προηγηθήκαμε δεν λέει πολλά. Αυτό που έχει σημασία είναι οτι η περιοχή τους αντιπάλου ήταν γεμάτη από παίκτες μας, ενώ υπήρχαν κι άλλοι διαθέσιμοι για κάποια τυφλή απόκρουση.

Η εικόνα κάπως χάλασε στα τελευταία τρία λεπτά με κάποιες ασυνεννοησίες στην περιοχή μας και μετά από δυό στατικές φάσεις. Μπορώ να πω οτι ήταν μάλλον τυχαίο αφού η ομάδα με είχε πείσει οτι είχε πάει πολύ καλά. Και φαινόταν ομάδα κυρίως,  χωρίς ιδιαίτερες ατομικές εκλάμψεις. Και βοηθούντος και του αντιπάλου, μας χάρισε ένα πολύ ευχάριστο πρώτο μέρος , τόσο σε αγωνιστικότητα όσο και σε ρυθμό. Φυσικά μιλάμε για ελληνικό ρυθμό, όχι για τίποτα πολύ εντατικό αλλά μετά από διακοπές δεν μπορείς και να ήθελες κι άλλα πράματα.

Το δεύτερο μέρος με έκανε να μετανιώσω για όσα καλά είπα πιο πριν. Η ΑΕΚ ήταν τραγική για τριανταπέντε λεπτά. Ούτε ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Δεν ήξερε ούτε να αμυνθεί, ούτε να επιτεθεί. Δεν ήξερε αν ήθελε πράγματι την νίκη ή αν ήθελε μια ακόμη ξεφτίλα, ειδικά όταν έβλεπες το ανεπανάληπτο τετ α τετ που έχανε η Λαμία.  Ήταν εξαφανισμένη από το τερέν κι ενώ προσπαθούσες να δικαιολογήσεις κάτι, λέγοντας οτι κάνει άμυνα διαχείρισης, έβλεπες να χάνει συνεχώς μέτρα στο γήπεδο και να φτάνει σε ένα εφιαλτικό τρίλεπτο, που θύμισε καφενείο. Ήταν το τρίλεπτο που παραλίγο να σκοράρει η Λαμία, ενώ η ΑΕΚ αμυνόταν μέσα στην περιοχή της μπουλουκοειδώς χωρίς μάλιστα να μπορεί να διώξει την μπάλα. Αρκεί να σκεφτούμε οτι η ομάδα μας πήρε σήμερα πέντε κίτρινες κάρτες.

Ήταν στενάχωρη η εμφάνιση του δεύτερου μέρους και φυσικά ενδεικτική για το τι γίνεται στις προπονήσεις. Μάλλον δεν γίνεται τίποτα ή καλύτερα μάλλον δεν μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο. Κι ήταν μια εμφάνιση συνέχεια της ήττας από τον ΟΦΗ. Και τότε είχαμε προηγηθεί και τότε ο αντίπαλος προπονητής μας πήρε τα σώβρακα. Σήμερα είχαμε πιο πολύ ρέντα αφού την ώρα που επικρατούσε ο πανικός τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και στον πάγκο – ο Γιαννίκης άλλαζε θεούς και δαίμονες και ποτέ τον εαυτό του και το σύστημα του -, μια λάθος επιστροφή παίκτη της Λαμίας έδωσε την ευκαιρία στον κορυφαίο σήμερα Άμραμπαντ να ξεκινήσει μια αντεπίθεση την οποίαν και τελείωσε αυτός, αφού ο Γέβτιτς δεν μπορεί να σκοράρει ούτε σε τετ α τετ των δύο μέτρων.

Δηλαδή ηρεμήσαμε τυχαία. Μετά κι επειδή πλέον κατάλαβε ο αντίπαλος οτι τα πάντα είναι πλέον πάπαλα, παραλίγο να βάλουμε κι άλλα γκολ, αλλά θα ήταν άδικο. Κι άλλη σκόνη στα μάτια δεν χρειαζόμαστε. Διότι ξανά είδαμε μια αγχωτική νίκη, ξανά είδαμε την ομάδα να μην κλειδώνει ένα εύκολο παιχνίδι και να μην μπορεί να κρατήσει κάποια συγκέντρωση. Διότι αυτό που ξεκίνησε στο τελευταίο τρίλεπτο του πρώτου μέρους, κράτησε μέχρι το 80′ λεπτό. Κρίμα ρε Γιαννίκη. Κι είναι κακός οιωνός εν όψει των ντέρμπυ.

Στους διακριθέντες πρέπει να συνυπολογίσουμε και τον Σβάρνα αλλά και τον Τσιντώτα. Ο τερματοφύλακας μας μπορεί να μην έσωσε το άπιαστο, όμως με τις σωστές τοποθετήσεις του έδινε κουράγιο στους ναυαγούς μας ενώ περιόριζε το οπτικό πεδίο των επιθετικών της Λαμίας. Στους διακριθέντες δεν μπορούμε να βάλουμε πουθενά τον προπονητή μας. Αυτός δεν εννοεί να καταλάβει οτι δεν φταίνε μόνο οι παίκτες αλλά και το σύστημα του, που δεν κάνει πιο σκληρή την ομάδα όταν θέλει να αμυνθεί. Να του δώσω credit για την εκπληκτική αντεπίθεση που βγήκε δυό λεπτά πριν το τέλος, που ήταν η καλύτερη στιγμή μας στο δεύτερο μέρος; Δεν θα του κάνω την χάρη. Ήταν τυχαίο γεγονός κι οφείλεται στην ποιότητα κάποιων παικτών μας όταν βρεθούν με χώρο κι αμαρκάριστοι.

Ο Γιαννίκης παιδιά δεν μπορεί να ξυπνήσει δυστυχώς. Ο πνευματικός προβολέας αύριο, άλλους πρέπει να φωτίσει. Και να αρχίσουν το ψάξιμο από τώρα.

Mετά από βαριά σύσκεψη,αποφασίστηκαν τα νέα νέα μέτρα και έτσι το “Δελφινάριο” συνεχίζει κανονικά τις παραστάσεις. Οπως φυσικά όλα παγκοσμίως, αφού το ένα μιμείται το άλλο,σε μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια τελειωτικής αποβλάκωσης.
Μια ανησυχία την είχαμε είναι αλήθεια. “θα κατέβει” “δεν θα κατέβει” η εδώ παράσταση… Αλλά όχι. Ειναι το μοναδικό event που δεν επιρρεάζεται από τις μεταλλάξεις και δεν χρήζει περιοριστικών μετρων. Είναι η πηγή του γέλιου. Τί θα βλέπει ο θεατής που πληρώνει; Τα σανίδια;

Στη “σκιά” της “Ομικρον”, του φυσικού υποχρωτικού εμβολιασμού δηλαδή, που  προμοτάρεται σαν “εφιάλτης” και  με “μαύρο” ρεκόρ” τα 20.000 και 25.000 “κρούσματα”.
Και ξανασυνδριάζουν οι ειδικοί, πως να αποτρέψουν το “κακό”
Ειναι δηλαδη σα να βουτάς στη θαλασσα  και να κυνηγάς τα ψάρια έντρομος ζητώντας τους να βγουν έξω γιατί θα πνιγούν. Και κάποια απο αυτά να τα απειλείς ότι “αν δεν βγουν στη στεριά, θα τα τηγανίσεις”.
Γιατί δεν μας έχει εξαφανίσει η Φύση ακόμα, δεν γνωρίζω..

Εχομεν λοιπόν:
1) κλείνουν όλα τα γήπεδα εκτός από το Γ. Καραισκάκης και το “Αγία Σοφία”. Ως  γνωστον  είναι “εργοτάξια” και τα δυο αυτά.

2) Απαγορεύεται η μουσική. Ειδικά ο Καζατζίδης, γιατί παράγει μεγάλο ιϊκο φορτίο το “αααα”.  Εχει μετρηθεί από ειδικούς ότι το “Μαντουβάλα” σε μια απλή ταβέρνα, ισοδυναμεί με μια  συναυλία της  Ariana Grande” στο Madison Square Garden.
“δεν περισσεύει κανείς”
Στην παρατήρηση ειδικού ότι “τα τεχνητά ηχεία δεν προάγουν την μετάδοση του ιού”, απελύθει και εστάλει να μαζεύει νερό σε μπουκαλάκια από τη λιμνοθάλασσα του Μεσσολογγίου.

(έχει γίνει ειδική πρόβλεψη για τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς Τα  τρίγωνα θα φέρουν ειδικό σφουγγαράκι-αποσβεστήρα ήχου. Μια άλλη πρόταση ειδικού επιστήμονα που έπεσε απ’το τραπέζι, ήταν να μεταδίδονται τα κάλαντα από το spotify του τηλεφώνου, έτσι ώστε τα παιδιά να μην ανοίγουν καθόλου το στόμα τους. Μετά από αίτημα όμως της Ε.Μ.Α. για αποκλειστικά δικαιώματα που ζήτησε ο  Αγιος Βασίλης, τελικά προωθήθηκε η λύση των τριγώνων με σιγαστήρα)

3) Τα σχολεία συνεχίζουν κανονικά δια ζώσης την διαχρονική επιχείρηση απομάθειας. Και είναι λογικό. Δεν είναι δυνατόν να είναι στη δουλειά οι γονείς και τα παιδιά μόνα στο σπίτι. Το γενικό “λοκντάουν” κοστίζει αλλά εν τω μεταξύ δεν υπάρχει φράγκο.  Αρα η απόφαση είναι ότι η “όμικρον” κολλά αλλά δεν μεταδίδεται από τα σχολεία. Μένει καρφωμένη στα κάγκελα. Αν αργότερα μας πετάξει τίποτα ξεροκόμματα η  Ούρσουλα από τις Βρυξέλες, μπορεί να κλείσουμε για κανένα μήνα. Γενικά πάντως πάμε με το χρυσό κανόνα: “μη βλέποντας και  κάνοντας”.
“δεν περισσεύει κανείς”.

4) Δεδομένου ότι πλέον-ειδικά με την “όμικρον”- κολλούν οι πάντες, θα δωθεί σε κάθε πολίτη-δούλο,ένα σελφ τεστ. Αν λάβουμε υπ όψην ότι το 95% εξ αυτών είναι ψευδώς θετικά, τότε θα αυτοαπομονωθούν οι 9 στους 10 . Ετσι δεν θα χρειαστεί να υποστούμε κρατικό λοκντάουν. Θα μπεις μονάχος σου σε  15ήμερη καραντίνα. “Φυλακίσου μόνος σου. Τώρα μπορείς”.
“δεν περισσεύει κανείς”.

5) Ενας άλλος ειδικός επιστήμονας,στην προσπάθειά του να φέρει την πρόταση του πάνω στο τραπέζι, αυτή έπεσε και του έσπασε το πόδι και διεκομίσθει στο νοσοκομείο. Οπότε το μέτρο νο “5” δεν το έχουμε. Σε ερώτηση απλήρωτου δημοσιογράφου περί του θέματος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε: “Η πρότασή του κου Τιπότογλου  έχει τεθεί. Αν δεν την λάβουμε φέτος, θα την λάβουμε-αν όλα πάνε καλά- του χρόνου”.

6) Κάθε μέλος ιατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού  που θα βρίσκεται θετικό, θα απομονώνεται στο σπίτι και την θέση του στο νοσοκομείο θα παίρνει ένα άλλο μέλος της οικογένειας του. Κατά προτίμηση μεγάλος σε ηλικία που θα γνωρίζει και από ματζούνια. Αν δε, υπάρχει μέλος όπου σπουδάζει έστω και  στο πρώτο έτος ιατρικής, αυτόματα θα  αναγορεύεται σε MD και θα αποκτά δική του πτέρυγα σε νοσοκομείο.
“Δεν περισσεύει κανείς”.

7) Ολα τα νοσοκομεία εις το εξής μετονομάζονται σε “ΜΕΘ”. Από την ταράτσα μέχρι το υπόγειο. Την μετατροπή αυτή από “νερό σε κρασί” θα κάνει με αγιασμό ο ίδιος ο Ιερώνυμος, καθ ότι το συγκεκριμένο θαύμα είναι βαρύ και χρειάζεται εμπειρία. (τις προάλλες το προσπάθησε αγιορίτης μοναχός,μονάχος του και τελικά  μετά απο βαθειά πολύωρη προσευχή,αντί να μετατραπεί το νέρο σε κρασί  μετετράπει σε φυσικό αέριο. Εκτοτε έχει κηρυχθεί η μονή σε “covid area”,δεν εισέρχεται κανείς εκτός από ειδικούς της Gazprom που έσπευσαν να εκμεταλευτούν το κοίτασμα. Τα έσοδα που θα αποκομήσει το κράτος  θα τα διαθέσει σε δωρεάν καναπέδες και πολυθρόνες στα Δημαρχεία της επικράτειας. Είναι καλύτερος ο κώλος του Πατούλη που θέλει να καθήσει σε Chesterfield ) ; . Ολοι έχουν πλέον έχουν δικαίωμα να κλάνουν σε δέρμα.
“Δεν περισσεύει κανείς”.

Αυτα τα ολίγα προς το παρόν. Μείνετε συντονισμένοι. Καθ’ότι είμαστε λίγοι. Λιγοστεύουμε ολοένα…Και θα συμμαχήσει όλο το “συνταγματικό τόξο”,ωστε να σωθούμε  ξανά από  “κάτι”.
Και αν χρειαστεί θα συγκυβερνήσει κι όλας. Επίσημα εννοω. Γιατί ανεπίσημα συγκυβερνούν έτσι κι αλιώς τα “μπουλούκια” στο Δελφινάριο του Συντάγματος, για πάνω από 200 χρόνια.
Γιατί… “δεν περισσεύει κανείς τους”. Eίναι  “περισσεύματα”.
Δυστυχώς.

Μ’ αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα, είπε μια μοντέλα κατά προσκήνιον και βιζιτού κατά παρασκήνιον. Της αρέσουν, τι να κάνουμε τώρα; Όπως σε σένα αρέσει ο μπακλαβάς, έτσι και σε αυτήν της αρέσουν τα Χριστούγεννα. Ο κόσμος είναι ωραία ντυμένος, τα πάντα είναι στολισμένα, η μοναξιά επιτείνεται, κι άρα οι τιμές ανεβαίνουν για την παροχή της υπηρεσίας που προσφέρει η οπαδός των Χριστουγέννων.

Αυτό βέβαια που δεν μας είπε η καλλιτέχνις του πωπού, είναι αν της αρέσει κάτι άλλο, πέραν της φουσκωμένης αμοιβής της. Όπως δεν θα μας το πουν και τα εκατομμύρια πιστοί που κατακλύζουν τους ναούς και τα λοιπά λατρευτικά κέντρα.

Ξεφτύλα πρώτη που κανείς δεν ακολούθησε στην χρονιά που πέρασε, το κεντρικό νόημα της διδασκαλίας του γιου του Θεού. Θυμήθηκε κανείς την αγάπη ή την επιβίωση του πρωτίστως; Ξεφτύλα δεύτερη, που στολίζει ο μαλάκας τα έλατα. Τα περήφανα δένδρα που τους έλαχε να πεθάνουν αποξηραμένα, δίπλα στην φωτιά τύπου Άουσβιτς σε χαμηλής έντασης θερμοκρασίας υψικάμινου, που σήμερα λέγεται καλοριφέρ. Ξεφτύλα τρίτη, που εκτός από τα δένδρα που γίνονται κλόουν αυτήν την εποχή, η θυσία των γαλοπούλων, που πιστεύω ότι έχουν καταλάβει τον προορισμό τους αντί του αρνιού του Πάσχα, που όμως κι αυτό δεν πολυξεφεύγει.

Οι ξεφτύλες είναι αμέτρητες, αν το σκεφτείς. Και πρέπει να το σκεφτείς αφού το παίζεις ότι δεν είσαι βιζιτού. Βουρ στον πατσά της κατανάλωσης. Με λαμπιόνια, φωτάκια, στρας, μίνι, κολλάν, γραβάτες, κουραμπιέδες κι έτοιμους τους διαιτολόγους, μπας και σε επαναφέρουν μέχρι τα Φώτα, που θα λήξει το πανηγύρι. Πώς θα αντικρύσεις τα γκομενιλίκια μετά, αυτά που κρύβεις με τόσα τριγλυκερίδια που θα κουβαλάς; Ίσα που μπορεί και να φας για δίαιτα καμιά χυλόπιττα.

Κρύβεις όλη την χρονιά πράματα, κύρια από τον εαυτό σου. Κι έρχονται κι αυτά τα Χριστούγεννα και κινδυνεύεις να σκάσεις από το φαγητό πρώτα αλλά και τα δώρα που θα κάνεις, μπας και δείξεις ότι είσαι κάποιος. Ο απόλυτος ξεφτύλας δηλαδή, που ούτε την αγάπη για τον συνάνθρωπο σου σκέφτεσαι, αλλά ούτε και κάνεις και μια στέρηση έστω για μερικές μέρες, προσφέροντας κάτι σε αυτούς που το έχουν πραγματική ανάγκη. Και μετά μιλάμε για το πνεύμα της γιορτής. Που αγαλιάζεις μαζί με την φύση. Αλλά σφάζεις δένδρα και ζώα, φουσκώνεις την κοιλιά σου και δεν προσφέρεις κάτι ενώ τρως όλη την χρονιά. Πράγματι είσαι κάποιος.

Για τους Έλληνες, δεν χρειάζονται πολλά. Αρκεί η εικόνα των δρόμων αυτές τις ημέρες. Λεφτά δεν υπάρχουν αλλά ίσα που έκανες τρία χιλιόμετρα σε κανά δίωρο. Οι γνωστοί καραγκιόζηδες τεμπελαχανάδες, που σαν άμοιροι μοιραίοι, πήραν ένα βολάν στα χέρια τους κι είπαν να επαναστατήσουν ενάντια σε όσους έχουν κανονική δουλειά αυτήν την εποχή. Πού να προλάβεις να κάνεις κάτι ουσιαστικό; Έχουμε Χριστούγεννα και πρέπει να σου αλλάξουμε την Παναγία. Δεν το έκανε ο άλλος και ανέλαβε την δικαιοσύνη ο πιστός. Βγάζοντας την τραγικότητα της φιγούρας του, που θέλει να πείσει ότι πιστεύει, αλλά ψηφίζει Τσίπρα που είναι λογικά άπιστος. Μην μπερδευόμαστε όμως. Εμείς. Για εμάς μιλάω. Συνέλθετε διαφορετικοί. Που δεν γιορτάζουμε αέρα μπανά χωρίς να ξέρουμε τι κάνουμε.

Την γλυτώνεις; Φυσικά και δεν την γλυτώνεις. Εδώ θα κάτσεις να πεθάνεις είπε ο πιστός ορθόδοξος, που ακόμα δεν έχει λύσει τα θέματα για το περιστέρι. Ποιός το πρωτοπετάει δηλαδή. Και θα λύσει το θέμα της αγάπης; … κι από δώ πάνε κι άλλα. Κατανάλωση για να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε. Χριστούγεννα και τα μυαλά στα κάγκελα. Πιωμένοι όλοι στην ανομολόγητη δυστυχία της προσωπικής τους μοναξιάς. Του πρόωρου μασκαρέματος της ψυχής τους. Με γιορτινές εκφάνσεις στις μπουζουκλερί και στην επιτυχία της κατανάλωσης. Γιορτάζοντας τους μάγους με τα δώρα, που κι αυτοί μια τρόικα ήταν.