…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Όπως έχουμε ξαναγράψει, όταν στραβώσει το παιχνίδι ο Μανώλης χάνει το μπαλάκι.
Η ομάδα είναι μέσα στα νεύρα, έτοιμοι να πλακωθούν με οποιονδήποτε. Και αυτό προέρχεται απο τον πάγκο.
Η πλάκα είναι πως μας πήραν χαμπάρι και όλοι οι αντίπαλοι προσπαθούν να κερδίσουν κάρτες και αποβολές απο τους παίκτες μας.
Έβλεπες αυτόν το Βιγιαφάνιες μόνιμα εριστικό, έβλεπες ακόμα και κάποιον Κουτρουμπή να προκαλεί σε μόνιμη βάση τον Λιβάια για να του ρίξει μια και να αποβληθεί όπως την πάτησε ο Αραούχο.
Ο προπονητής έχει την ευθύνη να μεταδώσει ηρεμία στους παίκτες.
Όταν οι παίκτες βλέπουν τον προπονητή τους να κάνει κωλοδάχτυλα και να χοροπηδά σαν το κατσίκι, τί περιμένουμε να κάνουν?
Με τις συγνώμες δουλειά δε γίνεται. Τί να το κάνω να αποβάλλεται και να ζητά συγνώμη? μια δυο, τρείς.. Αν το κάνει απο υπερβολικό στρες ας του φέρουν έναν ψυχολόγο.
Ευτυχώς που ο Λιβάια είναι παίκτης που μπορεί να κρίνει ενα παιχνίδι (οχι πάντα θετικά), και ισοφαρίσαμε απο σπόντα στο 95′.
Μας το χρώσταγε η τύχη, με τόση γκαντεμιά που μας δέρνει τώρα τελευταία.
Ελπίζω να πείστηκαν οι περισσότεροι πως παίκτης Μπακασέτας δεν υπάρχει για την ΑΕΚ.
Είτε στη θέση του είτε μπροστά είτε πίσω, κρύβεται για 90′ και περιμένει τη μια πάσα για να κάνει σουτ απο τα αποδυτήρια. Παραπάνω δε μπορεί.
Οχι τίποτ’άλλο, τόσο καιρό μας είχανε πρήξει που δεν παίζει “στη θέση του”. Λες και αμα τον μετακινήσεις 3 μέτρα δεξιότερα εξατμίζεται το ταλέντο του.
Και ποιός παίζει στη θέση του στη σημερινή ΑΕΚ? γιαλατζί 8άρια, γιαλατζί εξτρέμ, γιαλατζί 10άρια και πάει λέγοντας. Όλοι κάπως την παλεύουν.
Ο μόνιμα “αδικημένος” είναι ο Μπακασέτας. Έχει πάρει τις περισσότερες ευκαιρίες απ’όλους τους αναπληρωματικούς. Δεν κάνει ούτε για τον Ατρόμητο.
Παίκτης Κλωναρίδης δεν υφίσταται μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Τον έκανε άνθρωπο ο Μπέργκ πέρυσι, και νομίζαμε πως κάτι έμαθε. Τίποτα.
Παραμένει ο ίδιος που ήταν πριν 8 χρόνια. Με τα ίδια κουσούρια που είχε τότε.
Ο Κονέ μεγάλο ερωτηματικό. Παίκτης που (υποτίθεται πως) ήρθε χωρίς τραυματισμό, και απλά δεν είχε κάνει προετοιμασία. Έτσι δε μας έλεγαν?

Δηλαδή ολόκληρη η προετοιμασία των ομάδων είναι 20-25 μέρες. Ο Κονέ ήρθε τέλη Αυγούστου και πιάσαμε Νοέμβριο για να μπεί σε αποστολή.

Φαντάζομαι πως για να μην τον βάζει ο Μανώλης έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του.
Να περάσει και αυτός ο μήνας, να πάμε με το καλό για Ιανουάριο και να δω τι θα φέρουν για ενίσχυση. Είμαι πολύ περίεργος.
Βέβαια ηδη άρχισαν να φτιάχνουν κλίμα μια για το χαφ απο την Αυστρία, μια για τον αντι-Μάνταλο, μια για τον αντι-Γιόχανσον κλπ.
“θα δούμε αν θα τον πάρουμε τώρα ή το καλοκαίρι που μένει ελεύθερος” λένε για τον Αυστριακό. Ο οποίος εδω που τα λέμε μου θυμίζει έναν λίγο πιο γρήγορο Αϊντάρεβιτς.
Όμως όταν έχεις χάσει το Γιόχανσον και έχεις μόνιμα θέμα στα χαφ (εδω και 4 χρόνια χωρίς καθαρό 8άρι) τότε δεν έχεις την πολυτέλεια να περιμένεις για να μείνει ο άλλος ελεύθερος.
Όταν καίγεται ο κώλος σου θα πληρώσεις κατιτίς τον Ιανουάριο για να κλείσεις τρύπες. Μην την πατήσουμε πάλι για 100-200 χιλιάρικα.
Το’χουμε δει το έργο πολλές φορές. Να χάνει η ΑΕΚ παίκτες για ψίχουλα και μετά να χρυσοπληρώνει Πατίτους.
Θέλεις έναν ακόμα Σιμόες και ενα 8άρι τουλάχιστον. Για να μην αρχίσω για εξτρέμ κλπ, τα χιλιογραμμένα. Αναφέρω απλά τις θέσεις που υπάρχει μόνο ο Σιμόες.
Αστρίτ ποδοσφαιριστής δεν υπάρχει για την ΑΕΚ. Ξεκάθαρα ρουσφέτι του καράφλα που μας τον άφησε προίκα, και ο προπονητής τον χρησιμοποιεί αναγκαστικά αφού ξέμεινε απο λύσεις.
Γαλανόπουλος στασιμος. Βασικά ποτέ δεν ήμουν σίγουρος για το πόσο μπορεί να εξελιχθεί. Μου φαίνεται πως δεν τον χρησιμοποιούν σωστά λόγω έλλειψης δημιουργικού μέσου.
Δηλαδή δεν παίζει ούτε κόφτης ούτε 8άρι. Παίζει κάτι σαν σκούπα. Τρέχει και μαρκάρει σε ολο το γήπεδο, χωρίς να έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο για να μάθει να τον εκτελεί σωστά.
Γι’αυτό όταν βρέθηκε φάτσα με το γκολ δεν ήξερε πού να στείλει τη μπάλα. Διότι το μόνο που ξέρει είναι να τρέχει.
Υπο προϋποθέσεις και με πολύ δουλειά θα μπορέσει να γίνει ένας Σιμόες, μιας που υστερεί σε ύψος και τεχνική.
Αλλά για να γίνει Σιμόες θα πρέπει κάποιος να του μάθει τη θέση, να μάθει να καλύπτει χώρους κινούμενος με συγκεκριμένο τρόπο, και οχι να πέφτει πάνω στους αντιπάλους σαν νταλίκα.
Το χτεσινό παιχνίδι ξεκάθαρα παίχτηκε στη σκιά του Ευρωπαϊκού με τη Ριέκα. Και να χάναμε στο ντέρμπι δεν τρέχει και τίποτα. Όμως το ματς στο Europa είναι υψίστης σημασίας για χίλιους λόγους.
Μετά το πρόγραμμα δείχνει να στρώνει κάπως, αφού βγάλαμε τα ντέρμπι αναίμακτα και παρόλες τις απώλειες και την τρέλα του Μανώλη κρατηθήκαμε στην πρώτη θέση.

Το πιο δύσκολο παιχνίδι μάλλον, μέχρι να γίνουν κάποιες μεταγραφές τον Ιανουάριο. Απέναντι στον κλασσικό μας αντίπαλο της Αθήνας, εξαιρετικά υπολογίσιμο μέσα στην έδρα του. Παιχνίδι το οποίο θα φανέρωνε πολλά σχετικά με το μέταλλο όσων έχουν απομείνει υγιείς καθώς και την αποφασιστικότητα της ομάδας να διεκδικήσει τίτλο.

Η ομάδα κατέβηκε με το φορεμένο εσχάτως 3-5-2 και με ένα μίνι rotation. Τον Κλωναρίδη μέσα αντί του Λάζαρου. Μετρημένα κουκιά σε θέσεις αλλά και ένα ποντάρισμα με τον Βίκτωρα, ενδεικτικό του οτι ο Μανόλο θα έπαιζε πολύ πίσω, θα έδινε το γήπεδο στην αλογοτροφή, κι άρα θα εύρισκε κενούς χώρους, εκμεταλλεύσιμους με τον γρήγορο δεύτερο επιθετικό. Στοιχειώδες κι απλοϊκό διάβασμα από τον προπονητή.

Όμως το πρώτο μέρος δεν κύλησε σύμφωνα με το διάβασμα. Η ΑΕΚ έπαιξε ποδόσφαιρο κατοχής αντίθετα με το στήσιμο της. Πρεσάρισε ψηλά στην επίθεση κι όσο μπορούσε γέμισε το κέντρο παίρνοντας την κατοχή της μπάλας. Στην ουσία όμως εκτέθηκε. Και δεν μιλάω για το γκολ που δέχτηκε που ήταν γκάφα του Βράνιες και του Ανέστη. Μιλάω καθαρά οργανωτικά.

Διότι όταν σκοπεύεις να δώσεις το γήπεδο στον αντίπαλο και να τον παίξεις στην κόντρα, δεν είναι δυνατόν να επιτίθεσαι από τα πλάγια και να σεντράρεις σε μια άδεια περιοχή. Ούτε φυσικά να έχεις τις γραμμές σου τόσο ψηλά, και να μην βρίσκεις κενούς χώρους. Ούτε βέβαια να περιμένεις τα πάντα από τον Σιμόες, είτε ανασταλτικά, είτε δημιουργικά. Αφού άλλα σχεδίασες – μακρινά σουτ του Μπακασέτα, τρέξιμο του Κλωναρίδη και σπασίματα από τον Λιβάγια -, κι άλλα είπες.

Αυτό όμως ήταν το πρώτο μέρος. Απέναντι σε έναν πολύ λίγο Παναθηναϊκό, που δεν μπορούσε να επιτεθεί σωστά αλλά ούτε και να αμυνθεί ψύχραιμα. Και μπορεί να φάνηκε οτι η ΑΕΚ έπαιξε καλύτερα βάσει στατιστικής τελικών, αλλά ήταν τυχαίο γεγονός. Πιο πολύ οφειλόταν στην κακή μέρα του αντιπάλου, παρά στον δικό της σχεδιασμό. Κάτι που φάνηκε στο τελευταίο λεπτό, όταν ο απελπισμένος Σιμόες δεν ήξερε τι να κάνει την μπάλα, κι απλά έκανε ένα σουτ από τριάντα μέτρα.

Πέραν βέβαια της διγλωσσίας της ΑΕΚ, είχαμε σε πολύ κακή μέρα τον Κλωναρίδη ( έτσι φάνηκε βάσει συστήματος και παιξίματος ) αλλά και τον Γαλανόπουλο, που κάποιοι ακόμα θεωρούν οτι είναι παίκτης σοβαρός. Πού ρε παιδιά; Ούτε οργανωτικά βοηθάει, ούτε κι εκτελεστικά όταν του έλαχε η καλύτερη ευκαιρία μας, αλλά ούτε είναι και κανά θωρηκτό αμυντικά. Φωνάζοντας οτι πρέπει να βγει μπας και μπει κανά δεκάρι ( λέμε και καμιά μαλακία ), παίρνοντας στον πάγκο και τον Κλωναρίδη μπας και άλλαζε κάτι ο Λάζαρος.

Αυτή την σημερινή αστάθεια εν κρανίω του Μανόλο, την κατάλαβε ο Ουζουνίδης. Φυσικά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά με τους απλήρωτους που κοουτσάρει, αλλά κέρδισε μέτρα, αμύνθηκε πιο καλά και κάπως ισορρόπησε το παιχνίδι. Έτσι έκλεψε κανά μισάωρο, μέχρι να καταλάβει ο προπονητής μας οτι χρειαζόταν οργανωτής, ένας επι πλέον επιθετικός, καθώς και αλλαγή του συστήματος με έξοδο κάποιου αμυντικού.

Γίνανε βέβαια όλα αυτά, αλλά κατόπιν νυμφώνος κι αν θεωρήσουμε οτι είναι παίκτης κι ο Αϊντάρεβιτς. Μέναμε λοιπόν να ελπίζουμε αν θα έβγαζε κάτι κάποια έμπνευση του Λάζαρου ή αν θα συνεχιζόταν η κακή μέρα του αντιπάλου. Από σύστημα τι να ελπίσεις; Άλλα είπες, άλλα έκανες, πόσο μπορούν οι παίκτες να αλλάξουν νοοτροπία ειδικά μάλιστα όταν άρχισε να βγαίνει και η κούραση με το ποδόσφαιρο κατοχής ;

Όμως το ματς ήταν ένα ενδιαφέρον ροντέο. Το γήπεδο έγινε ένας απέραντος αεροδιάδρομος, που ο μεν αντίπαλος προσπαθούσε να κρατήσει το ανέλπιστο σκορ που είχε, η δε ΑΕΚ να πάει κάπως στην περιοχή του, με όποιον τρόπο μπορούσε. Άναρχα, νευρικά, σπασμωδικά κι αντιποδοσφαιρικά. Έχοντας αφήσει και μπόλικους κενούς χώρους πίσω, και δίνοντας σου την εντύπωση οτι πιο πολύ ήταν για να φάει εκείνη κάποιο γκολ, παρά για να βάλει.

Μάλλον ο Μανόλο πριν αποβληθεί – ενδεικτικό όλης της διγλωσσίας της ομάδας – , δεν είχε ειδοποιήσει οτι υπάρχει επιθετικός περιοχής. Αλλά αυτά είναι τα λιγότερα. Διότι τα σημαντικά είναι άλλα. Η ομάδα δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της δόθηκε. Δεν πήρε αυτό που της έπρεπε από έναν κάκιστο αντίπαλο σήμερα. Συμβιβάστηκε με μια ισοπαλία, που της ήρθε στο τέλος εντελώς κατά τύχη. Αλλά κι αυτό είναι σπουδαίο σαν αποτέλεσμα και γι’ αυτό πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στον Λιβάγια, που μετά τον Σιμόες, ήταν κορυφαίος, μόνος κι αβοήθητος μπροστά, που πάλεψε σαν γνήσιος αετός.

Αν ο αγώνας των -πονηρών-“αριστερών” τότε, έφερε την Ανοιξη για την-“βδελυρή και καταδικαστέα”- μεταπολιτευτική αστική δικομματική εναλλασόμενη δημοκρατία των επόμενων 40 χρόνων,τότε ποιος εορτάζει για ποιον και τί είδους πορεία έπρεπε να έχει η πορεία του Πολυτεχνείου σήμερα; Από την Αμερικανική Πρεσβεία διαμαρτυρόμενοι καταλήγοντας στο Πολυτεχνείο με το γαρύφαλο στο χέρι,ως είθισται , ή το αντίθετο;

Κατά την γνώμη μου,θα έπρεπε να γίνεται πορεία διαμαρτυρίας που να ξεκινά από το -κλειστό πλέον-Νομισματοκοπείο και να καταλήγει με κατάθεση  τσουκνίδων στο -ανοιχτό ακόμα- Ψυχιατρικό στο Δαφνί.

* Ποιοι μαλάκες σκέφτηκαν να δώσουν 48ωρη άδεια στον Κουφοντίνα, 5  μέρες νωρίτερα από το “κανονικό”; Ημερολόγια δεν κοιτάνε; Ελεος.

Θα ξεκινήσω και πάλι με τις θερμές ευχές μου για την βέλτιστη επιστροφή του παίκτη στην αγωνιστική δράση. Όπως και να το κάνουμε, ο Σουηδός ήταν καλός παίκτης, κύρια τιμιότατος σε σχέση τιμής κι αγωνιστικής – τεχνικής απόδοσης, θαυμάσιος χαρακτήρας και τεράστιος επαγγελματίας. Κι είναι αλήθεια πολύ άτυχος που θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί στην Ελλάδα.

Η ουσία όμως είναι,  οτι το παγκόσμιο σύστημα δεν ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του αθλήματος. Ψάχνει διαρκώς παραπάνω αγώνες επιζητώντας την συσσώρευση χρήματος κι αγνοεί την φυσική και λογική υγεία των αθλητών, κάνοντας συνεχώς εικονικούς ελέγχους για ντόπες.

Όταν είχε χτυπήσει ο Μάνταλος, κάποιοι εξυπνάκηδες ημιμαθείς είχαν κατηγορήσει το τερέν της Νέας Σμύρνης για τρύπες. Μπορεί και νάναι κι έτσι. Ίσως νάταν και το γήπεδο στην Ιταλία έτσι. Όταν όμως ψάξεις περισσότερο, τότε άνετα μπορείς να διαπιστώσεις οτι το ποσοστό ευθύνης του γηπέδου για τους πολλαπλούς πανομοιότυπους τραυματισμούς των παικτών παγκοσμίως, είναι αστείο μπροστά στην μαλακία του ανθρώπινου παράγοντα. Αυτουνού που επιβάλει την καταπόνηση των αθλητών, που τείνουν να γίνουν αναλώσιμοι, αλλά και των ίδιων των αθλητών, που αγνοούν την πραγματικότητα : Της προειδοποίησης του σωματικού πόνου και της αδιαφορίας για τον χρόνο αποκατάστασης και επανόδου στην αγωνιστική δράση.

Οι αθλητές όμως είναι παιδιά κι εύκολα παρασύρονται. Από χρήμα, από δόξα, από γκόμενες. Μάλλον έχουν την μικρότερη ευθύνη μπροστά σε αυτό το αδηφάγο σύστημα, που τους τρώει ζωντανούς, την ώρα που αθωώνονται οι υπεύθυνοι. Καταδίκασε κανείς τον προπονητή του Σουλεϊμάνογλου, που δεν έχει σηκώτι; Κυνήγησε ποτέ στην ουσία τον Τζέκο ή τον Ιακώβου; Και τόσους άλλους βέβαια, αλλά ας μην ξεφεύγουμε.

Η αλήθεια είναι οτι όταν ζητιέται παγκοσμίως να υπάρχει πλούσιο ρόστερ από τις ομάδες, στην ουσία παραδέχονται όλοι οτι δεν βγαίνουν οι υποχρεώσεις. Εν γνώσει τους λοιπόν, ζητάνε να μην υπάρχει μια δυνατή ομάδα, ένας σταθερός κορμός κι ένα πάντοτε αστάθμητο παιχνίδι στοιχήματος για την δήθεν αμφίρροπη έκβαση των αγώνων. Ο τρόπος αυτός να χτυπηθεί κάποιο φαβορί, αρέσει στον κόσμο που πλέον έχει γίνει της αλλαγής, γενικώς κι αενάως.

Φυσικά καθιστώντας τους παίκτες και τις ομάδες μιάς χρήσης, ακυρώνεις το άθλημα, την καλή φουρνιά καθώς και την πίστη με την ελπίδα σε είδωλα. Στην ουσία είναι σαν να βάζουν οι ίδιοι οι παρόγοντες ανάπτυξης του ποδοσφαίρου τα χέρια τους στα μάτια τους. Χωρίς να καταλαβάινει κανείς πού πάει η όλη κατάσταση. Και μιλάω κύρια για την Ευρώπη, που το παίζει πολιτισμένη. Δεν μιλάω για την Αμερική, που στο πιο δύσκολο ομαδικό άθλημα του πλανήτη – στο NFL αναφέρομαι – έχει κρατήσει χρόνους και παιχνίδια στα βιολογικά όρια των συμμετεχόντων.

Ο συμπαθέστατος Γιόχανσον, δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στην μοίρα που επιφυλάσσει η μοντέρνα πραγματικότητα. Την πάτησε και σαν παίκτης, και σαν καλύτερο πρωτάθλημα, και σαν απώλεια παγκόσμιου κυπέλλου. Πέρσι είχε κάνει την δίαιτα, φέτος άνοιξε τα γκάζια νομίζοντας οτι ο οργανισμός του είχε καθαρίσει. Όταν τεχνητά δεν αισθάνεσαι πόνο, είναι πολύ εύκολο να νομίσεις οτι δεν έχεις τίποτα. Το έχουμε νοιώσει κι εμείς όταν μετά από ξενύχτι καταναλώνουμε καφείνη ή οι πιο προχωρημένοι αντιμετωπίζουμε κάποιο hung over με μπύρα.

Μαζί του φυσικά την πάτησε και η ΑΕΚ. Και δεν ξέρω τι καίει τελικά τον αυθεντικό διαφορετικό Αεκτζή. Η ΑΕΚ έχασε τα δυό χαφ της, που παίζανε συνεχώς, αλλά δεν ξέρω τελικά με τι θα στενοχωρηθεί πιο πολύ ο Αεκτζής. Που έχασε παίκτες ή που πιθανώς θα χάσει τον τίτλο; Αν τον πάρει τον τίτλο τελικά, θα θυμηθεί τον Γιόχανσον ή θα πει, έλα μωρέ σιγά τον παίκτη; Θα πάει με το σύστημα τελικά ή απλά θα ζητήσει κι άλλους παίκτες για το σύστημα ξεχνώντας οτι μακάρι να ήταν υγιείς οι αθλητές και πάνω σε αυτούς να χτιζόταν μια ακόμα δυνατότερη ομάδα για του χρόνου; Διότι ο Αεκτζής ήδη μετράει μπόλικους χιαστούς λόγω συστήματος αφού οι παλιότεροι που κάνουν κουμάντο μάλλον δεν έχουν παρακολουθήσει τις εξελίξεις του μοντέρνου σπορ.

Διότι μπορεί να  μιλάμε συνέχεια για κακιά στιγμή, αλλά η επαναλαμβανόμενη σύμπτωση έχει πλέον αιτία. Μάλλον δεν έχεις καταλάβει το ζύγισμα των καρπουζιών και μάλλον δεν έχεις επιβάλει rotation κανονικό για τους παίκτες αλλά κι επιλογή στόχων, δηλαδή κουλτούρα rotation στους φιλάθλους. Πράμα εξώφθαλμο στην ΑΕΚ, που δεν έχει καν δεύτερους για να αναπληρώσει τους βασικούς. Που τους έχει ξεζουμίσει, χάνοντας η ίδια πρωτίστως. Διότι όποιος πει οτι ο Σουηδός χτύπησε σε παιχνίδι της εθνικής της χώρας του, μάλλον θα έχει ξεχάσει οτι οι προηγούμενοι τραυματισμοί των άλλων, έχουν γίνει σε αγώνες ντόπιους. Και δεν μπορείς να μιλάς για χτύπημα της μοίρας όταν το σπίτι σου πέσει από ένα σεισμό τριών ρίχτερ αφού έχει αντέξει μερικούς των έξι.

…όχι ότι υπήρχαν και σοβαρές πιθανότητες πρόκρισης,μετά  το 4-1. Αλλά επειδή-λένε- πως ο Ελληνας ποτέ δεν πεθάινει και πως κάνει θαύματα εκεί που δεν το περιμένει κανείς, όλο και κάποια πιθανότητα επικρέμονταν, στα μυαλά περισσότερο των όσων έχουν απομείνει να ακολουθούν αυτήν την αστειότητα,΄μονο και μόνο επειδή φέρει το εθνόσημο. Οσοι δηλαδή ταράσονται από τη φωνή του Αλκη Στέα,του Διακογιάννη, ριγούν στις παρελάσεις και καβλώνουν με τα τσαρούχια στο Σύνταγμα. Των οποίων οι φούντες μοιάζουν σαν μαύρα αρχίδια. Πολύ ταιριαστά με την εποχή.

Η “Φώφω” προσδοκά να συγκυβερνήσει με κάποιον- δεν έχει και μεγάλη σημασία με ποιον- και έτσι πήρε το “ο.κ.” από την Πρεσβεία να φτειάξει μια “πατερίτσα” για το επόμενο διάστημα. Ολο και κάπου θα χρειαστεί,αφού οι αυτοδυναμίες είναι πλέον όνειρο θερινής νυκτός. Ενεκα που ο έλληνας ξύπνησε πλέον και δεν ψηφίζει ένα κόμμα δια βίου,αλλά  τα αλλάζει σαν τα πουκάμισα,καθ’ότι από την πολύ δημοκρατία έγινε σαν τον Φλωρινιώτη.

Κατά τα άλλα,τα ίδια. Ολά καλά και οδεύουμε προς την “ανάπτυξη”. Γιατί δεν το ειχανε σκεφτεί αυτό από το 2010 και μας ταλαιπωρούσαν,δεν ξέυρω να σας είπω.

Τα σημάδια είναι ολοφάνερα πλέον. Για του λόγου το αληθές, ορισμένες φωτογραφίες από την ανεπτυγμένη πλέον καθημερινότητα των ελλήνων-και όχι μόνο:

…στην Εθνική μας σήμερα και όλων τα βλέματα θα είναι στραμένα εκεί. Και οι προσεχές όσων έχουν ελάχιστη αυτοεκτίμηση και μίνιμουμ γούστο, είναι να παραμεινει το “πειρατικό” εντός συνόρων, καθ’ότι οι  “πειρατές”,δηλαδή οι σαλταδόροι κλέφτες- όπως και ο ψεύτες- χαίρονται μόνο τον πρώτο χρόνο. Και δεν πρέπει να ενθαρρύνονται.

(τώρα θα μου πεις, οι πολιτικοί γιορτάζουν την “μεταπολίτευση” συνεχώς εδώ και 43 χρόνια. Αυτή, είναι άλλη κουβέντα)

Το παρακάτω, ήταν απλό σχόλιο κάτω από την άναρτηση του Steven με τίτλο “ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ”, αλλά μετα από απαίτηση εκατομμυρίων αναγνωστών,μετετράπει σε άρθρο. Δεν αλλάζουν και πολλά. Είναι σαν να κοιμάσαι στο παγκάκι και καθώς αλλάζεις πλευρό, να ξεσκεπάζεσαι και να φάινεται ο κώλος σου στους υπόλοιπους περαστικούς.

Η κουβέντα λοιπόν περί της -όποιας- διαφαινόμενης ή μη τιμωρίας του Βαγγέλα, ή όποιων άλλων επιπτώσεών του. Ο οποίος Βαγγέλης “εβαπτίστηκε” “συμμορίτης”. Και όχι “εγκληματίας”.Οπως θα σας είναι γνωστό, οι συμμορίες δεν διαπράτουν εγκλήματα. Μόνο αγαθοεργίες.Καθότι ο “εγκληματίας” προυποθέτει “οργάνωση. Δομή και σχέδιο. Ενώ ο συμμορίτης είναι “amature”. Κάτι σαν το “προσφάι” που λέμε. Δεν είναι κανονικό γεύμα.Φαγητό στο πόδι. Αλλο να κάτσεις στο τραπέζι και άλλο “πακέτο”. Οπως τα “εκτεταμένα” και τα “πολύ εκτεταμένα επεισόδια” στα γήπεδα. Η πουστιά έχει διαβάθμιση όπως βλέπετε. Οπως και η δειλία των τιμωρών του εγκλήματος.

Η τριμελής λοιπόν σύνθεση που απεφάνθει για το είδος και την ποιότητα της σχέσης του Μαρινάκη με το ποινικό δίκαιο,αποτελείτο από δύο γυναικες και εναν άντρα. Εκ των οποιων αι γυναίκαι ψηφισαν υπερ της παραπομπής του Βαγγέλα και o ανηρ εψηφισε «Νο».
Συμπέρασμα: Οι γυναίκες είναι ασχετες -και-με το ποδόσφαιρο.

Δεν χρειάζεται να πάει-και δεν έχει πάει,ούτε και πρόκειται-κανένας σε καμία φυλακή,αφού φυλακή για όλους πάει ο Ακης, ο οποίος μπαινοβγαίνει και εκτίει ποινές ολάκερης της Ελλάδας.Ο «άίρων τας αμαρτίας του κόσμου». Το κακό βέβαια έιναι πως είναι ηλικιωμένος και κάποια μέρα λίαν συντομως θα πάψει να κάνει την διαδρομή φυλακή-σπιτι-σπίτι-φυλακή προς κάθαρσην όλων ημών,αλλά θα γίνει μια τελευταία παράκαμψη και θα αράξει εις τας «Αιωνίους Μονάς».

Τι κρίμα να μη μπορεί να ζείσει καμια 900αρια χρονια ακόμα ο Ακης. Να «καθαρίσει» για όλους.
Τι κρίμα να μη μπορεί να τα «χιλιάσει» ο Ακης για να συνεχίζουν με λευκα ποινικά μητρώα και απαλλακτικά βουλευματα οι υπόλοιποι «σύντροφοι» και συναγωνιστές,δεξιοί και αριστεροί να «εκσυγχρονίζουν» να «αναπτύσουν» και άμα λάχει- όπως τα τελευταία χρόνια-να «σώζουν» τη χώρα.
Και τί ωραία που η «εχοχη δεξια» δίνει συνήθως την κουτάλα στους έχοντες το «ηθικο πλεονέκτημα» πάσης φύσεως «αριστερούς» και όλοι μαζί, έκαστος εφ ω εταχθει από την Πρεσβεία,να ξεσκίζουν πακέτα.

Ο-εξ’αριστεράς και Βενιζελικός- Μητσοτάκης (για τον Κωνσταντίνο μιλάμε και όχι για το χαζάδι του Τερυ Χρυσου) έχει βάλει την Ν.Δ.,δεκαετιες τωρα στο γύψο,ώστε ανενόχλητοι οι «σύντροφοι,εκσυγχρονιστές» να χοροπηδάνε στην εξουσία-προσφέροντας το ανάλογο «αντίτιμο» βέβαια.
Αν αναλογιστεί κανεις ποιανού περιουσία διαχειρίζεται ο -Κρητικός και αυτός- Μαρινάκης, και σκεφτεί λίγο «reverse»,βγάζει μερικά συμπεράσματα.

Πόσο “εχθρεύεται” τον Σϋριζα ο Βαγγέλης και τούμπαλιν, όταν επί ημερών Τσίπρα, έχει αναδείξει δικό του δήμαρχο στον Πειραιά,συντρώγει με Περιφεριάρχες, συνεχίζει να μη πληρώνει το γήπεδο, πλειοψηφεί στον διαγωνισμό για τις άδειες τις τηλεοπτικές, αγοράζει σαν να μην υπάρχει άλλος ενδιαφερόμενος και κοψοχρονιά τον “ΔΟΛ”,δηλαδή τον επίσημο φορέα “γκεμπελισμού” στη χώρα (δεν είναι ο μόνος βέβαια). Τι άλλο να κάνει πια ο Βαγγέλης για να δείξει πως τον κυνηγάει το σύστημα; Και “αντιπολιτεύεται” συμπολιτευόμενος;

Φυσικά από κοντά ακολουθούν και οι άλλοι “θεσμικοί επενδυτές”.Ο Μελισσανίδης- ο Σαμαρικός ντε- μια χαρά βγάζει άδεια και χτίζει γήπεδο επί ημερών Συριζα.Ασε το “50-50”. Ο Αλαφούζος μια χαρά επίσης πηδάει από καράβι σε καράβι χωρίς να τον ακολουθούν χρεή και υποχρεωσεις. (αααλλος αντιπολιτευόμενος αυτός). Οπως και ο “Ρωσσοπόντιος” στον Βορρά,μια χαρά κάνει τις μπίζνες του παντού.Δεν βλέπω κανένα κόλλημα.

Οποιος πιστεύει πως υπάρχει πολιτικός που να κηνυγά το -όποιο-κεφάλαιο,είναι σαν να πιστεύει πως υπάρχει μύγα-διασώστης με εκατό κιλά αρχίδια που χρησιμοποιείται ως “Σινούκ”.

Ας μην ασχολούμαστε λοιπόν με “ποινές”, “φυλακήσεις” και λοιπή ορολογία που αφορά αποκλειστικά και μονο τις κάτω κοινωνικές τάξεις. Τους ψηφοφόρους-κόλακες, οι οποίοι είναι και οπαδοί των κομμάτω ή/και των ομάδων όλων αυτών των παραπάνω σούπερ-επιτυχημένων σκερβελέδων που διασκεδάζουν την αδεια από όνειρα ζωή μας.

Η ερίτιμος ελληνικη δικαιοσύνη-και στην «περίπτωση του Βαγγέλα»- θα πράξει το καθηκον της,καθόσον τυφλή.Δηλαδή στραβή. Δηλαδή το «κεφάλαιο» (οι λησταρχοι και λαθρέμποροι καλέ) της έχουν βγάλει τις ζαρτιέρες της και τις έχουν περάσει γυρω από το κεφάλι της,καλύπτoντας τα ματια.

Ένα βάρος μ’ έπιασε χθες το βράδυ, σύντροφοι, και ζητώ την κατανόηαη σας. Αισθάνθηκα την ανάγκη να ψηφίσω για τον αρχηγό του νεο – ΠΑΣΟΚ. Της κεντροαριστεράς, όπως λένε το κόλπο.

Ελεύθερες διαδικασίες, και μόνο με τρία ευρώ συμμετοχή, πραγματική τιμή αναψυκτηρίου σε πορνοστάσιο, απόλυτα λογική με βάση την εξυπηρέτηση του χρέους που έχει το Πασόκ, όσο αναφορά το δάνειο του προς τις τράπεζες, δηλαδή προς εμάς. Αυτές τις απόψεις εξ άλλου έχουν και στο κόμμα. Φέρε ένα δάνειο με εγγύηση την δεύτερη θέση. Έτσι τα δίνανε οι Σάλλες.

Ο ψηφοφόρος πρέπει να τρώει ένα πρωκτικό για να καταλάβει την αξία αυτουνού που ψηφίζει. Αυτό λέω πριν από κάθε προεκλογική διαδικασία, γενικώς. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση και επειδή είμαστε σε φάση ανάπτυξης και γυρνάμε σελίδα, τι ωραιότερο από την Φώφη;

Μια ωραία γυναίκα, μια τίμια αγωνίστρια, μια σοσιαλιστική παρουσία, ιδανική, όπως ο εραστής στον καιρό του Ολάντ. Γυναίκα σαν χωριάτικη σαλάτα η κυρία Φου – Φου. Με την ελιά στο μάγουλο, να την τρως και να μην θέλεις άλλο ζαρζαβατικό. Σου αρκεί το ψευδό. Η ατέλεια του ηγέτη. Πώς η Γερμανία έχει Σόιμπλε; Κάτι αντίστοιχο σε γυναίκα. Κάτι αντίστοιχο σε σοσιαλισμό μέσα σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Όπως ο Λαφαζάνης, που βρήκε κομουνιστική μπογιά σε μαύρο μόνο για το μαλλί του.

Είναι μονόδρομος σας λέω. Να μπω στον χώρο της απόλυτης δημοκρατίας, να προχωρήσω προς την κάλπη. Εγώ χαβαλέ θέλω να κάνω, αλλά οι τύποι εκεί μέσα, το έχουν πάρει πολύ σοβαρά. Οπότε οφείλω να σοβαρευτώ κι εγώ, μην φάμε και κανά ξύλο στα γεράματα. Στο ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και στο ότι πρέπει να υπάρχει εναλλακτική φωνή στο brandname Πασόκ. Τρία ευρώ το εισιτήριο για να ψηφίσεις; Ποιό θέαμα το βρίσκεις με τέτοια τιμή; Τζάμπα πράμα.

Και κοίτα να δεις, μήπως δικαιωθώ ξανά. Μπορεί να μην είμαι σταθερά ψηφοφόρος του Πασόκ, αλλά ο χαβαλές μου βγάζει την Φώφη. Συντονίστηκα με όλους εκείνους, που την πιστεύουν και βλέπουν καλύτερο μέλλον στην χώρα, στην τσέπη τους και στα λοιπά για τα οποία υπάρχει κόμμα, και ποντάρουνε στην ύψιστη προσωπικότητα. Την Γεννηματά, την Φώφη όλων των Ελλήνων, την Φώφη που μας έλειπε για να υπογράψει τα μνημόνια αλλά και να τα τροποποιήσει ελαφρώς. Να κάνει άσκηση γλωσσολογίας για τον λαό.

Όταν έχεις λαό αμόρφωτο, δεν είναι κακό να τον μορφώνεις με στάσεις συνουσίας. Ολόκληρο Τριανταφυλλίδη έχουμε και Μπαμπινιώτη, που εκπαίδευσαν το μπουρδέλο. Και πλέον χαιρετίζουμε την δημοκρατία. Διότι θα βγάλουμε αυτήν που θέλαμε, κι όλοι οι άλλοι υποψήφιοι να πάνε, ξέρουν που. Αρκετά μας τα ζαλίσανε. Ο Έλληνας ψηφίζει είτε αυτούς που έχουν αποτύχει και τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία, είτε κανά τραγουδιστή, είτε καμιά βίζιτα. Πλάκα κάνεις;
Κι η Φώφη είναι ολόκληρο νοσοκομείο. Γιατί, νομίζεις, την είχανε βγάλει αρχηγίνα στο ΠΑΣΟΚ; Μπας και προσφέρει γάζες στο ίδρυμα που έχει το όνομα της. Εντάξει, όχι κι ακριβώς, αλλά όταν λες Γεννηματά χωρίς σίγμα τελικό, πού να πάει και το μυαλό του βλάχου που θέλει και ισότητα ψήφου; Και καλά του σημερινού, που θα έπρεπε να ξέρει. Σκέψου του αυριανού, ναι αυτουνού που κάθεται στην καφετέρια και περιμένει από τον Φλαμπουράρη ή τον Γιούγκερ την ανάπτυξη, πού θα πάει το μυαλό. Δεν θέλει πολύ. Πώς βλέπεις τον Κουρουμπλή; Έτσι ακριβώς. Κοιτας κατάματα την ανάπτυξη.

Όμως με τις εκλογή του… ηγέτη της κεντροαριστεράς θα κερδίσει για άλλη μια φορά η δημοκρατία. Αυτήν που πάνε να καταλύσουν οι θεσμοί και οι λοιποί εταίροι. Άκου τώρα όνομα. Εταίροι. Λες κι είμαστε η Λαίδα ή έχουμε τα νησιά μας για να κατουράνε όταν αυτοί δεν παράγουν. Και στην δημοκρατία, οφείλουν σεβασμό όλοι. Διότι η ψήφος είναι κίνηση ζωής. Θα μπορούσα να πίνω ούζα και να παίζω τάβλι σαν τον ανεύθυνο ψηφοφόρο του Πασόκ, που τώρα έχει γυρίσει την πλάτη στο κίνημα.

Δεν πάει έτσι. Το κόμμα πρέπει να υπάρχει ακόμα κι όταν δεν διορίζει, ακόμα, κι όταν δεν μοιράζει λεφτά. Και για την θέση του αρχηγού, μόνο Φώφη υπάρχει. Δαγκωτό. Κι είμαι σίγουρος ότι με τέτοια δόντια που διαθέτει, μόνο καλά έχουμε να περιμένουμε. Για το Πασόκ μας, για τον τόπο, για την Ευρώπη, αλλά και για όλο τον πλανήτη. Μπορεί ο πυρήνας του κόμματος να μίκρυνε, αλλά εδώ είμαστε εμείς. Όπως κι όλο το πλήθος που εκλέγει τον τίποτα. Τους τίποτες που το παίζουν κυβέρνηση. Εμείς, ρε, το κάναμε κι αυτό.

Πολύ βαρύγδουπα έπεσε σήμερα το καινούργιο παραμύθι της Χαλιμάς εν Ελλάδι. Remake πρακτικά παλιότερων. Διώκονται 28 βάσει βουλεύματος, που εκδόθηκε από την ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη, και μάλιστα από κάποιο συμβούλιο εφετών. Οι οποίοι εφέτες, δεν συμφωνούσαν κιόλας, αφού η απόφαση πάρθηκε με ψήφους 2-1. Πρέπει να ψάξω να βρω την διαφορά της ηλικίας τους για να δω αν όλοι είχαν σπουδάσει τα ίδια.

Εν πάσει περιπτώσει, το βούλευμα είχε τα γνωστά εν Ελλάδι αποτελέσματα. Πανηγύρισαν οι οπαδοί του ΟΣΦΠ, αλλά πανηγύρισαν κι όλοι οι αντιολυμπιακοί. Σκηνικό που θύμισε έντονα τις φοιτητικές εκλογές, που ως γνωστόν όλοι κερδίζουν. Τι έγινε τελικά; Μα είπαμε. Συγγράφηκε άλλο ένα παραμύθι αραβικό που προκάλεσε το ενδιαφέρον της Μπανανίας σε επίπεδο λαϊκισμού.

Από την μια ο Σύριζα δήθεν μας λέει οτι αυτός τόλμησε με το στόμα του Βασιλειάδη, από την άλλη ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και ΠΑΟ σαν μια γροθιά, επέδειξαν μια κάποια ικανοποίηση. Από την τρίτη όμως υπάρχουν και τα έγκριτα έντυπα της πλειοψηφίας των οπαδών, δηλαδή του γαύρου, που κι αυτά έδειξαν μια ανείπωτη χαρά. Αθώος ο πρόεδρος.

Όταν λοιπόν πανηγυρίζουν οι πάντες, σημαίνει οτι βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι κωμικό. Και πράγματι έτσι είναι. Διότι ο Μαρινάκης έχει απαλλαχτεί από τις κατηγορίες της απάτης, της εκβίασης, της σύστασης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, καθώς και της ηθικής αυτουργίας σε έκρηξη . Όλα αυτά είναι κακουργήματα φίλτατοι. Με πιο βαρύ την έκρηξη βέβαια για την οποίαν ο ίδιος ο πρόεδρος είχε δηλώσει οτι ήταν ατύχημα, αλλά η διακιοσύνη θα συνεχίσει να ψάχνει τον υπεύθυνο, μάλλον με καινούργιο βούλευμα.

Οπότε ο Μαρινάκης, γλύτωσε τα πάντα και πλέον κατηγορείται οτι έστησε με τον Σπανό τον μεταξύ τους αγώνα ( κι αυτό κακούργημα και μην γελάτε ), αλλά και για  σύσταση και συμμετοχή σε συμμορία ( είναι δυνατόν να την συστήσεις και να μην συμμετάσχεις; ), που όμως είναι πλημμέλημα ( σας απαγορεύω ξανά το γέλιο στην σύγκριση στησίματος και συμμορίας ). Πώς να μην πανηγυρίζουν λοιπόν τα μέσα ενημέρωσης που κατέχει ή ελέγχει ο Μαρινάκης, που θα κάτσει στο εδώλιο για να τα ξύσει κανονικά. Διότι για να καταδικαστεί κάποιος για στήσιμο αγώνα, πρέπει να φέρεις ποσά, λογαριασμούς και χώρους τέλεσης του αδικήματος. Τα άλλα από τα οποία απαλλάχτηκε τον καίγανε.

Γιατί χάλασαν τον κόσμο τα μέσα του disinformation του γαύρου; Μα για να μην περάσει στον κόσμο του, έστω κι αυτή η γελοία κατηγορία. Γιατί χάλασαν τον κόσμο τα αντίστοιχα μέσα της ΑΕΚ; Μα διότι έπρεπε επικοινωνιακά να πουν την παπαριά τους. Να δείξουν ανδρισμό δήθεν κι οτι δεν καταγγέλουν τον γαύρο στην Ουέφα διότι δεν είναι ρουφιάνοι. Να δείξουν μια ανωτερότητα ρε παιδί μου. Λες κι αν κάνανε καταγγελία θα πετύχαιναν κάτι. Η Ουέφα δεν τιμωρεί έτσι κύριοι. Αφού τελεσιδικήσει η απόφαση συνεδριάζει.

Τελείωσε λοιπόν κι αυτή η ιστορία με τους βασικούς εμπλεκόμενους,  αθώους. Το τι θα γίνει με τους λοιπούς 26 – αφού είναι αθώος ο Μαρινάκης είναι αθώος κι ο Σπανός –  δεν απασχολεί κανέναν. Άντε να φάει καμιά καμπάνα κανένας ήδη τελειωμένος ποδοσφαιριστής, διαιτητής ή παράγοντας της πλάκας. Η βασική υπόθεση έκλεισε. Έτσι δεν πάει;

Έτσι φαίνεται. Τίποτα δεν πάει έτσι. Το μετάλλιο το πήρε κάποιος αθλητής, αλλά θα το κρατήσει; Για να δούμε τι λέει η επιτροπή αντιντόπινγκ; Μπορεί στο μέλλον να βρεθούν κι άλλα στοιχεία. Πότε στο μέλλον; Μα πότε θα γίνει η δίκη, αν γίνει βέβαια ; Σε κανά χρόνο. Κοντά σε πιθανές εκλογές. Μια χαρά λοιπόν έχουμε κατηγορούμενο αυτόν που ηγείται της αντιπολίτευσης με τα μέσα του, και μια χαρά τραβάμε το χαλί όταν αποφασίσουμε για καινούργια στοιχεία. Μια χαρά διαλέγουμε τον εχθρό μας σαν Σύριζα.

Γιατί λοιπόν χαίρεται και χαμογελάει ο κόσμος πατέρα; Διότι συνεχίζουν οι πάντες αγκαλιασμένοι το παραμύθι της διαπλοκής και της κάθαρσης εις υγείαν του μαλάκα του λαού, που παραμυθιάζεται από ανακοινώσεις. Και που στα καφενεία συζητάει για το αν η διακιοσύνη έπραξε σωστά ή λάθος. Μα δεν υπάρχει απάντηση παιδάκι μου. Αν έπραξε σωστά, θα μας δώσει το σκεπτικό της απαλλαγής του Μαρινάκη, που δεν μας το δώσει διότι δεν προβλέπεται. Αν έπραξε λάθος, θα το διορθώσει όταν θα χρειαστεί η κυβέρνηση. Χαίρετε.