…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Αυτά τα παιχνίδια φυσικά δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν είναι ρεβάνς σκορ που δίνει ήδη την πρόκριση. Εμείς όμως είμαστε ελαφρώς παλαιάς κοπής. Και με σίγουρο το full rotation του Αλμέιδα, είχαμε σίγουρα μπόλικα ενδιαφέροντα : Σε τι κατάσταση θα εμφανιζόντουσαν οι αναπληρωματικοί. Αν η τακτική του Αλμέιδα δουλεύεται σε βάθος. Τι σόι παίκτες είναι αυτοί που δεν έχουμε δει ποτέ. Απέναντι σε αντίπαλο, που έχει κιόλας την αξία του.

Η ομάδα λοιπόν μπήκε με τον ρόμβο και με ένδεκα ολοκαίνουργιους. Σε ρόλους όμως που μάλλον τους ήξεραν, και που σε αυτούς θα κληθούν να παίξουν και να αντικαταστήσουν ίσως στο μέλλον. Φυσικά δεν περίμενες ιδιαίτερη συνοχή και αυτοματισμούς, όμως είχες απαιτήσεις από ατομικές ενέργειες και μια στοιχειώδη λειτουργία.

Και μάλλον είδαμε αρκετά πράματα για ένα παιχνίδι θεωρητικά αδιάφορο. Είδαμε ότι ο Τσούμπερ είναι πρώην παίκτης και δικαίως λέγαμε γιατί μπήκε σαν αλλαγή την Κυριακή. Όχι μόνο δεν έκανε τίποτα αλλά αντικατέστησε παναξίως τον Γκαρσία σε ρόλο χασογκόλη. Κι αυτός ήταν η πιο αρνητική εικόνα αθλητού της ΑΕΚ. Εικόνα κλασσικού παλαίμαχου. Κι εδώ τελειώνουν τα κακά νέα.

Διότι είχαμε την αποκάλυψη του Μουστακόπουλου. Πολύ καλός αθλητής, κοντρολαρισμένος για κορυφή του ρόμβου, με μπόλικα τρεξίματα, πολλές κάθετες μπαλιές κι ένα γκολ που θα το ζήλευε ο οποισδήποτε. Μπράβο στο παιδί. Όπως μπράβο και στον Ραντόνια για τις τοποθετήσεις του με ανάποδο πόδι, τις κατεβασιές του και το κοφτερό μυαλό του στα κοψίματα, στις πάσες και στην κάλυψη της αριστερής πλευράς. Όπως μπράβο και στον Στάνκοβιτς, που όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί κι έδινε την σιγουριά της τελευταίας γραμμής. Κι ο Γαλανόπουλος με τον Μάνταλο πήγαν καλά, και έδιναν τον τόνο στις επιθετικές εκφάνσεις. Χαμηλό βαθμό ο Βαν Φεερτ, με τις δυό χαμένες ευκαιρίες.

Όπως λοιπόν προκύπτει, είδαμε ένα πολύ όμορφο μέρος. Με ρυθμό και τρεξίματα. Με την Κηφισιά να μην κλείνεται και να προσπαθεί να φτιάξει κάτι. Και την ΑΕΚ όμως σχετικά καλή με τις τόσες αλλαγές. Οπότε είχαμε όμορφο θέαμα χωρίς σκοπιμότητες, καλές προσπάθειες να παιχτεί μπάλα κι αρκετές τελικές . Τι άλλο θες όταν δεν έχεις άγχος για το σκορ; Τι άλλο θες για να φουσκώνεις από χαρά για το βάθος του ρόστερ και τις πολλές εναλλακτικές στην διάθεση του προπονητή σου; Ένα ποτήρι κρασί το οποίο πάω και το βάζω τώρα καθώς το παιχνίδι το βλέπω από την τηλεόραση.

Και να μην χαίρεσαι στο δεύτερο μέρος, που ο Μουστακόπουλος να εξακολουθεί να είναι ο σταθερά καλύτερος ; Να μην χαρείς για μια επιπλέον λύση στο κέντρο; Εκεί που ήμασταν γραφικοί όταν λέγαμε ότι θέλαμε παίκτες; Να μην χαρείς για την γκολάρα του Ραντόνια μετά από εκπληκτική ομαδική προσπάθεια της ομάδας; Να μην στενοχωρηθείς όταν το παιδί κάτι έπαθε και βγήκε κι αντί ο Αλμέιδα να τραβήξει αριστερά τον Τζαβέλα, να βάζει μέσα τον Πινέδα; Σέντερ μπακ υπήρχε στον πάγκο.

Να μην λυπάσαι για τον Τσούμπερ ( δεν μπορώ να χωνέψω ότι μπήκε αλλαγή στο ντέρμπυ ), που τον αντικαθιστάς με τον Μαχαίρα; Να μην χαίρεσαι με τον Φερνάντες; Ωραία εναλλαγή συναισθημάτων σε ένα εξίσου ωραίο θέαμα στο δεύτερο μέρος. Ήρεμο, στρωτό, ποδοσφαιρικό σε επίπεδο μιας καλής προπόνησης.Και με ένα πανηγύρι στις εξέδρες, που έσπρωχνε την ομάδα να προσπαθεί για να δημιουργήσει κι άλλα, ασχέτως αν τα πάντα ήταν κριμένα. Κατανοώ τι θα σκεφθούν κάτι. Με αυτό το σκορ και με αυτόν τον αντίπαλο; Είπαμε, βλέπουμε αν παίζουμε σωστά. Μπορούμε να κρίνουμε αν το σωστό γίνεται λόγω διαφοράς ποιότητας. Λες και την Κυριακή, δεν είχαμε διαφοράς ποιότητας…

Δεν χρειάζεται όμως τίποτε άλλο. Η ΑΕΚ πέρασε φυσιολογικά και θα ξαναπεράσει. Και πατάει γερά, αφού το κυριότερο στήριγμα της είναι εκείνο το τμήμα που επιτέλους αναβαθμίστηκε. Δηλαδή ο προπονητής και το επιτελείο του, που θεωρητικά θα είναι μαζί μας μέχρι το 2028. Άρα απερίσπαστα και χωρίς ψυχικές φοβίες, μπορεί να εφαρμόσει τις ιδέες του στο αγωνιστικό πλάνο και κυρίως να φτιάξει την ομάδα της επιλογής του αφού ένα μεγάλο μέλημα θα είναι το ξεσκαρτάρισμα του καλοκαιριού. Κι ασχέτως κάποιας επιτυχίας φέτος, που δεν βλέπω γιατί να μην υπάρχει. Συγχαρητήρια λοιπόν για τις τζίφρες, αλλά και για την δουλειά που αναγνωρίστηκε, αν και δεν ήταν δα και κάποιο κατόρθωμα, θα έλεγε κάποιος. Λάθος. Είναι μεγάλο κατόρθωμα για έναν βλάκα να καταλάβει. Αν μίλαγα για τυφλό, θα έλεγα θαύμα…

Φουλ γήπεδο και φουλ ατμόσφαιρα. Με μονόδρομο την νίκη και με μονόδρομο το σύστημα και την ενδεκάδα. Έτσι κατέβηκε η ΑΕΚ σε ένα περιβάλλον το οποίο έβραζε από κορωνοϊό και πάθος για μια καλή εμφάνιση, για θέαμα και για γκολ.

Πρώτο μέρος; Ολοκληρωτικός τζίφος. Ο Γιοβάνοβιτς εκμεταλλεύτηκε τον φόβο του Αλμέιδα και κλειδώνοντας το κέντρο, στην ουσία ξεδόντιασε την ομάδα μας. Μια ομάδα που ούτε μπορούσε να πρεσάρει ψηλά, ούτε φυσικά να πάρει τον έλεγχο του κέντρου, ούτε και να πιάσει τους γνωστούς ρυθμούς ανάπτυξης που μας έχει συνηθίσει.

Κι όταν μιλάμε για τζίφο, θα πρέπει να καταλαβαινόμαστε. Το θέαμα ήταν οικτρό και δεν μέτρησα ούτε μία τελική εκατέρωθεν. Τα πάντα αναλώθηκαν σε ένα τακτικό επίπεδο, που τον μεν αντίπαλο τον βόλευε, ενώ εμάς μας γέμιζε ένα άγχος. Χωρίς καμία ανάπτυξη από τον άξονα και με την μπάλα να πηγαίνει στα πλάγια, όπου έπεφταν δυό και τρεις παίκτες του ΠΑΟ επάνω στον δικό μας με προφανή σκοπό την σκοπιμότητα. Και πολύ καλά έκανε ο Γιοβάνοβιτς.

Η ΑΕΚ χοντρικά, δεν ήταν η ομάδα που ξέρουμε. Αν ήθελε και δεν μπόρεσε, τότε σίγουρα ο Γιοβάνοβιτς πήρε την ταυτότητα του δικού μας. Αν δεν ήθελε και κάτι περίμενε τακτικά – τι άραγε, να ανοιχτεί ο ΠΑΟ; – , τότε όλα θα τα δούμε στο δεύτερο μέρος. Όμως μιλώντας γι’ αυτά που είδαμε, τα πάντα γράφονται εδώ παραπάνω. Μια ΑΕΚ αγχωμένη, φοβισμένη, που έμοιαζε πιο πολύ να προσπαθεί να καλύψει την ετοιμότητα του Βίντα και του Σιντιμπέ – σχετικά καλοί ήταν σήμερα και οι δύο -, ενώ έδειχνε οτι δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί την συνύπαρξη του Σιμάνσκι και του Γιόνσον, ενώ μπροστά ήταν ξεδοντισμένη.

Δεν μπορώ να αλλάξω την γενική γνώμη μου για το δεύτερο μέρος. Το θέαμα εξακολούθησε να είναι τραγικό με την ΑΕΚ να αρνείται να παίξει μπάλα ( ή να μην μπορεί ) και τον ΠΑΟ να θέλει να κρατήσει έναν πολύ χαμηλό ρυθμό παίζοντας παθητικά και κοιτώντας την ισοπαλία. Το μόνο που μπορώ να πω οτι η ομάδα μας ανέβηκε κάπως παραπάνω σε μέτρα στο γήπεδο κι έδειξε ένα πολύ δυνατό μέταλλο.

Διότι στο δεύτερο μέρος είχαμε ντέρμπυ παλαιάς κοπής. Είχαμε αγωνιστές και μονομάχους. Η τακτική η δική μας πήγε ελαφρώς περίπατο, όλοι αναρωτιόμασταν γιατί δεν γίνονται αλλαγές, ενώ όταν έγιναν ψάχναμε να βρούμε γιατί μπήκε μέσα ο Τσούμπερ. Αυτά είναι πάντα τα ερωτήματα στα ντέρμπυ. Ξέρουν οι προπονητές και δεν ξέρουμε εμείς; Μπορεί, αν κι εγώ δεν παίζω σε τέτοια φιλοσοφικά ερωτήματα. Είναι πολύ ξεκάθαρα τα πράματα στα μάτια μου.

Έγινε μια διακοπή από κάποιο κροτογόνο. Στο ελεύθερο με το οποίο συνεχίστηκε το παιχνίδι, η μπάλα έφτασε στον Πινέδα και η ΑΕΚ σκόραρε πρακτικά με αυτογκόλ του αντίπαλου τερματοφύλακα. Από εκεί και μετά η ομάδα οπισθοχώρησε κι έψαξε την αντεπίθεση. Την οποίαν και βρήκε αφού γλύτωσε την ισοφάριση μετά από πολλαπλά αμυντικά λάθη. Σε αυτήν την αντεπίθεση κερδήθηκε σούπερ πέναλτυ το οποίο φυσικά και έχασε ο Γκαρσία.

Ήταν ένα δεύτερο μέρος δύναμης και κυριαρχίας σε μικρούς χώρους. Με πολλές διακοπές που φυσικά δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν σταθερό τέμπο ή κάποιο πεντάλεπτο διάκρισης σε επίπεδο επιθετικό. Αυτό όμως που λέμε άνετα είναι η διάθεση η πνευματική της ΑΕΚ να πάρει το παιχνίδι, οπότε η αυτοθυσία των αθλητών μας ήταν συγκινητική. Κορυφαίος όλων ήταν ο Πινέδα και φυσικά ο Σιμάνσκι, κι από πολύ κοντά ο Βίντα κι ο Σιντιμπέ. Μην ξεχνάμε βέβαια την σούπερ απόκρουση του Αθανασιάδη που μας κράτησε στο παιχνίδι.

Σε αυτό το δεύτερο μέρος είδαμε ότι υπάρχει προσπάθεια χτισίματος μέταλλου. Όπως είδαμε ξανά την δύναμη του γηπέδου. Κρίμα που δεν μπορούμε να μιλήσουμε κι άλλο αγωνιστικά. Όλη η τέχνη θυσιάστηκε στην δύναμη και την σκοπιμότητα. Αυτήν που έκανε τον Αλμέιδα να ρίξει και τρίτο στόπερ. Την ώρα που θα μπορούσαμε να μιλάμε για την ντρίμπλα του Φερνάντες, που για τέτοιες υπήρχε πάντα η ΑΕΚ.

Η ομάδα μας κατέβηκε με το γνωστό σύστημα του ρόμβου και με μπόλικες αλλαγές σε θεωρητικά βασικούς, πλήν των απόντων. Αλλαγές που δεν νομίζω οτι δικαίωσαν τον Αλμέιδα. Κάπου χάθηκε η αμυντική συνοχή, κυρίως πίσω, ενώ φαινόταν οτι και στο κέντρο υπήρχαν προβλήματα. Τόσο αμυντικά όσο και οργανωτικά.

Επίσης η ομάδα μου φάνηκε κάπως άνευρη και κρύα, με κάποιο τουπέ, ενώ βέβαια είχαμε και τις γνωστές επιπολαιότητες με τα τελειώματα των φάσεων. Μιλάμε για σούπερ κλασσικές ευκαιρίες, που ήθελες τεράστια προσπάθεια για να τις χάσεις. Και καλά που τις έχασες, να φας και δυό γκολ; Γκολ που τα μετράμε από την αστάθεια του Σιντιμπέ αλλά και την προβληματική εμφάνιση σήμερα του Αθανασιάδη.

Πρέπει να ήταν το χειρότερο φέτος πρώτο μέρος. Απέναντι σε έναν αντίπαλο, που έκανε τα στοιχειώδη. Κλείστηκε πίσω κι έψαξε τις αντεπιθέσεις. Τις οποίες και αξιοποίησε στο έπακρον, ενώ θα μπορούσε να έχει σκοράρει κι άλλο γκολ. Που και εμείς θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει κάποιο γκολ, αλλά από την ΑΕΚ αυτό περίμενες. Δεν το περίμενες από τον ΠΑΣ. Κι είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Με κακή επιθετική οργάνωση που στηριζόταν κυρίως σε εμπνεύσεις, με πάρα πολλά αβίαστα λάθη στις μεταβιβάσεις και με την χαλαρότητα στην ομαδική άμυνα, είδαμε μια πολλή κακή ΑΕΚ, που έχανε δικαίως. Και που στα μάτια μου μάλλον φαινόταν απίθανο να γυρίσει την ροή σε αυτό το διάστημα, ενώ θα χρειαζόταν σοβαρές αλλαγές παικτών και νοοτροπίας στο δεύτερο μέρος.

Αυτή ακριβώς η νοοτροπία, δεν άλλαξε. Κι αυτό ήταν το χειρότερο. Διότι ο ΠΑΣ κλείστηκε ακόμα περισσότερο, αλλά η ομάδα μας ήταν άτσαλη, ατσούμπαλη, βιαστική και φυσικά άσφαιρη. Ούτε καν το γρήγορο γκολ με το οποίο μείωσε το σκορ, δεν μπόρεσε να την ηρεμήσει. Ούτε και τον Αλμέιδα, στον οποίον καταλογίζω μπόλικα σήμερα. Δεν είναι δυνατόν ρε φίλε να μην κάνεις αλλαγή στο διάλειμμα. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνεις για αλλαγές στο πρώτο πεντάλεπτο, αλλά επειδή μπήκε γκολ να τις αναβάλεις.

Δηλαδή πόσο χρειαζόταν για να καταλάβεις οτι ο Φερνάντες ήταν ξένο σώμα; Πόσο σου χρειάζεται να καταλάβεις οτι ο Γκαρσία πρέπει να παίζει στο πλάι; Κι οτι ομάδα που δεν έχει σέντερ φορ, δύσκολα θα βάλει γκολ. Για να σκεφτούμε τον Βαν Φέερτ στις ευκαιρίες του πρώτου μέρους…Φυσικά δεν ήταν μόνο αυτός με τις ευθύνες.

Διότι οι παίκτες ήταν κατώτεροι του αναμενόμενου και έμοιαζαν τρομερά μπερδεμένοι από την εορταστική ατμόσφαιρα. Κι ήταν μπόλικοι σήμερα που δεν είχαν καλή απόδοση. Δεν χρειάζεται να πλακώσουμε τα ονόματα τώρα, διότι υποτίθεται οτι έχουμε δεχτεί οτι έχουν συστρατευτεί πίσω από την έννοια ομάδα. Και σήμερα μόνο ομάδα δεν είχαμε. Κάτι σε καφενείο θα μπορούσαμε να το προσεγγίσουμε.

Σε ένα παιχνίδι πάντως, που αν δεν ήσουν Αεκτζής, θα το απολάμβανες. Διότι είχε πάθος και τρεξίματα, όπως και τελικές εκτός από τα τρία γκολ. Ένα παιχνίδι που δεν λέει τίποτα για την Κυριακή. Δεν είναι κάποιο προοίμιο δηλαδή. Είναι απλά ένα παιχνίδι που το χάσαμε και το θεωρώ δίκαιο. Όσο κι αν μετρήσαμε σούπερ κατοχή μπάλας και μπόλικες τελικές. Συγχαρητήρια στον ΠΑΣ.

Υγ. Οι μόνοι διασωθέντες σήμερα είναι ο Άμραμπαντ και ο Μουκουντί.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα η ευχή μου βγήκε. Στο “τί θες να σου φέρει ο καινούριος χρόνος” απάντησα:  “ένα πακέτο καπνό  απ΄το περίπτερο καθώς θα έρχεται, γιατί ξέμεινα”. Μάλλον έχω καταλάβει ότι πρόκειται για χρόνο-ντελίβερυ. Οταν του είπα “αν σε φέρει κάποια παραγγελία ξανά κατα’δω, φέρε μου και μια μεγάλη με πεπερόνι και μια κόκα”, η απάντησή του ήταν:  “άσε μας ρε φίλε”. Νομίζω ότι το παράκανα.

Καλό είναι να μη ζητάμε και πολλά, γιατί προφανώς δεν εργάζεται και σε πολύ οργανωμένη εταιρεία. Το δίκτυο μπερδεμένο,τα μηχανάκια λίγα,λεφτά για  GPS δεν υπάρχουν, ούτε λόγος για POS

-“Πως την παλεύετε ρε μεγάλε” του λέω. “Εχετε μείνει στο 1980”;

-Γιατί, μου απαντά, “υπάρχει καμια διαφορά; Θα σου πω ένα μυστικό αλλά μη το πεις παραπέρα”‘  “Προς θεού” του λέω. “Λέγε”.

-Ο ίδιος είμαι. Από το 1978 δουλεύω. Μαύρα φυσικά. Ούτε παπί δεν μας έχουν αλλάξει.!

-Οχι ρε πούστη μου” λέω. “Δηλαδή μου λές ότι είσαι ό ίδιος από όταν πήγαινα στο Δημοτικό;

-“Φυσικά! Ασε που σε θυμάμαι. Εσύ δεν είσαι που ζήταγες να φυσήξει αεράκι στο διάλειμμα για να δεις το χρώμα από το βρακάκι της μικρής Βαγγελιώς…”

-Ω να σου γ@@@σω! Τί μου λές τώρα ; Συγνώμη ρε φίλε αλλά να, ξέρεις…

-Ναι ρε συ” μου λέει. “Μη κολλάς. Ολοι τέτοια ζητάνε. Αλλά δυστυχώς επειδή ακριβως δίπλα έπαιζε  μπακότερμα ο μικρός Γιαννάκης-θυμάσαι- και παρακαλούσε να μη φυσήξει και του χαλάσει το μαλλί, αποφάσισα να δώσω άπνοια. Τι να κάνω. Δυο χέρια έχω.

-Σε καταλαβαίνω my frient. Και τώρα για που πας;

-Αστα. Τρέχω,γιατί άλλοι θέλουν  νέο αυτοκίνητο, άλλοι θέλουν να ισιώσει το πόδι τους,άλλοι θέλουν λεφτά, άλλοι να σταματήσον να δουλεύουν….Χαμός.

-Ελα ρε .Και πως διάολο τα προλαβαίνεις.

-Κοίτα. Τίποτα δεν κάνω. Απλά διατυπώνουν  λάθος τις ευχές. Παράδειγμα : ο άλλος λέει: “κάνε νέε μου χρόνε, να μη χρειαστεί να ξανασηκωθώ το πρωϊ να πάω για δουλειά…”

-Και…;

-Ε, το απέλυσαν σε μια βδομάδα.

-Μάλλον δεν εννοούσε  αυτό…

-Α,δεν ξέρω. Αμ’ο άλλος… Ο χοντρός. “Χρόνε μου καλέ, φέρε μου μόνο Υγείας έγραφε. Η έκανε λάθος στο “ς”΄ ή ήθελε σοκολάτες. Του πήγα και ‘γω ένα φορτηγό χαρτιά υγείας. “Τι να τα κάνω” μου λέει. “Βάλτα στο κώλο σου του λέω”, για να τον κατατοπίσω.

-Είσαι λίγο σκληρός…

-Δεν με νοιάζει. Τους βαρέθηκα. Δε προκάνει να έρθει ο ένας χρόνος, ξεκινάνε ευχές για τον άλλον που “έρχεται”. Και συνεχίζουν να θέλουν να εύχονται. Μονίμως. Συνεχώς . Ακατάπαυστα. Υποκριτικά. Σαν ηθοποιοί.  Η μάλλον σαν πολιτικάντιδες.

– Αλήθεια. Αυτοί τί εύχονται συνήθως;

-Τα ίδια. “Χρόνια πολλά”  για να μασαμπουκώνουν τις απραγματοποίητες ευχές των ψηφοφόρων. Φοβούνται βέβαια και αυτοί ότι δεν θα προκάμουν, οπότε  παρακαλάνε να έχουν “υγεία”. Να μη τους προδώσει ούτε και τη “νέα” χρονιά  το πετσί που κουβαλάνε,το οποίο σαπίζει ήδη. Και στο τέλος της φράσης πετάνε και το απαραίτητο  “…Σε όλο το κόσμο”.

-Κάτι σαν το “…θα σας κάνω και γεφύρια…”

-Α μπράβο. Αρα η καλύτερη ευχή είναι: “Νέε μου χρόνε παμπάλαιε, σταμάτα να έρχεσαι και μείνε κει που είσαι. Μη ξανάρθεις, για να ζήσω καμιά 100αριά εκατομμύρια χρόνια.

-Ναι αλλά άμα έχει κάποιο προβλημα,ή αποκτηθεί στο μέλλον, πως θα το διαχειριστεί κανείς αν ειναι να ζήσει εκατομμύρια χρόνια;

-Α μπράβο. Φαντάζεσαι να έχεις μόνιμο πονόδοντο ως το  έτος 234.478.422 μετά Χριστόν; Γι αυτό σου λέω.

-Τελικά να εύχονται για  το “νέο έτος” ή  όχι;

-Ας κάνει  ότι θέλει ο καθένας.  Σάμπως έχει καμιά σημασία; Αλλά μη τους το πείς. Μη μείνω και ΄γω άνεργος. “Χρονιάρες” μέρες.

* Οπως θα έλεγε και μια ψυχή.

Με μπόλικο ενδιαφέρον αλλά και αγωνία, περιμέναμε το σημερινό παιχνίδι. Όπως και να το κάνεις, ένα τηλέφωνο προεδρικό θα το χρειαζόμασταν για να αποδοθούν τα ίσα σε σχέση με το παιχνίδι του Βόλου με την αλογοτροφή. Δεν ξέρω τις λεπτομέρειες, αλλά ξέρω οτι όσα εισιτήρια ζητήσαμε τα πήραμε, κι άρα ήταν σαν να παίζαμε εντός έδρας.

Από εκεί κι έπειτα όμως, ο γνωστός ρόμβος του Αλμέιδα, ήταν το κάτι άλλο. Σε πίεση, σε ταυτότητα, σε χαρακτήρα. Και μαζί με αυτά, πήγε περίπατο και η αφλογιστία η γνωστή – ο Γκαρσία στην σωστή του θέση και κανονικός φορ μέσα -, οπότε το παιχνίδι κύλισε τρομερά ευχάριστα στις αισθήσεις μας και φυσικά με μια ξεγυρισμένη τριάρα.

Η ΑΕΚ ήταν χάρμα ειδέσθαι. Καταιγιστική κι αποφασιστική. Τόσο στο πρεσάρισμα, όσο και στην ανάκτηση της μπάλας. Είχε σε τρομερή μέρα τον Γκαρσία και τον Πινέδα, κι όποτε ήθελε έμπαινε στην αντίπαλη περιοχή. Ο Βόλος ήταν σε εμφανέστατο πανικό κι όσες φορές πήγε να κάνει κάτι, δέσποζαν οι Ρότα και Μήτογλου που εξαφάνιζαν κάθε ίχνος κινδύνου.

Και αυτά τα λέμε διότι δεν είναι ευκαταφρόνητες οι απουσίες του Ελίασον και του Γκατσίνοβιτς. Όμως φαίνεται οτι στις προπονήσεις δουλεύεται κάθε απουσία και το ρόστερ βρίσκει λύσεις, τέτοιες που σε κάνουν περήφανο για την ομάδα. Τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά. Και με τα γκολ που μπήκαν, φάνηκε να φεύγει και το όποιο λογικό άγχος, πράμα που φάνηκε κύρια στην συνεργασία του Σιμάνσκι και του Γιόνσον.

Στο δεύτερο μέρος περιμέναμε πτώση ρυθμού, έλεγχο των χώρων, συντήρηση δυνάμεων και rotation. Και γίνανε όλα κανονικά και με τον νόμο. Χωρίς όμως να χαθεί η κυριαρχία μας και χωρίς να έχουμε κάποια σοβαρή απειλή. Το κύριο ενδιαφέρον ήταν να δούμε σε τι κατάσταση θα εμφανιζόταν ο Τσούμπερ, που έτσι όπως έπαιζε η ομάδα πριν φαινόταν μάλλον περιττός.

Κι είπα ομάδα. Και αυτό θα ήθελα να τονίσω. Έχει γίνει ομάδα η ΑΕΚ. Βοηθάνε όλοι και δυσκολεύεσαι να βρεις κάποιον να υστερεί. Και βέβαια δεν μιλάω μόνο για το τέταρτο γκολ. Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Μιλάω για την τακτοποίηση των παικτών μέσα στο γήπεδο, τόσο σε θέσεις όσο και σε σύστημα, αλλά και την τρομερή αλληλοκάλυψη τους, όπως και την αυτοπεποίθηση που φαίνεται στον τρόπο που αλλάζουν την μπάλα.

Και δεν θέλαμε κάτι παραπάνω. Είδαμε την ΑΕΚ μας να είναι αποφασιστική όταν έκαιγε η μπάλα. Είδαμε την ομάδα μας να ξέρει πώς να κάνει διαχείριση του σκορ κι ενός ολόκληρου δεύτερου μέρους ( θυμηθείτε τι βλέπαμε πέρσι στην Κρήτη ). Κι είδαμε τους παίκτες να πατάνε γερά και να πιστεύουν. Και να μας κάνουν κι εμάς να πιστεύουμε. Και να χαιρόμαστε ξορκίζοντας την κατάρα που πάντα είχε η ΑΕΚ αυτές τις ημέρες. Οπότε δίνουμε απλόχερα συγχαρητήρια και ναι, να το παραδεχτούμε : Είμαστε ξανά ευτυχισμένοι για την ομάδα αυτήν.

Υγ1. Ένα πράμα μου λείπει ρε παιδιά : Ένα γκολ του Αραούχο.

Υγ2. Ο Αθανασιάδης έχει γίνει πολύ σοβαρός τερματοφύλακας.

Παιδιά, πολύ κρύο σήμερα. Κρύο με υγρασία. Λιβάνιζα έναν καφέ στο πρώτο μέρος, δεν μπόρεσα. Κατέβηκα στο διάλειμμα και συνεπικουρούντος του αποτελέσματος, πήρα ένα ουίσκι, διότι κάπου μου είχε καρφωθεί η γνωστή Αεκτζήδικη γκέλα των Χριστουγέννων. Έκανα κι άλλα βέβαια. Γυρνώντας οι διπλανοί μου είχαν καθίσει όπως ήθελαν αφού δεν είχαν έρθει όλοι στα εισιτήρια. Τους τοποθέτησα όπως καθόμαστε πάντα. Το έπαιξα Αλμέιδα της κερκίδας.

Μια κερκίδα που βοήθησε πολύ την ομάδα μας σήμερα. Φωνή και παλμός ακόμα κι όταν η ΑΕΚ δεν ήταν καλή. Δηλαδή από το εικοστό λεπτό του πρώτου μέρους και μέχρι περίπου το 65ο λεπτό. Μέχρι το εικοστό λεπτό θα μπορούσαμε να έχουμε προηγηθεί αφού οι τρεις ευκαιρίες που φτιάχτηκαν ήταν κλασσικές. Δεν μπήκε όμως γκολ κι έτσι η ομάδα αγχώθηκε, χώρια που η Λαμία άρχισε να ξεμυτίζει και να κερδίζει μέτρα στο γήπεδο.

Είναι σίγουρο οτι η διακοπή μας έβγαλε από τα νερά μας. Πρώτον σε ρυθμό και δεύτερον σε τραυματισμούς. Μπορεί ο Νικολάου να λέει οτι δεν έγινε ιατρικό λάθος για τον Γκατσίνοβιτς, αλλά καλό θα ήταν να μην νομίζει οτι μιλάει σε χαχόλους. Φυσικά και έγινε λάθος και φυσικά χάσαμε τζάμπα έναν μήνα. Από εκεί κι έπειτα όμως, αγωνιστικά μιλάω, υπάρχουν και κάποιοι κανόνες. Κανόνες που δεν τήρησε σήμερα ο Αλμέιδα.

Το έχουμε ξαναδεί. Σιμάνσκι και Γιόνσον δεν μπορούν να συνυπάρξουν ειδικά όταν ο Δανός παίζει πίσω από τους επιθετικούς. Ομάδα ποδοσφαιρική χωρίς σέντερ φορ δεν υπάρχει στον πλανήτη. Οι κλασσικοί χαφ είναι πάρα πολύ δύσκολο να παίξουν τον ρόλο των εξτρέμ. Οπότε βλέπαμε από ένα σημείο και μετά, την Λαμία να προσπαθεί να απειλήσει και την ΑΕΚ να χάνεται μέσα σε μία επιθετική προβλεψιμότητα καθώς και σε μία βραδύτητα, που σε συνδυασμό με την μπροστινή αφλογιστία, σου φώναζε ότι δεν το έχει σήμερα.

Ευτυχώς ο προπονητής γύρω στο 65 διόρθωσε τους κανόνες. Μπήκε ο Βαν Φέερτ σέντερ φορ και πήγε ο χειρότερος παίκτης σήμερα Γκαρσία, στα πλάγια. Αυτό έγινε με την έξοδο του Σιμάνσκι, οπότε ο Γιόνσον γύρισε στην φυσική του θέση κι ο Πινέδα – που κι αυτός δεν ήταν καλός σήμερα – πήγε πίσω από τους επιθετικούς. Η ομάδα ξεμπλόκαρε με την εκτελεστική δεινότητα του Ολλανδού και στο παιχνίδι φαινόταν ότι είχαμε πάρει μια επαγγελματική νίκη.

Δεν το ήθελε έτσι η μοίρα. Η μοίρα ήθελε να βγάλει τον Βαν Φέερτ κορυφαίο, που πέτυχε και δεύτερο γκολ χώρια την ασίστ στον Γκαρσία, που έβαλε κι αυτός γκολ απελευθερωμένος από τα σέντερ μπακ κι έχοντας κάποιον χώρο για να τρέξει. Έλεος δηλαδή που ο παίκτης αυτός περιορίζεται σε τετραγωνικά. Κι έτσι η ΑΕΚ κέρδισε την Λαμία με σκορ ευρύ, προϊόν διορθωμάτων μεν , αλλά απόλυτα δίκαιο δε.

Μαζί με τον κορυφαίο σκόρερ και πραγματικό σέντερ φορ, είχαμε σούπερ και τον Γιόνσον, ενώ πολύ κοντά ήταν ο Ρότα και ο Μήτογλου καθώς κι ο Μάνταλος, που παρά κάποια λάθη του, ήταν φιλότιμος και αγωνιστικός. Κι αυτό ολοκληρώνει τις εντυπώσεις μου για ένα πολύ όμορφο παιχνίδι – όλοι γνωρίζετε οτι τα ίδια θα έλεγα ακόμα και σε γκέλα – αφού η Λαμία μας κοίταξε στα μάτια και προσπάθησε όσο μπορούσε χωρίς να είναι ταμπουρωμένη σε μια περιοχή. Τι συναίσθημα μου έγινε ακόμα καλύτερο όταν μπήκε το πρώτο γκολ. Τα επόμενα δεν μου είπαν κάτι στην ψυχή, παρά μόνο στα μάτια. Κι ελπίζω κάπως έτσι να το δουν κι οι ιθύνοντες εν όψει Βόλου.

Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν για τη νίκη και θερμές ευχές για τα γενέθλια του Αλμέιδα σήμερα, που έκανε την αυτοκριτική του στην διάρκεια του αγώνα. Κι ολόθερμες ευχές σε όλους εσάς για καλά Χριστούγεννα.

Τώρα, ρε Αβραμίδη, και μ’ αυτό το ματς ασχολείσαι; Θάταν μια ερώτηση.

Καθόλου σωστή, θα απαντούσα. Αν δεν έπρεπε να ασχοληθώ, θα μπορούσε η ΕΠΟ να έχει πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια στην ατζέντα της για τον θεσμό του κυπέλλου. Από την στιγμή που η ομάδα μας έπεσε με την Κηφισιά, πρώτον κάθισα να το δω και δεύτερον να τιμήσω τον αντίπαλο. Και καλή ομάδα έχει, και μπόλικους Αεκτζήδες οπαδούς.

Αν όμως ήταν μια καλή προπόνηση για τους παίκτες μας, έτσι κι εγώ άρχισα να ζεσταίνομαι κειμενικά για την συνέχεια. Και λόγω της χαλαρότητας γενικώς, κι η κριτική θάναι πιο πολύ περιγραφική.

Ειλικρινά δεν περίμενα αυτήν την ενδεκάδα. Περίμενα τον ρόμβο, όπως και την προστασία κάποιων που χτύπησαν ή δεν ήρθαν εγκαίρως, αλλά ήταν έκπληξη το πώς κατέβηκε η ομάδα. Δηλαδή με την τοποθέτηση του Μάνταλου στα αριστερά και με τον Φράνσον πίσω από τους επιθετικούς. Θα μου πεις και τι να έκανε; Βρε δεν είπα ότι κακώς τα έκανε. Απλά αυτό δημιούργησε μια ανακατοσούρα στην ανάπτυξη, όσο κι αν ο Αλμέιδα άλλο ήθελε να δει.

Τον Βαν Φέερτ πλέον στην επίθεση, τον Αραούχο σχεδόν δίπλα του και τον Γκαρσία στα δεξιά. Αυτό θα παίξει μέχρι να πάρει άδεια να παίξει στην θέση του Ελίασον ο Φερναντές.  Έλα όμως που έφευγε ο Αραούχο και πήγαινε στα πλάγια, κι ο Μάνταλος δεν ήξερε που παίζει. Σε έναν πολύ αδύνατο ρόμβο για κανά μισάωρο.

Με κακό ρυθμό, με μπλοκαρισμένο σύστημα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήταν πολύ καλά τοποθετημένος αμυντικά, ενώ όταν χρειαζόταν έριχνε και ξύλο, και που έψαχνε πολύ καλά κάποια σωστή αντεπίθεση. Αυτό για κανά μισάωρο. Διότι μετά μίλησε η διαφορά της ατομικής ποιότητας και η ΑΕΚ σε ρυθμό πλήρως ξεχαρβαλωμένου ρελαντί, τελείωσε το παιχνίδι από το πρώτο μέρος. 0-2 με γκολάρα Γκαρσία και πέναλτυ του Ολλανδού.

Τι να περιμένεις μετά; Εντάξει ρε φίλε. Και τι μπορείς να περιμένεις από ένα παιχνίδι με την Κηφισιά που μάλιστα έχει και ρεβάνς; Μόνο ατομικά πλέον χαρακτηριστικά, διαχείριση του αποτελέσματος και του χρόνου, και πιο πολύ rotation για παίκτες που είχαν μπόλικη χρονική αποχή. Μπάχαλο δηλαδή, αλλά απόλυτα λογικό.

Τακτικά μιλάω. Διότι το παιχνίδι στο δεύτερο μέρος ήταν καλό αν ξέχναγες ονόματα και σκορ. Είχε ρυθμό, ανεβοκάτεβασμα της μπάλας, ευκαιρίες κι αρκετές καλές προσπάθειες. Οπότε σε κράταγε να το βλέπεις ευχάριστα. Και να χαμογελάς με το βάθος στο ρόστερ κι αυτά που έρχονται, που θα ενισχυθούν και με σοβαρές επιστροφές αλλά και μεταγραφές.

Να πούμε κι άλλα; Ας πω μόνο την πολλή καλή παρουσία του Μήτογλου, του Γιόνσον, του Γκαρσία και του Μάνταλου. Να γκρινιάξω και λίγο; Λίγο ρε φίλε. Ο Σιντιμπέ δεν πρόκειται να γίνει ο παλιός. Είναι εντελώς σακαταμένος. Δεν πειράζει. Προχωράμε μόνο με συγχαρητήρια.

Χαίρεσθε αγαπητοί κι αγαπητές. Καιρό έχουμε να τα πούμε αφού πήξαμε στην δουλειά από την μία, αλλά και ΑΕΚ απούσης από την άλλη. Φυσικά το θέμα το κυρίαρχο αν φύγουμε από τα πολιτικά, είναι το Mundial. Όσο άχαρο κι αν είναι στις ώρες που γίνεται. Εγώ τουλάχιστον είδα κάποια παιχνίδια το βράδυ. Λίγα, πολύ λίγα λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων.

Φυσικά την κρυάδα την πήρα νωρίς με την Ουρουγουάη, αλλά ό,τι και να λέω εκείνη φταίει. Όταν δεν κερδίζεις την Κορέα, πλέον και το σύστημα έρχεται και σε καπελώνει. Σου στήνει το λαμόγιο τον Σάντος και σε πετάει έξω. Εντάξει μετά δουλεύει ο νόμος της μπάλας κι αποκλείεται κι αυτός, αλλά τι να το κάνεις;

Τώρα με αυτά που είδα, έχω να πω οτι μάλλον καλή μπάλα παίχτηκε λόγω της εποχής. Παρόλο που δεν το μάθαμε έτσι το mundial, έχω να πω οτι οι παίκτες δεν είναι ξεζουμισμένοι κι άρα προσπάθησαν. Τι να κάνουν όμως κι αυτοί όταν πλέον μιλάει αυτή η τεχνολογία που τα ισοπεδώνει όλα. Και σου κάνει το άσπρο μαύρο μπόλικες φορές. Χωρίς πραγματικά να ξέρεις πού σπρώχνουν το κύπελλο.

Είχαμε σοβαρές εκπλήξεις και πολλούς αποκλεισμούς γενικά. Δεν είναι κακό αυτό μεν όμως δείχνει οτι ο θεσμός αρχίζει και χάνει την λάμψη του. Πράμα που θα γίνει και χειρότερο στο επόμενο mundial, που θα έχει μπόλικους κατιμάδες.

Προς το παρόν ας δούμε τι μας έχει μείνει. Η τρομερή έκπληξη που λέγεται Μαρόκο και που εξυπηρετεί την συνωμοσιολογία για κατάκτηση από μουσουλμάνους. Το βλέπω; Όχι ρε παιδιά δεν μπορώ να το δω. Με απλή λογική : Η Γαλλία είναι ομαδάρα και δεν την βλέπω πώς μπορεί να αποκλειστεί. Άμα βάλω και λίγη φιλοσοφία αποικιοκρατίας, ενισχύω κι άλλο την γνώμη μου. Όπως και νάχει πάντως, το παιχνίδι αυτό έχει ξεκάθαρο φαβορί.

Αύριο όμως είναι όλα τα λεφτά. Ματσάρα, μπαλάρα και ξύλο. Φυσικά περιττό να ξανααναφέρω πώς όταν αποκλείεται η Ουρουγουάη, αμέσως πάω στην Κροατία. Αυτό όμως δεν λέει τίποτα για το τελικό αποτέλεσμα αφού και οι δύο ομάδες έχουν παικταράδες κι άρα κάτι θα δούμε.

Φυσικά και στοιχηματικά δεν ακουμπάμε τα παιχνίδια αυτά. Τα ακουμπάμε μόνο σαν θεατές και μάλιστα καυλωμένοι. Διότι όπως και να το κάνεις, κι αφού το πακετάραμε το mundial, άντε να ξεκινήσει το πρωτάθλημα και πάλι, μπας και δούμε και λίγη μπάλα από την ΑΕΚ μας. Την ανώτερη ομάδα από όλες του mundial !!!!!