…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΧΑΡΔΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”

Εντείνονται τα μέτρα για την μάχη ενάντια στον “κορωνοϊό” όπως ανακοίνωσε ο υπουργός διαγαλαξιακών υποθεσεων. Μετά από μίνι-μέχρι τον αφαλό- σύσκεψη με τον υπουργό αντιικής προστασίας του πολίτη και του υφυπουργού αιμοπεταλίων,ανακοινώθηκαν ακόμη σκληρότερα μέτρα τόσο εναντίων του ιού όσο και εκείνων που δεν έχουν ακόμα νοσήσει από αυτόν.

Η υποχρεωτική χρήση μάσκας παντού,είναι αναγκαίο μέτρο. Για να μη φαίνεται το γέλιο. Που προκαλείται για διαφόρους λόγους. Το κλάμα,είναι προφανές από τα μάτια. Το γέλιο όμως όχι. Που να ξέρεις ποιος γελά με ποιον; Εκείνοι με εμάς,εμείς με εκείνους, η κανείς;  Για να μην είμαστε για γέλια λοιπόν,είναι αναγκαίο το μέτρο.

Βέβαια η-αναπόφευκτα- απρόσεκτη χρήση της,μετά από συνεχες βάλε-βγάλε με τα χέρια,φέρνουν τον ιο πιο κοντά στη μουρη,αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Οπως και κανεις δεν έχει ασχοληθεί με το πόσοι στο μέλλον θα αποκτήσουν αναπνευστικά προβλήματα εξαιτίας τις χρήσης της. Το θέμα είναι να προστατευτούμε και να κονομίσουμε σήμερα. Αυριο…ποιος ξέρει. ” Σήμερον εμού, αυριον εσού,ουδέποτε τινός” που λένε και οι καλόγεροι.

Φυσικά, με τη χρήση μάσκας,δημιουργούνται και άλλα προβλήματα. Οπως ας πούμε τις επίσημης καταγραφής λόγων. Μπορείς άνετα να βρίσεις όποιον θες ενω τη φοράς και κανένα δικαστήριο δεν θα μπορεί να αποδείξει την ορθότητα. Θα ρίχνεις μπινελίκια και κατόπιν θα μπορείς να ισχυρίζεσαι: “μα με είδατε κυριέ μου να βρίζω; Πως το είδατε; Απλά το ακούσατε. Και πιστεύετε ότι ακούτε”; Αρα,εδώ έχουμε ένα θέμα. Οταν το πρόσωπο καλύπτεται κατά 80%,τότε κανείς δεν αποδεικνυει τίποτα. Ασε που ευνοεί τις ληστείες. Ταμαμ. Θα μπαίνει ο πατέρας στο σπίτι και μέχρι να διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για αυτόν και όχι για κάποιον διαρήκτη,θα κάνουμε το σταυρό μας.

Μπορεί βέβαια το πρόσωπο να είναι το ΚΥΡΙΟ μέσο εκφρασης και κατ επέκταση μετάδοσης πληροφοριών,πόσο δε μάλλον στις σχολικές ηλικιες και σε περιβάλλον εκπαίδευσης,αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Μάσκες και σε αυτά. Φυσικά κατα τους ιδιους “τα παιδιά μολύνονται πολύ λιγότερο και επίσης μεταδίδουν πολύ λιγότερο τον ιό”, αλλά αυτό δε έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει να φορέσουν τη μουτσούνα στη μούρη. Να χαθεί το πρόσωπο. Και φυσικά οι επαφές. Να λές ένα ανέκδοτο και να μη ξέρεις αν γελάει ο άλλος; Να σε βρίζουν και να μη ξέρεις αν το εννοούν; Να σε κολακεύουν και να νομίζεις ότι είναι μαγνητοφωνημένο μηνυμα; Να σε πλησιάζουν και να μη βλέπεις προθέσεις; Δεν πειράζει. Αρκει να μη κολλήσουμε. Να μη γίνουμε,πως το λένε: “κρούσμα”! Χίλιες φορές να γίνει το παιδί σου πούστης. Πουτάνα η κόρη. Ναρωτικά να κουβαλάνε. Αλλά ΟΧΙ, ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ,ΟΧΙ “ΚΡΟΥΣΜΑ”.

Πάντως, όλοι οι υπέυθυνοι- δηλαδή τρεις τέσσερις λοιμοξιολόγοι- συστήνουν μεγάλη προσοχή και προειδοποιούν: “Υπάρχει μια μεγάλη μπορώ να πω μερίδα ανθρώπων που αντιτείθεται στα αναγκαια μέτρα. Αρνούνται πεισματικά να εκτεθούν και έτσι ακυρώνουν κάθε προσπάθεια της πολιτείας να παρουσιάσει τα στοιχεία εκείνα στην Ευρωπαική Ενωση ‘ωστε να πάρουμε τα απαραίτητα “δια την επιβίωσή μας” κονδύλια αποζημείωσης”.

Είναι σαν να σου λένε: φέρε ψεύτικα χαρτιά να περάσεις από επιτροπή για να πάρεις την ψεύτικη “αναπηρική σύνταξη”. Τόσα χρόνια αυτά κάνουν οι πολίτες στο κράτος και το κράτος με την σειρά του στις Βρυξέλες. Εδώ παριστάνουν τους “αρρώστους” άλλοι και άλλοι. Γαλλία Ιταλία Ισπανία ΗΠΑ…άπαντες έχουν πέσει με τα μούτρα στα δισ. Εμεις εδώ τί κάνουμε; Αν είναι δυνατόν. Θες να μη πας σχολείο; Να δικαιολογησεις απουσίες τόσο από τα μαθήματα ή και αργότερα από την εργασία σου; Θες αποζημειώσεις; Θες να έχεις καλές πιθανότητες να κερδίσεις, η έστω να αναβάλεις μια δίκη;Εχεις εταιρεία και θες να την βάλεις  στο “νοσοκομείο”; Εχεις κράτος και θες εισαγωγή “στα επείγοντα” και άρα αποζημείωση από το “αφεντικό”; Κανε τον άρρωστο. Γνωστά πράγματα αυτά.

Ολοι μαζί, βάλτε ένα χεράκι να βοηθείσουμε το κράτος μας. Και εκείνο με τη σειρά του δεν θα μας “ξεχάσει”. Αυτό κάνουν παγκοσμίως.

Σε κυνηγά μια σφήκα. Τρέχεις,πέφτεις,σπας τα ποδάρια σου,μένεις σακάτης,παίρνεις αποζημείωση για τον κίνδυνο που πέρασες. Λογικά πράγματα.

Αμείωτη η ένταση του ιού,λένε. Πραγματικά τι γρίπη είναι αυτή…να μην εξαφανίζεται. Μήπως φταίει το ότι απλά αυτή τη φορά αναφέρουν νούμερα,(και μάλιστα φουσκωμένα)  σε αντίθεση με τα προηγούμενα 50 χρόνια που επίσης υπήρχαν ιοι γρίπης και επίσης υπήρχαν “κρούσματα” και επίσης κάποιοι εξασθενημένοι,γέρικοι και με “συνοδά νοσήματα” οργανισμοί απεβίωναν; Μήπως απλά συμβαίνει κάτι φυσιολογικό,το οποιο έχει αναχθεί σε “επείγον” για πολύ ιδιοτελείς λόγους; Μήπως οι λαοί συμμετεχουν-δεν ειναι η πρωτη φορά- σε θέατρική παράσταση όπου ειναι οι ίδιοι συμπρωταγωνιστές-κομπάρσοι και παράλληλα θεατές που πληρώνουν πανάκριβο εισητήριο για να δουν τα ίδια τα χάλια τους;  Ισως.

Η αλήθεια είναι ότι πίστευα “σε μερικούς μήνες κανεις δεν θα θυμάται τίποτα”. Επεσα έξω. Ο Steven έπεσε μέσα, λέγοντας πως “…θα μας απασχολεί το θέμα και το επόμενο διάστημα…”

Αφού τα τρις που πιστώθηκαν και πιστώνονται δεν είναι αρκετός  λόγος για να πάψει να διατηρείται αυτή η καθ ολα αστεία ιστορία με τον “θανατηφόρο ιό”,τότε πραγματικά δεν ξέρω που και σε τι αποσκοπουν. Ισως όταν θα έχουν σταμπιλαριστεί τα συμβόλαια με τις εκατονταδες εκατομύρια δόσεις “εμβολίου” και τα δισεκατομύρια που παίζονται στη ρουλέτα των φαρμακοβιομηχανιών,ίσως όταν οι ύαινες μοιράσουν-ξεσκίσουν δηλαδή- τα κομματια των δις, ίσως τότε ησυχάσουμε… οχι για πολύ.

Το 2009 είχαμε τα ίδια. Παροξυσμός.Παραπληροφόρηση. Τρόμος. Παντού. Για την Ελλάδα μιλώντας: Αγορά μερικών εκατομυρίων “σωτήριων δόσεων” εμβολίων που κόστισαν καμιά εκατοσταριά εκατομύρια γιούρω και φυσικά κανεις δεν τα είδε. Το ίδιο “δίδυμο”, Γκοτζαμάνης-Τσιόδρας (επι υπουργίας Αβραμόπουλου) και τότε. Ενδεκάδα που  κερδίζει,δεν αλλάζει.

Μεχρι να ολοκληρωθεί το “ξέσκισμα” των πακέτων. Μέχρι οι κοιλιές να ανοίξουν από το φαγοπότι, ο κίνδυνος της σουπερ μετάδοσης του τρομερά μεταδοτικού και απίστευτα θανατηφόρου ιού,θα παίζει κανονικά. Ολοι θα παριστάνουμε τους τρελούς,με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο. Ιθύνοντες θα παρουσιάζονται με μάσκα στη μουρη σε χωρους που είναι  ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ. Δημοσιογράφοι θα κάνουν δραματικα ρεπορταζ σε εξωτερικους χωρους και ενω θα ειναι  ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ,διχως να υπάρχει ψυχη τριγυρω,θα φορανε αυτες τις κιλότες στη μουρη,ενώ αυτός-αυτή που λέει τις “ειδήσεις-και μάλιστα σε κλειστό χώρο,στο στούντιο παρέα με καμια δεκαριά νοματαίους-είναι ΧΩΡΙΣ μάσκα (γιατί πρέπει να ειναι σαφής,κατανοητή και με ΕΜΦΑΣΗ η “τρομοενημέρωση”)

Εδώ μιλάμε,-το είδα όντως- στις ΤΗΛΕδιασκέψεις που κάνουν αργηγοί κρατών,φοράνε μάσκα! Μιλάμε για το πιο φυσιολογικό πράγμα. Αφού ως γνωστόν ο ιος αυτός έχει χαρακτηριστικά κυβερνοιού. Δηλαδή μπορεί να διαπεράσει από το σώμα στα καλώδια και άρα να εισέλθει στο διαδίκτιο και να μολύνει από χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά. Transcendetalism.

Ιδού λοιπόν τα νέα-για ακόμα μια φορά-μέτρα: (τα ανακοινώνει ο ασχημομούρης και  αγενέστατος άρα απεχθής Χαρδαλιάς. Οχι ο “παππούλης” Τσιόδρας. Πάει αυτός. Παραείναι καλός ωστε να πεισουμε ήδη κουρασμένους και εκνευρισμένους πολίτες για την αναγκαιότητα περαιτέρω μέτρων τα οποία πλέον μοιάζουν με καθαρη οπερετα. Και έτσι αφαιρεθηκε από το κάδρο ο καλός παππούλης και μπηκε δίπλα στην σκυλοφατσα του Χαρδαλιά,ο άλλος ομορφάντρας. Ο Γκουτζαμάνης. Κακώς φοράνε αυτοί οι δύο μάσκες κατα την διάρκεια της ενημέρωσης. Με τέτοιες φάτσες, αν θες να τρομάξεις τον άλλον δεν την καλύπτεις. Την χρησιμοποιείς. Ως όπλο. Δεν έχουν μυαλό καθόλου μου φαίνεται.

— Σκυλιά γατες,άλλα κατοικίδια,αλλά και οικόσιτα που ζουν σε απόσταση δεκα χιλιομέτρων από την κυρια κατοικία μας επίσης με μάσκα, (τα μηρυκαστικά θα φοράνε ειδικές χορτοκοπτικές μάσκες.εφευρεση του Χαρδαλιά. Μάλλον για ιδία χρήση ξεκίνησε και θα γίνει νομος του κράτους). Αν τα γιδοπρόβατα σου δεν φορουν μάσκες,δεν θα παίρνεις επιδοτήσεις. Απλό.

— Πλύσιμο με υδροχλωρικο οξύ. Καθημερινά. Μπάνιο σε ακουαφόρτε. Αν δεν υπάρχουν αυτά στο χώρο και βρισκόμαστε εκτός σπιτιού, τότε θα βάζουμε τις παλάμες στις άσφαλτο και θα περιμένουμε να περάσει κάποιο λεωφορείο. Αν αυτό είναι “φυσαρμόνικα”, ακόμα καλύτερα.

— Κάθε πρωί,θα τινάζουμε τα παιδιά από το μπαλκόνι. Μαζί με τις κουβέρτες και τα σεντόνια. Κατόπιν θα τα βουτάμε στην γεμάτη απο χλωρίνη μπανιέρα,θα τα στεγνώνουμε στο φούρνο στους 80 βαθμούς, γιατί παραπάνω “μπαίνουν” και κατόπιν θα τα ξεπροβοδίζουμε στο σχολικό, από μακρυά, με ένα  καλάμι,σαν τις γαλοπούλες.

— Κάψιμο σπιτιών μετά από επιτόπια έρευνα κλιμακίων και διαπίστωση άνω των δύο κρουσμάτων ανα οικογένεια.

Σε περίπτωση ΚΡΟΥΣΜΑΤΟΣ σε σχολικη μονάδα,το παιδι θα αποβάλεται δια βίου, ο πατέρας θα λιθοβολείται και ο καθηγητής θα περνά από κλίβανο.

–Ισχυρή σύσταση στις μητέρες να μη φιλάνε τα μωρά τους.Αυτή η απαίσια συνήθεια πρέπει να εξαλειφθεί.  Ο θηλασμός επιτρέπεται υπό τον όρο το βρέφος να μη πιάνει το βυζί και η μάνα να μη πιάνει το βρέφος. Θα το βάζει στο σουρωτηρι για τα μακαρόνια,στο ύψος του στήθους και εκείνο θα θηλάζει με τα χέρια δεμένα.

Και κατέληξαν οι υπεύθυνοι, οσο αφορά στο άνοιγμα των σχολείων:

“Απαγορεύεται η ανταλλαγή παιχνιδιών. Μπάσκετ,βόλευ,τέλος. Ποδόσφαιρο χωρίς κεφαλιές και μονο μπακοτερμα,χωρίς χέρια. Αλλα παιχνίδια όπου  υπάρχει φυσική επαφή,θα αντικατασταθούν με Play station.  Η δε “τρίλιζα” από 9 τετράγωνα θα γίνει με τρια τετράγωνα για γρήγορη επίλυση και  αποφυγή συγχρωτισμού των δύο παικτών). Εξαιρείται η “κουτσαλώνα”. Τα “μήλα” επιτρέπονται,αρκεί να είναι πλυμένα. Η “αμπάριζα” επιτρέπεται,αφού στο συγκεκριμένο παιχνίδι οι παικτες προσπαθούν να αποφύγουν ο ένας τον άλλον και άρα έχει κατάλληλο  εκπαιδευτικό-ιατρικό  χαρακτήρα Επίσης: Στα νηπιαγωγεία, έχει δωθεί βάρος στο να μάθουν τα νήπια να μη βάζουν τα χέρια στο στόμα τους. Θα δένονται πισθάγκωνα και θα έρπουν.

(μόλις έγινε γνωστό ότι η Κεραμέως-τί όνομα και αυτό- κάνει δεκτη την θέση των-κάποιων- παιδιάτρων και έτσι προγραμματίζεται να φοράνε μάσκες ΚΑΙ τα νήπια. “…για να μάθουν και να εκπαιδευτούν στην χρήση της” (!!!)  όπως λένε. Ο Ορσον Ουελς ήταν γατάκι σε όσα έλεγε. Εχει να γίνει της πόπης. Τέλος πάντων). Υπευθυνοι για την παρακολούθηση των προγραμμάτων των νηπιαγωγίων θα είναι άνθρωποι από την Ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών”.

— “Ο ιός δεν είναι παιχνίδι κωλόπαιδα”.

— “Ε,τότε κράτα τον για σένα, παλιομαλάκα” θα πουν τα παιδιά. Και σωστά…

Επικαιρότητα εξακολουθεί να μην υπάρχει. Εννοώ κάτι που να μην έχει σχέση με την πανδημία. Η οποία πανδημία βέβαια, ουδέποτε έφυγε. Οι οικονομίες των κρατών απλά έφυγαν και τώρα είμαστε στην φάση, όποιος ζήσει. Και μακάρι να είμαστε όλοι καλά, που λέει ο λόγος. Διότι όπως και να το κάνεις, η ζωή άλλαξε και φυσικά χάλασε. Είπαμε. Ο μόνος που ευνοήθηκε από τον κορωνοϊό, ήταν ο κερατάς.

Κοιτάζεις το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, κι είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Που ακόμα υπάρχει ο Βέρντε και ο Ολιβέιρα. Που ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα σαν ενίσχυση ουσιαστική και ξεκινάει η προετοιμασία την Παρασκευή. Με αυτό το περσινό ρόστερ, μεγαλωμένο κατά ένα χρόνο και πλέον χωρίς τερματοφύλακα. Με κάποιον Καραγλάκιτς και με κάποιον από τον Εργοτέλη που θα αντικαταστήσει υποτίθεται τον Αραούχο. Θηριώδης λέει το ρεπορτάζ αλλά και μετά από ρίξη χιαστών.

Ούτε λοιπόν κι από εκεί υπάρχει φως. Είναι βέβαια πιθανό, να μην γίνει πρωτάθλημα φέτος. Διότι τα κανονικά γλέντια από την πανδημία θα αρχίσουν εκεί στα τέλη του Αυγούστου. Οπότε μπορεί ο εγγυητής να δικαιωθεί ξανά. Τίποτα δεν μπορεί πλέον να προδικαστεί. Ούτε καν πώς θα κυλήσει το άμεσο αύριο.

Το δικό μου πρόγραμμα λέει οτι σταματάω την δουλειά μου, την ερχόμενη Παρασκευή. Και μέσα στον φόβο της συζύγου για ξενοδοχεία, αεροπλάνα, ταβέρνες και πιθανούς ακούσιους συγχρωτισμούς, ο δρόμος θα με βγάλει στην Τήνο, μετά από 18 χρόνια. Σε νοικιασμένο σπίτι αυτήν την φορά και με καλή παρέα. Άλλα δυό ζευγάρια, που θεωρητικά εμπιστευόμαστε σε σχέση με τις επαφές τους. Ωραίο και άνετο μοιάζει το σπίτι, και η παρέα έτοιμη ακόμα και για ενδεχόμενο αποκλεισμό ταβερνών. Δεν το πιστεύω βέβαια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Με την τρέλα των μέτρων – άκου μάσκα και στο κατάστρωμα του πλοίου που όμως η πληρότητα αυξήθηκε – μπορεί η έξοδος από το σπίτι νάναι μόνο για κάποια βουτιά.

Τι να κάνουμε άλλο; Να κλειστούμε στα σπίτια εδώ; Να αλλάξεις ρε παιδί μου και καμιά εικόνα. Να ξαναδείς την Τήνο διαφορετικά χωρίς παιδιά. Να γεμίσεις λίγο τις μπαταρίες όσο κι αν αντιμετωπίζεις ομοφοβικά τους πάντες. Να δεις λίγο Πύργο, λίγο Κιόνια, λίγο Άγιο Ρωμανό. Να κάτσεις στο Θαλασσάκι πάλι, και να πας και σε κάποιο ορεινό χωριό να κλέψεις κανά παϊδάκι. Ελπίζω να την βγάλω κάπως καλά, πριν την επόμενη εβδομάδα.

Εκεί με ιδιωτικό μέσο, κρυφοκοιτάω την Πάτμο και τα πέριξ νησάκια. Αρκειούς, Λειψούς, Μάραθο. Αυτά βέβαια παίζουν, καιρού επιτρέποντος. Το Ικάριο δεν το διασχίζεις όποτε γουστάρεις. Όμως κι αυτό να μην γίνει, παίζει όλο το σύμπλεγμα του Αιγαίου κάτω από τη Νάξο, που κόβει κάτι από τα μποφόρ. Αστυπάλαια, Ηρακλειά και λοιπά, είναι στα σχέδια. Σχέδια, που πρώτη φορά είναι τόσο φλου. Όσο και να λες οτι δεν φοβάσαι, αν φοβάται ο διπλανός σου, υποχρεωτικά τον σέβεσαι. Και πας, σαν να ψάχνεις στο σκοτάδι. Καμιά φορά βέβαια περνάς καλύτερα με τις εκπλήξεις, αλλά αυτό θα κριθεί αφού γυρίσουμε και δεν μας έχει βρει  στην θάλασσα κανάς μετεωρίτης.

Η απουσία μου λοιπόν, θάναι για δυό εβδομάδες. Μετά ξεκινάει ξανά η δουλειά. Φορητός υπολογιστής βέβαια θα υπάρχει μαζί μου, κι ελπίζω να με αναγκάσει να τον χρησιμοποιήσω με κάποιο καλό νέο για την ΑΕΚ ή γενικά. Προς το παρόν, θα ήθελα να σας ευχηθώ καλό και υγιές καλοκαίρι, και να περνάτε όμορφα όπου διαλέξετε να περάσετε τους επερχόμενους καύσωνες. Να είστε όλοι καλά και δυνατοί.

Είναι πραγματικά λίγες οι ημέρες, που έφυγε ο Βράνιες. Ακριβώς εκείνη την ημέρα, έγραψα ένα σχόλιο : Η ΑΕΚ έκανε την πρώτη της μεταγραφή. Δεν υπήρχε δημοσιογράφος στον πλανήτη ΑΕΚ, που να άφηνε έστω και την παραμικρή πιθανότητα επιστροφής. Ήταν πραγματικά τόσο κακοστημένο το σκηνικό, που δεν ήθελε και πολύ να το μαντέψεις. Δήθεν η ΑΕΚ τον τιμωρούσε και τον έστελνε πίσω. Ενώ στην ουσία τον έστελνε να πουλήσει τρέλα εκεί με σκοπό να μείνει ελεύθερος. Παίζοντας κι άλλο ένα χαρτί : Οτι πραγματικά δεν τον χρειαζόταν για τα μπαράζ αφού δεν ήθελε την δεύτερη θέση. Το είχε πει άλλωστε και ο διευθυντής επικοινωνίας.

Αν όμως προχωρήσουμε – και πρέπει -, οφείλουμε να πούμε οτι ο Βράνιες είναι καλή φάση. Είναι κανονικό σέντερ μπακ και καμία τρέλα δεν πούλησε. Η ΑΕΚ τον έβαλε και γι’ αυτό σήμερα πλέον εμφανίζει και το ρεπορτάζ, τα ακριβή στοιχεία του συμβολαίου του. Όμως η άμυνα μας δεν μπορεί να αιθάνεται πλήρης. Παρότι έμεινε και ο οσιομάρτυρας, η ΑΕΚ έχει ανάγκη ακόμα τρεις παίκτες. Έναν κεντρικό και δυό πλαϊνούς. Δεν νομίζω οτι θα τους πάρει βέβαια. Θεωρώ οτι θα εξαντληθούμε σε ένα αριστερό μπακ.

Τα πιο σοβαρά πράματα βέβαια συμβαίνουν στο κέντρο. Εκεί, κατά μια παράξενη λογική, όλοι οι δημοσιογράφοι συμφωνούν οτι υπάρχει πληρότητα στα όρια του συνωστισμού. Και βέβαια ποιός να διαφωνήσει ως προς την αριθμητική; Ούτε καν εγώ. Η ποιότητα όμως δεν απασχολεί κανέναν; Η προσωπικότητα; Πάλι με τον Μάνταλο θα πας; Τι θα προσφέρεις δηλαδή σαν ελπίδα δημιουργίας; Σαν θέαμα; Ποιόν να έρθει ο άλλος να δει στο γήπεδο; Τον αριστερό μπακ και τους προπέρσινους μισοπλέμονους, που ούτε τράκα αντέχουν αλλά ούτε κι έχουν κάποια φαντασία στο μυαλό τους να αλλάξουν τον ρυθμό ή να βγάλουν μια μπαλιά της προκοπής; Είναι τουλάχιστον εξοργιστική αυτή η νοοτροπία, φυσικά ενδεικτική οτι ούτε scouting υπάρχει, ούτε και κάποια προοπτική. Ή μάλλον υπάρχει η μελισσανίδιος προοπτική της πτώσης των διπλανών κι άρα δεν θα φαίνεται τόσο η διαφορά. Ούτε και φέτος πείστηκε.

Και βέβαια μπροστά, τα πράματα είναια ακόμα χειρότερα. Κανείς δεν ξέρει ποιός θα φύγει και ποιός θα μείνει. Τον Αραούχο τον χειρίζονται σαν τον Βράνιες, ενώ λήγουν συμβόλαια αποφασιστικά για την ομάδα. Φυσικά εξτρέμ δεν υπάρχουν – θεωρητικά ψάχνουν έναν αριστερό -, ενώ αν σκεφτείς οτι θα βλέπεις άλλον έναν χρόνο τον Ολιβέιρα, πραγματικά τρελαίνεσαι.

Τα πάντα εξαρτώνται από τον Μπάρκα. Αυτό σημαίνει οτι η ομάδα θα ζει από τα έσοδα της. Κάποια λεφτά από την πώληση του, θα φέρουν τις δυό τρεις προσθήκες. Δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα περισσότερο, αφού κι ο κόσμος λόγω της πανδημίας, δεν θα αγοράσει τόσα εισιτήρια. Αν βέβαια επιτραπούν φίλαθλοι στις εξέδρες. Κι ο Μελισσανίδης το εμβόλιο περιμένει του χρόνου, που ο κόσμος θα μπορεί να έρθει στο νέο γήπεδο, να δώσει χρήματα για τα μουσεία και τα εισιτήρια του ΟΠΑΠ αρένα, μπας και αγοραστεί κανάς παίκτης της προκοπής. Διότι άλλη πώληση δεν υπάρχει στη θέα. Λιβάγια κι Ολιβέιρα, έχουν άλλο έναν χρόνο συμβόλαια, και βέβαια όλοι θα τους πάρουν ελεύθερους.

Πώς βαδίζουμε; Χάλια κοινώς, όμως οι σπόντες δεν αποκλείονται. Στον Πειραιά υπάρχει το ποντάρισμα της κούρασης, ο Ρώσσος θα έχει -7 στην πλάτη και μια δήθεν ποντιακή συμμαχία, τρίτος δεν υπάρχει άλλος και η ΕΠΟ υποτίθεται θα ελέγχεται. Περισσότεροι Έλληνες θα σφυρίζουν και περισσότερους αφρούς θα βγάζει ο χάπιας αν αυξηθεί η πίεση προς τα εκεί. Η ψυχολογική εννοώ. Κι αυτά είναι τα όπλα μας. Σχεδόν κανένα δικό μας, και σίγουρα κανένα αγωνιστικό. Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Η ΑΕΚ είναι μια ανώνυμη εταιρεία, που ανήκει σε συγκεκριμένο άνθρωπο. Αυτός την τρέχει, όπως τρέχει και μια εταιρεία που παράγει μια οδοντόπαστα. Αν σου αρέσει η γεύση της, την αγοράζεις. Αν όχι, κάθεσαι στην άκρη και σπας πλάκα. Ομάδα φυσικά δεν αλλάζεις, όμως ποδοσφαιρικό  κανάλι κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να κοιτάς άλλο.

Υγ. Φυσικά δεν είχε καμία ελπίδα η ΑΕΚ σε τωρινό τελικό κυπέλλου. Δεν έχει όμως ευθύνη για την αναβολή του. Αν ο τελικός οριστεί στις 30/8, επίσης θα έχουμε πρόβλημα. Καλό λοιπόν είναι να πάει στα μέσα Σεπτεμβρίου.

Μετά τα γεγονότα της Τετάρτης η ομάδα κατέβηκε στο Φάληρο για να βγάλει την υποχρέωση και να κάνει διαχείριση της επερχόμενης ήττας.

Ο προπονητής προτίμησε να αφήσει στον πάγκο βασικούς παίκτες (Μπάρκας, Ολιβέιρα, Λιβάια, Κρίστιτσιτς) και σε συνδυασμό με τις απουσίες στην άμυνα η εικόνα ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη.

Ενα κάτι σαν 4-2-3-1 με Αραούχο και πίσω του Μάνταλο Αλμπάνη και Βέρντε, στα χαφ Σιμόες – Σιμάνσκι (νομίζω για πρώτη φορά φέτος) και στην άμυνα Μπακάκη – Οικονόμου – Σβάρνα – Παουλίνιο.

Φυσιολογικά το έργο ήταν χριστιανοί-λιοντάρια άσχετα που και ο γαύρος κατέβηκε με πολλές αλλαγές στη σύνθεσή του.

Μετά την τρικυμία των πρώτων λεπτών και αφού το σκορ έγινε 2-0 αναμενόμενα έπεσαν οι ρυθμοί του γηπεδούχου και εκτός απο κάποια σούτ εκτός εστίας απο τον Μάνταλο και ένα απο τον Σιμάνσκι δεν υπάρχει κάτι αξιόλογο να θυμηθούμε απο το πρώτο ημίχρονο.

Στο δεύτερο συνεχίστηκε το ίδιο σκηνικό με τον ολυμπιακό να παίζει κοντρόλ παιχνίδι και να κάνει συντήρηση δυνάμεων, και όταν ο Καρέρα πέρασε μέσα τους βασικούς που έλειπαν η εικόνα μας έγινε ακόμα χειρότερη.

Αποτέλεσμα.. ενα ξεκούραστο 3-0 απο τον γαύρο και υποσχέσεις οτι “στο κύπελλο θα είναι αλλιώς”.

Βέβαια και το χειρότερα “αλλιώς” είναι. Διότι στο κύπελλο ο άλλος θα παίξει για να σε εξευτελίσει, αφού για φέτος στην χάρισε ηδη 2 φορές.

Θα μου πείς τώρα, το 3-0 τι είναι, δεν είναι ξεφτίλα? Κι όμως.. με την διαφορά ποιότητας και νοοτροπίας των ομάδων  φτάσαμε να λέμε “πάλι καλά που ο γαύρος έριξε στροφές και δεν γράψαμε ρεκόρ”.

Εκτός απο την πχιοτική διαφορά η ομάδα ήταν επηρεασμένη και απο τα γεγονότα της Τετάρτης.

Όταν ως διίκηση η τελεταία φορά που επικοινώνησες με τους παίκτες ήταν πριν απο 2 μήνες για να τους πείς για τις μειώσεις στα συμβόλαια, οσο να’ναι μια παγωμάρα υπάρχει στα αποδυτήρια. Όταν η διοίκηση δείχνει πως αδιαφορεί για το συμφέρον της ομάδας για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, τι περιμένουμε να κάνουν οι παίκτες? Δημόσιο έχουν γίνει. Τυπικές παρουσίες.

Διότι τους είχες τάξει πριμ πως αμα βγούνε 2οι θα τους επιστρέψεις μεγάλο μέρος των παρακρατηθέντων. Και αυτό τους το στέρησες για να εξυπηρετήσεις τον “φίλο” Ιβάν.

Αν γίνει αλλαγή έδρας του τελικού και πάει μετά τις 30/07 εκεί να δείς γέλια που θα κάνουμε. Θα ψάχνεις παίκτες απο τις αγγελίες. Η ομάδα απο αύριο μπαίνει σε mood διακοπών (για να μην πω απο σήμερα). Πώς θα τους μαζέψεις για να παίξουν τελικό? θα θυμίζουν το ερείπιο που εμφανίστηκε το ’18 και μας πάτησε ο παοκ που μόλις είχε χάσει το πρωτάθλημα. Ο γαύρος στο μεταξύ θα είναι στην τσίτα γιατί έχει τον αγώνα με τη Γούλβς.

Όμως ας δούμε τη θετική πλευρά του θέματος: τουλάχιστον θα πάει ο παοκ στο CL, έτσι πρόεδρε? διδάξαμε δγιαφορετικότητα.

Τους δώσαμε την 2η θέση για να μάθουν να σέβονται, να καταλάβουν οτι δις ιζ ΑΕΚ.

Εμείς θα φάμε λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο.

Κορύφωση της αγωνίας για την δεύτερη θέση, αλλά και για το γόητρο. Σε μας βέβαια το ζητούμενο είναι να κορυφωθεί το ενδιαφέρον μας αγωνιστικά. Ποδοσφαιρικά να δούμε ματς αντάξιο του ονόματος των δυό αντιπάλων και αντάξιο της υπομονής μας που παρακολουθούμε αυτήν την παρωδία που διεξάγεται στην Ελλάδα.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 3-5-2 ! Κανείς δεν κατάλαβε γιατί, όπως και κανείς δεν είδε τίποτα στο πρώτο μέρος. Ή μάλλον είδε την στυλιστική επιλογή του Καρέρα. Με τέτοια ζέστη κουστούμι και μάλιστα με γιλέκο; Αν δεν έβγαλε αυτός την μπέμπελη, την έβγαλε σίγουρα η ομάδα του. Όπως την βγάλαμε κι εμείς, που είδαμε μια μάπα παιχνίδι, με φάουλ, άπειρα λάθη και με μια γενική κακοποίηση του αθλήματος. Χωρίς καθόλου ρυθμό και σχεδόν με μηδενικές τελικές.

Σίγουρα τον κύριο λόγο τον είχαν οι τακτικές και βγήκε αυτό το ξυλίκι. Με πολύ δυνατά πρεσαρίσματα και κανέναν κενό χώρο. Στην κάθε επίθεση εκατέρωθεν, ο άλλος αμυνόταν σχεδόν με όλους τους παίκτες του. Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε λίγο από τα πλάγια, κύρια τα αριστερά του, κι εμείς μόνο από τον άξονα. Κατανοεί λοιπόν αυτός που δεν έχει δει τον αγώνα, οτι όταν επικρατεί συνωστισμός στον άξονα, δεν είναι δυνατόν να μιλήσεις για ανάπτυξη της ΑΕΚ. Η οποία έπαιζε στην ουσία για να διορθώνει τα λάθη της.

Δύσκολα θα βρεις διακριθέντα. Μπορείς να μιλήσεις για Λόπεζ, Σβάρνα, για τα τρεξίματα του Κρίστισιτς και για την φιλοτιμία του Ολιβέιρα. Πολύ δύσκολα θα μιλήσεις για μπάλα. Πολύ εύκολα θα πεις οτι φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το ανάποδο. Χωρίς βέβαια να καταλαβαίνεις το γιατί. Όπως δεν καταλάβαινες τι είχε στο μυαλό του ο Καρέρα και διάβασε έτσι το παιχνίδι. Να έχει την κατοχή ο αντίπαλος και στο τέλος να κουραστεί; Να παίξει με αντεπιθέσεις; Με τα βέλη Λιβάγια και Ολιβέιρα, που όμως βρίσκανε πάντα τέσσερις αμυντικούς; Δεν μπορώ να απαντήσω. Αυτό όμως που μπορώ να πω είναι το ματς πήγε στην άκαρπη ισοπαλία, με τον Φερέιρα πιο ήρεμο και πιο πετυχημένο. Κι αυτό που σίγουρα μπορώ να πω, είναι οτι ταλαιπωρηθήκαμε.

Στο δεύτερο μέρος, τα πράματα άλλαξαν. Κατ’ αρχάς ξεκουράστηκαν τα μάτια μας. Ένας τραυματισμός του Τσιγκρίνσκι με την έναρξη, ανάγκασε τον Καρέρα  να αλλάξει το σύστημα σε 4-3-3 με την είσοδο του Βέρντε ! Τι να κάνει; Αυτόν έχει, αυτόν βάζει. Κι επειδή τον βάζει και φεύγει από την αμυντική του ηττοπάθεια, ανοίγονται οι χώροι και παίρνει ρυθμό το παιχνίδι. Το αποτέλεσμα ήταν η ΑΕΚ να πελαγοδρομεί και να περάσει ένα εφιαλτικό τέταρτο στο οποίο δέχτηκε τέσσερις τελικές.

Στην συνέχεια γίνεται ένα εσωτερικό ανακάτεμα της τράπουλας με τον Κρίστισιτς και τον χειρότερο όλων σήμερα Μάνταλο, και η ΑΕΚ ισορροπεί. Κάνει κάποιες υποψίες τελικών κι αυτή για ένα τετράλεπτο μπας και ισοφαρίσει την στατιστική, και μετά γίνεται το προφανές. Ο ΠΑΟΚ γυρνάει σε 3-5-2 και σε αντεπιθέσεις και η ΑΕΚ φέρνει ένα 4-4-2 και φυσικά το σύστημα γιουρούσι. Με αυτό το σύστημα δείχνει κι αυτή επικίνδυνη, όμως τα πράματα είναι απλά : Ο κορυφαίος είναι ο Κρίστισιτς, ενώ στο ταμπλό των διακριθέντων περνάει κι ο ΟΙκονόμου. Στο γήπεδο ο ΠΑΟΚ έλεγξε τον ρυθμό, έδωσε το γήπεδο κι έδειξε την δημιουργική γύμνια της ΑΕΚ.

Κι ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει. Έναν καλύτερο ρυθμό, ένα δοκάρι του ΠΑΟΚ, κι ένα πιθανό πέναλτυ στον Μάνταλο. Αυτά είναι η γαρνιτούρα του φαγητού. Αυτό που θα πρέπει να δει ο φίλαθλος, είναι οτι ο ΠΑΟΚ διέθετε πλάνο και φυσικά καλύτερους παίκτες. Τα ατού της ΑΕΚ εγκλωβίστηκαν κι εξουδετερώθηκαν, και δεν υπήρχε καμία λύση από τον πα΄γκο ή κάποιες ατομικές εξάρσεις. Ο ΠΑΟΚ πήρε σβηστά την ισοπαλία και πλέον ο μόνος του αντίπαλος είναι ο εγγυητής για το αν θα βρει δικαστή καμικάζι να δικάσει την υπόθεση. Αγωνιστικά, έδειξε οτι όταν του έφυγε η κατάθλιψη, κέρδισε τον Ολυμπιακό και δεν έχασε από την ΑΕΚ.

Συμπερασματικά, ο ΠΑΟΚ σήμερα ήταν καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ. Και την απαλλάσσει από όλους τους δαίμονες που θα είχαμε την Κυριακή. Μπορεί να την αφήσει ήσυχη να προετοιμαστεί για το κύπελλο και να μην ζητάει στόχους αν δεν θέλει να επενδύσει. Φυσικά μπορεί κι ο στόχος να έρθει κατά λάθος με τα δικαστήρια, αλλά εδώ μιλάμε αγωνιστικά κι όχι οπαδικά και τυφλωμένα. Η ομάδα αυτή, γιατί να πάει σε προκριματικούς στο champions league; Θα έχει κάποια τύχη; Ας είμαστε ρεαλιστές κι ας είμαστε ήρεμοι. Όσοι παίζουν, δίνουν αυτό που μπορούν. Ας δώσουμε συγχαρητήρια που βγήκανε τρίτοι διότι αυτή ήταν η δυνατότητα τους. Δεν πήγαν παρακάτω και δεν έκλεψαν κάτι παραπάνω.

Ανατροπές είχαμε μέσα στην εβδομάδα, που προκαλεί αναταράξεις για την δική μας ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Ανατροπές που δίνουν ξεχωριστό ενδιαφέρον στα σημερινά παιχνίδια. Με την ΑΕΚ να κρατάει την τύχη στα χέρια της, μόνο αν κερδίσει κι εφόσον βέβαια ο ΟΣΦΠ κάνει το καθήκον του. Όλα αυτά για έναν τελικό την Τετάρτη, που θα μας δώσει αβαντάζ ισοβαθμίας και θα εξουδετερώσει το τελευταίο παιχνίδι. Βουρ παίδες….

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-3-3 απέναντι στο υποχρεωτικό 3-5-2 του αντιπάλου. Παρότι τα δυό συστήματα σαν φιλοσοφία διαφέρουν, στην ουσία έφεραν τα ίδια αποτελέσματα. Ένα φοβερό πρεσάρισμα ψηλά εκατέρωθεν, που είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να χτισθούν οι επιθέσεις ή οι αντεπιθέσεις -ό,τι προτιμάτε -, να ακυρωθούν οι κεντρικοί χαφ των δυό ομάδων, και φυσικά τα τρία γκολ που είδαμε. Ήμασταν τυχεροί αφού κλείσαμε το πρώτο μέρος προηγούμενοι. Στο δεύτερο γκολ μας, του Ολιβέιρα, βοήθησαν αρκετά ο Κουρμπέλης κι ο Κωλοβέτσιος, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

Θέμα μπορούμε να κάνουμε αυτό που σχεδίασε ο Καρέρα. Στο 3-5-2 ήθελε να χτυπήσει από τα άκρα. Εξτρέμ όμως δεν υπήρχε στο γήπεδο. Άρα περίμενε μπόλικα από τα πλάγια μπακ μας. Δεν πήρε τίποτα. Όπως δεν πήρε και τόσα πολλά από τον πεταμένο Μάνταλο στην δεξιά γραμμή – εξαίρεση η σέντρα του στο πρώτο γκολ -, και τόσο πολύ μακριά από την φυσική του θέση. Κι ο Λιβάγια δεν έδωσε τίποτα στην ουσία αφού ήταν μόνιμα μπλοκαρισμένος και δεν είχε και κίνηση. Φυσικά το παιχνίδι γινόταν σήμερα υπό την εποπτεία του Αλαφούζου.

Είδαμε όμως ένα ενδιαφέροντα αγώνα. Με τρεξίματα και διάθεση, με φιλότιμο κι αγωνιστικότητα. Εγώ είδα μάλλον καλύτερο τον αντίπαλο, που τον έκοψε δυό φορές ο Μπάρκας, με πιο οργανωμένο σχέδιο, καλύτερα τρεξίματα, πιο πολύ κατοχή μπάλας, και πιο επικίνδυνο. Όμως η μπάλα δεν είναι έτσι. Η ομάδα μας άντεξε έστω και ατομικά αμυντικά – σήμερα στο πρώτο ημιχρόνιο δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συνοχή – και τελείωσε αυτό το διάστημα, προηγούμενη, που ήταν και είναι αυτοσκοπός. Αυτό λοιπόν μας χαροποίησε και ειδικά όταν εγώ πίστευα οτι υπήρχαν τα περιθώρια για περαιτέρω βελτίωση.

Δεύτερο μέρος δεν είδαμε. Ο Καρέρα δεν διόρθωσε τίποτα και το παιχνίδι κρίθηκε στα τηλέφωνα. Είδαμε μια σούπα ολκής, με την ΑΕΚ να έχει κάτσει ακίνητη και τον αντίπαλο, να μην μπορεί όχι μόνο να επιτεθεί αλλά και να μην θέλει. Στην εξίσωση είχε πλέον προστεθεί κι ο Διούδης που έσβηνε τις όποιες προσπάθειες με τα βολέ του. Το παιχνίδι είχε φανεί από το πρώτο τέταρτο. Φυσικά κάποιοι, κύρια αυτοί οι νέοι, μπορεί και να κάνανε κάποιο τσαφ, όμως κανέναν δεν απασχολούσε. Η λύση θα βρισκόταν.

Σε κάποια φάση λοιπόν, που η ΑΕΚ δεν ήθελε καν να περάσει τη σέντρα, ο Καρέρα γύρισε το σύστημα σε 3-5-2, κι έκανε κι όλο το rotation. Είδε κι αυτός οτι δεν χρειαζόντουσαν άλλες σπατάλες δυνάμεων. Όπως είδε κι ο Κουρμπέλης αυτό το πιθανό τσαφ, και κλείδωσε το παιχνίδι με ένα πέναλτυ. Είδαν και είδαμε. Είπαμε και θα πούνε κι άλλοι τα δικά τους. Για ένα παιχνίδι 45 λεπτών στην ουσία, που μίλησαν οι στρατηγοί. Οπότε δεν γίνεται κι άλλη κριτική. Μόνο συγχαρητήρια στην ομάδα μας, που είχε κορυφαίους τον Μπάρκα, τον Σιμόες και τον Κρίστισιτς, κυρίως στα αμυντικά τους καθήκοντα, όμως έβαλε τρία γκολ. Κάτι που θέλουμε και την Τετάρτη. Εκεί που οι στρατηγοί, θάχουν ανώτερα γαλόνια.

Ενα παιχνίδι φαινομενικά εύκολο αφού το ενδιαφέρον ήταν στραμένο προς Θεσ/νίκη μεριά, όπου μάλλον τελείωσε η υπόθεση 2η θέση εκτός αν η ΑΕΚ δείξει τάσεις αυτοκτονίας στα παιχνίδια που απομένουν.

Ο ΠΑΟΚ στην κατάσταση που είναι δεν θα κέρδιζε ούτε τα παραρτήματά του.

Ο Καρέρα πήγε στην πιο safe επιλογή και κατέβασε σχεδόν το ίδιο σχήμα με 1-2 διαφοροποιήσεις σε πρόσωπα (ξεκούραση Τσιγκρίνσκι και Βέρντε πάγκο).

Απο την πρώτη στιγμή φάνηκε πως το παιχνίδι θα ήταν παράσταση για ενα ρόλο, και αυτός ο ρόλος αφορούσε την ΑΕΚ που μπήκε αποφασισμένη να καθαρίσει νωρίς και μετά να κάνει συντήρηση.

Ο Μάνταλος ήταν ο οργανωτής στα χαφ και απο κοντά ο Κρίστιτσιτς που απόψε ήταν λίγο καλύτερος σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, σε αντίθεση με τον Σιμόες που φάνηκε κουρασμένος.

Κυρίως παιχνίδι κέντρου στο πρώτο ημίχρονο, χωρίς μεγάλες φάσεις. Και πως να βγούνε φάσεις αφού ο Λιβάια ήταν κουρασμένος απο τα συνεχόμενα παιχνίδια

Ο Παουλίνιο απο δεξιά έδωσε στην ΑΕΚ αυτό που δεν της δίνει ο Μπακάκης εδω και 4 χρόνια, δηλαδή βοήθειες επιθετικά και κάποιες καλές σέντρες .

Σ’αυτό βοήθησε και το γεγονός πως δεν είχε αντιπάλους και ανέβαινε ανενόχλητος, αφού οι παίκτες του ΟΦΗ δεν έδειχναν και μεγάλη διάθεση να απειλήσουν.

Γενικότερα δεν κατάλαβα τι ακριβώς κατέβηκε να κάνει ο ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ. Να επιτεθεί δεν ήθελε, να αμυνθεί βαριόταν.. μάλλον κατέβηκαν για να βγεί η υποχρέωση.

Όπως και να’χει σε μια απο τις 2-3 πετυχημένες κατεβασιές ο Παουλίνιο βρήκε τον Ολιβέιρα ο οποίος σκόραρε ενα ωραίο γκολ και το παιχνίδι απλοποιήθηκε.

Λίγο πριν το ημίχρονο απο στημένη φάση ήρθε και το δεύτερο γκολ με προβολή του Σβάρνα και η σεμνή παράσταση έλαβε τέλος.

Στο Β’ ημίχρονο η ομάδα (αναμενόμενα) κατέβασε ταχύτητα και ο προπονητής έκανε μαζεμένες αλλαγές για να δώσει ανάσες στους βασικούς.

Απο το ’50 και μέχρι το ’90 αν εξαιρέσουμε τις δυο ευκαιρίες του Αραούχο και του Βέρντε η ομάδα δεν φαινόταν να διεκδικεί τίποτα περισσότερο απο μια γλυκιά καληνύχτα.

Ταυτόχρονα μάθαμε πως ο παοκ έμεινε στο 0-0 με τον Παναθηναϊκό, πήραμε διαφορά 4 βαθμών και θα δούμε αν θα την διατηρήσουμε ή αν θα διευρυνθεί.

Σ’αυτά τα 2-3 τελευταία παιχνίδια των play-offs δεν ξέρω αν η ΑΕΚ είναι τόσο βελτιωμένη ή οι άλλοι είναι τόσο χάλια.

Ίσως να ισχύουν και τα δυο ταυτόχρονα.

Ξανά στο μεγάλο χωριό, αλλά με σοβαρά πλεονεκτήματα. Ο Άρης στα πρόθυρα της διάλυσης, η ΑΕΚ πλήρης και με σούπερ ηθικό μετά και το χθεσινό δώρο της Κρήτης. Τι άλλο δηλαδή να περίμενες. Μπαίνεις και παίρνεις το παιχνίδι, αλλιώς είσαι για κλωτσιές. Χωρίς καμία υπερβολή.

Η ομάδα κατέβηκε με 4-3-3 στο γήπεδο και στην κυριολεξία η απόδοση της, ήταν για να σπάσεις την τηλεόραση. Νευρικότητα, νωχελικότητα και άγχος ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά που έβγαλε. Αυτά συνδυάστηκαν με έλλειψη έντασης και ταχύτητας και σε κάποια φάση απορούσες αν πραγματικά θέλει την δεύτερη θέση. Τα στατιστικά φυσικά είπαν άλλα, όμως εδώ μιλάμε για το τι είδαν τα μάτια μας. Διότι η κατοχή της μπάλας ήταν δική μας, αλλά οφειλόταν στο οτι ο αντίπαλος είχε παραχωρήσει όλο τον χώρο. Αυτό που έβλεπες ήταν οτι η ΑΕΚ δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να καρυδώσει τον Άρη. Ακατανόητα πράματα ακόμα και στην μετέπειτα διαχείριση του σκορ.

Εσύ, σε αυτόν τον χώρο, απλά φλυαρούσες. Φυσικά δεν υπήρχε καμία βοήθεια από τον Βέρντε  – αυτός πραγματικά δεν είναι παίκτης -, ενώ ο Λιβάγια ήταν πολύ αρνητικός. Επίσης είχε κάκιστη απόδοση ο Μάνταλος και το γλυκό έδενε. Η ΑΕΚ ήταν πολύ κακή κι αυτό που είδαμε ήταν ένα τραγικό θέαμα. Όμως μίλησα για γλυκό. Οπότε πρέπει να αναφέρω οτι ήταν καλός σήμερα ο Ολιβέιρα για όση μπάλα ξέρει, και με ένα σουτ του έξω από την περιοχή στην πιο ακίνδυνη επίθεση μας, μας είχε βάλει μπροστά στο σκορ. Ένα γκολ που έκανε τον Μπάρκα να σταυροκοπιέται, όμως όχι και να γίνεται και ιδιαίτερα ευνοημένος από τα θεία, αφού λίγο αργότερα έφαγε ένα γελοίο γκολ, στην πρώτη τελική του Άρη κι αφού η μπάλα άλλαξε κατεύθυνση από τα πόδια του Τσιγκρίνσκι.

Στο τελευταίο πεντάλεπτο, είδαμε την ΑΕΚ που περιμέναμε. Κατοχή με ουσία και σχέδιο. Επιθέσεις φαρμάκι και σέντρες από αριστερά πραγματικά ξυραφιές. Τρεις σπουδαίες τελικές και ισάριθμες επεμβάσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα. Ακόμα κι ένα γκολ που όμως το έβγαλε άκυρο ο Μάνταλος, και που σφράγισε την απαράδεκτη εμφάνιση του. Αρκεί ένα πεντάλεπτο για να αλλάξει την εικόνα της ΑΕΚ; Όχι βέβαια. Η ομάδα μας πέταξε ένα ημιχρόνιο στα καλά καθούμενα και ίσως να ξύπνησε επειδή άρχισε να βρέχει. Ίσως κι αυτή η βροχή βοηθήσει στην συνέχεια τα μάτια μας.

Δεν ξέρω αν ήταν η βροχή ή τα μπινελίκια του τηλεφώνου. Ξέρω οτι στο δεύτερο μέρος ξύπνησε ο Μάνταλος κι ο Λιβάγια. Δεν χρειαζόταν για πολύ, αφού είπαμε οτι ο αντίπαλος ήταν σε διάλυση. Δεκαπέντε λεπτά μπάλα χρειάσθηκαν και η ομάδα με παραπάνω νεύρο, έβαλε δυό γκολ με τους καλύτερους παίκτες της σήμερα, δηλαδή τον Ολιβέιρα και τον Σιμόες κι έστειλε το παιχνίδι στην διαδικασία. Μαζί με αυτό, έστειλε κι εμάς σε κάποια ηρεμία αλλά και τον Καρέρα να αλλάζει τον αρχιμαλάκα τον Βέρντε αφού βέβαια πρόλαβε να μας ξαναεκνευρίσει με την τεράστια ευκαιρία που έχασε.

Φυσικά μετά, δεν περίμενες κάτι να δεις σε εξέλιξη. Ο Άρης ξάπλωσε φαρδύς πλατύς κάτω και η ΑΕΚ ήταν σε κατάσταση μέθεξης κι ανάλογα με τις ορέξεις της. Πήρε την κατοχή, πέταξε στην άκρη τα Ζανάξ κι έβγαλε και κάποιο θέαμα, όπως και διάθεση να βάλει κι άλλα γκολ. Έπαιξε από τον άξονα, έπαιξε από τα πλάγια, και ξεκούρασε και κάποιους παίκτες. Είδαμε καλύτερη μπάλα, όπως κι ένα τέταρτο γκολ από τον Σιμάνσκι. Από εκεί που το έβαλε, ήθελε πολύ κόπο για να το χάσει. Ο άνθρωπος πρέπει να απαγορεύεται να μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή.

Και τέλος καλό, όλα καλά. Η ομάδα έκανε το καθήκον της όσο κι αν μας έβγαλε την πίστη. Αυτή η πίστη, που οφείλεται οτι δεν έχουμε δυό χαφάρες με προσωπικότητα. Είναι τόσο ξεκάθαρο. Τα ζώα βέβαια ψάχνουν σε άλλες θέσεις, αλλά τι να κάνουμε. Όσο μας διαβάζουν, τα ίδια θα λέμε. Και να προσθέσω και κάτι : Δεν χρειάζονται ακριβοί. Μέσι και τέτοια. Του εφτά να είναι, αρκεί να μην είναι λιγόψυχοι. Να δίνουν πάθος και δύναμη και να αρνούνται να χάσουν. Και να ξέρουν οτι θα πολεμήσουν γιατί η νίκη είναι μονόδρομος. Όπως το ξέρει κι ο Αλμπάνης, κι ο Αραούχο, κι ο Σιμάνσκι μαζί με τον Σιμόες, ακόμα κι όταν μπαίνουν σαν αλλαγή τρώγοντας την χοντρή υποτίμηση από τον Ιταλό προπονητή. Τέλος πάντων, συγχαρητήρια και καλύτερη συνέχεια.

Το σημερινό παιχνίδι είναι πραγματικά οριακό και κρίσιμο. Με ήττα, χαιρετούμε την δεύτερη θέση. Με νίκη, μπαίνουμε χοντρά στο παιχνίδι της αμφισβήτησης του ΠΑΟΚ, ενώ με ισοπαλία πάμε στα γνωστά ευχολόγια. Μπορεί κάπου και κάποιους να βολεύει η ισοπαλία αυτή, όμως αυτή αν έρθει θα πρέπει να έρθει επειδή ο αντίπαλος ήταν τυχερός και την γλύτωσε. Και αυτό ακριβώς το παιχνίδι θέλουμε να δούμε από την ΑΕΚ : Οτι μπήκε για να κερδίσει ποδοσφαιρικά και όχι χρονικά. Ούσα και πλήρης κιόλας.

H ΑΕΚ κατέβηκε με 4-3-3 και φυσικά με το λάθος του Ολιβέιρα μπροστά. Όμως κατέβηκε με κυριαρχική διάθεση και σαν αφεντικό του αγώνα. Μιλάω για όλο το πρώτο μέρος. Δεν δέχθηκε ούτε μία τελική από τον αντίπαλο, κυριάρχησε στο κέντρο πλήρως και φυσικά έφτασε σε πολύ ψηλά ποσοστά στην κατοχή της μπάλας. Μια κατοχή όμως ουσιαστική. Σε επιθετική διάθεση. Αυτό μαρτυρούν οι τρεις σοβαρές αποκρούσεις του Πασχαλάκη, τα πέντε κόρνερ και τα τόσα φάουλ εκτός περιοχής.

Είχα φτάσει σε σημεία αμφισβήτησης για την μετουσίωση της απόλυτης υπεροχής, κι έβλεπα πάλι οτι στο πρώτο λάθος μας, θα το πληρώναμε εμνείς. Ευτυχώς διαψεύστηκα από τον Τσιγκρίνσκι. Η ΑΕΚ έδειχνε και στο ταμπλό ποιός ήταν το αφεντικό σήμερα στο πρώτο ημιχρόνιο. Διότι δεν φοβήθηκε πουθενά, διότι έπαιξε διαβασμένη και με πλάνο, διότι είχε απόλυτη ισορροπία στην ανάπτυξη της κι από τις δυό πτέρυγες αλλά κι από τον άξονα. Με θαυμάσια αλληλοκάλυψη κι έχοντας βασικούς πυλώνες τον Σιμόες, τον Τσιγκρίνσκι, τον Λιβάγια και τον Αλμπάνη.

Σε ένα πρώτο μέρος με καλό ρυθμό, που έδειξε μάλλον τον ΠΑΟΚ να παίζει συντηρητικά και με κάποια μοιρολατρεία. Τραβηγμένο αρκετά πίσω λόγω προπονητή και χωρίς να μπορεί να εκμεταλλευτεί τα χαρτιά του επιθετικά. Με την ΑΕΚ όμως πολύ οργανωμένη και ξέροντας ακριβώς τι να κάνει. Εντάξει υπήρχε μια επιθετική δυστοκία, αλλά όπως και να το κάνεις στην Τούμπα παίζεις κι έρχεσαι από ήττα προχωρώντας σε μονόδρομο. Και μπορώ να πω οτι ήταν από τα καλύτερα ημιχρόνια της, και σε τρέξιμο, και σε διάθεση αλλά και σε τακτική.

Στο δεύτερο μέρος φυσικά περιμέναμε μια μεγαλύτερη ορμητικότητα από τον αντίπαλο. Το μόνο που είδαμε ήταν μια απλή μείωση της κατοχής της μπάλας, που όμως οφειλόταν στην κάποια οπισθοχώρηση της ομάδας μας, η οποία κατοχή ήταν απλά φλύαρη. Οι κάποιες υποψίες ευκαιρίας που έκανε ο αντίπαλος, ήταν προϊόν κάποιου δικού μας λάθους, που στην ουσία μεταφράστηκε σε δυό μακρινά τεχνικά σουτ του Ολλανδού που πήγαν άουτ και σε μια παράλληλη σέντρα που δεν την βρήκε κανείς.

Από την άλλη μεριά, εμείς πηγαίνοντας στην κόντρα, αναρωτιόμουν σε τι μέρα έπρεπε να βρεθεί ο ΠΑΟΚ για να τον σκοτώσεις. Ήταν απίστευτη η ολιγωρία μπροστά σε απόλυτο συνδυασμό βέβαια με την ανικανότητα του Ολιβέιρα. Μια ανικανότητα που όμως τον κράτησε στο παιχνίδι, με τον Καρέρα να εγκληματεί εκτός από αυτό, και με την είσοδο του Βέρντε, καθώς και με την τρομερή καθυστέρηση στο να πει ο Σιμάνσκι. Αν ο προπονητής ήθελε να κρατήσει αυτό το ένα γκολ ή ήταν ευχαριστημένος και με την ισοπαλία, θα έπρεπε να έχει αλλάξει τους παίκτες και το σύστημα αρκετά νωρίτερα.

Φυσικά η μπάλα είναι πουτάνα. Διότι ένα φάουλ του Βέρντε έγινε πέναλτυ με το var, και η ΑΕΚ προηγήθηκε με δύο τέρματα διαφορά. Όλες οι αλλαγές γίνανε μετά κι ήταν ένα παιχνίδι της μοίρας που σήμερα ήθελε την ρέντα στο πλευρό του Ιταλού τεχνικού. Στο θέμα των αποφάσεων. Διότι σε όλα τα άλλα, καμία ρέντα άλλη δεν είχε η ΑΕΚ. Έπαιξε δυνατά, αποφασιστικά και στην ουσία είχε την τύχη του τολμηρού. Του αφεντικού και στο υπόλοιπο του παιχνιδιού, χωρίς πλέον να κινδυνέψει σε τίποτα.

Τους στυλοβάτες τους ανέφερα στην αρχή. Όμως καθώς η ώρα περνούσε, ανέβαιναν κι άλλοι. Όπως ο Σβάρνας κι ο Παουλίνιο. Χωρίς βέβαια να φτάσουν τον Σιμόες, τον Κρίστιστς και τον Τσιγκρίνσκι, αλλά πλέον όλοι φαινόντουσαν καλοί και δεμένοι σαν ομάδα. Και βέβαια έκαναν και τον ΠΑΟΚ να φαίνεται ανήμπορος, πανικόβλητος και σαν να παραδέχεται οτι τουλάχιστον σήμερα, δεν έκανε τίποτα, διότι η ΑΕΚ δεν τον άφησε, παραδεχόμενος οτι μάλλον είναι σε χειρότερη κατάσταση. Αυτό θα το δούμε φυσικά στα επόμενα παιχνίδια. Όμως μέχρι αυτά, πρέπει να πούμε οτι η ομάδα μας πήρε μια σπουδαία και πανδίκαιη νίκη, με πολύ καλή απόδοση και μπαίνοντας στο γήπεδο για να κερδίσει, για να συνδεθώ και με την πρώτη παράγραφο. Κι αυτό μου άρεσε τρελά. Μπορεί να μην κέρδιζε, όμως εμένα με ενδιέφερε η νοοτροπία. Του νικητή. Με ενδιέφερε να δω αυτό που είπε ο Καρέρα πριν το παιχνίδι :Πάμε για να νικήσουμε. Και νικήσαμε, δεν κλέψαμε κανένα αποτέλεσμα. Γιαυτό τα συγχαρητήρια μου είναι ολόθερμα και πηγαία, όσο κι αν με στενοχώρησε η είδηση του χαμού ενός μεγάλου Αεκτζή, παιδικού μου φίλου. Ελπίζω στο ταξίδι του, να υπήρχε μια οθόνη και να έβλεπε την σπουδαία σημερινή εμφάνιση της μεγάλης του αγάπης.

Μάνταλος, Σιμόες και Μπακάκης είναι οι βασικές απουσίες στο σημερινό πολύ δύσκολο ούτως ή άλλως παιχνίδι. Ένα ντέρμπυ που ασφαλώς δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία βαθμολογική παρά μόνο φιλολογικό ενδιαφέρον. Η δεύτερη θέση, που θεωρητικά ενδιαφέρει την ΑΕΚ, θα κριθεί στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ. Όμως το σημερινό παιχνίδι έχει ενδιαφέρον για μας που θέλουμε να δούμε την μπάλα να γλιστράει κλείνοντας μια όμορφη Κυριακή.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-2-3-1 και με μια αναγκαστική ενδεκάδα. Ανέκδοτο βέβαια είναι αυτό που γράφω οτι κατέβηκε. Και μάλλον σαν Αεκτζής βολεύομαι με το να γράφω οτι κατέβηκε. Διότι αν πράγματι κατέβηκε, τότε ήμουν μάρτυς ενός άγριου κονσέρτου για πολυβόλα. Ο Ολυμπιακός κατάπιε την ομάδα μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου και στην ουσία μας απείλησε με συντριβή. Δυό δοκάρια, δυό γκολ, μια ασύλληπτη κατοχή της μπάλας και φυσικά ένα καταπληκτικό μοντέρνο ποδόσφαιρο, που έδειξε σαφώς ποιά ήταν η καλύτερη ομάδα αλλά και την τεράστια διαφορά ποιότητας των παικτών.

Στην αρχή η ομάδα μας υπέφερε από την επιθετική τριάδα μας. Ούτε κουράγιο δεν είχαν να μαρκάρουν. Αφού γλυτώσαμε κάποιο γκολ, ο Καρέρα άλλαξε την τακτική σε 3-5-2 μπας και συνωστίσει τον άξονα και σφίξει κάπως την αμυντική λειτουργία. Φευ όμως. Ο αντίπαλος, που ήταν χάρμα ιδέσθαι, σκόραρε και τα δυό τέρματα του απέναντι στην λύση που πρότεινε ο προπονητής μας. Η ΑΕΚ ήταν αδύνατον να κρατήσει κάποια γραμμή. Ούτε μπροστά, ούτε στο κέντρο, ούτε καν στην τελευταία της άμυνα. Χώρια τον φόβο που έβλεπες στα βλέμματα, χώρια στην ατολμία στο να κρατήσεις την μπάλα ή να βγάλεις μια σωστή πάσα. Ο Ολυμπιακός ήταν ισοπεδωτικός, με ανώτερη ποιότητα, διάθεση, πίεση, φυσική κατάσταση και πλάνο.

Δεν με έπιανε λύπη, διότι έβλεπα έναν πολύ καλό αγώνα. Με ρυθμό, με φαντασία και με καλούς παίκτες. Δυστυχώς από τον αντίπαλο, αλλά δεν το ξέραμε και πριν τον αγώνα; Το ξέραμε αλλά δεν πιστεύαμε σε τέτοια κακομοιριά. Σε τόσα λάθη. Σε ένα παιχνίδι που νόμιζες οτι έπαιζε το δημοτικό απέναντι στο λύκειο. Με κανέναν παίκτη μας να μην έχει σταθεί αξιοπρεπώς, με καμία τελική στο αντίπαλο τέρμα, και με μια διάθεση να βρωμάει γκολ εις βάρος μας σε κάθε επίθεση που τρώγαμε. Η ΑΕΚ ήταν αξιολύπητη και θύμισε ομάδα μικρότερης κατηγορίας. Σε πιάνανε γέλια ή κλάματα όταν έβλεπες τις σωματοδομές των παικτών ή όταν κοίταζες την απόγνωση στις φάτσες μπροστά στην πείνα του δικαιότατου για φέτος πρωταθλητή.

Στο δεύτερο μέρος, πραγματικά δεν φοβήθηκα τίποτα. Οι παίκτες του Ολυμπιακού είναι επαγγελματίες και δεν έχουν κανένα λόγο να σκοτώσουν τον αντίπαλο. Στην ουσία να φύγουν θέλουν ή αν μείνουν, να πείσουν οτι κερδίζουν δύσκολους αντιπάλους. Οπότε ρίξανε τον ρυθμό κι είπαν στους δικούς μας να παίξουν, να κουνηθούν λίγο και να ισορροπήσουν την κατοχή της μπάλας. Το οποίο και έγινε. Φλύαρα, άναρχα και φοβισμένα. Παντού και πάντα καταλάβαινες οτι η ΑΕΚ δεν έχει παίκτες με φυσικά προσόντα, δεν έχει παίκτες με ψυχικά αποθέματα κι οτι δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον σημερινό αντίπαλο. Εδώ δεν έχεις κερδίσει τον Άρη και τον ΠΑΟ….

Φυσικά οι δημοσιογράφοι θα γράψουν για κάποια αντεπίθεση και για κάποιο μέταλλο αντίστασης. Κι εγώ το είδα αυτό, κι ήταν τσίγκος. Ακόμα κι όταν το σκορ μειώθηκε από πεντακόσιες καραμπόλες. Τίποτα δεν είχε αλλάξει και τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει. Στο τέλος παίζανε κάποιοι Μαχαίρες και κάποιοι Χριστόπουλοι. Στο τέλος έχανε την μπάλα από τα χέρια του ο Τσιντώτας για την τελευταία υποτίθεται επίθεση. Άστα βράστα τα. Ο Ολυμπιακός κάθισε ακίνητος και γέλαγε με αυτήν την ΑΕΚ, που την κατοχή της μπάλας την είχε επειδή αλλάζανε μπαλιές οι αμυντικοί. Μόλις πέρναγε το κέντρο, ήταν αδύνατον να κάνει μια σοβαρή επίθεση ή να πατήσει στην περιοχή.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για κάποιον διασωθέντα σήμερα, θα μπορούσα να μιλήσω για τον Λιβάγια. Άντε και τον Αραούχο, με το ζόρι. Όλοι οι άλλοι χάθηκαν μέσα στον υπόνομο της φουκαραδοσύνης και της μοιρολατρείας. Πιο εμφαντικό παιχνίδι για την ποιότητα του ρόστερ δεν υπήρξε φέτος. Κι αυτά να τα βλέπει ο εγγυητής, που μόλις προχθές αναφωνούσε οτι έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Να βλέπει δηλαδή οτι ομάδα χωρίς παίκτες δεν υπάρχει. Να βλέπει τι έχει κάνει ο Μαρινάκης. Δεν είναι κακό αυτό. Άμα δεν ξέρεις, κάθεσαι κι αντιγράφεις. Αλλιώς βολεύεσαι να λες οτι οι κερκίδες ήταν άδειες λόγω κορωνοϊού.  Συγχαρητήρια λοιπόν στον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα κι ευχαριστήρια που σήμερα δεν είχαμε σκορ πόλο.