…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ήταν περίεργες οι μέρες που προηγήθηκαν. Κρατήθηκαν χαμηλοί τόνοι εκ μέρους της ΠΑΕ χωρίς δηλώσεις και γενικά απέφυγαν οτιδήποτε θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Είχαμε μια αποστολή εκτός έδρας με αντίπαλο μια ομάδα που έχει παίξει αρκετά επίσημα παιχνίδια, σε αντίθεση με εμάς που μείναμε στα φιλικά της Ολλανδίας.

Οι αντίπαλοι είχαν ψυχολογία, έδρα και φανατισμό. Η ΑΕΚ έπρεπε να πάρει αποτέλεσμα και να τελειώσει την δουλειά στην Ν. Φιλαδέλφεια.

Η ομάδα ξεκίνησε με την σύνθεση των play-offs και στο τέρμα Στάνκοβιτς.

Στο πρώτο ημίχρονο δεν είχαμε ρυθμό και πολλοί παίκτες έμοιαζαν εκτός αγώνα, όπως ο Πινέδα που στα άκρα χάνει μεγάλο μέρος της δυναμικής του.

Οι Κροάτες με το σπρώξιμο της κερκίδας μας πίεζαν και δεν μπορούσαμε να επιβάλλουμε ρυθμό.

Συμπαθητική ομάδα τελικά, δεν τους περίμενα έτσι. Σαν μια μικρή εθνική Κροατίας.

Σφιχτοί στο κέντρο, γρήγοροι και με καλούτσικη τεχνική.

Η ΑΕΚ στα πρώτα λεπτά ψαχνόταν και “φάγαμε” αρκετές φάσεις, όμως είχαμε σε καλή μέρα τον Στάνκοβιτς και κράτησε το μηδέν. Το γκολ που δεχτήκαμε από μια φάση που ουσιαστικά δεν υπήρχε, ενω τα “σπόρια” του διαιτητή πήγαν ξεκάθαρα στους γηπεδούχους.

Μετά το 55′ έγινε η αλλαγή που περιμέναμε. Ο Ελίασον δεν την πάλευε με το δυναμικό παιχνίδι των γηπεδούχων και ορθώς αντικαταστάθηκε από τον στρατιώτη Αμραμπατ που είχε ξεκάθαρο ρόλο: να κρατήσει μπάλα, να τους νευριάσει, να παίξει ξύλο, να κάνει φάουλ και να δώσει δύναμη μπροστά από τον Σιντιμπέ που κινούνταν σε όλο το γήπεδο.

Από εκείνο το σημείο ήταν λες και κάποιος πάτησε το “play” και η μηχανή πήρε μπρος.

Πήραμε τον έλεγχο του αγώνα, αρχίσαμε να κόβουμε και να κλέβουμε μπαλιές και μετά από ένα τέτοιο κλέψιμο ισοφαρίσαμε με Τσούμπερ.

Ο αντίπαλος κατέρρευσε ψυχολογικά και ήταν ευκαιρία να το γυρίσουμε.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο μπήκαν Αραούχο-Μάνταλος-Πιζάρο και είχαμε καλύτερη κυκλοφορία που απέφερε το γκολ της ανατροπής.

Οι Κροάτες έδειχναν παραδομένοι στη μοίρα τους. Θα μπορούσε να τελειώσει 1-3 ή 1-4 αν δεν είχαν τόσο καλό τερματοφύλακα.

Όμως είναι από τις βραδιές που μπορείς να πεις πως η ΑΕΚ πήρε βαθμούς από το τέρμα της.

Ο Στάνκοβιτς ήταν εκεί όταν η υπόλοιπη ομάδα έψαχνε βηματισμό.

Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε. Ραντεβού το Σάββατο στη Ν. Φιλαδέλφεια.

Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα για την αποψινή νίκη που ήταν κάτι παραπάνω από απλά ποδοσφαιρική.

Θεωρώ ότι είμαστε όλοι σαστισμένοι με τα περιστατικά τα χθεσινά. Σε μια εποχή που ήμασταν έτοιμοι για το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι μας και για να φύγουμε διακοπές, πραγματικά σου κόβεται το κέφι και κάθε διάθεση για οτιδήποτε. Και μοιραία πηγαίνεις στο παιδί που χάθηκε αλλά και σε όλους τους οικείους του, που βρέθηκαν στον Καιάδα από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό λοιπόν που θέλω να εκφράσω στην οικογένεια του Μιχάλη, είναι τα θερμότατα συλλυπητήρια του χώρου αυτού και την ευχή να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι παραδειγματικά. Και τα λέω αυτά ξέροντας ότι δεν έχουν καμία πραγματική αξία. Διότι το παιδί χάθηκε και καμία κουβέντα δεν μπορεί να παρηγορήσει τη μάνα ή τον πατέρα ή τον αδερφό ή τον φίλο.

Τα πραγματικά περιστατικά είναι αυτά που φουντώνουν την οργή ακόμα περισσότερο. Όχι ότι υπάρχει θανατόμετρο, αλλά τέλος πάντων άλλο το να βρεθείς προ εκπλήξεως κι άλλο να έχουν συμβεί εκατό τα εκατό σχεδιασμένες ολιγωρίες. Τυχαία δεν ξηλώνονται τόσοι αξιωματικοί από τον υπουργό. Κι όταν μιλάς για εγκληματική αμέλεια, μοιραία φτάνεις ότι μπορεί και να έπαιρναν εντολές για να μην επέμβουν. Ούτε στα σύνορα με ενεργή την απαγόρευση από την Ουέφα της μετακίνησης των οπαδών, ούτε κι όταν διέσχιζαν όλη την ελληνική επικράτεια.

Και στην Φιλαδέλφεια δεν έφτασαν μόνοι τους. Πού να ξέρουν τώρα οι Κροάτες δολοφόνοι τους δρόμους. Ούτε φυσικά τα όπλα τα είχαν μαζί τους από την πατρίδα τους. Μετά την Αττική οδό, προφανέστατα τους κατηύθυναν οι χούλιγκαν του Αλαφούζου, οι οποίοι και τους όπλισαν βεβαίως, ενώ τους συνόδευσαν και στο έργο της δολοφονίας. Που τυχαία είναι μόνο μία. Έτσι όπως έγινε η επίθεση, θα μπορούσαν να υπήρχαν κι άλλοι νεκροί είτε διότι αμύνθηκαν, είτε σαν παράπλευρες απώλειες. Από τρόμο, από κάποια ξώφαλτση, από τα άπειρα χημικά που έπεσαν. Ήταν τέτοια η ώρα που εκτός από ανά πάσα στιγμή έτοιμους τσαμπουκάδες δικούς μας, υπήρχαν και γέροι με παιδιά καθώς κι απλοί θαμώνες.

Κι όλα αυτά τα ήξερε η αστυνομία. Αλλά κι αν δεν τα ήξερε, άνετα τα έβλεπε μετά την διακριτική παρακολούθηση που η ίδια ομολόγησε ότι έκανε στο κονβόι των δολοφόνων. Και μετά; Μετά λέει τους έχασε. Δηλαδή έχασε 40 αυτοκίνητα μίνιμουμ αν δεχτούμε ότι σε όλα υπήρχαν τέσσερις επιβάτες. Κι άντε και τους έχασε. Δεν φαντάστηκε πού θα πήγαιναν όλοι αυτοί; Υπήρχε περίπτωση να πάνε στο Μοναστηράκι για γκόμενες ; Εδώ μας λέει η αστυνομία ότι μέχρι και για την συνεννόηση με τους χούλιγκαν του Αλαφούζου ήξερε. Και οι κοριοί τι κάνανε; Ήταν κλειστοί λόγω κλιματικής αλλαγής; Και γιατί άργησαν τα ματ να επέμβουν; Πολλά μπορούμε να ρωτάμε και να λέμε. Και να επιτείνουμε το βάσανο. Και πολλά μπορούμε να απαντάμε γυρίζοντας γύρω από την αλήθεια.

Η οποία είναι πάντα μία. Η επίθεση οργανώθηκε από τους χούλιγκαν του παναθηναϊκού. Αυτός τους έχει στο γήπεδο του κι αυτός τους συντηρεί με εισιτήρια και με ό,τι άλλο μπορεί. Αυτός είναι ο θύτης. Και φυσικά δεν θα τον ακουμπήσει κανείς διότι έχει κόσμο, χώρια που ο ιδιοκτήτης του είναι βασικός χορηγός της κυβέρνησης αυτής. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα ούτε ο υπουργός, ούτε καν ο πρωθυπουργός. Από εκεί κι έπειτα υπάρχουν οι δολοφόνοι φασίστες νεοναζί που βρίσκουν καταφύγιο στην ομάδα αυτή ( φυσικά δεν είναι η μόνη )και τέλος υπάρχουν και οι σεσημασμένοι Κροάτες που ήρθαν σε μια χώρα ξέφραγο αμπέλι. Εδώ που ο αστυνομικός είναι τυχαίος. Πρώτα είναι οικογενειάρχης και μετά αστυνομικός. Πού να φτάσει εγκαίρως για να κάνει καταστολή; Να πάθει κάτι;

Θα μπορούσε να υπάρξει πρόληψη. Αυτό κι αν είναι ανέκδοτο στην μπανανία. Τι, διαφωνείτε; Αν λοιπόν διαφωνείτε, θα πρέπει να συμφωνείτε ότι επίτηδες και διατατεγμένα επομένως δεν έγινε η πανεύκολη πρόληψη. Δηλαδή ποια; Ένα μπλόκο στην εθνική οδό. Να υπήρχαν κλούβες με ματ συνέχεια έξω από το γήπεδο. Ας πέφτανε χημικά νωρίτερα αφού μάχη σώμα με σώμα δεν συμφέρει την αστυνομία. Ας υπήρχε μήνυμα του 112 για εκκένωση της περιοχής. Κι όταν η εγκληματική αμέλεια για το κάψιμο ξερόχορτων, μετατρέπεται σε κατηγορία για εμπρησμό από πρόθεση, εδώ δεν καταλαβαίνω γιατί να μην λέω τα δικά μου όταν υπάρχει εγκληματική αμέλεια σε δήθεν επιφορτισμένους για την ασφάλεια των δρόμων, των κατοίκων κ.ο. κ. Και στο φινάλε ρε φίλε, 300 ήταν, δεν ήταν ο Ερντογάν με τσέτες αργά το βράδυ.

Ουστ τσογλάνια δολοφόνοι. Ουστ ανίκανοι που το παίζετε επιτελικό κράτος επειδή φοράτε γραβάτες. Από τύχη ζούμε, το ξέρουμε. Μην μας το φωνάζετε κιόλας.

1) Ο “πετυχημένος”  Χαρδαλιάς -που στη “βάρδια” του τινάχτηκε στον αέρα αποθήκη πυρομαχικών λόγω φωτιάς-προαλείφεται για την Περιφ. Αττικής ώστε να αντικαταστήσει τον “Ζορμπά” Πατούλη που χόρευε ζεϊμπέκικο εν μέσω πυρκαϊών”
– Μα κύριε  πρωθυπουργέ, αυτός είναι ένας πανάρχαιος χορός της φωτιάς” είπε στον πρωθυπουργό.

-Ναι, μόνο που για να σβύσουν οι φωτιές,δεν χορεύουμε τον χορό της φωτιάς, αλλά τον χορό της βροχής του λέει εκείνος. Το άναποδο.

-Συγνώμη κύριε Μητσοτάκη. Εκανα λάθος. Από όταν χώρισα, έχω θολώσει.
-Κακώς. Εγώ αν χώριζα, -ο Θεός με φύλαξε- δεν θα ήμουν πρωθυπουργός σήμερα.

2) Επίσης, προ ημερών  απεπέμφει ο υπ. Προ-Πο γιατί τόλμησε να κάνει μπάνια- εν μέσω πυρκαϊών πάντα- πριν απ’ τον πρωθυπουργό, ο οποίος τέλος να πούμε ότι -αφού προς το παρόν τέθηκαν υπο έλεγχο οι φωτιές -αφού δηλαδή έφτασαν στη θάλασσα- ξεκίνησε επιτέλους τα μπάνια του.
-Ποιος σου είπε Μυταράκη να πας για μπάνιο πριν από μένα; Του είπε εκνευρισμένος απ΄το τηλέφωνο.

-Παρακαλώ κύριε πρωθυπουργέ, το όνομά μου να το προφέρετε με  “η” και όχι με “υ”

-Εχεις δει τη μούρη σου στο καθρέφτη;

-Εχετε δίκιο. Γι αυτό αλλωστε βιάστικα να μπω στη θάλασσα. Ειναι μια ενστικτώδης  πράξη να κρυφτώ απ’τον κόσμο.

-Και ο Κουασιμόδος κρύφτηκε  στο κωδωνοστάσιο, αλλά δεν πήδηξε από το καμπαναριό.Μην ακούω αστείες δικαιολογίες.

-Μα δεν είχα σκοπό να πνιγώ…

-Κακώς. Λοιπόν… Μαζεψε τη ψάθα και τη ξαπλώστρα και μείνε στο ξενοδοχείο. Οταν διαβάσεις απ΄την “Εσπρέσο” ότι: “ο πρωθυπουργός ξεκίνησε τα μπάνια του στο Μαράθι”,τότε και μόνο τότε θα την ξαναπλώσεις την κορμάρα σου στην άμμο. Εχουμε μια σειρά και μια συνέχεια.
Θες να μάθει ο ΄κόσμος ότι τα ντοσιέ που σας έδωσα το 2015 ήταν άδεια;
-Καλώς. Τουλάχιστον μπορώ να κάνω μπάνιο στην πισίνα του ξενοδοχείου;

-Πήγαινε σπίτι σου Μυταράκη

-Μάλιστα κύριε Μυτσοτάκι.

-Αμα σου γαμίσω  τίποτα, θα σου πω εγώ.

Αυτά έγιναν, ως “διορθωτικές” κινήσεις και βελτιώσεις, ώστε να καλυτερεύσει το σύστημα προστασίας των δασών και των περιουσιών.

Καταλαβαίνω απόλυτα που κάποιες φορές οι “έξω” κάνουν τον σταυρό τους και λένε “πως διάολο καταφέρνουν και υπάρχουν ακόμα αυτοί”. Δεν ξέρω. Ισως τελικά ο Θεός της Ελλάδας υπάρχει.
Και δεν είναι άλλος από αυτόν που έφτιαξε και τον υπόλοιπο κόσμο. Οχι. Ο ίδιος είναι. Απλά, από την 7η μέρα και μετά, κάθεται και ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την Ελλάδα.
Οπως μια μάνα ασχολείται “λίγο παραπάνω” με το καθυστερημένο εκ των τέκνων της.

Γι’αυτό και οι χιλιάδες εκκλησίες και μοναστήρια στη χώρα. Δείτε τα όπως τα εκκλησάκια στους δρόμους όπου επισημαίνουν τροχαία δυστυχήματα. Το ίδιο είναι.

Και να ξέρετε. Εμείς είμαστε ο λόγος που δεν έχει γίνει η Δευτέρα Παρουσία ακόμα. Για να γίνει αυτή, θα πρέπει ο Θεός να έχει χρόνο. Και δεν έχει. Φανταστείτε! Δεν βρίσκει χρόνο, Αυτός που τον δημιούργησε.

Γι αυτό και μας δανείζουν συνέχεια. Αποτρέπουμε την Συντέλεια.

Πρόβα τζενεράλε λοιπόν. Για όλους. Για την ομάδα εν όψει Ευρώπης αλλά και για μας εν όψει μπόλικων κριτικών για φέτος. Αυτό όμως που έχουμε, είναι η διάθεση να δούμε την ομάδα. Διότι πιστεύουμε ότι μπορεί να πιάσει ψάρια και φυσικά να επαναλάβει το περσινό νταμπλ σε μια χρονιά που η ιδέα ΑΕΚ, γίνεται 100μ χρονών. Μια διάθεση τόσο διαφορετική σε σχέση με τα τόσο κοντινά χρόνια. Πάμε λοιπόν.

Στην ομάδα σήμερα, χρειάστηκαν δεκαπέντε λεπτά για να συνηθίσει το τερέν, να βρει τα πατήματα της και να ξεπεράσει τον μυϊκό τραυματισμό του παικταρά, που οφείλεται σε κακή προθέρμανση. Μετά το τέταρτο, ήταν η γνωστή ΑΕΚ. Αυτή που καλύπτει χώρους και θέσεις. Αυτή που τρέχει και θυσιάζεται στο γήπεδο. Δουλεμένη όμως για Ευρώπη για όσους βλέπουν λεπτομέρειες. Διότι δεν είχε σήμερα – πρόβα τζενεράλε – το επιθετικό πρεσάρισμα. Είχε το πνίξιμο στον χώρο του κέντρου και είχε μια αριστοτεχνία στην κόντρα επίθεση.

Το σύστημα ήταν το γνωστό. Ας πούμε ρόμβος στο κέντρο ή 4-4-2 ή 4-4-1-1. Ό,τι θέλετε βάλτε. Μέσα θα πέσετε,  αφού οι εναλλαγές θέσεων μπροστά και η τρομερή φυσική κατάσταση μπερδεύουν ακόμα και προπονητές. Δεν είναι και μικρό πράμα να βλέπεις τον Πινέδα αριστερά, αλλά αυτός να καλύπτει όλον τον άξονα και να είναι η πηγή της δημιουργίας. Είναι μιά παγίδα του Αλμέιδα αυτή : Όταν ο αντίπαλος αποφασίζει να ασχοληθεί με τον Μεξικάνο, αυτός πάει αριστερά και στον άξονα ανοίγονται πλέον αεροδιάδρομοι για τους υπόλοιπους.

Ο Βίντα έφυγε πολύ γρήγορα και πλήρωσε τον ναρκισσισμό του, μη κάνοντας σωστή προθέρμανση. Δεν πειράζει. Ελπίζω να μην έχει τίποτα και να γυρίσει γρήγορα. Ό,τι και να πεις για τον Μήτογλου όμως, θα είσαι λίγος. Κολώνα, τεράστιο σέντερ μπακ, που θα αφήσει εποχή. Ούτε και υποψιαστήκαμε ότι έλειπε ο Βίντα. Τόσο αμυντικά, όσο κι επιθετικά. Με πάσα, με ντρίμπλα, ,με ψυχραιμία. Εκπληκτικός, όπως και ο σταθερά καλύτερος του αγώνα, ο Μουκουντί.

Από εκεί κι έπειτα, κι αφού μπήκα στην ατομική κριτική, φυσικά θα σταθώ στους δυό τερματοφύλακες, και  φυσικά θα προχωρήσω στον άρχοντα Χατζησαφί. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αυτόν τον παίκτη.

Τα υπόλοιπα ήταν διαδικασία. Είπαμε, μετά το τέταρτο η ΑΕΚ κυριάρχησε και κατάπιε την Τραπεζούντα. Σκόραρε δυό γκολ πανέμορφα, ισοφάρισε τα κόρνερ που είχε δεχτεί στις στιγμές που έλειπε ή δεν πάταγε καλά ο Βίντα, ή όταν ο Γιόνσον ήταν ο γνωστός αφελής παρέα με τον Ρότα. Κι όταν δεις ξανά το δεύτερο γκολ, τότε θα καταλάβεις τι δουλειά γίνεται στις προπονήσεις. Μιλάμε ότι είδαμε μπιλιάρδο. Τι αντεπίθεση ποίημα, την ώρα που η μπάλα άλλαξε τόσα πόδια σχεδιασμένα, σε τόσο μικρούς χώρους. Αυτή είναι η μπάλα παιδιά. Ξαναδέστε το. Δεν ήταν καθόλου απλό.

Και το τρίτο μας κάπως έτσι ήταν. Όχι όμως τόσο δύσκολο. Υπήρχε μεγαλύτερη απλωσιά. Όμως έμοιαζε. Κι αυτό σημαίνει και δείχνει την δουλειά. Όλοι ξέρουν πού να είναι κι όλοι ξέρουν πού να βρεθούν ή πού να το ψάξουν. Τρίβουμε τα μάτια μας. Ειδικά εγώ σαν παλιότερος, ας πω ότι αυτά τα διαφορετικά πράματα τα είχα πρωτοδεί από τον Φάντροκ και μετά κάπως είδα πάλι νοικοκυρεμένα πράματα από τον Μπάγιεβιτς μετά την δεύτερη χρονιά του. Τολμώ να πω ότι ο Αλμέιδα θα προσεγγίσει τον μύθο της παλιάς ΑΕΚ.

Αυτής της υπερομάδας του Φάντροκ που έγινε χειροπιαστή επί Τσαϊκόφσκι. Ο Αλμέιδα μου θυμίζει τους δυό αυτούς προπονητές σε έναν. Κι είναι και θρασύς με την καλή έννοια : Αγωνιστικά κατουράει τον αντίπαλο. Όπως κατούρησε σήμερα τον Μπακασέτα, ο Σιμάνσκι. Και δεν με απασχολεί που ο ψυχάκιας είναι Αεκτζής. Είναι πολύ μικρός παίκτης για να πουλάει τσαμπουκά στην Τουρκία στον αρχηγό της ΑΕΚ.

Μια ΑΕΚ που είναι έτοιμη για τις μάχες. Μια ΑΕΚ που μας κάνει να μετράμε τις μέρες για να την δούμε παντού. Μέσα κι έξω. Μια ΑΕΚ, που ενώ ετοιμάζεται για τρεις μεταγραφές, μοιάζει παντοδύναμη για την Ελλάδα, ακλόνητο φαβορί για δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ, κι αξιοπρόσεκτη για κάποιον όμιλο στην Ευρώπη ( φυσικά σε όμιλο champions league θέλει ενίσχυση ). Η ΑΕΚ μας, η αγάπη μας. Η ομαδάρα μας.

ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ.

Φυσικά,εκτός από τον Κουλη-που με τα χέρια σταυρωμένα δειχνει ως διευθυντης αποστολών της NASA που παρακολουθει την εκτόξευση της βλακείας- θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία και στον υποταγμένο μαλάκα δίπλα του ,σε σταση μετα χερια πίσω ετοιμος να “υπηρετήσει”- που επίσης χασκογελάει. Δεν ξέρω ποιος εκ των δύο έδωσε πρώτος το “πράσινο φως” στη χασκοβλακεία, αλλά σίγουρα στο φώτο φίνις τερμάτισαν μαζί. Ο τρίτος παρευρισκόμενος,παραδίπλα, σε στάση προσοχής, τους κοιτάζει και έχει μείνει με το αμήχανο ύφος που λέει “αν γελάσω θα γίνω γελοίος, αν όμως δεν συμμετάσχω στο “γλέντι” βλακείας, ίσως έχω πρόβλημα”. Και έτσι έμεινε στη μέση. Σα να κρατάει ενός λεπτού σιγή για τον αδόκητο χαμό της ενσυναίσθησης.

Αξύριστος (ετσι του είπαν οι επικοινωνιολόγοι),για να δείχνει αϋπνος,ταλαίπωρος και ότι τάχα έχει πέσει με τη μούρη στα προβλήματα και ψάχνει για λύσεις νηστικός και ατάϊγος για μέρες.. Σωστό.
Μόνο που η όλη προσπάθεια του “υποστηρικτικού προσωπικού” πάει στράφι,διότι το “αντικείμενο” δεν μπορεί να υπακούσει και να αψηφίσει την φύση του. Δεν καμουφλάρεται επαρκώς. Δεν φτιασιδώνεται. Είναι σα να βαράς γροθιά σε πρόκα.

Το διχως άλλο θα του είπαν: “μην είσαι και πολύ σκυθρωπός και προβληματισμένος,διότι αυτό στην κάμερα μεταφέρει άγχος και στρες στους πολίτες. Δείχνε αισιόδοξος”. “Ο.Κ.” λέει αυτός. Ελα όμως που δεν έχει μέτρο. Ο “Πίνατ” θα ‘έδειχνε περισσότερο ειλικρινής. Σίγουρα αν δείξεις σε ενα σκύλο εικόνες απο καταστροφές πυρκαϊάς, μια θλήψη στα ματιά θα την δεις.
Οχι όμως στον Κυριάκο. Το απόλυτα χαζοχαρούμενο δίποδο σκυλί.

Εμφανίστηκε λοιπόν – ο Κούλης- σε βάση αεροπορίας πυρόσβεσης με ένα χαμόγελο,σα να παρευρίσκεται σε γάμο, ή σε εγκαίνια. Πλήρης αποχαύνωση.
Είναι σα να πετάς ένα ξύλο και να ζητάς από το σκύλο να στο φέρει πίσω. Από τη χαρά του αυτός, τρέχει τόσο μανιασμένα που πέφτει με τη μούρη πάνω στον φράχτη που δεν είδε.
Στη θέση του “Πίνατ” θα του έκανα μήνυση.

Το πρόβλημα λοιπόν του “δίποδου αντικειμένου”-το οποίο έμεινε “νηστικό” και αξύριστο”,είναι-ξανά- οι πυρκαϊές. Σχεδόν παντού. Εκατονταδες χιλιάδες στρέματα καμένα. Απειρα δέντρα κάρβουνο, αλλαγή οικοσυστήματος, χιλιάδες ζώα ψημένα, περιουσίες πάνε στράφι, τοπικές οικονομίες διαταράσσονται για χρόνια…κλπ-κλπ
Επισκέπτεται ο “ταλαίπωρος” αξύριστος λοιπόν βάση Πυροσβεστικής. Και λέει-μεταξύ άλλων- πάντα χαμογελαστός(!!!) στον εκεί-επίσης χαμογελαστό(!)- επκεφαλής: “…εκει, η Δυτική Πελοπόννησος, μας βγάζει πάντα “δουλίτσα”…” (Σημ: εκεί στην Δυτική Πελοπόννησο, η οποία “βγάζει πάντα δουλίτσα”, προ ετών είχαν γίνει κάρβουνο καμια 100αριά άνθρωποι)

Και η απορία-οne more time είναι: Κάνει πλάκα, ή είναι απλά καθυστερημένος; Η απάντηση είναι: Και τα δυό καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Είναι καθυστερημένος. Γιατί ακόμα και πλάκα να θες να κάνεις,για να “ελαφρύνεις” την ατμόσφαιρα, δεν μπορείς και δεν πρέπει, τέτοιες ώρες με τέτοιο πρόβλημα και τέτοιες συνέπειες απέναντι.
Και το θέμα είναι ότι δεν έχει περάσει από κάποια επιτροπή. Πως διάολο παίρνει τόσο μεγάλο επίδομα; Δεν ξέρω.

Φυσικά,δεν πρέπει να είναι σε καλύτερη κατάσταση -σύμφωνα άλλωστε και με τον Πλάτωνα-όσοι συμμετέχουν -δια της προαποφασισμένης ψήφου-στην ανάδειξη των “Κούλιδων” (δεν είναι ο μόνος,να το πούμε αυτό. Εχει μεγάλη “παρέα”,σε όλο το “τόξο”)
Νομίζω ότι τα δάνεια που μας δίνουν οι “έξω”, είναι Εθνικό επίδομα. Αποζημείωση μαζικής πνευματικής καθυστέρησης. Κάθε επίσκεψη που κάνουν στις Βρυξέλες οι “Κουλιδες”, ειναι απλά “επαναξιολόγηση” της κατάστασης, ώστε να συνεχιστεί η καταβολή του επιδόματος.
Και “ευτυχώς” συνεχίζεται. 200 χρόνια τώρα.
Και τα αξίζουμε ρε γαμώτο. Every penny of it.

Υ.Γ : Αν έχετε παρατηρήσει ότι αποτυγχάνουν συνεχώς τα συστήματα επιτήρησης, πυροπροστασίας και δασοπυρόσβεσης,αλλά παρ’όλα αυτά λειτουργούν στην εντέλεια  συνεχώς τα συστήματα εκκένωσης και περισυλλογής ανθρώπων που “εγκατέλειψαν έγκαιρα”, να πω ότι αυτό δεν είναι εντελώς τυχαίο. Δεκάδες πλεούμενα, καράβια και σωστικές λέμβοι,ετοιμα όλα, αναμενουν στις παραλίες την σωστη ώρα στο σωστό μέρος, πριν ακόμα καταφθάσουν οι “έγκαιρα εγκαταλείψαντες” δια του “σωτήριου” 112,  αλλά παράλληλα  ψάχνεις με το κυάλι να δεις πυροσβεστικό αεροπλάνο.
Ολοι φωνάζουν και παραπονιούνται διότι  “δεν υπάρχουν πυροσβεστικά μέσα”, αλλά ΟΥΔΕΙΣ έχει παραπονεθεί ποτέ ότι  δεν βρέθηκε πλεούμενο να τον παραλάβει. Ούτε ένας.
Στις πυρκαϊές, κυρίαρχο ρόλο πλέον παίζει το Λιμενικό και όχι το Πυροσβεστικό σώμα.
Αλλωστε είμεθα χώρα με 13.676  χιλιόμετρα ακτογραμμών. Καμιά πυρκαϊά δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό.
Thank God.

Νάταν η ανία μεημέρι Σαββάτου, που δεν ήξερα τι να κάνω; Νάταν το ότι έμεινα σπίτι και δεν πήγα για κάποια βουτιά; Αστείες δικαιολογίες είναι όλα αυτά. Ήταν η αδημονία να ξαναδώ την ομάδα. Έστω και ατελή. Έστω και λειψή. Χωρίς Γκαρσία και Πινέδα, Γκατσίνοβιτς ( αν κι εδώ έχουμε κάποιο θέμα ). Ναι, να μην κοροϊδευόμαστε. Ήθελα να δω ξανά την ομάδα. ¨Ηθελα να την ξαναφέρω στο μυαλό μου, με μόλις δέκα μέρες προετοιμασία. Κι ο αντίπαλος δεν ήταν και της πλάκας. Οπότε κάθισα και είδα το φιλικό με την Άντβερπ.

Φυσικά δεν θα μπούμε και σε λεπτομερή κριτική ούτε για την ομάδα, ούτε και για τους παίκτες ακόμα. Μια γενική εντύπωση απλά, που στην ουσία την είπε κι ο Αλμέιδα : Το βιβλίο του ντάμπλ έκλεισε και ξεκινάμε πάλι από το μηδέν. Ορθότατη και πολλή επιθετική η δήλωση αυτή. Όπως ταιριάζει σε πεινασμένους αετούς. Κι αυτό το έβλεπες μέσα στο γήπεδο. Στο παλαβό πρεσάρισμα και στο τρέξιμο για την ανάκτηση της κατοχής. Όπως έβλεπες ότι το νταμπλ είχε φέρει μια αυτοκυριαρχία στις πάσες, στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στο πόσο σωστά κρατιούνταν οι θέσεις. Κι αυτό φάνηκε πιο πολύ όταν μπήκαν μέσα οι δεύτερες ενδεκάδες των δυό ομάδων.

Και μπορώ να πω ότι δεύτερη ενδεκάδα ήταν πολλή καλή και σαφώς καλύτερη από αυτήν του αντιπάλου. Άλλωστε αυτή έφερε το σκορ σε τόσο ψηλά επίπεδα. Η κανονική μας ήταν πιο κουμπωμένη, πιο πολύ κάλυπτε χώρους και πιο πολλή άμυνα έπαιξε. Φυσικά λείπανε οι ποιοτικοί χαφ κι η ομάδα έπαιζε με τα δυό εξάρια, όμως μάλλον αυτό προγραμματίζεται εν όψει Ευρώπης. Φάγαμε και κάτι φάσεις, που τις έσωσαν οι Βίντα και ο Στάνκοβιτς, όμως η αντεπίθεση μας έχρισε τον Φαν Βέερτ σκόρερ. Σημαντικό κι αυτό.

Πάντως καταλάβαινες ότι γίνεται δουλειά. Λυσασμένη. Και νοιώθεις ότι ο Αλμέιδα κυνηγάει το champions league. Γι΄αυτό άλλωστε ετοιμαζόμαστε να δούμε τρομερά πράματα : Τον καινούργιο στόπερ, που τα ρεπορτάζ μας λένε ότι είναι πολύ καλός. Τον Πισάρο, που εδώ δεν χρειάζεται ρεπορτάζ. Είναι πολυεργαλείο, είναι παντού μπροστά και κυρίως στα αριστερά, όπου εκεί υπάρχει το θέμα με τον Γκατσίνοβιτς. Τον Πάλμα, που τον ξέρουμε όλοι. Αλλά και τον σέντερ φορ που διακαώς επιθυμούμε.

Παιδιά, τι έχουμε να δούμε φέτος !!! Μπάλα και θέαμα. Μια ομάδα ακόμα πιο δυνατή σε σχέση με πέρσι. Μια έδρα που θα καταπίνει τον αντίπαλο, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Άλλες ενδεκάδες σε Ευρώπη, πρωτάθλημα και κύπελλο. Παιδιά, αδημονώ να ξαναμπώ στο γήπεδο. Αδημονώ να ρίξω την χρεωστούμενη τεσσάρα στην αλογοτροφή. Δεν μπορώ να περιμένω την χρονιά που θα κλείσουμε εκατό χρόνια ιστορίας από την ίδρυση της κανονικής ΑΕΚ, την ώρα που θα βλέπω την κανονική παντοδύναμη ΑΕΚ του 2013. Τι ωραία αισοδοξία, που πόσα χρόνια είχαμε να την αισθανθούμε…

Είμαστε λοιπόν στην τρελή προσδοκία. Τα πάντα είναι έτοιμα για το διπλό μεταγραφικό χτύπημα και για την κλήρωση της Δευτέρας. Να πάρουμε τα χαρτιά και τα μολύβια. Και να ανεβαίνουμε και να πολλαπλασιαζόμαστε σε φιλάθλους και σε τίτλους. Μακριά από τις μιζέριες και τις γκρίνιες. Να βλέπουμε τα λάθη που θα γίνουν με μάτι θετικό, ότι θα διορθωθούν άμεσα κι ότι από αυτά επήλθε μια καλυτέρευση.

ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ

Πήρε το “νταμπλ” λοιπόν ο Σαββατοκυριάκος Μητσοτάκης. Και έκανε και “ροτέϊσον” αλλάζοντας  τα θρανία στους κουμπούρες. Ποτέ δεν ξέρεις. Αν τον πάρεις απ΄τη γαλαρία και τον βάλεις δίπλα στο παράθυρο και τον βαρέσει ο αέρας, μπορεί να του κατέβει καμιά ιδέα.

Και πρόσθεσε και θρανία, άρα και βλακόμουτρα. Μπουλούκια. Είδα φωτογραφία που βγάλανε στα σκαλοπάτια του Κάρφαξ (Μαξίμου)  και τρόμαξα. Σαν ακρίδες στα σπαρτά. Αν μπορούσε θα διόριζε και τον προπάππο του. Απειράριθμοι. “Η πιο πολυπληθής υπουργική σύνθεση” λένε. Ακόμα και από τη Μ Βρετανία, τη Γαλλία την Ισπανία κλπ. Ναι. Αλλά αυτοί δεν βρήκαν τη  Δημοκρατία, την Ιστορία, τη  Φιλοσοφία, τις Διονυσιακές παρτούζες  κλπ. Ισα και όμοια είμαστε;

Πήρε λοιπόν τον Χατζιδάκη-που δεν το δείχνει η φατσούλα του αλλα αντέχει πολύ “ραβδί”-και τον πήγε στο πολύπαθο  Οικονομικώνε. Γιατί άλλαξε τον επιτυχημένο -φανταζομαι, ή όχι;-  Σταϊκούρα δεν το ξέρω.Τον πήγε στο Υποδομώνε αυτόν. Εκει να δεις μάσα. “Αι στο διάολο πια” σου λέει. Που θα κάθομαι να αναγγέλω “market pass”  και βαθμίδες και λοιπες μαλακιες. Βουρ στο ψητό”. Να μη λέμε. Το αξίζει το παιδί. Ασε το Χατζιδάκη να κανει καλα τις “δεσμευσεις” που έχουμε αναλαβει για πλεονάσματα” απο δω και μπρος. Μη τον βλέπεις έτσι. Αυτή η καραφλή  νυφίτσα μπορεί να έχει μεγαλύτερη αντοχή και από μοναχό Σαολίν. Θα χρειαστεί.

Στο Υγείας- ο Θεός να το κάμει- πήγε το παλιό vetex που ακόμα κάνει πολλές δουλειές. Δεν το πετάς. Δεν καθαριζεις και πιάτα βέβαια με δ’αύτο.Αλλα μια τρύπα τη βουλώνεις.Σκατά απο περιστέρια τα μαζεύεις απ’το μπαλκόνι.Τέτοια πράγματα. Χρυσοχοϊδης. Από πυροσβεστήρας έγινε φιάλη οξυγόνου. Εκεί έχει να γίνει το  σώσε στο επόμενο διάστημα. Εχουμε να δούμε και να ακούσουμε όμως ομορφιές. π.χ. “οι πολλοι γιατροί δημιουργούν  άγχος και στρες στον πολίτη”…”η μείωση των ασθενοφόρων συμβάλει στην μείωση της ηχορύπανσης και κατ επέκταση στη βιώσιμη ανάπτυξη”… “θα γίνονται εντατικά τηλεμαθήματα μέσω ιντερνετ αυτοχειρουργικής και εθελοθεραπείας. Αυτό θα πει “πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας” . Θα σε ρωτάνε σε τιποτα βαφτίσια “που ράβεσαι” και συ θα απαντάς: “Στου Rambo”.

Ο “σουπερ-ντούπερ” Πιερακάκης μεταφέρθει στο Υπ Παιδειας.Why παρακαλώ; Δεν ήταν ο.κ.  εκει Κούλη; Τελείωσε το έργο μάλλον. Οτι εφαρμογη κατέβηκε,κατεβηκε. Τώρα θα πάρει σβάρνα τα σχολεία και θα τις δοκιμάζει με  τους μαθητές. Ουάου!

Μηταράκης. Να εισαι αξιωματικός και εχεις χαιρετίσει χρόνια τώρα, τον έναν βλάκα μετά τον άλλον. Θα πρέπει να αποστρατευτείς τιμητικά ως Στρατηγός, μόνο και μόνο για αυτό.
Αυτός λοιπόν  ειναι ο τελευταίος χρονικά  “Ραν-Ταν-Πλαν”. Του έσκασε σκύλος πρώτη μέρα. Πρωτο ταξίδι, έτυχε  σκύλος  απο  κοτσαδόρο. Να μην αναφερθούμε στην ποινή που θα έπρεπε να επιβληθεί στο μουνόπανο που έκανε τέτοιο πράγμα. Να πάμε στις δηλώσεις του “ραν ταν πλαν”. Δηλωσεις υποβαθμιστικές. Σχεδόν απαλλακτικες. Στο όριο του “εντάξει μωρέ,σε ολους μπορει να συμβεί”.

Ειπε :”Αντικοινωνική συμπεριφορά” (το να σέρνεις σκύλο με το αυτοκίνητο  και να τον λειώνεις στην άσφαλτο είναι απλα “αντικοινωνικη συμπεριφορά”) η οποία “δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή” ( η συμπεριφορά). Υπο άλλες συνθηκες δεν ξέρω.Αλλα τώρα όχι. Αργότερα ίσως. Περάστε παρακαλώ με τα απαραίτητα εγγραφα και ισως γινουν αποδεκτά”. Τι λες βρε μαλάκα με χερούλια; Ποια “μη αποδεκτή” και ποια “αντικοινωνική”; ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΠΛΗΡΩΣ τί έκανε το εν λογω κάθαρμα, ή η αναλγησία που επιτελείται πλέον σε κάθε επίπεδο θεωρείται μαγκιά και “ψυχραιμία”;

Πάμε παρακάτω: Ο πρώτος που μάθαμε οτι άλλαξε-πρωτού καν ανακοινωθουν τα ονοματα-είναι αυτός ο στραβοσουγιάς ο Οικονομου, που τον φέρανε στο Υφ. Αθλητισμού. Μα το’πε και ο Μελισσανιδης πριν τις εκλογές: “Κουλη διώξε τον Αυγενακη,σου κάνει ζημιά”. “Βεβαιως” λεει ο Κουλης, στον “απλο καθημερινό πολίτη”. Τον σκούπησε και  έφερε εναν ο οποιος γνωρίζει τόσα από ποδόσφαιρο, όσο ο Αυγενάκης, δια πέντε. “Μα δεν είναι μόνο για το ποδόσφαιρο” θα πεις. “Μα φυσικά” θα σου πω. Αν τον δεις να “ακουμπα” κάτι που να αφορά το ποδόσφαιρο-δηλαδή τους νταβατζίδες του-εμένα να με φτύσεις. Μαλάκας ειναι; Πονηρή αλεπουύ είναι. Αφού τη βλέπεις από το μάτι. Απλά το αυστηρό βλέμα που κράταγε όσο ηταν εκπρόσωπος τυπου της κυβέρνησης και αντιμετώπιζε κάθε μέρα τα παπαγαλάκια που τάιζε ο Πέτσας,τους έκανε τον ζόρικο και τον άτεγκτο. Τώρα που-αναπόφευκτα- θα  “διασταυρώνεται” με τους νταβάδες που ταϊζουν το μαγαζί που τον ταϊζει, να δούμε πως θα  μετατραπεί στο παιδί που μετράει τα άστρα.

Περιβάλλοντος και ενέργειας: Σκυλακάκης. Οτι ακούς. Αυτο ειναι το όνομα. Απο παππου προς παππου. Σκυλί μαύρο. Ηλεκτροπληξία.  Σου λέει “μα για πόσο θα πριμοδοτουμε  εμεις τους Μυτιληναιους” Νισάφι. Παρ’τους εσύ τώρα. Οσο ειχες τις βοηθητικές ρόδες,έκανες βόλτες. Πρεπει να εμαθες πενταλ.. Ωραία, γιατί τωρα θα βγουν οι βοηθητικές και θα πας κόντρα ανηφορο.

Μεταναστευσης και Ασύλου. : Καιρίδης. Αυτη με τα τσιμπουκόχειλα. Ταμαμ. Σα να ρίχνεις Μουσουλμάνο σε καζάνι με ρύζι.

Τον Δένδια, για να μη το έχει στα πόδια του ο Κούλης,τον ξαπόστειλε στο Αμύνης. “Για να σε δω τώρα καράφλα” θα λέει ο Κυριάκος. Στο Εξωτερικώνε έβαλε τον Γεραπετρίτη. Για να υπάρχει κοινή γραμμή. Ορθο. Να μη λέει άλλη τιμή ο ένας και άλλη ο άλλος. Να πουλάμε ακριβά το τομάρι μας.

Εργασίας και Ασφάλισης Γεωργιάδης. Οτι  έφαγες έφαγες. Μπρος στο κατώι τώρα.
Δικαιοσύνης: ΠΑΣΟΚ (οπως και στο Υγείας)   Πολιτισμού Μενδώνη. ΠΑΣΟΚ Ακουνητο. Τροφιμων ανάπτυξης και Λάχανων: Αυγενάκης. Ξέρει από γρασίδι τουλάχιστον. Ασε που το πολύ-πολύ να του πετάξουν ντομάτες και δεν  κινδυνευει να βρεθεί σε χαντάκι.

Επικρατείας ο Σκέρτσος με τη φράτζα (“εχει και κότερο να παμε μια βολτα”) και ο βαριοπούλας  Βορίδης για να αντιμετωπίζει τους ακροδεξιούς που μιλάει και την ίδια γλώσσα για να μη λερώνεται ο Κυριάκος με τέτοιες παρακατιανές δουλειές.

Ναυτιλίας: Βαρβιτσιώτης. Γιατί έχουμε και ένα λευκό λινό πουκάμισο να φορέσουμε το καλοκαίρι να’ούμε. Τουρισμού: Κεφαλογιάννη. Τα ίδια με τον προηγούμενο. Υπουργείο Κρίσης  και αλλαγής κλιματικής λέει και Αποκάλυψης κλπ-κλπ: Κικίλιας. Δηλαδη Τζένη. Τα ίδια με τους προηγούμενους δύο. Λιγο κρασί λιγο θαλασα και το αγγούρι μου. Η αλλιως: “στα αρχίδια μας και δυο αυγά Τουρκίας.Μελάτα”.

Αντε. Καλή σεζόν,καλό θίασσο να έχουμε και καλές παραστάσεις. Οσοι ζήσουμε,θα πληρώσουμε στην έξοδο.

Εννοώ ανομβρία ειδήσεων κιτρινόμαυρων. Διότι αν πάμε στον καιρό, από βροχές αυτός ο Ιούνιος δεν μας έχει αφήσει παραπονεμένους. Ούτε και οι άλλες ειδήσεις φυσικά υστερούν. Διπλές εκλογές, ποιός την χάρη τους; Και τι αποτελέσματα ! Δεν είναι η Χρυσή Αυγή, είναι οι Σπαρτιάτες. Δεν είναι ο Βαρουφάκης, είναι η Ζωή. Α ναι, ήρθε και το μακεδονικό κόμμα κι έδεσε ο μπακλαβάς. Λεφτά υπάρχουν όπως είπε τότε ο φελλός, οπότε ας τα πετάξουμε.

Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Εδώ έχουμε την ΑΕΚ, που μας λείπει ρε παιδιά. Αυτό το πάρτυ στην εξέδρα κι αυτό το θέαμα που βλέπαμε μέσα στο γήπεδο. Να θυμηθούμε τα προγούμενα χρόνια; Της γκρίνιας και της κακομοιριάς. Πότε θα γίνουν οι μεταγραφές; Γιατί αργεί πάλι ο καβούριας, και πόσα άλλα. Πού φτάσαμε; Στο νιρβάνα. Εντάξει, κάποιοι έχουν φτάσει και σε μιά άλλη υπερβολή : Ότι η ΑΕΚ έχει την ομάδα για να παίξει το πρώτο παιχνίδι για την Ευρώπη. Πάντως είμαστε στο νιρβάνα ότι ξέρουν τι κάνουν τόσο σε επίπεδο διοικητικό όσο και προπονητικό. Και μας έχουν πείσει.

Κι αυτό φαίνεται στο αμόκ των εισιτηρίων διαρκείας. Πραγματικά γίνεται χαμός και ξέρω άνθρωπο που προσπαθεί με μέσον να βγάλει εισιτήριο για πρώτη φορά, και μάλιστα χωρίς Ευρώπη ( αυτό το εύσχημο κόλπο για να περαστεί η μοιραία αύξηση των τιμών ). Κι ετοιμάζεται η εταιρεία για ένα ακόμη sold out φέτος και για καινούργια πάρτυ και για μαγικές βραδυές αφού θεωρείται και επίσημα πρώτο φαβορί για εδώ, ενώ υπάρχει και η σιγουριά κάποιων ευρωπαϊκών ομίλων.

Κι έχουμε κι εδώ τον χώρο μας, που καθάρισε από την γκρίνια. Δεν έχουμε λόγο για κάτι τέτοιο. Βλέπουμε ότι οι εξαγγελίες είναι πάνσωστες και στοχευμένες. Δεν είναι και μικρό πράμα να πας για να κλείσεις τον Πινέδα. Να είσαι στο παρα πέντε για τον στόπερ και να κοιτάς κι άλλο χαφ, και σέντερ φορ αλλά κι εξτρέμ. Περιπτώσεις βέβαια που θα ενσωματωθούν αργότερα κι άρα θα έχουμε και πιο πολλά νέα να περιμένουμε. Φυσικά μπορεί να έχουμε και κάποιες πωλήσεις αλλά σχεδόν το αποκλείω εκτός αν το ποσό είναι αστρονομικό.

Οπότε όλα καλά; Έτσι τα βλέπω αυτήν την στιγμή και γι’ αυτόν τον λόγο ανανέωσα κι εγώ το διαρκείας μου ενώ θα αποκτήσω και το αντίστοιχο για την Ευρώπη. Για την οποίαν ήθελα κι άλλα : Ένα δεξί μπακ, ένα τέρμα και μια χαφάρα με κορμοστασιά που να μπορεί να κόβει αλλά και να προωθεί την μπάλα. Ας μην είμαστε όμως πλεονέκτες. Ας έχουμε τον εχθρό του καλού που είναι τι καλύτερο στο μυαλό μας κι όχι στο στόμα μας. Περνάμε περίοδο που έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην διοίκηση και στον προπονητή, που βέβαια έχασε έναν συνεργάτη του αλλά δεν έδωσε κάποια δείγματα ανησυχίας.

Περιμένουμε μάλιστα και κάποιες εσωτερικές βελτιώσεις για κάποιους παίκτες τους οποίους θα χρειαστεί ο Αλμέιδα. Τα παιχνίδια είναι πιο πολλά και η ένταση θα είναι μεγαλύτερη. Όπως και οι απαιτήσεις του κόσμου. Πρόχειρα αναφέρω τον Μήτογλου, τον Σιντιμπέ, τον Βαν Φέερτ, τον Ζίνι, τον Ραντόνια. Γιατί όχι και την πρώτη μεταγραφή μας, τον Πήλιο. Όλα στο μικροσκόπιο κι όλα με την λογική ότι προχωράμε για να χτίσουμε μια τριετία κυριαρχίας με κύριο στόχο το φρέσκο οπαδικό αίμα για την ομάδα μας.

Γιατί να το κρύψω; Ήταν η αδυναμία μου φέτος. Τον είχα ξεχωρίσει από την αρχή, αφού διάβασα για τα γεμάτα κεφάλαια της ζωής του αλλά και τον τρόπο που μάζεψε την γυναίκα του. Έλεγα δεν μπορεί, θάναι και παικταράς. Ξέραμε βέβαια και λίγα ποδοσφαιρικά πράματα κι από πριν, αλλά άλλο να τον βλέπεις μέσα στο γήπεδο κι άλλο να είσαι κολλημένος στην θεωρία. Κι εξ άλλου και πόσα μεγάλα ονόματα δεν έχουν περάσει κι από εμάς κι απλά δεν ακούμπησαν….

Και βέβαια δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Το ότι είναι εν ενεργεία διεθνής και μουντιαλικός μάλιστα, λέει τα πάντα. Εδώ θα ασχοληθώ ( χωρίς να βάλω τις σάλτσες των αποδυτηρίων που πλέον είναι γνωστές ) με την ηγετική φυσιογνωμία του, που κύρια στις δύσκολες στιγμές σάλπιζε την τακτική επίθεση ή την αντεπίθεση, και παρέσυρε τα πάντα ( εδώ είναι και η βασική διαφορά του από τον Γκαμάρα χωρίς να επιχειρώ σύγκριση τεχνική, ξαναλέω ). Κι έχω καταγράψει τις επτά ( 7 ) κορυφαίες στιγμές του, που θα της πάω όσο μπορώ χρονολογικά.

1. Πρώτος γύρος και παιχνίδι εναντίον του ΠΑΟΚ. Θυμάστε την αρχοντική σπρωξιά στον Αουγκούστο; Ισοπαλία ήταν ακόμα κι υπήρχε στον αντίπαλο αυτή η διάχυτη ατμόσφαιρα μιας κουραδομαγκιάς. Η μπάλα έχει σταματήσει να παίζεται και γίνεται μία κοκκορομαχία κάπου στο κέντρο προς την περιοχή μας κι ακριβώς μπροστά στον Λουτσέσκου. Η σπρωξιά είναι χωρίς φόρα και μάλλον είναι ένα χτύπημα στο στήθος του άλλου με τις παλάμες. Τύπου, έλα ρε μαλάκα κάνε μας την χάρη τώρα εδώ μέσα. Ο αντίπαλος όχι μόνο πήρε το μήνυμα αλλά νομίζω δεν ακούμπησε ξανά την μπάλα. Φυσικά το μήνυμα εστάλη και σε όλη την ομάδα μας.

2. Ισοφάριση στη Νίκαια. Ξεγραμμένο παιχνίδι δεν το λες φυσικά, όμως είχε δυσκολέψει πολύ λόγω των συνθηκών και του χρόνου. Απέναντι σε κατενάτσιο. Φυσικά ήταν κυρίαρχη η ΑΕΚ όμως είχε και μία δυστοκία. Ο Κροάτης σάλπισε την ορμή για την νίκη με εκείνη την κεφαλιά , νομίζω σε χτύπημα κόρνερ ή πλαϊνού φάουλ.

3. Ένα βήμα μπροστά έκανε ο άνθρωπος στην Φιλαδέλφεια κι έβγαλε τον Μπακαμπού εκτός πεδιάς ( offside ). Παιχνίδι με τον ΟΣΦΠ και φυσικά η αντεπίθεση ήταν θανατηφόρα για την ομάδα μας αφού όλοι ήταν μπροστά κι ο Βίντα από την άλλη μεριά. Το βήμα αυτό ήταν βήμα παγκόσμιου παίκτη απλά. Ούτε να κινηθεί προς τα πίσω ζητώντας από τον Αθανασιάδη να κάνει έξοδο κι αυτός να πάει προς το τέρμα, ούτε κάτι άλλο σε πανικό. Θύμισε κίνηση καρατέκα που απλά αποφεύγει το χτύπημα. Μπορώ να το θεωρήσω το βήμα αυτό σαν την κορυφαία στιγμή του κι ας μην έχει ποδοσφαιρική χάρη σαν τα σούπερ τάκλιν του.

4. Στα καλά καθούμενα έχει φάει γκολ η ΑΕΚ στο τηγάνι από έναν ανύπαρκτο αντίπαλο που έπρεπε να χάνει με πολλά από το πρώτο ημιχρόνιο. Εντάξει έχει αρχίσει κι ανεβαίνει κι απειλεί ξανά αλλά δεν υπάρχει και μεγάλο αποτέλεσμα. Ο Βίνταρος είναι αυτός που παίρνει το πέναλτυ ανάμεσα σε ένα μπ[ακ και τον Πασχαλάκη. Πέναλτυ ξεκάθαρο μεν αλλά κάποιοι το έχουν αμφισβητήσει ενώ οι δυό αντίπαλοι του ούτε καν διαμαρτύρονται. Θέλετε λοιπόν να μην είναι; Ας πούμε ότι δεν είναι. Ο Βίνταρος το κερδίζει μαγευτικά αφού ούτε καν το var δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Θυμίζω ότι πήγε ξεκάθαρα για το πέναλτυ αφού με την πορεία που είχε πάρει,  δεν θα ήξερε τι να κάνει την μπάλα. Αυτός πήγε για να κερδίσει την παράβαση. Άλλο ένα δείγμα σπάνιας παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ευφυίας και κλάσης.

5. Στο ίδιο παιχνίδι νομίζω απειλείται ο Σιμάνσκι με δεύτερη κίτρινη κάρτα, την οποίαν διεκδικεί από τον διαιτητή ο Φορτούνης. Ο Βίντα είναι πάλι παρών. Μπαίνει ανάμεσα στους δυό παίκτες αλλά και στον διαιτητή και δημιουργεί την θεωρία του χάους. Θυμίζω ότι εδώ δεν υπάρχει var, αφού μιλάμε για κίτρινη κάρτα απλώς. Ο Βίντα την αποτρέπει ενώ σηκώνει ψηλά τον Φορτούνη με το ένα χέρι ( η φωτό που κοσμεί το άρθρο ). Είναι η στιγμή που θύμισε τον Μανωλά με τον Νινιάδη. Με μία διαφορά όμως : Η φάση είναι στο τηγάνι κι ο Φορτούνης δεν είναι νάνος. Είναι η στιγμή που στέλνει το μήνυμα σε όλη την κιτρινόμαυρη τηλεοπτική κερκίδα για τα γαμήσια. Τα οποία τα είδαν δια ζώσης οι οπαδοί του θρήνου που ήταν στο τηγάνι και ψάχνανε την μαγκιά της τρούμπας. Απλά ο Βίντα ( φυσικά δεν είναι ο μόνος ) αναρωτήθηκε τι σόι μαγκιά υπάρχει στην τρούμπα που όποιος ήθελε κι όποτε ήθελε, πήγαινε κι εκσπερμάτωνε.

6. Θυμάστε μήπως την προβολή στο Χαριλάου !!! Είναι σε μία αντεπίθεση του Άρη, σε εκείνο το χρονικό διάστημα που ο αντίπαλος είχε ισοφαρίσει κι έβγαινε με αξιώσεις για κάτι παραπάνω. Πάλι μιλάμε για την αφελή ΑΕΚ και πάλι μιλάμε για μία φυσιογνωμία που ούτε κρύφτηκε, ούτε είχε χάσει την θέση ή το μυαλό του. Είναι η κάλυψη της μιάς γωνίας από τον Αθανασιάδη κι ελαφρώς πιο δεξιά από τον Βίνταρο. Με το σώμα του προς τα αριστερά και το πόδι του προς τα δεξιά. Τι να λέμε; Πάλι για παγκόσμια ενέργεια. Πλέον μας έγινε συνήθεια.

7. Τελικός κυπέλλου. Λόγω του αρχιμαλάκα Ρότα, το παιχνίδι είναι εν κινδύνω ανά πάσα στιγμή. Φυσικά η ΑΕΚ έχει γλυτώσει και φυσικά έχει αμυνθεί όσο μπορούσε καλύτερα με τις αλχημείες του Αλμέιδα. Κι είμαστε κάπου στο 75 λεπτό που η πίεση έχει χτυπήσει κόκκινο. Θυμάστε άραγε την ηγετική επέλαση που κάνει ο Βίνταρος; Παίρνει την μπάλα από την περιοχή, φυσικά δεν ασχολείται καν με τα παιδάκια που συμπληρώνουν την δεκάδα για να πασάρει, περνάει το κέντρο με ντρίπλες και προσποιήσεις, και κάπου στο αντίπαλο μισό, ανατρέπεται. Πέρασε τρεις ή τέσσερις, δεν θυμάμαι ακριβώς. Αυτό που πέρασε ήταν η σκέψη του ΠΑΟΚ για ισοφάριση, δίνοντας του να καταλάβει ότι ρε φίλε, τώρα βγήκα εγώ από την περιοχή μου και βγήκα καυλωμένος για το ντάμπλ. Ήταν θέμα λίγων λεπτών να πάρει κι ο Αλμέιδα λίγο θάρρος κι ο Φερνάντες να σημειώσει το δεύτερο γκολ.

Πολλά μπορώ να πω ακόμα, αλλά δεν χρειάζεται. Όποιος είδε, είδε. Για την προσωπικότητα του παίκτη και για την συνεχή άρνηση του να συμβιβαστεί. Ο παίκτης που απλά συλλέγει τίτλους την τελευταία πενταετία. Και που θα το κάνει και για έκτη χρονιά, όπως φαίνονται τα πράματα. Ο παικταράς που μπόλιασε την ΑΕΚ με το πνεύμα του μαχητή και του νικητή. Αυτός που έσπρωξε τον Μάνταλο να καταλάβει μπάλα ( περισσότερα συντόμως ). Αυτός που ήταν η βάση για να γίνονται οι επιθέσεις και το επιθετικό πρεσάρισμα. Αυτός που κοίταζε τους αντιπάλους κι απλά γέλαγε. Αυτός που είχε στην αγκαλιά του τον Μόντριτς να πανηγυρίζει κάποια πρόκριση στο μουντιάλ….αν το είδατε κι αυτό.

Ο  ΒΙΝΤΑΡΟΣ

Άλλο είχα στο μυαλό μου να γράψω, άλλο προέκυψε. Και μάλιστα πολύ θλιβερό. Έμαθα κι εγώ στα ξαφνικά ότι ο φίλος μου Γιώργος, ο γεννημένος την ίδια ημέρα με εμένα με διαφορά μια δεκαετία και στο ίδιο μαιευτήριο, αποφάσισε να ανοίξει τον Φίλαθλο των ουρανών παρέα με τον Σιέμπη, τον Μπαζίνα, τον Καίσαρη και τον Παρασκευά. Θα είναι ένα άκρως εντυπωσιακό έντυπο, όπως τρομερό θα είναι και το Καφενείο των φιλάθλων που είναι σίγουρο ότι θα κολάσει και αγγέλους.

Ο Γιώργος ξεκίνησε την καριέρα του σαν ιατρικός επισκέπτης. Στην φαρμακοβιομηχανία Upjohn, την σημερινή Βιανέξ β. Ήταν ένας πωλητής καλός αλλά το μυαλό του πετάριζε. Στα τρία τρελά πάθη του : Το τσιγάρο ( κυριολεκτικά ουδέποτε ήπιε αλκοόλ ), τον τζόγο και τις γυναίκες. Και κάπως έτσι τον ανακάλυψε ο Καραγιαννίδης ( ο Ροζέ Βαντίμ της δημοσιογραφίας κατά τον Γιώργο )και τον έμπασε στο ιστορικό τημ της δημοσιογραφίας. Τον Φίλαθλο και το Στάνταρ 13άρι. Και κάπως έτσι έγινε και γνωστός στην Ελλάδα και τράβηξε την απογείωση του με ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, έντυπα και διαφημίσεις.

Ολόκληρο βιβλίο μπορεί να γράψει κάποιος για τον Γιώργο. Ανάλογα σε ποιό πάθος ήταν κι αυτός στην παρέα του με τον Γιώργο. Θες γυναίκες; Η πρώτη του γυναίκα ήταν η μις Ελλάς 72 με την οποία και απέκτησε τον γιό του. Η δεύτερη γυναίκα του ήταν η Ευγενία, καμιά εικοσαριά χρόνια νεότερη του, με την οποίαν απέκτησε την κόρη του Σταυρούλα, που αποτέλεσε και τον τελευταίο έρωτα της ζωής του. Φυσικά κανένας γάμος δεν στέριωσε αφού το πάθος του δεν τον άφηνε σε ησυχία.

Όπως και ποτέ χρήμα δεν στέριωσε πάνω του. Θες ιππόδρομο, θες μπαρμπούτι, θες απλά κόκκαλα, θες ρουλέτα ή παπά; Κάπου κρυμμένος εκεί κοντά, κυρίως σε παράνομες λέσχες κοντά σε σπίτια για το ξεχαρμάνιασμα, ήταν κι ο Γώγος. Ο άνθρωπος που έβγαζε από τα ρούχα του τον Κολοκοτρώνη όταν ουδέποτε έστελνε στην ώρα του τα κομμάτια του. Ο άνθρωπος που για να γράψει ένα κομμάτι, χρειαζόταν ένα πακέτο τσιγάρα.

Γι’ αυτό και θέριεψε στην παλιάς κοπής δημοσιογραφία. Που αν δεν την πούμε έτσι, θα μπορούσαμε να την πούμε άναρχη, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, μια διαφορετική σχολή δημοσιογραφίας που ήταν καθηγητής χωρίς κανένα μαθητή, και που σήμερα έκλεισε. Κανείς δεν μπόρεσε να τον μιμηθεί ή να τον αντιγράψει. Ναι αγαπητοί φίλοι και φίλες. Διότι ήταν αυθεντικός, απλός και ωμός. Ήταν αδύνατον να μπει σε κανόνες κι ήταν αδύνατον να του υπαγορεύσει κάποιος τι να πει. Ήταν μπεσαλής κι αυθόρμητος όσο δεν πάει. Μπροστά σε οποιονδήποτε κραταιό ή οποιονδήποτε τραμπούκο ή χούλιγκαν.

Βρεθήκαμε ζωντανά πρώτη φορά σε κάποιο στούντιο στο Μπουρνάζι. Θυμάμαι την ΑΕΚ με Παθιακάκη και Νάβας, που είχε χάσει με 4-0 από τον οσφπ. Δυό κουβέντες είπαμε πριν την εκπομπή και μετά χαμός. Και στην τηλεόραση για δυό χρόνια και στο ραδιόφωνο για άλλα τρία. Όλα αυτά παράλληλα με την εφημερίδα φυσικά, σε ατέλειωτες συναντήσεις σε ταβέρνες, μπουρδέλα, καταγώγια μουσικά αλλά και σπίτι μου. Η γυναίκα μου έμεινε κάγκελο όταν την πρώτη φορά της ζήτησε νερουλίτα να πιεί κι αυτή έψαχνε να βρει τι ποτό ήταν αυτό.

Ένας γνήσιος συναισθηματικός άνθρωπος, που όποτε μπορούσε, βοηθούσε τον οποιονδήποτε. Ουδέποτε προσποιητός, πάντα με το τσιγάρο και το χαμόγελο στα χείλη και φυσικά με την γλωσσοπλασία του. Με κύρια τρέλα τα αυτοκίνητα ( έχετε φτάσει ποτέ στην Δράμα σε τρεις ώρες; ) κι ειδικά την M3 και πολύ μετά την μπάλα. Για την οποίαν μπάλα δεν απέκτησε ποτέ ιδιαίτερες γνώσεις και πιο πολύ έψαχνε το ψυχογράφημα των οπαδών, των παραγόντων και των αθλητών. Οι γνώσεις που απέκτησε πιο πολύ στον Αλέφαντο οφείλονταν, παρά στον ίδιο.

Όπως και να το κάνεις όμως, ήταν μια cult φυσιογνωμία της δημοσιογραφίας που απέκτησε φανατικούς φίλους, ελάχιστους εχθρούς ως γνήσιος αντιοπαδός – ο ίδιος ήταν οπαδός του Απόλλωνα – αλλά το κυριότερο ήταν ότι όπου και να βρισκόταν, ουδέποτε πέρναγε απαρατήρητος. Ήταν θα μπορούσα να πω ο Γκουζγκούνης του κλάδου και ένα αξιαγάπητο ρεμάλι που δεν το χόρταινες. Και που ουδέποτε νιαούρισε για τον μεγάλο σταυρό που κουβάλησε τόσα χρόνια για τον γιό του κι αργότερα για την δεύτερη γυναίκα του. Διότι ήταν άνδρας πάνω από όλα, με το Α κεφαλαίο, που μπορεί να μην άφησε κείμενα για παρακαταθήκη αλλά άφησε στυλ και τρόπο αντιμετώπισης που ακούμπησε όλο το αθλητικό κοινό της μπάλας και μόνο αυτής.

Δεν χρειάζεται νομίζω να γράψω κάτι άλλο περισσότερο. Δεν θα ήθελε ούτε ο ίδιος, που ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ στα τελευταία του με τον καρκίνο. Έζησε την ζωή του όπως αυτός ήθελε, ρούφηξε όποια ομορφιά της ήθελε κι έκανε του κεφαλιού του. Φεύγει γεμάτος κι ανεβαίνει επάνω ίσως με διάθεση να γίνει διάβολος με αγγελικές πράξεις ή άγγελος με διαβολικές. Το σίγουρο είναι ότι τον αναμένουν με προσδοκία όλα εκείνα τα τέρατα που έφεραν την επανάσταση στα αθλητικά έντυπα.

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΩΡΓΑΡΕ