…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Να έχεις τώρα, υποχρεωτικό μονόδρομο νίκης, να έχεις διαβάσει οτι η ομάδα είναι υπερπλήρης, και να διαβάζεις την ενδεκάδα με την οποία θα κατέβει να παίξει. Υποχρεωτικό 3-4-3, ράβε ξήλωνε δηλαδή, και να κάθεσαι να κάνεις προσευχή γονατιστός. Μην χτυπήσει κι άλλος που δεν θα έχει ξαναδοκιμάσει αυτό το σύστημα, και μην πιάσει ρυθμό ο αντίπαλος αφού έχει κι αυτός να παίξει στην Ευρώπη. Αυτές τις σκέψεις είχα καμιά ώρα πριν το παιχνίδι, μαζί με την αγωνία να μην ξεφτιλιστούμε. Τρομερό αυτό με τέτοια πληρότητα !

Τα παιδιά λοιπόν κατέβηκαν όπως τους βάλανε, και κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες. Αυτό που μπορούσαν το παίξανε. Χωρίς ποιότητα, χωρίς συνοχή, χωρίς επίθεση και χωρίς κέντρο. Αυτά που γράφω δεν είναι καθόλου υπερβολές. Το σύστημα στην ουσία ήταν 5 -3-2, αφού οι πλάγιοι μπακ δεν ήταν πουθενά φουλ μπακ. Ειδικά ο μικρός Μιτάι, που δεν πέρασε την σέντρα. Και φυσικά, πουθενά ο Λιβάγια κι ο Τάνκοβιτς δεν έπαιξαν στα άκρα.

Το αποτέλεσμα του θεάματος ήταν θλιβερό. Όσο καλοί και να ήταν ο Σακχοφ και ο Κρίστισιτς, τα χαφ του ΠΑΟΚ τους κατάπιαν και στην ουσία η ομάδα μας κλείστηκε στην περιοχή της. Έχασε ολοκληρωτικά την κατοχή της μπάλας, ήταν αδύνατον να παγώσει τον ρυθμό του παιχνιδιού , κι έτρωγε την μια τελική μετά την άλλη. Το μόνο που θα μπορούσαν να γράψω θετικό, ήταν η προσήλωση στο πλάνο του Καρέρα αμυντικά και μπροστά ό,τι βρέξει ας κατέβει. Κι έτσι κι έγινε.Αφού η ΑΕΚ γλύτωσε κάποιο γκολ από την ανικανότητα των αντιπάλων, στην μοναδική τελική που έκανε ο Τάνκοβιτς κι ο Καρίμ, σημείωσε το γκολ με το οποίο και τελείωσε το πρώτο μέρος.

Το γκολ όμως αυτό, είχε κι άλλα ευεργητικά αποτελέσματα. Ο ΠΑΟΚ αποσυντονίσθηκε πλήρως κι έξυνε το κεφάλι του για το τι είχε γίνει. Βοήθησε βέβαια και το var που του ακύρωσε δίκαια την ισοφάριση, αλλά αυτό είναι πλέον μέρος της ζωής μας. Κι αυτός ο αποσυντονισμός έδωσε κάποιες ανάσες στα στόπερ μας, κάποια πατήματα στον Μιτάι, και βέβαια βοήθησαν τα δυό χαφ μας να πάρουν κουράγιο κι ελπίδα. Εντάξει στην ζωή χρειάζεται και τύχη, κι ίσως μόνο τύχη, αλλά κακά τα ψέματα στην μπάλα, χρειάζονται και ποδοσφαιριστές. Και σήμερα στο πρώτο μέρος όλοι είδαμε την πληρότητα που φυσικά είναι ανέκδοτο αλλά όλοι είδαμε και την διαφορά ταχύτητας και ποιότητας των παικτών της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Η ομάδα έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι και μακάρι να έχει κι άλλη ρέντα και στο δεύτερο μέρος.

Το δεύτερο μέρος ήταν στην ουσία μια κακοποίηση του θεάματος αλλά και βεβήλωση του ονόματος της ΑΕΚ. Η ομάδα μας, ενισχυμένη με την αλλαγή του Λόπεζ, έπαιξε φουλ άμυνα, δεν πέρασε την σέντρα και προσπάθησε να κλείσει όλους τους χώρους αλλά και την σκέψη του αντιπάλου. Μπορώ να πω οτι το κατάφερε μέχρι το ογδοηκοστό λεπτό. Ο ΠΑΟΚ είχε την συντριπτική κατοχή της μπάλας, όμως δεν ήταν απειλητικός καθόλου, με εξαίρεση ένα ανάποδο ψαλίδι. Γιατί δεν ήταν απειλητικός; Διότι του έλειπαν κάποια οργανωτικά χαφ. Γιατί η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να περάσει την σέντρα ενώ είχαν γίνει κι όλες οι αλλαγές από τον πάγκο; ΔΙΟΤΙ Η ΑΕΚ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΦ ΓΕΝΙΚΩΣ. Μπορεί σήμερα να είχε κορυφαίους του Κρίστισιτς, Σάκχοφ και Λιβάγια που ερχόταν πίσω, όμως τα έχουμε πει : ΠΑΡΤΕ ΔΥΟ ΧΑΦ.

Ο Καρέρα λοιπόν, κατέληξε σε ένα σύστημα 5-4-1, υποχρεωτικό λόγω της πληρότητας. Ο αντίπαλος προπονητής όμως, έριξε τα δημιουργικά του χαφ μέσα στον αγώνα – στο τελευταίο δεκάλεπτο – και πραγματικά τον ευχαριστεί όλος ο οργανισμός μας. Χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια, κι ευτυχώς που φάγαμε μόνο ένα γκολ. Ευτυχώς που την βγάλαμε με πταίσμα και δεν πήγαμε σε κακούργημα. Διότι κακούργημα είναι να μην έχεις χαφ. Κακούργημα είναι να θεωρείς χαφ τον Σιμάνσκι, τον Μάνταλο και τον Γαλανόπουλο. Είδατε πώς τα λέω, έ; Μιλάω για παίκτες που δεν έπαιξαν.

Η εικόνα του παιχνιδιού ήταν σαν να ήταν κάτι συμφωνημένο. Καλά εμείς. Έχουμε πληρότητα, τα έχουμε πει. Είναι δυνατόν ο ΠΑΟΚ να μην βάζει μέσα τον Ολλανδό του από την μεριά του Μιτάι και να καθαρίσει σε είκοσι λεπτά; Διότι αν το παιχνίδι δεν ήταν συμφωνημένο, τότε πραγματικά ο Φερέιρα είναι επικίνδυνος. Αλλά αυτό είναι δικό του θέμα. Εμείς από την μεριά μας, πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εγγυητή, που συμφώνησε το παιχνίδι. Διότι αλλιώς θα είχαμε συντριβεί. Αν πάλι το παιχνίδι ήταν καθαρό, πρέπει να γαμωσταυρίσουμε την μοίρα και το ριζικό μας, που μας έτυχαν ξανά όλα αυτά που τραβάμε, που βλέπουμε και που κανείς δεν μπορεί να διορθώσει. Όσο κι αν ο Χνιντ αλλά κι ο Ρουμάνος μαζί με τον Τσιγκρίνσκι, προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να καλύψουν τον κώλο του εγγυητή αλλά και του τρόμπα που έχουν για αρχηγό.

Είχα πολύ καιρό να δω την ΑΕΚ σε τέτοια κατάντια ρε παιδιά. Μιλάμε για μια τελική σε όλο τον αγώνα. Το γκολ. Μιλάμε για μια επίθεση στο δεύτερο μέρος και μιλάμε για ολοκληρωτικό κατενάτσιο επιπέδου επαρχιακής ομάδας που θέλει να αποφύγει την συντριβή. Την ώρα που ήταν γηπεδούχος και την ώρα που κάποιοι ετσιθελικά ποδηγέτες, μιλάνε για πληρότητα. Την ώρα που η ομάδα βαδίζει σε ευρωπαϊκή συντριβή έχοντας αποφύγει τα ρεζιλίκια εδώ μέσα. Μιλάμε για την χειρότερη ΑΕΚ που έχω δει και που το μόνο που μπορεί να παίξει είναι – είτε έχει είτε δεν έχει ελλείψεις – ξυλίκι, στατικό ποδόσφαιρο και βέβαια να δείξει στο γήπεδο τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη της : Την κλοπή αποτελεσμάτων. ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ.

Έρχεται σιγά σιγά η κανονικότητα. Έπεσε η πρώτη φθινοπωρινή βροχή, θριάμβευσε η δημοκρατία έστω κι αν πιέστηκε η δικαιοσύνη, οι Τούρκοι ξαναβγήκαν στην θάλασσα, ο κορωνοϊός εξακολουθεί να εξαφανίζει τις ΜΕΘ και να δίνει μύρια στα τσοντοκάναλα, κι ετοιμαζόμαστε να ξαναδούμε μπάλα. Είτε για την Ευρώπη, είτε για την Ελλάδα. Βέβαια στην Ελλάδα έχει διαλύσει πλήρως το σύστημα, αλλά δεν βαριέσαι. Πάντα αυτήν την μπάλα δεν βλέπαμε. Και μόνο που ο Καρυπίδης έχει φορέσει κόκκινα λόγω χρεών, και μόνο που ο Μαουρίτσιο πήγε στον Αλαφούζο, κατανοείς ότι κάτι κινείται και γίνεσαι πιο αισιόδοξος.

Όπως αισιόδοξοι είναι και όλοι οι δημοσιογράφοι περί την ΑΕΚ. Ολοκληρώθηκαν λέει οι μεταγραφές και πλέον η ομάδα είναι σούπερ πλήρης. 35 παίκτες κι ορφανό το νούμερο 7. Αυτά στοιχειοθετούνται από τους έγκριτους και σε αυτά πρέπει να παραμείνεις. Θα μου πεις ότι αυτά προσβάλουν την κανονικότητα, αλλά δεν θέλω να ακούω υπερβολές. Τι σε πειράζει αν ακόμα έχει νούμερο ο Σιμάο, και τι σε πειράζει αν η αρίθμηση πηδάει το 7; Την ουσία να κοιτάς.

Είναι εδώ ο Ολιβέιρα ή ο Λιβάγια; Είναι τιμωρία ο Μάνταλος; Υπάρχουν 8 τραυματίες που κανείς δεν ξέρει πώς χτύπησαν ή γιατί δεν γίνονται καλά; Προβλέπεται να παίξει δεξιά ο Μαχαίρας κι αριστερά ο Τάνκοβιτς; Αυτά είναι οι κανονικότητες και μην ασχολείσθε με άλλα. Στην άμυνα είμαστε πλήρεις και στις προπονήσεις πέφτουν κορμιά αφού ο ανταγωνισμός για την ενδεκάδα είναι τεράστιος. Αγωνίζονται τα κουκιά ποιο θα πρωτοπέσει στην κατσαρόλα. Και ποιο θα αντέξει στο τσιγάρισμα των δυό παιχνιδιών σχεδόν ανά εβδομάδα. Και να μην ξεχνάμε βέβαια ότι την τελευταία Κυριακή χάσαμε.

Όμως αυτή είναι η κανονικότητα. Να είναι γεμάτη η πλατεία αλλά στα εστιατόρια να επιτρέπονται μέχρι τέσσερις. Να έχεις τέσσερα χαφ και να βλέπεις πληθώρα λύσεων. Και να μιλάς για rotation. Να σου γίνεται το άσπρο μαύρο. Με μοναδικές λύσεις σε καίριες θέσεις, και να σου λένε για πληρότητα. Την ώρα που βαφτίζουν τον Μαχαίρα εξτρέμ και μάλιστα από την άλλη πλευρά. Για επερχόμενο ντέρμπυ, που η νίκη είναι μονόδρομος, και πριν την Ευρώπη που στην ουσία με αυτήν την ομάδα πας να διαγωνιστείς αν θέλεις να συνεχίσεις με κάποια αξιοπρέπεια.

Πταίσματα φυσικά μπροστά στην οικονομία μας ή στις μεθ που θα είχαν φτειαχτεί. Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, που η δημοκρατία δεν μας έχει πει ποιαν ακριβώς διαφορετικότητα αποδέχεται, και πώς γίνεται να υφίσταται όταν την εκφράζουν δικτατορικά ή προσωποπαγή κόμματα, που κουμάντο κάνουν μόνο οι αρχηγοί χωρίς να ακούν κανέναν. Όμως να μην μπερδευόμαστε. Ακούς την απολογία του εύσωμου, και κοκκινίζεις από τον άνθρωπο που τόλμησε να ψάξει η δικαιοσύνη. Η οποία μάλλον δεν έχει δει ογδόντα χιλιάδες φιλάθλους έξω από το δικαστήριο. Και οι οποίοι δεν είναι χρυσαυγίτες για να απορροφηθούν άπό άλλη ομάδα. Αυτό κι αν είναι κανονικό.

Μην λέμε όμως κι άλλα. Πλήρεις; Πλήρεις. Ό,τι πείτε παιδιά. Μόλις ξεπεράσουμε το βασανιστήριο της εθνικής Ελλάδας με την υπερομάδα του Κόσοβου, θα ριχτούμε στα μέτωπα της ομάδας μας, και θα μιλάμε για τα σέντερ μπακ αφού αυτά μπορούν και να ροταρισθούν. Όλα τα άλλα, τα σκαρφίσματα που λένε, θα τα κρίνουμε στα γήπεδα και στα νοσοκομεία. Όπως και τις εναλλαγές των συστημάτων, που δεν κατανοώ αν συνάδουν με την πληρότητα. Όπως βέβαια δεν κατανοώ γιατί οι περιοχές με επικινδυνότητα 3 κλείνουν νωρίτερα τις ταβέρνες τους αλλά οι κάτοικοι τους είναι ελεύθεροι να πηγαίνουν στις άλλες με δείκτη 1. Είναι κι άλλα που δεν κατανοώ αλλά με έχω αναλύσει : Έχω απορίες όταν ζω στην κανονικότητα.

– Εγέρθειτω” λέγει η εισαγγελεύ στους ωσεί παρόντες κατηγορούμενους

“καταδικάζεσθε σε παύση  εκπροσώπησης από το ελληνικό κοινοβούλιο”

– Μα εσείς-δηλαδή η δικαιοσύνη, μας δώσατε το “Ο.Κ” από το Πρωτοδικείο ώστε να εκπροσωπήσουμε μέρος τού κόσμου και να φαινόμαστε περισσότερο άσχημοι Από τους ΓΑΠο ΣαμαροΒενιζέλους του “Τόξου” Και όλα αυτά,μόλις πριν λίγα χρόνια.Το 2012. Τί άλλαξε κύριοι δικασταί…”

– Αναδρομική δικαιοσύνη…δεν έχετε ακούσει π.χ. για τα “αναδρομικά των συνταξιούχων” που αφορούν προηγούμενες κρατήσεις που μελλοντικά κρίνονται αντισυνταγματικές και αποδίδονται σε μέλλοντα χρόνο;

– Μάλιστα

-Ε…αυτό συμβαίνει και τώρα. Δικάζεστε για μια διαδρομή από το 2012 και εντέυθεν,έστω και ετεροχρονισμένα. Αναδρομικά δηλαδή.

-Μα εμείς νομίζαμε ότι μας δικάζατε για συγκεκριμένες πράξεις και όχι για την-με τη βούλα σας- συμμετοχή μας εις τα κοινοβουλευτικάς πράξεις ως ΝΟΜΙΜΟ ΚΟΜΜΑ”.Δεν γνωρίζατε κύριοι ότι είμεθα Φασίστες; Δεν υπήρχαν κυβώτια ολόκληρα με στοιχεία που θα αναγνώριζε ακόμα και  ένα παιδί του Δημοτικού,τι “ρόλο” βαράμε;

-Κυριε χρυσαυγήτα το ρόλο του εισαγγελέως κατά του εαυτού σας,δεν μπορείτε να τον έχετε. Εμείς θα κατηγορούμε και εσείς θα αποδέχεστε. Λοιπόν: Ο Παύλος Φύσσας,είναι η αφορμή που ψάχναμε…όπως και η Αιγύπτιοι ψαράδες. Και οι αναποδογυρισμένοι πάγκοι στις λαϊκες…

-Δηλαδή αν δεν “έτρωγε” τον Φύσσα ο Ρoυπακιάς,θα ήμασταν νομιμότατοι;

– Φυσικά!

-Και θα συμμετείχαμε εις τα κατά χρόνους επόμενας εκλογάς;

-Φυσικά. Τί να σας κάνω; Ας προσέχατε τις “συμπτώσεις”.

-Τι να πούμε.Πραγματικά είμεθα άτυχοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να δικάσετε τον Ρουπακιά και να αθωώσετε εμας τους υπόλοιπους; Ακροδεξιο εθνικο κόμμα είμεθα με σήμα τον μαίανδρο. Το πρωτοδικείο μας έδιδε άδεια συνεχώς και αδιαλήπτως ως “προχθες” και συμμετείχαμε σε σειρά εκλογικών αναμετρήσεων. Ολα αυτά τα χρόνια,δεν “βλέπατε” ότι είμαστε, πως το λέτε… “Ναζιστές”;

-Αλλο τότε κύριε. Μη συγκρίνετε μούσμουλα με τρόλεϋ. Τότε ήσασταν χρήσιμοι ως “άσχημοι”. Τώρα είστε άχρηστοι ως τέτοιοι… Η Δημοκρατία σας χρησιμοποίησε κύριε. Η οποία δεν έχει αδιέξοδα.Δεν το ξέρατε;

-Μα καλά…Και οι ψηφοφόροι μας,η “περιουσία” μας, ο κόσμος μας, τι θα απογίνει; 500.000 άνθρωποι,τί θα απογίνουν;

-Που πιστεύετε κυριε ότι βρίσκονται οι ψηφοφόροι σας σήμερα,αφού εσείς δεν τους εκπροσωπείτε; Εξαερώθηκαν; Κάνουν αποχή;

-Οχι προφανώς….Στη Νέα Δημοκρατία κυρίως, να φανταστώ.. Οπου ακριβώς είχαν βρει στέγη και  οι αμέτρητοι “φιλοχουντικοί” και φιλοβασιλικοί το ’74. Το κράτος μεριμνά για την στέγη του πολίτη.Το γνωρίζουμε. Γιατί το παν είναι το “κεραμίδι”.

-Μπράβο! Καταφέραμε λοιπόν και “σώσαμε” το εκλογικό σώμα” κύριε από μια ασθένεια την οποία εμείς δημιουργήσαμε.  Ευτυχώς και δόξα τω Θεώ, τους “σώσαμε” από τον κίνδυνο που -αναγκαστικά για να σωθούμε μνημονικά- δημιουργήσαμε.

-Πολύπλοκα μου τα λέτε. Οταν λάβαμε άδεια από ΕΣΑΣ, την δικαιοσύνη, για σύσταση κόμματος,δεν μας τα είχατε πει αυτά. Και τώρα μας κατηγορείτε για σύσταση συμμορίας; Οι “συστάσεις” σας δεν είναι σοβαρές τελικά. Και για το “ευχαριστώ” που ως “σκιάχτρα” βοηθήσαμε τους μνημονιακούς να φαίνονται απαραίτητοι και επαναφορτώθηκε το “σύστημα” με δισσεκατομμύρια νέα δάνεια,μας βάζετε στη Φυλακή…;

-Ποια “φυλακή” κύριε…; Μερικά χρονάκια καλής διαγωγής,εργασίας εντός Φυλακών και “τσούπ”, έξω. Θα ξαναγυρίσετε -οσοι ακομα μπορείτε-στις προηγούμενες “δραστηριότητές” σας. Μπράβοι, πορτιέριδες κλπ. Μια καινούρια ζωή σας ξανοίγετε μπροστά,με την ευεγενική χορηγία των πλυντηρίων “Evelpidex”.

-Α…άμα είναι έτσι,αλλάζει. Νόμιζα ότι με τον κατα λάθος ήρωα Φύσσα,άλλαξε κάτι στις σχέσεις μας και στις ισορροπίες ανάμεσα στο κράτος και το παρακράτος. Αν είναι έτσι, κακώς κολλάνε “δημοκρατικά ένσημα” εξω στο δρόμο με τους διαδηλωτές ο Τσίπρας ο Κουτσούμπας και η Φώφω. Τζάμπα σχίζουν τα ρούχα τους;

-Οχι κύριε. Το κράτος έχει συνέχεια και το παρακράτος συνέπεια. Αμα έτσι με το παραμικρό,γιατί κάποιος βρέθηκε την “λάθος” ώρα στο “λάθος” μέρος,να ανατρέπονταν σχέσεις δεκαετιών,τότε θα είχαμε διαλυθεί ως “παρακράτος”. Θα είχαμε γίνει κράτος κανονικό. Οπως αυτά τα κακέκτυπα που βλέπετε στην Δυτική Ευρώπη. Αν είναι δυνατόν!

-Ωραία. Οπότε λοιπόν, να συνεχίσουμε την ακροαματική διαδικασία.Να “αποφανθείτε”  αμερόληπτα ως “καταπέλτες” και να πέσει ο πέλεκυς της αδεκάστου Δικαιοσύνης εις τας κεφαλάς υμών.

-Το “ημών” γράφετε με “η” κύριε. Μη μπερδευτούμε εδώ μεσα…

-Το “γράφετε” γράφεται με “ε” και όχι με “αι” κύριοι της εδρας. Θα μας τρελάνεται;

-Με “αι” όχι. Και είναι “της Εδρας” και όχι “της έδρας”. Γιατί το δεύτερο σημαίνει κάτι άλλο.

-Δεν είναι και βέβαιο ότι σημαίνει κάτι άλλο. Τέλος πάντων. Αρα μάλλον ο Ρουπακιάς την πληρώνει… Οπως..όπως ό..

-Σωστά! Οπως ο Ακης Τζοχατζόπουλος από την “άλλη” μεριά κύριε Χρυσοαβγήτα.

-Μία σου και μία μου δηλαδή! Τρομερό πράγμα η Δημοκρατία.Και πολύ περισσότερο η Δικαιοσύνη. Λοιπόν! Κύριοι δικασταί.Κύριοι ένορκοι. Ω άνδρες Αθηναίοι… Εμείς  πάμε για να τη σκαπουλάρουμε και εσείς για να τα κουκουλώσετε. Ποιος από τους δυο μας  εξυπηρετήθηκε  καλύτερα, μόνο ο Θεός γνωρίζει.

Σε ένα παιχνίδι αντικειμενικά δύσκολο, λόγω ομάδας αλλά και κούρασης, η ΑΕΚ θεωρητικά θα είχε μόνο μια απαίτηση : Να διαχειριστεί κάπως την υπερπροσπάθεια την προχθεσινή και φυσικά να δικαιώσει όλους αυτούς που πέσανε πάνω στον Μάνταλο για να τον στηρίξουν. Και να φανεί ο αρχηγός οτι θα βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Οτι θα πάρει μόνος του το παιχνίδι.

Η ομάδα λοιπόν, κατέβηκε με 4-2-3-1 και με όλους τους βασικούς. Καλό σχήμα και καλό ξεκίνημα έκανε. Σε ένα παιχνίδι τακτικό χωρίς πολλούς χώρους και με μεγάλη προσωπική ένταση. Δεν ήταν κακή η ΑΕΚ μέχρι το εικοσάλεπτο κι αν λάβεις υπ΄όψιν σου οτι Λιβάγια πλέον δεν υπάρχει. Όπως φυσικά δεν υπάρχουν σπουδαία χαφ. ΠΑΡΤΕ ΔΥΟ ΧΑΦ. Προσπάθησε από τον άξονα κυρίως αφού τα πλάγια μπακ ήταν ανύπαρκτα – ναι σε αυτά που ήταν ξεκούραστα – αλλά δεν πήρε τίποτα, μέχρι που άρχισαν οι αναποδιές. Δηλαδή ο τραυματισμός του Γκαρσία και η είσοδος του Κρίστισιτς.

Χάθηκε το σύστημα, μπερδεύτηκαν οι παίκτες και φυσικά η επόμενη αναποδιά ήταν το γκολ που φάγαμε στην πρώτη επίθεση και τελική του Ατρόμητου. Πλέον δεν υπήρχε τίποτα σαν αοργάνωση μέσα στο γήπεδο αφού χάθηκε κι ο Σάχοφ που έμοιαζε να είχε πάρει τα πάνω του σήμερα. Η ΑΕΚ ήταν πλέον ασύνδετη, άνευρη και χωρίς να έχει κάποια ιδέα και πλάνο. Φυσικά φρόντισε να την τακτοποιήσει ακόμα περισσότερο κι ο αρχηγός της, που αποβλήθηκε για ένα παιδικό φάουλ και λογικά όλοι θα έχουν δει, οτι αυτός ο άνθρωπος σαν παίκτης είναι ακατάλληλος και βέβαια οι υπεύθυνοι πρέπει να σπεύσουν και ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΔΥΟ ΧΑΦ.

Φυσικά όλα τα προηγούμενα που γράφω αλλά κι όσα είδαμε στο πρώτο μέρος, ήρθαν και κούμπωσαν στο υπόλοιπο του αγώνα. Η ομάδα μας, η πάρτε ΔΥΟ ΧΑΦ, ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Στα πάντα. Στο στήσιμο των παικτών, στην ανάπτυξη και φυσικά στην καθοδήγηση. Με έναν Λιβάγια πλέον αδιάφορο και ψυχικά αλλού, με παίκτη λιγότερο και με ανάπτυξη κάτι μακρινές μπαλιές του Χνίντ και την φιλοτιμία του Σβάρνα, δεν πας πουθενά. Κι ειδικά απέναντι σε έναν αντίπαλο, που μπορούσε να σε κοιτάξει στα μάτια, να σου ροκανίσει τον χρόνο και να σε παίξει για πλάκα στην διαχείριση του αποτελέσματος.

Η ΑΕΚ ήταν σαφέστατα μπερδεμένη, κουρασμένη και απόλυτα σε σύγχυση. Εντάξει δεν θα κάνουμε και βαρειά κριτική αφού ήμασταν πίσω απο την ισοπαλία του γάβρου στην επαρχία και την πρόκριση στην Ευρώπη, αλλά ρε αδερφέ, είναι δυνατόν να ψάχνεις για στόπερ, ενώ δεν έχεις κέντρο; Δηλαδή, τι άλλο να δεις; Να πας κάπου και να σου ρίξουν μια τεσσάρα μπας και συνέλθεις; Στην Ελλάδα δεν θα γίνει εύκολα αυτό. Όλες οι ομάδες θα σου βάλουν ένα γκολ και μετά θα κάτσουν πίσω διότι σε φοβούνται σαν φανέλα. Ούτε κι αυτήν δεν μπορούσε σήμερα η ΑΕΚ να εκμεταλλευτεί. Γιατί; ΠΑΡΤΕ ΔΥΟ ΧΑΦ.

Οπότε είδαμε μια ποδοσφαιρική παρωδία. Ένα σπουδαίο αποτέλεσμα για τον Ατρόμητο και μια κάκιστη εμφάνιση για εμάς. Που φάνηκε οτι ήμασταν άδεια μύδια και ακόμα στα πανηγύρια της πρόκρισης. Μέχρις ένα σημείο λογικό, μέχρις ένα άλλο σημείο, παράλογο : Ποιό; Οτι ακόμα εμπιστεύεσαι τον Μάνταλο, κι οτι ακόμα θεωρείς οτι ο Λιβάγια θα εξαντλήσει το συμβόλαιο του. Την ώρα που ξέρεις, πόσο παραδόπιστοι είναι όλοι οι γιούγκοι. Την ίδια ώρα που καις τον Γκαρσία, την ίδια ώρα που θεωρείς οτι είσαι πλήρης. ΡΕ ΠΑΡΤΕ ΔΥΟ ΧΑΦ.

Δεν ήταν το παιχνίδι κακό επειδή το χάσαμε. Ήταν πολύ κακή η ΑΕΚ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΧΑΦ. ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΔΥΟ. Δεν αρκεί ο Σάκχοφ ούτε κι ο Κρίστισιτς. Δεν αρκεί να υπερβαίνει κάθε φορά τον εαυτό του ο Τσιντώτας. Και φυσικά δεν αρκεί που πέρασες στην Ευρώπη. Πρέπει να δεις ξεκάθαρα οτι ο Μάνταλος είναι παλαίμαχος πλέον, οτι ο Λιβάγια σε έχει γράψει σταρχίδια του, κι οτι ο Ολιβέιρα είναι κινούμενο μπάζο. Πρέπει να σε μάθει κάτι η σημερινή ήττα, όπως και η προχθεσινή σύμπτωση. Πρέπει να δεις καθαρά και χωρίς εγωισμό : ΠΑΡΕ ΔΥΟ ΧΑΦ.

Ελληνική ομάδα εναντίον γερμανικής. Τι μπορείς να περιμένεις; Βάσει λογικής και budget, έναν αποκλεισμό για την ΑΕΚ. Την ΑΕΚ που ουδέποτε έχει εμφανιστεί σαν φαβορί με κάποια ομάδα της δυτικής Ευρώπης. Βάσει όμως ψυχής και πάθους, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Κι αυτό περιμένουμε να δούμε σήμερα.

Ο Καρέρα κατέβασε την ομάδα με 4-3-3 και χωρίς Λιβάγια, που μάλλον δείχνει κάτι για το μέλλον. Η ομάδα ήταν προσανατολισμένη στο να είναι μαζεμένη, προσεκτική και να ασχολείται πιο πολύ με τις ανασταλτικές λειτουργίες ψάχνοντας ίσως κάποια καλή ευκαιρία σε καμιά αντεπίθεση. Από την άλλη μεριά οι Γερμανοί, μπήκαν σε κάποιο κοντρόλ ρυθμό ψάχνοντας να επικρατήσουν στον χώρο του κέντρου. Δεν μπορώ να πω οτι είδα κάποια ομαδάρα.

Αυτά τα δυό στησίματα, μας χάρισαν ένα τραγικό θέαμα, ένα τουρλουμπούκι στον χώρο του κέντρου, χωρίς τελικές και χωρίς κάποιον ρυθμό που σε κράταγε. Μια φλυαρία υπήρχε στην οποίαν την κατοχή την είχαν οι Γερμανοί, αφού η ΑΕΚ είχε επιλέξει το σύστημα βολέ του Τσιντώτα, κι ό,τι γίνει έγινε. Στο κέντρο υπήρχαν οι φιλότιμοι Σιμόες και Κρίστισιτς και στο πλάι ένας ελαφρά κινητικός Γκαρσία. Δεν ήταν αρκετοί αυτοί, αφού δεν θα βαρεθώ να το λέω, πες μου τα χαφ σου για να σου πω τι ψάρια θα πιάσεις.

Και βέβαια ο κάθε πικραμένος είδε τον άδειο πλέον από ψυχικά αποθέματα Μάνταλο, να χαλάει κάθε προσπάθεια πιθανής οργανωμένης επίθεσης, να τρώει το ένα τζαρτζάρισμα μετά το άλλο, σαν σύγχρονος Βέγγος να τρίβει το σβέρκο του από τις σφαλιάρες, και βέβαια να χάνει κι ένα πέναλτυ, δώρο του διαιτητή που σίγουρα θυμόταν κάποια αρχίδια. Που δεν έδωσε άλλο ένα μετά, αλλά φευ, τι να το κάνεις; Όταν ο αρχηγός σου είναι νούλα για τέτοιο επίπεδο παιχνιδιού, τι να περιμένεις; Στην πρώτη καλή επίθεση των αντιπάλων, τρως ένα γκολ, ενδεικτικό του τι ρόστερ έχεις. Εννοώ την ποιότητα. Διότι πράγματι από ποσότητα, είμαστε γεμάτοι. ΑΑΑ, κάποιοι θα πουν σήμερα οτι έχουμε δυνατό πάγκο. Πράγματι. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οι παγκίτες μπαίνουν μέσα. Αλλά πάντα ελπίζεις. Ειδικά άμα γράψεις οτι φταίει ο προπονητής.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε ίδια, όμως φάνηκε οτι η ΑΕΚ θα ανέβαινε. Κάτι λίγο οπισθοχώρηση των Γερμανών, κάτι να βγει λίγο παραπάνω φιλότιμο, κάπως το παιχνίδι πήρε λίγο ρυθμό και ένταση και πλέον πατάγαμε περιοχή. Τα πράματα γίνανε λίγο καλύτερα και θύμισαν το κερδισμένο πρωτάθλημα μας : Ο Μάνταλος είχε πάει επιτέλους στον πάγκο και τον αγώνα τον είχε αναλάβει ο πραγματικός αρχηγός μας : Ο Σιμόες. Το μηχανάκι στο χώρο του κέντρου, η αδάμαστη ψυχή, αυτός ο παίκτης που όπως έχουμε πει, όταν κατάλαβε οτι τα χαφ μας πλέον είναι της πλάκας, άρχισε να σουτάρει. Και σημείωσε μάλλον το ωραιότερο γκολ της καριέρας του, που έφερε την ισοφάριση.

Πλέον κι ο Καρέρα που τόλμησε με τον λιγόψυχο Πετράκη, άλλαξε όλη την επίθεση του κι άρχισε κι αυτός να γεμίζει με αυτοπεποίθηση όλη την ομάδα. Που έβγαζε πάθος και πίεση και πλέον δεν θα έπεφτε θύμα της μανταλίτιδας, επειδή κάποιοι πιστεύουν οτι η ομάδα έχει χαφ. Και φυσικά δεν είδαμε σπινθήρες ή τρομερό θέαμα, αλλά δεν είδαμε και την φωτισμένη Ακρόπολη σαν έργο μοντέρνο. Είδαμε την ΑΕΚ να γεμίζει απλά τους χώρους, απέναντι σε μια ομάδα μέτρια, που είχε ένα δυνατό κέντρο αλλά βαρυκόκκαλα σέντερ μπακ, τα οποία τα έκανε μια μπουκιά ο Καρίμ όταν πήρε την μπάλα σωστά. Δικαιώνοντας όλους αυτούς που τον θεωρούν πρώτο σέντερ φορ της ομάδας, κι όχι εκείνον τον βλάκα τον Ολιβέιρα. Εδώ θα μιλήσουν κάποιοι για τρομερό κοουτσάρισμα. Εγώ απλά θα πω για λογικό και κωλόφαρδο.

Και το λογικό είναι βάσει της κούρασης και της επερχόμενης παράτασης. Το κωλόφαρδο είναι στην αλλαγή του Μαχαίρα. Ή στην κακή εμφάνιση του Βασιλαντωνόπουλου. Και φυσικά στο οτι το γκολ το έβαλε ο Καρίμ. Ένα γκολ, που μας γέμισε χαρά αφού το σύνολο του δεύτερου μέρους – πάντα με εξαίρεση τον Μάνταλου, που είναι καλός για επίπεδο Λαμίας  – ήταν αγωνιστικό, ορθολογιστικό κι ανταγωνιστικό. Φυσικά θα μπορούσε και να χάσει, όμως δεν θα έπεφτε αμαχητί. Είχε φυσικά τον παντού και πάντα παρόντα Σιμόες, είχε τον Κρίστισιτς, είχε τον Τσιγκρίνσκι, είχε τον Γκαρσία που έδινε ανάσες, κι είχε πλέον τον one touch Καρίμ. Φυσικά στο πλαίσιο τον Λιβάγια, που τράβαγε επάνω του τρεις παίκτες για να τον σταματήσουν.

Κι είναι μεγάλη και ιστορική νίκη. Ας μην γελιόμαστε. Είναι απέναντι σε Γερμανόυς, πιο οργανωμένους και πιο γυμνασμένους. Με τρομερή σωματοδομή, και με μεγαλύτερη εμπειρία. Είναι επική νίκη, που αυξάνει και τις πιθανότητες να γίνουν σωστές κινήσεις : Πάρτε δυό χαφ και δώστε τον Μάνταλο στην Ξάνθη. Πάρτε δυό χαφ και θα ανέβουν όλοι. Πάρτε δυό χαφ και θα σας δίνουμε συγχαρητήρια κάθε μέρα. Έστω και χωρίς αγώνα. Όπως σας δίνουμε σήμερα, που μας κάνατε χαρούμενους που θα δούμε την ΑΕΚ σε ομίλους. Πάρτε δυό χαφ και μην πάρετε στόπερ. Πάρτε δυό χαφ κι ας μην πάτε για πρωτάθλημα. Πάρτε δυό χαφ και μην ξαναβάλετε την κορδέλα του αρχηγού στον Βέγγο. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΚΑΡΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Η ομάδα μας, κατέβηκε με το προφανές 4-3-3 και με ένα σοβαρό rotation. Το θέμα ήταν όμως, οτι κατέβηκε χωρίς διάθεση. Χωρίς διάθεση να τρέξει, χωρίς κέφι, σαν να έπρεπε να βγάλει μια τυπική υποχρέωση. Από την άλλη μεριά, η Λαμία μπήκε αμυντικογενώς με σκοπό κάποια αντεπίθεση, αλλά αφήνοντας αυτούς τους χώρους που της είχαν υποδειχθεί, σαφώς ανοικτούς. Το αποτέλεσμα ήταν να κουραστούμε σαν θεατές και να σιχτιρίσουμε αυτό που είδαμε.

Είδαμε ένα παιχνίδι στατικό, χωρίς κενούς χώρους, χωρίς τρεξίματα, και φυσικά με ελάχιστες τελικές. Εγώ προσωπικά έδινα τόπο στην οργή, αφού περίμενα να δω τους νεοαποκτηθέντες. Τον Χνιντ, τον Σάκχοφ και τον Γκαρσία. Που θεωρητικά θα θέλανε κάτι να δείξουν. Αυτό που έδειξαν σήμερα, δεν με κάνει και πολύ αισιόδοξο για το μέλλον. Ο Ουκρανός ήταν ράθυμος, ο Τυνήσιος γνήσια άμπαλλος και ξυλοκόπος, και ο Γκαρσία ένα πολύ μικρό παικτάκι, που απέφευγε την γραμμή. Έφτασα να αναρωτιέμαι αν είναι εξτρέμ τελικά.

Ένα πολύ κακό πρώτο μέρος λοιπόν, στο οποίο πραγματικά δεν μπορείς να γράψεις κάποιον οτι ξεχώρισε. Τι να πεις; Οτι ο Σβάρνας ήταν σοβαρός, οτι ο Κρίστισιτς προσπαθούσε να κόψει και να οργανώσει, ή οτι ο Μαχαίρας είχε κάποια διάθεση; Ομάδα ήταν αυτή ή σκορποχώρι πιτσαρίας που μαζεύτηκε και είπε να ξεμουδιάσει; Μάλλον το δεύτερο, που εν τέλει προηγήθηκε από λάθος αντιπάλου σε επίπεδο πάσας και ο αφύλακτος Γκαρσία έκανε το προφανές. Αυτό που θα πουν κι αύριο οι disinformationists : Η ΑΕΚ βρήκε παικταρά στα πλάγια, που σκοράρει κιόλας. Μαλακίες κοινώς, αφού το παιδί ακόμα και με την Λαμία, προσπαθούσε να στηριχτεί στον Μπακάκη.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με την αλλαγή του Γκαρσία με τον Λιβάγια. Το γράφω, όχι για αυτούς που είδαν το ματς, αλλά για τους άλλους που είχαν διαβάσει οτι ο Γκαρσία στις προπονήσεις ήταν ασταμάτητος. Που να δουν εμένα στην κρεβατοκάμαρα. Δεν με έχει κόψει ποτέ το κρεβάτι. Έχω κι εγώ τρομερή τόλμη με ακίνητα αντειείμενα. Αν αυτός κοστίζει έξι μύρια, τότε ειλικρινά, είμαι blue chip.

To θέαμα ήταν καλύτερο. Όχι λόγω Λιβάγια. Μάλλον λόγω γκαζιών τηλεφωνικών στα αποδυτήρια. Κάπως η ΑΕΚ έτρεξε κι ανέβασε τον ρυθμό. Επιτέθηκε από τον άξονα κι από τα πλάγια, και Λαμίας βοηθούσης, πήρε το κέντρο, κι έβγαλε σωστές προσπάθειες και κάποιες τελικές. Εννοώ καρπούς ομαδικής προσπάθειας. Τις έχασε και τις δύο εξώφθαλμες ο Ανσαριφαράντ – ενδεικτικό της νωθρότητας – όμως εμείς βλέπαμε καλύτερο θέαμα και επιτέλους κάποια μπάλα. Το δεύτερο γκολ ήταν αποτέλεσμα αυτών που γράφω, προμήνυμα χαλαρότητας μεν, αλλά σκοράρισμα του κορυφαίου σήμερα Κρίστισιτς.

Το παιχνίδι γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον σαν φιλικό. Πέντε αλλαγές κι όλοι οι νέοι μέσα. Με εξαίρεση τον πολύ καλό Μαχαίρα, που λογικά σαν αγύμναστος Έλληνας, κλάταρε. Ο Καρέρα έβαζε πλέον τις βασικές εφεδρείες αλλά κι ό,τι άλλο είχαμε σαν νέο. Κάπου εκεί, ακόμα κι ο Ενομποκάρε που είχε μπει, σκόραρε. Φυσικά πάτησε πρώτα την μπάλα, για όσους καταλαβαίνουν, και πέφτοντας την ξαναβρήκε. Μιλάμε για την απόλυτη πλάκα, αλλά για μια σημαντική νίκη εν όψει Γερμανών. Και μιλάμε για βελτίωση όταν παρακολουθείς αυτήν την ομάδα, που θυμίζει Ταλαιπωριακό εναντίον Βραδυποριακού, αφού αρνείται να τρέξει.

Με όλο το γήπεδο δικό της, και με τον αντίπαλο προειδοποιημένο, να μην απειλήσει. Μιλάμε για τραγικά πράματα, που όποιος μας βρει στοιχειωδώς γυμνασμένος, δεν ξέρω τι θα πει το κοντέρ. Ένα κοντέρ που σοβαρεύει, όταν μπαίνει ο Σιμόες. Ή όταν ο Αλμπάνης φαντάζει Γκαρίντσα. Μιλάω για μια ομάδα που είναι φτειαγμένη για γήπεδα ξερά και κατώτερης κατηγορίας. Που όμως πετυχαίνει αυτό το ευρύ σκορ, διότι στην χώρα μας τα πάντα είναι στην κρίση της συγκριτικότητας και ποτέ στην διαδικασία του να έχεις κάποιο πρότυπο, ξεφεύγοντας από εδώ.

Δεν βαριέσαι αδερφέ. Όσο σε θέλουν κακομοίρη, μην ασχολείσαι. Λέγε ευχαριστώ και παίρνε κουράγιο. Κάτσε σε μια κάποια διαφορετικότητα. Με τον Σάκχοφ να μην ξέρεις αν παίζει. Με τον Καρίμ στην δικαιολογία ότι όλα χάνονται. Με το εξτρέμ που δεν τον βολεύει η γραμμή. Με την Λαμία να σουτάρει έξω από την περιοχή. Με τον Μάνταλο να θυμίζει οτι διευθύνει την ορχήστρα του Χατζηδάκη. Μιλάμε για βελτίωση ενός κάκιστου θεάματος, που όμως πρέπει να πούμε συγχαρητήρια για τους βαθμούς, αφού κρύβονται τώρα πίσω από κάποια Λειβαδιά της Γερμανίας και δήθεν φυλάνε δυνάμεις. Αίσχος.

Μίλαγα με ένα φίλο Αεκτζή προχθές, που μου χαρακτήρισε την St. Gallen, ομάδα κατώτερη του Παναιτωλικού. Κι οτι σήμερα θα κάνουμε περίπατο. Φυσικά εγώ την ομάδα αυτή δεν την ξέρω, όμως ξέρω τι είδα στο Αγρίνιο. Εύχομαι λοιπόν, να μην δω τα ίδια και σήμερα, και να ξεκινήσει μια ωραία ευρωπαίκή βραδυά καθώς και μια ευρωπαϊκή περιπέτεια για την ομάδα μας. Όσο κι αν ο επόμενος αντίπαλος είναι πιο ισχυρός και σοβαρός. Αλλά ας δούμε πρώτα τα τωρινά.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-3-3. Φυσικά το να πεις οτι κατέβηκε, είναι μαλλον στην σφαίρα του παραλόγου. Το πρώτο ημιχρόνιο ήταν ένα καταπληκτικό θέαμα από την μεριά του αντιπάλου και μια θλίψη από την δική μας. Που χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια. Παντού. Σε όλες τις γραμμές. Με εξαφανισμένα τα βαριά χαρτιά, δηλαδή τον Μάνταλο και τον Λιβάγια, χωρίς φυσικά κέντρο να κόψει ή να κρατήσει την μπάλα, και πίσω με ένα θλιβερό Τσιγκρίνσκι και με ένα Ινσούα που δεν ήξερε πού βρισκόταν.

Απολαύσαμε μοντέρνο παιχνίδι. Γρηγοράδα, αποφασιστικότητα, ακρίβεια στις μεταβιβάσεις και σούπερ αυτοματισμούς. Μια νεανική ομάδα, γεμάτη σφρίγος και δύναμη και ζωντάνια, απέναντι σε μια ομάδα που θύμιζε παλαιμάχους πάνω από δεκαετία. Που δεν μπορούσε όχι μόνο να κόψει, αλλα ούτε καν να αμυνθεί στατικά. Που έχασε κατα κράτος τα πάντα, που παρακαλούσε να τελειώσει το ημιχρόνιο και που είχε κορυφαίο της παίκτη τον τερματοφύλακα Τσιντώτα.

Προς το τέλος του ημιχρόνιου βέβαια, κάπως κουνήθηκε και δήθεν απείλησε, όμως ήταν πιο πολύ που σταμάτησε τον φρενήρη του ρυθμό ο αντίπαλος, παρά οτι ανέβηκαν κάποιοι δικοί μας. Που ήταν στην κυριολεξία σαν κουρασμένα παλληκάρια. Πάντα δεύτεροι πάνω στην μπάλα, πάντα αμήχανοι μπροστά στο πρεσάρισμα των αντιπάλων, πάντα σαστισμένοι από την ακρίβεια της πάσας, και φυσικά πάντα ανίκανοι, μοιραίοι και άβουλοι, ΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΛΕΩ, Η ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΧΑΦ.

Ήταν μια τρομερή δοκιμασία για την ΑΕΚ και τα παικτάκια της, τον εγγυητή της και τον προπονητή της, που ήρθαν κι εδώ για να κλέψουν κάποιο αποτέλεσμα. Να κλέψουν διότι μάλλον δεν κατάλαβαν ακόμα την ταχυδύναμη του αθλήματος. Κι ήταν τυχεροί λόγω της αντιπάλου απειρίας, και της βροχής που φυσικά κούρασε πιο πολύ την St. Gallen, που έτρεχε. Κι εμείς βέβαια τρέχαμε, αλλά εκείνοι κάνανε σπριντ κι εμείς κούρσα αντοχής. Λόγω φυσικών δυνάμεων, άσχετα τι μπορεί να προκύψει μετά. Ή τι θα πουν οι δημοσιογραφάρες, που είδαν στο Αγρίνιο την ΑΕΚ να ρίχνει ξύλο. Σήμερα δεν προλάβαινε να ρίξει. Σήμερα έτρωγε την φυσική καταιγίδα αλλά και την αντίστοιχη αγωνιστική.

Το δεύτερο μέρος είχε μια άλλη μορφή. Δεν άλλαξε κάτι στην ομάδα μας, αλλά άλλαξαν πράματα στον αντίπαλο. Κύρια εμφανίστηκε η αδυναμία να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό και να πάει σε πιο κοντρολαρισμένο ποδόσφαιρο. Αυτό έφερε την ΑΕΚ σε μια κατάσταση να βρει κάποια στατικά πατήματα και να μπορέσει να επιτεθεί κάπως, αφού μπόρεσε κι αντάλλαξε κάποιες πάσες. Σε μια τέτοια αντεπίθεση, μπόρεσε ο Ολιβέιρα να κερδίσει ένα πέναλτυ και να το κάνει ο ίδιος γκολ.

Στα λοιπά χαρακτηριστικά του μέρους, φυσικά η ΑΕΚ ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Εξακολουθούσε να τα εχει χαμένα, να μην μπορεί να κερδίσει το κέντρο και να ακροβατεί ανάμεσα στην μετριότητα και στην τύχη της. Και δεν μπορώ να πω οτι δεν υπήρχε σχέδιο. Υπήρχε αλλά ήταν αδύατον να υλοποιηθεί λόγω έλλειψης φαντασίας, δύναμης και ταχύτητας. 4-3-3 χωρίς εξτρέμ, παίζεται; Πουθενά. Κέντρο με μόνο τον Σιμόες, υπάρχει; Αστεία πράματα.

Και κάπως έτσι, στο αστείο, κατωρθώσαμε να προκριθούμε και να γλυτώσουμε πολύ μεγάλη εσωστρέφεια. Τώρα έχουμε έτοιμα τα άλλοθι. Θρίαμβος επι των Γερμανών ή τι να κάνουμε; Γερμανοί είναι αυτοί. Πάντως υπάρχει χρόνος να μπουν και οι νέοι στην ομάδα, να τραβήξουν το αυτί του Λιβάγια ή να πάρουν κανά χαφ της προκοπής, που θα βοηθήσει και τους υπόλοιπους, που τρέχανε σαν τα στρουμφάκια, πίσω από την μπάλα και δεν μπορούσαν να οργανώσουν κάποιο passing game. Απλά κοίταζαν τους Ελβετούς να το παίζουν άριστα και να γίνονται μια μπουκιά. Χωρίς καμία εκμετάλλευση κάποιου κενού χώρου και χωρίς ταχύτητα. Δηλαδή χωρίς κανένα στοιχείο του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Μια ομάδα πλασμένη για την Ελλάδα, που βέβαια συνεχίζει στην Ευρώπη όπως και η πατρίδα μας.

Συμπεράσματα λοιπόν βγήκαν. Μακάρι να είναι λανθασμένα, ομως το σημερινό είναι παιχνίδι θεωρίας για την συνέχεια και για το πού πάει η μπάλα. Ακόμα κι ο φιλότιμος και πολυτιμότερος σήμερα Ολιβέιρα, ακόμα κι αυτός είναι πολλά χρόνια πίσω από τις απαιτήσεις τις σημερινές. Όπως κι η ομάδα, που βγάζει στο γήπεδο μια φουκαραδοσύνη της φάτσας του εγγυητή και του Μάνταλου. Μια αναπηρία του Τσιγκρίνσκι, κι έναν χαβαλέ του Λιβάγια. Που όλα αυτά χαντακώνουν και τους υπόλοιπους, που σίγουρα θα συνεχίσουν, αφού απαλλαγήκαμε από τον παικταρά τον Βέρντε. Συγχαρητήρια λοιπόν στον Τσιντώτα και στον Σιμόες, που ήταν μακράν οι καλύτεροι ναυαγοσώστες.

Υγ. Σαφώς ο Καρίμ είναι πολύ χρήσιμος και νομίζω οτι κι ο Γκαρσία θα βοηθήσει. Και ξέχασα επίτηδες παραπάνω να αναφέρω οτι ο Σβάρνας ήταν μακράν ο σταθερότερος αμυντικός μας, ενώ ο Βασιλαντωνόπουλος άνετα τρώει τον Μπακάκη.