…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ποδαρικό στο 2020 έκανε η ομάδα που θέλει να κάνει μια νεα αρχή με βασικό στόχο το κύπελλο.

Επόμενο παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης την Τετάρτη, και σήμερα ο Καρέρα ξεκίνησε την 11αδα με πολλές αλλαγές ελέω τραυματισμών και ροτέισχιον ενόψει κυπέλλου.

Καιρός ήταν να δούμε και κάποιους παίκτες που τους έχουμε στη ναφθαλίνη.. αν δεν παίξουν με τον προτελευταίο της κατηγορίας τότε με ποιόν?

Στο τέρμα Μπάρκας, στην άμυνα Παουλίνιο – Βράνιες – Οικονόμου – Χούλτ, στο κέντρο Σαμπανάτζοβιτς – Κρίστιτσιτς, και στην επίθεση Ντέλετιτς – Λιβάια – Αλμπάνης – Γιακουμάκης.

Όπως ήταν αναμενόμενο (ελλείψει δημιουργικών χαφ) η ομάδα προσπαθούσε με μακρινές μπαλιές να βρεί είτε τον Λιβάια είτε τον Γιακουμάκη ο οποίος ήταν μόνιμα ένα κλίκ πίσω απο τις φάσεις, κυρίως απο πλευράς αντίληψης αλλά και τεχνικής.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όλο το βάρος να πέσει στον (καλά κλεισμένο) Λιβάια που προσπαθούσε να τα κάνει ολα μόνος του.

Το πρώτο 20λεπτο πέρασε με μια μόνο φάση απο λάθος της άμυνας του Παναιτωλικού το οποίο δεν εκμεταλλεύτηκε ο Ντέλετιτς.

Απο το 15ο λεπτό άρχισε να παίρνει μέτρα στο γήπεδο και ο Παναιτωλικός και να βγαίνει δειλά μπροστά μήπως και τους βγεί κάποια φάση.

Αλλά σαν γνήσια ομάδα του Χάβου δεν σκοτώθηκαν κιόλας για να βάλουν γκολ.

Το οποίο γκολ ήρθε πρώτα για την ΑΕΚ (με την βοήθεια του VAR) σε μια παντελώς ανύποπτη φάση, και απο το μπέναλτ του Λιβάια μπήκαμε μπροστά στο σκορ.

Όμως αντί να γίνει το αυτονόητο δηλαδή να βάλουμε άλλα 2-3 και να κλειδώσουμε το παιχνίδι, αρχίσαμε να οπισθοχωρούμε και ο Παναιτωλικός που πήρε το κέντρο προσπαθούσε να ισοφαρίσει και το κατάφερε μετά απο μια φάση που χόρεψε όλη η άμυνα τις ζεϊμπεκιές της και ο Μπάρκας εκτελέστηκε με δυνατό σούτ μέσα απο την περιοχή.

Πολύ σύντομα ήρθε και δεύτερη μεγάλη φάση για τον Παναιτωλικό αλλά ευτυχώς απέκρουσε ο Μπάρκας. Αν γινόταν 1-2 σε κείνο το σημείο ίσως τώρα να μιλούσαμε για εντελώς διαφορετικό παιχνίδι.

Οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια ισόπαλες.

Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου ο Καρέρα έριξε στο παιχνίδι Βέρντε και Σιμόες καθώς ο Σαμπανάτζοβιτς είχε πάρει κίτρινη κάρτα και ο Ντέλετιτς ήταν εκτός παιχνιδιού.

Απο εκείνο το σημείο ο Βέρντε έδωσε ζωντάνια στην επίθεση αφού ήταν ο μόνος που πλαγιοκοπούσε και δημιουργούσε φάσεις απο δεξιά, και ο Λιβάια βρήκε επιτέλους συμπαραστάτη με αποτέλεσμα να έχουμε γρήγορα το 2-1 μετά απο κόρνερ.

Η ΑΕΚ πλέον κυριαρχούσε απο το κέντρο και μπροστά και περιόρισε τις ελπίδες για κάτι καλό στον Παναιτωλικό.

Το δεύτερο VAR-μπέναλτ ήρθε ως επιστέγασμα των προσπαθειών του Β’ ημιχρόνου και έτσι ολοκληρώθηκε ο αγώνας με σκορ 3-1.

Η ομάδα κέρδισε ηρεμία τουλάχιστον μέχρι την Τετάρτη, γιατί μετά τον Αστέρα ακολουθεί η Τούμπα όπου θα παίξουμε με το στραπατσαρισμένο ego των Βρωμοκωλάρωφ.

Τα νεα απο το μεταγραφικό στρατόπεδο δεν είναι ευχάριστα. Μετά απο την περίφημη συνάντηση των τριών (λες και χρειαζόταν να συναντηθούν) το μήνυμα που βγήκε ήταν πως “δεν θα πάρουμε παίκτες για να πούμε οτι πήραμε και πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία”. Το ίδιο ακριβώς που μας είπαν στις 31 Αυγούστου που η ομάδα είχε εξασφαλίσει τον όμιλο CL.

Επομένως πάμε με οτι έχουμε, και αν μέχρι τις 31 Ιανουαρίου μας κάτσει κάποια περίπτωση, έχει καλώς. Αν μας κάτσει κάποια πώληση, το βλέπουμε.

Υγεία και καλή χρονιά σε όλους.

Αγαπητοί κι αγαπητές, θα ήθελα να σας ευχηθώ μια καλή χρονιά κι εγώ από την μεριά μου. Ή μάλλον για να είμαι πιο σωστός, μια καλύτερη χρονιά από την περσινή. Όσο βέβαια κι αν αυτό είναι λίγο ουτοπικό, αφού μιλάμε για ένα μέγεθος το οποίο δεν υπάρχει. Για τον χρόνο μιλάω. Που είναι μια ανθρώπινη εφεύρεση απλά για να κατατάσσει κάποια γεγονότα. Και για να μετράει οτιδήποτε αφού αρέσκεται στην στατιστική. Εν πάσει περιπτώσει στην ίδια πεπατημένη είμαστε κι εμείς, και οι ευχές μου αφορούν τον καθένα σας τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε αγωνιστικό.

Ναι υπάρχει και η ΑΕΚ, που είναι αλήθεια οτι την ξεχάσαμε ελαφρώς αφού δεν ταιριάζει ιδιαίτερα το κλίμα της στο εορταστικό πνεύμα αυτής της περιόδου. Ταιριάζει βέβαια για τα ευχολόγια του 2020. Άντε πάλι ευχές να πάει καλά ο Ίβιτς και να βγει ο Καρέρα. Άντε να δώσει κάποια χρήματα κι ο εγγυητής κι άντε να γίνουν και κάποιες μεταγραφές που σταυρώνουμε τα χέρια να πετύχουν. Αφού μιλάμε πάλι για το μέλλον, σε καλό δρόμο είμαστε για το χτίσιμο ξανά από την αρχή.

Διάβασα οτι έγινε και μια σύσκεψη στην Γλυφάδα μεταξύ των τριών κεφαλών της ομάδας. Σημαντικό είναι αυτό όσο κι αν δεν λέει τίποτα. Καλό είναι βρίσκονται οι άνθρωποι τώρα της γιορτές και να ανταλλάσσουν προβληματισμούς κι ευχές. Αν τώρα κατώρθωσαν και συμφώνησαν σε κάποιο ύψος budget κιόλας, αυτό είναι ακόμα καλύτερο καθότι είναι και το ζητούμενο. Ξέρουμε όλοι οτι για να χτίσεις μια ομάδα, οι ευχές δεν είναι αρκετές ή μάλλον περιορίζονται στην καλή υγεία των αθλητών. Αν αυτό το θεωρήσεις δεδομενο, τότε ο μόνος τρόπος για να φτειάξεις ομάδα, είναι να επενδύσεις χρήμα και χρόνο. Αυτό το χρήμα δεν είναι τόσο απαραίτητο, αν είσαι δικτυωμένος με γραφεία managers ή έχεις γάτους στο scouting.

Πραγματικά έμεινα εμβρόντητος σήμερα που άκουσα για τα 18 μύρια στον Καμαρά. Και μπορεί ο εγγυητής να έχει δίκιο οτι η ελληνική ποδοσφαιρική  αγορά να είναι φαλιμέντο, όμως δεν είναι γενικά το ποδόσφαιρο. Οπότε άνετα θα μπορούσαμε να αντιγράψουμε το μοντέλο του γάβρου, και να δημιουργήσουμε υπεραξίες για την ομάδα ή για την τσέπη μας. Φυσικά δεν μιλάω για μένα αλλά για τον εγγυητή μας. Που αυτό βέβαια είπε στην σύσκεψη, αλλά δεν είναι δυνατόν να τα κάνει όλα ο Ίβιτς ή ένας προπονητής που δεν είναι manager.

Το οτι συμφώνησαν για την απόκτηση παικτών κορμού, δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Ούτε λίμπερο έχει η ομάδα, ούτε αμυντικό χαφ, ούτε σέντερ φορ, αν δεχτούμε οτι ο Μπάρκας θα μείνει μέχρι να φύγει. Άσχετα βέβαια οτι μίλησαν για κορμό, αλλά δεν εννοούσαν τον κορμό. Εννοούσαν παίκτες για την ενδεκάδα γενικώς. Την ενδεκάδα λέγανε κορμό εκεί στα νότια. Όμως αυτό δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού κοιτάνε κεντρικό αμυντικό και χαφ ανασταλτικό με ικανότητα στην πάσα. Εντάξει κι ένα εξτρέμ λοξοκοιτάνε, αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Δυό μεταγραφές και πολλές είναι για την ομάδα που έχει πλέον στόχο το κύπελλο.

Από την στιγμή λοιπόν που ετέθη κι ο στόχος, είναι πιο λογικό να περιμένουμε το καλοκαίρι για την δημιουργία της νέας ομάδας. Όπου θα αποκτηθούν μπόλικοι παίκτες και φυσικά θα αποχωρήσουν κι αρκετοί. Αρκετοί οι οποίοι δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους, την ώρα που θα υποστηρίζονται από τον αποκτηθέντα κορμό. Έτσι όπως είναι τώρα κάποιοι, είναι που είναι για κάτω από την βάση, χωρίς και κάποιους πραγματικούς παίκτες δίπλα τους, μοιάζουν να είναι από άλλο σπορ.

Διότι βέβαια, αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας : Η έλλειψη ποιότητας. Αλλά και προσωπικότητας. Παίκτες όπως ο Αλμπάνης ή ο μικρός Σάμπα, δεν μπορούν να βελτιωθούν αν δεν έχουν κάποιους δίπλα τους. Κι αυτοί οι κάποιοι απουσιάζουν πλήρως από τα πλάγια της άμυνας και της επίθεσης, και βρίσκεις μόνο κάτι Βράνιες, Κρίστισιτς, Λιβάγια, Τσιγκρίνσκι και Μάνταλο, να δίνουν κάποιο τόνο. Αυτό το έχει δει ο Ίβιτς και προσπαθεί να ξεμπλοκάρει τον άξονα και να δώσει πλάτος στην επίθεση. Κάπως έτσι έχει γίνει και η επικοινωνία με τον Χιμένεθ για την περίπτωση του αρχηγού. Κάπως έτσι έχουν αρχίσει και τα στραβομουτσουνιάσματα για την κακή νοοτροπία του Λιβάγια ή για τον Ολιβέιρα που αρχίζει κι εμφανίζει – άσχετα αν είναι άμπαλλος – κρυσταλλικά φαινόμενα.

Φαινόμενα που τα είχαμε καταγράψει από τότε που ο Καρντόσο δίδασκε πυρηνικό ποδόσφαιρο. Τότε που διαβάζαμε για το χτίσιμο των επιθέσεων από πίσω ή για τον παικταρά Σιμάο και Ζεράλδες. Κρυσταλλικά βέβαια για όλη την ομάδα. Σήμερα πια οι έγκριτοι της κριτικής μιλάνε για την λαίλαπα Καρντόσο. Αυτήν την γραμμή πήραν αυτήν και λένε. Λες κι ο Πορτογάλλος είδε φως και μπήκε. Αλλά δεν βαριέσαι. Όταν κάποιος είναι ξεροκέφαλος και δεν εμπιστεύεται κανέναν γύρω του, αυτά είναι υποχρεωμένος να τραβήξει. Κι εμείς μαζί βέβαια, που σαν βλάκες γράφαμε οτι με τρεις προσθήκες, η πρωταθληματική ομάδα θάταν καλύτερη και πιο ανταγωνιστική σε σχέση με εκείνη την ομάδα που έδιωξε χωρίς αντικατάσταση εννέα παίκτες και την πήρε ο Ουζουνίδης, που πραγματικά είχε την μικρότερη ευθύνη.

Εδώ λοιπόν είμαστε να κρίνουμε ξανά ένα νέο ξεκίνημα. Με ευχολόγια, τι να κάνουμε; Για την ομάδα που θα μπει στο γήπεδο το 2021 για να κάνει κι αυτή κάποια επανάσταση. Ενάντια στην μοίρα της και στην κακομοιριά της. Διότι όπως και να το κάνεις, κι αυτό θέλει αποτίναξη. Δεν είναι μόνο οι παίκτες οι ποιοτικοί. Θέλει και κάποιον στο τιμόνι, που να μην είναι καρμίρης. Καλή η προσφυγική ιστορία, αλλά μέλλον δεν έχει. Όσους μάζεψε, μάζεψε. Τώρα θέλει άλλα πράματα. Μακάρι νάρθουν στην φετινή μεθαυριανή γιορτή των Φώτων. Τα φρέσκα μυαλά και τα καινούργια στελέχη.

Τρίτο παιχνίδι του Καρέρα στον πάγκο της ΑΕΚ, και αυτή τη φορά ξεκίνησε ακόμα πιο αμυντικά τοποθετώντας στην ίδια εντεκάδα Παουλίνιο Μπακάκι Βράνιες Τσιγκρίνσκι Λόπεζ  στο κέντρο Σιμόες – Κρίστιτσιτς, και μπροστά η γνωστή τριάδα.

Με τόσους πολλούς άτεχνους παίκτες στην ίδια εντεκάδα ήταν επόμενο πως οι φάσεις θα γινόταν με το σταγονόμετρο καθώς η επίθεση με το κέντρο ήταν ασύνδετα και η μπάλα δεν περνούσε μπροστά εκτός απο κάποιες φάσεις φλυαρίας του Λιβάια.

Οσο περνούσε η ωρα αντί να ανεβαίνει η ομάδα άρχισε να βγάζει επιθέσεις η Λαμία με τους τροφαντούς μέσους.

Η ΑΕΚ σε ολο το πρώτο 45λεπτο δεν πρέπει να έκανε υποψία ευκαιρίας.

Και σαν να μην έφτανε αυτό είχαμε απο νωρίς την απώλεια του Ολιβέιρα λόγω τραυματισμού, με αποτέλεσμα να πάρει την θέση του ο μοναδικός διαθέσιμος φορ Γιακουμακούχο.

Στο β’ ημίχρονο αντικαταστάθηκε και ο Μπακάκης λόγω ίωσης και πέρασε στο παιχνίδι ο Αλμπάνης, και η επίθεσή μας έγινε λίγο πιο ζωντανή με αποκορύφωμα ενα μπέναλτ που δεν μας δόθηκε αφού ο διαιτητής δεν πήγε ούτε στο VAR για να το δει.

Νομοτελειακά λοιπόν το παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο καθώς αυτό βόλευε και τις δυο ομάδες μετά απο δημόσια παραδοχή των προπονητών.

Και αν τον Μάνζιο τον βόλευε επειδή είναι η Λαμία, για τον Καρέρα αυτή η κυνική αντιμετώπιση των παιχνιδιών έχει αρχίσει και προβληματίζει.

Διότι δεν είναι μόνο πως παίζουμε αμυντικά κλπ.. γενικότερα δεν παίζουμε τίποτα.

Δηλαδή και με Gus προσέχαμε περισσότερο την άμυνά μας, αλλά μπροστά έβλεπες οτι προσπαθούσε να εφαρμόσει κάτι, ενα σχέδιο τέλος πάντων άσχετα αν δεν έβγαινε πάντα.

Τούτος εδω φαίνεται πως είναι πιο πολύ Μανόλο-style, δηλαδή φυλάμε τον κώλο μας και αφήνουμε τα υπόλοιπα στην προσωπική πχιότητα των επιθετικών.

Η διαφορά είναι πως ο Μανόλο είχε Αραούχο Λάζαρο Γιόχανσον Κονέ κλπ και τούτος εδω έχει κάτι κουρασμένα και αγύμναστα παλικάρια που σέρνονται.

Παίρνει βελτιώσεις αυτό το συνονθύλευμα όπου όλοι φαίνεται να’χουν αποδεχτεί τη μοίρα τους?

Αρκούν 2-3 φτηνο-μεταγραφές που ετοιμάζεται να κάνει ο Ίβιτς τον Ιανουάριο?

Έχουν στην ΠΑΕ drones με night vision?

Υπήρξε κόσμος που κατώρθωσε με αυτήν την ασύλληπτη κίνηση να φτάσει εγκαίρως στο γήπεδο. Όλοι αυτοί προφανώς έχουν προλάβει κι έχουν αναπτυχθεί, και δεν περιμένουν την ανάπτυξη που ευαγγέλεται ο πρωθυπουργός. Αυτά είναι πολύ καλά νέα και τα αποδίδουμε στην σωστή τους διάσταση.

Όπως αυτή αποδίδουμε και για το πρώτο μέρος που είδαμε σήμερα. Την ΑΕΚ να κατεβαίνει με 5-3-2 ξανά προς αρκετή έκπληξη μου. Αντίπαλος ήταν μια ομάδα που ερχόταν από συντριβή και λογικά χωρίς καθόλου ηθικό. Που το απέδειξε εγκαίρως στο ΟΑΚΑ, όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ από μια μέτρια ΑΕΚ. Μέτρια διότι φαινόταν οτι δεν μπορούσε να αναπτυχθεί. Είχε βρεθεί σε ιταλική τανάλια.

Ούτε οι παίκτες κατάλαβαν τι δούλεψαν στις προπονήσεις. Εντός έδρας είχαν συντονισθεί σε τετράδα πίσω και ξαφνικά βρέθηκαν σφιχτοί, με άλλο σύστημα αλλά και με ένα rotation στα πλάγια, που δεν είχε καν προβαριστεί. Αυτό σε συνδυασμό με την κούραση των κεντρικών χαφ, αλλά και την ανυπαρξία των πλάγιων μπακ, έφερε το κακό θέαμα, την άρρυθμη ανάπτυξη, την κακογουστιά στις επιλογές, και το πλήρες μπλοκάρισμα.

Που το επέτεινε ο Ιταλός. Είπαμε οτι θα είναι στο απυρόβλητο για κάποιες εβδομάδες, αλλά όχι και να μας τρελάνει. Μιλάω για κοουτσάρισμα. Εντάξει υπάρχει κακή μέρα και φυσικά έχεις αποτύχει στην επιλογή του συτήματος. Ε δεν γίνεται με τους ίδιους να παίξεις 4-2-3-1. Δεν γίνεται ρε φίλε. Σου περισσεύει ένα μπακ και σου λείπει ένας επιθετικός. Και φυσικά δεν έχει δουλειά ο Μάνταλος να πάει δεξιά, ούτε να περάσει ο Μπακάκης αριστερό μπακ κι εξτρέμ ο Λόπεζ.

Το αποτέλεσμα ήταν φαιδρό, το παιχνίδι ένας διαγωνισμός των παικτών μας για το ποιός θα κάνει τα περισσότερα λάθη, κι ο Αστέρας έπαιξε καλύτερα και κάλυψε πιο καλά το γήπεδο. Δεν απείλησε βέβαια κάπου, αλλά αυτό ήταν το άμεσο. Διότι έμμεσα απείλησε και μπόλικα μάλιστα. Αλλά μπερδεύτηκε κι αυτός με την δική μας την αναρχία, και δεν ήξερε πώς να βγάλει την σωστή τελική του. Σε ένα μέρος με πολλά φάουλ και χωρίς καθόλου καθαρή σκέψη. Αυτό που πρέπει να σημειώσω είναι οτι είχαμε κορυφαίο το Μάνταλο.

Στο δεύτερο μέρος, περίμενα διορθωτικές κινήσεις. Έμεινα με το πουλί στο χέρι. Η γκόμενα δεν ήρθε ποτέ. Παρόλο που τα μηνύματα είπαν άλλα : Οτι ανέβηκε ο Κρίστισιτς κι ο Παουλίνιο. Βλέπεις αυτή η μπαλιά που κάνει ο Σέρβος, είναι για πολλά όσκαρ, όπως και το ρεσιτάλ της ομαδικότητας στην συγκεκριμένη φάση, που έβαλε την ΑΕΚ μπροστά με δυό γκολ, και στην ουσία είπε σε όλους οτι κλείδωσε το παιχνίδι.

Όμως τα φαινόμενα απάτησαν πάλι. Διότι οι παίκτες που ανέφερα δεν ανέβηκαν, αλλά απλά ξέσπασαν. Η ομάδα ξαναγύρισε στην κακή της απόδοση, το θέαμα ξαναέγινε κάκιστο, και η ομάδα που προσπαθούσε μέσα στο γήπεδο ήταν ο Αστέρας. Τα φάουλ πάλι ήταν πάμπολλα κι οι αντίστοιχες διακοπές ρυθμού, ενώ η έλλειψη ομοιογένειας και συγκέντρωσης, ήταν τα κυρίαρχα στοιχεία της συνέχειας του παιχνιδιού.

Ο αντίπαλος πλέον, δεν απειλούσε έμμεσα, αλλά άμεσα. Η ομάδα αναγκάστηκε να παίξει μέσα στην περιοχή της και να χρησιμοποιήσει την φανέλα, την ρέντα και τον  τερματοφύλακα της. Δηλαδή να τον αλλάξει λόγω τραυματισμού από την πίεση, να γλυτώσει τυχαία από μια τρομερή ευκαιρία και μετά να χρήσει και τον Τσιντώτα σαν κορυφαίο, αφού η είσοδος του απεσόβησε τουλάχιστον δυό γκολ. Στο ένα μάλιστα, έκανε και την απόκρουση του αγώνα. Είχαμε προλάβει κι είχαμε φάει ένα γκολ.

Εγώ θα μπορούσα να πω, ντροπή. Δεν παίζει η λέξη λόγω νίκης. Όμως με 2-0 υπέρ σου, είναι ντροπή να μην μπορείς να κρατήσεις την μπάλα, να μην μπορείς να κοντρολάρεις έναν ανύπαρκτο ρυθμό, και να μην αισθάνεσαι σίγουρος όταν παίζεις με τον τρίτο από το τέλος. Που το δίνεις διακαίωματα για το κύπελλο, και δεν κάνω καμία πλάκα. Οπότε δεν λέω ντροπή, αλλά λέω οτι η ΑΕΚ ήταν της πλάκας. Μπορεί να φταίει σε κάποιες επιλογές ο προπονητής, αλλά σίγουρα την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι παίκτες, που αντιμετώπισαν το παιχνίδι σαν προπόνηση ή ένα χαλαρό ξεζέσταμα. Όχι οτι βέβαια έχουν και κάποιο κίνητρο αφού η ουσιαστική διοίκηση ασχολείται με τον Πατούλη, αλλά ρε πούστη μου, κάποιοι αναπτυχθέντες πηγαίνουν να τους δουν. Αλλά κι αυτοί που δεν πάνε, πληρώνουν τηλεόραση και γουστάρουν να βλέπουν κάτι λογικό, κι όχι τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα να σώζει δέκα μαλάκες που συνυπάρχουν μέσα στο γήπεδο. Άει στο διάολο πια.

Και καλά να πρωτοτυπίσουμε. ‘Η και να  δείξουμε πως ελέγχουμε τα “γεμάτα” ταμεία τώρα που ήρθε η”ανάπτυξη”. Η “πειραματίστρια” του “Onasis”, είπε να μεταμορφώσει την Β. Σοφίας σε Βαρβάκειο,ή σε μεγάλο μπουρδελόμπαρο,με φώτα νέον που τρεμοαναβοσβύνουν αλλάζοντας χρώματα. Μόνο ξέχασε να βάλει και απ’αυτές τις ηλεκτρικές μυγοπαγίδες. Εκτός και αν είναι και τέτοια,οπότε όλα καλά.

Φως είναι,καλό είναι,σε μια πόλη που τη δέρνει το σκότος. Κανείς δεν λέει όχι στο φως και φυσικά σε όσες και όποιες πειραματικές και μεταμοντέρνες χρήσεις του. Υπάρχουν χιλιάδες σημεία που χρίζουν φωτισμού και φυσικά 11 άλλοι μήνες το χρόνο όπου μπορείς να “πειραματιστείς”. Γιατί μέσα στα Χριστούγεννα, πρέπει να βλέπω αυτή τη μαλακία κατά μεσής της πόλης, η οποία μαλακία,υποτίθεται,αντικαθιστά-υποκαθιστά τα “απαρχαιωμένα” αστεράκια και τους παρωχημένους τάρανδους.

Μια φιλότιμη ομολογουμένως προσπάθεια “εκλογίκευσης” των εορτών,απομυθοποίησης μιας περιόδου η οποία καθαρά αφορά στα παιδιά-άρα εκείνα είναι τα κύρια “θύματα” της τσαπερδόνας του Ωνασείου, η οποία προσπαθεί να μας κάνει μεταμοντέρνους με το ζόρι.

Η “αποκωδικοποίηση” μιας αναχρονιστικής εορτής ή οποία με σύγχρονα φωτιστικά μέσα θα “απομυστικοποιηθεί”, θα απεκδυθεί οποιουδήποτε όμορφου ψέματος και στεγνα ξερά και σκέτα θα αποδωθεί στο πόπολο ως μια μοντέρνα τάση αποιεροποίησης και απόσχησης από το δεισιδαιμονικό παρελθόν και τις όποιες εμμονές του,κρατώντας σε,στο παγωμένο “σήμερα”. Καλό,δε λέω. Αλλά λίγο. Γιατί; Γιατί το νέο αυτό,είναι λιγότερο όμορφο από το προηγούμενο που αντικαθιστά. Ετσι απλά. Είναι Ασχημο ρε κοπέλα μου.Τι δεν καταλαβαίνεις; Θα έβγαινες ποτέ στο δρόμο με μια κατσαρόλα στο κέφάλι; (Καλά,δεν παίρνω και όρκο).

Μπορούν-ιδέες δίνουμε τώρα-τα φώτα-πινακίδες να έχουν διττή χρήση. Να αναγράφονται ηλεκτρονικά οι υπενθυμίσεις του κράτους προς τους πολίτες. π.χ: “φίλε,μη ξεχάσεις να αφήσεις κάτω από το “χριστουγεννιάτικο δέντρο” της Εφορίας,τις υποχρεώσεις σου σε ΕΝΦΙΑ,τέλη κυκλοφορίας και λοιπές εισφορές.Ευχαριστούμε. Kala Fotougenna”.

Σιγα να μη πιάνετε “μία” στον νεοτερισμό και στην προοδευτικότητα ρε γατάκια κεντροβορειονοτιοευρωπαίοι και λοιποί, μπροστά στο καρακατσουλιό του ελληνικού χωραφιού.

Τι Βιέννες,τι Λωζάνες, τί Λονδίνα,τί Ρώμες,τί Βουδαπέστες και τί Στοκχόλμες. Που πάτε ρε με τα αστεράκια,τα ελαφάκια,τους αγιοβασίλιδες και τα ρέστα; Εδώ μιλάμε για Τέχνη. Την τέχνη της ασχήμιας, η οποία μπορεί να επιβληθεί ως μόδα. ‘Η να γίνει μια φιλότιμη προσπάθεια τουλάχιστον από “ανώτερους” και καλά “εκπαιδευμένους” μύστες, όπως το κορίτσι με τα πολλά προσόντα (sic) που είπε να νεωτερίσει με  νέον,μετατρέποντας κύριους δρόμους της πρωτεύουσας σε κρεαταγορά. Αλλωστε τί είναι η Αθήνα; Ενας καμβάς το τεράστιο αυτό κατσικοχώρι, όπου ο καθένας μπορεί και αφήνει τη “μουτζαλιά” του. Είτε χέζει στο πεζοδρόμιο κάποιος,είτε φωταγωγεί “χριστουγεννιάτικα” με τέτοιο τρόπο,είναι ένα και το αυτό.

Να μη ξεχάσουν να βάλουν i phone αντί για λίβανα και σμύρνα, μια κολώνα του ΔΕΔΗΕ-αντί για δέντρο και αντι για ελάφια,drones. Ακούς εκεί “Καλά Χριστούγεννα”. “Καλές Αγορές” είναι το σωστό. Με παραμύθια θα ζούμε; Θέλετε να τα χαζέψουμε τα παιδιά με τις μαλακίες αυτές,τόσα χρόνια; Γι αυτό πτωχεύσαμε. Γιατί δεν βάλαμε από μία λάμπα έξω από τα σπίτια μας που να μην υποδεικνύει τίποτα. Οτι εδώ μέσα μένει ο “κανένας”.

Χίλιες φορές τίποτα και απρόσωπος, παρά απλά “κάτι” και “κάποιος”. Πως θα μετασχηματιστείς ρε μαλάκα άμα είσαι μόνο “κάποιος” ή “κάτι”. Πρέπει να γίνεις “μηδέν”, για να αποκτήσεις την κυκλική συμπεριφορά του σκύλου που κυνηγά την ουρά του.

Η κυρία,το επιτυχημένο αυτό πείραμα εν Ελλάδι, μπορεί και να το προτείνει σε Ελβετία,Αυστρία,Μ.Βρετανία,Γαλλία, Σουηδία κλπ. Να πάει η ίδια εκεί να πει και να εφαρμόσει τις ιδέες της. Που ζουν στο Χριστουγεννιάτικο “μεσαίωνα” οι άνθρωποι. Να δούμε πως θα φύγει από κει και με πόσες μούτζες.

Ο άλλος ο “μπρούμελ”, ο δήμαρχος των Αθηναίων,το ασχημόπαπο της Ευρυτανίας, είπε να κάνει έτσι για τη πλάκα να’ούμε μερικές απ’ευθείας αναθέσεις,για να δει αν το πράγμα δουλεύει κανονικά,ή μήπως η 10ετής κρίση έχει κολλήσει τα γρανάζια του “αυτόματου αναθετισμού”. Μπα. ‘Oλα λειτούργησαν ρολόι,σα μηχανή Μαλκότσι.

Γατάκια Ευρωπαίοι. Κωλώνει ρε η Ελλάδα; Τσακ-μπαμ:Πάρε 200 χιλιάρικα εσύ, άλλα 120 εσύ,άλλα 450 εσύ και πάμε για μερικά λεπτά να κάνουμε τη πλάκα μας στο κτήριο της βουλής, που πλέον δεν έχει άλλη λειτουργική χρήση πέρα από σύγχρονο πανί σκιών,καραγκιοζομπερντές δηλαδή. Απλά με πιο σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα. Ανάπτυξη να’ούμε.

Μάρτυρες του φαντασμαγορικού αυτού event, καμιά 150αριά αλλοδαποί στη πλάτεία Συντάγματος, που άφωνοι,με γουρλώμένα μάτια, κράταγαν την ανάσα τους,τόσο με τα χρώματα,όσο και  με την “ολική επαναφορά” της “αθάνατης” αυτής χώρας, η οποία πέρασε από την χρεοκοπία στην αλματώδη ανάπτυξη,εν μια νυχτί. Ε, μα είναι να μη μας προτιμάνε για την διαμονή τους οι άνθρωποι; Λογικό.

Πέτυχε το “πείραμα” λοιπόν και πάμε για άλλες “ομορφιές”. Τόσο κοντά στα ταμεία,και να τα αφήσουμε απείραχτα; Τί λέτε ρε. Και τόσο καιρό τί περιμέναμε; Τον Αϊ Βασίλη;

Ω, ναι,σωστά. Τον “Αϊ Βασίλη”, όντως.

Πρεμιέρα του νέου προπονητή απόψε στον πάγκο της ΑΕΚ, και προτίμησε να πάει χωρίς να ρισκάρει θωρακίζοντας πρώτα τα μετόπισθεν με δεδομένη και την απουσία του Βράνιες.

Ξεκίνησε με ενα 3-5-2 το οποίο ναι μεν κάπως ασφαλίζει την άμυνα με παίκτη παραπάνω, αλλά για να τσουλήσει χρειάζεται μπακ που να συμμετέχουν και επιθετικά, αλλιώς η μπάλα γυρίζει άσκοπα στο κέντρο κάνοντας ευκολότερη τη ζωή του αντιπάλου.

Μπροστά ο Ολιβέιρα σχεδόν απομονωμένος, ο Λιβάια κάπου ξεχασμένος και μοιραία το βάρος έπεσε στον Μάνταλο που για άλλη μια φορά αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων αφού δε μπορούσε να περάσει μπροστά μπαλιές ούτε να κουβαλήσει μπάλα όπως είναι η υποχρέωση της θέσης που νομίζει οτι του ταιριάζει.

Παίζουμε και με δυο ακραία μπακ που μόνο τρέχουν και δίνουν τη μπάλα προς τα πίσω “στα σίγουρα”.

Έτσι κύλησε ολο το πρώτο ημίχρονο χωρίς ουσιαστική ευκαιρία (πέρα απο ενα σούτ εκτός περιοχής που δεν ανησύχησε τον αντίπαλο τερματοφύλακα).

Η Ξάνθη δεν ανοίχτηκε πολύ καθώς έχει στον πάγκο τον Παράσχο που δεν φημίζεται για το επιθετικό παιχνίδι των ομάδων του.

Το β’ ημίχρονο συνεχίστηκε με τις ίδιες εντεκάδες και το θέαμα δεν θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετικό.

Ενα κλωτσοσκούφι με αλεπάλληλα λάθη στο κέντρο, πίσω η μπάλα στον Οικονόμου, απο κει στον Τσιγκρίνσκι κλπ.

Λίγο έλειψε να προηγηθούμε με ανύπαρκτο μπέναλτ το οποίο τελικά (ορθώς) ακυρώθηκε λόγω VAR.

Όταν αποβλήθηκε το δεξί μπακ της Ξάνθης στο ’77 με δεύτερη κίτρινη ο Καρρέρα αποφάσισε να ρισκάρει βάζοντας στο παιχνίδι τον Βέρντε για να γίνει η ομάδα πιο επιθετική.

Έτσι παίζοντας με παίκτη παραπάνω η ΑΕΚ πίεσε περισσότερο και τελικά ευτύχησε να πετύχει το πολυπόθητο γκολ μετά απο σούτ του Γαλανόπουλου αφού του στρώθηκε η μπάλα απο ενα χαμένο κοντρόλ του Ολιβέιρα.

Τα τελευταία λεπτά ήταν τυπική διαδικασία καθώς ο αντίπαλος με 10 παίκτες έδειχνε να έχει συμβιβαστεί με την ήττα και παρόλες τις αλλαγές δεν άλλαξε κάτι μέχρι το τελικό σφύριγμα.

Η ομάδα δεν βλέπεται. Είναι βασανιστήριο για τα μάτια και τα νεύρα.
Όμως προτιμώ νίκες με τέτοιο “θέαμα” παρά ήττες με μπαλάρα.
Προφανώς δεν υπάρχει το υλικό για να συνδυαστούν και τα δυο, οπότε πάμε έτσι και βλέπουμε.
Όταν η ομάδα σέρνεται απ’το Σεπτέμβριο είναι δύσκολο να πετάει φωτιές με 3 προπονήσεις του νέου προπονητή και μάλιστα απέναντι στον κακό της δαίμονα.

Σε κάθε επόμενο παιχνίδι θα διαπιστώνουμε πως αργήσαμε πολύ να φέρουμε προπονητή.

Οχι πως περιμέναμε τα παιχνίδια βέβαια.. όλες οι ομάδες του πλανήτη κάθονται με υπηρεσιακό 1-2 εβδομάδες το πολύ.

Μόνο η ΑΕΚ έσπασε ρεκόρ προσπαθώντας να ρεφάρει μισή σεζόν απο το συμβόλαιο που θα πληρώσει στον Καρντόσο.

Και όποιος νομίζει πως αυτή η καθυστέρηση ήταν απόφαση του Ίβιτς επειδή “δεν έβρισκε τον κατάλληλο” ας σκεπαστεί καλύτερα και ας αλλάξει πλευρό,

Το πρώτο πράμα με το οποίο εγώ πάντα ξεκινάω, είναι με ένα θερμό καλωσόρισμα . Μακάρι κάθε καινούργιο μέλος που προστίθεται στην ομάδα και στην εταιρεία, να αφήσει κάτι σαν παρακαταθήκη όταν με το καλό αποχωρήσει. Ναι δυστυχώς. Το μόνο σίγουρο στις σχέσεις, είναι το τέλος. Αυτό όμως το τέλος κάνει και την διαφορά στην οποιανδήποτε σχέση. Άλλο σε διώχνω με τις κλωτσιές, κι άλλο σε μνημονεύω για τις ευχάριστες στιγμές που περάσαμε. Άλλο φεύγεις και πας στην ανεργία, κι άλλο φεύγεις διότι πρέπει να πας σε ένα πιο μεγάλο μέγεθος, είτε σαν ομάδα είτε σαν πρωτάθλημα. Εννοείται φυσικά οτι αν κάποιος φύγει από την ΑΕΚ και πάει σε μικρότερο μέγεθος, τότε δεν θα έκανε καθόλου δουλειά σε μας.

Ένα άλλο ερώτημα που πάντα με απασχολεί, είναι γιατί κάποιοι Ευρωπαίοι έρχονται στην Ελλάδα. Για δουλειά μιλάω, όχι για τουρισμό. Τους άρεσε το μπλα μπλα του Ίβιτς και του Μελισσανίδη; Ή μήπως άκουσαν τον Μητσοτάκη για την ανάπτυξη προ των πυλών; Τους ενθουσίασε η ποιότητα του πρωταθλήματος μας ή είδαν τίποτα αγώνες της ΑΕΚ και κατάλαβαν οτι το ρόστερ της δεν κάνει για την τρίτη θέση; Αυτό το ερώτημα φυσικά δεν μπορώ να το απαντήσω τώρα. Κι αυτό θα απαντηθεί στο τέλος της συνεργασίας ή μετά από κανά δίμηνο, που κάτι θα αρχίσει να φαίνεται στο χορτάρι.

Αυτό πάντως που είναι σίγουρο, είναι οτι η ΑΕΚ έκανε μια λογική επιλογή. Πήρε έναν Ιταλό ( δεν τον μπερδεύω με τον Στραματσόνι ), που έχει παραστάσεις κι εμπειρίες, σαφώς ανώτερες από έναν Έλληνα ποδοσφαιρικά. Επίσης κάποιον που έχει αντέξει σε πορεία πρωταθληματισμού στην Ρωσία, οδηγώντας στον τίτλο μια ομάδα με μικρότερο προϋπολογισμό από τους ανταγωνιστές της. Οπότε οι καλές βάσεις υπάρχουν, πρώτον για μια πιο μεθοδική δουλειά αλλά και δεύτερον με μια μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανιστεί σαν μεταγραφή κάποιος παίκτης που δεν έχει τα προσόντα να παίξει στην Ιταλία, και στην Ελλάδα να φαντάζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα.

Ο προπονητής όμως, όπως και ο παίκτης, είναι λαχείο ασχέτως βιογραφικών. Θα κολλήσει με τα αποδυτήρια; Θα κολλήσει με τα χνώτα της διοίκησης; Θα στηριχτεί επαρκώς όταν θα βγάλει τα θέλω του κι όταν καταλάβουν κι εκεί μέσα οτι είναι σοβαρός; Όλα αυτά είναι ερωτήματα, που και πάλι δεν απαντιώνται άμεσα, αλλά θα φανούν αρκετά γρήγορα. Ο Γενάρης είναι προ των πυλών, και τα κενά της ομάδας τέτοια που δεν είναι δυνατόν να μπερδευτεί κάποιος. Ειδικά αν αυτός ο κάποιος έχει έρθει για δουλειά. Ξαναλέω όμως οτι ο καλύτερος προπονητής ( βάσει βιογραφικού ) μπορεί να αποτύχει  σε μια ομάδα, αλλά κι ο χειρότερος να πετύχει.

Σαν προπονητή τον Καρέρα δεν τον έχω παρακολουθήσει. Λίγα πράματα έχω διαβάσει, κι αυτά για το πώς πήρε τον τίτλο. Πολύ σφιχτή αμυντική λειτουργία και μπόλικες νίκες με 1-0. Αυτό από μόνο του δεν μπορεί να μας κάνει και τόσο χαρούμενους – ειδικά τους παλιούς που ξέρουμε καλά το dna της ομάδας μας – αλλά αν το δούμε αισιόδοξα, μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας τάκος στην διαρκή κατρακίλα που υφιστάμεθα. Σαν ανάχωμα και σαν βασική εκκίνηση : Ας έχουμε πρώτα το μηδέν πίσω, ας έχουμε αγωνιστική και αμυντική συνοχή, και πού ξέρεις; Μπορεί ο εγγυητής να φέρει κανάν Οκόνσκι για μπροστά και να καθαρίζει η μπουγάδα.

Μπορεί επίσης ο άνθρωπος, αφού βρει την άμυνα του, να έχει την δυνατότητα να φέρει κάποια σκυλιά για το κέντρο, που θα φέρουν την ανάσχεση πιο ψηλά από την περιοχή, κι επομένως πιο εύκολη την υπόθεση της προώθησης της μπάλας προς το αντίπαλο τέρμα. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο το άθλημα. Με αγωνιστές και μαχητές πίσω, εύκολα αναδεικνύεις μια ποιότητα μπροστά, που μάλιστα φαίνεται και παραπάνω όταν ο αντίπαλος λυγίζει από την ψυχολογική του εξουθένωση. Υποθέτω οτι σε αυτά θα τα καταφέρει ο Ιταλός με την σωστή καθοδήγηση των συμβούλων της εταιρείας. Εμείς απλά πορευόμεθα με την ελπίδα οτι θα γίνουν τα προφανή κι όχι όλα αυτά τα αλλόκοτα που είδαμε το καλοκαίρι, με τις μαλακίες περί χτισίματος των επιθέσεων από την περιοχή μας ή με τον βοηθό από την απέναντι πλευρά του γηπέδου να δίνει εντολές.

Και φυσικά το βασικό είναι να δούμε πόσο πολύ μπορεί να δέσει την ομάδα σαν ομοψυχία. Να επιβάλει μια στοιχειώδη πειθαρχία και να πείσει τους κακομαθημένους οτι μπορεί να τους βελτιώσει. Αυτό δεν θέλει τόσο πολύ καιρό. Η προσωπικότητα δεν θέλει δουλειά. Φαίνεται και ξεχωρίζει αμέσως από τις επιλογές της, κι ειδικά μάλιστα όταν απέναντι του έχει κάποιον που είναι σκεπτικιστής. Και που πείστηκε κι αυτός να δώσει μια άλφα πίστωση χρόνου στα συστήματα ή στις επιλογές του προπονητή. Είπαμε οτι αυτό θα φανεί πολύ πιο γρήγορα από το χτίσιμο μιας φυσικής κατάστασης ή την διδαχή κάποιου συστήματος παιχνιδιού. Αυτό φυσικά που δεν αλλάζει, είναι η νοοτροπία οπότε καλοδεχούμενες και οι επιλογές του προπονητή για ξεσκαρτάρισμα. Αυτό κι αν είναι πανεύκολο.

Καλώς μας ήρθε λοιπόν ο Μάσιμο και καλώς να μας αργήσει να μας αφήσει. Από αυτόν εδώ τον χώρο, θα έχει όση στήριξη χρειάζεται κι όση υπομονή απαιτείται. Ό,τι και να κάνει φέτος, η χρονιά είναι χαμένη. Και μακάρι να με διαψεύσει φυσικά. Οπότε δίκαια θα κερδίσει και την option ανανέωσης της συνεργασίας για άλλον ένα χρόνο.

Υγ. Η συνέντευξη τύπου δεν λέει τίποτα. Είναι για τους φαφλατάδες κι όλους αυτούς που είχαν μαγευτεί από τα λόγια του Καρντόσο. Οι ποδοσφαιράνθρωποι δεν είναι για να μιλούν. Είναι για να παίζουν μπάλα ή να δείχνουν τα λόγια τους με έργα στο τερέν.

Ορθολογική μοιάζει η απόφαση-κατάληξη για τον Ιταλό-και άρα αμυντικογενή- Καρέρα. Κάποιος να “μαζέψει τα λουρια” τόσο σε επίπεδο τακτικής όσο και σε επίπεδο πειθαρχίας στα αποδυτήρια (και όχι μόνο). Καινούρια μούρη λοιπόν και μέχρι να του “πάρουν τα μέτρα” αι παίκται, θα τρέχουν αλαφιασμένοι και θα λένε “γιες κόουτς”. Αυτό θα συμμαζέψει κάπως την κατάσταση γενικά και ίσως αποτυπωθεί στον βαθμοβολογικό πίνακα.

Οχι τίποτα τρομερό,μη φαντάζεστε,απλά η βαθμολογική “αιμοραγία” θα είναι μικρότερη. Και αν τσουλίσει το πραγμα,κάνουμε και μια ανανέωση για την επομενη περίοδο. Μακάρι να τα καταφέρει,του το ευχόμαστε ολόψυχα. Δεν ξέρω τί άποψη θα έχει ο τωρινός προπονητής, δηλαδή ο Λιβάγια, ή κάτι τύποι με βραστό αίμα αλα Βράνιες, όπως και κάτι τεμπέλιδες αλά Μάνταλου (που θα κληθεί να μαρκάρει)

Μικρή-σχετικά με την ηλικία του-χρονικά η ενασχόλησή του ως πρώτος προπονητής. Με επιτυχημένη θητεία στην μοναδική ομάδα που είχε 100% τον έλεγχο,την Σπαρτακ Μόσχας, (για τον πρώτο χρόνο εκ των κάτι παραπάνω από 2 που κάθησε) και φυσικά “μεγαλωμένος” δίπλα στον Αντόνιο Κόντε,με ότι θετικό μπορεί να σημαίνει αυτό.

Ως “σφιχτος” Ιταλός, οι αριθμοί -έστω αυτοί οι λίγοι- “λένε” πως οι ομάδες του σκοράρουν 1.5 γκολ ανά αγώνα και δέχονται σχεδόν 1. Στο γκολ τα περισσότερα ματς. Αρα το “under” θα πάει “σύννεφο”. Βρέθηκε ένας “Χιμένεθ” λίγο πιο “ψαρωτικός”. (πρέπει να φοράει και γυαλιά carrera. Αν μη τί άλλο…)

Καινούριος “τσοπάνης” λοιπόν για τα απολωλά πρόβατα-αλλά και τα τραγιά- των αποδυτηρίων. Είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο του “εγγυητού”, ο οποίος πλέον απερίσπατος μπορεί να πάρει το κράνος του και να πηγαινοέρχεται στο Βούρο,στο εργοτάξιο και στην   Πατούλαινα, προκειμένου να ολοκληρώσει την μίνι πυραμίδα του αυτός ο μικρός Χέωψ,να  προκάμει-πριν “χωθεί” μέσα, να τον παλαμακίσουν-και όχι μαλακακίσουν- οι μυριάδες (εντάξει,χιλιάδες) θρησκόληπτοι και προληπτικοί υπήκοοι.

Φυσικά θα χρειαστούν και μεταγραφές. Τι να ζητήσει ο Μάσιμο στα μέσα της χρονιάς πλέον;  -“η πεντάρα ρε Καρερε πως σε λένε,δείχνει ότι ειναι θέμα ψυχολογίας. Το υλικό είναι καλό να’ούμε”, θα ομολόγησε ο “εγγυητής χαρούμενος για την διαφαινόμενη -ακόμα μία-οικονομία του Γενάρη.

(Οπως κάποιος ταβερνιάρης προσπαθεί να πείσει τον σερβιτόρο του να “σπρώξει” ως “πρώτα” κάτι περκόχανα σε μια παρέα αδαών Γερμανών. Τι να κάμει και ο σερβιτόρος; Θα πει τις μαλακίες του αφεντικού. Το πρώτο που ρωτάς ως σερβιτορος και κομιστης περκοχανων σε αυτες τις περιπτώσεις  είναι: “Καλησπέρα. Μπάνιο ξέρετε”; Ετσι για να ξέρεις που πατάς).

Αρα,ποια ενίσχυση; Κι’άλλη; ( όπως έλεγε και ο Παπαγιαννόπουλος ως εργοστασιάρχης στους υπαλλήλους, σε κάποιο έργο: “…ακούς εκεί…κάθε μήνα λεφτά”!

Αντε κανένα μελομακάρανο και κανένα τραινάκι από τον “άγιο βασίλη” που διαμένει μόνος του “σε ένα γραφείο κάπου στον Πειραιά” κατά τον υπεύθυνο τύπου,Ρούντολφ. Αντε να έρθουν κανα-δυό από τον “ΟΑΕΔ” να βοηθήσουν στα μερεμέτια.

“Ολοι για έναν,ένας για όλους” όπως λέει και ο Δουμάς, και όχι “κανένας για όλους,κανείς για κανέναν” όπως λέει ο Τερζής σε ένα άσμα του και το οποίο δυστυχώς ισχύει ως σήμερα στα αποδυτήρια. Βάλτε λίγη ψυχή, λίγη καρδιά, μερικά συκώτια και λίγο πάγκρεας και είμαστε μέσα. Τι χρειάζεται για να είναι κανείς ευτυχισμένος; Λιγα πράγματα. Ολιγάρκεια, ομόνοια, αγάπη και απλότητα.

“Βγάλτα πέρα όπως ξέρεις  μέχρι τον Ιούνη και μετά  γλέπουμε” θα του πει ο “τύπος” του Πειραιά. Τι να κάνει και ο Μάσιμο; Μήνες άνεργος είναι. Από ολότελα καλή και η  κιτρινόμαυρη Παναγιώταινα, έστω και με φορεμένο κορσέ,τόσο σφιχτό, που το στομάχι της έχει ανέβει στο λάρυγγα.

Κοντρίτσα μικρασιάτικη σήμερα και φυσικά όλοι περιμένουμε με ενδιαφέρον το παιχνίδι, που θυμίζει την πρώτη γνωριμία των μαθητών με τον καινούργιο καθηγητή. Να σε πάρει με καλό μάτι, ήταν η συμβουλή. Αυτό υποθέτω θα θέλουν και οι παίκτες μας σήμερα μπροστά στον καινούργιο προπονητή, που όλοι ελπίζουμε να είναι σχετικός με το άθλημα και βέβαια να μην παίρνει χαρτάκι. Τα βιογραφικά δεν μου λένε τίποτα. Στην Ελλάδα έχει πάρει πρωτάθλημα κι ο Λεμονής. Πιο πολύ με προβληματίζει η δήλωση του οτι θέλει πρωτάθλημα και με την ΑΕΚ. Την διοίκηση την ρώτησε; Τέλος πάντων, έχουμε καιρό γι’ αυτά, προέχει το τελευταίο παιχνίδι του Κωστένογλου, που πραγματικά έρχεται σαν δώρο για την γιορτή του. Αυτός έχει ταλαιπωρηθεί πιο πολύ από εμάς, αφού αυτός στην ουσία διασύρθηκε.

Η ομάδα κατέβηκε μπροστά σε δέκα χιλιάδες κόσμο με το αναμενόμενο 4-2-3-1. Όμως κατέβηκε και με την διαθεση να τρέξει. Φαινόταν στην αρχή, στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο που ο Πανιώνιος ήταν πιο στρωμένος και ελαφρά πιο απειλητικός αλλά κράτησε ο Μπάρκας σε ένα μακρινό φάουλ, και φυσικά φάνηκε στην συνέχεια κυρίως. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για θαυμαστή αλληλοκάλυψη, αλλά για ισχυρή διάθεση κάτι να δείξει. Όσο κι αν δεν πήρε τίποτα από τα άκρα της.

Είχε την κατοχή της μπάλας και προσπαθούσε να επιτεθεί κύρια από τον άξονα, αφού είχε σε πολύ καλή μέρα τον Κρίστισιτς. Μάρκαρε, προωθούσε την μπάλα είτε με κοντινή είτε με μακρινή πάσα, και γενικά ήταν ένα γεμάτο οχτάρι σήμερα. Από κοντά στην διάθεση ήταν κι ο Λιβάγια με τον Μάνταλο – τα μαθητάκια που έλεγα – ενώ κι ο Ολιβέιρα μοχθούσε να βγάλει κάτι καλό.

Αυτό το καλό ήρθε σε μια φάση με ένα πολύ ωραίο γκολ σαν σύλληψη και εκτέλεση, που όμως ακυρώθηκε σαν οφσάιτ. Δεν πτοήθηκε όμως και συνεχίζοντας το ψηλό πρεσάρισμα του, έκλεψε την μπάλα και από πολύ δύσκολη γωνία, σημείωσε ένα εξ ίσου όμορφο γκολ. Η ομάδα είχε αρχίσει πλέον να κυριαρχεί και αυτό επικυρώθηκε και με ένα δεύτερο τέρμα του Ολιβέιρα με προβολή. Ο Πορτογάλλος κάνοντας απλά τα προφανή, στο πρώτο ημιχρόνιο πήρε και τον τίτλο του κορυφαίου. Σε ένα διάστημα που ήταν πολύ ευχάριστο για τους θεατές τόσο σε ρυθμό όσο και σε αγωνιστικότητα. Κάτι στο οποίο βοήθησε και ο Πανιώνιος που δεν κλείστηκε αλλά ήρθε για να παίξει μπάλα κι αυτός.

Το δεύτερο μέρος έμοιασε στηην αρχή με το πρώτο. Πιο κοντρολαρισμένος για κανά δεκάλεπτο ο αντίπαλος που τον σταμάτησε ο Μπάρκας ξανά. Και την ώρα που προσπαθούσε η ΑΕΚ να ξυπνήσει, ο Ολιβέιρα χτύπησε και πάλι. Κερδισμένο πέναλτυ από προσωπική του ενέργεια και εύστοχη εκτέλεση. Τι άλλο μπορείς να ζητήσεις από έναν σέντερ φορ σήμερα; Απλά τίποτα. Ήταν τέλειος.

Κατά τα άλλα, οι υπόλοιποι ήταν όπως και πριν. Κρίστισιτς κυρίαρχος στο κέντρο και Μάνταλος σαν την σβούρα. Πλέον δεν χρειαζόσουν και τίποτα περισσότερο. Το παιχνίδι είχε κλειδώσει, η ομάδα άλλαζε ωραία την μπάλα, βελτίωνε την αμυντική της λειτουργία και όποτε μπορούσε εκδήλωνε και κάποια επίθεση με στρωτή μπάλα. Αυτό έδωσε και το δικαίωμα στον Κωστένογλου, να δοκιμάσει και τον γιό του Ρέφικ, στον οποίο όλοι μας ευχόμαστε καλή αρχή.

Ήταν ένα ωραίο λοιπόν παιχνίδι στο οποίο βοήθησε τα μάλα κι ο αντίπαλος. Το ξαναείπα βέβαια, αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία όταν το σκορ βάρηνε πολύ. Θα μπορούσε να τα παρατήσει τελείως. Όμως δεν το έκανε, παρά την απογοήτευση του. Φυσικά τιμωρήθηκε και με ένα τέταρτο γκολ, από καταπληκτικό χτύπημα φάουλ του Βέρντε, αλλά δεν έχει καμία σημασία για κάποιον που θέλει να βλέπει μπάλα. Κι  αυτόν τον κάποιο σήμερα τον τίμησε ο αντίπαλος.

Όπως έδωσε και την ευκαιρία στον Κωστένογλου να δείξει όλο το υλικό του στον Καρέρα – έβαλε και Αλμπάνη και Γιακουμάκη -, αλλά και να φύγει με ψηλά το κεφάλι. Αφήνοντας την ομάδα με μια καλή ψυχολογία για την συνέχεια, αλλά και τον κόσμο με ελπίδα οτι κάτι θα γίνει με την καινούργια ξανά αρχή. Δεν είναι και λίγο αυτό. Κι αυτό ήταν και το συμπέρασμα από το σημερινό παιχνίδι. Η πρώτη μέρα μπροστά στον καινούργιο καθηγητή, κι όλη η τάξη τακτοποιημένη. Μια τάξη που η ήσυχη διάθεση της, πέτυχε μια ευρεία και σπάνια νίκη. 5-0 ( Μάνταλος ) δεν είναι κι ευκαταφρόνητο πράμα. Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους και πάντα τέτοια.

Άλλο ενα παιχνίδι που το αποτέλεσμα δεν εξέπληξε πολύ κόσμο.

Συνηθίσαμε στην ποδοσφαιρική μιζέρια του προέδρου που αφήνει τα “εύκολα” για το τέλος (που λέει και ο γέρων Αντρέας), για να είναι η αναμονή μεγαλύτερη και να χαρούμε πιο πολύ.

Σήμερα ο Κωστένογλου κατέβασε την ομάδα με 3-5-2, με αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο να υπάρχει μια ανούσια κατοχή μπάλας που όμως δεν μπορούσε να μετουσιωθεί σε ευκαιρίες και γκολ.

Ο ΟΦΗ στα πρώτα λεπτά είχε μαζευτεί πίσω και έδινε την εντύπωση οτι προσπαθούσαν να μας “ψυχολογήσουν” και οτι κάτσει σε κάποια αντεπίθεση. Ο Βράνιες έκοψε αρκετές τέτοιες, με συνέπεια να πάμε στο ημίχρονο με ενα χαλαρό 0-0.

Η ΑΕΚ ναι μεν κυριάρχησε στο πρώτο ημίχρονο αλλά έτσι όπως έπαιζαν σου έδινε την εντύπωση πως με κάποιο τρόπο θα φάμε ενα γκολ και θα καταρρεύσουμε.

Πράγμα που συνέβη με το ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου, και κάπου εκεί η ομάδα παρέδωσε πνεύμα.

Ο Κωστένογλου συνέχισε την παράδοση βάζοντας Αλμπάνη και Γιακουμακούχο, με αποτέλεσμα να ανεβάσουμε τα στατιστικά μας όσον αφορά τα επιθετικά φάουλ, μιας που το πρόβλημα δεν ήταν η έλλειψη φορ αλλά πως η μπάλα δεν έφτανε σωστά στον Ολιβέιρα.

Δηλαδή ο πάτερ νομίζει πως αν βάλει 5 φορ ξερωγώ θα κερδίσει 12-0. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.

Παρόλα αυτά το σύστημα το κράτησε 3-5-2 για αρκετή ώρα και το άλλαξε σε 4-4-2 όταν κατάλαβε πως όταν χάνεις δε χρειάζεσαι πια 3 σέντερ μπακ. Το γκολ το έφαγες, τώρα πρέπει να ισοφαρίσεις.

Στη συνέχεια έβγαλε και τον Κρίστιτσιτς με αποτέλεσμα να χαθεί και η κατοχή στο κέντρο, και κάπου εκεί η παράσταση έλαβε τέλος.

Ο Βράνιες συνέχισε και αυτός την παράδοση παίρνοντας κόκκινη κάρτα και αφού έκανε καλούτσικη εμφάνιση απόψε. Σε μια φάση που προσπαθούσαμε (λέμε τώρα) να ισοφαρίσουμε. Τι είχες Γιάννη – τι είχα πάντα.

Παίζει η ΑΕΚ, χάνει εύκολα απο τον κάθε φούφουτο και δεν συγκινείται πια κανείς.

Συνηθίσαμε.