…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Σήμερα,μετά τα “απόνερα” της 5άρας, έκανα μια “βόλτα” στο διαδίκτυο να χαζέψω τις απόψεις και γνώμες των γνωστών πραιτωριανών γραφιάδων που περιστοιχίζουν την ΠΑΕ,δηλαδή το Μελισσανιδη που την είδε Νέρων στα γεράματα. Μπράβους έχει,ρουφιάνους έχει, πουτάνες βρίσκεις δεν ειναι θέμα, γαλέρα έχει, “αυλή” γιομάτη τσουκνιδες και παπαρούνες έχει, πραιτωριανούς έχει, αυλοκολακες επίσης, γραφιάδες για το “ίματζ” έχει, αγαλματοποιό θα βρει, απομνημονεύματα θα του γράψει ο Φιλιππάκης ο Κάτων και τέλος τί μένει; Δεν έχει πόλη να κάψει. Εμας βρήκες ρε φίλε; Δε καθόσουνα στον Ιωνικό να κουβαλάς κάσες;

Που από τίγρης της ζουγκλας -τα παλιά καλά χρόνια,πριν διαπιστώσει ότι υπάρχουν και παπούτσια με κορδόνια- μετατράπηκε σε τίγρης του πάρκου-είχαμε ξανακάνει αναφορά σε αυτο,πριν αρκετά χρόνια- και τώρα στα γεράματα μετατράπηκε σε τιγρης του καναπέ. Δηλαδή σε γατόσκυλο. Γάτος της αλάνας γηραλέος που ανακάλυψε το τζάκι και γκρινιάζει ολη μέρα.
Κατι ανάμεσα σε κεραμιδόγατο και γκριφόν.
Τι του φταίει; Τιποτα.Απλά γέρασε. (Δε ειναι ο μονος. Ποσους γεροξεκουτιδες δεν γνωριζετε;) Αυτο απο μονο του ειναι αιτια για συνεχη γκρινια.Και φοβάται μη πεθάνει.Ναι,βέβαια. Κατι έχει παρει το αυτί του ότι μπορεί να μη συνεχισει να ζει και την επόμενη χιλιετία. Δεν ειναι βέβαιος όμως.Αυτο τον κρατά “alert”.

Στα αρχιδια μας άμα φτιάχνει γήπεδο. Γηπεδο έφτιαξαν και η Αρσεναλ και η Τοτεναμ και η Ατλέτικο και τοσες αλλες ομάδες.Τσιμέντα ειναι.Μικρυναν η μεγάλωσαν αυτές;
Τι τον εμποδιζει να φτιάξει ομάδα για ΟΑΚΑ ή για το Δέλτα Φαλήρου; Τον πειράζει η υγρασία;
Δεν ειναι θεμα τόσο οικονομικό.Δεν ειναι η κλοπή κάποιων ευρώ από την τσέπη του ΑΕΚτζή.Ειναι ο βιασμός της ανάμνησης και το χέσιμο πάνω στο παιδικό συναίσθημα.

Διάβασα διάφορά και ειναι σα να τα γράφει ένα πρόσωπο. Τετοια ομοβροντια ομοειδων αποψεων, και τέτοιες κανονιές σπέκουλας θα ζηλευε και ο Ναπολέων
Τι “αναγκη για αλλαγές”,τι για “7-8 και 9 νέους παικτες”,τί για “προπονητή νεο με ονειρα και σχεδια,τι για χτίσιμο “απ την αρχή…”
Ωραία όλα. Μα δεν ειπώθηκε από κανέναν η κακιά λέξη.Η λέξη που κολλάει στο στομα σα τσίχλα.Που ξύνει το λάρυγγα σα γυαλοχαρτο. Η λέξη που έχει εξοστρακιστεί με την επανεμφάνηση του “Περικλή” από τη Νικαια,στα της ΑΕΚ. Ειναι η λέξη “ΧΡΗΜΑ”.

‘Οτι δηλαδή πρέπει να σπρωχτεί χρήμα (οχι άκριτα βέβαια ουτε στο βρόντο,ουτε για ξεκάρφωμα,ουτε από ενοχές) Δεν γινεται διαφορετικά.
“Η ΑΕΚ πρέπει να έχει στόχο τον Ολυμπιακό” λεει ο Κεφτετζόγλου (πως έχει γίνει έτσι αυτός.Πρήστηκε απ το φαϊ. Σα χορτασμένο κοάλα πάνω σε ευκάλυπτο το καταμεσήμερο,σε κάποιο πάρκο στην Καμπέρα.Τέλος πάντων)

Και ΠΩΣ ακριβώς δηλαδή θα γίνει αυτό ρε γιατρέ; Με πενταροδεκάρες; Με τα ψέματα; Με τους κατιμάδες; Με την εσκεμένη απίσχναση του ρόστερ-την οποία και εσεις στηρίζετε δια της “μούγκας”-για να “ταιστεί” το γήπεδο; Η με το γαϊτανάκι των συνεχων πηγαινε-έλα καποιων που βαφτιζονται προπονητες,τεχνικοι διευθυντες,
CEO ή ότι άλλο; Μουσικές καρέκλες κατάντησε την ομάδα ο φιγουρατζης και σεις καθεστε και τον λιβανιζετε, ταρνανάδες της δεκάρας.

Εχει κάνει την ΑΕΚ πουτάνα και της πάιρνει το μεροκάματο για να χτίσει τη μεζονέτα του στη Φιλαδέλφεια,και τον σιγοντάρετε; Τι παριστάνετε;Τη τσατσά της πουτάνας;

ΠΩΣ θα γινει να φτάσεις τον Ολυμπιακό; Με πορδές; Η με ευχέλεα; Πως από έναν αδιάφορο για τα αγωνιστικά περιστοιχισμένο από ομοιους,δηλαδή ματαιόδοξους αριβίστες κουμπουρες να περιμενεις “εκτιναξη”;

Eνα άλλος,γράφει “και λιγα τους ειπε. Εγω στη θεση του θα τους ελεγα περισσοτερα. Και μάλιστα δεν θα περιμενα να τελειωσει η σεζον.Απο αυριο θα τους εδειωχνα…” και κατοπιν θέτει τον “προεδρο” προ των ευθυνων του. (η ωρα να γελασουμε δηλαδη: “αλλαξε τα ολα (κατι μου θυμιζει αυτό) “στο χερι σου είναι” “μη περιμενεις…” “πρεπει επιτέλους να μπει μια τάξη και ένα σχεδιο “…κπ-κλπ…”
…Και ζησαν αυτοι και καλά και εκεινοι καλυτερα.

Ξέχασε μόνο να ρωτήσει: “που είναι τα έσοδα της ομάδας,φίλε οδηγέ τόσα χρόνια; Γιατί στο ρόστερ δεν τα βλέπω”.
“Την πορδούλα σου Χριστούλη μου” που λένε και οι γριες όταν ακουνε το “…και κλάσας ο Ιησους του πέντε άρτους…”

Ο άλλος, ο Καζατζόγλου γράφει: “να πάρει σκουπα”… “να πάρει φαράσι” …”να χτισει απ την αρχη” … Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις ( ωπ…αυτό μοιάζει με περιφερειακή περιγραφή της ανάγκης για χρηματοδότηση. Αλλά δεν το πήγε ως το τέρμα.Δεν είπε την καταραμένη φράση: “ΒΑΛΕ ΛΕΦΤΑ ΚΥΡΙΕ ΓΕΛΟΙΕ ΕΓΓΥΗΤΑ”
Αοριστολογίες,γενικότητες και λεκτικές διευκολύνσεις προς το αφεντικο.

Διότι-όπως λέει και ο Φωτόπουλος ως “Φανούρης”: “…τι είδους αγοραστής είναι άμα δεν δίδει.Και εγώ χωρίς να δίδω σου αγοράζω την τράπεζα της Αγγλίας”.

Γενικά,ένα “ΒΑΛΕ ΛΕΦΤΑ ΡΕ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ,ΟΧΙ ΑΠ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Η ΟΜΑΔΑ” δεν ακούσαμε,δεν διαβάσαμε ως τώρα. Και ούτε πρόκειται φυσικά.

Πάντα η ΑΕΚ υπολοιποταν από οικονομικης επιφάνειας και άνεσης των άλλων δυο.
Αλλά έδινε. “Εχωνε” όταν έπρεπε. Απλά υπηρχαν και πέντε άνθρωποι εκει μέσα που έκαναν αρκετές σωστες επιλογές. Οταν χρειάστηκε να έρθει ο Μαύρος ή ο Μπάγεβιτς, “σπρωχτηκαν” λεφτά. Οταν έπρεπε να έρθει ο Οκονσκι, ο Σάμπα, ο Κωστής, ο Ντέμης ο Γκαμάρα κλπ, σπρώχτηκαν λεφτά. Οταν έπρεπε να ανανεώσουν βασικοί παικτες-κλειδιά, “σπρώχτηκαν” λεφτά. Δεν έγιναν οι ομάδες εκείνες μόνο με την “ψυχή”, ούτε με την “καρδιά”, ούτε με κάποια άλλα σπλάχνα που επικαλειται συνέχεια η γριά Μπάμπω με το πούρο.
Εγιναν με υπογραφές,με συμβόλαια που είχαν επάνω πολλά μηδενικά.

Ποια “ψυχή” και ποια “καρδιά”;
Οταν κάποιος δεν μπορεί πια να γαμίσει,μιλά για ελπίδα και αφοσίωση.Αυτό ξέρω εγώ.

Αντε με το παραμύθι της συσκότισης δια της άπλετης αοριστολογίας,για να κρυφτεί το κυριο: Χρήμα. Και κατόπιν άνθρωποι της δουλειάς. Επαγγελματίες πραγματικοί. Οχι στρατόπεδο νεοσύλλεκτων και περαστικών λεγεωναριων της πεντάρας.
Και γυρω όλοι τσιμουδιά, καθως “οτι πει το αφεντικό”. Ελεος με την σιωπή της δουλείας. Το βάζετε το χεράκι σας για την κατάντια της ΑΕΚ έιτε θέλετε να το δειτε είτε όχι. Μαζι με τον αόρατο εγγυητή, υπογράφετε και σεις τις πεντάρες και την εδώ και μερικά χρονάκια αφαίμαξη της ΑΕΚ.
Τι παίρνετε; Πενταροδεκάρες. Κομπολόι για τα αρχίδια του σας εχει κάνει βρε κνόδαλα.
Για ένα ξεροκοματο μαλάκες σας πιάνει το κώλο και λέτε και ευχαριστώ.
Με το σπογκο στο χέρι να καθαρίζετε τα σκατά του κάθε βράδυ’.
Οσοι δεν λαμβάνουν μερτικο και απλά γράφουν ανιδιοτελώς, καλά να πάθουν,αφού μάλλον είναι ΑΕΚτζίδες της εποχής Ντέμη.Του 2004 και του “this is AEK”. Οπότε όλα συγχωρούνται.

Εστω μια φορά, έστω με τον γεμάτο σκατά σπόγγο, γράψτε σε έναν τοίχο,εστω ένας, επιτέλους το: “ΡΙΞΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ Η ΟΜΑΔΑ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ”.Εκτός και αν εγιναν όλα τσιμεντο.(σαν το πλέονασμα των 32 δισ. που άφησε ο Τσίπρας στον Κούλη,του οποιου ο Κουλης παραδέχθηκε την ύπαρξη του,αλλά παρ’όλα αυτά “δανειζόμαστε -κατά Σκυλακάκη- απ’έξω για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις”) Ριξε κανένα φράγκο ο χοντρός σου έχει βάλει όχι απλά κωλοδάχτυλο,αλλά μιλάμε για fisting”. Βάλε λεφτάκια και άσε να τρέξει κανενας “προφέσορας” την ομάδα χωρίς να παρεμβαίνεις σε όλα,γιατί ΗΔΗ έχεις καταντήσει ο Τζανετάκος του ποδοσφαίρου. Βάλε λεφτάκια γεροντάκι μου,γιατί δεν σε βλέπω καλά.

Μα έτσι για το “γαμώτο”.Ενας ρε. Για το “ονόρε”. Για την πλάκα. Βαλε τιτλο πηχυαίο ρε: “Ακου να δεις γερο-Λαδά: ‘Η ορισε μπάτζετ και κοιτα ψηλά, ή δώσε την ομάδα απ’ευθείας στον Μαρινάκη για να βγάλεις και την υποχρέωση (δεν μπορεί,κάποια θα έχεις) και μετά πήγαινε να πνηγείς σε καμιά παραθαλάσσια στέρνα”.
Ελεος με το έργο “ο Καραγκιόζης εγγυητής” ,έλεος και με τα κολλητήρια πεσμένα στα γόνατα απ΄την πολύ ανεξαρτησία.

Ντέρμπυ;  Βάσει ονομάτων ναι. Ελλάδα; Ναι, έδωσε τα φώτα της στην Ευρώπη. Η πραγματικότητα; Πόσο θέλει να σε δουλέψει ο αντίπαλος. Πόση ανεξαρτησία να σου δώσει ο δανειστής. Δεν έχει σημασία. Μπάλα θα δούμε.

Η ομάδα κατέβηκε με 4-3-3 κι ο αντίπαλος με ένα παίκτη παραπάνω στα χαφ. 3-4-3 δηλαδή, κι έλεγες πού πας ρε Καραμήτρο. Γιατί εγινε αυτό; Διότι ο προπονητής Μαρτίνς, δεν υπολόγιζε το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ, με το οποίο η ΑΕΚ κι ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ, προσπαθούν να έρθουν σε συμφωνία για του χρόνου. Μιλάμε για πλάκα, αλλά σήμερα είχαμε γενικά επιθεώρηση σε επίπεδο πλουσίων και φουρό και λοιπά δεινά που περνάμε.

Διότι έβλεπες στην ενδεκάδα, εκτός του ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ, τον Χνιντ, τον Ντατσένκο και τον Τάνκοβιτς. Επίσης έβλεπες οτι το σύστημα ήταν, ό,τι χάσει ο αντίπαλος. Αν χάσει πολλά, μπορεί ο Γκαρσία κάτι να κάνει. Φυσικά είδαμε οτι η ΑΕΚ έχει παίκτη που ενώ παρεμβάλεται στην μπάλα ξεκάθαρα και βάζει γκολ, μετά ισχυρίζεται οτι δεν ακούμπησε την μπάλα. ΕΓΩ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΕΚ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ ΘΑ ΤΟΝ ΕΔΙΩΧΝΑ ΑΥΡΙΟ. ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΜΙΜΗ ΜΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΣΕ ΦΑΟΥΛ.

Να μην λέω όμως περασμένα. Κι ούτε μου φταίει ο Τάνκοβιτς. Ούτε μου φταίει κι ο Μελισσανίδης. ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ. Σαν φταίχτης λοιπόν, λέω οτι είδα μια ελεεινή ομάδα, που είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Διότι δεν έχει κέντρο κατ΄αρχάς. Ή μάλλον έχει τον Μάνταλο. Τον ποδοσφαιρικό τίποτα Μελισσανίδη. Φυσικά δεν έχει και άμυνα και φυσικά δεν έχει τίποτα. Σε σχέση με τις δημοσιογραφάρες που έχει βέβαια, που όμως δεν παίζουν μπάλα. Αν παίζανε, μπορεί στο μπλα μπλα, να μην είχες μια ιστορική συντριβή, που είχαμε στο πρώτο μέρος.

Διότι η ΑΕΚ δεν είχε ούτε αρχή ούτε τέλος. Ο Ολυμπιακός την έπνιξε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, είτε με τακτικές επιθέσεις είτε με αντεπιθέσεις, και με απόλυτο βοηθό το οτι η ΑΕΚ δεν έχει παίκτες αυτού του επιπέδου, την έφερε στο σημείο να μιλάει για μηδενική ανάπτυξη, απόλυτη παθητικότητα, και φυσικά κάτσε κάτω να σε γαμήσω. Και δεν υπάρχει κι η καραμέλα της διαιτησίας για όσους την πιπίλαγαν κάποτε. 0-4 ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ. Ξέραμε οτι θα χάσουμε, αλλά τόσο ξεφτίλα; Εντάξει Μαρινάκης που σε γαμάει καθημερινά. Είναι ανάγκη να αισθάνονται κάποιοι οτι γαμιούνται κι αυτοί; Αυτό λέω. Να σταματήσουν οι κάποιοι να νομίζουν οτι έχουν εθνική ανεξαρτησία. Σε δανείζει και  σε γαμάει.

Πουθενά δεν θα πάμε ψυχάρικα. Εκεί θα πάνε όσοι πίστευαν σε κάποια ανατροπή στο δεύτερο μέρος. Που ο Μανόλο γύρισε το σύστημα σε 4-4-2 και ταυτόχρονα γύρισε και τις καρδιές μας στην αγωνία που προσφέρει κάποιος αγώνας πόλο. Ναι, μπορούσε πράγματι το σκορ να φτάσει σε τέτοια επίπεδα. Δεν προσδοκούσαμε κάτι από την ομάδα. Πώς να γίνει κάτι της προκοπής; Και μάλιστα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε οτι ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ έφυγε από το γήπεδο. Όχι ρε πούστη μου. Τόσο μαλάκας είμαι; Φεύγει ο ιδιοκτήτης και κάθομαι εγώ να γράφω; ΝΑΙ ΡΕ. ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ, ΕΙΜΑΙ  ΑΕΚΤΖΗΣ. Κι άνετα μπορώ να μιλάω για τον τίποτα και τον πούστη, και να φαίνομαι και προφέσορας επειδή και μόνο ξέρω να γράφω το όνομα μου.

Ποδοσφαιρικά όμως, κι αφού ο αντίπαλος λογικότατα έρριξε την ταχύτητα του, η ΑΕΚ έκανε και μια τελική. Κι έκανε και μια εμφάνιση στο δεύτερο μέρος, που ειλικρινά θάμπωσε την ποδοσφαιρική ομάδα του Αρσακείου όταν αυτό ήταν θηλέων. Διότι μόνο αυτό μπορώ να πω όταν πέφτανε μόνοι τους, όταν δεν είχαν πλάνο ή δύναμη να παίξουν, κι όταν φυσικά μένανε μόνοι τους αφού κι ο Μάνταλος είπε να φύγει μετά τον εγγυητή. Ποιοί μείναμε; Έλα τώρα, ξέρεις. Ο τίποτας έχει σίγουρο τον πελάτη που τι θα κάνει; Θα χρησιμοποιεί το δικοό του γήπεδο.

Κι άστα οτι δεν υπάρχουν παίκτες. Αυτά είναι λεπτομέρειες. Είσαι μια ομάδα της ερασιτεχνικής κατηγορίας κι απέναντι σου, έχεις μια πολεμική μηχανή. Και θέλεις φτιάξιμο από την αρχή. Όπως βλέπεις τους μπιντέδες, καλό είναι να δεις και το εργοστάσιο που έχεις. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, όπως έχουμε γράψει εδώ μέσα κι έχουμε γίνει κακοί. Δεν πειράζει. Δεν τρώμε τα τακουνάκια των δημοσιογράφων κι ούτε θεωρούμε προσωπική ήττα το πέμπτο γκολ.

Τιμητική ήττα ήταν όταν ο ένας βάζει Φορτούνη κι ο άλλος Μαχαίρα. Όταν ο ένας έχει προπονητή κι ο άλλος έχει παπατζή. Όταν ο ένας έχει όπλα κι ο άλλος έχει σερβιέτες που πλασάρονται δημοσιογραφικά  για παίκτες. Όταν ο ένας έχει πάτο, κι ο άλλος έχει απόπατο. Όταν ο ένας ξέρει τι ζητάει και πώς να το πάρει, κι ο άλλος ψάχνει μόνο πώς να γλυτώσει δημοσία δαπάνη. Που θα γλυτώσει δεν το συζητάμε – δεμένο είναι το παγκόσμιο σύστημα των αληταράδων – αλλά γιατί να υφίσταται ο Αεκτζής αυτό; Διότι έφτειαξε το γήπεδο; Ειλικρινά ρε πούστη μου, στον βωμό του γηπέδου, μήπως να φας και δέκα για να έχεις και δέκα σειρές παραπάνω;

ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΑ ΕΙΔΕ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ. ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΑ ΑΥΤΟΣ ΤΗΝ ΕΦΑΓΕ. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΤΕ. Η ΟΜΑΔΑ ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΝΕΤΡΙΒΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ – και δικαιότατα – ΟΜΩΣ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΣΑΝ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΑΝΜΠΟΎΛ. ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΘΑΝΑΙ ΠΑΝΤΑ, που λέει ο λόγος. ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ.

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021.

200 χρόνια από το πρώτο ποτηράκι που σιγά-σιγά μας μετέτρεψε σε μεθύστακες.  Γιορτή. Παρουσία εκπροσώπων των  δανειστών-εγγυητριών δυνάμεων. Ο Μακρόν δεν ήρθε. Μάλλον δεν είναι ικανοποιημένος με την στάση της Ελλάδας σε θέματα εξοπλισμών. Η ίσως η Μπριζιτ τον έχει τιμωρία στο σπίτι γιατί το προηγούμενο βράδυ θα έσπασε κανένα βάζο. Ποιος να ξέρει…Ηρθε ο Αλιάγας στο “πόδι” του. Το ίδιο κάνει.

Ο Κάρολος με την Καμήλα ήρθαν. Ασπρισαν και οι δυο. Θα τα κακαρώσουν και η μάνα του θα ζει. Εδώ αρχίζουν να ανησυχούν τα παιδιά του,μηπως ουτε και αυτα προκάνουν να στεφθούν. Απίθανα πράγματα. Τι  τρώει αυτή η γριά; Πλακούντες; Τέλος πάντων. Από κοντά και οι δικοί μας φυσικά. Σύσσωμο το “Συνταγματικό τόξο” παρόν. Οι επίσημοι ζητιάνοι του κράτους δηλαδή. Αμα θες να  καταφέρεις να “ξεκολλήσεις” δανεικά από κάποιον, φροντίζεις να στέλνεις τους καλυτερους. Που ξέρουν τη “δουλειά” καλά. Από “μέσα”.

Πρόταση: Περιμένει που περιμένει άδικα δεκαετίες να πεθάνει η μάνα του. Δεν τον βλέπω να βλέπει προκοπή. Δεν τον κάνετε Βασιλέα εδώ πέρα να τελειώνουμε; Εχετε σκεφτεί ποτέ,τί τρομερό “μέσο” θα έχουμε για να εξασφαλίζουμε άμεσο δανεισμό για ξεκοκκάλισμα; Το βασιλικό κτήριο είναι εκεί. Οι δρόμοι γύρω έχουν τις ονομασίες που πρέπει. Στήστε τον εκει να ξεσκιστουμε στα δανεικά. Μαλάκες. Κουκούτσι μυαλό δεν έχετε βρε.

Τα νεράτζια στους γύρω δρόμους μεγαλώνουν απρόθυμα,απογοητευμένα  που η γενιά τους  δεν θα κοπεί βίαια για να  σκάσει σε κεφάλια επισήμων, παρά θα παραδωθούν σε αποσύνθεση στο χώμα. Μεγάλωσαν με ιστορίες των παππούδων τους που τους έλεγαν για ηρωικές εποχές,όταν ένας μεθυσμένος του ΔΝΤ  την ημέρα καυλωμένος κυνήγαγε στο Χίλτον έναν καράφλα με μουστάκι που φώναζε έντρομος: “τι κάνεις εκεί, είμαι ο πρωθυπουργός”  και τα βράδυα, ακόμα καυλωμένος  κυνήγαγε καμαριέρες  που φώναζαν “τί κάνεις εκεί, είμαι βαλτή  πουτάνα”.

Τα βαριεστημένα σκυλιά του Συντάγματος σήμερα, δυσφορούν με την εικόνα  της άδειας πλατείας. Πολλά από αυτά, ήδη εξαρτημένα απ΄τα καπνογόνα των  μπαχαλάκιδων και των ΜΑΤ,δεν βλέπουν άλλη λύση από το να κυνηγάνε αυτοκίνητα, ειδικά τα πετρελαιοκίνητα, χώνοντας τη μούρη τους στην εξάτμιση.

25η Μαρτίου. 200 χρόνια από την έναρξη των δανείων. Επίσημα λάβαμε το πρώτο ομολογιακό δάνειο το 1824, αλλα σημασία έχει η πρώτη επίσημη κρούση. 3 χρόνια πριν, το αιτήθει  επίσημα η  ελληνική κυβέρνηση. Δεν είμασταν ακόμα κράτος, άλλα είχαμε  ήδη κυβέρνηση. “Σα τερμίτες χωρίς φωλιά” θα πεις. Λάθος. Πρώτα συστήνεται η συμμορία και κατόπιν επιλέγεται  η γειτονιά που θα “προστατέψει”.

200 χρόνια  από το πρώτο επίσημο “παλούκωμα”, από-όπως μας λένε και ολοένα περισσότερες φιλελεύθερες απόψεις-“Φιλέλληνες” της εποχής, που πολύ ηγάπησαν τον αρχαίο πολιτισμό και αποφάσησαν να τον ξεθάψουν,να τον φέρουν στο φως. Φτυαριά και εκατομμύριο πήγε η ανασκαφή,αλλά χαλάλι μας.

Μάλλον θα έλεγα ότι ερωτεύθηκαν τις πεσμένες κολώνες,που σα μαρμάρινες κομματιασμένες πούτσες τις έβλεπαν,έτοιμες να σταθούν όρθιες. Αυτό,θα ήτο λογικότερη εξήγησης,δεδομένου ότι μιλάμε για-κυρίως- Αγγλο-Γαλλική “βοήθεια”.

Και όντως. Αν όχι με το πρώτο δάνειο,με το δεύτερο (1828) και μεγαλύτερο,το κράτος “πήρε μπρος”. Καμια μηχανή δεν παίρνει μπρος με τη “μία”,όταν έχει πολύ καιρό να δουλέψει. 2.000 χρόνια είναι αυτά. Ρεκτιφιέ λοιπόν,λίγο “καύσιμο” στο καρμπιρατέρ,λίγο “λάδι” στα γρανάζια, ένα “φύσημα” στον “παπά”, λίγο “σπρώξιμο” στην “κατηφόρα” και έτοιμο το σαραβαλάκι.

Πολλοί εξ αυτών τότενες, εκ των “σωτήρων μας” (σαν τον Μελισσανίδη ένα πράγμα) ήτο σφόδρα αντίθετοι με αυτήν την παράτολμη έως και γραφική “επένδυση”. “Τα λεφτά μας θα πάνε στράφι”,έλεγαν.

Και όντως ήταν παράξενο. Και επιχειρηματικά ρισκαδόρικο. Ετσι όμως ειναι αυτά. Οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες και κερδισμένος είναι εκείνος που δηλώνει  “παρόν” στο σωστό χρόνο στο σωστό τόπο. Ο πλανήτης τότε, τώρα και πάντοτε, θα είναι ένα καζίνο. Ειδικά εδώ όμως στο τραπέζι νο “12” της Βαλκανοβλαχίας που περιεποπτεύει την Μ. Ανατολή με τα μπαχάρια και τα πετρέλαια γινόταν μάχη. Στα “ζάρια” λοιπόν  τα ιμάτια του “μεγάλου ασθενούς” που – τί τραγική ειρωνεία- όντας τυφλά πιστός  στον  Μωάμεθ, είχε την τύχη του Ναζωραίου.

Επαιξαν λοιπόν,κέρδισαν-αν και στην αρχή μπήκαν “μέσα”- και μαζί με αυτούς και ημείς. “win-win” που λένε.

Τα ακριβή νούμερα,μπορεί κάποιος να τα βρει εύκολα στο διαδίκτυο,αν και με διαφορετικές “προσεγγίσεις”. Το “ρεζουμέ” σχηματικά είναι: δανειζόμαστε “3” φτάνουν στην χώρα τα μισά, ξεπληρώνουμε “5” και χρωστάμε “8”. Εσαεί. Ακόμα και ο Σίσυφος πρέπει να έχει βάλει τα κλάματα. Πάντως είμαστε γενικά σε καλή κατάσταση δεδομένου οτι άλλες  χώρες χρωστάνε  περισσότερα. 70.000 το κεφάλι στις ΗΠΑ,από 100.000 οι Ιάπωνες, πάνω από 60.000 κάθε Βέλγος, πάνω από 50.000 κάθε Γάλλος,από 60.000 κάθε Ιταλός κλπ. Που χρωστάνε όλοι αυτοί; Σε εμάς  φυσικά,στα εγγόνια του Πλάτωνα, που αναθεμα και αν γνωρίζουμε τον  παππού  έστω και εξ όψεως.

Και για να μη περνιόμαστε για “θύματα”, να πούμε ότι ΟΛΑ τα κράτη,σήμερα χθες και αύριο,δεν είναι παρά οργανωμένες,νόμιμες συμμορίες.Που συνάπτουν υπό το  καθεστώς συνθήκης ψεύδους, σιωπηρές  συμφωνίες με τους πολίτες-υπηκόους κλπ, ότι: Δεν θα μας λές που τα βρισκεις και  θα τα μοιράζεις σε όλους”. Κανένας πολίτης δεν αισθάνεται καλά όταν ξέρει ότι τα χρήματα για τις υπηρεσίες που απολαμβάνει,τις συντάξεις κλπ είναι από/η-κυρίως εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πορνεία, πολεμοκαπηλία,  τοκογλυφία,αισχρό δανεισμό,υποθήκευση  δημοσιας περιουσιας, εκκαθαρισεις, δολοφονίες, βιομηχανική κατασκοπεια, υποκλοπές,δωροδωκίες  κλπ. Του λένε ότι προέρχονται από το  “επιχειρείν”,την  “φορολογία” τις  “επενδύσεις” κλπ. Ετσι νομιμοποιεί  και άρα απενεχοποιεί ο ένας τον άλλον.Το κράτος τον πολίτη και τούμπαλιν. Οσο ποιο ομαλή είναι αυτή η σχέση,τόσο πιο “ανεπτυγμένο” και “προοδευτικό” και “πολιτισμένο” θεωρείται ένα κράτος,ή μια περιοχή. (π.χ. Δυτικός Κόσμος) Οταν η συνθήκη ψεύδους δεν κρατείται και από τα δύο μέρη,η υπάρχει ανισομέρεια στην κατανομή των “κλοπιμαίων”, τότε έχουμε εντάσεις, έως και εμφυλίους και διαρρήξεις κοινωνικών “ιστών”, εξεγέρσεις κλπ. (π.χ. χώρες Αφρικής, Μέσης Ανατολής )  Ημείς έιμεθα στο μέσον. Με Αντρέα “όλα καλα” με ΓΑΠ της πουτάνας. Αν απ’το μωρό απομακρύνεις τη ρώγα,σκούζει.

Και για να επανέλθουμε λοιπόν: Δώσ’του “Ωθωνες” δώσ’του “ανάκτορα”-εκεί ενεδρεύουν ως και σημερα αι αρχαί του τόπου.-δώσ’του “Αμαλίες” Φρειδερίκες και Γλύξμπουργκ. Μεγαλεία.  Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, λουλούδια θέλει η πούτσα μας.

Μα είναι και τόσα τα βασιλικά μέλη και τόσες οι οικογένειες πανευρωπαϊκά, που πως διάολο να τις “στομώσεις”. Λογικό να υπάρχουν παράπονα. Περιμένει ο άλλος 40-50 χρόνια και παραμένει πρίγκηπας. Αυτός πότε θα βασιλέψει; Το σούρουπο;

Οπότε βρήκαν λύση οι γριες βασιλόκοτες: Σκαρώστε κανένα κράτος, στείλτε τους εκει πέρα,δώστε τους από δύο άμαξες και ένα ορφανοτροφείο για τα “γούστα” και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Οντως.

Ετσι και εδώ. Φώναξαν και τον Τσιλερ με τον Χανσεν να χτισουν-με τα δανεικά φυσικά- κανένα αξιοπρόσεκτο κτήριο,για να έχομεν να δείχνουμε κάτι στους υψηλούς φιλοξενούμενους. Τι διάολο σου λέει. Θα καλώμεν βασιλείς,πρίγκιπες,πρωθυπουργούς και θα τους δείχνωμεν τί; Το καπηλειό του μπαρμπά-Γεράσιμου ή το πορνείο της Σούλας; Οπότε, να και τα όμορφα ομολογουμένως αρχιτεκτονήματα στην οδο Πανεπιστημίου κυρίως αλλά και αλλού.Ευτυχώς. Γιατι αν δεν ηταν και αυτοί,για να δούμε κανονικό κτήριο,θα έπρεπε να περιμένουμε την δεκαετία του 1990 και τον Μπάμπη Βωβό να μας δείχνει την χρησιμότητα των γυάλινων κτηρίων σε μια χώρα που έχει 350 μερες το χρόνο ηλιοφάνεια. Χαιρετίσματα.

Και ούτω πως “εφτιάξαμεν” κράτος. Τσάκα-τσάκα. Οταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα, εμείς είχαμε Σύνταγμα κατ απαίτηση των “Κωλέτιδων”.   Κι’άλλες χώρες δάνεισαν οι “μαίες”  για να τις “βοηθήσουν” στις επαναστάσεις τους για να αποκτήσουν τις ελευθερίες τους,αλλά εδώ, ή περίπτωση των χωμάτων του Πλάτωνα και του Σωκράτη,ήταν διαφορετική. Απολαύσαμε – και απολαμβάνουμε- μια αυτονόητη “ειδική μεταχείρηση”. Αλλο “τοτέμ” και άλλο “Πραξιτέλης”.

(ειδικά την ομοφυλοφιλίαν  των προγόνων ημών πολύ εκτίμησαν “αι Φιλέλληναι  δανεισταί” και βρήκαν  ένα βολικό και τιτάνιο φιλοσοφικό-ιστορικό άλλοθι δια να δικαιολογήσουν την ροπή τους προς τους πεοφόρους νέους. Ακομα και τους πολύ νέους. Τους πολύ-πολύ νέους…Η παιδοφιλία,είναι ένα βήμα μακρυά από “το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης της σεξουαλικής επιλογής”. No age limits.) Αλλωστε:  “…ο Λιγνάδης  ΔΕΝ είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος”. Ξέρετε πόσοι “Λιγνάδιδες” υπάρχουν  στην πολιτική, ή στην tv; Μέχρι και κόμμα κάνουν.

Ασχετα αν πολλοί αγράμματοι υπήκοοι εδώ εξανίστατο και εξωθούσαν και άλλους εις επαναστατικάς κινήσεις ενάντια στις σωτήριες μαίες Αγγλία Γαλλία,- η Ρωσσίδα μαία μάλλον “ρίχτηκε” στη μοιρασιά και επάγωσαν αι σχέσεις.  Χρειάστηκαν 4-5 πτωχεύσεις,καμιά εικοσαριά επαναδανεισμοί καμιά δεκαριά πόλεμοι,εμφύλιοι και μη,αποτυχημένες “μεγαλοϊδεατικές” εκστρατείες,γενοκτονίες, πέντε-έξη δικτατορίες,… με λίγα λόγια 2-3 εκατομμύρια νεκροί, και ακόμα περισσότεροι “αναγκαστικοί μετανάστες” ώστε οι εναπομείναντες  εδώ να αναπνέουν ανετότερα την ανοιξιάτικη γύρη και το άρωμα του χρήματος. Τώρα “τελευταία” έχομεν ησυχία. Κατά έναν τρόπο βέβαια.

45 χρόνια δημοκρατίας μου φαίνονται πολλά για να είναι αληθινά. Μακάρι να είναι έτσι.

(ερώτηση-τεστ: Ας πούμε ότι επι κατοχής ή επί τουρκοκρατίας, σχδιάζουν 3-4 Ελληνες -ή γηγενείς τέλος πάντων- και προκαλουν φθορά και απώλειες με κάποιο “σαμποτάζ” στον “εχθρό”. Σκοτώνονται 5 Γερμανοί (ή Τούρκοι). Μαζεύουν κατόπιν  οι αρχές τους κατοικους του χωριού, και για αντίποινα στήνουν στον τοίχο, ή παλουκώνουν καμια πενηνταριά ντόπιους και καίνε το υπόλοπο χωριό. Αυτο είναι: α) πράξη αντιστασης. β)πράξη απόγνωσης γ) πράξη ηλιθιότητας. Μη βιαστείτε να θεωρήσετε αυτονόητη την απάντηση γιατί άλλοι έχουν διαφορετική άποψη.)

Και είναι κρίμα που δεν συμμετέχει στο πανηγύρι-δια υγειονομικούς λόγους- ο  λαός.  Η μπίζνα “κορονοϊός” έχει και μερικές αρνητικές συνέπειες. Οπως εδώ, που εμποδίζει  την  εξουσία να χειροκροτηθεί δια ζώσης. Never mind.

Ελπίζουμε το “ισχύς μου η αγάπη του λαού” να φτάσει μέσω των ευάρεστων ΜΜΕ εις όλοκληρη την επικράτεια. Και ας γιορτάζουμε όλοι μαζί ερήμην των εαυτών μας.

4.000 αστυνομικοί να φυλάττουν ποιους από ποιους;
Δεν έχει σημασία. Τι σκατά κράτος-συμμορία είσαι αν δεν κυκλοφορείς με “μπράβους”;

Ερημη πολη. Οπως πρέπει.  Τα νεράτζια στα δέντρα, τα σκυλιά στα πλακόστρωτα και οι υπήκοοι  στα σπίτια, περιμένοντας “λάφυρα”.

Το μήνυμα είναι: μόνοι μας και όλοι σας.

Υπήρξε κάποια συγκίνηση στην σημερινή διαδικτυακή ημέρα μνήμης για τον Φίλαθλο. Όσοι διάβαζαν την εφημερίδα ή όσοι έτυχε να έχουν γνωρίσει κάποιους συντελεστές, είναι εύκολο να έχουν αντιληφθεί την διαφορά των συγκινήσεων. Για τις οποίες δεν χρειάζεται να αναλυθώ ιδιαίτερα. Υπάρχουν άνθρωποι που απολύθηκαν το 1983 ( 27 τον αριθμό ) και σήμερα ήταν παρόντες, και οι άνθρωποι που έμειναν μέχρι τέλους αλλά ενώ ήταν παρόντες, στην ουσία δεν μιλιούνται μεταξύ τους. Φυσικά υπήρχαν κι άλλοι που δεν εμφανίστηκαν καν.

Εγώ απλά για την πληρότητα του εδώ χώρου, θα αναφέρω μόνο το τι είπα εγώ, χωρίς καμία συγκίνηση παρότι η εβδομαδιαία αρθρογραφία μου, μου είχε γίνει πολύ αγαπημένη.

–   Την ώρα που πήγαινα στο περίπτερο για να ψωνίσω την εφημερίδα, δεν αγόραζα εφημερίδα. Ήξερα ότι αγόραζα ένα μυστήριο γραπτό κάποιας στοάς φιλοσοφικής.

– Αγόραζα ύλη που περίμενα να έρθει το σαββατοκύριακο για να ολοκληρώσω το διάβασμα ή να κόψω κείμενα για να τα κρατήσω στο αρχείο μου, ή να κρατήσω σημειώσεις που με βοηθούσαν στην συγγραφή πιθανών μελλοντικών μου κειμένων.

–  Αγόραζα κριτική, σάτυρα και χιούμορ για τα πάντα.

– Αγόραζα ποίηση και σκέψη για το τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα.

– Αγόραζα ελευθερία πνεύματος και έκφρασης που πάντα είχα ανάγκη, σε συνδυασμό με μια διαφορετικότητα στην ματιά των γεγονότων.

– Αγόραζα έναν τρόπο σκέψης, ένα λυσάρι θα τολμούσα να πω για να ολοκληρώσω το μυαλό και την προσωπικότητα μου.

– Μα πάνω απ’ όλα αγόραζα το εισιτήριο διαρκείας μου για την συμμετοχή μου σε εκείνη την στοά, που με αφορμή απλά αθλητικά γεγονότα, σου φώτιζε το κάθε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό γεγονός της καθημερινότητας που ζούσα.

Αργότερα λοιπόν, έγινα κι εγώ εξωσχολικός συνεργάτης σε εβδομαδιαία βάση, στην δεύτερη σελίδα της εφημερίδας, την καθ’ ύλην πολιτική, με την στήλη Στο φώς του φεγγαριού και στην σκιά του ήλιου, όπου έγραφα ό,τι περίεργο ή τρελό θέμα με απασχολούσε, είτε διαχρονικά είτε σαν επικαιρότητα . Το όνομα της στήλης το οφείλω στον αδερφό μου Νίκο Καραγιαννίδη, όπως βέβαια και την μέγιστη τιμή της αρθρογραφίας μέχρι την τελευταία στιγμή της εφημερίδας για δώδεκα χρόνια.

Την ίδια τιμή νοιώθω και σήμερα που παρευρίσκομαι στην σημερινή εκδήλωση και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω.

Γιάννης Θεοδωρακόπουλος ( πρόεδρος ΠΣΑΤ ): Αν δεν κάνω λάθος κύριε Αβραμίδη, όσο σας παρακολουθούσα, ουδέποτε γράψατε αθλητικό κείμενο.

Αβραμίδης : Έτσι είναι κύριε πρόεδρε. Ουδέποτε θεώρησα τον Φίλαθλο αθλητική εφημερίδα.

Μετά την πρώτη της μεταγραφική επιτυχία, η ομάδα ξεκινάει τα μπαράζ στην Τούμπα. Το να πεις οτι το παιχνίδι είναι δύσκολο, θα γινόσουν κι εσύ δημοσιογράφος του συρμού. Ο ΠΑΟΚ είναι σε πολύ κακή κατάσταση, υφίσταται και μια ψιλισυμφωνία με τον Τσετσένο, οπότε εγώ λέω οτι είναι χρυσή ευκαιρία για την ΑΕΚ να νικήσει. Και να πάει μετά στα δύσκολα.

Η ομάδα κατέβηκε με 4-3-3 και με την έμπνευση του παπατζή να βάζει αριστερό εξτρέμ το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Κι είδαμε ένα όμορφο πρώτο μέρος με ρυθμό, με εκμετάλλευση του κενού χώρου, με μπόλικες τελικές και με ασφυκτικό πρεσάρισμα. Όλα αυτά από την μεριά του αντιπάλου. Η ΑΕΚ ήταν ωσεί παρούσα στο γήπεδο, άτολμη, νωθρή, χωρίς να μπορεί να βγάλει την μπάλα από την περιοχή της, και χωρίς να μπορεί να φτειάξει μια επίθεση της προκοπής.

Με πολύ σωστή δικαιολογία : Τα χαφ του ΠΑΟΚ με την βοήθεια των επιθετικών του, κατάπιαν τους δικούς μας κεντρώους, βγαίνανε πρώτοι στην μπάλα με δύναμη και πολύ τρέξιμο, και μετάφρασαν το παιχνίδι σε ρόλο για έναν θεατή. Είχαν βάλει κι ένα γρήγορο γκολ – κι ένα δεύτερο που το είδα για καθαρό -, έσβηναν κάθε προσπάθεια αντεπίθεσης κι ήταν πραγματικά κυρίαρχοι. Όλα αυτά για σαράντα λεπτά, όπου η ΑΕΚ δεν είχε ούτε μία τελική. Τον μόνο τελικό που είχε ήταν αυτόν τον κακομοίρη τον Μάνταλο που θύμιζε λεπρό που προσπαθούσε να δραπετεύσει από την Σπιναλόγκα.

Και ξαφνικά, στα τελευταία πέντε λεπτά, η ΑΕΚ έβγαλε δυό επιθέσεις με καλή κυκλοφορία, και πλέον μίλησαν και οι πεθαμένοι. Ασίστ ο Μάνταλος και γκολ το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ κάτω από τα πόδια του νούμερου που έπαιζε τέρμα στον ΠΑΟΚ. Δικαίωση; Σε τι; Τίποτα δεν είχε παίξει η ομάδα μας. Τίποτα δεν λειτουργούσε επιθετικά, ενώ αμυντικά υπήρχε μόνιμος πανικός. Τι έγινε; Αυτός ο φόβος που υπάρχει στους ανθρώπους από τα ζόμπυ. Όταν βλέπεις τον Μάνταλο κανονικά, τρομάζεις. Όταν τον βλέπεις με φυσούνες και με αίματα, χέζεσαι κανονικά όσο δεν είσαι Βραχάλη. Άλλη ποδοσφαιρική εξήγηση για την ισοφάριση, δεν μπορώ να δώσω. Χωρίς κέντρο, χωρίς σέντερ φορ και με ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ εξτρέμ, μόνο μεταφυσικά μπορώ να προσεγγίσω αυτό που είδαμε.

Φυσικά η ισοπαλία κράτησε ένα δευτερόλεπτο. Όσο δηλαδή κρατάει ο τρόμος σε φιλμ θρίλερ. Τότε έφαγε το γκολ η ΑΕΚ και επανήλθε η ισορροπία. Να κυνηγάει πάλι το σκορ χωρίς καμία αλλαγή απο τον παπατζή. Μάλλον θα είδε άλλα πράματα αυτός στο πρώτο μέρος κι είπε να κρατήσει την ίδια ενδεκάδα. Ευτυχώς φάγαμε άμεσα το γκολ και συνήλθε. Έβαλε τον Σάκχοφ κι έψαξε την δημιουργία. Που λέει ο λόγος δηλαδή.

Χωρίς χαφ, δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα. Ειδικά με γραμμές ψηλά, που χάριζαν αντεπιθέσεις πολύ επικίνδυνες στον αντίπαλο. Με τελικές εντός περιοχής, ενώ εμείς να έχουμε ένα καλό σουτ εκτός περιοχής. Πριν βέβαια η ομάδα καταντήσει ανέκδοτο με Ντατσένκο και Κουσίδη μέσα. Με Αλμπάνη να μπερδεύεται μόνος του και με Μάνταλο να είναι επιφορτισμένος με τα πάντα. Την ώρα που μόνο ο Μελισσανίδης τον θεωρεί απαραίτητο για βασικό. Α, κι ένα άλλο νούμερο στο facebook.

Μην τα πολυλογούμε. Ο ΠΑΟΚ έδωσε το γήπεδο και κάθισε να γελάσει με τα χαφ της ΑΕΚ, τα οποία εν τω μεταξύ τα είχε βγάλει ο παπατζής. Αυτοί που μείνανε κάνανε κάτι γιόμες, κάτι γιουρούσια και κάτι δήθεν ηρωικά, όπως οτι είχαν την κατοχή της μπάλας, όμως κατέληξαν στο λογικό από την αρχή κι ειδικά όταν οι μακιγιέρ καλλόπισαν τον Μάνταλο και δεν είχαν λόγο οι αντίπαλοι να φοβηθούν, αλλά να βάλουν κι άλλο ένα γκολ. Και μπορώ να πω οτι ήταν και λίγα τα τρία. Ναι, στο πιο εύκολο παιχνίδι για την περίοδο αυτήν. Για να κλείνουμε όπως ξεκινήσαμε. Χωρίς άγχος και χωρίς καμία αμφισβήτηση για τη νίκη του ΠΑΟΚ.

Υγ. Την Τρίτη 23/03 ( ώρες 12 με 3 ) υπάρχει εκδήλωση του ΠΣΑΤ για να βραβεύσει τον Φίλαθλο ως εφημερίδα. Μεταξύ των ομιλητών θα είναι και ο γράφων. Η εκδήλωση θα μεταδοθεί από το κανάλι του ΠΣΑΤ στο youtube, όπου και θα παραμείνει φυσικά κι αργότερα. Θα υπάρξει και δελτίο τύπου στην ιστοσελίδα του ΠΣΑΤ και θα εκδοθεί και μια συλλεκτική οκτασέλιδη εφημερίδα.

Σε σκληρή άρση του Lockdown προχωρά η κυβέρνηση,μετά και την ακόμα μία σύμφωνη γνώμη της επιτροπής των λιμωξιολόγων (με “ιώτα”), τους οποίους συγκέντρωσε,αφού πρώτα τους έπιασε κυνηγώντας τους πάνω στα δέντρα που ήταν κρυμένοι.

Φυικά υπάρχουν αντιρρήσεις κυρίως από μέρους των ΜΜΕ,τα οποία επικαλούνται απώλεια εσόδων από μη συχνή πλέον χρήση λέξεων όπως “σκληρο λοκνταουν” “βράζω” “κόκκινο” “συναγερμός” “τρόμομετάλλαξη” κλπ.

“Ο καιρός φτιάχνει.Σεισμοί δεν γίνονται άλλοι. Αμα επιστρέψουμε και στην “κανονικότητα” εμείς τί θα γίνουμε; κλέφτες”; ρώτησαν έυλογα,με πηγές του ΜΑξίμου να τους καθησυχάζουν,επικαλούμενοι το θεόπνευστο βιβλίο του Ευαγγελιστή Ιαωάννου λέγοντας τους: “μην ανησυχείτε.Δεν έχει άνοιξει καν η δεύτερη σάλπιγγα.Εχουμε δρόμο.Είμαστε στη σελίδα 14 ακόμα”.

Από το κυνοβουλευτικό βήμα ο κος πρωθυπουργός έκανε την αυτοκριτική του και αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι “δεν κάναμε κανένα λάθος”.

— Μα λάθη δεν κάνουν όσοι δεν κάνουν τίποτα, αντέτεινε κάποιος.
Τί το ήθελε. Πήρε πληρωμένη απάντηση:
— Αυτό ακριβώς: Είμαστε αλάνθαστοι αλλά δεν πράττουμε τίποτα, ακόμα και αν κάνουμε λάθη κανοντας κάτι.Πράτοντας μαθαίνεις από τα λάθη ωστε να μη τα ξανακάνεις,δεδομένου ότι καινούρια λάθη σε ενεστώτα χρόνο σημαίνει ότι δεν επαναλαμβάνεις τα παλιά,τα οποία έχουν χρόνο παραγραφής την 5ετία,σύμφωνα με το νόμο. Εχετε διαβάσει Αριστοτέλη κύριε…;
— Ναι
— Και λοιπόν; Τί καταλάβατε;
— …
— Οιδατε; Τίποτα. “Εν είδα, ότι ουδέν γίδα”, που έλεγε και ένας τσοπάνης από την Κρήτη όταν του είχαν κλέψει το κοπάδι.

Προχωράμε λοιπόν στις αποφάσεις που ήρεμα και νηφάλια αποφάσησαν:

Οι πολίτες, όντας κουρασμένοι-φαίνεται να συναινούν στον καινούριο σχεδιασμό.Εξαίρεση αποτελούν τα ζώα συντροφιάς, κυρίως οι σκύλοι, οι οποίοι είχαν βολευτεί με το νέο Lockdown εντος οικίας,αλλά τώρα,μάλον φάινεται πως προχωρούν σε κινητοποιήσεις,επικαλούμενοι “χρόνια κόπωση” όπως και υπερβολική εκμετάλευση,από τα άλλα ζώα συντροφιάς, εντός βουλής που παίρνουν τις αποφάσεις. Αναμένεται μεγάλη συγκέντρωση τους και πορεία προς την Κινεζική Πρεσβεία με κυρίαρχο σύνθημα “Λουκάνικε ζεις,εσύ μας οδηγείς”.
(καμία σχέση με τον γνωστό “Λουκά”, ο οποίος έκανε απεργία πείνας αποφεύγοντας τα θαλασσινά, αλλά αποφάσησε να την “σπάσει” για να ξεκινήσει την νηστεία της Σαρακοστής,μετά και από παραίνεση του Χριστόδουλου).

Σύμφωνα λοιπόν με τις τελευταίες αποφάσεις,αποφάσισαν να αποφασιστούν τα εξής και δεδομένου ότι:
“Ο ιός είναι πιο πονηρός από εμάς. Γι αυτό και αποφασίσαμε να ορίσουμε επιτροπές από ηλιθίους,ώστε να τον ξεγελάσουμε.Πράγμα το οποίο απέδωσε καρπούς. Βλέπουμε όμως ότι ο ιός μεταλλάχθηκε,πράγμα αναμενόμενο,δηλαδή έμαθε,έστω και με κόπο, τον τρόπο σκέψης των ηλιθίων και συμπεριφέρεται αναλόγως. Δηλαδή δεν κυκλοφορεί πλέον έξω από 8 το βράδυ αλλά μέσα στα σπίτια και στους χώρους εργασίας.Και μάλιστα ολο το 24ωρο.Οπότε είπαμε να κάνουμε “σχήμα”. Δηλαδή το σύστημα “σταυρός”. Οριζόντια βλακεία με κάθετη λοβιτούρα. Εναλλάξ. Ηδη βλέπουμε αποτελέσματα.Πολλοί Μουσουλμάνοι έχουν ασπαστεί τον Χριστιανισμό.

Περιορισμοί στις μετακινήσεις εντός οικίας. Οι νέοι κωδικοί:
1 Για μετακίνηση από το πάρκο προς το σπίτι.
2 Για μετακίνηση από την δουλειά προς το σπίτι
3 Για τέλος άθλησης και επιστροφή στο σπίτι
4 Για έκτακτη επιστροφή στο σπίτι μετά από επίσκεψη σε γιατρό.
5 Για τακτική επιστροφή στο σπίτι μετά από 3ήμερη βόλτα με το κατοικίδιο.
Για καταγγελίες που αφορούν παραμονή εντός της οικίας για πάνω από 3 ώρες,στο τηλ. 090-666 69 69.
Επιτρέπεται η παραμονή εντός οικίας,μόνο των κατάκοιτων,μετά από επίδειξη ιατρικής βεβαίωσης.
Θα κατασκευαστούν κερκίδες στις πλατείες,προς εξυπηρέτηση των πολιτών. Στις μεγάλες,π.χ. Συντάγματος,θα είναι με δύο διαζώματα,με θέα την Ακρόπολη.

Η παραμονή σε σκιερά μέρη όπως τέντες, δέντρα,στάσεις,περίπτερα κλπ απαγορεύεται,εξαιρουμένων περιπτώσεων λιποθυμίας.
Αν σε κάποιο πάρκο δεν έχουν καταληφθεί όλα τα παγκάκια,θα γίνεται αναγκαστική επιλογή από περιπατητές.
Θα μοιραστούν μπουφαν,κουβέρτες και κουνουπιέρες για την νυχτερινή παραμονή στα πάρκα και τις παραλίες. Οι τέντες κλειστού τύπου απαγορεύονται.

Θα ξεκινήσει πρόγραμμα χρηματοδότησης για κατασκευή υπαίθριων χώρων εστίασης και καταστημάτων λιανικής. Οι τοίχοι απαγορευονται,εκτός από τους συρρόμενους.
Επανεκινουν τάχιστα οι λαικές αγορές και μάλιστα μία σε κάθε γειτονιά,ώστε να μειωθούν τα κρούσματα εντός οικίας.

Σκοπος είναι,όπως θα καταλάβατε,να ξεγελάσουμε τον ιό,βγαίνοντας όλοι έξω,να τον κλείσουμε στα σπίτια και στους κλειστούς χώρους γενικότερα,να καρφώσουμε τα πορτοπαράθυρα με ταβανόπροκες και κατόπιν να τον αφήσουμε να πεθάνει από “ασιτία”.
Μέχρι τότε, οι πολίτες καλούνται να απομακρυνθούν απο τους χώρους διαμονής τους και να παραμείνουν ξαπλωμένοι σε ανοιχτούς χώρους.
Επίσης,θα γίνεται δειγματοληπτικός έλεγχος των αρχών με εφόδους σε σπίτια, προς εξευρεση υπόπτων που αρνούνται την έξοδο και παραμένουν εντός της οικίας τους,ενδυναμώνοντας τον ιό.
Τέλος, συμπολίτες μου, να πω ότι πρώτος εγώ, στη μάχη ενάντια στον “πιο πονηρό ιό”, ως άριστο δείγμα “ανάστροφης ευφυίας” θα μετακομίσω από το Μαξίμου και θα μεταφέρω το κέντρο επιχειρήσεων στην πλατεία Μεταξουργείου. Γιατί μαζί με τον Βασιλικό,μπορεί να “ποτιστεί” και η γλάστρα.

Είχαμε μια ωραία αντιπαράθεση με τον καλό φίλο του blog, τον Χαράλαμπο,στο Facebook,με αφορμή κάποιο σχόλιό μου. Μετά από απαίτηση χιλιάδων αναγνωστών,όπως και του Steven,το ανεβάζω εδώ.

Οχι ότι κάνει κάποια διαφορά.Ετσι για το “ονόρε”.
Θεωρώ ότι ορμώμενος από καλή πίστη γράφει,αν μη τί άλλο.Και φυσικά με το ίδιο βλέμα ανταποκρίνομαι και εγώ,αφού προφανώς δεν έχω κάτι να κερδίσω ή να περιμένω,από την πολιτικάντικη βατραχομυομαχία, ή οποία διεξάγεται μέσα σε λαμπερές λάσπες.Αυτές που λάμπουν στο σεληνόφως. Εχετε δει αρπακτικά να τσακώνονται στο πάρκο Σερεγκέτι,υπό το φως του φεγγαριού;Οχι; Κακώς. Να βλέπετε Nat Geo Wild. Εξηγεί τα πάντα.

“Ο αποδιοπομπαίος τράγος στο Ματι, Τζουβάλας,απεκαταστάθει και προήχθει ως υποστράτηγος. Η “προδοτική συμφωνία των Πρεσπών” έγινε “Ιστορική συμφωνία” (το “Ιστορική” κατόπιν βγήκε από τον επίσημο ορισμό…ήταν too much.Τόσο αγανακτισμένοι ήταν με την υπογραφή της προηγούμενης κυβέρνησης…. Kαι φυσικά μην απαριθμήσουμε τις αμέτρητες εξεταστικές που θα έστηναν ο ένας για τον άλλον για τα απανωτά μνημόνια. Σφουγγάρι. Ουτε φυσικά siemens, novartis Ουτε φυσικά λίστες langarde Ολυμπιακούς του 2004,εξοπλιστικά, c for I και λοιπά και λοιπα,δεν μας παιρνει ο χώρος,θα χρειαστούμε ένα δάσος δέντρα,να γινουν χαρτί για να ολοκληρώσουμε. Συμπέρασμα; Μα το κράτος έχει συνέχεια,γιατί είναι ανύπαρκτο. Ενα μάτσο κατσαπλιάδες έχουν πιάσει στασίδια τα οποία χρωμάτισαν προς άγρα ψήφων ανοήτων,και ενιοτε όταν χρειαστεί-καλη ώρα τα τελευταια 10 χρονια τα υπερπηδάνε με τη χάρη μπαλαρίνας, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξιες (βλέπε κόμπλεξ),να πέσει πάγος σε κανενα δανειάκι τραπεζικό, και φυσικά να υπογράφουν για λογαριασμό των χασαπόσκυλων της Ε.Ε υπό την εποπτεία των εδώ “τζακιών”,δηλαδή των άλλων ξενηστικωμένων, που με δημόσιο χρήμα,δικό μου και δικό σου δηλαδή,αγοράζουν Monet και Durer,ενώ μέχρι χθες έκοβαν τα νυχοπόδαρα και τα εθαβαν στο κήπο για λίπασμα”.

Αυτό ήταν.
Να προσθέσω φυσικά πως “καλώς” εχόντων των πραγμάτων θα συνεχιστεί η βιόλα,και τα “λάθη” και οι ” παραλείψεις” της κυβέρνησης του ενεστώτως Κούλη,θα τις αποδεχθεί-αναγκαστικά κι αυτός- ο μελλοντικός “Κούλης”,που θα κληθεί να πάρει κι αυτός το σφουγγάρι της εκδίκησης, έχοντας και αυτός με την σειρά του παραλάβει προφανώς “εγκληματικές ευθύνες της πορείας του κορονοιού (“οι ευθύνες θα αναζητηθουν και θα αποδωθουν”) “προδοτικές συμφωνίες κάτω απ το τραπέζι με την Τουρκία την οποία κατέστησε συνιδιοκτήτρια στο Αιγαίο (“θα πρέπει το δίχως άλλο να συσταθεί εξεταστική επιτροπή”) όπως και οι αλλαγές (sic) στην εργατική νομοθεσία “κατ εντολήν των δανειστών” όπου θα “παλαίψει η νέα νέα κυβέρνησης για την επαναφορά κεκτημένων 100 χρονων τα οποία η προηγούμενη κυβέρνηση (η τωρινή δηλαδή) παρέδωσε στην άτιμη την πλουτοκρατία και στα γεράκια των Βρυξελώνε”.(“Δεν εγγυόμαστε και πολλά,αφού ως γνωστον, οι διεθνείς υπογραφές του κράτους δεσμευουν και τις επόμενες κυβερνήσεις…δυστυχώς την κάτσαμε…να δούμε τί μπορούμε να σώσουμε …μούμπλε-μούμπλε….κλπ-κλπ)
Τέζα και ο Κούλης κάποια στιγμή….με την ΝΔ στα χρώματα των “λοατκι”.

(είναι συγκλονιστικό έτσι κι αλλιώς να βλέπεις “Δεξιούς” να ξιφουλκούν για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ να κλείνουν εκκλησίες,να προσαγάγουν παπάδες, να ψηφίζουν υπερ αμβλώσεων κλπ και οι “Αριστεροί” να αμύνονται υπερ βωμών και εστιών κάνοντας λόγο για “πατριδα” “Παναγία” “σύνορα” κλπ.
Θα μας τους τρελάνετε τους ψηφοφόρους ρε. Θα μπαίνουν στο παραβάν και αντί για ανάγνωση ψηφοδελτίων,θα αλλάζουν σερβιέτες).

Ινα η γραφή πληρωθή η λέγουσα: διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου επ’ αυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον”
Και εγέννετω το γαλάζιο πορτοκαλί,΄οχι αυτο το πορτοκαλί του ορίζοντα της Δύσης, ούτε το μπλε-μωβ της Ανατολής. Εκείνο το αχνο αδιόρατο σαν πάχνη μπλε ανακατεμένο με σύννεφάκια,σαν πάνες παιδικές στον ουρανό. Το μπλε του καταμεσσήμερου.Της ξάπλας και της ραστώνης. Πως νομίζετε ότι υπάρχουν τα μεσημέρια; Πως ζουν τόσα χρόνια; Ξεγελάνε τη νύχτα,ότι θα της φέρουν το πρωινό φως. Και ζουν τεμπέλικα στο μέσον της ημέρας, μη κάνοντας τίποτα.Αυτά είναι τα μεσημέρια. Σαν βουλευτές που πηδάνε εδρανα. Η σαν έδρανα που πηδάνε βουλευτές.

Σα να τους ακούω.Σα να έρχονται από το βάθος. Οχι πολυ μακρυά.Να,εδώ δίπλα,στην άλλη άκρη της λίμνης του πάρκου. Από ποια πλευρά; Αριστερά,ως παρατηρητής ή δεξιά ως συμμετέχων; Ολα είναι θέμα προοπτικής. perspective που λένε και οι Αγγλομαθείς. Με τη ζωγραφική γεωμετρία θα τα βάλουμε; Το μονο ερώτημα είναι: νοιώθεις συμμετέχων σε αλλαγές ή παρατηρητής σε εγκλήματα; ‘Η για να το κάνουμε χειρότερο: νοιώθεις παρατηρητης σε αλλαγές ή συμμέτοχος σε εγκλήματα;

Φυσικα το δικαίωμα του πολίτη (ο οποίος είναι κυρίως φορολογούμενος-καταναλωτής-θήραμα κατά 99% και 1% όλα τα άλλα που του απομένουν) στην από καιρό προεπιλεγμενη επιλογή κομματικού άρματος και στο κάθε 4 χρόνια ταξιδάκι αναψυχής ως το παραβάν υφίσταται και είναι αναφαίρετο.(ποτέ μη λες ποτέ βέβαια).
Κάτι σαν την επανειλημμένη είσοδο στο σόου ενός ταχυδακτυλουργού,από τον οποίο αγαπά να εξαπατάται αφου πληρώνει εισητήριο για να τον δει να τον κοροιδεύει με τα ίδια τρικ δεκαετίες τώρα. Αιώνες. Βγαίνοντας ενθουσιασμένος απο την τέντα του κάθε φορά μονολογώντας με ένα χαμόγελο κρυφού θαυμασμού: “μα πως το κάνει ο πούστης”;
Ελα ντε…

Προέκυψε και στιχουργός-ή μάλλον στιχούργος- ο Βαγγέλας. Αμετρος,ασύντακτος στίχος,δίχως αρχή και τέλος,-πραγματικός εφιάλτης για όποιον μουσικό- αποτελεί σημείο αναφοράς στην σουρεαλιστική μεταμοντέρνα στιχοπλοκία. Αν τους συγκρίνεις βέβαια με άλλους και άλλους που γίνονται διαδικτυακές επιτυχίες,δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα.  Ουτε οι μεν ούτε οι δε. Είναι σαν να γίνεται διαγωνισμός  γρηγορότερης πτώσης με το κεφάλι από το φαράγγι της Σαμαριάς.

Θα μπορούσε να είχε γράψει τους στίχους αυτούς ο Τσουκαλάς,με αφορμή κάποια συνομιλία του με ΠΑΟΚτζή μετα από νικηφόρο ντέρμπυ με σκορ 6-1.
“Εξαψη”. Τους άρπαξε αμέσως η Νατάσα Θεοδωρίδου,κρατώντας τους σαν κινέζικο βάζο δυναστείας “Ming”,και τους πάσαρε στον Ιακωβίδη να τους “ντύσει” με μουσική πρωτού κρυώσουν,σαν μουσακάς τα μεσάνυχτα. Εκείνος μόλις τους πήρε στα χέρια του,έπεσε ανάσκελα και τον επανέφεραν με κολόνια. “Εντάξει”,είπε στη Νατάσα. “Θα το προσπαθήσω. Αλλά μετά θα κλειστώ σε μοναστήρι για τρία χρόνια  να ξαναβρώ τον εαυτό μου”.
Και ούτω πως, το λυρικό μας πεντάγραμμο εμπλουτίστηκε έτι περαιτέρω.

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε το μυστικό.

-Ποιος έγραψε τους στίχους για την τηλεοπτική σειρά; την ρώτησαν σε εκπομπή τη Νατάσα.
-Ο “Βαγγέλης”,  απάντησε
– Ο  Βαγγέλης…ο γνωστός; ρωτά  απορημένος ο παρουσιαστής.
– Φυσικά.Γιατί απορείτε;
– Γράφει και στίχους ο Vangelis; Νόμιζα ότι μόνο..
– Τί λέτε; Μιλάμε για πολυπράγμωνα. Μάλιστα θα μπούμε στο στούντιο αύριο και οι τρεις να το εκτελέσουμε.
– Αύριο; Είναι εδώ ο κύριος Παπαθανασίου;
– Ποιος είναι αυτός;
– Συγνώμη, γα τον Vangeli δεν μιλάμε…;
– Ναι.
– Τί μου λέτε…! λέει έκθαμβος πάλι εκείνος.
-Αυτό που ακούς φίλε μου! Και το ότι είναι ιδιοκτήτης του καναλιού στο οποίο θα προβάλεται η σειρά η οποία χρηματοδοτείται από το κανάλι του,δεν έχει καμιά σημασία. Πιστέψε με. Μόλις είδα τους στίχους είπα : “Ευτυχώς, δεν ζει ο Τσιτσάνης”. Τέτοιο πράγμα.

– Μισό λεπτάκι τώρα, γιατί θα μας τρελάνετε με τις τόσες ειδήσεις που μας δίνετε.Εννοείτε ότι ο ‘Vangelis” είναι ιδιοκτήτης καναλιού,εδώ στην Ελλάδα;
– Μα… καλά,με δουλεύεις, ετσι; Αστειεύεσαι. του λέει η αϊδός
– Οχι,πραγματικά τώρα το ακούω. Είχα ακούσει για το επενδυτικό μπαραζ που ξεκίνησε η κυβέρνηση πανευρωπαικά,αλλά τέτοιο πράγμα,τώρα το ακούω.Αυτό είναι θαυμάσιο. Ο παγκοσμίου φήμης Vangelis εδω,στα πάτρια εδάφη…

-Ε, εντάξει. Μη τα παραλέμε. Τώρα κανει τα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα. Λογω υπερβολικού επαγγελματικου φόρτου οπως καταλαβαίνετε δεν προλάβαινε. Τώρα όμως που έχει αφήσει στο “πόδι” του τον Κυριάκο ο οποίος έμαθε πια τη “δουλειά”, θα έχει περισσότερο χρόνο.
-Ποιον Κυριάκο;
-Τον πρωθυπουργό μας βρε…μα τι έπαθες εσύ σήμερα;
-Δεν ξέρω, Νοιώθω μια “έξαψη”…Μα κι αυτός…Από τη ΝΑΣΑ στη ΝΑτάΣΑ;
– …Γιατί,δεν κατάλαβα… Εκτόξευση αγόρι μου!

Ετσι γίνονται οι δουλειές. “Γατάκια”.

Αναμένουμε και κάποια συνεργασία με τον Μ.Θεοδωράκη. Εδώ βρήκαν την πόρτα του ο Ρουβάς και ο Ρέμος. Ο Βαγγέλας τώρα.
Ασε που μια τέτοια συνεργασία θα κόψει ψήφους από την αριστερά, διευκολύνοντας τον Κούλη.
Ζούμε για να δούμε ταραχές,γκαζάκια αναποδογυρισμένους κάδους και φωτιές “στους απάνω δρόμους”,κατά την Εκάλη.. Αφού η Ν. Σμύρνη πήρε την θέση των Εξαρχείων,ώρα είναι να πάει ψηλότερα η αντίσταση.

Και αυτοί που φτωχικά στα νότια τρώνε μαριδάκι να κοροιδεύουν απ τους καναπέδες τους ταραξίες των βορείων προαστίων, που αναζητούν μετά μανίας φρέσκο χταποδάκι,κάνοντάς τα όλα λίμπα, κρατώντας πανό με θαλασσινά  απαιτώντας: ” Σαρακοστή για όλους”.

Υ.Γ Παρεμπιπτόντως να πούμε ότι σχεδιάζεται(sic)  σιγα-σιγά η άρση των-καταστρεπτικών έτσι κι αλλιώς- lockdowns. Αλλωστε το επιτρέπουν και οι επιδημιολογικοί δείκτες, οι οποίοι είναι στο “κόκκινο”. Οπως επίσης είναι πολλά άλλα στο “κόκκινο” και πήραν πρέφα ότι δεν θέλει πολύ να γίνει “της Νέας Σμύρνης” γενικά, αφού όλων τα νεύρα-ένθεν και ένθεν-είναι σμπαραλιασμένα και τα ταμεία  και οι τσέπες άδεια.

ΥΓ2: Είχαν μια ανησυχία μη τους πεθάνει στη “βάρδια” τους η Κουφοντίνα (πολύ βολική δήλωση έκανε δεν νομίζετε; Ούτε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ να την έγραφε.  )
Δεν κοιτάνε να κάνουν το σταυρό τους μη πεθάνει τέτοιες μέρες ο Θεοδωράκης  γιατί μετά. όπως είναι αναμενόμενο,αφορμής τέτοιας δοθείσηςδεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Θα γίνει της ποντικούπολης.
Οχι “βάστα Γερούν”. “Βάστα Μίκη” πρέπει να λένε πλέον τα γραβατωμένα ζωντόβολα.

Ο παπατζής κατέβασε την ομάδα μας με 4-2-3-1. Να πεις οτι δεν είχε ξαναπαίξει εναντίον του Βόλου; Δεν μπορείς να το πεις. Αυτό που μπορείς να πεις είναι οτι η ΑΕΚ φυσικά έχασε το κέντρο για κάποια επιθετική ανάπτυξη, αλλά και λόγω υπεροπλίας του αντιπάλου ήταν πολύ κακή στην αμυντική της συνοχή. Αν συνυπολογίσεις οτι η ομάδα σήμερα δεν είχε και πλάγια μπακ, καταλαβαίνεις τι είδες.

Κατ΄αρχάς ένα πολύ κακό παιχνίδι, με φάουλ, διακοπές και χωρίς ρυθμό. Ο Βόλος προσπάθησε να παίξει πιο στρωτά, όμως κι αυτός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τις τελικές του. Μιλάω για κανά τέταρτο. Διότι μετά ο αγώνας έγινε ένα ξυλίκι στον χώρο του κέντρου, που δεν έβλεπες τίποτα. Τίποτα σε συνέχεια.

Η ΑΕΚ είχε σαφώς καλύτερο τον Αλμπάνη μέχρι που χτύπησε, ενώ κι ο Μάνταλος ήταν θετικός. Δυό κούκοι όμως δεν μπορούν να φέρουν την άνοιξη, ούτε και να έχεις την απαίτηση να σκοράρεις με μια μόνο τελική. Μπορεί να έχεις την απαίτηση να πάνε στα αποδυτήρια και να το συζητήσουν χωρίς να έχεις φάει γκολ, όμως όταν έχεις τον Μιτάι μέσα – εγώ ρε παιδιά απορώ τι στο διάολο έχει αυτός ο παίκτης και παίζει ενώ ο Ραντόνια δεν κάνει στον παπατζή -, σου κάνει ένα χαζό πέναλτυ ( ομολογώ οτι δεν το είδα για πέναλτυ ) και τρως την φάπα. Δηλαδή να μην βλέπεις τίποτα και να χάνεις κιόλας. Να πω κάτι παραπάνω για το πρώτο μέρος; Θα το έλεγα αν έβλεπα κάτι. Όσοι από εσάς δεν το είδατε, εκτός από τύχη είχατε και την ευκαιρία να μην διαβάσετε τίποτα εδώ αφού το τίποτα δεν περιγράφεται. Ένα τίποτα που είχε άλλη μια φορά αρχηγό τον Νταντσένκο.

Με το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους, ο παπατζής έκανε δυό αλλαγές. Έβγαλε επιτέλους τον Μιτάι τραβώντας δεξί μπακ τον Λάτσι, και τον Σιμάνσκι. Μπήκε ο Σάκχοφ και ο Σβάρνας. Με τον Σάκχοφ μέσα, φάνηκε οτι ηρέμησε κάπως το παιχνίδι μας, αλλά αυτή ήταν και η παγίδα του Βόλου. Ο αντίπαλος οπισθοχώρησε και πήρε τα ρίσκα του. Το πολύ πολύ να έτρωγε ένα γκολ. Ο παπατζής δεν μπόρεσε να καταλάβει οτι το σύστημα του ήταν το λάθος, κι οτι ο Σιμάνσκι θα έδινε σαν box to box, μεγαλύτερη βοήθεια.

Μην μπερδευόμαστε όμως στις λεπτομέρειες. Το παιχνίδι ήταν σαφώς πιο ενδιαφέρον, με την ΑΕΚ πιο κινητική και πιο δημιουργική, έστω κι αν οι τελικές ήταν ήταν εκτός περιοχής με μακρινά σουτ. Στους ήδη διακριθέντες προσθέστε και τον Λάτσι με τον Σάκχοφ, κι έχετε τις ατομικές βαθμολογίες. Τα γεγονότα ήταν πιο πολύ ψηφιακά, παρά αναλογικά και τα σταχυολογώ :

•  Η καλύτερη ενέργεια του Νταντσένκο ήταν η φάση που έκανε φάουλ και πήρε κίτρινη κάρτα.
• Στο παιχνίδι μπήκε η κυρία Μαχαίρα καθώς και το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ
• Ο Μάνταλος έφαγε μια κουτουλιά την ώρα που πήγε να πουλήσει τσαμπουκά και κέρδισε την κόκκινη κάρτα του αντιπάλου.

Η ΑΕΚ λοιπόν έκανε επιθέσεις, ή νόμιζε οτι έκανε, και ο Βόλος αμυνόμενος, έψαχνε να κρατήσει το σκορ, ή να φύγει με μια ισοφάριση. Μιλάμε για παιδικά πράματα για μια ομάδα που πάει να παίξει μπαράζ με Χριστόπουλο και την κυρία Μαχαίρα. Απέναντι σε ομάδα που δεν είχε κανένα στόχο κι έδωσε το γήπεδο για περίπου 75 λεπτά. Δείχνοντας σου περίτρανα οτι δεν έχεις χαφ κι οτι είσαι καφενείο σε σχέση με το πλήρες ρόστερ. Κι ευτυχώς που τελείωσε το πρωτάθλημα και θα επιστρέψει ο Μπακάκης. Εκεί μας έφτασε ο Μελισσανίδης ο καρνάβαλος.

Ενας υιός εναντίον ενός ιού.Ο περίγυρος,απλά θέατρο επιχειρήσεων.Mε “παράπλευρες απώλειες”. Τσακώνονται στα μαρμαρένια αλώνια,ένας μονοκύτταρος εγκέφαλος με ένα ιϊκό στέλεχος. Η Φύση κρατά την ανάσα της,μαζί με τα γέλια της.

Στην ουσία πρόκειται για ξενιστές οπότε είναι μη αλληλοεξουδετερούμενοι. Και το μικροβιακό φόρτο μεταφέρεται στην κοινότητα αναγκαστικά. “Συναντήθηκαν” χρονικά,για κακή μας τύχη. Σπάνιο μεν,αλλά συνέβει. Το ότι θα την σκαπουλάρουμε με καμιά δεκαριά χιλιάδες νεκρούς γέροντες,-κάπου στα δύο μύρια παγκόσμια- αυτό είναι το καλύτερο σενάριο.
Μιλάμε για Μη-τσοτάκη. Εστω και κατά το ήμιση. Φαντάσου να ήταν και προιόν ενδογαμίας. Μέχρι που θα άνοιγαν οι Επτά σφραγίδες της Αποκάλυψης και θα βλέπαμε τους Επτά καβαλάριδες. Θα έβρεχε κροταλίες. Εκτός και αν…

Και είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα που ενώ-όπως λένε- έχουν φρακάρει οι ΜΕΘ και όλα βρισκονται σε έξαρση,η ηγεσία εξετάζει όχι το αν-αυτό είναι δεδομένο-αλλά το πως και με ποια σειρά θα ανοίξουν ξανά την αγορά,αυτη τη φορά για τουριστικούς λόγους. Μιλάμε για αλληλοδούλεμα.

“Και αν τότε,δηλάδη σε 20-30 μέρες από σήμερα- έχουμε τα ίδια και χειρότερα νούμερα”; θα ρωτήσεις αφελώς. Πτωχέ φορέα του υιού. Υπάρχουν δύο απαντήσεις: α) θα διορθώσουμε -ξανά- τα νούμερα ώστε να συμφωνούν με την απόφαση για άνοιγμα. β) ποιος χέζει τα νούμερα,πάμε να πιάσουμε κανένα φράγκο από τους “κουτόφραγκους” τουρίστες γιατί τα ταμεία είναι άδεια.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να ξανακλείσεις,πριν παρέλθει ο Αυγουστος. Τι θα πεις στους χιλιάδες που θα έχουν έρθει εδώ για ήλιο και μουσακά; Μουσακάς τέλος; Και τι θα τρώει και που; Γαλέτες στο μπαλκόνι; Οχι βέβαια. Αρα μιλάμε για 5 γεμάτους μήνες.
Και ευτυχώς να λέμε που είμαστε και τουριστικός προορισμός.Διαφορετικά θα πηγαίναμε έτσι ως το 2040. Μας έσωσε -και έτσι- ο τουρισμός.

Αλλωστε,θα βρεθεί τρόπος να περάσουν το ότι “καταπολεμάται αποτελεσματικά ο ιός και οι μεταλλάξεις του” είτε με την αποτελεσματικότητα των μέτρων που πάρθηκαν(!) είτε με την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. ( μη ρωτάς “ποια εμβόλια” και “ποιας εταιρείας”. Αρχίδια.Τι σημασία έχει;Τα φράγκα να πέφτουν στα κοντράτα.)

Η Ανοιξη πλησιάζει λοιπόν. Αισιοδοξία παρακαλώ. Εκτός και αν προσελκύσει κανένα άλλο κακό,αυτή η κινητή συμφορά με χωρίστρα.
(λένε ότι ο Σκέρτσος πολύ έχει τρομάξει με το μέγεθος..των συμφορών και πρότεινε να τον πάνε για ξεμάτιασμα.
“ο.κ.” λέει ο πρωθυπουργός-Λίντα Μπλερ. Τον πήγαν λοιπον σε μια μάγισσα.Μπήκαν,τα είπαν,κόπηκε το ρεύμα, καθως έφερνε εκείνη τον καφέ έπεσε και τσακιστηκε.Το ίδιο βράδυ της έκλεψαν τα μετρητα που έιχε φυλαγμένα σε μια κασέλα και την επόμενη μέρα δεν μπορούσε να κουνηθεί απ το κρεβάτι. Ηρθε γιατρός. Διεγνώσθει με σύνδρομο Guillain-Barre.Νευρομυοπαραλυσία.Aσ τα να πάνε στο διάολο. “χίλιες φορές ξανά στα χωράφια να ξεριζώνω πατάτες” πρόκαμε να πει η άτυχη μάγισσα πριν πέσει σε κώμα.

Απο κει και μετά,δεν ξέρω. Νομίζω ότι δεν έχει ξαναεπιχειρηθεί να σταλεί κάπου ξανά. Ο Μακρόν υποπτεύεται ότι το ολοσχερές κάψιμο της Notre Damε σχετίζεται με επίσκεψη του πρωθυπουργού εκεί.Το ελληνικό gargoyle του Μαξίμου,επισκέφθηκε το Παρίσι,την κατοικία του Βολταίρου συγκεκριμένα, που ως γνωστόν ηγοράσθει από το κομπόδεμα χρόνιας Μαρέβειας αποταμίευσης. Τον περιέπαιξε κάποιος Γάλλος εκείνο το μαύρο για το Παρίσι πρωινό,λέγοντάς του: “et où as-tu trouvé l’argent sale”? – που τα βρήκες τα λεφτά μωρή βρωμιάρα”.

Εκεινος,τον αγριοκοίταξε στην αρχή,κατόπιν του χαμογέλασε(αυτό είναι το πρώτο ανησυχητικό σημάδι της ογκούμενης οργής που φτάνει απ΄τα τρίσβαθα της μαύρης ψυχής στην επιφάνεια,στη γλώσσα, ως αρχαία κατάρα με τη μορφή λόγου),απλώνει το αριστερό του χέρι και το ακουμπά στον δεξί ώμο του υβριστή του (γνωστή χειρονομία που βέπουμε και σε πολλές άλλες συναντήσεις του με “απλούς”, “καθημερινούς” ανθρώπους…να δεις πως τους λένε..α,ναι! “ψυκτικούς”) λέγοντας του ένα απόσπασμα από την Αγία Γραφή.Την Καινη διαθήκη και συγκεκριμενα τα λόγια του Ιησού προς τους επικριτές του : “..θα γκρεμίσω αυτόν τον Ναό και σε τρεις μέρες θα τον ανεγείρω ξανά”.
…Ακόμα περιμένουν οι Γάλλοι…
Τέλος πάντων. Μη λέμε άλλα και κουράζουμε.

Προτείνω λοιπόν-για “ακόμα καλύτερο και μεγαλύτερο άνοιγμα” (μη πάει ο νους σου στο πονηρό βρε) της αγοράς, να ταλαιπωρήσουν λίγο ακομα τον ιό,ως να τον κάνουν να αποδράμει,όχι από αδυναμία μετάλλαξής του,αλλά από ασυνεννοησία με τις Αρχές. Γιατι ως τα τώρα, μόνο email δεν στέλνουν στον covid για τα οσα κατα καιρούς σχεδιάζουν. Αναρωτιέμαι δε, μηπως του στέλνουν κι όλας και περιμένουν και “raporto” αι Ελληνικαί Αρχαί για το πως θα προχωρούν κάθε φορά.

– Κύριε ιέ, σας ρωτάει ο υιός,αν μπορούμε να κάνουμε περισσότερα τεστ.
– Φυσικά. Πέιτε του υιού,πως ο ίός είναι σύμφωνος. Αρκεί να ειναι τυχαιοποιημένα και όχι στοχευμένα. Μη μας πάρουν και χαμπάρι ότι και οι δύο μας, ιός και υιός απλά είμαστε για τον κάδο. Δηλαδή άχρηστοι. Δηλαδή “για το μπούτσο”.

Να μιλήσουμε “σοβαρά”:
Παρατηρούμε έξαρση των “lockdowns” τους μονούς μήνες. Μαρτιο-Σεπτέμβριο-Νοέμβριο-Ιανουάριο,ξανά Μάρτιο. Και ύφεση τους ζυγούς. Νομίζω ότι ο covid μας έχει πάρει “πρέφα”.

Καλόν είναι να αλλάξουν σχεδιασμό.
Toυς μονούς μήνες έχουμε έπιβολή και τους ζυγούς άρση. Αυτο στην ορολογία της Φαρμακολογίας ονομάζεται “σχήμα”.
Δεν φαίνεται όμως να δουλεύει και πολύ καλά πλέον,καθώς μάλλον ο ιός πήρε χαμπάρι το σχέδιο του υιου. Και εφορμά τους μήνες που έχουμε άρση.

Μια “τρίπλα-προσποίηση” θα ήταν απαραίτητη για την ανάσχεση του ιού ο οποίος “είναι πιο πονηρός από εμάς” όπως έχουν ήδη παραδεχθεί τα μέλη της επιτροπής λιμοξιολόγων του υιού που είναι επιφορτισμένα με την καταπολέμιση του ιού (ή και το αντίθετο”)

Δηλαδή: α) ή να κάνουν δίμηνο “αυστηρό lockdown” άρα να συμπεριληφθεί και ένας ζυγός μήνας. β) ή να κάνουν Lockdown χωρίς να το ανακοινώσουν και άρα χωρίς να το πληροφορηθεί ο covid ώστε να πιαστεί “στα πράσα” και γ) ή να υποκριθούν ότι θα κάνουν,αλλά τελικά να μη κάνουν και να κάνουν τον μήνα που κανονικά θα ήταν με άρση.
Δε μπορεί. Θα τον πετύχει ο υιός τον πούστη τον ιο- ή το αντίθετο- στα ενδιάμεσα και θα ησυχάσουμε. Στο μεταξύ,πρέπει να κρατηθούμε εμεις ζωντανοί,γιατί σε ποιούς θα ανακοινώσει την έλευση της ελευθερίας ο υιος,αν δεν υπαρχουν σωσμένοι φορείς; Τι είναι ο στρατηγός χωρίς στρατό και το βαμπιρ χωρίς φέρετρο; Τίποτα.
Η ομορφιά της Notre Dame, ηταν τα Gargoyle. Τα οποία δεν στάθηκαν αυτή τη φορά ικανά να την προστατεύσουν.
Φαντάσου για τι Δύναμη μιλάμε.
Καιρός να φεύγω και γω. Ποτέ δεν ξέρεις…Ωρα είναι να λειώσουν τα δάχτυλά μου πάνω στα πλήκτρα, σαν κεριά…