Καταλαβαίνω οτι δεν υπάρχει κέφι. Σάμπως έχω εγώ; Σχεδόν δύο η ώρα και ξεκινώ να γράψω την κριτική. Σε κάτι που δεν κατάλαβα. Σε κάτι που διψούσα να δω. Σε κάτι που περίμενα. Σε κάτι που με γάμησε. Σε κάτι που κανονικά, δεν θα ασχολιόμουν άλλο.

Ναι ρε παιδιά. Εδώ είναι το προηγούμενο κείμενο μου. ” ΜΙΑ ΑΕΚ ΑΠΑΙΣΙΑ “, έλεγα. Την ώρα που οι τίποτες γράφανε για την στατιστική της πάσας μεταξύ Βίντα και Τσούμπερ ή για τον Πινέιδα ή για το τρομερό πρέσινγκ που άσκησε η ομάδα ψηλά και σκότωσε την Λαμία. Μπούρδες παιδιά.

Και σήμερα ήρθε ο Βόλος. Χωρίς προπονητή. Και τι έκανε; Τίποτα. Έκατσε πίσω, έσφιξε κι έψαξε μια αντεπίθεση. Την βρήκε με ένα τυχερό ή υψηλής ικανότητας σουτ ( δεν θέλω να αδικήσω τον σκόρερ ) και μετά άραξε και πήρε σχεδόν περίπατο ένα διπλό. Πραγματικά περίπατο αν εξαιρέσω την απόκρουση του αγώνα του αντίπαλου τερματοφύλακα κάπου προς το τέλος του πρώτου μέρους, που όμως είναι αναμενόμενο η επαρχιακή ομάδα να κάνει και κάτι τέτοιο.

Η κερκίδα μανούριαζε. Για τον διαιτητή Παπαδόπουλο, που είναι γνωστός πράγματι. Θέλετε να είναι βαλτός ή θέλετε να είναι ανεπαρκής; Διότι δεν έβγαλε πιο πολλές κίτρινες ή διότι έκοψε τον ρυθμό ή διότι δούλεψε ελληνικά. Τα ακούω όλα. Δεν έχω πρόβλημα. Ρε υπάρχει Αεκτζής σήμερα, που θα πεί οτι ο Παπαδόπουλος δεν άφησε την ΑΕΚ να κερδίσει; Φυσικά και υπάρχει, όμως δεν θα τολμήσει να το γράψει δημόσια διότι θα μιλάμε για ανεγκέφαλο. Να ορίζουμε την σημερινή κριτική.

Η ΑΕΚ πού ήταν; Τι προετοιμασία είχε κάνει; 3-5-2 με τις παραλλαγές για να παίξει μια ομάδα που είχε ένδεκα παίκτες πίσω από την σέντρα; Αλήθεια ρε παιδιά; Δηλαδή στην λεωφόρο μεθαύριο, τι θα παίξει; Μιλάμε για μια ομάδα ρεντίκολο. Μια ομάδα που δεν είχε ούτε αρχή ούτε τέλος αλλά έχουμε κι άλλες λεπτομέρειες. Είπαμε στο γήπεδο ήμασταν.

Και λέμε τα προφανή. Κορυφαίοι και σήμερα οι Τζαβέλας, Βίντα και Γιόνσον – ακόμα και σε λάθος θέση. Παίζαμε άμυνα για να έχουμε αυτούς κορυφαίους; Όχι. Δεν ξέραμε τι παίζαμε. Τι είδα εγώ; Οτι οι παίκτες δεν ακούν τις επιλογές του προπονητή. Αρνείται Ο Τσούπερ, αρνείται ο Άραμπαντ, αρνείται ο Γκατσίνοβιτς στο water break να πάει να ακούσει. Μαζί με αυτά είναι κάκιστος ο Πινέιδα κι ο Αραούχο, τι θέλετε να περιμένουμε;

Τα είδαμε και τα ακούσαμε; Τον Μελισσανίδη να μουτζώνει τον Παπαδόπουλο και τον Μάνταλο να γίνεται αλλαγή. Είδαμε και τον Πογιέτ. Παραδίπλα. Το έλεγα στην διάρκεια του διαλείμματος. Πάρτονα για το δεύτερο μέρος. Την ώρα που ο Αλμέιδα ακύρωνε τον εαυτό του πολλαπλώς. Ο Γκατσίνοβιτς δεξί εξτρέμ;  Μετά από λίγο στο κέντρο και μέσα ο Ρότα. Τι είναι αυτά ρε; Θες μπακ τελικά ή δεν θες; Και καλά από τα δεξιά. Από τα αριστερά σου είχε βγάλει τα μάτια ο Τσούμπερ; Γιατί να μην ήταν μέσα ο Μοχαμαντί;

Ξέρετε λίγα μπορώ να πω, διότι όταν τα πάντα είναι λάθος, τι να πρωτοδιορθώσεις; Και δεν μιλάμε για λεπτομέρειες. Μιλάμε για ουσία. Διότι το παιχνίδι χάθηκε σήμερα, και απόλυτα δίκαια, από προπονητικά λάθη. Είναι αστείο να βλέπεις μια ομάδα χωρίς πλάγια μπακ, είναι αστείο να βλέπεις επιθετικούς να σπαταλιώνται για ανάσχεση, είναι αστείο να βλέπεις το δεξί στόπερ να είναι εξτρέμ. Και είναι αστείο ακόμα. Διότι στην λεωφόρο και με ένα στοιχειώδες overlap του μοναδικού στην πτέρυγα, δεν ξέρω τι θα δούμε. Και τι θα μετρήσουμε βεβαίως.

Και για να τα πάμε ήρεμα, ας ρωτήσω : Γιατί παίζει ο Σιμάνσκι αμυντικό χαφ και όχι ο Γιόνσον; Γιατί πρέπει να πατάει στην αντίπαλη περιοχή ο Γιόνσον κι όχι ο Πολωνός; Γιατί έρχεται ο Βίντα μπροστά κι όχι ο Χατζησαφί; Υπάρχει τακτική που γέρνει προς τα δεξιά; Πώς ακριβώς θέλει το γκολ ο Αλμέιδα; Με σέντρα ή με πάτημα περιοχής; Υπάρχει κάποιο σέντερ φορ στην περιοχή; Υπάρχει κάποιο πλάτος στην ανάπτυξη της ομάδας όταν ο Βόλος κάνει συμφόριση στον άξονα του κι εσύ πηγαίνεις σαν χάπατο να κάνεις διάσπαση από εκεί;

Παιδιά, μια ΑΕΚ χωρίς καμία αρχή, μέση και τέλος. Μια ΑΕΚ που δεν ήξερε πώς να αναπτυχθεί και τι να ζητήσει από το παιχνίδι. Μια ΑΕΚ βραχυκυκλωμένη από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια ΑΕΚ αντιπαραγωγική. Διότι ναι, μπορείς και να χάσεις. Αλλά ρε φίλε, δεν μας απασχολεί το αποτέλεσμα. Παίξε κάτι. Μην μας τσαμπουνάς νεωτερισμούς ή ό,τι θες και πίστωση χρόνου διότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι αλλιώς. Μην μας δουλεύεις κιόλας. Τον Βόλο είπαμε να κερδίσεις. Αυτή η ομάδα θα κέρδιζε κάποιαν άλλην ομάδα από πρωτάθλημα που δεν είναι αλλιώς;

Σύνελθε Αλμέιδα. Άλλαξε τακτική. Την πτέρυγα την παίζουν φουλ μπακ κι όχι επιθετικοί. Που έχουν μπροστά τους εξτρέμ, αν δεν είναι φουλ. Στο κέντρο παίζουν οι χαφ και οι στόπερ δεν κάνουν παιχνίδι. Νωρίς είναι βέβαια αλλά όχι για την διοίκηση. Που πρέπει να ξεσκονίζει βιογραφικά. Διότι δεν ήταν σήμερα θέμα παικτών.  Ήταν οτι ο Αλμέιδα δεν ξέρει τι του γίνεται. Και δεν έχει την γενναιότητα να αλλάξει στην διάρκεια του αγώνα. Την τακτική του ή να κάνει αλλαγή τον δικό του παίκτη. Ξύπνα αλμέιδα, δεν μπαίνει μέσα ο Αλμπάνης, οιύτε ο Γκαρσία είναι κεντρικός. Ξύπνα ρε πούστη μου. Με τον Βόλο έπαιζες.

Τόσοι πολλοί κακοί παίκτες; Αδύνατον. Κάτι άλλο φταίει. Εύχομαι να είναι μόνο η τακτική. Αλλιώς, κλάφτα Χαράλαμπε.  Κι είναι τόσο απλό το ποδόσφαιρο. Τέσσερα μπακ θέλει, τρία χαφ και τρεις επιθετικούς. Και θέλει να είσαι και γυμνασμένος. Δεν ήρθες κι από τον Άρη ρε συ Αλμέιδα. Από την Αργεντινή ήρθες το μπουρδέλο σε ένα άλλο μπουρδέλο. Άσε τις πουτάνες στο σαλόνι όπως τος βρήκες, δεν χρειάζεται να τις στοιβάζεις. Αν διαλέξει κάποια ο πελάτης, θα σου την ζητήσει να την κατεβάσεις από την ντάνα και να περπατήσει. Τον έντεχνα τεντωμένο κώλο λόγω στοίβας, δεν τον τρώει πια ούτε μέλος της θύρας 7. Άντε μαλάκα που έδωσες και συνέντευξη για την ψυχοθεραπεία….

Καλημέρα σε όλους και όλες. Περνάω την τελευταία ραχάτικη εβδομάδα μέχρι την Πέμπτη που ξεκινούν οι υποχρεώσεις μου, κι ελπίζω μία από τις τελευταίες με υπομονή για την ΑΕΚ. Όχι, δεν γκρινιάζω που το γήπεδο δεν είναι έτοιμο. Άλλωστε σας το είχα γράψει και πριν από κανά μήνα, οτι δεν υπάρχει περίπτωση να ετοιμαστεί στις ημερομηνίες που λέγανε. Γιατί τις λέγανε; Πολύ απλά διότι πρόκειται για Έλληνες ηλίθιους. Πράγματι δεν θέλανε να κοροϊδέψουν τον κόσμο. Και επιμένω πάνω σε αυτό. Απλά ο ηλίθιος δεν μπορεί να δει την πραγματικότητα.

Γιατί όμως υπομονή; Για την ολοκλήρωση των μεταγραφών και μόνο. Στο γήπεδο θα μπούμε, δεν το συζητώ. Ομάδα όμως θα έχουμε; Παίκτες θα έχουμε; Αυτό είναι το κρίσιμο αυτήν την στιγμή και τίποτε άλλο. Ούτε η αρπακτική πολιτική της εταιρείας με τα ελάχιστα διαθέσιμα εισιτήρια που θα βγαίνουν, ούτε η ανακοίνωση του Καραλή για την τίμια σχέση του εγγυητή με τον κόσμο. Αυτά είναι για τα καφενεία κι όχι για τον χώρο εδώ. Που παρεπιπτόντως να το πω κι αυτό : Επειδή θα βρίσκομαι σταθερά στο γήπεδο σε κάθε αγώνα, οι κριτικές των παιχνιδιών (για εντός έδρας μιλάω) θα αργούν ελαφρώς να βγουν. Και φυσικά δεν θα έχουν πια την μορφή του χωρισμού των δύο ημιχρόνιων.

Είδαμε όλοι την ομάδα στην Λαμία. Και είδαμε όλοι μια ομάδα για τα μπάζα. Μια ομάδα που άνετα θα κυνήγαγε το σκορ και κανείς δεν ξέρει τι διάολο θα γινόταν αν η Λαμία δεν ήταν στο μπλοκ μας. Δεν ασχολούμαι με την φάση που προηγηθήκαμε αντί να φάμε το γκολ. Η φάση ήταν εντελώς τυχαία και βγήκε μετά από απανωτά λάθη του αντιπάλου, που ήταν σοκαρισμένος. Αυτό αποδεικνύεται από την νωθρή και ασύνδετη παρουσία της ΑΕΚ για τριάντα λεπτά. Το είδαμε ευτυχώς γραμμένο παντού.

Ας αφήσουμε όμως το σκορ. Σε αυτήν την έδρα και με αυτόν τον αντίπαλο, η ΑΕΚ ακριβώς τι προετοιμασία είχε κάνει; Να μπει και να περιμένει; Να μπει και να εκμεταλλευτεί την φυσική της κατάσταση; Να μπει και να διαβάζει θριάμβους για τον Αραούχο; Ίσα που την γαμήσαμε αν μια ομάδα περιμένει σωτηρία από έναν παίκτη. Πουθενά δεν είδα ΑΕΚ να πνίγει τον αντίπαλο, πουθενά δεν είδα κάτι σωστό σαν στήσιμο και σαν τακτική. Απεναντίας είδα έναν Αλμέιδα τρομοκρατημένο με χιλιάδες λάθη.

Δεν κατάλαβα γιατί έπαιξε αμυντικό χαφ ο Σιμάνσκι αντί του Γιόνσον. Δεν κατάλαβα γιατί οι πτέρυγες παίζονται από επιθετικούς κι όχι από πλάγια μπακ. Σε παιχνίδι με περισσότερη ένταση, οι επιθετικοί δεν χάνουν ενέργεια όταν γυρνάνε τόσο πίσω για άμυνα;  Δηλαδή έβγαλαν μάτια οι Άραμπαντ και Τσούμπερ και δεν το είδα; Δεν κατάλαβα γιατί ο Βίντα δεν έπαιξε αριστερά και δεξιά ο Μήτογλου. Δεν κατάλαβα γιατί ο Γκατσίνοβιτς λογίζεται για τα δεξιά κι όχι για το κέντρο. Και τέλος δεν κατάλαβα αυτήν την παρουσία του Μάνταλου πάλι. Τι είναι ρε αυτά; Θα μου πεις δεν έχει άλλους παίκτες.

Ε αυτό λέω. Οτι περιμένω τις μεταγραφές. Θέλουμε μίνιμουμ κάποιον δεξιά και κάποιον για την επίθεση. Και στόπερ και χαφ θα ήθελα, αλλά ας μην γίνομαι και πλεονέκτης. Ας έρθουν αυτοί οι δύο τουλάχιστον μπας και μπορέσουμε κι έχουμε κι έναν πάγκο πιο αξιόπιστο από αυτόν που βλέπουμε. Με ταχύτητα, με πληρότητα και με γνώση των θέσεων που θα κληθούν να παίξουν. Με την προσθήκη του Γαλανόπουλου φυσικά για όσο μπορεί να παίξει.

Άντε αστέρια μου, κουνηθείτε. Τα κάνατε ρόιδο με το γήπεδο και τις πλατφόρμες επιβεβαίωσης για τα εισιτήρια, όπως και με τον Πλάνιτς , μην ξαναφτιάξετε την περσινή ομάδα.

Καλή σεζόν να έχουμε και μακάρι η είσοδος στο νεο γήπεδο να συνδυαστεί με κούπα.

Πρώτο παιχνίδι της σεζόν και μας “έπεσε” ένας από τους ευκολότερους αντιπάλους που είχε και 6-7 απουσίες λόγω Covid.

Ο Αλμέιδα προτίμησε τον σχηματισμό με τον οποίο κατέβαινε στα φιλικά, δηλαδή με 3αδα στην άμυνα κάτι σαν 3-5-2 με Μάνταλο-Αραούχο επιθετικό δίδυμο.

Στο πρώτο μισάωρο η ομάδα ψαχνόταν, οργανωτικά λίγα πράγματα και επιθετικά κάποιες ημιτελείς προσπάθειες του Τσούμπερ.

Ενα μπέναλτ που κέρδισε η Λαμία μας θύμισε τα παλιά και σκεφτόμουν πως ακόμα δεν αρχίσαμε και θα ξαναζήσουμε το ίδιο έργο, όμως ευτυχώς το μπέναλτ το στείλανε στο δοκάρι και κάπως αναθαρρήσαμε. Με την Λαμία παίζαμε, διάολε..

Αυτό που άλλαξε σε σχέση με πέρυσι είναι πως η φετινή ΑΕΚ είναι ομάδα που όταν χάσει τη μπάλα πέφτει στον αντίπαλο και πιέζει για να την επανακτήσει.

Κάπως έτσι ήρθε το πρώτο γκολ με τον Αραούχο, μετά από πίεση και λάθος της αντίπαλης άμυνας. Όπως ήταν φυσικό μετά το πρώτο γκολ έφυγε το ψυχολογικό βάρος από τους παίκτες, λύθηκαν τα πόδια και άρχισαν να βγαίνουν κάποιοι συνδυασμοί και ευκαιρίες, χωρίς κάτι το σοβαρό.

Στο β’ ημίχρονο η πίεση συνεχίστηκε και ο Αραούχο πέτυχε το 2ο προσωπικό του γκολ και ολα έγιναν πιο απλά. Η Λαμία παρέδωσε πνεύμα, η ΑΕΚ πέτυχε και 3ο γκολ με τον Πινέδα και μέχρι το τέλος του παιχνιδιού ο Αλμέιδα έκανε αλλαγές αφού δεν υπήρχε λόγος να ταλαιπωρηθούν περισσότερο οι βασικοί μας παίκτες.

Αποστολή εξετελέσθη χωρίς τις δυσάρεστες εκπλήξεις που κρύβουν οι πρεμιέρες.

Για μένα η ομάδα χρειάζεται: 2 πλάγιους μπακ (αριστερά/δεξιά) ποιότητας Αραούχο, τουλάχιστον 1 εξτρεμ ακόμα και φυσικά επιθετικό.

Υ.Γ: Δε γίνεται να αφήνεις τον Γκαρσία πάγκο και να μου βάζεις τον Μάνταλο δεύτερο φορ. 3 σέντερ μπακ λες και παίζαμε με την Ρεάλ? Σαφώς πιο μαχητική η φετινή ΑΕΚ, όμως δε μπορεί να τα περιμένεις όλα από έναν Αραούχο.

Πάει η πρώτη εβδομάδα των διακοπών, που τολμώ να πω οτι ήταν σούπερ. Πολύ ξεάγχωτες και πολύ ενδιαφέρουσες. Κύρια διότι πήγα σε μέρη που δεν τα είχα ξαναδεί. Φυσικά εντυπωσιάστηκα από την Μονεμβασιά, την Βλυχάδα, τον Γέρακα και το Κυπαρίσσι. Όπως και από το Λεωνίδιο και τον Φωκιανό. Αλλά μετά, ο δρόμος μου με έβγαλε στην Μονή απέναντι από την Αίγινα, όπως και στην Απόνησο στο Αγκίστερι. Απίστευτα νερά και πολύ ωραία μέρη, δίπλα στην Αθήνα ρε φίλε. Και να μην έχω πάει;

Και φαίνεται οτι δεν έκανα μόνο εγώ διακοπές αλλά και η εταιρεία. Φύλλο δεν κουνήθηκε μεταγραφικά και μέχρι και κάποιοι ρεπόρτερ της ΑΕΚ γκρίνιαξαν. Κυρίως για τον στόπερ. Τι να πω; Τίποτα. Μιλάμε οτι έχει χαθεί η λογική πλέον της προετοιμασίας αλλά και του φορμαρίσματος μιας ομάδας. Αλλά αυτό είναι και δεν αλλάζει. Και δεν μιλάμε μόνο για εμάς αλλά για όλες τις ομάδες. Γιατί γίνεται αυτό; Μπορείς να εξηγήσεις κάτι το παράλογο; Όχι.

Μπορούμε όμως να πούμε μερικά πράματα. Φαίνεται οτι κατσικώθηκε το 3-5-2, είτε έτσι είτε με παραλλαγές. 3-1-4-2 ή 3-1-4-1-1. Μακάρι να πιάσει και να είναι η πρώτη επιτυχία του Αλμέιδα. Βάσει φιλικών, ευχαριστημένοι είμαστε. Και θα είμαστε ακόμα πιο χαρούμενοι όταν θα έρθει ένα κεντρικό στόπερ ( που τέτοιο ψάχνουμε ), ο εξτρέμ κι ο δεύτερος επιθετικός. Μεγάλο ερωτηματικό παραμένει αν θα τα καταφέρει ο Τσούμπερ με όλη την πτέρυγα ή αν σοβαρευτεί ο Γκαρσία κι ο Μαροκινός. Αυτά όμως θα τα δούμε στο γήπεδο.

Είναι παράξενη χρονιά πάντως. Με ένα πρόγραμμα ψιλοκαλό αλλά που κανείς δεν ξέρει τι σόι αλλαγές θα προκαλέσει η διακοπή για το Μουντιάλ. Της πάνε βέβαια της ΑΕΚ οι παραξενιές αφού κι αυτή παράξενη είναι. Της πάει και το σύστημα αυτό, όπως και θα της πάει και το νέο γήπεδο. Ειδικά αν το πουλί ανεβεί στην σκεπή.

Γενικά έχω μια αισιοδοξία. Μπορεί νάναι επειδή χαλάρωσα και πέρασα καλά. Μπορεί νάναι επειδή τα δυό πρώτα παιχνίδια δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και σίγουρα θα έχουν γίνει πράματα. Μπορεί νάναι επειδή είναι πολύ νωρίς για γκρίνιες, αν και συνήθως από τέτοια εποχή τις πιάναμε. Φέτος δεν τις έχουμε διότι βλέπουμε τα μέχρι τώρα θλιβερούς αντιπάλους, μια οργανωμένη δουλειά στην ομάδα, μια αποφασιστικότητα για προσθήκες και μια διάθεση να πάμε ξανά, άλλη μια εβδομάδα διακοπές. Την Κέα έχω διαλέξει από αύριο, στην οποίαν δεν με έβγαλε ποτέ ο δρόμος μου.

Να χαιρόμαστε τους Παναγιώτες, τις Μαρίες και τις Δέσποινες.

Έφτασε η ώρα της απόδρασης. Σήμερα Σάββατο αναχωρούμε για κάποιες διακοπές. Ένα δεκαήμερο αυστηρά, αφού δεν υπάρχει δυνατότης για παραπάνω. Κάτι όμως είναι κι αυτό για να σε βγάλει κάπως από την ρουτίνα. Ο προορισμός ακόμα είναι άγνωστος αφού θα χρησιμοποιηθεί το αυτοκίνητο. Η βασική κατεύθυνση είναι προς Πελοπόννησο.

Και χθες, μετά το κλείσιμο της εταιρείας, ήταν τέλεια η ιδέα φίλου να δούμε το φιλικό παιχνίδι της ομάδας παρέα. Και περάσαμε ένα πολύ όμορφο βράδυ, γνήσια αεκτζήδικο, αλλά και χωρίς μανούρες ή περίεργα σχόλια. Μας έπεισε η ομάδα πλήρως κι αρχίσαμε τα όνειρα : Αν είχαμε κι εκείνον, αν είχαμε και τον άλλον, πού άραγε θα φτάσει η ομάδα; Καιρό είχαμε να λέμε τέτοια.

Διότι είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμο, ότι γίνεται δουλειά στις προπονήσεις. Από φυσική κατάσταση δεν ξέρω, αλλά από όλο το σύνολο έβλεπες ένα σχέδιο. Σχέδιο αμυντικής λειτουργίας με ένα πρεσάρισμα ασφυκτικό σε όλο το γήπεδο αλλά και σχέδιο οργανωμένης επίθεσης. Ξέρανε όλοι πού να πάνε την μπάλα, πότε να αλλάξουν την πλευρά, πότε να κατέβουν από τον άξονα, και πότε από τα πλάγια. Ήταν ένα θέαμα πολλά υποσχόμενο ειδικά όταν θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τακτοποιημένη ενδεκάδα που σίγουρα θα έχει κάποιους πυλώνες αλλά και ομοιογένεια.

Ακόμα δεν μπορούμε να πούμε οτι ο Σιμάνσκι θα παίζει εκεί, οτι ο Τσούμπερ θα έχει όλη την πτέρυγα ή οτι ο Γκαρσία θα μετατοπίζεται στο κέντρο της επίθεσης ή οτι ο Γκατσίνοβιτς θα φεύγει από τον χώρο της δράσης του. Θα φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο ο Βίντα, θα έρθει κι άλλο φορ και ο Μαροκινός θα προσαρμοσθεί περαιτέρω. Πολύ καλά κάνει ο Αλμέιδα και δοκιμάζει και πειραματίζεται. Και το βλέπεις ότι δεν είναι στα κουτουρού. Διότι κι όταν γίνονται δέκα αλλαγές, η ομάδα ακολουθεί το ίδιο διδαγμένο πλάνο.

Το σίγουρο είναι οτι η ομάδα γέμισε εκεί που πραγματικά πονούσε : Στο κέντρο. Απέκτησε επιλογές, διαφορετικά χαρακτηριστικά, ταχύτητα και μπαλαδοσύνη. Μεγάλο κέρδος το απελευθέρωμα του Μάνταλου, τόσο στους διαδρόμους όσο και στο περιβραχιόνιο του αρχηγού, που όλη η ΑΕΚ του ζήταγε τα πάντα. Το δε κέντρο θα γίνεται ακόμα καλύτερο όταν κάποιοι θα κάτσουν στον πάγκο για να μπουν οι πυλώνες που θα θεωρούνται βασικοί, αλλά αυτοί όταν θα έρχονται σαν αναπληρωματικοί, θα φρεσκάρουν την ομάδα και θα μπορείς να λες ότι έχεις βάθος.

Μην λέμε πολλά. Είναι σαφής η δουλειά που κάνει ο προπονητής αλλά είναι ακόμα πιο σαφής η αφομοίωση που γίνεται. Κι είναι ορατό το ότι η ομάδα παίζοντας ακόμα και με αυτό το 3-5-2, προσφέρει θέαμα. Δεν κουράζεσαι ρε παιδί μου. Θα μου πεις πάλι οτι φιλικό ήταν. Τα πάντα είναι σε εξέταση και συμφωνώ. Δεν μπορείς όμως να μην συμφωνήσεις στο συνεχώς βλέπεις μια βελτίωση. Και μια συνεχή παρότρυνση από τον πάγκο. Επίσης βλέπεις και κάτι άλλο : μια οικογενειακή φλόγα.

Υγ. Φυσικά κι εγώ δεν ήξερα για το περιστατικό με τον ηλίθιο στο νέο γήπεδο. Μιλάω για τον ηλεκτρολόγο που έβαψε τα πάντα κόκκινα και μάλιστα έβγαλε και φωτογραφία. Μιλάμε για ηλίθιο που μόνος του έδωσε τον εαυτό του κι ήταν τυχερός που τον ανέλαβε μόνο η Original. Ηλίθιο διότι εξ αιτίας του ο Μελισσανίδης απέλυσε όλο το συνεργείο ( διότι δεν φανέρωνε ποιος τον έβγαλε φωτογραφία ) κι άρα κάποιοι άνθρωποι έχασαν μεροκάματα.  Γι αυτό είπα από την πρώτη στιγμή οτι το πουλί δεν πρέπει να κάθεται εκεί αλλά ψηλά στην σκεπή.

Με τη ΓΡΙΝΙΑ χτυπάει ένας τρομοκράτη της πένας

Το δεύτερο φιλικό κάθισα και το είδα. Ήταν μια εβδομάδα έντονης επαγγελματικής και κοινωνικής δραστηριότητας με εξόδους κάθε βράδυ. Την Παρασκευή πλέον είχα βαρέσει μπιέλα, οπότε όντας μέσα, τι ωραιότερο από το να δω αυτό το φιλικό με τα τέσσερα εικοσπεντάλεπτα, που δεν κατάλαβα ακριβώς τι προσέφεραν, αλλά δεν βαριέσαι τώρα.

Φυσικά δεν πρόκειται να γίνει πάλι καμία κριτική, αφού η ομάδα σαφώς και δεν είναι πλήρης ενώ σίγουρα μπαίνει στον λογαριασμό και κάποια κούραση. Αυτά τα δυό στοιχεία είναι και τα πρώτα συμπεράσματα. Η ομάδα πίσω, παρότι ο προπονητής σκαρφίζεται παράξενες τακτικές και χρησιμοποιεί και παράξενους παίκτες, είναι γυμνή. Και είναι γυμνή πολλαπλώς : πρώτον δεν υπάρχουν τα στόπερ που θεωρητικά θέλουμε – άλλη μια πατάτα έγινε ξανά με αυτόν τον Πράνιτς – και δεύτερον δεν υπάρχουν τα πλάγια μπακ. Μιλάω για την αρχή του φιλικού.

Δεν γίνεται ρε φίλε να έχουμε φουλ μπακ τον Τσούπερ και τον Γκαρσία. Δεν περπατάει αυτό το πράμα, χώρια που σπαταλιούνται και δυνάμεις χρήσιμες για την επίθεση. Δεν γίνεται να βγαίνει ο Μήτογλου στην γραμμή σαν πλάγιος στόπερ, που όπως όλοι είδαμε με μια απλή πασούλα όλη η εστία μας ήταν εκτεθειμένη. Πολύ με κούρασε το πρώτο δεκάλεπτο που η ΑΕΚ ήταν νωθρή και έπαιζε σχεδόν επάνω στην τελική της γραμμή. Και κάπως έτσι έφαγε και το γκολ εν΄β γλύτωσε άλλο ένα στο καπάκι. Καμία βελτίωση εγώ προσωπικά δεν είδα. Δηλαδή αν σε ένα ντέρμπυ στο τέταρτο χάνεις 2-0, τι θα κάνεις μετά;

Θα μου πει κάποιος αυτά που είδαμε στο κατόπιν. Που πράγματι άρχισε η ΑΕΚ να πρεσάρει και να προσπαθεί να φτειάξει κάποια επιθετική οργάνωση, αλλά πάλι εγώ έβλεπα συνωστισμό και φλυαρία, χώρια την διστακτικότητα στην τελική προσπάθεια με την μοναχικότητα του Αραούχο μπροστά. Εν πάση περιπτώσει υπήρξε μια βελτίωση αλλά όχι αυτά που διαβάζουμε σήμερα στα μέσα. Κι έχουν εξήγηση κι αυτά : Αν η ΑΕΚ κατέβει με τέτοιες τακτικές, απλά δεν έχει εναλλακτικό χαφ για κάποια αλλαγή. Πάλι τον Χατζησαφί θα φωνάζουμε; Μάνταλος και Πινέδα απλά δεν μπορούν να συνυπάρξουν, ενώ δεν είδα κανένα κομπιούτερ στο παίξιμο του Γιόνσον. Εντάξει μπορεί η μέρα να μην ήταν καλή.

Ο Τσούμπερ λοιπόν ήταν στα ρηχά επιφορτισμένος με όλη την πτέρυγα ενώ ο Γκαρσία κατώρθωνε να είναι περιτριγυρισμένος από τρεις παίκτες. Από τα πλάγια λοιπόν λίγα πράματα και σχεδόν όλα από τον άξονα. Που απέδωσαν όταν η λίγια ολλανδική ομάδα άρχισε να εμφανίζει σημάδια κούρασης κι αυτή. Και μπορεί το αποτέλεσμα – που δεν έχει σημασία ξαναλέμε εκτός αν έρθει καμία συντριβή – να ανατράπηκε, αλλά δεν είναι εικόνα αυτή. Πρώτον τα πάντα σαν αποτέλεσμα ατομικών λαθών των αντιπάλων και δεύτερον τόσες χαμένες ευκαιρίες στο τετ α τετ κι  ειδικά κι αφού είχαν γίνει οι αλλαγές και η ομάδα ήταν  πιο τακτοποιημένη.

Τι θέλω να πω. Οτι η ομάδα θέλει άμεσα τις πρσθήκες της και χρειάζεται ακόμη πιο πολύ δουλειά. Οτι δεν είδα κάποιον αυτοματισμό ή κάτι καινούργιο. Οτι η ομάδα ανεβαίνοντας ψηλά για να πρεσάρει, ήταν εξαιρετικά ευάλωτη πίσω. Οτι τα στόπερ πρέπει να αποκτηθούν χθες, μπας και συμμετέχουν σε αυτό που πάει να φτειαχτεί. Νωρίς είναι βέβαια ακόμα αλλά καλό είναι να ξέρουμε τι βλέπουμε και να προσέχουμε αυτό που μας σερβίρουν οι κονδυλοφόροι. Ποιά αυταπάρνηση και ποιά μαχητικότητα; Με τον Απόλλωνα της Ολλανδίας παίζαμε….

Είδα το πρώτο φιλικό; Για να είμαι ειλικρινής, είδα το πρώτο ημιχρόνιο μόνο. Βλέπετε ήμουν στη Λήμνο για τετραήμερο κι ακούγοντας οτι όλη η ομάδα θα άλλαζε στο δεύτερο μέρος, είπα να μην ασχοληθώ. Μάλλον έχασα βάσει αυτών που διάβασα. Δηλαδή έχασα τον Πινέδα αλλά δεν πειράζει. Η ακρογυαλιά ήταν μάλλον καλύτερη ανταμοιβή πρόσκαιρα και η αναμονή για την έκπληξη του μέλλοντος, ακόμα πιο ανοιχτή.

Φυσικά δεν θα πούμε τίποτα για συμπεράσματα ή για την δουλειά του προπονητή. Αυτά είναι αστεία πράματα τόσο για την εποχή όσο και για την ομάδα που ακόμα είναι κολοβή σε διάφορες θέσεις. Αφήνω στην άκρη αυτά τα περίεργα που διαβάζουμε οτι η Γκενκ έπαιζε στο γήπεδο της, οτι ήταν η πρόβα τζενεράλε της και λοιπά. Διότι ας υποθέσουμε οτι είχαμε χάσει. Θα λέγαμε διαφορετικά; Όχι βέβαια. Μην ξεχνάμε το πέναλτυ που έπιασε ο Αθανασιάδης.  Η περίοδος αυτή είναι μόνο για τον προπονητή που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει το ρόστερ. Αυτό εξ άλλου φάνηκε όταν ξεκίνησε με 3-5-2 ( μας το λέγανε 3-1-4-2 ) και προχώρησε με κανονικό 4-3-3.

Συμπεράσματα λοιπόν όχι, όμως κάποιες παρατηρήσεις μπορούν να γίνουν. Με πρώτη και καλύτερη αυτή την ένταση που έβγαλε ο Αλμέιδα και που νομίζω οτι μεταδόθηκε κάπως και στο τερέν. Αυτό φαινόταν από την αλληλοκάλυψη και την αγωνιστική διάθεση. Θα μπορούσα να πω και από κάποιον αλτρουϊσμό μεταξύ των παικτών αλλά ας μην το κάνουμε και μελό. Μπορεί αυτά να οφείλονταν και στο πρώτο φιλικό παιχνίδι. Σίγουρα όμως η ένταση μεταξύ των αντιπάλων δεν οφείλεται εκεί. Εκεί μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιο λατίνικο μεταλλάκι που σίγουρα είναι προϊόν του χαρακτήρα του προπονητή. Θέλει βέβαια κάποια προσοχή αυτό για την συνέχεια.

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αναβάθμιση του κέντρου. Οι δυό παίκτες που ήρθαν θα είναι χρήσιμοι αλλά ήταν ήδη στοιχεία που έλειπαν από την ομάδα. Μια ομάδα που εύχομαι να μην μείνει μόνο σε αυτούς διότι θα έρθουν και τραυματισμοί και κάρτες και κούραση. Όμως την δουλειά τους την έκαναν : εφάρμοσαν τις εντολές του Αλμέιδα και έσφιξαν τις γραμμές. Έβγαλαν επιθετικό πρεσάρισμα, κοντινές πάσες με ακρίβεια και ταχύτητα. Δεν τα είχαμε αυτά πέρσι.

Θετικό είναι επίσης οτι πάμε για την μεταγραφή του πρώτου στόπερ αλλά με μια σημειολογία. Οτι η ομάδα κατέβηκε να παίξει με αυτούς που ήδη διαθέτει κι άρα δεν έχουμε κάποιον παροπλισμό με το καλημέρα για να παίξει ο καινούργιος. Οπότε ο Αλμέιδα βλέπει και τι μπορεί να πάρει από καποιον που δεν θα λογίζεται σαν βασικός, αυτός θα βλέπει οτι κάπως υπολογίζομαι και φυσικά η ομάδα σταδιακά θα ισχυροποιείται σε μια θέση που δεν χρειάζεται και τόση τακτική. Χημεία χρειάζεται, όχι όμως τακτική.

Αργά λοιπόν πάμε , όμως σταθερά. Πολύ σημαντικό ρε παιδιά αυτό, όπως και η επιστροφή του Μαροκινού στην προετοιμασία. Όπως και οι αλλαγές των συστημάτων που δείχνουν οτι το ψάχνει ο προπονητής στην κατεύθυνση της ομαδικής τακτικής αλλά κι αυτών που θα κληθούν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους ρόλους στο παιχνίδι ανάλογα με τον αντίπαλο. Εγώ μόνο θετικούς οιωνούς βλέπω αυτήν την στιγμή και χαίρομαι διότι είχα γίνει συνώνυμο της γκρίνιας. Και θάταν κρίμα να γκρινιάζαμε από τώρα. Ας έχουμε γεμάτες τις μπαταρίες για αργότερα ( πλάκα κάνω ).

Άμα ήταν κάποιος προπονητής που είχε ξαναδουλέψει στην χώρα μας ή έστω και στην Ευρώπη, δεν νομίζω οτι θα είχε κάποιος ενδιαφέρον για να διαβάσει την συνέντευξη του. Είτε διότι τα λόγια του είναι copy paste από προηγούμενες θητείες είτε διότι τα έργα είναι γνωστά. Εδώ όμως έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση. Κι ενώ πάντα μου την σπάει να διαβάζω συνεντεύξεις αθλητών ή τεχνικών, το είδα αλλιώς. Και το είδα έτσι διότι όπως και να το κάνουμε, ο Αλμέιδα είναι το φετινό μεγάλο στοίχημα της εταιρείας.

Η γενική μου εντύπωση ήταν αυτή του ενθουσιασμού. Με την έννοια οτι ο άνθρωπος είναι προσγειωμένος. Φάνηκε οτι έχει ακτινογραφήσει καλά το υλικό της ομάδας, οτι έχει προσδιορίσει τις θέσεις που πονάμε και οτι δεν χρειάζεται καν να συναντηθεί με τους κομμένους. Αυτό δείχνει μια νοοτροπία όχι συμβιβαστική, άσχετα αν φανερώνει και μια παρορμητικότητα που βεβαίως έχει να κάνει με την εθνικότητα του αλλά και με την κουβέντα οτι προπονώ όπως όταν έπαιζα ή όπως εγώ ζω.

Φυσικά το κυρίαρχο στοιχείο ήταν οτι θέλει κι οτι πρέπει να πετύχει. Οτι θέλει να βάλει μια σφραγίδα στην ομάδα, που θα κινείται στην οργάνωση, την αυτοθυσία και την ένωση. Με απόλυτη γνώση οτι ο κάθε παίκτης παίζει πρώτιστα για τον εαυτό του, οπότε η δουλειά του προπονητή είναι να ενσωματώσει τα ατομικά χαρακτηριστικά κάτω από μια στοιχειώδη ομαδική λειτουργία. Με δυό αποτελέσματα : είτε της αποτυχίας οπότε θα έχουμε την απόλυση του είτε τη επιτυχίας που στην ουσία έκρυβε έναν μακρινό στόχο, που λέγεται πρωτάθλημα.

Κουρασμένοι βέβαια είμαστε από τις συνεχείς αποτυχίες στο θέμα προπονητή, οπότε μπορεί να πιάνουμε απλώς τα μαλλιά μας για να έχουμε να ελπίζουμε σε κάτι. Δεν το αποκλείω κι αυτό, όμως ρε παιδί μου, σου έβγαζε μια θετικότητα όλη αυτή συνέντευξη. Ένα πάθος πλανιόταν στον αιθέρα, μια ορμή και μια θετική αύρα. Να πιστέψεις κι εσύ αφού το πιστεύει κι αυτός. Δεν ήτα νερόβραστα τα λόγια του, ούτε και οι κινήσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, στις οποίες όπως είπε κι ο ίδιος, είναι δικές του επιλογές. Δεν είναι και μικρό πράμα αυτό. Το να είναι σε συνεχή επαφή με τους μεταγραφικούς στόχους ή ακόμα και να συζητάει μαζί τους.

Δηλαδή δεν είναι μόνο το οτι είδε οτι δεν είχαμε καθόλου κέντρο κι άρα σωστά ξεκίνησε το χτίσιμο από εκεί, αλλά είδε οτι η ομάδα δεν είχε ούτε καν διάθεση, ούτε καν μίνιμουμ ψυχολογία. Το πόρωμα λοιπόν ξεκινάει στους παίκτες πριν καν έρθουν στην ομάδα και στην συνέχεια αναλαμβάνουν τα λόγια του μετά τις προπονήσεις. Με πολύ φιλικές σχέσεις αλλά με μπόλικο επαγγελματισμό. Και με αρκετή δόση δικής του προστασίας που του την προσφέρει το επιτελείο του.

Θεωρίες βέβαια είναι όλα αυτά και θα πρέπει να δούμε την εικόνα στο γήπεδο. Συμφωνούμε πέρα για πέρα. Το ίδιο ισχύει άλλωστε και για τους παίκτες. Όμως σαν πρώτο δείγμα φάνηκε θετικό. Διότι όπως βασιζόμαστε στην θεωρία για να λύσουμε κάποια άσκηση, έτσι και τώρα θα μπορούμε να μετρήσουμε τις προγραμματικές αυτές δηλώσεις βλέποντας την διάθεση της νέας ομάδας. Άσχετα με τα πρώτα αποτελέσματα κι άσχετα με το τι νέο έχει διδαχθεί. Παραμένουμε στην θετική κατεύθυνση λοιπόν….

Με έβγαλε ο δρόμος μου στην Νέα Φιλαδέλφεια. Για την φορολογική μου δήλωση πήγα, σε πολύ κοντινό στο γήπεδο γραφείο. Την ώρα που κατεβαίνανε τα διάφορα στοιχεία και κυρίως την ώρα που έπεσε το taxis, βούτηξα τον λογιστή μου και κάναμε μια βόλτα στο γήπεδο. Στους έξω χώρους εννοείται και κύρια εκεί που είναι αυτό το πουλί.

Ένα τεράστιο εργοτάξιο είδα. Η υπογειοποίηση μου έμοιασε σχεδόν έτοιμη τουλάχιστον από την μεριά του γηπέδου. Ο μεγάλος περίπατος φυσικά δεν υπάρχει αλλά αυτό είναι μία λεπτομέρεια. Έτσι όπως είδα την ιστορία, θεωρώ οτι ο δρόμος θα παραδοθεί πολύ σύντομα και θα λήξει επιτέλους αυτή η τεράστια ταλαιπωρία των οδηγών. Τα πράγματα όμως για το γήπεδο δεν μοιάζουν τόσο ρόδινα.

Τα μπετά έχουν σηκωθεί, το σκέπαστρο είναι έτοιμο κι εντυπωσιακό, όμως…Πίνακες ηλεκτρονικοί; Ο αγωνιστικός χώρος; Οι χώροι υποδοχής των αθλητών και του κόσμου; Και δεκάδες άλλα, που δεν χρειάζονται χωριστή αναφορά. Για τα διαρκείας μόνο να πω οτι ακόμα δεν έχει γίνει αρίθμηση του γηπέδου. Τι θέλω να πω χοντρικά…Οτι κουβάδες με λεφτά να υπάρχουν έξω από το γήπεδο, είναι πολύ δύσκολο να είναι έτοιμο μέχρι τα εγκαίνια στις 17 Σεπτεμβρίου. Μόνο τον Αύγουστο να βάλεις που τα πάντα κλείνουν στην χώρα ή τον συντονισμό των συνεργείων, πρέπει να γίνει θαύμα για να είμαστε έτοιμοι. Εν πάση περιπτώσει και μια ακόμη καθυστέρηση θα την συγχωρέσει ο Αεκτζής.

Εκεί λοιπόν που ανταλλάσσαμε απόψεις με τον λογιστή, φτάσαμε και στο πουλί. Εγώ δεν θα πω αν είναι ωραίο ή άσχημο. Ο καθένας έχει την αισθητική του. Ασφαλές θα είναι στην θέση του ή θα γίνει διάφορα κομμάτια που θα κοσμούν διάφορους αντίπαλους συνδέσμους; Η θέση του είναι ολοκληρωτικά λάθος. Κακώς πατάει έξω από το γήπεδο. Πιο λογικό θα ήταν να βρίσκεται στην κορυφή του πέταλου. Πιο εντυπωσιακό από κάτω και κυρίως πιο ασφαλές.

Κάπου εκεί, στην ωραία είσοδο για το πέταλο, δούλευε κι ένα συνεργείο και πήγαμε να δούμε τι έκανε. Κάτι αρθρωτά τζάμια ξεκουβάλαγαν από ένα φορτηγάκι. Πήραμε την απάντηση οτι είναι τα τζάμια για το παρεκκλήσι !! Το οποίο φυσικά και δεν υπήρχε. Κάτι γυψοσανίδες υπήρχαν για τοποθέτηση αλλά τα τζάμια τζάμια. Ψάχναμε να βρούμε και τον καλλιτέχνη που θα ζωγραφίσει…Απίθανα πράματα.

Ανάμεσα σε πλαστικούς σωλήνες, παλέτες με υλικά, λοστάρια και μαδέρια. Μακάρι να είμαι υπερβολικός και μακάρι να έχω ξεχάσει οτι είμαι μηχανικός. Δεν το είδα καλά το project. Ή μάλλον το είδα σπουδαίο αλλά και με άλλη καθυστέρηση. Την ώρα που βγήκαν και τα διαρκείας και κάποιος κόσμος θα σπεύσει να αγοράσει. Μακάρι να διαψευστώ εγώ αλλά και πώς να γίνει όταν σε όλο αυτό το οικοδόμημα σήμερα ήταν όλοι κι όλοι πέντε άνθρωποι….