…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Με το χαμόγελο σήμερα στο Περιστέρι. Για καλό παιχνίδι, για ακόμα καλύτερη απόδοση, για μια νίκη γοήτρου, που ίσως γίνει και ουσίας στην πορεία. Βλέπεις ο Κούλης τους έδεσε όλους με τον Ντέμη και προχωράει στα καλσόν. Κι εμείς προχωράμε με τον Απάτσι….

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 3-5-2 και με κάποιο σεβασμό προς τον αντίπαλο. Μια απροσδιόριστη φοβία θα έλεγα. Ο αντίπαλος μπήκε καθαρά αμυντικά λόγω Παντελίδη αλλά κι αρκετά σκληρά. Η ομάδα μας προσπάθησε να παίξει κάποια μπάλα και πήρε τον έλεγχο του κέντρου. Έβγαλε δυό πολύ καλές ευκαιρίες για να ανοίξει το σκορ, που όμως τις πέταξε. Κύριος μοχλός ανάπτυξης ήταν ο Κρίστισιτς και φυσικά το μπροστινό δίδυμο.

Το πρώτο ημιχρόνιο όμως, εκτός από τον Παντελίδη, το χάλασε και ο ανεκδιήγητος Σιδηρόπουλος. Ανεκδιήγητος στον πειθαρχικό έλεγχο. Είναι τρομερό να έχεις 65% κατοχή και να αναπτύσσεσαι, και να τελειώνεις με πέντε κάρτες. Ο αντίπαλος πήρε λιγότερες, του χαρίστηκε μια κόκκινη,  κι αυτό τα λέει όλα. Μια κλωτσοπατινάδα από την μέση του πρώτου μέρους και μετά, χωρίς ρυθμό και με συνεχείς διακοπές λόγω των πολλών φάουλ, που βέβαια έφεραν έναντρομερό εκνευρισμό σε όλους τους παίκτες. Φυσικά η ΑΕΚ ήταν αυτή που αποσυντονίστηκε, όπως συμβαίνει πάντα με την ομάδα που επιτίθεται. Οπότε το θέαμα πήγε περίπατο κι ήταν φανερό οτι το παιχνίδι θα πήγαινε στο ένα γκολ. Αυτό που έχασε ο Σιμάνσκι.

Το δεύτερο μέρος ήταν αυτό που λέμε αίμα και άμμος. Πολύ ξύλο αδερφάκι μου. Η τέχνη πήγε περίπατο και αυτό που έβλεπες ήταν δύναμη στην δύναμη. Είναι χαρακτηριστικό ότι κιτρινίστηκε σχεδόν όλη η ΑΕΚ ( συνέχισε τις μαλακίες ο Σιδηρόπουλος ), την ώρα που είχε επικρατήσει στον χώρο του κέντρου, κι έψαχνε να βρει το γκολ της. Το οποίο ήρθε τελικά από μια πολύ ωραία επίθεση, όπου συνδυάστηκαν οι καλύτεροι σήμερα χαφ : Σιμάνσκι σέντρα και κεφαλιά ο Κρίστισιτς.

Πριν βέβαια ανοίξει το σκορ, οφείλω να πω οτι η ΑΕΚ είχε κινδυνέψει πολύ σοβαρά μια φορά, ενώ ο διαιτητής της αρνήθηκε ένα πέναλτυ, το οποίο υποτίθεται οτι πιστοποιήθηκε από το var. Τέλος πάντων, η αγωνία βάρεσε κόκκινο καθώς η ομάδα οπισθοχώρησε φυσιολογικά , ενώ έμεινε μπροστά να παλεύει μόνος με όλη την άμυνα του Ατρόμητου, ο πάρα πολύ καλός Λιβάγια. Και μιλάω για αγωνία, διότι η ΑΕΚ δικαιούτο αυτή τη νίκη σήμερα.

Έβγαλε μια σκληράδα στο πολύ δυνατό παιχνίδι του αντιπάλου, σε μια δύσκολη έδρα. Έδειξε υπομονή στα χτυπήματα και στην μαζική άμυνα της χαλκηδόνας, ενώ ακόμα κι όταν προηγήθηκε έψαξε πολύ όμορφα την κόντρα, και δημιούργησε κι άλλες ευκαιρίες για να κλειδώσει το ματς πιο γρήγορα από τα έξι λεπτά της καθυστέρησης που κράτησε ο μαλάκας. Έπαιξε τέλεια το σύστημα του Καρέρα, που μάλλον βιάστηκε με τον Αραούχο, το οποίο εμπλουτίστηκε στην πορεία από τον Βέρντε, που έδωσε πιο πολύ πλάτος στην επίθεση, κι έτσι σημειώθηκε το γκολ.

Δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες ποιότητας βέβαια ο αγώνας, αλλά ήταν από αυτόυς που σε γεμίζουν και σε κρατάνε στην τσίτα. Διότι τα χαίρεσαι αυτά τα παιχνίδια, που γίνεται κατάθεση ψυχής. Κι αυτό το έκανε και με το παραπάνω η ομάδα, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, φτάνοντας σε πολύ ψηλά επίπεδα κατοχής της μπάλας, αλλά και σε αυτοματισμούς όταν βρήκε κάποιους παραπάνω χώρους όταν ο αντίπαλος έμεινε με δέκα. Συγχαρητήρια λοιπόν στο τεχνικό τημ αλλά και στους παίκτες. Η ΑΕΚ πλέον έχει γίνει ομάδα και παίρνει δίκαια αυτά που παίρνει στο γήπεδο.

O Koυλοκυριάκος “απέιλησε” με “μνημόνιο” τους “νταβάδες”. Δηλαδή από βήματος ξιφουλκεί σα την πλύστρα στην αυλή καθώς πλένει τα σώβρακά των.
“Μνημόνιο”; Τι καλή ιδέα. Μα για στάσου…αυτό δεν υπάρχει από το 2016;
Υπό στενό έλεγχο και επιτροπεία -υποτίθεται- βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο με ΟΥΕΦΑτζίδες παρατηρητές,με ξένους αρχιδιαιτητές και διαιτητές σε κύρια ματς. Με “Χούφτελ” και “Μπούχτελ” πάνω από το κεφάλι των νταβάδων “και καλά”. Δηλαδή απλά με τύπους που με αφορμή την κάποια “εξυγείανση” έχουν βρει παχυλούς μισθούς και ζουν ως αργόσχολοι σε μια ηλιόλουστη χώρα. Διακοπές κάνουν οι άνθρωποι και καλά κάνουν.

Πόσες “απειλές” “Grexit” έχετε ακούσει; Να τις μετρήσουμε τώρα; Μακάρι να συμβεί. Και άντε και συμβαίνει.Τι αλλάζει; Αρκεί να παρθεί μια “Θετσερική απόφαση” όταν υπάρχει δύο “μικρά” προβλήματα: α)Δεν αποτείνεται σε 10.000.000 Αγγλούς αλλά σε 10.000.000 νεοέλληνες. Που σημαίνει πως ότι και να αποφασιστεί είναι πρακτικά ανεφάρμοστο. Δεν υπάρχει έδαφος. ΚΑι β) Δεν διαφαίνεται κάποιο σοβαρό και μακροχρόνιο όφελος,εκείνων που ζητάς να παρέμβουν.

Το ΑΠΑΝ είναι η πολιτική βούληση που σημαίνει η πολιτική Δυναμική του Κράτους. Ποια είναι η δεδομένη πολιτική-με την ευρεία έννοια-δυναμική του ελληνικού κράτους; Δηλαδή η ισχύς του ώστε να κάνει πράξη τα εκάστοτε εξαγγέλοντα -οποιαδήποτε- “δρακόντια μέτρα”; ΚΑΜΙΑ. Περιορίζονται απλά στα “δρακόντια” μέτρα κατά των καφενείων για το κάπνισμα.

Οι λόγοι εύκολα μπορούν να αναζητηθούν κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν του ελληνικού κράτους. Το οποίο δεν “αυτοσυστάθηκε” ως απάντηση σε μεγάλες ευκαιρίες (π.χ. Μεγ. Βρεττανία, Κεντρικές αυτοκρατορίες της Ευρώπης,Αψβούργοι, Αυτοκρατορική Ρωσσία, ή οι ΗΠΑ πρόσφατα κλπ),αλλά ως κρατικό μόρφωμα υπό έξωθεν οδηγίες. Και μάλιστα έχοντας μια κακή “κληρονομιά” 400 χρόνων Οθωμανικής κατοχής. Είχαμε-έχουμε- και αυτήν την ατυχία: Να συνορεύουμε με Τούρκους και όχι με όχι με κάποιο Σαξονικό, Φράγκικο ή Σκανδιναυικό φύλο. Τί να κάνουμε.Είμεθα άτυχοι σε αυτό. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε. Ενας ηλιόλουστος αχταρμάς.

Οι νεοέλληνες,έχουν “αντικαταστήσει” τους Τούρκους και την Υψηλή Πύλη με το Κράτος,στο μυαλό και στην συνείδησή τους. Και τα δύο τα αντιμετώπίζουν ως εχθρούς. Ως κάτι που πρέπει να παταχθεί,ή στην καλύτερη να γινει συγκερασμός μονον οταν υπάρχει συμφέρον.Και φυσικά απ την άλλη πλευρά οι “Κρατικοί” έχουν τα ιδια χαρακτηριστικά με τους αποχωρίσαντες “Μπέιδες” Τούρκους. Οι οποίοι δεν έφυγαν κατά βάση ΠΟΤΕ.

Ο β) λόγος είναι το Οφελος. Ο “κινητήριος λόγος” δηλαδή.
Θα “εφαρμόσει” λοιπόν ΤΙ και ΠΟΙΟΣ σε ΠΟΙΟΝ; Δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑΝ απολύτως λόγο να “βελτιώσουν”-ποσο δε μάλλον να αναδιοργανώσουν εκ βάθρων- το ελληνικό πόδόσφαιρο “οι ξένοι”. Σε Τι ακριβώς θα τους χρησιμεύσει (εφόσον μιλάμε καθαρά για χειριστικούς ανθρώπους που αποσκοπούν στο κέρδος οποιασδήποτε μορφής ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ.)

Μια χούφτα μαλάκες σε κάποια γωνιά των Βαλκανίων βουρλίζονται αναμεταξύ τους και δεν μπορούν να χωρίσουν δυο γαιδουριών αχυρα. Οπως σε όλα,έτσι και στον επαγγελματικό αθλητισμό και ιδιάιτερα στο ποδόσφαιρο, έχουν φτιάξει μια γούρνα όπου κυλιούνται,γιατί ΑΥΤΟ τους εξυπηρετεί. Γιατί θα πρέπει αυτό να αλλάξει; Γιατι θα πρέπει αυτό να γίνει βίωμα των “έξω”; Γιατί αυτό να είναι αδήριτη ανάγκη των Ευρωπαίων για αλλαγή;Που τους ζημιώνει αυτό που συμβάινει εδώ και δεκαετίες; Που και πόσο θα οφεληθούν σε όποια πραγματική και εκ βάθρων αλλαγή (πέρα από ημίμετρα,φτιασιδώματα και εφήμερα βολέματα που επιχειρούνται κατά καιρούς,μόνο και μόνο για να βολευτούν οι εκάστοτε “νταβάδες”);
Πέρα απο την επιδερμική-καλή ώρα- παρέμβαση, μονο και μόνο κάποιοι τυχεροί “Χούφτελ” να απολαμβάνουν κρασί ήλιο και θαλασσα αμοιβόμενοι αδρά; ΚΑΝΕΝΑΣ αλλος λόγος.

Τις αλλαγές τις επιφέρουν αυτοί που μπορούν, υπό την προυπόθεση ότι υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο. Οταν δεν υπάρχει ανάγκη,τίποτα δεν γίνεται. Είναι Φυσική Εντολή. Κανένα ζώο δεν καίει ΟΥΤΕ μια θερμίδα παραπάνω από όση χρειάζεται πραγματικά να καεί,αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, όπως διαφυγή κινδύνου, κυνηγι θηράματος,ζευγάρωμα κλπ. Εναι η αρχή διατήρησης της ενέργειας.

Στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει τίποτα από τα παραπάνω. Δεν υπάρχει κανένα όφελος των “έξω” να διορθώσουν, να ανατάξουν κάτι εδώ “μέσα”.
“Και οι μέσα δεν μπορούν μόνοι τους;” Σωστή ερώτηση. Απάντηση: Δεν ξέρω αν μπορούν,πάντως ξέρω ότι ΔΕΝ επιτρέπεται. Ελπίζω να είναι κατανοητό.
Η χώρα- ή καλύτερα το κράτος- βρίσκεται υπό μνημονιακή κατοχή-κάθε είδους- από τους πραγματικούς “ιδιοκτήτες” εδώ και κάμποσες δεκαετίες. Σε λίγο γιαρτάζουμε 200 χρόνια μάλιστα. Οι ένδον διαχειριστές των έξωθεν συμφερόντων γνωστοί κατά κόσμον και ως “Κοινοβουλευτικοί” το 2021 θα ανοίξουν σαμπάνιες και θα ρίξουν σερπαντίνες.

Δεν αρκεί λοιπόν να “φωνάξεις τους έξω” ως μωρά παρθένα να σε “φτιάξουν”. Πρέπει να υπάρχει και λόγος ώστε οι οφελιμιστές και πραγματιστές επικυρίαρχοι να πειστούν ότι πράγματι,εδώ υπάρχει μια ευκαιρία κέρδους. Η ότι εδώ υπάρχει ζημία που πρέπει να διορθωθεί,γιατί “ακουμπα” σαν ντόμινο σε άλλα μεγαλυτερα και εμποδίζουν κάποιους σχεδιασμούς. Μάλλον βολεύουν θα έλεγα,τα ελληνικά ποδοσφαιρικά χάλια,ένθεν και ένθεν.
Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο “ασημικό” να πουληθεί,ή να μπει ενέχυρο έστω, στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλώντας για το χώρο του ποδοσφάιρου. Εϊναι τόσο “Τούρκοι” οι Κρατικοί που βολευονται με τον αργιλε.
Οπότε δια αυτό και δεν εκκινούν οι -οποιες- διαδικασίες. Ούτε και εκκινήθησαν στο παρελθόν. Και ούτε προβλέπεται να εκκινηθούν εις το απότερο μέλλον.

Δεν έχει λοιπόν κάποιο νόημα πιστεύω να αποζητάμε μανιωδώς να “εφαρμοστούν Θατσερικοί” νόμοι. Είναι και άτοπο-κυριολεκτικά και μεταφορικά,αλλά και δίχως κάποιο όφελος,από εκεινους που θα επιχειρησουν την όποια σοβαρή αναδιάταξη. Η τουλάχιστον δεν τους έχουμε πείσει σοβαρά ότι με κάτι τέτοιο θα έχουν κάποια οφέλη.

Αφού οι χοίροι συνεχίζουν να χαίρονται τα λασπόλουτρα,και οι φάρμερ καλοπερνάνε, ποιος και διατί να τους μιλήσει για το Ultrex;

Είμαστε στην σκιά του πολιτικού οπαδισμού πλέον. Εκεί που οπαδοί άλλου τύπου πιστεύουν οτι την χώρα την κυβερνάει ο Κούλης κι όχι οι επιχειρηματίες. Στην σκιά της άμεσης διακοπής του πρωταθλήματος και στην σκιά της ωμής παρέμβασης στην δικαιοσύνη. Είναι τρομερό σε μια κάτα βάση ηλιόλουστη χώρα να υπάρχουν τόσες σκιές. Πού είναι ο ήλιος; Στον ερχομό του παικταρά αλλά και στη ρεβάνς του κυπέλλου.

Στην οποίαν η ΑΕΚ κατέβηκε, μάλλον πλέον με την φιλοσοφία του Καρέρα : 4-3-3 και με αρκετές αλλαγές. Το σίγουρο είναι οτι ο Ολιβέιρα είχε πάλι ενοχλήσεις – απόλυτα φυσιολογικό για παίκτη που ούτε ο ίδιος δεν κοστολογεί τον εαυτό του στα 6 εκατομμύρια -, όπως και σίγουρο είναι οτι στο γήπεδο υπήρχαν δέκα χιλιάδες φίλαθλοι.

Η ομάδα μας ήταν αρκετά καλή. Μαρκάρισε ψηλά με σκοπό να αναγκάσει την άμυνα του Αστέρα να μην μπορέσει να κατέβει μέχρι το κέντρο σωστά. Πήρε το κέντρο με τον σπουδαίο Κρίστισιτς αμυντικά, ενώ η πίσω τετράδα φαινόταν πολύ σταθερή. Έβγαλε μπόλικες καλές επιθέσεις κυρίως από τον άξονα και δεν κινδύνευσε πουθενά πίσω. Είχε και την ρέντα που χρειάζεται όπως πάντα, και σκόραρε πολύ γρήγορα δυό γκολ, στην ουσία κλειδώνοντας την πρόκριση.

Το υπόλοιπο δεν ήθελε πολλά. Έναν κοντρόλ ρυθμό για να υπάρχουν δυνάμεις και για την Κυριακή, μια προσοχή στα μαρκαρίσματα και μια καλή εκμετάλλευση των χώρων που θα υπήρχαν. Το έκανε άψογα, κι αν κάποιος μπορούσε να σκοράρει ξανά, αυτοί θα ήμασταν εμείς. Όπως εμείς ήμασταν που βγάλαμε μια ψυχραιμία στο αναίτιο σκληρό παιχνίδι του αντιπάλου, που έσπασε το χέρι του Παουλίνιο και μοίρασε μπόλικες κλωτσιές στα καλά καθούμενα.

Το πρώτο μέρος γενικά ήταν καλό σαν στήσιμο και σαν εκμετάλλευση του σχεδίου του προπονητή μας, που μόνο τυφλός δεν βλέπει οτι έχει βελτιώσει την ομάδα, ενώ έχει εμπνεύσει και παίκτες όπως ο Κρίστισιτς, ο Αλμπάνης, ο Σβάρνας  και ο Βέρντε. Αυτούς έχει, δεν έχει υπερόπλα. Η ΑΕΚ έπαιξε απλά και μεθοδικά, πήρε αυτό που ήθελε, ενώ δεν ήταν υπεύθυνη για τον ρυθμό αφού τα πάμπολλα φάουλ δεν της έδωσαν κάποια παραπάνω ευκαιρία. Οπότε κράτησε κι εμάς σαν τηλεθεατές, όχι διότι βλέπαμε υπερθέαμα, αλλά τουλάχιστον βλέπαμε σωστή μπάλα.

Το δεύτερο μέρος, δεν έκρυβε εκπλήξεις. Η ΑΕΚ τράβηξε ακόμα μεγαλύτερο φρένο στην έκρηξη και την ταχύτητα, ενώ ο Αστέρας άφησε λιγάκι τα σκληρά μαρκαρίσματα και είπε να παίξει λίγο μπάλα. Και σε αυτήν την μορφή παιχνιδιου, η ομάδα μας ήταν καλύτερη κι έβγαλε κάποιες πολύ ωραίες επιθέσεις με τελικές, πού όμως δεν είχαν αποτέλεσμα. Εντάξει βλέπαμε για κανά μισάωρο αυτούς που είχαν πετύχει τον στόχο, και τους άλλους που δεν ξέρανε γιατί τους φέρανε να παίξουν και σε αυτόν τον θεσμό. Με στόχο να μην πέσουν – στόχος που θα είχε ολοκληρωθεί με βάση τον προηγούμενο νόμο -, τι να κουράζονται τώρα;

Τους παίκτες που κατέγραψα πριν, τους πλαισίωσαν και οι Μάνταλος, Βράνιες και Σιμάνσκι, οπότε είχαμε αυτό που ζητάγαμε καιρό τώρα : Την ομάδα. Ομάδα, που όπως και να το κάνεις δεν γίνεται τυχαία. Κάποιος την φτειάχνει. Και κάποιος της δίνει κάποια χαρακτηριστικά. Ο προπονητής δηλαδή, που εμένα με κάνει πολύ χαρούμενο. Διότι ήταν ζηλευτές οι αλληλοκαλύψεις, ορατότατοι οι αυτοματισμοί, αλλά και απόλυτα θετικοί οι παίκτες στην τακτική που διδάχτηκαν. Μάλλον κατάλαβαν στην εταιρεία οτι χρειάζεται και μια κανονικότητα. Η οποία κανονικότητα, κάνει να φαίνονται καλοί, ακόμα και παίκτες που σαν χαρακτηριστικά δεν είναι σπουδαίοι.

Μην λέμε όμως πολλά. Το παιχνίδι συνέχισε να είναι καλό για επίπεδο αδιαφορίας για τον σκοπό, και για την χώρα αυτήν, που όλοι έχουν σκοπό αλλά τον θέλουν άκοπα. Οι παίκτες μας έτρεξαν όσο απαιτείτο και κράτησαν τις θέσεις τους για την πρόκριση, που ήρθε δίκαια βάσει της απόδοσης των δυό αντιπάλων και στις δυό αναμετρήσεις. Βγάλανε σωστές άμυνες στο κέντρο, βγάλανε σωστές επιθέσεις ή αντεπιθέσεις, κυριάρχησαν, και αν απειλήθηκαν, ήταν με μία τελική του Αστέρα με ένα σουτ υπό πίεση και από την γραμμή της περιοχής. Πολύ ενδεικτικό αυτό που λέω για την δουλειά που έχει γίνει στην ανάσχεση. Είπαμε : Τουλάχιστον είδαμε σωστή μπάλα και φυσικά δίνουμε συγχαρητήρια σε όλους. Διότι μας πέρασαν δυό ποδοσφαιρικές ώρες στον ήλιο, μπροστά στις σκιές που θα φέρουν τα ανθρωπάκια που χειροκροτάνε την δημοκρατία.

Ανοίγεις την εφημερίδα και διαβάζεις : Σκύλος δάγκωσε άνθρωπο. Θα συνεχίσεις το διάβασμα; Όχι βέβαια. Το ζωντανό είτε αναίτια είτε όχι, έκανε κάτι το φυσιολογικό για την φύση του. Αξία θα είχε η ανάποδη είδηση : Άνθρωπος δάγκωσε σκύλο. Εκεί, όλο και κάτι θα ψιλοδιάβαζες. Στοιχεία δηλαδή για τον άνθρωπο, που δεν χρησιμοποίησε άλλα μέσα που διαθέτει αλλά το στόμα του.

Ο Σαββίδης έχει στην ιδιοκτησία του δυό ομάδες. Και η ΕΕΑ πρότεινε την ποινή του υποβιβασμού για Ξάνθη και ΠΑΟΚ. Θα συνεχίσεις το διάβασμα; Μόνο αν είσαι τουρίστας που ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν είσαι γηγενής και παρακολουθείς το πρωτάθλημα εδώ, απλά προχωράς σε άλλη είδηση. Ξέρεις πολύ καλά οτι υποβιβασμός δεν πρόκειται να γίνει. Όπως δεν έγινε όταν ο πιστολάς Σαββίδης μπούκαρε στο γήπεδο, όπως δεν θα γίνει με την παράνομη ΑΜΚ του ΠΑΟΚ, όπως φυσικά δεν έπαθε τίποτα κι ο Ολυμπιακός ενώ ο ιδιοκτήτης του έχει τρία χρόνια απαγόρευσης ενασχόλησης με την μπάλα.

Η κυβέρνηση ψάχνει φυσικά να δικαιολογήσει όσα πρόκειται να γίνουν. Δεν καταλαβαίνω σε ποιόν θέλει να δικαιολογηθεί. Στους οπαδούς του Πανιώνιου και σε αυτούς του ΟΦΗ; Από αυτούς εξελέγη στους θώκους της διαφθοράς; Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί το ψάχνει. Στην Ελλάδα κυβερνάει, που δεν χρειάζεται κάποιος σοβαρός λόγος εξήγησης. Λες απλά είμαι λαμόγιο και καθάρισες. Λες να παρεξηγηθεί κανάς Έλληνας που ψήφισε παλιά ΠΑΣΟΚ ή λες να βγει από τα ρούχα του ο τέως χρυασαυγίτης ή ο συριζαίος που τώρα ψήφισε νέα δημοκρατία.

Και όσο βέβαια προσπαθείς να δικιολογήσεις την κωλοτούμπα και το πήδημα του νόμου, τόσο αλλιώνεις και τις λέξεις και τους άλλους θεσμούς, που φυσικά θεωρητικά υπάρχουν στην χώρα αυτή. Άκου η ΕΕΑ είναι γνωμοδοτικό όργανο. Αυτό το είπε το νούμερο ο Αυγενάκης, που για κάποιο λόγο βρέθηκε να τον βρίζουν και οι γαύροι του βορρά αλλά και του νότου. Αυτό ήθελε πραγματικά μεγάλη προσπάθεια αλλά το κατώρθωσε και φυσικά άκουσε τα εύσημα από τον Κούλη : του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Όπερ σημαίνει οτι πάμε για άλλα.

Όπως πάμε και τώρα για άλλα : Μια κατεπείγουσα νομοθετική ρύθμιση για να μην υποβιβαστεί ο ΠΑΟΚ. Μια ρύθμιση που ήταν γνωστή τοις πάσι, αφού η ΕΕΑ την είχε ψιθυρίσει εκεί που έπρεπε. Οπότε και το πανό στην Τούμπα ήταν έτοιμο – προκλητικότατο για τον Μελισσανίδη καθαρά ( μόνο οι μικρές ομάδες πέφτουν κατηγορία ) – αλλά και η ρύθμιση ήταν έτοιμη για να πάει στην βουλή σήμερα. Από έναν Κούλη για τον οποίον δήλωνε ο Σαββίδης οτι δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός, κι όταν έγινε πλάκωσε τις συναντήσεις μαζί του από την πίσω πόρτα του Μαξίμου για να προχωρήσει ο Ρώσσος στις απανωτές αγορές του στην μπανανία, που ο Κούλης τις ονομάζει ανάπτυξη.

Βέβαια ο τόπος δεν μπορεί να διχαστεί ξανά λόγω ποδοσφαίρου. Πρέπει να μείνει ενωμένος μέχρι τον οριστικό διχασμό του εν όψει συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου. Εκεί δυστυχώς δεν θα μπορούμε να κάνουμε και πολλά για την συνεκτικότητα του αφού το οικόπεδο ανήκει αλλού. Οπότε ας είναι διχασμένο το πόπολο για εξωτερικό παράγοντα. Μέχρι τότε, ας ρίξουμε ένα μπατσάκι στον Ρώσο πιστολά, ας πάρει το πρωτάθλημα ο γαύρος, μπορεί την ΑΕΚ να την βολέψουμε με κάνά φλυτζάνι κυπελλικό και ο Αλαφούζος ας σβήσει την ποινή την ευρωπαϊκή του. Ο Ζαγοράκης τι να κάνουμε θυσιάστηκε. Βρε τον μισθό του θα τον παίρνει;

Όπως θα τον παίρνουν και οι εισαγγελείς που δεν θα μπορούν να δράσουν αυταπάγγελτα. Να ρωτήσουν ρε αδερφέ, αν αυτή η νομοθετική ρύθμιση έχει αναδρομικό χαρακτήρα. Να ψάξουν λοιπόν αν το πρωτάθλημα αλλοιώνεται με την πολυϊδιοκτησία. Ή μόνο τα στημένα τους ενδιαφέρουν που μέχρι την δικαστική τους επίλυση, ή έχουν παραγραφεί ή κανείς δεν θυμάται τι έγινε τότε. Ναι, δεν κάνουμε πλάκα. Η δικαιοσύνη στην Ελλάδα απονέμεται με παραγραφές.

Τρέχει κάτι; Όχι βέβαια. Το είπε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης αυτής. Κάποιος Πέτσας : Η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται. Τι είναι ο Πέτσας; Πολιτικός και εκπρόσωπος πολιτικών. Άρα τι λέει; Την αωμή αλήθεια αρκεί η είδηση να διαβαστεί σωστά. Τι θέλετε να κάνουμε; Εκβιαζόμαστε καθαρά και υποκύπτουμε. Κυβερνάμε την πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη, μας κρατάνε από χίλιες μπάντες οι φεουδάρχες που κάνουν κουμάντο εδώ, και προκειμένου να έχουμε ένα μισθουλάκο και μια τίμια κηδεία από φυσικά αίτια κι όχι από ενέργειες των γκάνγκστερ, πάμε σε μια νομοθετική ρύθμιση, που την θέλει ο Ρώσσος αφού κράτησε τους μακεδονομάχους και μας δώσανε την ψήφο τους. Και τώρα τα κρατάει που θα σκίζαμε την συνθήκη των Πρεσπών, κι άρα χρωστάμε.

Και φυσικά εδώ, χρωστάνε όλοι. Οπότε ούτε οι Ολυμπιακοί να εξεγείρονται, ούτε να σκίζουν τα ιμάτια τους Αεκτζήδες και Παναθηναϊκοί. Διότι και ο Αλαφούζος παρέμεινε στην κατηγορία με την αβάντα των άλλων, και ο Ολυμπιακός είναι στο απυρόβλητο, αλλά και η ΑΕΚ πήρε 20 μύρια για το γήπεδο, και ίσως πάρει κι άλλα. Και το οτι χρωστάνε όλοι, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Εδώ χρωστάει ο πλανήτης πέντε φορές το ΑΕΠ του και δεν ασχολείται κανένας με ποιόν δάνεισε όλα αυτά τα λεφτά.

θα μου πεις τώρα λοιπόν, αφού δεν θεωρείς είδηση τα αλισβερίσια των πολιτικών με όλους τους πιστολάδες κάθε τομέα, κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, πώς έγραψες αυτό το κείμενο; Θα σου απαντήσω. Αν εφαρμοζόταν ο νόμος, θα είχα τίποτα να γράψω; Μπορείς να γράψεις κάτι για το αυτονόητο; Όχι βέβαια. Ε, κάπως έτσι έγραψα κι εγώ σήμερα με την προσμονή και την ελπίδα, ο πόλεμος μεταξύ των γκάνγκστερ να γίνει επιτέλους πιο ορατός και νάχουμε και κάτι να ασχολούμαστε. Μας κούρασε η τηλεόραση που διακόπτει το πρόγραμμα για να δείξει 300 άεργους σε ζωντανή σύνδεση για την εκλογή της προέδρου της δημοκρατίας, που όλοι ξέρανε οτι θα βγει παμψηφεί. Όπως βέβαια μας κούρασε ήδη κι ο Κούλης με το παρεάκι του που μιλάει για μια άλλη Ελλάδα. Ας μιλήσει καλύτερα για τον πάτο του βαρελιού που βλέπει πλέον πολύ καλά. Ένα βαρέλι γεμάτο σκατά που τα πετάει έξω την ώρα που κολυμπάει κι αυτά πάνε στα μάτια της ανεξάρτητης δικαιοσύνης.

Καμιά σαρανταριά χιλιάδες κόσμος πήγε στο γήπεδο αυτήν την ψιχαλιστή βραδυά. Να δει το ντέρμπυ των ονομάτων. Κακά τα ψέματα η κύρια προσπάθεια θα ήταν του Ολυμπιακού να μην χάσει βαθμούς. Η ΑΕΚ προσπαθεί να βρει τι της λείπει και να φτειάξει κάτι για του χρόνου. Με στόχο το κύπελλο αν πάρει κάτι φέτος.

Με 4-3-3 κατέβηκε η ομάδα, που φυσικά ήταν ολοκληρωτικό λάθος. Όταν μια ομάδα μπαίνει χωρίς τον κλασσικό της κορμό – δεν έχει σχέση η ποιότητα – σημαίνει οτι πάει να εξυπηρετήσει κάποιο τερτίπι. Σαν την γκόμενα που δεν το έχει αλλά το παίζει χαριτωμένη μπας και την κοιτάξει κανάς ξέμπαρκος. Φυσικά η ομάδα μας χάθηκε στο τερτίπι αυτό, αφού τα στοιχεία του ψηλού πρεσαρίσματος αλλά και η όποια διάθεση για επιθετική δημιουργία, απλά δεν είχε έκφραση. έφτανες στην γκόμενα και διαπίστωνες οτι έχει κυτταρίτιδα.

Ο προπονητής διόρθωσε όμως το σύστημα αυτό με το οποίο είχε αιφνιδιασθεί είναι αλήθεια ακόμα κι ο αντίπαλος. Το γύρισε σε ένα μπέρδεμα ή σε ένα 4-4-1-1. Μπήκε μέσα ο Ολιβέιρα και πήγε αριστερά ο Λιβάγια. Δεν άλλαξε τίποτα βέβαια σε ένα παιχνίδι που διακρίθηκε στις προσωπικές μονομαχίες και ποιός είναι πιο γερός στα τράκα.

Τράκα και στρακαστρούκα ήταν το πρώτο μέρος. Με τον Ολυμιακό πιο επικίνδυνο χωρίς όμως ουσιαστική φάση. Η ΑΕΚ έψαχνε να βρει πατήματα και φυσικά να παίξει κάτι που δεν το είχε προπονήσει. Ο Σιμάνσκι βασικός με μόλις μια εβδομάδα προπονήσεων; Αλλαγή συστήματος τόσο γρήγορα; Τι να περιμένεις; Αυτό που είδες. Κλωτσοσκούφι με τον αντίπαλο να προσπαθεί να κάνει κάτι και την ΑΕΚ να έχει κορυφαία γραμμή της, την τελευταία : Την αμυντική της με κορυφαίο τον Βράνιες. Χωρίς κατοχή μπάλας, με αναιμική επίθεση, με πανικόβλητο κέντρο και φυσικά μηδενική επίθεση. Θα μπορούσες να μιλήσεις για εμφανή διαφορά ποιότητας ή χρημάτων, αλλά κι αυτό ακόμα δεν φάνηκε. Αυτό που φάνηκε είναι ένα κακό θέαμα όσο κι αν η ΑΕΚ βρήκε κάποια ισορροπία στις γραμμές της.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με την ΑΕΚ πιο ζωντανή. Είναι εκεί που παίρνει θάρρος ο επίδοξος εραστής και σου λέει οτι ελέγχω την γκόμενα. Ένα δεκάλεπτο ήταν αυτό. Το παιχνίδι ξαναγύρισε στην διαφορά ποιότητας. Είσαι εραστής με τον Ολιβέιρα και τον Βέρντε μπροστά; έχοντας μάλιστα παροπλίσει τον Λιβάγια στα αριστερά; Η τύχη σου είναι δεδομένη. Όπως και η δουλειά σου στις προπονήσεις. Αν κρατήσεις το σλιπάκι σου, το κράτησες.

Ένα επίσης πολύ κακό παιχνίδι είδαμε, και φυσικά σε αυτό φταίει ο Ολυμπιακός. Που δεν μπορούσε να συνδυαστεί. Που είχε μια τρομερή ευκαιρία με το δοκάρι του, αλλά δεν είχε τίποτε άλλο. Καμία δημιουργητικότητα στο κέντρο και καμία φαντασία στην επίθεση. Με υποψίες φάσεων και με μία ανούσια κατοχή της μπάλας. Όσο κι αν φόρτωσε η ομάδα του με ποιοτικούς και μεσοεπιθετικούς.

Αυτό όμως είναι δικό του πρόβλημα. Το δικό μας είναι οτι αμυνθήκαμε πολύ πίσω και φυσικά δεν κρατήσαμε τίποτα στο κέντρο. Για επίθεση δεν μιλάω. Κι άρα δεν μπορώ να μιλήσω για τελικές. Αυτό μπου μπορώ να πω είναι οτι στην αμυντική προσπάθεια, είχαμε έξοχους τον Λόπεζ και τον Οικονόμου ( έχω μιλήσει για την άμυνα αλλά όταν παίζει παίκτης με σπασμένη μύτη θέλει μνεία ), όπως και τον Σιμόες με τον Κρίστισιτς. Ήταν συγκινητικοί όλοι, ειδικά όταν φάγαμε την κόκκινη και πλέον η ομάδα γύρισε σε βωμούς και εστίες.

Κι έλα να μου πεις, σε παλιό Αεκτζή, αν είσαι χαρούμενος. Που πήρες έναν πόντο; Που δεν είδες τίποτα αλλά μια φουλ άμυνα μπας και χαρούν τα χάπατα στην κερκίδα; Αλήθεια, χάρηκαν τα μαλακισμένα που φωνάζανε; Τι με νοιάζει; Εμένα με νοιάζουν αυτά που είδα. Ένα χάλια παιχνίδι με την ΑΕΚ να παίζει άμυνα λες κι απέναντι της είχε κάποια ευρωπαϊκή ομάδα ή οτι κέρδισε κάτι με αυτή την εμφάνιση, εκτός από το να δώσει ένα προβάδισμα στον Ρώσσο. Κάτι άλλο δεν βλέπω εγώ. Το να πεί κάποιος οτι έπαιξε για την ιστορία της, εγώ τα ακούω βερεσέ. Κι ο νοών νοείτω.

Και δεν κερδίσαμε τίποτα κι εμείς σαν θεατές. Ίσως μόνο οτι δεν πήγαμε στο γήπεδο. Κάτι είναι κι αυτό βέβαια και σε σημαδεύει και στο κάνει και θέση ισχυρή μέχρι να πεις οτι θεωρητικά μπορείς και κάτι να κοντράρεις. Οτι έχεις τα όπλα δηλαδή. Και να παρηγοριέσαι βέβαια με τον Ολυμπιακό. Που αν αυτή η ομάδα δεν μπορεί να κερδίσει αυτήν την ΑΕΚ, πραγματικά τι ψάχνει να κάνει; Αλλά είπαμε, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Αν ο εραστής τελικά δεν την ρίξει την γκόμενα, ή έχει άλλους λόγους ή πραγματικά δεν μετράει.

Υγ. Για να το πω πιο καθαρά, για όποιον δεν κατάλαβε. Η ΑΕΚ ήταν για λύπηση σήμερα.

Εμβόλιμη αγωνιστική σήμερα, που συναντήθηκαν οι επενδυτές και εγγυητές, με πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. Στον Βόλο απέναντι στην καλή τοπική ομάδα. Ένα ενδιαφέρον που μεγαλώνει αφού η ΑΕΚ θα έχει ένα εκτεταμένο rotation καθώς και την πρώτη συμμετοχή του Σιμάνσκι. Είναι από αυτά τα παιχνίδια που μπορείς να δεις την προπονητική δουλειά αλλά και το τεχνικό τημ να δει ποιοί θα πάρουν κάποια ευκαιρία.

Η ομάδα παρατάχθηκε με το αναμενόμενο 3-5-2 και τήρησε μια πολύ παλιά παράδοση : Όσο λιγότεροι την βλέπουν, τόσο πιο καλά και αποδίδει. Χωρίς καμία υπερβολή, η ΑΕΚ ήταν ομαδάρα με όλη την σημασία της λέξης στο πρώτο μέρος. Πρεσάρισε πάρα πολύ ψηλά, κι αν η μπάλα πέρναγε, έπνιξε τον αντίπαλο στο κέντρο. Ήταν μια ομάδα χάρμα ειδέσθαι στην αμυντική της συνοχή και αλληλοκάλυψη. Γέμισε όλους τους χώρους, κατάπιε χιλιόμετρα και μας έδωσε μια εικόνα καλοδουλεμένης μηχανής. Αρχηγοί στην αμυντική προσπάθεια ήταν οι τρεις του κέντρου. Οι άριστοι Σιμόες και Σαμπανάζοβιτς, τους οποίους τους ακολούθησε από πολύ κοντά και ο νεοαποκτηθείς Πολωνός, που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Κύρια οτι έπαιζε με το κεφάλι ψηλά αλλά και με πολύ θράσος στην επιθετική δημιουργία.

Αν όμως η ομάδα ήταν σφιχτή στην συνοχή της, έβγαλε μάτια με την επιθετική της απόδοση. Καθοδηγούμενη από έναν καταπληκτικό Αλμπάνη κι έναν πολύ ορεξάτο Κλωναρίδη, έφτειαξε δεκάδες συνδυασμούς, έβγαλε πάρα πολλούς αυτοματισμούς, ήταν μια συνεχής πηγή κινδύνων για την αντίπαλη εστία, την οποία φόρτωσε με δύο γκολ. Ένα από στημένη φάση, κι ένα από μια υποδειγματική αντεπίθεση. Ο διαιτητής της αρνήθηκε ένα πέναλτυ, ενώ ήταν αδύνατον να την σταματήσει η χαλαρή άμυνα του Βόλου.

Ανέφερα μερικά ονόματα, όμως στην ουσία αδικώ όλους τους άλλους παίκτες. Διότι στην ουσία κανείς δεν υστέρησε. Είχαν όλοι τρομερό πάθος και όρεξη, όχι μόνο να νικήσουν, αλλά να παίξουν μπαλάρα. Ήταν ένα πρώτο ημιχρόνιο στο οποίο είδαμε έναν καθολικό μονόλογο της ομάδας μας με τον Βόλο να μην κάνει ούτε τελική. Και φυσικά εδώ άνετα προσθέτω αυτό που είπα στην αρχή : Η δουλειά του Καρέρα. Άψογη τακτική αλλά και άψογη εμπέδωση και εφαρμογή της από τους παίκτες. Καταλάβαινες, ένοιωθες αλλά και έβλεπες οτι αυτά τα πράματα δεν έγιναν τυχαία στο γήπεδο. Ούτε αμυντικά, ούτε επιθετικά, ούτε όταν δημιουργείο κάποια αντεπίθεση.

Στο δεύτερο μέρος περίμενες να δώσει η ΑΕΚ το γήπεδο και να ψάξει πιο πολύ τις κόντρες, ελέγχοντας τον ρυθμό. Ευτυχώς διαψεύστηκα. Η ομάδα μας συνέχισε σε πολύ ψηλό ρυθμό να πρεσάρει και να βγάζει επιθέσεις κι ευκαιρίες. Φυσικά βρήκε πιο πολλούς ελεύθερους χώρους λόγω της προσπάθειας του Βόλου να πάρει κάτι από το παιχνίδι, όμως αυτό δεν αλλάζει την ουσία της δουλειάς του Καρέρα, όπως βέβαια και την σούπερ απόδοση όλων των αθλητών.

Την ώρα που μπήκε το τρίτο γκολ με τον Κλωναρίδη μετά από οργανωμένη επίθεση και σούπερ ασίστ ενός εκ των κορυφαίων σήμερα ( Λόπεζ ), χαιρόσουν να βλέπεις όλον τον παγκο μας που ήταν γεμάτος από τους βασικούς μας παίκτες, να χειροκροτάει την ομάδα σαν να σου λέει οτι κάτι άλλαξε στα αποδυτήρια. Και μετά στον υπόλοιπο αγώνα, χαιρόσουν κι εσύ σαν Αεκτζής να χάνεις το μέτρημα από το επιθετικό κρεσέντο και τις κλασσικές ευκαιρίες που έφτειαχνε αυτή η σημερινή σούπερ ενδεκάδα. Ευκαιρίες που άλλες χάθηκαν λογικά κι άλλες από επιπολαιότητα. Ειδκά αυτή του Ντέλετιτς δεν την χάνει ούτε νοικοκυρά που την ίδια στιγμή μαγειρεύει γιουβαρλάκια.

Συμπερασματικά όμως είδαμε φέτος το κορυφαίο παιχνίδι της ΑΕΚ. Φυσικά αυτό αποδεικνύεται από το οτι κανείς βασικός δεν χρειάστηκε να μπει σαν αλλαγή αλλά κι από μια στοιχειώδη εξώφθαλμη στατιστική ρυθμού, κατοχής μπάλας και τελικών μεγάλων ευκαιριών. Ταυτόχρονα όμως και με καμία αμυντική απειλή ενώ το γκολ που δεχθήκαμε στο τελευταίο λεπτό ήταν το κόστος που πλήρωσε ο Μπάρκας που επι ενενήντα λεπτά παρίστανε την παγοκολώνα.

Σε τέτοιες εμφανίσεις είναι πολύ άδικο να ξεχωρίσεις κάποιον. Διότι όλοι δώσανε τα πάντα για να εξυψώσουν την ομάδα. Να θυσιάσουν το εγώ τους μπροστά στο γενικό καλό. Αν αυτό είναι πράγματι η επιδίωξη του Καρέρα και δεν είναι τυχαίο φαινόμενο, τότε μιλάμε οτι έχουμε πολύ καλό δρόμο μπροστά μας. Εγώ απλά εδώ να ξαναπώ οτι ο Αλμπάνης ήταν φοβερός, όπως και ο Λόπεζ με τον Σιμόες με πολύ κοντά όμως τον Σιμάνσκι και τον Σαμπανάζοβιτς. Ειδικά ο Πολωνός θεωρώ οτι έλειπε, θεωρώ οτι θα βοηθήσει αρκετά και θεωρώ οτι φέρνει στοιχεία του Γιόχανσον.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους και ακόμα καλύτερη συνέχεια.

Υγ1. Αν σου δίνουν 4 μύρια για μια όρθια γίδα και δεν την πουλάς, είσαι άξιος της μοίρας σου.

Υγ2. Χρήστο, χρόνια καλά κι ευτυχισμένα.

Χιονιάς σήμερα. Τζάκι, κάστανα κι άραγμα με την ευχή να δούμε και κάτι της προκοπής κόντρα στον μοντελοπνίχτη. Απουσίες βέβαια πολλές αλλά κι από τις δυό πλευρές. Όμως ο καιρός θα αναγκάσει σε πολλά τρεξίματα.

Η ομάδα κατέβηκε με 3-5-2. Το πρόβλημα ήταν οτι και ο αντίπαλος έτσι παρατάχθηκε, οπότε μαζί με την βροχή, δημιουργήθηκε ένας συνωστισμός στο κέντρο, με ελάχιστους κενούς χώρους στις επιθέσεις και στην ουσία είδαμε ένα πρώτο ημιχρόνιο σούπα.  Είδαμε όμως την ΑΕΚ να προσπαθεί ορθολογικά και με τρομερή υπομονή να παίξει μπάλα. Είχε σε πολύ καλή μέρα τον Κρίστισιτς και τον Βέρντε, πήρε την κατοχή της μπάλας, κι όσο μπορούσε έτρεξε.

Από την άλλη μεριά, η Λάρισα περιορίστηκε σε μια παθητική άμυνα, κι έψαχνε κάποια αντεπίθεση κύρια με τον Ουάρντα. Το πρώτο μέρος λοιπόν, ήταν βούτυρο στο ψωμί των προπονητών, αλλά όχι των θεατών. Κούρασε αρκετά, όσο κι αν η ομάδα μας προσπαθούσε και από τα πλάγια και από τον άξονα. Όμως το τουρλουμπούκι εκατέρωθεν δεν δημιούργησε φάσεις και τελικές. Είναι χαρακτηριστικό οτι η Λάρισα είχε μία τελική, κι εμείς δύο.

Η δεύτερη τελική ήταν το γκολ μας στο τελευταίο δευτερόλεπτο των καθυστερήσεων. Φαινόταν μια φάση χαμένη αφού η περιοχή του αντιπάλου ήταν άδεια. Ο Ολιβέιρα λοιπόν γύρισε την μπάλα από τα πλάγια περιμένοντας τον διαιτητή να σφυρίξει την λήξη, κι εκεί πετάχτηκε ο Σιμόες που σημείωσε ένα απίστευτο γκολ. Ένα γκολ που πρέπει να ομολογήσω οτι δικαίωσε την υπομονή  και την διάθεση μας. Και φυσικά το πέτυχε ο Σιμόες αφού όλα τα ατού μας είχαν εξουδετερωθεί. Κι ήταν ένα γκολ που μάλλον θα βγάλει λίγο πιο μπροστά την Λάρισα μπας και δούμε κάποιο καλύτερο ημιχρόνιο.

Πριν προλάβουμε όμως να δούμε τις διαθέσεις του αντιπάλου ή τις δικές μου προβλέψεις, το παιχνίδι είχε κλειδώσει. Με ένα πολύ όμορφο κι εντελώς προσωπικό γκολ του Ολιβέιρα. Μιλάω για το πρώτο πεντάλεπτο. Από εκεί κι έπειτα, η Λάρισα γύρισε το σύστημα της σε 4-3-3 και η ΑΕΚ έκανε πάρτυ. Βρήκε πάμπολλους κενούς χώρους κι έπαιξε ένα πολύ στρωτό αλλά πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο. Με ρυθμό, με εναλλαγές στην ανάπτυξη και με μπόλικες τελικές φάσεις, ενώ πίσω δεν απειλήθηκε ούτε μια φορά.

Βεβαίως έπαιξε ρόλο οτι είχαμε πετύχει λόγω των κενών χώρων κι ένα τρίτο τέρμα με τον Λόπεζ, αλλά τα κύρια κλειδιά ήταν το εξαιρετικό ανασταλτικό παιχνίδι του Σιμόες – κορυφαίος σήμερα -, όπως και του Κρίστισιτς που μαζί με τον Σβάρνα, πήραν την ταυτότητα του Ουάρντα. Αν βάλετε λοιπόν αυτά, μαζί με την απογοήτευση του αντιπάλου, έχετε στο πιάτο όλη την εικόνα του δεύτερου μέρους. Η ΑΕΚ έκανε επιθέσεις με όποιον τρόπο ήθελε και η Λάρισα απλά προσπαθούσε να αποφύγει την συντριβή. Κάτι το οποίο το κατάλαβαν και οι παίκτες μας, και φρέναραν κι αυτοί. Δίνοντας μάλιστα και χώρο για προπόνηση στον Μπότο και στον Γιούση.

Όμως αυτό δεν αλλοιώνει το καλό παιχνίδι που είδαμε. Που τελικά φάνηκε πόσο σημαντικό ήταν που προηγηθήκαμε στο πρώτο μέρος. Μετά, είχαμε τον ρυθμό και την κατοχή που θέλαμε, ενώ φάνηκε κάπως και η παρέμβαση του Ιταλού προπονητή με τους παίκτες πολύ σωστά τοποθετημένους τακτικά. Που αυτό ενδιαφέρει και περισσότερο για την συνέχεια και το μελλοντικό χτίσιμο. Κι αυτό το λέω, όχι λόγω του μεγάλου σκορ, αλλά λόγω της εμφάνισης στο πρώτο μέρος που η μπάλα έκαιγε. Εκεί φάνηκε η δουλειά της προπόνησης, όπως και στο δεύτερο μέρος στην σωστή επίθεση με χώρους και την άψογη αμυντική αλληλοκάλυψη. Συγχαρητήρια λοιπόν στο τεχνικό τημ και στους παίκτες, που μακάρι να ενισχυθούν με τις προσθήκες που γίνονται.

Σήμερα η ΑΕΚ κατέβηκε με σχεδόν βασική ενδεκάδα και με 4-3-3. Κυρίως όμως κατέβηκε με νοοτροπία μαχητή και νικητή, και με τρομερή διάθεση να παίξει μπάλα. Να κοντράρει, να πρεσάρει ψηλά και να πνίξει τον αντίπαλο από την αρχή. Και δεν λέω καμία υπερβολή για όσους δεν είδαν το πρώτο μέρος.

Ανέπτυξε η ομάδα μας έναν τρομερό επιθετικο πλουραλισμό από παντού. Κυριάρχησε πλήρως στον αγωνιστικό χώρο, είτε σε κατοχή μπάλας, είτε σε φυσική παρουσία που γέμιζε τους χώρους, κι έβγαλε πάμπολλες επιθέσεις κι από τα πλάγια κι από τον άξονα. Ήταν καταιγιστική και στην ουσία την σταμάτησε όσο μπορούσε η διαιτησία : Της ακύρωσε ένα κανονικότατο γκολ, ενώ δεν έβγαλε και κάρτα σε από πίσω μαρκάρισμα του Ινγκλέσιας.

Οι φάσεις και οι τελικές διαδέχονταν η μία την άλλη και ο Αστέρας σωζόταν είτε από τον τερματοφύλακα του, είτε από την ανικανότητα του Ολιβέιρα που κατώρθωσε κι έχασε ένα γκολ από το μισό μέτρο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο αντίπαλος προηγήθηκε σε μια αντεπίθεση του – την μοναδική φορά που πέρασε την σέντρα στο πρώτο μισάωρο – με ένα απίστευτο ανάποδο ψαλίδι, κόντρα σε κάθε λογική και ροή του αγώνα.

Όμως το τυχαίο αυτό γεγονός δεν χλώμιασε πουθενά την απόδοση μας. Η ΑΕΚ έπαιρνε πάρα πολλά από το σπουδαίο κέντρο της αλλά και τα πλάγια της. Ειδικά τα μπακ ανεβοκατέβαιναν και προκαλούσαν συνεχή ρίγματα στην αντίπαλη άμυνα. Σε ένα τέτοιο ο Λόπεζ κέρδισε πέναλτυ μαρς και ο σέντερ φορ μας ισοφάρισε. Και πάνω που περίμενες κάπως να πέσει ο ρυθμός του αγώνα, η ΑΕΚ συνέχισε το σφυροκόπημα και κέρδισε κι άλλες σημαντικές στιγμές. Σε μία τέτοια, ο Βέρντε κατώρθωσε κι αυτός να μην σημειώσει γκολ σε ένα ανεπανάληπτο τετ α τετ, που του είχε δημιουργήσει ο Αλμπάνης.

Ήταν μια παιχνιδάρα στο πρώτο μέρος. Με ένα τρομερό ρυθμό και μια ΑΕΚ βγαλμένη από κάποιο παρελθόν που σχεδόν όλοι οι παλιοί έχουν ξεχάσει. Με ένα κέντρο που μάσαγε σίδερα αμυντικά, και κένταγε επιθετικά με εκφραστές τους Κρίστισιτς και τον Μάνταλο, που άλλαζε συνεχώς θέσεις. Με σούπερ επιθετικογενή πλάγια μπακ, που οργώνανε τις γραμμές τους. Με πολλές οργανωμένες επιθέσεις – ο Αστέρας έβγαλε μια τέτοια στο τελευταίο λεπτό κι απείλησε σοβαρότατα – και μπόλικες τελικές, στις οποίες πρέπει να κάναμε ρεκόρ. Ένα πρώτο ημιχρόνιο που δεν ήθελες να τελειώσει.

Στο δεύτερο μέρος, ο Καρέρα θέλησε να απελευθερώσει τον Μάνταλο, κι έτσι γύρισε το σύστημα σε 4-2-3-1. Η έμπνευση του αυτή, δεν του βγήκε καθόλου. Ούτε αμυντικά, ούτε επιθετικά. Πρώτον ο Μάνταλος ήταν σκιά της εμφάνισης του στο πρώτο ημιχρόνιο, και δεύτερον η ΑΕΚ έχασε την συνοχή της. Έχασε τελείως την κατοχή της μπάλας όπως και τον χώρο του κέντρου. Επίσης έχασε και την διάθεση της να παίξει, μαζί με την φρεσκάδα της και την όρεξη της.

Ο Αστέρας λοιπόν ανέβηκε ιδιαίτερα, κι έβγαλε μπόλικες επιθέσεις αλλά και δυό σπουδαίες χαμένες ευκαιρίες. Ήταν πολύ καλός και τρομερά επικίνδυνος. Εμείς είχαμε περιοριστεί σε παθητικό ρόλο, σαν να είχαμε επιδίωξη το εκτός έδρας γκολ, κι οτι κάναμε την δουλειά μας. Αυτήν την κακή νοοτροπία παραλίγο να την πληρώσουμε ακόμα παραπάνω, όταν σε μια άστοχη έξοδο του Τσιντώτα, ο αντίπαλος κέρδισε πέναλτυ, που για την καλή μας τύχη πήγε άουτ.

Κάπου εκεί ανησύχησε και ο προπονητής μας, και κακήν κακώς ξαναάλλαξε το σύστημα σε 3-5-2, βάζοντας μέσα τον Σβάρνα και βγάζοντας τον Ολιβέιρα. Κι ενώ περίμενες μαζική άμυνα, γίνανε ακριβώς τα αντίθετα. Η ΑΕΚ κάπως συνήλθε ή μάλλον εκμεταλλεύτηκε την απογοήτευση αλλά και τον εκνευρισμό του Αστέρα. Το παιχνίδι ισορρόπησε, έγινε πιο πολύ κέντρου και πήγε σε προσωπικές δυνατές μονομαχίες χωρίς ιδιαίτερο θέαμα.

Αυτό όμως που ήθελα να πω, είναι οτι και το δεύτερο μέρος ήταν καλό. Άσχετα αν ήταν υπερ του αντιπάλου. Βεβαίως και είχε ρυθμό, αλλά ήταν κανά δυο κλικ κατώτερος με αυτόν του πρώτου ημιχρόνιου. Παρόλα αυτά σε κράταγε σαν θεατή και σαν ενδιαφέρουσα ντερμποειδή αναμέτρηση, που άφησε ανοιχτούς λογαριασμούς και παράπονα και στους δύο. Κύρια για την διαιτησία, που σφύριξε πολύ, και βέβαια αναδείχτηκε πολύ κατώτερη των περιστάσεων σε ένα παιχνίδι που εύκολα θα μπορούσε και να ξεφύγει πειθαρχικά.

Πάντως για όσους είδαν τον αγώνα, μάλλον αυτός τους αποζημίωσε. Και μέσο όρο να πάρεις τα δυό ημιχρόνια, το παιχνίδι ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα που έχω δει φέτος εγώ. Όσο αναφορά την ουσία, η ΑΕΚ έμεινε μέσα στο κόλπο και μάλιστα με το πλεονέκτημα του εκτός έδρας γκολ και βγάζοντας και κάποιες κινήσεις της δουλειάς του Καρέρα, που και σήμερα δεν είχε και ιδιαίτερες λύσεις για να αλλάξει κάτι. Κάτι βέβαια που άλλαξε αυτός και τελικά μπέρδεψε πιο πολύ τον εαυτό του αλλά και τους παίκτες του. Εκτός βέβαια αν το πρόβλημα της φυσικής κατάστασης παραμένει. Δηλαδή οτι η ομάδα αντέχει μόνο μία ώρα, κι αν αναγκαστεί να παίξει ένα ημιχρόνιο σε ψηλή ένταση, τότε υποχρεωτικά πάει σε διαχείριση αποτελέσματος. Θα φανεί γρήγορα αυτό και κύρια με εύκολο αντίπαλο.

Βλέπεις ένα παιχνίδι ποδοσφαιρικό. Σου προκαλεί κάποια συναισθήματα ανάλογα με την μπάλα που ξέρεις, ανάλογα με αυτήν που έχεις δει στην ζωή σου, κι ανάλογα φυσικά με την παλαιότητα σου. Στο τέλος του παιχνιδιού, η κορυφαία ερώτηση είναι πάντα μια : το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο;

Όχι, δεν θα κάνω ποδοσφαιρική αμπελοφιλοσοφία. Μια πλευρά του παιχνιδιού θα ήθελα να φωτίσω, που έχει προκύψει κι εδώ, με την χρήση του var. Και δεν θα ασχοληθώ με το αν κόβει τον ρυθμό του αγώνα ή αν το γερμανικό ή το αγγλικό μοντέλο είναι προτιμότερο. Ούτε θα ασχοληθώ με το κράτημα των συναισθημάτων αθλητών και φιλάθλων, μέρι την τελική απόφαση του διαιτητή, που φυσικά εδώ στην Ελλάδα είναι αυτός που σφυράει.

Παρακολούθησα λοιπόν το ματς μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, όπως και το δικό μας στην Τούμπα. Αυτό που θα ήθελα ευθύς εξ αρχής να πω, είναι το var θυμίζει λίγο την αντιδιαστολή που υπάρχει και στην απλή δικαιοσύνη : Το γράμμα του νόμου, και το πνεύμα του νόμου. Κάτι που ούτως ή άλλως διαφοροφοποιεί τον κοινό δικαστή, σε σχέση με αυτόν που είναι ανοιχτόμυαλος και εμπνευσμένος.

Μα ισχύουν τέτοια στην διαιτησία; Φυσικά και ισχύουν – θα εξηγήσω πιο κάτω -, όπως φυσικά ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ποιός είναι ο διαιτητής ο καλός και ο κακός, ακόμα και τώρα που γίνεται χρήση της τεχνολογίας. Απλό μέτρημα των φάσεων να κάνεις που ο διαιτητής διορθώνει τις αποφάσεις του ή απλά τις επιβεβαιώνει, κι έχεις έτοιμο το συμπέρασμα για τις ικανότητες του.

Παίρνω λοιπόν την φάση στο κλασσικό ντέρμπυ, που η αθηναϊκή ομάδα ζητάει πέναλτυ. Συγκεκριμένα φαίνεται στο var ο αμυντικός του Ολυμπιακού πατάει το πόδι του αντιπάλου του. Με το γράμμα του νόμου, στο στοπ καρέ, είναι πέναλτυ. Ένα πέναλτυ για το οποίο ο παθών δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε καν έπεσε κάτω. Και φυσικά ούτε το πήραμε είδηση εμείς, κάτι το οποίο είναι και το πιο σημαντικό για μένα. Επιτέλους, εμείς είμαστε οι πελάτες. Στη συνέχεια, το παιχνίδι διακόπηκε και ο Φιλανδός διαιτητής, εκλήθη να πάει στο var.  Είναι δυνατόν να μην είδε το πάτημα; Αποκλείεται. Γιατί δεν έδωσε το πέναλτυ; Διότι πήγε με το πνεύμα του νόμου. Οτι δηλαδή το πάτημα δεν έγινε εκούσια με σκοπό ο άλλος παίκτης να μην μπορέσει να πάρει την μπάλα. Έγινε εντελώς ακούσια και ήταν σχεδόν αδύνατον ο θύτης να το μαζέψει.

Ούτε ο Παναθηναϊκός διαμαρτυρήθηκε ιδιαίτερα. Όχι φυσικά διότι έκρινε κι αυτός με το πνεύμα του νόμου, αλλά διότι Αλαφούζος και Μαρινάκης είναι συνεταίροι. Αυτός που χάλασε τον κόσμο ήταν ο ΠΑΟΚ ως έχων νόμιμο δικαίωμα. Τα ίδια είχε κάνει και παλιότερα ο Ολυμπιακός για παιχνίδι του ανταγωνιστή του. Και φυσικά αφήνουμε στην άκρη τις δηλώσεις του ξεμωραμένου Θεοδωρίδη, που όλα τα είχε δει καθαρά. Τι θέλω να πω τελικά; Οτι το var είναι χρήσιμο στις δύσκολες φάσεις, που όμως έχουν μια λογική συνοχή. Μια συνέχεια. Εδώ ήταν ένα πάτημα ενώ η μπάλα είχε απομακρυνθεί και φυσικά δεν διακρίνεται καμία πρόθεση να γίνει πάτημα και φάουλ. Σωστά ο Φιλανδός συνέχισε το παιχνίδι, κι άφησε φυσικά όλους τους lifestyle θεατές κάγκελο.

Τα ίδια είχαμε περίπου στην Τούμπα, στο γκολ που φάγαμε μετά από τον καταλογισμό του πέναλτυ. Βγήκε ο Κετσετζόγλου και μίλησε για σφαγή. Βγήκε ο Βαρούχας και είπε οτι ήταν επιθετικό φάουλ στον Βράνιες προηγουμένως. Βγήκε και ο Κάκος κι είπε τα εντελώς ανάποδα. Απόλυτα λογικά είναι αυτά αν δεχτούμε τους εργοδότες όλων των κριτικών. Όπως βέβαια πρέπει να δεχτούμε οτι η χρήση του var έχει γίνει μπουρδέλο εδώ στο Γιουνανιστάν, όπως και κάθε τι άλλο που βρίσκεται στην υπηρεσία του πιο δυνατού συγκαιριακά νταβατζή.

Τώρα όμως μιλάμε εμείς, οι πελάτες. Εγώ βλέποντας την μετάδοση του αγώνα, και ζωντανά και σε replay, δεν πρόσεξα επιθετικό φάουλ στον Βράνιες. Μπορεί και να έγινε, δεν το αποκλείω. Αν έγινε όμως, έγινε σε μια φάση εκατέρωθεν τραβηγμάτων, που φυσικά περνάνε στο ντούκου και δεν δίνεται τίποτα. Για το πέναλτυ δεν ασχολούμαι φυσικά αφού ήταν καραμπινάτο, όσο χαζό κι αν ήταν λόγω της θέσης του αρχηγού του ΠΑΟΚ. Χωρίς περαιτέρω ανάλυση, νομίζω οτι κι εδώ ο Ισραηλινός επέλεξε να πορευθεί με το πνεύμα του νόμου. Και πολύ καλά έκανε λέω εγώ.

Αυτό λοιπόν που μένει, είναι αν η ΑΕΚ έχασε δίκαια. Εγώ δεν είδα πουθενά κάποια ομάδα να έχει ανάπτυξη. Δεν είδα καμία αποφασιστικότητα στην διεκδίκηση και δεν είδα κάποιο δουλεμένο σύνολο που να τρέχει. Φυσικά ο ΠΑΟΚ ήταν εξ ίσου κακός και την έβαλε στο παιχνίδι με το άγχος και την νευρικότητα του. Βγήκε λοιπόν μια σπουδαία ευκαιρία για την ομάδα μας να κλέψει τον βαθμό. Το δοκάρι του Μάνταλου. Ωωωπ τι είπα; Να κλέψει τον βαθμό. Και μόνο αυτή η κουβέντα αρκεί για να απαντήσεις οτι δεν αδικηθήκαμε πρώτον και δεύτερον οτι η νίκη του ΠΑΟΚ ήταν δίκαιη. Τα λοιπά είναι θέματα προπαγάνδας και δεν αφορούν τους πελάτες, που πληρώνουν αλλά τους παλάτες τους τζαμπατζήδες που όλες οι ομάδες διαθέτουν.

Σε μια φλεγόμενη και κατάμεστη Τούμπα, η ΑΕΚ μάλλον λόγω έλλειψης λύσεων, κατέβηκε με 4-3-2. Έτσι δηλαδή φαινόταν, όμως κοιτώντας την τακτική του παιχνιδιού, καταλάβαινες οτι το σύστημα ήταν 4-5-1. Ο Μάνταλος από τα αριστερά και ο Βέρντε από τα δεξιά, ήταν πιο πολύ επιφορτισμένοι να κάνουν back up  στους μπακ αλλά και να ενισχύουν το κέντρο, δημιουργώντας πολυκοσμία και μπουλούκι στο κέντρο.

Η ομάδα ξεκίνησε με κάποιο θράσος, που κράτησε ένα δεκάλεπτο. Κατέβηκε δυό φορές νορμαλ και ορθολογικά, έκανε κάτι σαν πρόγονο φάσης, και δεν πήρε τίποτα. Η πρώτη φορά μάλιστα, που φυσικά ήταν οφ σάιντ, έδειξε οτι μάλλον δεν υπήρχε η πίστη για να ανοίξεις το σκορ. Μετά λοιπόν το δεκάλεπτο, τα ηνία του αγώνα δόθηκαν στον αντίπαλο, τόσο σε όρεξη για επιθέσεις όσο και σε κατοχή της μπάλας. Μια κατοχή που ήρθε ακόμα πιο εύκολα, αφού η ΑΕΚ ήταν αδύνβατον να κρατήσει την μπάλα.

Ήταν ένα κλασσικό ντέρμπυ. Με διακοπές, με κάποια δυνατά μαρκαρίσματα και με πολλές νευρικές ενέργειες αλλά και αβίαστα λάθη. Η ΑΕΚ ήταν αποφασισμένη να αμυνθεί και να ψάξει κάποια αντεπίθεση στηριζόμενη στο καλό αμυντικά της κέντρο και στις μακρυνές μπαλλιές. Ο ΠΑΟΚ ξέχασε την καλή κυκλοφορία της μπάλλας που συνήθως τον διακρίνει, κι έδειξε αγχωμένος ψάχνοντας το γκολ με πολλές μακρυνές κι αυτός μπαλλιές, που συνήθως ήταν άστοχες.

Το αποτέλεσμα ήταν να δούμε ένα τουρλουμπούκι στο πρώτο μέρος, χωρίς να μπορούμε να μιλήσουμε για κάποια τελική. Από την δική μας πλευρά, αξίζει να σημειώσουμε την πολύ καλή παρουσία του Σιμόες που ήταν επιφορτισμένος με το μαρκάρισμα του Μπίρσεσβαρ αλλά και την πλαϊνή υποστήριξη του Σαμπανάζοβιτς – αρκετά καλός – και του Κρίστισιτς. Βέβαια η μοιρολατρεία υπήρχε αφού μόνος του ο Λιβάγια ήταν αδύνατον να κάνει κάτι, αφού οι Βέρντε και Μάνταλος ήταν σε άλλο γήπεδο.

Μια μοιρολατρεία που κράτησε κανά δεκάλεπτο. Μπήκε σχετικά καλά η ΑΕΚ, όπως μπαίνει ένας δημόσιος υπάλληλος σε ιδιωτικό γραφείο, κι αφού περπάτησε, παραχώρησε ένα αστείο πέναλτυ, και βρέθηκε πίσω στο σκορ. Ήταν σαν το μήνυμα σε κάποιον πραναγγελθέντα θάνατο, αφού κανείς δεν περίμενε τίποτα μετά, ειδικά μάλιστα όταν στο παιχνίδι παρέμεινε ο Μάνταλος κι ο Βέρντε, και μπήκε κι ο Ολιβέιρα. Με αλλαγή φυσικά του συστήματος σε 4-2-3-1.

Ο ΠΑΟΚ έψαξε το δεύτερο γκολ σε δυό περιπτώσεις αλλά δεν το σημείωσε. Ήταν δυό μεγάλες ευκαιρίες. Και ξαφνικά η ΑΕΚ ανέβηκε. Όχι οτι έπαιξε τίποτα σημαντικό, αλλά το άγχος στον αντίπαλο ήταν πλέον εξώφθαλμο. Οπότε με την καθοδήγηση σήμερα του κορυφαίου Λιβάγια, δημιουργήθηκαν τεράστιες ευκαιρίες, τις οποίες τις έχασε ο Μάνταλος – άσχετα αν θα μιλήσουν κάποιοι για δοκάρι – και ο Σιμόες. Ήταν φανερό οτι δεν υπήρχε στον συλλογισμό της ΑΕΚ κάτι θετικό. Τα υπόλοιπα ήταν τα γνωστά σε κάποιο ντέρμπυ. Κακό παιχνίδι, που κατέληξε και με δυό κόκκινες κάρτες εντελώς κόντρα στην κανονική ροή του αγώνα.

Το παιχνίδι και στο δεύτερο μέρος ήταν πολύ κακό. Δεν υπήρξε ρυθμός και δεν υπήρξε θέαμα γενικώς. Χοντρικά ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος και μάλλον κέρδισε δίκαια, όμως η ΑΕΚ εύκολα θα μπορούσε να έχει πάρει έναν βαθμό. Στο ανάλαφρο στυλ. Δείχνοντας ξεκάθαρα οτι χρειάζεται τουλάχιστον δυο ποιοτικές προσθήκες. Διότι αυτό μένει. Αν μπορεί ο Καρέρα να μασκαρεύει αυτό το ρόστερ με μια απλή τακτική, τότε είναι πιο βατά τα πράματα. Όπως και για το πρωτάθλημα, που δικαίως το διεκδικούν δυό ομάδες κι όχι βλακείες δηλώσεις του Χουλτ οτι πάει για τη νίκη, αλλά φοβάται και την σκιά του.

Προσωπικά δεν περίμενα τίποτα. Ίσως και να περίμενα χειρότερα τα πράματα. Δεν έγιναν έτσι διότι ο ΠΑΟΚ ήταν αρκετά κακός λόγω άγχους, κι άρα λογικής επαναφοράς στην φυσική του κατάσταση κόντρα σε ομάδες της πρωτεύουσας. Επίσης φάνηκε αρκετά πιο ευάλωτος σε σχέση με την περσινή του ομάδα. Κάτι βέβαια που δεν εκμεταλλεύτηκε η ομάδα μας αφού δεν είχε δουλευτεί για κάτι τέτοιο. Όπως δεν έχουμε δουλευτεί κι εμείς για να βλέπουμε μια ομάδα φοβική που απελευθερώνεται μόλις φάει το γκολ. Με τις υγείες μας λοιπόν, και καλές μεταγραφές ή καλούς πυλώνες για την πίττα του 2021 που είπε ο εγγυητής την μπαρούφα του Γενάρη.