…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Το κείμενο που αναδημοσιεύω είχε μπει στην εφημερίδα στις 24/2/2007. Ήταν τότε που ο τέως διοικητής του ΙΚΑ, με φουλ βιάγκρα στις τσέπες αλλά και στο στομάχι, πήγαινε και πήδαγε μια γκόμενα που την είχε διορίσει κιόλας. Όταν τους έπιασε ο άνδρας της, έγινε ένας καβγάς, με αποτέλεσμα ο διοικητής, να πάθει έμφραγμα.

—————————————————————————————————————

                     ΤΙ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ;

Σ’ αυτό το κράτος δεν υπάρχει πάτος

ΧΩΡΙΣ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΝΤΑΛΙΚΕΣ

ΑΝΑΤΡΕΠΟΜΕΝΕΣ ΡΙΧΝΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ

Απλά ελληνικά. Πρόθεση για κάτι, σημαίνει σχεδιασμός. Και οργάνωση και μηχανορραφία, μέχρι και δολοπλοκία. Ένα πλάνο ρε παιδί μου. Που μπορεί και να μην είναι τέλειο, αλλά υπάρχει σαν σύλληψη τουλάχιστον.  Εξ αμελείας κύριοι.

Ο πολιτικός δημόσιος υπάλληλος τι να προγραμματίσει; Με τι προσόντα; Με τι  στόχο; Η  κάνω λάθος;  Υπάρχει  κίνητρο στον δημόσιο τομέα για τη δουλειά σου; Υπάρχει οικονομική ανταμοιβή για την ποσότητα και την ποιότητα της εργασίας σου;  Υπάρχει αξιοκρατία ή  ο καρεκλοκενταυρισμός  σε οδηγεί σε περίεργες σκέψεις; Δεν απαντάμε στα προφανή στον  Φίλαθλο. Εξ αμελείας κύριοι;

Αν όμως υπάρχει κάποιο κίνητρο στον δημόσιο υπάλληλο, αυτό είναι μόνο παρασκηνιακό.  Κύρια μαύρο χρήμα, παράνομο, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Μόνο οικονομικό. Ποτέ ηθικό, ποτέ για καταπάτηση προσωπικότητας, ποτέ για τιμή.  Όπως το έχουμε βιώσει όλοι μας – οι του ιδιωτικού τομέα- όταν  ερχόμαστε αντιμέτωποι με το κράτος.  Από απλή υπηρεσία μέχρι και εντεταλμένο έλεγχο. Είμαστε εχθροί. Εξ αμελείας κύριοι;

Δεν υπάρχει καμμία  αξιοπρέπεια στο παρασκήνιο. Ογδόντα σπίτια να αποκτήσεις, πεντακόσια κότερα να βγάλεις και όσες ανατρεπόμενες νταλίκες λουλούδια να πετάξεις στα μπουζούκια – αυτά μάλιστα δεν έχουν και <<πόθεν έσχες>> –  πάντα θα είσαι ο παρακατιανός. Εξ αμελείας κύριοι;

Ερχεται ο εφοριακός και σε ελέγχει.  Και όταν φτάνουμε στο δια ταύτα, η απάντηση του είναι στερεότυπη:  << Να μην εκτεθούμε και τι θα πει ο έφορος>>.

Πλάκα μας κάνετε; Ποιος ελέγχει αυτές τις συμμορίες; Ο υπουργός; Αντε από εδώ. Πας σε δημόσιο νοσοκομείο κι αν δεν έχεις φακελλάκι μέχρι και σε γνωριμία, έχετε γειά  βρυσούλες. Σε σχολείο, σε δημόσια υπηρεσία, στην αστυνομία, πέστε που τέλος πάντων, ο κρατικός υπάλληλος, δεν βγάζει τον κομπλεξισμό του απέναντι στον οποιοδήποτε ιδιωτεύει. Και  σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι οπωσδήποτε απατεώνας γιατί κρίνει εξ ιδίων. Εξ αμελείας κύριοι;

Σαν πολλά ακούσαμε και σαν πολύ μας δουλεύουν.  Ετσι νομίζουν δηλαδή. Ποιοί; Οι προιστάμενοι της ανεξάρτητης ελληνικής δικαιοσύνης  και οι διευθυντές των ιατροδικαστών. Υπάρχει  κι ένας κοινός νους κι ένα απλό ένστικτο. Και ένα αλάθητο λαικό κριτήριο σαν αποτέλεσμα ακριβώς των ίδιων  ατοπημάτων  που διαπράττονται καθημερινά. Και είτε δεν  έχουν εγκληματική πράξη σαν τέλος, είτε υπακούουν στην περίφημη ελληνική συνωμοσία: Της καχυποψίας, του συνωμοτισμού, της εσωστρέφειας και της απαιτητής συγκάλυψης . Εξ αμελείας κύριοι ή …;

Τι συμφέρει τέλος πάντων αυτούς που κρατούν την εξουσία;  Απαντώ. Κύρια η καθυστέρηση και η δήθεν διαβούλευση. Κύρια η άμβλυνση της κοινής γνώμης ή καλύτερα η στρέβλωση της. Γιατί μόλις σκάσει το επόμενο θέμα, θα ξεχαστεί αυτομάτως και το προηγούμενο. Και ξέρει πολύ καλά η εξουσία ότι τα νέα θέματα έρχονται. Σ’ αυτό το σουρεαλιστικό κράτος που λέγεται Ελλάδα και σ’ αυτό το μωρόσοφο έθνος που ονομάζεται  τυχαία Ελληνας, δεν υπάρχει πάτος. Η μάλλον υπάρχει αλλά σκοπίμως  και  κομματοκρατικά δεν προσδιορίζεται.   Εξ αμελείας κύριοι ή …;

Μόλις λοιπόν σκάσουν τα νέα πυροτεχνήματα, όλα τα παλιά θα πάνε στο αρχείο. Ξέρετε ότι έχει γίνει και κτίριο στο Ψυχικό που στεγάζονται τα αρχεία του κράτους;  Λες και ανατρέχει κανένας.  Να τα κάνει τι; Να μορφωθεί ή να ξεράσει και να πνίξει τις κατσαρίδες που τα περιδιαβαίνουν; Και μόλις ένας δικαστής έντιμος θελήσει να τα σκαλίσει, τότε θα πάρει μια μούτζα ή μια δυσμενή μετάθεση  σαν αμοιβή. Και θα αποκλειστεί από δημόσιο διάλογο  και υπεράσπιση της θέσης του, γιατί πάναπλα το 80% που αποτελεί τον απόλυτο κομματικό φασιστικό μηχανισμό βάσης ελέγχει όλα, μα όλα, τα ΜΜΕ.  Εξ αμελείας κύριοι ή για εκβιασμό;

Μεγαρόσημο και κύκλωμα παραδικαστικό

Αδύνατον να καταλάβει η δικαιοσύνη.  Να στοιχειοθετήσει συνθετική κατηγορία; Σαν να μιλάμε κινέζικα. Γενικό προφίλ του δράστη δεν υπάρχει.  Όλα πρέπει να είναι μονομερή και μονοσήμαντα.  Και η κατηγορία και η εκδίκαση. Δηλαδή η απονομή του έργου της.  Η δικαιοσύνη  δεν θέλει προβληματισμούς ιδιαίτερους. Όλα μονά  και χωρίς παραμέτρους. Φόνος ή ατύχημα; Εκ προθέσεως ή εξ αμελείας;  Για την προσωπικότητα των εμπλεκομένων – που όλοι είναι  ένοχοι-  καμμία  αναφορά και καμμία σκέψη και ανάλυση.  Ας γίνει χωριστή δικογραφία και ας εισπράξουμε και μεγαρόσημα.

Ενδιαφέρον  για  το κόστος μας σαν λαός;  Στα αρχίδια της η δικαιοσύνη.  Μη μας μπλέκετε με πολλά και δυσνόητα. Στο  ελληνικό δημόσιο δουλεύουμε . Δεν θέλουμε δύσκολα.  Αυτό εκμεταλλεύτηκε και το παραδικαστικό κύκλωμα.

<<Είπατε εκβιασμό όμως;  Μπα λάθος ακούσαμε. Προσέχτε τα λόγια σας. Μην παίζετε. Εχουμε και ευαισθησίες.>>

400 χρόνια τουρκοκρατίας και 200 χρόνια ελληνοκρατίας

Εγώ λέω λοιπόν, ότι στην υπόθεση Βαρθολομαίου, κτυπήθηκε το δημόσιο μεταξύ του. Το μουνί σέρνει καράβι και η  απιστία πληρώνεται, λέει ο λαός. Το δημόσιο άρχισε επιτέλους να εκβιάζει τον εαυτό του και τους προισταμένους του.  Καιρός ήταν, να αρχίσει να γαμιέται ενδοοικογενειακά. Και να μας αφήσει ήσυχους. Εξ αμελείας ή για εκβιασμό;

Άλλα θέλω να μάθω από τη δικαιοσύνη.  Με ενδιαφέρει πως μια απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χειρίζεται τις προμήθειες του ΙΚΑ. Δηλαδή μεγάλα κονδύλια δικά μας. Απαραίτητα και μη περισσευούμενα.  Ζητάει η αντιπολίτευση έρευνα για σκάνδαλα .Οταν , όμως, η κυβέρνηση της σιγοψιθυρίζει ότι ο πράκτωρ Θ.Β. υπηρετεί  και επι των ημερών της , τρέμει για δικά της  αντίστοιχα ξεμωράματα, που δόξα τω θεώ τα ξέρει καλά. Και το θέμα παγώνει. Και η άμοιρη δικαιοσύνη περιμένει εντολές.  Και περιμένω μάταια κι εγώ. Μόνο εκβιασμός κύριοι;

Λάθος κύριοι. Ελλειψη μυαλού και έρευνας. Ανικανότης συνθετικής σκέψης και συνδυαστικής ανάλυσης. Και ψέμματα και επίτηδες λάθος προσανατολισμός. Εις βάρος μας.  Και 400 χρόνια τουρκοκρατίας και 200 χρόνια ελληνοκρατίας. Χειρότερα είναι.

Η δικαιοσύνη ασχολείται με άλλα. Ηταν ανάποδα το σώβρακο ή πήρε Βιάγκρα; Αυτό μόνο θα δείξει η ιστολογική εξέταση. Εξ αμελείας ή στημένος εκβιασμός; Εις βάρος του λαού με όχημα ένα γαμήσι που το πίστεψε ο διοικητής. Άλλη δικογραφία. Χωριστό κατηγορητήριο. Δεν ασχολούμεθα. Εξ αμελείας κύριοι.

Στο αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι για την AEK, ο προπονητής μας αποφάσισε ένα εκταταμένο rotation, με σκοπό την ξεκούραση αλλά και κάποια πρώτη ματιά για το ξεσκαρτάρισμα του καλοκαιριού. Το σύστημα που επιλέχθηκε ήταν το 4-2-3-1 και η ενδεκάδα αρκούντως ορθολογική.

Νευρικό με μπόλικα λάθη ήταν το πρώτο μέρος. Η ομάδα μας είχε μια φλύαρη πρωτοβουλία των κινήσεων, όμως ήταν πολύ πρόχειρη στην επιθετική της ανάπτυξη. Κύρια ήθελε να εκμεταλλευτεί την δεξιά της πλευρά με τον καλό Κλωναρίδη, που έκανε κάτι μπούκες και κάτι συρτές μπαλιές προς το κέντρο της περιοχής της Ξάνθης, αλλά η εικόνα δεν μπορούσε εύκολα να αλλάξει. Ο Πόνσε ήταν καλά μαρκαρισμένος, ενώ ο Μάνταλος ήταν σε κακή μέρα.

Η Ξάνθη ήθελε να κρατήσει πίσω και ό,τι πάρει μπροστά. Μπροστά που δεν εύρισκε και μια άμυνα μπετόν ούτε κι ένα σφιχτό κέντρο. Αυτό το κέρδισε σε μια φάση μάλλον ανύποπτη, και άνοιξε το σκορ με μια καταπληκτική κεφαλιά. Αυτή είναι και η μοίρα της ΑΕΚ γενικώς. Να πληρώνει αμέσως κάθε λάθος της, ενώ τα αντίστοιχα που έκανε ο αντίπαλος, δεν μπόρεσε να τα εκμεταλλευτεί. Μιλάω κύρια για την κλασσική ευκαιρία που έχασε ο Αλμπάνης.

Ήταν ένα πρώτο μέρος που φυσικά δεν μας άφησε χαρούμενους. Δεν αναφέρομαι στο σκορ αλλά στην κακή εικόνα μας, που όμως ούτε κι ο αντίπαλος μας χάρισε κάτι ωραίο σαν θέαμα. Όμως η Ξάνθη έχει πολλά ελαφρυντικά και δεν θα της ζητήσουμε ευθύνες. Εμείς κοιτάμε εμάς, που ήμασταν πολύ κακοί, ασύνδετοι και χωρίς καθαρό μυαλό, τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά.

Αυτό όμως άλλαξε στο δεύτερο μέρος. Κι όταν λέμε άλλαξε, εννοούμε οτι η νύχτα έγινε μέρα. Η ΑΕΚ μπήκε για να παίξει μπάλα. Ανέβασε την απόδοση της, το κέφι της, την διάθεση της, το πρεσάρισμα μπροστά, την αμυντική της λειτουργία στο κέντρο αλλά κύρια τον εγωισμό της. Αφού εξαφάνισε όποια επιθετική σκέψη της Ξάνθης, άρχισε να εκμεταλλεύεται την αριστερή της πλευρά αλλά και τον άξονα της.

Έκλεισε τον αντίπαλο στην μεγάλη του περιοχή, κι έφτειαξε φάσεις πολλές και αξιόλογες. Όταν ο Χιμένεθ είδε οτι δεν μπορούσε να βοηθήσει ο Μάνταλος εκτελεστικά, ανακάτεψε την τράπουλα κι έφερε λίγο αριστερά κι ελεύθερα τον αρχηγό και έβαλε καθαρό δεκάρι τον σούπερ σήμερα Λιβάγια. Η επίθεση απόκτησε πλάτος και η ομάδα νεύρο και ένταση. Φυσικά η ισοφάριση ήρθε από ένα ανέλπιστο λάθος της Ξάνθης, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία.

Κι η ουσία ήταν οτι είδαμε κάτι καλό. Καλό θέαμα, πάθος, διάθεση, πιο δυνατές μονομαχίες, κι ένα κυριαρχικό ποδόσφαιρο από την ομάδα μας. Που στην κυριολεξία έπνιξε την Ξάνθη και της έβαλε άλλα δύο καθαρά γκολ. Κι όταν λέω καθαρά, εννοώ όχι από λάθη του αντιπάλου, αλλά από οργανωμένες επιθέσεις μας. Κι αυτό είναι που τελικά με ευχαρίστησε. Δεν ασχολούμαι και πάλι με το σκορ. Ασχολούμαι με την πολύ καλή εικόνα της ΑΕΚ, που σε αυτήν οφείλεται οτι το ματς έγινε καλό σαν θέαμα επιθετικά, ενώ πίσω είχε μια καλή επέμβαση ο Τσιντώτας αλλά και μπόλικες ασυνεννοησίες με το κεντρικό του δίδυμο.

Ο Κλωναρίδης ήταν καλός στο πρώτο μέρος αλλά θυσιάστηκε στην σκέψη του Χιμένεθ, που φυσικά παίρνει άριστα στην σημερινή ανατροπή του αποτελέσματος και της εικόνας της ομάδας. Διότι ο Λιβάγια τράβηξε μαζί του και τον Μάνταλο, και χαλάρωσε το μαρκάρισμα στον Πόνσε. Αφού σκόραρε κι ο Μπογιέ – εκπληκτική η πάσα του Λιβάγια -, δικαιώθηκαν οι δύο από τις τρεις επιλογές του. Η τρίτη, ο Σιμόες, ήταν αναγκαστική αφού χτύπησε ο Γαλανόπουλος. Δεν του την χαρίζω σαν σκέψη για κλείδωμα της νίκης.

Οπότε δίνουμε συγχαρητήρια και σήμερα, παρότι είδαμε καλό μισό παιχνίδι. Ας μην είμαστε και αχάριστοι για μια ομάδα που δεν έχει κάποιο κίνητρο στο πρωτάθλημα. Χαμογελάμε και προχωράμε.

Έχει αναπτυχθεί μεγάλη παραφιλολογία για το παιχνίδι, και του έχει δοθεί τέτοια έκταση, που ειλικρινά πιστεύω οτι δεν ταιριάζει στην ομάδα μας. Είναι ένας πολύ εύκολος ημιτελικός, απέναντι σε ομάδα καλή μεν, αλλά που δεν είναι δυνατόν να αποτελεί φόβητρο δε. Αυτό λοιπόν που περιμένουμε είναι μια καλή εμφάνιση και μια καθαρή νίκη – πρόκριση ακόμα κι από σήμερα, διότι αλλιώς η παραφιλολογία θα σημαίνει οτι η ΑΕΚ έχει μικρήνει πολύ επικίνδυνα, θεωρώντας μάλιστα εντελώς τυχαίο το γεγονός του κοινού εισιτηρίου με κάποιο μπάσκετ.

Η ομάδα ξεκίνησε με 3-5-2 και με σαφή διάθεση να καθαρίσει. Αντιμετώπισε μάλλον αμυντικογενώς την σούπερ κλεισμένη Λαμία, που αυτός είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζει ομάδες που στο όνομα είναι μεγαλύτερες από αυτήν. Κλείνεται πίσω με πολλαπλές ζώνες άμυνας, δίνει την μπάλα στον αντίπαλο, και ψάχνει κάποια καλό ξεμύτισμα μπας και κάνει την ζημιά. Επειδή λοιπόν δημιουργείται συνωστισμός, και δεν υπάρχουν κενοί χώροι, κάποιοι μιλάνε για τρομερή αλληλοκάλυψη, ενώ στην ουσία είναι ένα κατενάτσιο κι ό,τι βγει.

Όμως αυτή είναι η Λαμία. Το ερώτημα είναι τι έκανε η ΑΕΚ στο πρώτο ημιχρόνιο. Πήρε την μπάλα, πήρε και την στατιστική, αλλά προσέφερε ένα φοβερά μονότονο παιχνίδι, πλήρως προβλέψιμο, χωρίς ουσία, καθόλου καλή ανάπτυξη και φυσικά μία μόνο τελική σε μια λόμπα του Μάνταλου, που πήγς στο δοκάρι. Στην ουσία έπεσε στην παγίδα του Χάβου και ταλαιπώρησε τόσο την μπάλα, όσο κι όλους αυτούς τους κακομοίρηδες που είχαν έρθει στο γήπεδο από το μπάσκετ. κακομοίρηδες διότι η ομάδα της ΑΕΚ στο σπυριάρικο άθλημα είναι μια απάτη, όπως απάτη είναι και η διοργάνωση στην οποίαν συμμετέχει. Δεν νομίζω εν πάσει περιπτώσει να άρεσε σε κανέναν το πρώτο μέρος που έληξε με μια λευκή ισοπαλία.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε πιο κινητικά. Ανέβηκε λιγάκι ο Μάνταλος, μπήκε ο Κλωναρίδης κι άρχισε κάποιες άναρχες κούρσες, άρχισε να τρέχει λίγο παραπάνω το κέντρο γενικώς, κι έχοντας την Λαμία σε εντελώς παθητικό ρόλο, κατωρθώσαμε και βάλαμε ένα γκολ, λύνοντας κάπως τον γρίφο της ανάπτυξης αλλά και το αδιέξοδο ερώτημα του τι να κάνεις στον τελικό όταν δεν βάζεις κάποια γκολ στην Λαμία. Όμως μην μπαίνουμε σε ειδικές αναλύσεις ψυχολογίας και παραψυχολογίας.

Το σημαντικό ήταν οτι η ΑΕΚ ήταν πολύ καλύτερη ομάδα στο δεύτερο μέρος, με πολλές πλαγιοκοπήσεις και περισσότερο τρέξιμο και φαντασία. Επομένως το παιχνίδι βελτιώθηκε σαν ρυθμός αλλά και μπόλικες απειλητικές καταστάσεις στην αντίπαλο εστία, που έσωζε είτε ο αντίπαλος τερματοφύλακας, είτε η ανικανότητα μας, είτε οι πάμπολλες καθυστερήσεις που σημειώθηκαν. Όμως η ΑΕΚ ήταν σαφέστατα καλύτερη, είχε εκμηδενίσει την μαζική άμυνα της Λαμίας, και πάταγε στην περιοχή της ουσίας, σχετικά εύκολα, αλλά και αρκούντως επικίνδυνα. Κάπως έτσι έχασε ένα υπερσίγουτο γκολ ο Πόνσε, και κάπως έτσι πετύχαμε και δεύτερο τέρμα με τον Κρίστισιτς σε γύρισμα του καλύτερου σήμερα Κλωναρίδη.

Που όμως έχασε τον τίτλο του πολυτιμότερου, που τον παίρνει ο Μπάρκας που κράτησε την διαφορά των δυό τερμάτων, ενώ ήταν θεατής σε όλο το παιχνίδι. Κι έχει την σημασία του αυτό, διότι στον τελικό μάλλον θα τον χρειαστούμε πιο πολύ, βάσει εικόνας των δυό ομάδων. Διότι η ΑΕΚ γύρισε λίγο πίσω μετα το 2-0, όμως η αλλαγή του Κρίστισιτς ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, αφού ο άνθρωπος ήταν με την γλώσσα έξω. Και φυσικά ο Χιμέμεθ δεν είχε κάτι άλλο στον πάγκο πλην του Άλεφ, που φυσικά πιστοποίησε οτι καλώς θα γυρίσει πίσω στην άλλη του ομάδα.

Συμπερασματικά είμαστε ευχαριστημένοι, διότι παίζαμε με ένα πούλμαν μπροστά μας και κατά την γνώμη μου με λάθος επιλεγμένη τακτική. Μια τακτική που άλλαξε βέβαια με την αρχή του δεύτερου μέρους, αλλά το πέταγμα του πρώτου μέρους, έφερε ένα επι πλέον άγχος στην ομάδα, που όμως το ξεπέρασε επιτυχώς, όχι μόνο για τα γκολ ( εξ άλλου και με ισοπαλία, στην Λαμία παίζεις μόνο για να νικήσεις ) αλλά και διότι έδειξε ποιός ήταν το αφεντικό του ημιτελικού. Κόντρα φυσικά στην φιλοσοφία που χτίζει ο Χιμένεθ εν όψει τελικού και γι’ αυτό και οι μπόλικες δυσκολίες στο πρώτο μέρος. Όμως δίνουμε συγχαρητήρια για την τελικά καλή εμφάνιση και το σκορ που μόνο με αυτοκτονία μπορεί να σε αποκλείσει αφού στο άλλο παιχνίδι οι χώροι θάναι μπόλικοι.

Ο λίγος αέρας δεν θεωρούμε οτι μπορεί να είναι τροχοπέδη για κάποιο καλό θέαμα. Απέναντι σε μια ομάδα, που δεν κλείνεται σαν φιλοσοφία παιχνιδιού, αλλά και δεν έχει λόγο να κλειστεί αφού δεν κυνηγάει τίποτα, ούτε για Ευρώπη ούτε και για σωτηρία. Η ΑΕΚ έχει και κάποιες επιστροφές που λύνουν τα χέρια του πρπονητή, οπότε αρκετά αισιόδοξα αντιμετώπιζα το παιχνίδι.

Η ομάδα μας κατέβηκε μάλλον με ένα 3-5-2 και με αρκετή διάθεση να παίξει μπάλα. Είχαμε τον Σβάρνα στα αριστερά και τον Μπακάκη δεξιά, στα στόπερ, και τις πτέρυγες τις είχαν αναλάβει οι Κλωναρίδης και Χούλτ. Δεν μπορώ να πω οτι με ενθουσίασε το θέαμα στο πρώτο μέρος, όμως το παιχνίδι ήταν πολύ καλό τακτικά. Και από τους δυό αντιπάλους. Οπότε είχαμε μια αναμέτρηση χωρίς πολλές φάσεις, όμως με την ΑΕΚ σε συντριπτική κατοχή της μπάλας, χωρίς να απειληθεί πίσω μεν, αλλά και χωρίς να μπορέσει να απειλήσει ιδιαίτερα. Πήρε άριστα στην εξουδετέρωση όποιας φιλοδοξίας είχε ο αντίπαλος μς άριστη αμυντική συνοχή, όμως πήρε κακό βαθμό στην επιθετική της επικινδυνότητα.

Είχαμε σε καλή μέρα τον Κρίστισιτς, τον Μπακασέτα και τον Χούλτ με τον Μπακάκη, αλλά σε μια αδύναμη την επίθεση μας. Όμως η προσπάθεια και η επιμονή των υπόλοιπων, όπως επίσης και η αφοσίωση στην τακτική, δικαιώθηκαν εκεί προς το τέλος του ημιχρόνιου, καθώς σε σέντρα του Μπακασέτα, ο Οικονόμου κατώρθωσε κι έδιωξε τα συννεφάκια που είχαν κάνει την εμφάνιση τους, και σκόραρε με μια ωραία κεφαλιά. Νομίζω άλλα θα λέγαμε αν δεν είχαμε προηγηθεί, αλλά όπως και να το κάνεις, υπήρχε ρυθμός και φυσικά κι ένας αντίπαλος αρκετά διαβασμένος και πολύ καλά στημένος στο γήπεδο, που πρόσεχε αρκετά τα νώτα του κι έψαχνε κάποια καλή αντεπίθεση.

Στο δεύτερο μέρος είχαμε λοιπόν μεγαλύτερες προσδοκίες για βελτίωση επιθετικά κι άρα καλύτερο θέαμα. Το πολύ γρήγορο γκολ μας με αυτογκόλ όμως, ναι μεν κλείδωσε τη νίκη, όμως δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις για να καθίσει η ομάδα και να κάνει συντήρηση δυνάμεων. Ταυτόχρονα έριξε στην μιζέρια τον αντίπαλο και τα πράματα φαίνονταν μάλλον απογοητευτικά για τους φιλάθλους και τους τηλεθεατές.

Πώς τα φέρνει όμως η μοίρα ! Δυό αναγκαστικές αλλαγές μας, φέρανε τα πάνω κάτω στο τελευταίο δεκάλεπτο, κι αφού η ομάδα είχε τρέξει αρκετά αφού όσοι μπήκαν θέλανε να δείξουν πράματα. Πράγματι και οι τρείς που μπήκαν – Μάνταλος, Αλμπάνης και Γκάλο – κάνανε την ομάδα πιο ορθολογική, πιο πλήρη και τα πάντα άλλαξαν στο τελευταίο δεκάλεπτο, όπου φτάσαμε σε σκορ συντριβής. 4-0 είναι κάτι που δεν το περίμενες στο ματς με βάση την εικόνα των δυό αντιπάλων.

Όμως αυτή ήταν η πραγματικότητα, κι αυτά είναι τα κέφια της μπάλας. Η ΑΕΚ πουθενά δεν αμφισβητήθηκε από την ομάδα του Δέλλα, αλλά δεν ήταν και ομάδα για τέτοια διαφορά σκορ. Που φυσικά δεν μας χάλασε αλλά θέλει σοβαρή διαχείριση αφού δεν θέλει και πολύ για πανηγύρια και τα γνωστά που θα γραφτούν. Εγώ για αυτό που είμαι χαρούμενος, είναι οτι η ομάδα ήταν απόλυτα συγκεντρωμένη στην τακτική και φυσικά για την επιστροφή του Χούλτ, που είχε διάρκεια και φυσικά ήταν ο κορυφαίος σήμερα και με την βούλα. Χώρια που είναι κανονικός αριστερός. Συγχαρητήρια λοιπόν στα παιδιά και στο τεχνικό επιτελείο, που κάνανε το καθήκον τους και στο τελευταίο δεκάλεπτο, μας θύμισαν μια ΑΕΚ ελαφρώς πιο παλιά.

Χαίρετε ξανά αγαπητοί κι αγαπητές. Μετά από μια εβδομάδα στη Νέα Υόρκη και στην Φιλαδέλφεια ( πού αλλού ; ) για δουλειές, επιστρέφω με το τρίτο κείμενο της τριλογίας για τα ιδρύματα. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 17/2/2007 και το βάζω αφού κάποιο νέο για την ομάδα μας δεν έχω. Καλή ανάγνωση και καλώς βρεθήκαμε ξανά.

ΣΠΟΥΔΕΣ Η ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΠΑΡΟΥ

Πρύτανης γίνεται ο σουβλατζής

ΤΗΣ ΑΧΡΗΣΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΤΟΥ

<< Φώτα, προβολείς, ηθοποιοί. Ετοιμοι .>>

<< Κύριε σκηνοθέτα, δεν ξέρουμε καλά τα λόγια. >>

<< ΟΚ. Υποβολέας είσαι μέσα στο χωνί; >>

<< Μάλιστα.  >>

<< Φύγαμε λοιπόν. >>

<< Κύριε πρύτανη της ονομαστής δημόσιας σχολής μας ,της ένδοξης  Ανω Τρυγόνας,   μπορείτε να μας φέρετε ένα δίπιττο με μπόλικο τζατζίκι; Και σείς κύριε κοσμήτορα , της απαραίτητης σχολής μας, πιάσε κι ένα μισόκιλο με μπόλικο ασβέστη.>>

Πώς; Γελάει κανείς;  Λάθος. Δεν πρέπει να γελάμε. Δεν είναι κωμωδία. Δράμα είναι. Το να παραγγέλνει ο φοιτητής από   τον  πρύτανη σουβλάκι και αυτός να ανταποκρίνεται, είναι για να κλαίμε με την σύγχρονη πραγματικότητα μας και την κατάντια μας.   Και την τωρινή μας και την εικονική μελλοντική μας σωτηρία.

Υπάρχει λοιπόν, κάποια ανώτατη σχολή κάπου, και δεν ενδιαφέρει κανέναν το πώς θα εισαχθεί κάποιος. Με 5 κάτω από τη βάση, με -3 ή με -15; Αδιάφορο. Η σχολή ιδρύθηκε , άσχετα πώς,  και πρέπει γνήσια πασοκικά να λειτουργήσει. Δεν μας νοιάζει το καλό της χώρας. Μας νοιάζει το εφήμερο καλό.

Ο ντόπιος  ιδιοκτήτης δεν μας ενδιαφέρει το πώς απέκτησε το σπίτι του. Πάνω σε ρέμα, αυθαίρετο, από απαλλοτρίωση  χωραφιών κατόπιν κατευθυνόμενων συμφερόντων,  τίμια από δουλειά , δεν μας ενδιαφέρει. Ο  ιδιοκτήτης   πάντως , σαν  γνήσιος  βολεμένος τεμπέλης  δεν πρέπει να χάσει τίποτα από το εισόδημα του και το κόμμα από τη ψήφο του. Ποιο εισόδημα όμως;

Το σίγουρο και το κατοχυρωμένο μέσω ηλίθιων γονέων που στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν άχρηστες βλακείες.  Και άχρηστες σαν μόρφωση και άχρηστες σαν αυριανό εισόδημα. Μόνο για να μη μιλάει η γειτονιά. Μόνο για το κόμπλεξ. Και μόνο για  την ελληνική κοινωνική βλακεία. Μόνο και μόνο για να αποδείξουν  την απόλυτη ελληνική προσωρινότητα. Αυτή που εξακολουθεί να καταστρέφει ακόμα τον επόμενο, και δεν τον  απομπλέκει από την αποτυχία του προηγούμενου.

Που έχει πετύχει ρε μαλάκες ο Ελληνας  για να θέλει να κάνει και παιδιά  και να τα εκπαιδεύσει κιόλας; Τι να τους μάθει;  Τιμάει τίποτα; Υπολογίζει τίποτα; Σκέφτεται θετικά; Η είναι δοσμένος στην μακαριότητα της μαλακισμένης ανυποληψίας διεθνώς και στον εσωστρεφή καλοβολομένο  φουκαραδισμό της απολίτιστης  υποχρεωτικής  κοινωνικής τεμπελιάς και κλεψιάς;

Όμως όλοι τον αδικούν γιατί τον ζηλεύουν.  Τι να ζηλέψεις ρε από ένα λαό τόσο λίγο σε πληθυσμό και τόσο πολύ σε αγιρτοσύνη;  Ούτε  δύναμη αγοράς  έχει  πια , αλλά και ούτε και ιδέες.

Κι όμως. Για να πει ο Ελληνας ότι το παιδί του σπουδάζει σκαρφίζεται διάφορα. Σπουδάζει την αναπαραγωγή του σπάρου μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης. Την κοινωνική επίπτωση στην ψυχολογία των δικηγόρων για το ότι ένα χταπόδι έχασε ένα πόδι και δεν κατατάσσεται πουθενά. Είναι ή δεν είναι χταπόδι; Το ανυπέρβλητο πρόβλημα που καθημερινώς αντιμετωπίζει το καβλωμένο δελφίνι, που ενώ θέλει να γαμήσει μια φάλαινα, το μέγεθος του πουλιού του δεν είναι αρκετό για να ικανοποιήσει σεξουαλικώς την μεγάλων διαστάσεων φιλενάδα του.

Ετσι είναι και η πλάκα απαγορεύεται. Το πασόκ ήταν πανπλανητικό κόμμα σε παραγωγή σοσιαλισμού. Δεν τον κράτησε τον σοσιαλισμό μόνο για τον εαυτό του. Τον εξήγαγε και στα λοιπά ζωικά είδη, εκτός του ανθρώπου.  Τι νομίζετε δηλαδή; Με λίγα ακόμα χρόνια εξουσίας, θα εξομοίωνε τα ζώα με τον άνθρωπο. Και η δημοκρατική ψήφος θα είχε επεκταθεί παντού κατά το μυστικό σχέδιο. Βλέπανε μακριά οι άνθρωποι αυτοί.  Και μάθανε και τους άλλους.

Οι κόκκινοι  μάθανε τους πράσινους. Κι αυτοί τους μπλέ.  Πάντα  η σκυτάλη έχει διαδοχή. Δεν την χάνει ο πούστης ποτέ. Γιατί πάντα τον περιμένει ο μαλάκας.

Στα πανεπιστήμια λοιπόν της περιφέρειας, εκτός από  τον ιδιοκτήτη της τρώγλης που νοικιάζεται  στον κάθε ανυποψίαστο φοιτητή, έχει λόγο και ο σουβλατζής.  Και είναι λογικό. Ο αυριανός δήθεν επιστήμονας ή ψυχικά ανισόρροπος λόγω ανεργίας ή έστω κομματικός υπάλληλος, εκτός από το σπίτι που χρειάζεται για να μείνει , θέλει και κάτι άλλο. Θέλει και ύλη για να ζήσει. Βλέπεις η γνώση δεν έχει θερμιδική αξία στην Ελλάδα. Εδώ έρχεται ο ρόλος του ντόπιου σουβλατζή.

Απαιτεί, λοιπόν, ο σουβλατζής,  οι σχολές να μην κλείσουν ασχέτως το τι παιδεία προσφέρουν, το πώς και γιατί λειτουργούν ,  και το πώς εισάγονται οι φοιτητές. Κόπτεται με τον τρόπο του για το αυριανό πανεπιστημιακό μέλλον της χώρας. Το οποίο περνάει μέσα από το σουβλάκι. Γίνεται και πρύτανης και κλειδοκράτορας της άχρηστης σχολής μόνο και μόνο για να πουλήσει το εμπόρευμα του. Και  βλέπει και το παρόν και το μέλλον. Ετσι είναι οι πρυτάνεις. Βλέπουν τα πάντα.

Και το προσωρινό καλό για το εμπόρευμα τους και το αυριανό καλό. Με τόση ανεργία  που θα υπάρχει αύριο στους δήθεν επιστήμονες, το σουβλάκι θάναι η κύρια τροφή του Ελληνα.  Μόνο αυτό θα μπορούν να αγοράσουν κι ας  έχει μέσα  και  γάτα και σκύλο και τρίχες. Βλέπει ο σουβλατζής  μακριά.  Και αγωνίζεται υπερ του μη κλεισίματος της σχολής  που πάντα υπάρχει όλως τυχαίως απέναντι από την καντίνα του ή του μαγαζιού του.

Υπάρχει αμφίδρομη σχέση όμως. Το σουβλάκι κρατάει τις σχολές , τους φοιτητές , τους καθηγητές και τα πτυχία. Και τα πτυχία όμως κρατάνε αύριο το σουβλάκι.  Αυτοί οι   αυριανοί, λόγω συστήματος επιστήμονες , παίρνουν το πτυχίο ή τον πάπυρο και τυλίγουν το σουβλάκι. Το πτυχίο ή ο  πάπυρος  έχει να κάνει με το μέγεθος της παραγγελίας του σουβλακίου ή  με το μέγεθος της άγνοιας.

Απωθημένα άχρηστης παιδείας 

Αγαπητοί γονείς  ξυπνείστε.  Τόσα χρόνια στην Ελλάδα τίποτα δεν μάθατε; Μόνο κόμπλεξ και απωθημένα άχρηστης ανώτατης παιδείας;  Τόσα χρόνια αυτό το αριστερόστροφο άχρηστο ξόδεμα  χρημάτων , κόπου και ιδανικών ,τίποτα δεν σας έμαθε;

Για πείρα δεν μιλάω. Αυτή είναι χρήσιμη μόνο μετά θάνατον στα ραδίκια.  Ειδικά  όταν αποκτάς παιδιά η πείρα είναι άχρηστη. Πάντα καινούργιος είσαι. Μιλάω  βέβαια για προοδευέμενες  χώρες.  Όχι για την Ελλάδα που τίποτα δεν αλλάζει. Είναι ανάγκη να πληρώσετε για να γίνει το παιδί  σας άνεργος η σουβλατζής; Δείτε την πραγματικότητα της αξίας .   Πετάχτε  τον κομπλεξισμό  και το απωθημένο.

               ΤΙ ΝΑ ΖΗΛΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΑΟ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ ΣΕ ΠΛΗΘΥΣΜΟ

  ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΑΓΥΡΤΟΣΥΝΗ ;

Το παιχνίδι αυτό κρίνει εν πολλοίς την τρίτη θέση.
Η ομάδα κατεβαίνει να παίξει με τα γνωστά κενά και πολλές ελλείψεις λόγω τραυματισμών.
Όταν λοιπόν δεν έχεις παίκτες πειραματίζεσαι και ανακατεύεις τα χαρτιά μήπως και τραβήξεις τον τζόκερ.
Κάπως έτσι βρέθηκε ο Κλωναρίδης να παίζει μπακ-χαφ με ανάποδο πόδι.
Τέρμα ο Μπάρκας, άμυνα Οικονόμου Τσόσιτς Μπακάκης στα πλάγια Γκάλο και Κλωναρίδης στο κέντρο Κρίστιτσιτς Αλεφ και Μπακασέτας και στην επίθεση Μπογέ και Πόνσε.
Στο πρώτο ημίχρονο είδαμε την κλασσική ΑΕΚ, με ανούσια κατοχή παράλληλες πασούλες και αδυναμία προώθησης της μπάλας στην επίθεση, με αποτέλεσμα τα συχνά λάθη που επέτρεπαν στον Ατρόμητο να βγαίνει σε αντεπιθέσεις αλλά ευτυχώς για εμάς δεν κατάφεραν να σκοράρουν.
Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο κατέγραψε την σημαντικότερη ευκαιρία της με τον Κλωναρίδη να νικιέται σε τετ-α-τετ απο τον τερματοφύλακα του Ατρομήτου.
Ενα αμυντικό δίδυμο να τους βλέπεις και να τους λυπάσαι, να συναγωνίζονται ποιός θα κάνει τα περισσότερα τσαφ.
Έκαναν τον Μάντσον να μοιάζει Μακελελέ και τον Ενσικουλού με τον Μαρσέλο. Ταλαίπωροι και οι δυο, έτρεχαν σαν συγκαμένοι.
Και σαν να μην έφτανε το κάκιστο θέαμα με τα πιο αργα χαφ στην Ελλάδα, χάσαμε και τον Πόνσε λόγω τραυματισμού απο ύπουλη γονατιά στη μέση (και χωρίς να δοθεί κάρτα).
Αναγκαστική αλλαγή λοιπόν και στη θέση του μπήκε (ποιός άλλος?) ο Λιβάια που φέτος είναι σαν να βρίσκεται σε άλλο γήπεδο.
Η ομάδα εξακολούθησε να έχει ανούσια κατοχή της μπάλας χωρίς να μπορεί να φτάσει με αξιώσεις στο τέρμα το Ατρομήτου και οι 1-2 καλές στιγμές σπαταλήθηκαν απο τον ορισμό του τσουρουκά Κλωναρίδη ο οποίος έχει την μαγική ικανότητα να κάνει επιθετικό φάουλ ενω έχει τη μπάλα.
Στα χαφ παρατήρησα πως ο Σέρβος έχει την ικανότητα να κρύβεται καλά με αποτέλεσμα να βγαίνει στις μονομαχίες ο Άλεφ που έβρισκε τη μπάλα με το καλάμι.
Μια απο τα ίδια και το δεύτερο ημίχρονο που εκτός απροόπτου έδειχνε πως θα πάει για μια ωραιότατη ισοπαλία αφού και οι αλλαγές του Χιμένεθ έδειχναν πως το έχει πάρει απόφαση.
Ούτως η άλλως δεν διαθέτει στον πάγκο τον παίκτη που θα φέρει τα πάνω-κάτω με την ποιότητά του.
Στο 76′ ο Γαλανόπουλος αντικατέστησε τον Μπογέ που σε ολο το παιχνίδι μπέρδευε τα μπούτια του και έπεφτε λες και πατούσε.. μερέντα.
Η τελευταία αλλαγή ήταν ο Αλμπάνης που (μετά απο μακρινή πάσα του Λιβάια) ως απο μηχανής θεός σκόραρε με ωραίο πλασέ σε μια αντεπίθεση στο 85′.
Το παιχνίδι θα κρινόταν στο γκολ, ευτυχήσαμε να το πετύχουμε εμείς και κάπως έτσι τη βγάλαμε και αυτήν την υποχρέωση.
Απο εδω και πέρα υπάρχει διακοπή και θα ξεκουραστεί η ομάδα πνευματικά και σωματικά καθώς επιστρέφουν κάποιοι απο τους τραυματίες.

Μάρτιος παιδιά και με τελειωμένες Απόκριες. Επομένως τα στελέχη άρχισαν από τώρα τον προγραμματισμό. Μιλάω για την ΑΕΚ της νέας σεζόν. Όπως μιλήσανε κι αυτοί. Οι Λυμπερόπουλος και Χιμένεθ. Που βεβαίως κανείς δεν ξέρει αν θα είναι και την επόμενη σεζόν στην ομάδα, αλλά αυτό μάλλον είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Εξ άλλου οι ομάδες έχουν μια συνέχεια. Και ο εκάστοτε προπονητής, όταν αποχωρεί, παραδίδει στην διοίκηση μια έκθεση την οποίαν παραλαμβάνει ο επόμενος από τα χέρια της διοίκησης κι έτσι πορεύεται. Κάπου το διάβασαν αυτό οτι γίνεται στο εξωτερικό, κι έπεσαν με τα μούτρα στην σύσκεψη.

Στην οποίαν αποφάσισαν – πάντα χωρίς τον ξενοδόχο – οτι η ομάδα θα χρειαστεί το καλοκαίρι, έξι παίκτες. Ενδεκαδάτους μιλάμε. Για ενίχυση της κάθε γραμμής, και κύρια της επιθετικής όπως θα διαβάσετε παρακάτω. Φυσικά με την προϋπόθεση της καλής υγείας όσων θεωρούνται κορμός, και φυσικά χωρίς να γίνουν πωλήσεις. Και βέβαια δεν ασχολήθηκαν με πιθανό ξεσκαρτάρισμα, που κι αυτό λεπτομέρεια μάλλον είναι, όπως προφανώς κατανοείτε. Διότι αν πρόκειται κάποιοι να κριθούν ανεπαρκείς, είναι προφανές οτι το νούμερο που αποφασίστηκε, μάλλον θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο.

Στην άμυνα λοιπόν, θεωρούν οτι χρειάζεται ένας σέντερ μπακ. Για πόδια δεν μίλησαν αλλά ούτε όνομα ανέφεραν. Σίγουρα όμως με μια καλή διαπραγμάτευση με την ομάδα του, ο Βράνιες είναι καθ’οδόν. Του ξεφυγε κι αυτουνού, και πού να ψάχνεις τώρα; Επίσης συμφώνησαν οτι χρειάζεται ένα δεξί μπακ, σε περίπτωση που δεν ανανεώσει ο Γκάλο. Ή δεν του ανανεώσουμε εμείς. Νομίζω σοφή απόφαση διότι μόνο με τον Μπακάκη ή την επιστροφή του Βασιλαντωνόπουλου, δεν πάμε και πολύ μακριά.

Στο κέντρο αποφάσισαν οτι χρειάζεται ένας κόφτης. Βέβαια σαν τέτοιο έφερε ο Λυμπερόπουλος τον Κρίστισιτς, αλλά τι να κάνουμε τώρα; Και γυναίκα παίρνεις, και μετά από κάποιο καιρό την χωρίζεις. Βέβαια είπαν οτι σαν τεχνικό χαρακτηριστικό θα θέλανε να έχει ύψος, όγκο και εκτόπισμα, δηλαδή κάτι σαν τον Ντιοπ, οπότε η απορία για τον Σέρβο μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Διότι μπορεί ο παίκτης να αποφάσισε οτι είναι οκτάρι, αλλά σίγουρα δεν άλλαξε στην πορεία το δέμας του. Αυτό είχε και πριν. Το γιατί δεν το είδε ο Νικόλας, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.  Όπως άλλου παπά δουλειά είναι η προσπάθεια του Άλεφ να ρίξει την ρήτρα του, την ώρα που η ΑΕΚ δεν φαίνεται να θέλει να τον κρατήσει. Εκτός αν είναι διαπραγμάτευση κι αυτή, οπότε τα στελέχη μιλάγανε ερήμην του εγγυητή.

Στην επίθεση όμως ήταν κάθετοι. Θέλουμε δυό εξτρέμ, κι εναν σέντερ φορ. Πρακτικά καινούργια επίθεση, αν σκεφτούμε το 4-3-3, αλλά ας μην επιμείνουμε σε αυτό. Διότι όπως βαφτίζεται το κρέας ψάρι, άνετα κι ένα άλλο σύστημα μπορεί να κρύψει τις καθαρές θέσεις. Στις οποίες θέσεις των ακραίων, συμφώνησαν και οι δύο, οτι καλό είναι να έχουν οι παίκτες και τα δύο πόδια – λες και στον σέντερ φορ δεν μετράει αυτό -, να είναι μπουκαδόροι, να έχουν καλή ντρίπλα και σέντρα και να σκοράρουν. Φυσικά το άκρως απαραίτητο είναι το αριστεροπόδαρο εξτρέμ, αφού ο “παικταράς” Μπογιέ, μας άφησε προ πολλού. Ζητάνε πολλά; Είπαμε οτι budget κάνουν και δήθεν προγραμματίζουν έγκαιρα την νεα χρονιά.

Με βάση λοιπόν το δικό μου ρεπορτάζ, ξέρω οτι έρχεται ένας τερματοφύλακας για να πλαισιώσει τον Τσιντώτα, που πάει για βασικός, αφού ο Μπάρκας αποχωρεί με μεταγραφή. Θεωρώ οτι θα είναι αυτός του Αστέρα, που μένει ελεύθερος. Γιατί ψάχνουν μόνο ένα στόπερ, δεν μπορώ να το καταλάβω, αφού Σβάρνας και Τσόσιτς είναι στα όρια της ανεπάρκειας πλέον, και ο Τσιγκρίνσκι έχει τα θέματα του. Κι αν είμαι υπερβολικός διότι δεν μπορείς να αλλάξεις όλη την ομάδα, άντε κι ο Σβάρνας να πάρει κάποια ευκαιρία. Ο άλλος τι να πάρει;

Στο κέντρο καλά το σκέφτονται μεν, αλλά θα πρέπει να μάθουμε τι σύστημα θα ήθελε να παίξει, ακόμα κι ο Μανόλο. Διότι όταν χτίζεις μια ομάδα από την αρχή και μιλάς για έξι ενδεκαδάτους, έχεις την πολυτέλεια τώρα τον Μάρτη, να προσαρμόσεις το ρόστερ στις απαιτήσεις σου, κι όχι να προσαρμοστείς εσύ επάνω στο υπάρχον. Οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε την αξιοποίηση των λοιπών υπαρχόντων, Μπακασέτα, Γαλανόπουλου, Μάνταλου ( ένας θεός ξέρει αν αρνήθηκε κάποιος τα λεφτά από την premier ) και Κρίστισιτς, και το μόνο που μπορούμε με σιγουριά να καταχωρήσουμε στην μνήμη μας, είναι οτι ξεκάθαρη θέση έχει μόνο ο Σιμόες, που σε μια ΑΕΚ κανονική, είναι και κανονικός παίκτης. Πάντως ένας ψηλός με εκτόπισμα και δύναμη χρειάζεται, κι ακόμα καλύτερα αν μπορεί και να σπρώχνει την μπάλα μπροστά.

Στην επίθεση βέβαια, είναι σχεδόν σίγουρο οτι ο Πόνσε δεν θα μείνει. Και θα ξαναγίνει προσπάθεια για τον Αραούχο. Για μένα είναι καλύτερο αυτό με βάση αυτά που εχω δει στο γήπεδο, και χωρίς να με ενδιαφέρει η στατιστική. Όπως επίσης δεν με ενδιαφέρει η προσήλωση που δείχνει ο φετινός στην τακτική. Η ΑΕΚ μπροστά θέλει παίκτη αλάνας και με σοβαρά απρόβλεπτα προσωπικά χαρακτηριστικά. Ο κόσμος δεν πάει στο γήπεδο να δει τακτικές αλλά ενέργειες ποδοσφαιρικές. Όπως επίσης φυσικά και χρειάζονται δυό εξτρέμ – αυτό το έρμο περσινό καλοκαίρι που τα λέγαμε – με την προσθήκη οτι εντάξει να πάρει μια ευκαιρία ο Αλμπάνης, αλλά ποτέ ως λογιζόμενος βασικός, και φυσικά να φύγει άμεσα ο Γιαννώτας. Απλά δεν υπάρχει αυτός σαν παίκτης.  Και φυσικά να κοιτάξουν οι ανοιχτομάτηδες και μια πιθανή αντικατάσταση στον σέντερ φορ, αν δεχτούμε οτι σαν δεύτεος αριστερός εξτρέμ, θα μπορεί κάποιος φορές να χρησιμοποιείται ο Λόπεζ.

Κάποια πειράματα δηλαδή θα γίνονται κάποιες φορές, αλλά δεν πειράζει αν υλοποιηθούν όλα τα υπόλοιπα. Διότι η ομάδα πρέπει να αποκτήσει επιτέλους κορμό. Και μπορεί φυσικά να μην κατακτήσει κάτι και του χρόνου, αλλά θα μπορεί ήρεμα να δει αυτό που χρειάζεται για την μεθεπόμενη χρονιά. Αν δηλαδή υστερεί σε αξία κάποιου παίκτη σε κάποια συγκεκριμένη θέση σε σχέση με κάποιον ανταγωνιστή της, ή αν κάποιος παίκτης μπορεί ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο σύστημα που έχει επιλέξει ο προπονητής της. Ενώ τώρα ας πούμε, σε αυτό το φετινό σκορποχώρι, ειδικά με τον Χιμένεθ, τι να κρίνεις ; Αν κάνει ο Μπακάκης αριστερά, αν ο Μπακασέτας μπορεί να παίξει όλη την αριστερη πλευρά, ή αν ο Μάνταλος ή ο Λιβάγια αλλάζοντας θέσεις γίνονται και πασπαρτού και ανταποκρίνονται κι όλας;

Υγ. Ο υπουργός θέλει αναδιάρθρωση της κατηγορίας. Κανείς φυσικά δεν ξέρει γιατί επιμένει σε προεκλογική χρονιά. Αυτό του λέει κι ο Σαββίδης. Η προκήρυξη του πρωταθλήματος, οπως και η απόφαση της ΕΠΟ, είναι απλά κουρελόχαρτα στο μπουρδέλο που ζούμε. Βέβαια η όλη ιστορία παίζεται στην Λειβαδιά αυτήν την στιγμή και πουθενά αλλού. Ο Απόλλων έπεσε, και ο ΟΦΗ θα πέσει. Όμως ενώ δείχνει μοιρασμένο το παιχνίδι, μην το παίρνετε και τελεσίδικο, αφού στη μέση υπάρχει και το τυράκι της λίγδας 2, κι εκεί μπορεί τα χρήματα είναι αρκούντως καλά για τους επαγγελματίες παράγοντες. Πάντως το όλο θέμα είναι καθαρά πολιτικό, κι αυτήν την στιγμή ο Γραμμένος εμφανίζεται κόντρα στον πατρόνα του. Το οτι είμαστε γελοίοι είναι πασίγνωστο γι’ αυτό και Φούσεκ και Χούμπελ πραγματικά γελάνε.

Η φετινη χρονια ηταν αρκουντως αποκαλυπτικη,προκειμενου να “αποκωδικοποιησουμε”, τις προηγουμενες,κυριως την ” περιεργη” περσυνη. Και τελος παντων να ανιχνευσουμε την πηγη των απανωτων “λαθων” του κατα τα αλλα μαχητικου Μελισσανιδη,ο οποιος φετος εριξε λευκη πετσετα και μαλιστα μας προεκυψε και αυτοκριτικος. Πηρε πανω του την φετινη αποτυχια,πριν καν αυτη ολοκληρωθει. Κατι θα ξερει.

Φυσικα ουδεις διεκδικει το αλαθητο,ετσι και εγω. Γνωμες εκφραζουμε,οι οποιες πιθανον να απεχουν λιγο η πολυ απο την πραγματικοτητα η την αληθεια.

Η “λυκοφιλια” της τριανδριας,οπως θα θυμαστε,ξεκινησε με σκοπο-υποτιθεται,να “ξηλωθει” το πουλοβερ της επιρροης της -ετσι κι αλλιως χορτασμενης- ομαδας του Πειραια ,δηλαδη του Μαρινακη. Γκαγκατση ο ενας, Μητροπουλο και Παπαδοπουλο ο αλλος. Σα να μη περασε μια μερα απο την εποχη του “θειου”. Και πως να περασει αφου ακομα εχουμε Παπανδρεου,Μητσοτακιδες, Βενιζελους,Γεννηματαδες,Τσακαλωτους, Κεφαλογιαννιδες στα εδρανα.

Ειναι σαν να πηγαινεις στο φαρμακειο και να σου γραφει ο φαρμακοποιος το ιδιο φαρμακο για την ραχιτιδα και την πιεση.

Πασσαλος πασσαλω εκκρουεται. Ποσο μαλλον οταν δεν μιλαμε για απλους πασσαλους αλλα για ξυλα απελεκητα.

Φυσικα οταν τρεις υαινες υποκλεπτουν ενα κουφαρι απο μια αλλη,υπαρχει διαμαχη. Οχι μονο μεταξυ εκεινων και της τεταρτης,αλλα και μεταξυ των τριων. Καθοτι “ιση μοιρασια” μεταξυ ζωων,δεν νοειται.

Και οταν μιλαμε για μεγαλοιδιοκτητες στην Ελλαδα,δηλαδη για κατσαπλιαδες,μιλαμε για ζωωδη ενστικτα που καμια φορα υπερνικουν την χειραψια τιμης,την υποσχεση η και ακομα τον ορκο.

Γιατι; Μα γιατι προκειται για ζωα. Το παραδειγμα του σκορπιου με τον βατραχο το ξερετε.

Η συζευξη,η ταυτηση επιχειρηματικων σχεδιων με τις πολιτικες εξελιξεις,ηταν παντοτε η λυδια λιθος. Παντου. Ετσι και εδω,στην Βαλκανικη αυτη γωνια, αποφασιστικε απο τις μεγαλες δυναμεις που διαφεντευουν αυτον τον τοπο και χρησιμοποιουν τους ντοποιους κοτζαμπασιδες ως τοπαρχες -εξυπηρετητες των συμφεροντων τους (με το αζημειωτο παντα βεβαια) να υπαρξει συμφωνια με το κρατιδιο των Σκοπιων,προκειμενου να περασουν τα -οσα και οποια- συμφεροντα απο αυτα τα δυο γειτονικα “χωραφια”. (καθοτι οι εννοιες ” χωρα”, “κρατος” κλπ ειναι  κατι υπαρκτο μονο για τους πολλους και αφελεις).

Η τριανδρια λοιπον που μαχονταν για την ισονομια και το 50-50, χαλασε στην πορεια,αναμενομενο ηταν,αλλα ποτε δεν διεραγει τελειως,καθοτι καμια υαινα δεν απομακρυνεται απο την αγελη,μονο και μονο γιατι αρπαξε μερικες δσγκωνιες,η γιατι αμφισβητησε την ιεραρχια. Απλως επανερχεται με “διορθωτικες” κινησεις (μεχρι φυσικα να συμβει κατι αναλογο με επομενο θηραμα. Ειπαμε,ειναι καλο να γνωριζουμε πως λειτουργουν τα ζωα στο φυσικο τους περιβαλον,αν θελουμε να κατανοησουμε και το μεγιστο των ζωων,τον ανθρωπο).

Οι αγκαλιες εγιναν καταγγελιες και οι σμιγμενες κοιλαρες τους εγιναν προσωπικες επιθεσεις. Αναμενομενο. Αιτια; Μα ενα “λαθος”. Η μια υαινα μπαινει στον αγωνιστικο χωρο-ορμομενη απο το ενστικτο,οπως προειπαμε- με το οπλο στη μεση. Πως να μην την τιμωρισεις,οταν εχει τιμωριθει η ομαδα της πειραιωτικης υαινας για ενα κωλοχαρτο προηγουμενα; Αναποφευκτη λοιπον η τιμωρια του ” μαο-μαο” Ιβαν και αυτοματα πεφτει το λαχταριστο κομματι μπρος στα ποδια της αλλης υαινας,της “δικης μας” η οποια δεν ειναι “μαο-μαο” καθοτι μεγαλωμενος στις Βερσαλιες.

Τι να κανει λοιπον; Ακολουθει το ορμεμφυτο,το πανισχυρο αυτο “καυσιμο” με το οποιο κινειται ολοκληρη η Φυση. Αγκαλιαζει ενα πρωταθλημα το οποιο και κατα δηλωση του “ηρθε πιο νωρις απο οτι υπολογιζαμε”. Δηλαδη ποτε υπολογιζε να το παρει; Στην Premier συμμετεχει η στην La Liga που προυπολογιζε και χαμενες χρονιες-(εκτος φυσικα εκεινων μεχρι να ανεβει η ομαδα απο την Γ στην Α κατηγορια).Χρειαζεται χρονο προσαρμογης η ΑΕΚ για να παρει πρωταθλημα απο τον… ΠΑΟΚ;  Γελασαμε.

Τελος παντων,ευπροσδεκτο το δωρο. Και ακομη πιο ευπροσδεκτη η απροσμενη οπως αποδειχθηκε εισοδος στους χρυσοφορους ομιλους του C.L. και ετσι η υαινα μας, βρισκεται ορθια κατω απ’την Ακροπολη και  με πορτοφολι στο χερι.

Μπαινουν ψυλλοι στα αυτια της βορειας υαινας,οτι η νοτια υαινα καιτοι  συμπατριωτισσα, “επαιξε” για λογαριασμο της.

Αντε να πεισεις οτι δεν εισαι ελεφαντας. Ειδικα αν εχεις αναλογο παρελθον. Δεν χρειαζεται νομιζω να πουμε κατι παραπανω για την αλληλοκαχυποψια που υπαρχει αναμεσα σε ” φαμελιες”.  Σκεφτηκε λοιπον ο Ιγκνατιεβιτς πως “δεν κρατησε τον λογο του,μπηκα μπροστα,πληρωσα ενα καρο λεφτα για να φερω στα ισα το 50-50 και εκεινος μου την εφερε”. Λογικη υποψια. Αντε να βρεις αν ειναι ετσι.

(Οσο ειναι εκνευρισμενος ο Πουτιν με τον Τραμπ,(τον οποιον κατα  ομολογια ολων πλεον στηριξε προκειμενου να εκλεγει) που του “υφαρπαξε” τα Σκοπια, αλλο τοσο ειναι εκνευρισμενος ο Μελισσανιδης με τον Ιβαν που του πηρε το πρωταθλημα,παρολο που -κατα γενικη ομολογια παλι ολων- στηριξε, προκειμενου να εκλεγει βασιλιας των επς).

Στην Ιατρικη υπαρχει η λεγομενη “διαφορικη διαγνωση”. Στην πολιτικη και στο επιχειρειν- χωροι απειρως πιο βρωμικοι- υπαρχουν οι ” διαφορικες σχεσεις”.

Λιγο μας ενδιαφερει ομως. Το θεμα ειναι οτι συνεβει. Φετος τα πραγματα επρεπε να κυλισουν ετσι ωστε να αποφευχθει καποιο αναλογο ατυχημα. Μας παρατηρουν συνοφρυωμενα εν τω μεταξυ και τα “,αφεντικα” απο ανατολη και δυση και μονολογουν παιζοντας νευρικα τα δαχτυλα στο τραπεζι”: μα καλα,τοσο μαλακες ειναι εκει κατω,που δεν μπορουν να φερουν σε περας ακομα και προκατασκευασμενο σχεδιο; Σκεψου να τους ζητησουμε να φτιαξουν ενα δικο τους για λογαριασμο μας. Ισα που θα μας βυθισουνε σε μια νυχτα.

(οι χαοτικου τυπου επαρχιες-οπως η Ιουδαια επι Ρωμαικης Αυτοκρατοριας για παραδειγμα-ηταν παντοτε πηγη ανησυχιας και απροβλεπτων γεγονοτων,γι αυτο και εχριζαν ιδιαιτερης και στενοτατης εποπτειας απο την κεντρικη διοικηση ,χωρις φυσικα να αποφευγονται κατα καιρους οι εκπληξεις και οι μη αναμενομενες εξελιξεις υπο του παραγοντα “Χ”.)

Χορτασμενος-αλλα και στην κανη του οπλου καποιων,ευθυγραμισμενος- λοιπον ο Μητσος, η κιτρινομαυρη υαινα, φετος παραεκανε στην ακρη,τοσο ακρη που εβαλε σε σκεψεις ακομα και οσους δεν τον συμπαθουν.  ” μηπως εχει αλτζχαιμερ…μηπως τρελαθηκε”;  Τιποτα απο αυτα παιδια. Ειναι γερη κοκκαλα. Απλα εγινε αυτο που λεμε “,ειπανε της γριας να χεσει και εκεινη πηγε και  ξεκωλιαστικε”. Ξηλωσε την ομαδα,εβαλε στον ” παγο” καιριους παικτες, εφερε υποδεεστερο προπονητη,εκλεισε βεβαιωμενα αποτυχημενους παικτες απο το πανερι,-ακομα και μεσουσης της σεζον,με γεματο πορτοφολι,κουβαλησε μονο καποιον Κριστισιτς τον οποιον κανεις δεν εχει δει ακομα,παρατησε τον αγωνα για την κατανομη των ΕΠΣ,εβγαλε το σκασμο με τις ευνοικες διαιτησιες των βορειων,βολευτηκαν ολοι με τις ξενες διαιτησιες στα ντερμπι στελνοντας το οποιο αναθεμα στην..τροικα και ολα καλα.

Ο Μελισσανιδης παιρνει πρωταθλημα οποτε θελει. Φετος απλα δεν ηθελε. Απλο.

Οι ΑΕΚτζιδες,θα πρεπει να αντιμετωπισουν,να αποδεχθουν,να καταπιουν και να “συζησουν”  με  την εξης λοιπον πραγματικοτητα: α) Στα πραγματα της ομαδας, βρισκεται ενας ανθρωπος που σχεδιασε την πτωση της-υπερχρεωμενης ετσι κι αλλιως- ομαδας στην Γ κατηγορια για να την παρει τζαμπα (οπως κανει με ολα) προκειμενου να μπει σε αυτην κυριως για να φτιαξει το γηπεδο,ωστε να ικανοποιησει την ματαιοδοξια του για καποιο ιδρυμα, με λαικη απηχηση, (τι αλλο να κανει; Να παρει τη Λυρικη η το Ωδειο; Ανθρωπος βγαλμενος απο λαικη συνοικια,μεγαλωμενος στους δρομους και τις νυχτες,σωστα δεν τον ενδιαφερουν οι οπερες τα Μεγαρα και οι εθνικες βιβλιοθηκες), β) οτι το θρυλουμενο 50-50 που τοσες παρεξηγησεις και αλληλοκατηγοριες εφερε, δεν το ηθελε μονο για λογαριασμο του,αλλα και για λογαριασμο του ΠΑΟΚ  (ο οποιος δεν ειναι και απεχθεις ως ομαδα στο Μελισσανιδαιικο) εξυπηρετωντας -αναγκαστικα- τον Ιβαν και μεσω αυτου τον εαυτο του  και επισης γ) οτι φετος,μετα το “καζο” το περσυνο, εκανε στην παντα απενεργοποιωντας στην ουσια την ομαδα της ΑΕΚ για να περασει ο “Σαλονικιος” απο το Ροστοφ και να ολοκληρωθει το ρηθεν του προφητου,να χρυσωθει  το χαπι στα βορεια χαπατα.

Ποιο το οφελος ημων; Μα εχουμε μια ομαδα διχως οικονομικα βαρη και με γηπεδο στα σκαρια.

Τι; Δεν εγιναν με τον τροπο του θειου Λουκα; Ελατε ρε παιδια. Ας ειμεθα ρεαλισται που λεει και ο Τολης. Ετσι προχωραει ο κοσμος. Τα μεγαλυτερα Ιδρυματα εχουν θεμελια σε βρωμικα λεφτα και τα πιο περιφημα κτισματα-αξιοθεατα εχουν μεσα τους φουλ προσωπικη ματαιοδοξια των εμπνευστων τους. Απο την εποχη των βραχογραφιων,ως την σημερινη.

Αν μπορεις να “ζησεις”- ως οπαδος εννοω,οχι γενικα,προς θεου- εχοντας αυτες τις παραδοχες υποψην,τοτε ολα καλα.

Ειμεθα ρεαλιστες και αποδεχομεθα την πραγματικοτητα,ακομα και αν δεν την εχουμε δημιουργησει εμεις. Αυτο κατα αλλους λεγεται και μοιρολατρια,αλλα αυτο ειναι ενα αλλο θεμα.

Το σε ποια κατασταση βρισκεται η λυκοφιλια σημερα που μιλαμε,δεν την γνωριζω. Και δεν εχει και καμια σημασια στο τελος-τελος,αφου μιλαμε για ρευστη κατασταση και συνεχως μεταβαλομενη. Ποιος ο λογος να μετρας τα κυμματα; Απλα τα κοιτας και τα απολαμβανεις.

Απολαυστε λοιπον αυτους τους νεοπλουτους θεατρινους να ψευτομαχονται αλλα και-ενιοτε,λογω φυσης- να αληθινοδαγκωνονται σε αυτην την βρωμικη αρενα αυτης της ψωριαρικης επαρχιας,αυτου του καργα βρωμικου και σαπιου παγκοσμιου θεατρου,που συνεχως καμωνεται πως τα κανει ολα προς τερψην των θεατων,στους οποιους πετα καρβελια στα διαλειμματα.

Καμία αίγλη με το παρελθόν το σημερινό παιχνίδι που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται ντέρμπυ. Έτσι όμως είναι αυτή η χώρα που ζει ακόμα με την Ακρόπολη. Ακόμα και τελείως αδιάφορα παιχνίδια, προσπαθεί να τα τυλίξει με ωραίο περιτύλιγμα. Ανάμεσα σε δυό ομάδες που η μία σώθηκε από τον υποβιβασμό με την βοήθεια όλης της ΦΕΤΙΝΗΣ λίγδας, και την δική μας που ζει τον μύθο της για την κατάκτηση του κυπέλλου. Προσδοκία φυσικά ήταν να βλέπαμε κάτι καλό στο γήπεδο, από όσους έχουν απομείνει υγιείς και στους δυό αντιπάλους.

Δεκαπέντε χιλιάδες ήρωες πήγαν στο γήπεδο και είδαν την ΑΕΚ να κατεβαίνει με 3-5-2, και την αλογοτροφή με 5-3-2. Νομίζω οτι αυτό είδαν και μόνο. Τα δυό συστήματα αυτά μπλόκαραν το κέντρο και για τους δυό αντιπάλους, αλλά και τους δυό επιθετικούς μας. Αν στην εξίσωση προσθέσουμε οτι όλη την αριστερή πλευρά μας την κάλυπτε ο Μπογιέ – δηλαδή κλήθηκε να παίξει δυό θέσεις ενώ δεν μπορεί σε μία – αλλά και το χάσιμο του Μπακασέτα, εύκολα κατανοούμε οτι η ΑΕΚ ήταν κουραστική. Για την αλογοτροφή δεν ξέρω πολλά, αλλά άκουγα οτι κι ο Δώνης είχε πολλά παράπονα. Όπως και ο Μανόλο.

Είχαμε λοιπόν δυό προπονητές με παράπονα. Εμείς να προσθέσουμε κάτι παραπάνω; Αμέ. Η ΑΕΚ είχε σαν απειλή δυό μακρινά σουτ από φάουλ, και ο αντίπαλος δεν είχε τελική. Στόχευσε δυό φορές τον αδύναμο κρίκο που λεγόταν Μπακάκης, αλλά μετά το μετάνιωσε. Οπότε το ματς ήταν ένα νευρικό τουρλουμπούκι, με μπόλικα φάουλ, αρκετά νεύρα και άπειρα λάθη. Ήταν ένα ματς σχολικου πρωταθλήματος ανάμεσα σε δυό ομάδες που ήθελαν να αλληλοεξουδετερωθούν, οπότε καταφέρνοντας το, εξουδετέρωσαν εμάς που ψάχναμε να δούμε λίγο θέαμα, αφού κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί είχαν άγχος οι ομάδες, ενώ δεν κυνηγάνε τίποτα στον θεσμό. Εκτός αν δεν ήταν θέμα άγχους, αλλά έλλειψης ποιότητας. Μια ποιότητα που χάθηκε εκεί στο τέλος, που ο Τσιγκρίνσκι ξαναχτύπησε. Αβίαστα, χωρίς πίεση. Τι σημαίνει αυτό; Απλά μια γελοία απόφαση του Μανόλο να χρησιμοποιήσει παίκτη ανέτοιμο.

Το δεύτερο μέρος, και για κανά τέταρτο, είδαμε άλλο άθλημα. Το τουρλουμπούκι μετετράπη σε μπουλούκι μετά ξύλου. Η κλοτσοπατινάδα πήγε σύννεφο και φυσικά βγήκαν και κάρτες μπας κι ηρεμήσουν οι μονομάχοι. Όλα αυτά στον χώρο του κέντρου, δεν μιλάμε για τίποτα επελάσεις, αυτοματισμούς ή έστω ένα τυπικό ένα δύο. Το θέαμα συνέχισε να είναι κάκιστο, χωρίς τελικές και χωρίς κανένα πλάνο για ανάπτυξη. Παρόλο που ο Μανόλο τόλμησε πράματα. Έβγαλε τον Μπογιέ, τράβηξε από τον άξονα τον Μπακασέτα μπας κι αναπνεύσει, κι έπαιξε με ένα αμυντικό χαφ και δυό οκτάρια : Τον Άλεφ και τον Κρίστισιτς.

Η ΑΕΚ λοιπόν μετά εικοσάλεπτο, ανέβηκε. Έγινε πιο τετράγωνη κι άρχισε να κατεβαίνει πιο οργανωμένα. Δεν έκανε κάποια σπουδαία ευκαιρία, αλλά τέλος πάντων αισθανόσουν οτι κάτι συμβαίνει, κάτι τρέχει. Είχε βελτιωθεί και το πρεσάρισμα, που έκλεβε μπάλες αλλά κύρια δεν επέτρεπε στην αλογοτροφή να αναπτυχθεί. Δυό μάλιστα φορές ανάγκασε τον αντίπαλο σε λάθη ατην άμυνα του, που δεν είχαν όμως αποτέλεσμα. Πάντως το παιχνίδι είχε πάρει κάποιο ρυθμό, και βλεπόταν πιο ευχάριστα. Ειδικά από την πλευρά μας, αφού φαινόταν με μια κάποια οπισθοχώρηση του ΠΑΟ, οτι είχε βοηθήσει κι αυτή.

Η ουσία όμως δεν άλλαξε. Οι δυό αντίπαλοι κεφαλοκλειδώθηκαν και πέσανε άσφαιροι και άπνοοι στο χόρτο. Δυο πολύ κακές ομάδες, χωρίς κίνητρο, χωρίς ηθικό, και με πάμπολλους κακούς παίκτες. Με την ΑΕΚ να παρουσιάζει την φιλοτιμία και την δύναμη του Πόνσε, όπως και την αυταπάρνηση του Μπακάκη στο δεύτερο μέρος, και την αλογοτροφή μια θαυμάσια αμυντική συνοχή, που δεν την κατάλαβα βέβαια αν υπήρχε κίνητρο για την πέμπτη θέση, εκτός αν δουλεύονται κι αυτοί μεταξύ τους. Όπως κι εμείς, που ακόμα λέμε οτι παίξαμε στο τσαμπιονς ληγκ. Μηδέν από μηδέν λοιπόν, και μακάρι να τελείωσαν σήμερα οι ποδοσφαιρικές Αποκριές.

Το δεύτερο κείμενο από την τριλογία για τα πανεπιστήμια αναδημοσιεύω σήμερα. Το άρθρο είχε κυκλοφορήσει στις 10/2/2007.

*************************************************************************************************************

ΤΟΝ ΞΥΠΝΑΣ ΤΟΝ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΣΚΟΥΝΤΑΣ

Μακριά από το λαό το πανεπιστήμιο

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Η τριτοβάθμια παιδεία υπάρχει για τρεις βασικότατους  λόγους.

–  Παραγωγή επιστημόνων για την κάλυψη των αυριανών  κενών θέσεων εργασίας                                                                                               στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

–  Παραγωγή ερευνητικού έργου, που δυναμώνει το προφίλ της χώρας έξω από τα σύνορα.

–  Δημιουργία της εγχώριας πνευματικής ελίτ, που για μένα είναι και το πιο σπουδαίο.

Είναι εντελώς αδιάφορο αν ο κάθε Ελληνας πολίτης ζητάει ανώτατες σχολές παντού για να μπορέσει να μορφώσει τα παιδιά του. Ο λαός καλά κάνει και ζητάει. Ισως και αυτός να είναι και ο ρόλος του. Να μη σκέφτεται, παρά μόνο να παρακαλάει, να απαιτεί και πολλές φορές να εκβιάζει. Ο λαός  εξακολουθεί να πιστεύει ότι αν τα παιδιά του  αποκτήσουν ένα πτυχίο ανώτατης σχολής, τότε είναι σίγουρη η επιτυχία τους.

Πρακτικά ένα προσωπικό απωθημένο βγάζει ο λαός. Όχι για μόρφωση. Αυτή τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Απλά επειδή  ο λαός είδε ότι για κάποια χρόνια του παρελθόντος, κάποια επαγγέλματα που προέκυψαν από τις ανώτατες σχολές  την βγάλανε κάπως καλύτερα από την δυσβάσταχτη χειρωνακτική εργασία και την αντίστοιχη κοινωνική απόρριψη, σκέφτηκε αλλιώς. Μέχρι σ’ ένα σημείο σωστά. Σήμερα πια; Ολοκληρωτικά λάθος. Μια πρόχειρη ματιά στους δείκτες ανεργίας των επιστημόνων,  στην κακοπληρωμή τους  και  τον διορισμό τους ακόμα και σε υποβαθμισμένες θέσεις εργασίας , πείθει και τον πιο αφελή.

Εδώ όμως , έχει τεράστια ευθύνη και όλος ο πολιτικός κόσμος που διοικεί τη χώρα και επίτηδες την κρατάει σε σκοτεινά μονοπάτια. Ο λαός ζητάει πανεπιστήμια παντού. Εσύ σαν ηγεσία τι κάνεις; Τα φτιάχνεις ή τον  κουνάς τον λαό και του λες ότι η εθνική  στρατηγική επιβίωσης πρέπει να πάει αλλού;  Και λέγοντας απλά την αλήθεια  σαν ηγεσία, ναι μεν έχεις βραχυπρόθεσμα πολιτικό κόστος , όμως μεσοπρόθεσμα δικαιώνεσαι και αναγνωρίζεσαι.  Όπως και να το κάνεις όταν μιλάς στον από κάτω σου ή όταν σκουντάς τον κοιμισμένο, έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να τον ξυπνήσεις.  Αν τον πας πάσο ή του κάνεις όλες τις χάρες, ναι μεν κονομάς σαν βραχύβιος πολιτικός, αλλά σαν μακρόβιος  κοινωνός καταστρέφεις. Κατά τη γνώμη μου οι χάρες του λαού  γίνονται, διότι οι πολιτικοί που ασφαλώς  είναι ο καθρέφτης μας, ενδιαφέρονται μόνο για τη τσέπη τους και καθόλου για τη χώρα.  Δεν έχουν εθνική συνείδηση αλλά γνήσια ιδιοτελή και προσωρινή.

Και ρίχνουν τη χώρα σε πρωτοφανή μαρασμό. Δεν θα έπρεπε να τοποθετούνται  λαικίστικα  σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως η ανώτατη παιδεία. Δεν θα έπρεπε να θεωρείται αντιλαικό μέτρο το να πεις την αλήθεια. Το να ανοίξεις τα μάτια αυτών που σε τιμούν με τη ψήφο τους . Ταυτόχρονα δε, να τους οδηγήσεις μέσω  άλλων μονοπατιών,  μη επιστημονικών,  σε ηρεμία και σιγουριά εργασίας και εισοδήματος βέβαια.

Η παιδεία είναι, και πρέπει να είναι,  πυραμίδα σαν γεωμετρικό σχήμα. Οσο ανεβαίνεις βαθμίδες να στενεύει. Και η δυσκολία και η αξία να αυξάνονται.  Όπως η διεύθυνση μιάς εταιρείας .  Το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα δεν είναι κέντρο υγείας, ούτε παιδικός σταθμός, ούτε γηροκομείο .  Αυτά βεβαίως και να υπήρχαν σε κάθε πόλη και κάθε χωριό. Δεν είναι κοινωφελές  ίδρυμα το πανεπιστήμιο και το πολυτεχνείο.

Οι ανώτατες σχολές θα έπρεπε να είναι σούπερ αξιοκρατικές, σούπερ δύσκολες  και μη εύκολα προσβάσιμες στον καθένα που τελειώνει το γυμνάσιο. Θα έπρεπε να το ζητάμε και να το απαιτούμε αυτό. Για να υπάρχει μια διαφοροποίηση μεταξύ των πολιτών. Μια δημιουργία κάποιας πνευματικής ελίτ και μια οργάνωση μιας απαραίτητης ιεραρχίας. Μόνος του ο λαός θα έπρεπε να ζητάει  μια διαστρωμάτωση. Κι αν δεν μπορεί να το καταλάβει, τότε να το μάθει μέσω μιας διαταγής. Ναι. Διαταγής. Μη φοβηθεί κανείς, δεν χαλάει η δημοκρατική σούπα. Η λαική ασυδοσία απλά κόβεται. Είναι συμφέρον για τον λαό, το πανεπιστήμιο να κρατιέται μακριά του.

Πρέπει να δεχτούμε τη πυραμίδα της παιδείας και ειδικά την κορυφή της που είναι οι ανώτατες σχολές.  Να καταργηθεί ο σημερινός κύλινδρος που έχουμε. Η αιχμή του δόρατος της γνώσης να είναι μυτερή σαν τη κορυφή της πυραμίδας και όχι επίπεδη σαν το πάνω μέρος του κυλίνδρου. Για να μπορεί να χτυπήσει αγορά έξω από τα σύνορα μας, δηλαδή επενδύσεις.  Και κυριότερα για  να δημιουργήσει κάστα γνήσιων επιστημόνων και πνευματικών ανθρώπων.  Και μέσα από αυτούς να επιλέγει ο λαός τους ηγέτες του. Μύστες , γνώστες, επιστήμονες. Και καλύτερα αμειβόμενους βέβαια.  Γιατί ο καλύτερος να μην αμείβεται περισσότερο;

Αδιάφοροι για τις κενές θέσεις

Δεν μπορούμε να έχουμε πανεπιστήμια παντού και ανοιχτά για όλους. Σε λίγο, για κομματικά αλλά γνήσια ανθελληνικά πολιτικά και  λαικίστικα συμφέροντα, οι διαθέσιμες θέσεις θα γίνουν ίσες με τον αριθμό των υποψηφίων. Δεν μπορεί να εισάγονται άνθρωποι με βαθμούς κάτω από τη βάση. Πρέπει να υπάρχει κάποιο απαραβίαστο στάνταρ. Εργασίας και κόπου. Κάποια αξιοκρατία, για τους υποψήφιους τουλάχιστον. Για να έχουν και κάποιο κίνητρο να συνεχίσουν. Και να μας οδηγήσουν. Το τι θα κάνουμε με τις κενές θέσεις των ιδρυμάτων θα  πρέπει να μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Τώρα φτιάχνουμε την κορυφή  και όχι την κομματική βάση.

ΜΥΤΕΡΗ ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΔΟΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

ΚΙ ΟΧΙ ΕΠΙΠΕΔΗ ΣΑΝ ΤΟ ΕΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΛΙΝΔΡΟΥ