Η καλή χρονιά για την οποίαν θα ήθελα να σας ευχηθώ, ξεκίνησε και για την ομαδα μας. Δεν ασχολούμαι με το παιχνίδι του κυπέλλου, το οποίο ούτε καν είδα. Ακόμα βλέπετε δεν έχω καλοσυνέλθει από τις χαμηλότερες κατηγορίες, οπότε το να παρακολουθώ αυτά τα παιχνίδια, δεν μου προσφέρουν κάτι στον αεκτζηδισμό μου. Φυσικά αυτό δεν είναι σπόντα για όποιον θέλησε να το δει.
Αυτό το παιχνίδι είναι μία μέρα, εγώ ασχολούμαι με την χρονιά. Που έφερε έναν παίκτη, τον Κρίστισιτς, που βάσει των όσων ακούμε πρόκειται να γίνει βασικός λίαν συντόμως. Όχι διότι είναι παικταράς όπως βιάζονται μπόλικοι σέσκουλες να γράψουν – ο κάθε παίκτης είναι λαχείο βάσει της οσμής των αποδυτηρίων μιας ομάδας -, αλλά διότι απλά δεν υπήρχε και κάτι καλύτερο στην συγκεκριμένη θέση της ομάδας μας. Δηλαδή σε αυτόν που φοράει το νούμερο 6 ή 8. Οπότε αν ο νέος είναι εξάρι με χαρακτηριστικά προώθησης της μπάλας ή έστω και το ανάποδο, σίγουρα είναι καλύτερος από τον Σιμόες ή τον Γαλανόπουλο.
Το τι ακριβώς θα παίξει σε μας, εξαρτάται από τον παρτενέρ του σίγουρα. Κι εδώ θα κριθεί ο προπονητής : Δηλαδή στο να μην χαραμίσει αρετές του παίκτη λόγω λάθους παρτενέρ ή να μην μεταμορφώσει παίκτη με ταλέντο σε παίκτη εργάτη. Θα τα δούμε αυτά, δεν βιαζόμαστε καθόλου αφού η χρονιά είναι καραχαμένη, αφού το καλοκαίρι θεωρηθήκαμε τρελοί που θέλαμε χαφ κι εξτρέμ, κι αφού πληρώσαμε την εμμονική στάση του εγγυητή, που θεώρησε οτι το champions league, αφού είναι ποδοσφαιρική διοργάνωση, είναι θέμα ψυχολογίας, κι όχι αξίας παικτών ή έστω ποσότητας παικτών που μπορούν να εξυπηρετήσουν τα τρία καρπούζια στο ίδιο χέρι.
Εν πάσει περιπτώσει, η χρονιά ξεκίνησε καλά διότι μια μεταγραφή έγινε. Όπως και σωστά έμεινε ο Μπακασέτας, που πρακτικά κανείς δεν κατάλαβε σε ποιό πράμα είχε θεωρηθεί υπεύθυνος, μαζί φυσικά με τους άλλους δύο. Εγώ τους έβλεπα σταθερά πολύ καλούς και τους τρεις, που τουλάχιστον οι δύο ΟΛΟΣΩΣΤΑ αξίωναν τα ίδια λεφτά με τον Πέτρο κρούγκερ. Αλλά δεν μπορώ να ψάξω να βρω λογική κάπου, αφού οι πάντες αναφέρονται στον ίδιο άνθρωπο, που ακόμα δεν έχει καταλάβει οτι όπως ο Μπάγιεβιτς προπονητικά, έτσι κι αυτός έχει ξεπεραστεί παραγοντικά και διοικητικά. Όπως έχει ξεπεραστεί και ανθρώπινα, αφού μεγαλύτερο μάθημα από τον Σιμόες, δεν πρέπει να του έχει δοθεί. Μιλάω για πιθανά λεφτά που θα παίρναμε, όπως και για την δήλωση οτι φεύγει σαν φίλος. Δεν ξέρω πότε ακριβώς γίνεται ρόμπα ένας παράγοντας.
Και η χρονιά μοιάζει καλή, διότι μπορεί να μείνει κι ο Πορτογάλος – δεν το αποκλείω πλέον παρότι έχει βρει καλύτερα χρήματα – και με μια κίνηση που φυσικά θα προπαγανδιστεί σαν σχεδιασμένη από τον εγγυητή, οτι έφερε το καλύτερο αύριο για την ομάδα μας, κι έστειλε και το μήνυμα και σε άλλους που δεν θα θελήσουν να ανανεώσουν, όσο κι αν δεν μπορώ να βρώ κάποιον τόσο κρίσιμο. Δεν μας νοιάζει αυτό, μακάρι να κάνω λάθος εγώ, και η ΑΕΚ να μου δίνει καλύτερο θέαμα, κι αν είναι δυνατόν και κανά τίτλο. Διότι εγώ, ό,τι και να συμβεί, δεν αλλάζω την θέση μου: Η ομάδα διαλύθηκε εκ των έσω.
Οι επόμενες μάλιστα κινήσεις που πρόκειται να γίνουν, ενισχύουν το καλό της χρονιάς. Αγορά του Οικονόμου μαζί με την ανακοίνωση του γιού του Ρέφικ – μου είναι παντελώς άγνωστος ο απόγονος – είναι πάνσωστες κινήσεις, και για το παρόν , και για το μέλλον. Ίσως να αλλάξανε τα δεδομένα με τις πρόωρες εκλογές, και να ετοιμάζεται μια γενικευμένη επίθεση με μια καινούργια συμμαχία, που φυσικά δεν είναι δυνατόν να γραφτεί. Όποιος όμως παρακολουθεί τα μέσα ενημέρωσης του γαύρου παρέα με τις ισορροπίες στην λίγδα, σίγουρα πονηρεύεται. Προς το παρόν τουλάχιστον.
Τα πράματα λοιπόν, πάνε καλά. Μην κοιτάτε την βαθμολογική θέση, δείτε παραπέρα. Μία πίττα είναι, καλύτερα να χωριστεί στα δύο, παρά στα τρία. Διότι η πολιτική ζωή έχει πάει στην κανονική ποινικοποίηση αλλά και η ποδοσφαιρική έχει πάει σε συμμαχίες πολύ σύντομες και με καμία υπογραφή ή δέσμευση. Τα είδατε στην πρόταση εναντίον του προέδρου της λίγδας, και τα ξαναείδατε μετά στο διαιτητικό δικαστήριο. Και τον γαύρο δεν μπορείς να τον αφανίσεις βέβαια, αλλά τον βορρά μπορείς και να τον ρίξεις σε κατάθλιψη, ειδικά άμα δεν το πάρει και φέτος.
