…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Φυσικά η είδηση βόμβα είναι η πρόσληψη του δημοσιογράφου στην θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Και λέμε βόμβα, διότι ήταν πάρα πολύ δύσκολο να πεισθεί ο Κοσμάς να αναλάβει αφήνοντας και την δημοσιογραφιά φτωχότερη. Και να πάρει μια θέση για την οποίαν δεν έχει ιδέα. Το επιχείρημα που κατέβαλε τις αντιρρήσεις του ήταν του εγγυητή : Κι εγώ όταν ξεκίνησα, δεν είχα ιδέα από επιχειρήσεις. Και να σου πω και κάτι ακόμα; Ούτε τώρα έχω.

Η ΑΕΚ λοιπόν, στην παράπλευρη υποχρέωση της να παίξει εναντίον του Παράσχου, παρετάχθη από τον παπατζή με 4-2-3-1, και περιέργως με τους μετρημένους βασικούς. Και μας έδωσε ένα πολύ όμορφο πρώτο μέρος. Γιατί μας το έδωσε; Πρώτον διότι είχε διάθεση να παίξει μπάλα και δεύτερον διότι ο αντίπαλος είχε την προσοχή του στο παιχνίδι της επόμενης Κυριακής, αφού ο Κούγιας εκτός από τον Λιγνάδη, έχει κάνει και τα σωστά τηλέφωνα.

Εν πάσει περιπτώσει, η ομάδα μας με εξαίρεση τον Ντατσένκο, είχε όλους τους παίκτες της αρκούντως σωστούς και διακριθέντες. Εκτός από τον τίποτα που ανάφερα, πρέπει να πω οτι κι ο Αθανασιάδης ήταν απλός παρατηρητής του παιχνιδιού, αφού δεν θυμάμαι τελική του Απόλλωνα. Πράμα το οποίο σημαίνει οτι πήραμε το κέντρο, πρεσάραμε ψηλά και μεσοεπιθετικά, και βγάλαμε μπόλικες τελικές και μπόλικες πολύ όμορφες επιθέσεις. Παίξαμε γρήγορα και αποφασιστικά, βγαίναμε πρώτοι στην μπάλα, κι είχαμε σωστή κίνηση στον χώρο χωρίς την μπάλα.

Αν θα έπρεπε να κάνω κάποια ιδιαίτερη μνεία, είναι κύρια στα εξτρέμ μας. Ο Γκαρσία κι ο Αλμπάνης, πράγματι ομόρφηναν το παιχνίδι μας και στην ουσία έφτειαξαν τις δυό ασίστ προς τον σκόρερ Καρίμ. Ο Γκαρσία με ένα καταπληκτικό φρενάρισμα εντός περιοχής που ξάπλωσε δυό αντιπάλους, κι ο Αλμπάνης με το απ’ ευθείας σουτ του που βρήκε το δοκάρι. Όμως ο Αλμπάνης ήταν και πολύ καλός τακτικά, αφού γέμισε την αριστερή πτέρυγα και ξεδίπλωσε κάποιες από τις αρετές του, όταν δεν βαριέται.

Το δεύτερο μέρος ήταν εξ ίσου ευχάριστο.Σε ρυθμό εννοώ και σε διάθεση τρεξίματος χωρίς κάποιες σκοπιμότητες. Ο Παράσχος διόρθωσε κάποιες ανορθογραφίες, τα εξτρέμ μας χάσανε την διάθεση τους, κι είδαμε μια τυπική διαδικασία. Να μην συντριβούμε ο ένας, να μην σπάσουμε κανά τακούνι εμείς. Αφού έφυγαν από το κάδρο οι ακραίοι μας, πλέον ξεχώρισαν οι Λάτσι και Σιμάνσκι, σε αυτήν την σφύρα να τελειώνουμε διαδικασία.

Που ξαναλέω, μπορεί να ήταν τυπική, όμως ήταν ευχάριστη. Κι έβλεπες κι ανέκδοτα. Ας πούμε έβλεπες την κυρία Μαχαίρα στο παιχνίδι, όπως έβλεπες και προσπαθούσες να καταλάβεις αυτός ο Ντατσένκο, έχει κάποια διάθεση να περάσει την σέντρα ή να δείξει οτι ξέρει ρε παιδί μου τι να κάνει στο γήπεδο. Μπα. Κλασσικός παίκτης του να μην έχω την μπάλα. Από το παλιό ρωσσικό μοντέλο. Δημόσιος υπάλληλος που με κάποιο χοντρό βίσμα μπήκε σε κάποια άχρηστη δημόσια υπηρεσία. Νομίζω του ταιριάζουν τα άδεια γήπεδα.

Στα υπόλοιπα, η ΑΕΚ έκανε μια διαχείριση του σκορ κι έσπρωξε την μπάλα και τον χρόνο μπροστά. Όπως όμως και να το κάνεις, πέτυχε μια νίκη και κλείδωσε την συμμετοχή της στα μπαράζ. Επίσης έδειξε οτι ξεπέρασε τις μαλακίες του παπατζή κι οτι κράτησε κάποια συνοχή. Μην ρωτάτε τι να την κάνει. Αυτό θα το απαντήσει ο εγγυητής μελλοντικά κι ειδικά τώρα που έχει δημοσιογράφο για ceo.  Μπορεί ίσως αυτός, να του πει οτι μια ομάδα χρειάζεται και παίκτες για να παίξει μπάλα. Μπορεί και να του πει οτι σήμερα ο Απόλλων ήταν πολύ αδύναμος και δεν πρέπει να βιαστεί να βγάλει συμπεράσματα. Μπορεί κι ελπίζω να τα πει. Ούτως ή άλλως άλλη δουλειά δεν θα έχει εκεί μέσα. Μας αρκεί να μπορεί να πει αυτά.

Ναι, και δεν μιλάμε για τον ουρανό. Μιλάμε για τον Μελισσανίδη, που δεν ξέρω πόσοι πιάσατε και το έμμεσο γλύψιμο που του προσέφερε ο κολλητός του μέσω της εφημερίδας του. Εννοώ τον Φιλιππάκη και την live sport. Το πρωτοσέλιδο της ήταν αυτό : Άστραψε και βρόντηξε ο έτσι. Δηλαδή οτι κατάλαβε οτι κάτι δεν πάει καλά μεν, αλλά αστράφτοντας και βροντώντας παρομοιάσθηκε με Θεό δε, για να μαθαίνετε και τα δημοσιογραφικά κολπάκια. Οπότε να μάθει ο κόσμος που θα δει την φυλλάδα στα μανταλάκια ( δεν την αγοράζουν πάνω από 600 ), οτι ο εγγυητής δεν κοιμάται.

Βεβαίως ο κόσμος που βλέπει μπάλα, δεν κοιμάται κι αυτός. Οπότε μόνο ηλίθιος μπορεί να αγοράσει την φυλλάδα για να μάθει τι είπε ο εγγυητής με τον παπατζή στα Σπάτα. Ο κανονικός κόσμος έχει κάποιον χώρο στα παλιά του τα παπούτσια για να γράψει κανονικά τις μαλακίες που προφανώς ξεστόμισε ο εγγυητής και φυσικά κι ο παριστάνων τον προπονητή.

Και ποιόν άραγε να ενδιαφέρουν όλα αυτά; Ποδόσφαιρο στήνεται να δει ο κόσμος και βλέπει ένα κάκιστο θέαμα, που λογικότατα σερβίρεται από κάτι ανύπαρκτους παίκτες, και που μαγειρεύεται από έναν κανονικό ψυχάκια, που έστελνε το μήνυμα οτι με αυτούς τους παίκτες που μου έχεις πάρει, τι θέλεις να κάνω; Βέβαια κι ο άλλος είχε διαβάσει εκεί κατά τον Νοέμβριο, κάποιες δηλώσεις του παπατζή, οτι με αυτό το ρόστερ η ΑΕΚ πάει για πρωτάθλημα. Τελικά αλλαηλοδουλεύονται εκεί μέσα μάλλον ή είναι μακράν νυχτωμένοι για την πραγματικότητα.

Η οποία πραγματικότητα, μιλάει για κάποιον Φιλιππάκη με τις Espresso και την Δημοκρατία που δήθεν κάνει αντιπολίτευση ( δεξιός είναι ο εκδότης ) με Μελισσανίδη από την μεριά του Σαμαρά, κι από την άλλη μεριά υπάρχει ο παλιός ΔΟΛ με όλα τα βαρέα όπλα σε έντυπη μορφή, καθώς και ραδιόφωνα, τηλεοπτικά κανάλια, που παίζουν φουλ την κυβερνητική κουμπαριά, φουλ την αδρανοποίηση της δικαιοσύνης ( θέλετε  noor, θέλετε στημένους αγώνες, θέλετε υποκλοπές, θέλετε ξύλα στους διαιτητές, ό,τι θέτε τέλως πάντων ), και φυσικά φουλ ποδοσφαιρική εξουσία σε όλα τα επίπεδα.

Για πάμε ΕΠΟ. Ποιός ήταν ο υποψήφιος; Κάποιος Αλευρόπουλος, που θα έβγαινε περίπατο. Ναι; Πόσες φορές ανέβαλε τις εκλογές ο Αυγενάκης; Μετρείστε. Πώς πήγε στην άκρη ο υποψήφιος; Απλά, μαφιόζικα. Πέρασε ένα αθλητικό νομοσχέδιο το οποίο έλεγε οτι αυτός που έχει συμπληρώσει τα 70 χρόνια της ηλικίας, δεν μπορεί να συμμετάσχει στα αθλητικά κοινά. Με τις αναβολές λοιπόν, ο άνθρωπας τον Φεβρουάριο έγινε 70, κι απλά τον στείλανε στο σαλόνι του. Ποιός κατεβαίνει τώρα; Ο ευρωβουλευτής Ζαγοράκης, που είχε διαγραφεί από τον Κούλη διότι συμπεριφέρθηκε σαν χούλιγκαν του ΠΑΟΚ για την υπόθεση της πολυϊδιοκτησίας της Ξάνθης. Ο ευρωβουλευτής φυσικά προσκύνησε και παίρνει το χρίσμα. Με τις ευλογίες ποιού; Του Αυγενάκη; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Θέλετε μήπως και ολίγον Κλάτενμπεργκ; Έλα τώρα. Σοβαρά γράφουμε. Και πολύ σοβαρά λέμε, οτι ενώ παλιά οι ομάδες δορυφόροι ήταν κάπου χαμηλά στην βαθμολογία, σήμερα στο φωνάζει στα ίσια ο χάπιας οτι έχει και τον Άρη και τον Αλαφούζο ( συνεταίροι είναι σε πλείστες δραστηριότητες ) και κανονίζει τα πάντα. Από το να χάσει ακόμα κι η ομάδα του από τον Αλαφούζο, μέχρι να μην τον αναγνωρίζει ο ταξίαρχος της αστυνομίας Πειραιά στην πρόσφατη μπούκα εναντίον του Σιδηρόπουλου.

Και τι κάνει ο εγγυητής; Είπαμε, αστράφτει και βροντάει. Με ποιόν; Με τον κανένα. Διότι αυτοί είναι οι υπάλληλοι του. Άμα δεν του κάνουν, τους διώχνει και λούζεται φυσικά κι όλη την αποτυχία αυτών που ο ίδιος προσέλαβε. Του προπονητή και των παικτών. Και φυσικά είναι και δεδομένων ικανοτήτων οι υπάλληλοι αυτοί. Τόσα τους πληρώνει, τόσο αξίζουν. Άρα προς τι οι αστραπές και οι βροντές; Για να έπαιζε το νούμερο ο Τάνκοβιτς; Ήδη με θλάση ήταν και για ξεκάρφωμα στον πάγκο. Να σοβαρευτεί ο παπατζής; Και να κάνει τι; Να βάλει τον Ντατσένκο; Αρκετός δεν ήταν κι ο Βασιλαντωνόπουλος; Εκτός αν άστραψε και βρόντηξε, διότι δεν ανέχεται να του κάνουν πλάκα οι υπάλληλοι του, παρά μόνο ο χάπιας. Οπότε τότε κατανοώ την θεϊκή του παρέμβαση. Κάπου θα έχει ακούσει οτι στις εταιρείες υπάρχουν ιεραρχίες κι είπε να δει τι είναι αυτό. Και το είδαμε κι όλοι. Όπως φυσικά είδαμε και τις τσίκνες την Πέμπτη μαζί με τον Σεραφείδη. Γελοία πράματα.

Όπως γελοία είναι και η εταιρεία ΑΕΚ, μαζί με την ομάδα ΑΕΚ. Αλήθεια βρέθηκε διευθύνων σύμβουλος ; Βρέθηκε τεχνικός διευθυντής; Βρέθηκε ο Ράσταβατς ή κρύβεται; Βρέθηκε υπεύθυνος ακαδημιών, που εκεί είναι το πρόβλημα της ΑΕΚ; Πού να ξέρω; Ξέρω και κρίνω από αυτά που βλέπω στο χόρτο. Κι εκεί βλέπω οτι τον έχουν όλοι γραμμένο, κι άρα πρέπει να δει τι θα κάνει με το οργανόγραμμα. Όπως βλέπει και τις χέστρες του γηπέδου. Για τέτοια ματιά μιλάμε. Δεν μιλάμε για τίποτε άλλο. Δεν είπαμε να δει τον Αυγενάκη ή τον Κούλη. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να έχουμε κι άλλες απαιτήσεις. Δυο χαφ ζητήσαμε διότι όπως οι εταιρείες θέλουν κάποια στελέχη, έτσι και το κέντρο της ομάδας είναι κι αυτό που χαράσσει την πορεία της. Να του το μάθουμε κι αυτό, τι να κάνουμε;

Η ομάδα μας κατέβηκε με 4-3-3 και τον Μάνταλο αριστερό εξτρέμ. Το πρώτο μέρος ήταν ένα παιχνίδι δυνατό, με πολλές προσωπικές μονομαχίες για το ποιός θα πάρει το κέντρο. Εξώφθαλμά πράματα δεν είδαμε, αφού στο ξυλίκι δεν είναι κι εύκολο να ξεχωρίσεις και πολλά πράματα. Οπότε μπορώ να περιορισθώ στην στατιστική : 57% κατοχή μπάλας ο Βόλος κι έξι τελικές έναντι μιάς ημών.

Η ΑΕΚ είχε βασικά ένα μπέρδεμα. Ναι μεν μπήκε με την βασική της ενδεκάδα, όμως δεν ήξερε πού να στηριχτεί. Στους παίκτες της ή στην διαφορά των δυό τερμάτων που είχε. Αυτό λοιπόν το πνευματικό και ψυχολογικό μπέρδεμα, την έκανε να μην κάνει παιχνίδι, να προσπαθεί απλά να κόψει την μπάλα και τον όποιο ρυθμό του αντιπάλου, και φυσικά την οδήγησε στην στατιστική που ανέφερα αλλά και πίσω στο σκορ με ένα χαζό κι ανόητο πέναλτυ που παραχώρησε ο Τσιντώτας, δείγμα κι αυτό της έλλειψης συγκέντρωσης.

Μια συγκέντρωση που φαινόταν στις βιαστικές πάσες μας, στην αδυναμία οργάνωσης παιχνιδιού και φυσικά στην ανύπαρκτη επίθεση. Που όμως δεν μπορείς και να την κατηγορήσεις τόσο πολύ, αφού τα προβλήματα ήταν στο κέντρο του γηπέδου, όπως και στα τρομερά προβλήματα της άμυνας μας, τόσο στο κόιμο των στημένων φάσεων, όσο και στο διώξιμο της μπάλας. Απέναντι σε μια καλή ομάδα, που ήξερε τι έψαχνε στο τερέν, κι είχε δουλευτεί για να πιέσει μπροστά και να κάνει ό,τι μπορούσε καλύτερο. Θα μου πεις, γιατί διεκδικεί το κύπελλο; Γιατί, το διεκδικεί η ΑΕΚ και δεν το ξέρω;

Αυτή η ερώτηση μάλλον απαντήθηκε και πρακτικά στο δεύτερο μέρος. Στο οποίο η ΑΕΚ έμοιασε να σοβαρεύτηκε κάπως, αλλά αυτό ήταν η πρώτη παρατήρηση. Διότι ναι μεν δεν κινδύνευσε με κάποιες τελικές , όμως δεν μπόρεσε ούτε να βάλει κάτω την μπάλα, ούτε να φτειάξει κάποιο παιχνίδι έστω για κανά δεκάλεπτο. Και στην ουσία έπαιξε με την φωτιά ( που λέει ο λόγος ), όταν βρέθηκε να παίζει σαν σχολική ομάδα που μετά από την ταβέρνα της ετήσιας εκδρομής, είπαν τα παιδιά να ξεμουδιάσουν.

Πριν βέβαια γίνει το ξεμούδιασμα, ο Μανόλο που έκανε τα πάντα για να αποκλειστεί, θυμήθηκε την συνταγή του πρωταθλήματος που είχαμε πάρει : Το πήραμε χωρίς τον Μάνταλο, κι άρα αυτός αντικαταστάθηκε. Σωστά αφού ήταν από τους χειρότερους, αλλά το καψόνι ήταν πολύ μεγάλο, αφού στο γήπεδο μπήκε κάποιος που παρίστανε τον ποδοσφαιριστή, και λέγεται Χριστόπουλος. Μια όρθια νούλα, που ούτε κόντρα δεν μπορούσε να κάνει.

Μετά από λίγο, η νούλα πλαισιώθηκε από την κυρία Μαχαίρα και τον μπετατζή Χνίντ, που καλούμενος να παίξει αμυντικό χαφ, μετά από τρία λεπτά συμμετοχής, απεβλήθη. Το καψόνι αυτήν την φορά είχε στόχο και τον Τάνκοβιτς ( μην γελάτε, κάποιοι τον λογίζουν βασικό )και μιλάμε για τον Θεό που κοιμήθηκε ανάποδα σήμερα, κι έδωσε την πρόκριση στην ΑΕΚ. Την ΑΕΚ που είχε καλύτερο παίκτη και σήμερα τον Σβάρνα και πολύ αγωνιστικό τον Σιμάνσκι.

Δεν μπορείς φυσικά να μιλήσεις για μπάλα από μεριάς μας, αλλά για γνήσιο τουρλουμπούκι, που δεν οφείλεται μόνο στην πλήρη αδιαφορία των περισσότερων παικτών, αλλά στο αίτημα του Μανόλο ή να φύγει ή να διαλύσει ό,τι υπάρχει όρθιο, καθώς φυσικά και στην παντελή έλλειψη ποιότητας του βασικού ρόστερ μας όπως φυσικά και των αλλαγών. Μιλάμε για τραγική κατάσταση και πραγματικά δεν ξέρω για ποιόν λόγο η ΑΕΚ θα συνεχίσει στο κύπελλο. Για σάκκο του μποξ; Ας το απαντήσει ο Μελισσανίδης αυτό, αφού αυτός τρώει το ξύλο ποδοσφαιρικά γενικώς. Εγώ είδα το παιχνίδι σίγουρος οτι η ΑΕΚ θα έτρωγε κι ένα δεύτερο μπας και γλυτώσουμε το μέλλον, αλλά μάλλον ο Σαββίδης μας προτιμάει για αντίπαλο. Ρε ούστ όλοι εκεί μέσα.

Προκειμένου να επιτευχθεί η περίφημη “ανοησία της αγέλης”.Eχει επιτευχθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μην ενοχλήσθε.

Και τέλος πάντων να φύγουμε απο την ενοχλητική και πολύ “κοντινή” “Λιγνειάδα” και να πάμε σε “Κουφοντινειάδα”,που αν ζήσει θα έχει κάνει προσπάθεια να αποστρεψει το κοινό-όσο γίνεται-το βλέμα από την Λιγνειάδα, αμα πεθάνει θα γίνει μάρτυρας και αυτό είναι αλλη μια επιτυχία της κατά τα άλλα Δεξιάς, η οποία φυσικά ΔΕΝ υπάρχει ως τέτοια στην Ελλάδα. Υπάρχει μονο για να επιβεβαιώνεται η “Αριστερά”. Αν αναρωτιέσαι “ποιος είναι με ποιον”, ή απάντηση είναι: “όλοι είναι με όλους,αρκεί να υπάρχει χρήμα”.  Την λέξη Partouza την έχεις ακουστά; Μπράβο.

Ανετα λοιπόν μπορεί να συμβολοποιηθεί ο “Λουκάς” και να δημιουργήσει νέες ,εφήμερες μεν αλλά χρήσιμες διχόνιες αλλά και μελλοντικούς “χρήσιμους μπαχαλάκιδες” στον ατέρμονο αγώνα για την αέναη επικράτηση του “τίποτα” δια του διαίρει και βασίλευε. Τι θα απογίνουν τα σημερινά 15χρονα; Ολοι “ψυκτικοί” και νοικοκυραίοι; Και με τα ματ ποιος θα παίζει; Οι σημερινοι γέρασαν. Πενηντάρισαν.Δεν βλέπεις ότι συνέχεια πάνω σε παπάκια είναι.Πόνεσαν τα ποδάρια.Αρθριτικά έχουν.Χρειάζεται νέο αίμα. Και μονος του ο Κουτσούμπας που να το βρει; Αυτος δεν μπορεί να βρει το γειτονικό φούρνο. Πάει για ψωμί με το GPS. Κάθε μέρα.  Eίναι ένας αργοκίνητος μπούφος.

Και όπως και να έχει,ένα ακόμα “αυστηρό λοκντάουν” σε μια χώρα και μια πρωτεύουσα που “βράζει”, όπως λένε συνεχώς τα αμερόληπτα ΜΜΕ, είναι πάντα χρήσιμο. Ποιον έβλαψε η πρόληψης. Αυτό είναι ακόμα μια απόδειξης ότι δεν υπάρχει πραγματική Δεξιά στην Ελλάδα. Γιατί “Δεξιά” σημαίνει “θεραπεύειν”. Εδώ είμαστε στο “προλαμβάνειν”. Μιλάμε για “φο” Δεξιούς και “μαϊμού” καπιτάλες.

Ετσι λοιπόν-‘όπως και σε άλλες χώρες,έτσι κυρίως εδώ- έχουμε μια σειρα από “νέα” μέτρα προκειμένου να αντιμετωπισθεί μια γρίπη με την οποία τα παιδιά γελάνε.

Αυτοί που δημιουργούν πολέμους, “για πλάκα”, εγκαθιστούν δικτατορίες, δολοφονούν “ενοχλητικούς”, “ταίζουν” mainstream” μέσα ενημέρωσης, πληρώνουν “επαναστάσεις”, “τακτοποιούν” αντιφρονούντες,κάνουν εκκαθαρίσεις  είτε με το “γάντι” είτε όχι, σχεδιάζουν εξανδραποδισμούς,μεταναστεύσεις  κλπ-κλπ, δεν κολώνουν σε τίποτα,εν τούτοις,αίφνης, αποφάσησαν να διαλύσουν τα κράτη τους και να τινάξουν τις οικονομίες τους στον αέρα,προκειμένου να “σώσουν” από τον “Cocid-19”,δηλαδή από τη γρίπη, γέρους οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και βαριά άρρωστοι.Τι πιο φυσιολογικο; Που βλέπεις το παράξενο; Και βρήκαν τάκ-τάκα τα  εμβόλια- νερό του Καματερού. Αυτό που το πας;

Δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση,σε αυτήν την “τιτάνια” μάχη και η Ελλάδα, που ως γνήσιο προτεκτοράτο, σούρνεται δω και κει σα πουτάνα με ξηλωμένες ζαρτιέρες,στα βρώμικα καντούνια των “αγορών”, έχοντας στο “τιμόνι”(λέμε και καμιά μαλακία) απολύτως ελεγχόμενα δουλικά, υποταγμένα οικόσιτα πρεσβειών.

Οπως ο προηγούμενος, όπως ο παραπροηγούμενος, και όπως οι παρα παραπροηγούμενοι.Απλά όσο περνά ο χρόνος χάνεται ο μανδύας του εικονικού μπλακονάτου δυναμισμού και τις κατασκευασμένης “ινδαλματοποίησης” και προϊ΄όντος του χρόνου πάμε σε όλο και πιο πιο “soft” παραλλαγές τύπου “Κωστάκη” “Γιωργάκη” “Αντωνάκη” “Αλέξη”  και “Κούλη”. Οταν δεν υπάρχει “υλικό” για να κατασκευαστεί ο “δυναμικός μπλακονάτος”,τότε πάμε σε “σύνθεση απόψεων” και διαβουλευτικές διαδικασίες μέσω  συλλογής προτάσεων” κλπ μαλακίες. Ουράνιο τόξο. Αλλά η θέληση για “δύναμη” ενέχεται. Μπορεί εξωτερικά να μη φαίνεται,να μη βοηθά το “physique”,αλλά η πουτάνα υπάρχει. Εστω και στρεβλά. Βλέπεις Μακρόν ή Κούλη. Ενω ξέρεις, είσαι πεπεισμένος ότι στο σπίτι τρώνε ξύλο (ίσως και κυριολεκτικά) εν τούτοις βρυχώνται σαν κανίς μπροστά στον “καθρέφτη” των καμερών των μέσων που “ταίζουν”. Μοιάζει σαν το “καθρέφτη καθρεφτάκι μου πεσ’ μου…”

Ο οποίος τελευταίος, είναι και επηρμένος. Τώρα θα μου πεις “και ποιος δεν είναι”. Για να βρίσκεσαι σε θέση εξουσίας,δεν είναι γιατί σε έσπρωξε ο αλτρουισμός και η σοφροσύνη σου,γιατι απλά αυτά και άλλα όμοια δεν υπάρχουν. Σε “έσπρωξε” η λύσσα για προεδριλίκια και καρέκλες. Σε συνδιασμό πάντα με την  ακατανίκητη αναγκη εκπλήρωσης κάποιας “θεϊκής εντολής” λόγω “καταγωγής”. Ε ναι. Εχουμε και αυτά.

Εκτός λοιπόν απο την  παράνοια που ενέχει έτσι κι αλλιώς η προσπάθεια κατάληψης,ανακατάληψης ή διατήρησης της -όποιας-“εξουσίας”,είναι και η εκπλήρωση κάποιας προφητείας,άσχετα αν δεν πρόκειται για “λύκο” αλλά για σκυλί σαλονιού. Τι να πεις…μπορείς να τα βάλεις με το DNA; Οχι. Προσπαθεί η ευγονική βέβαια, αλλά… Ο Κυριακούλης είναι  ένα “κανίς” με ψυχολογία “ντόπερμαν”.  Ενας σοβαροφανής  mister Bean.

Αν ήταν ένας άγνωστος και τον έβλεπες στο μετρό,θα έλεγες σίγουρα ότι το έσκασε από ψυχιατρική κλινική. Αλλά επειδή είναι “γνωστός”,αναμένεις διαγγέλματα σωτηρίας και αποφάσεις “σταθμούς”.Τί να γίνει;

Οπως έλεγε και ο Οσιμ: “η μπάλα είναι πουτάνα”. Κάνει ότι θέλει. 200 χρόνια μας παίζουν μονότερμα.Αν η ιστορία της Ελλάδας μπορεί να παρομοιαστεί με την κούρσα ενός πρωταθλήματος, έχουν περάσεις 30 αγωνιστικές και στον σημερινό 200 χρόνων αγώνα,βρισκόμαστε στο 85ο  λεπτό του παιχνιδιού. (όπου λεπτά,βλέπε δεκαετίες). H άμυνα είναι σαν της ΑΕΚ και η επίθεση σαν της ΑΕΚ. Και βρυχάται κι όλας. Ξεδοντιάρα,αλλά στέλνει “τελεσίγραφα”. Που δεν έχει ούτε για τα γραμματόσημα. Γιατί τα έφαγε όλα ο Ναός-μαυσωλείο. Οπως τη Γιάννα που θα γιορτάσει για πάρτι της με δημόσιο χρήμα αυτα τα τελευταία λεπτά του αγώνα,τα 200 χρόνια δηλαδή από τις πρώτες εγκρίσεις των θαλασοδανείων με τα οποία κατσαπλιάδες που έζεχνε το στόμα τους από την πεινα, έκαναν σπίτια-“τζάκια”, όπως αυτό στο οποίο μπούκαρε η μούμια η Γιάννα. Και τα τζάκια τί καίνε; Κούτσουρα. Δηλαδή “Κούλιδες” …και  “Αντωνάκιδες” και “Γιωργάκιδες” (άκου λέει έιχαν φτιάξει μουσική μπάντα εκεί στο πανεπιστήμιο στην Αμερική και την ονόμασαν “The Fireplaces”. “Τα Τζάκια”  δηλαδή. Αντι για το πιο ταιριαστό “The Chumps” ας πούμε. Αν είναι δυνατόν. Απορώ πως υπάρχουμε ως κράτος, πραγματικά. Ας είναι καλά οι “Σόίμπλε” και οι “Μέτερνιχ”.

Αυστηρότερο “λοκντάουν” λοιπόν. Τι να σημαίνει αυτό άραγε; Χμ.. Μήπως κλείδωμα στις αποθήκες και τα αμπάρια; Οχι βρε. Περιορισμός ακόμα περισσότερο των “μετακινήσεων”. “Αποφασίσαμε να ξεφουσκώνουμε τα ελαστικά των αυτοκινητων που κινούνται παράνομα.Για αυτό,θα επιστρατευτούν οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ”…

…,το οποίο έτσι κι αλλιως ενυπάρχει και συγκυβερνά. Ποτέ  δεν έφυγε. Το “πουκάμισο”  το άφησε στην Φώφη. Το κύριο σώμα,με αλλαγμένο δέρμα έχει εισέλθει στην Ν.Δ. η οποία  Μητσοτακοκρατείται. Ανέκαθεν. Αλλωστε “στα πόδια του Βενιζέλου” μεγάλωσε βιολογικά και πολιτικά ο Κ.Μητσοτάκης. Αν δεν υπήρχε ο Αντρέας -ο γνωστός- άνετα θα μπορούσε να είναι ηγήτωρ του ΠΑΣΟΚ ο Κρητικός.

Ποτε δεν ήταν δεξιός. Είναι-ήταν-εκεί,ώστε να σιγουρευτεί η Πρεσβεία πως δεν θα υπάρξει ποτέ πραγματική Δεξιά,δηλαδή να αποφευχεθεί ο “κίνδυνος” να υπάρξει πραγματική καπιταλιστική ανάπτυξη  Δυτικο-Ευρωπαικού τύπου,αλλά ένα μόνιμο υβρίδιο βαλκανομπαχαλοεπιχειρείν δια του ξεσκίσματος και του γραψαρχιδισμού.

Επίσης,με δελτίο,θα βάζουν καύσιμα οι ιδιοκτητες στα βενζινάδικα,με μάξιμουμ 10 ευρώ το μήνα,κρατωντας  οι υπάλληλοι των βενζινάδικων τους αριθμούς των πινακίδων των οχημάτων. Οι παραβάτες θα αυτοπυρπολούνται.

Αν φυσά πάνω από 4 μποφόρ ανήμερα της Τσικνοπέμπτης,θα απαγορευτεί το εξωτερικό ψήσιμο στα μπαλκόνια,προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος της αερομεταφοράς του υιού…συγνώμη του ιού.

Τέλος πάντων θα γίνει ότι είναι δυνατόν απο πλευράς κυβερνήσεως ώστε να φύγουμε απο τα κραβάτια και να πάμε ξανά στο σαλόνι. Γιατί τα κρεβάτια  είναι “πούστικα”. Δεν ξέρεις τι μπορεί να πεταχτεί. Καμια λαστιχόπουτσα, καμια αλυσίδα,κανένα δωδεκάχρονο,κανένα stickάκι,καμιά περίεργη αναφορά…οπότε βουρ για το σαλόνι. Στον καναπέ ξανά.

Αυτοί οι ,μικροί “ανεμοστρόβιλοι” δεν ξέρεις τί μπορεί να φέρουν.Αυτες οι μικρές καιρικές  μετατροπές, γιγαντώνονται στην τροπόσφαιρα. Και ποιος ξέρει τι μπορεί να “πέσει”. Κατάρες συνδυασμένες με οπτικοακουστικές καταγραφές,μπορούν να προκαλέσουν δεινά  τέτοια, που οι πληγές του Φαραώ να μοιάζουν με μαγουλάδες.

Μη τον εξαγριώνετε.Για όνομα του Θεού. Φορ Κραϊστ σέϊκ”. Θα ξυπνήσουν αρχαίες κατάρες. Είναι στα όρια. Δεν βλέπετε;

Ακόμα και το επώνυμό του ξεκινά με άρνηση. “Μη”. Υπάρχει μια τυχερή αύρα στην οικογένεια. Θα έλεγε κανείς πως στερήθηκε την εύνοια όλος ο κόσμος και αυτή πήγε και σωρρέυτηκε σε μια φαμέλια. Αρα,ως τώρα πάμε μάλλον ανεξήγητα καλά για τα δεδομένα και την “δυναμική” της οικογένειας “Ανταμς”.

Πάλι καλά να λέμε.Κάθε φορά που βρέχει,βγαίνουμε έξω με τις παλάμες  και το πρόσωπο προς τον ουρανό και λέμε: “ευτυχώς και αυτή τη φορά βρέχει μόνο νερό και όχι ΚΑΙ βατράχια”.

Στην άδεια στρούγκα της λεωφόρου Αλεξάνδρας, η ΑΕΚ κατέβηκε με μετρημένα κουκιά και με 4-2-3-1. Οι εντολές ήταν σαφείς κι οφθαλμοφανέστατες : Προσοχή, προσοχή και προσοχή. Μην σκίσετε τα καλσόν σας.

Τι ήταν το πρώτο μέρος; Θλιβερό. Σαν θέαμα και σαν ρυθμό. Σχεδόν μηδέν τελικές και σίγουρα καμία μέσα από κάποια περιοχή. Ο αντίπαλος είχε φορτώσει τον άξονα και στην ουσία έψαχνε κάποια αντεπίθεση. Είχε παραχωρήσει την μπάλα και όποιο ανοικτό γήπεδο υπήρχε, και σου έδειχνε με τον πιο καθαρό τρόπο, οτι η ΑΕΚ χρειάζεται χαφ. Φυσικά και να τα είχε σήμερα, δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι με αυτόν τον γελοίο Τάνκοβιτς και τον εξ ίσου βλάκα Γκαρσία, αλλά θα έβλεπες κάτι διαφορετικό.

Δηλαδή δεν θα έβλεπες αυτήν την ανάπτυξη με την όπισθεν. Αυτή την θλιβερή κατοχή μπάλας που ήταν αποτέλεσμα ανταλλαγής μπαλιών, είτε ανάμεσα στα δύο σέντερ μπακ, είτε τα γυρίσματα του Λόπεζ πίσω. Αυτή ήταν η ανάπτυξη. Πίσω, και πίσω και προς θεού τι να πάμε να κάνουμε μπροστά; Είπαμε τα δυό εξτρέμ δεν υπήρχαν, ο Καρίμ είναι ντοφαριμένος αλλά δεν μπορεί και να συμβάλει στο παιχνίδι ( ακριβώς σαν τον Χασάν ), κι ο Μάνταλος, ναι ρε ο αρχηγός να μην χέσω, φρόντιζε νάναι κρυμμένος.

Οπότε τι να πεις παραπάνω; Οτι πέτυχε η αμυντική λειτουργία; Μα δεν έκανε επιθέσεις ο αντίπαλος. Να μιλήσεις για καλύτερο τον Σβάρνα; Να πεις ρε μαλάκα Μελισσανίδη, δεν έχεις χαφ, αλλά τι έχεις; Έχεις τίποτα στα πλάγια; Τι έχεις ρε σαν ομάδα; Εντάξει να μην προσφέρεις θέαμα, αλλά πότε θα κερδίσεις αυτόν τον ΠΑΟ; Πώς ακριβώς θέλεις να τον βρεις; Ρε ντρέπομαι εγώ που βλέπω αυτό το χάλι, εσύ δεν ντρέπεσαι; Τι έχεις δηλαδή; Καφετέρια που είπε να παίξει μπάλα κι άρα κράτησε το μηδέν πίσω; Κι όχι μόνο αυτό. Να έχεις την κατοχή, να μην μπορείς να πατήσεις περιοχή ή να κάνεις μια οργανωμένη επίθεση, αλλά να τρέμεις κιόλας οτι μπορείς να φας και γκολ με κάποιο λάθος στο κέντρο; Άντε μαλάκα. ΧΑΦ και ΧΑΦ και ΧΑΦ. Τι άλλο να κάνει ο κορυφαίος Κρίστισιτς σήμερα;

Κι αυτά που γράφω, δεν τα γράφω τυχαία. Διότι έχουμε αυτήν την μοίρα. Μία τελική ο αντίπαλος και γκολ. Και να τρέχουμε. Νάχεις την κατοχή, να μην έχεις κινδυνεύσει κάπου, κι επειδή δεν έχεις χαφ για να κλειδώσεις έναν γελοίο αντίπαλο σήμερα, να κυνηγάς το σκορ. Με όλους τους τρόπους. Σαν καταδικασμένος ρε πούστη μου από την ηττοπάθεια. Και να σου βάζει μέσα ο μαλάκας του πάγκου, τον Μαχαίρα.

Καλύτερο το ματς στο δεύτερο μέρος, δεν μπορώ να πω. Όχι τεχνικά, αλλά σε επίπεδο ενδιαφέροντος. Η ΑΕΚ κατώρθωσε να ισοφαρίσει με τον Γκαρσία – τον μακράν χειρότερο σήμερα μετά τον Τάνκοβιτς – μετά από δικά του λάθη ( ! ) αλλά και μιας κόντρας σε αντίπαλο, όμως ούτε και μετά από αυτό έπεισε. Ήταν αναιμική, εύκολη στο λάθος αλλά κύρίως στο οτι δεν μπορούσε να σφραγίσει μια κάποια επιτυχία. Και μπορεί κάποιος να πει οτι ίσως να βολεύτηκε, όμως εγώ λέω οτι με αυτήν την ποιότητα, απλά δεν μπόρεσε.

Χτύπησε το ταβάνι της με παίκτες άτολμους, που δεν πίστευαν, και πήραν μπρος όταν απελευθερώθηκαν από το άγχος της επικράτησης. Όταν έχαναν. Απλή ψυχολογία είναι αυτή : Δεν έχεις παίκτες, δεν πιστεύεις οτι μπορείς να νικήσεις, αλλά όχι και να χάσεις. Όλα κι όλα. Και σε πάει στο χιλιογραμμένο : Αφού δεν μπορείς να το παίξεις αφεντικό, τι διάολο κάνεις στο γήπεδο; Αυτό που είδαμε . Βγαίνεις στην διαμαρτυρία και διεκδικείς κάποια διακαιώματα. Κάποια ξεροκόμματα πρακτικά που σου άφησε ο Μπόλονι, που σε έπιασε κορόιδο και σου τσίμπησε τον βαθμό. Με μια ομάδα άκρως παθητική, που μπήκε στο γήπεδο για να μην υποστεί βαρειά ήττα.

Η ΑΕΚ ήταν για λύπηση δημιουργικά. Καλύτεροι ήταν ξανά οι Σβάρνας και Κρίστισιτς, το αμυντικό κεντρικό δίδυμο ήταν αρκούντως σταθερό, ο Σιμάνσκι περίεργα απονευρωμένος, ενώ ο Μάνταλος νομίζω έχει κάνει αίτηση για εγγραφή στους βετεράνους. Στον πάγκο και σήμερα είχαμε έναν εμμονικό, με τον Ραντόνια έξω  και τον Σβάρνα να χάνεται στα δεξιά, ενώ αδίκησε ξανά τον Αλμπάνη, και φυσικά, πού να σκεφτεί στην ισοφάριση να ρίξει μέσα τον Σάκχοφ; Σάμπως ήθελε κι αυτός το παιχνίδι; Να μην χάσει ήθελε. Ρε ουστ.

Δείχνοντας οτι δεν πιστεύει στον Ραντόνια, ο Μανόλο κατέβασε την ομάδα με αυτό το περίεργο 4-4-2, που ο ίδιος είχε δηλώσει οτι δεν της πάει. Και που βέβαια δεν το δούλεψε ούτε μια μέρα στις προπονήσεις. Τι να περιμένεις;

Αυτό που είδαμε. Ένα τρομερό πρώτο μέρος σε ρυθμό, και μια παράσταση για έναν ρόλο στο πρώτο μισάωρο. Πραγματικά ο Αστέρας ήταν μια υποδειγματική ομάδα. Με πλειοψηφία κοντρολαρισμένη στο κέντρο του γηπέδου, και με πολύ κοντά τις γραμμές του, κατάπιε την ομάδα μας και ανάγκασε την ΑΕΚ να έχει κορυφαίο της παίκτη τον Αθανασιάδη. Αυτός έωσε ένα πρώτο γκολ, αυτός κράτησε την ΑΕΚ στο 0-1, κι αυτός επίσης απεσόβησε το 1-3.

Από την άλλη μεριά, εμείς δεν είχαμε ούε αρχή ούτε τέλος. Χαμένοι στο κέντρο ο Μάνταλος με τον Σιμάνσκι, ήταν αδύνατον να υποστηρίξουν το τρομερό προπονητικό λάθος. Αφού λοιπόν χάθηκε το κέντρο, βλέπαμε και την χαώδη τρύπα που έχουμε στο κεντρικό δίδυμο. Αυτός ο Ρουμάνος ήταν μια μόνιμη πηγή κινδύνων, και φυσικά ο κύριος υπαίτιος στην τελική γραμμή για το 0-2. Και τις δυό φορές, παρά το ύψος του, έχασε τις κεφαλιές και εξέθεσε εαυτόν, αυτόν που τον εφερε, κι αυτόν που τον έβαλε, χαραμίζοντας τον καλό Σβάρνα στα δεξιά.

Κάπου στο μισάωρο όμως, η τύχη μας χαμογέλασε. Χτύπησε το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ, κι ελλείψει επιλογών μπήκε ο Κρίστισιτς. Η ΑΕΚ μεταμορφώθηκε. Σε πρεσάρισμα, σε κατέβασμα της μπάλας, και σε επικινδυνότητα. Ο Αστέρας φυσιολογικά είχε υποχωρήσει, όμως αυτό ήταν η μια μεριά του νομίσματος. Η άλλη ήταν οτι φορτώθηκε ο άξονας μας, που ποιοτικά ήταν καλύτερος στην ισαριθμία με τον αντίστοιχο του αντιπάλου. Το αποτέλέσμα ήταν να δούμε ένα εξίσου καλό παιχνίδι κι από εμάς, που ανέδειξε σε ηγετική μορφή τον Σιμάνσκι, με γκολ και δοκάρι, συνεπικουρούμενο από τον κινητικό Μάνταλο που ελευθερώθηκε κι έβλεπε τα άκρα τα μπροστινά, και τον Κρίστισιτς που έβαλε ταχυδύναμη στο παιχνίδι μας κι φυσικά έβλεπε και τους κενούς χώρους. Δίκαια τελείωσε το ημιχρόνιο με 1-2, όμως δεν μας άφησε χωρίς ελπίδα για την συνέχεια, όπου περιμένεις να βγει ο Μιτάι μπας κι αποκτήσεις άλλον έναν ακραίο. Αυτή είναι η μοίρα μας. Να παίζεις με μετρημένα κουκιά, κι ο Μανόλο να κάνει μαλακίες. Ραντόνια επίσης μέσα και Σβάρνας στην θέση του.

Ο παπατζής έκανε μόνο την μία αλλαγή. Λόπεζ μέσα, που δεν βοήθησε ιδιαίτερα αλλά έδωσε πιο πολύ μια σιγουριά στο άκρο. Το δεύτερο μέρος ήταν κι αυτό παράσταση για ενα ρόλο. Τον δικό μας. Ο Αστέρας εξαφανίσθηκε από το γήπεδο. Η ομάδα μας τον έλιωσε, παίρνοντας του το κέντρο με τον κορυφαίο πλέον Κρίστισιτς, ενώ έκανε δεκάδες τελικές είτε από τον άξονα, είτε από τα πλάγια. Κύρια από τα δεξιά με τον Γκαρσία. Σε μια από αυτές, και σε μία ξαφνική επιταχυνση του μαυρούκου, ο Σιμάνσκι ισοφάρισε. Να μην ξεχάσω εδώ να προσθέσω οτι ήταν πολύ σημαντικό που ο Τάνκοβιτς είχε γίνει αλλαγή και δεν είχε το περιθώριο να χαλάσει κι άλλο το παιχνίδι μας.

Ένα παιχνίδι ολοκληρωτικό. Με πλήρη κατοχή, πολύ μεγάλο πάθος, τρομερό ρυθμό κι αποφασιστικότητα, που μας άφησε ποδοσφαιρικά γεμάτους. Εντάξει, υπήρχε ο Μάνταλος μέσα που κράταγε την πτήση χαμηλά, αλλά δεν μπορούσε κι αυτός να βγει. Λείπανε πολλοί σήμερα, όμως οι μονομάχοι Σιμάνσκι και Κρίστισιτς, τους κάλυψαν. Και ανάγκασαν τους παίκτες του Αστέρα, σε ένα μόνο σουτ εκτός περιοχής στην εστία μας, και στην συνέχεια να παίζουν πάνω στην γραμμή του δικού τους τέρματος, μπας και γλυτώσουν το τρίτο γκολ.

Δεν μπορώ να πω οτι το τελικό σκορ ήταν δίκαιο. Η ΑΕΚ δικαιούτο τη νίκη, αλλά δεν πρέπει να έχουμε κι άλλα παράπονα. Όση τύχη είχαμε στα προηγούμενα παιχνίδια, συμπληρώθηκε με την σημερινή ατυχία. Είναι καθαρή ατυχία αφού με όλες αυτές τις καραμπόλες που γινόντουσαν στην αντίπαλη περιοχή, ήταν εύκολο να γίνει ένα γκολ. Μένουμε στο σημαντικό. Οτι η ΑΕΚ έστω και κατά λάθος διορθώθηκε, κι έπαιξε μπάλα που είχαμε καιρό να δούμε. Κι αν στην τελική προσπάθεια απέτυχε, μας αρκεί η ανατροπή του αποτελέσματος, η εξαναγκαστική μαζική άμυνα του αντιπάλου, και βέβαια η δυστοκία, που οφείλεται φυσικά και στο τρομερό ντεφορμάρσιμα του Καρίμ. Δεν βαριέσαι. Είδαμε μπαλάρα και συγχαρητήρια.

Ήρθε και η Μήδεια. Επετειακά, μετά τον Βαλεντίνο, τον πιο πουριτανό άγιο που διαθέτουμε. Και τι έκανε η κακοκαιρία; Ό,τι κάνει πάντα η φύση στο ελληνικό κράτος. Γάμησε τους πολίτες και έβαλε το κράτος να κάνει στριπτίζ. Βαλεγδύνος ήταν φέτος ο άγιος !

Και να λέμε κι ευτυχώς, που χιόνισε μόλις μία ημέρα. Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει τι θα γινόταν αν ο χειμώνας φέτος ήταν πιο νορμάλ. Η Ελλάδα σώθηκε επειδή μέχρι κι ο καιρός συμπεριφέρεται σαν ανώμαλος. Διότι ειδικά για φέτος, νάχει κάνει κανά τριήμερο χειμώνα; Αυτό τουλάχιστον έχω νοιώσει εγώ, που μέχρι προχθές κυκλοφορούσα με αμάνικο μπουφάν και με καλοκαιρινό παντελόνι. Και που τα ίδια θα βάλω από αύριο, που ξανάρχεται η μπουρδελοζέστη.

Ήταν όμως αρκετή αυτή η μέρα για να ξεμπροστιάσει αυτό το μπουρδέλο κράτος. Την κυβέρνηση των αρίστων. Προειδοποιημένη ήταν από τους μετεωρολόγους κανά δεκαήμερο πριν. Και να μην ήταν, μπορούσε να δει τι γινόταν στην βόρεια Ελλάδα εδώ και τρεις ημέρες. Κι όπως ο Βαρουφάκης προσκυνούσε την δημιουργική ασάφεια, έτσι και τούτοι εδώ, εφάρμοσαν την επιταγή του καλού μας. Άλλο πρόσωπο αυτό. Η κυνικότητα και η αυταρχικότητα της εξουσίας, πλέον έγινε χαμόγελο για το καλό μας. Έτσι πάει τώρα το σκηνικό. Και το καλοκαίρι μπορεί να απαγορευτεί το μπάνιο με τον φόβο πνιγμών.

Ο πολίτης δεν ξέρει, κι ούτε είναι ικανός για αστική ευθύνη ή ατομική προστασία. Ρίξε λοιπόν μερικά lock down λόγω covid, και κλείσε και την εθνική οδό από την Κηφισιά και πάνω. Αν δεν την έκλεινε λένε τα κομματόσκυλα, θα είχαν εγκλωβιστεί άνθρωποι. Ήταν δεδομένο λοιπόν, οτι η εθνική οδός θα ήταν απροσπέλαστη. Πού τώρα να βγάλεις αλατιέρες, πού να βγάλεις εκχιονιστικά στην Μαλακάσα; Ρε κλείστα όλα για νάσαι ήσυχος. Η αντιμετώπιση πλέον ενός χιονιού μονοήμερου, έγινε δια του νεκρώματος. Όπως χτυπιέται η βία στα γήπεδα. Απλά τα κλείνεις.

Και μαζί με αυτά, κλείσανε και τα βόρεια προάστια, χωρίς να υπολογίζω τι έχει γίνει σε χωριά ή πόλεις της περιφέρειας. 250 χιλιάδες νοικοκυριά λοιπόν, χωρίς ρεύμα, που αν το κάνεις λιανό, μιλάς για 750 χιλιάδες ανθρώπους υπολογίζοντας κατά μέσο όρο τριμελείς οικογένειες. Μπάχαλο. Δένδρα πέφτανε στα καλώδια, μετασχηματιστές σκάγανε όπως εκείνος του Ασπρόπυργου, πάπαλα η θέρμανση, πάπαλα το διαδίκτυο για την επιβεβλημένη τηλεργασία και τηλεκπαίδευση, κλείνανε οι δρόμοι και κοβόταν και η ύδρευση αφού για να λειτουργήσουν τα τοπικά υδραγωγεία, έπρεπε να υπάρχει ηλεκτρική παροχή. Πού να σκεφθεί κάποιος να έχει μια γεννήτρια για να στείλει τουλάχιστον νερό; Χρόνια τώρα.

Μετά τρέχανε οι Χαρδιαλιάδες να ενεργήσουν για το καλό μας πάλι. Τι τρέχανε δηλαδή; Ο Μάνος τους έβαλε να τρέχουν όταν είπε οτι μετά από σαράντα χρόνια κατοικίας στην Εκάλη, ουδέποτε είχε συναντήσει τέτοια κρατική αδράνεια. Κι αυτός, όπως και να το κάνεις, είναι φιλοκυβερνητικός. Όχι τώρα να αρχίσουν οι δήθεν ικανοί πολιτικάντηδες να έχουν κι εσωτερική αντιπολίτευση. Έχουν που έχουν τα προβλήματα τους με τα βόρεια προάστια, που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι κυβερνητική. Μην αρχίσουν τα ουφ και τα βαχ να σχηματισθούν σε πολιτική γλώσσα. Βολεύονται με το επιχείρημα οτι όποιος μιλάει εναντίον τους είναι αριστερός.

Και βγήκε ο στρατός στους δρόμους. Δηλαδή και να μην θέλεις, να μην πάει το μυαλό σου κάπου; Ρε ούτε τώρα ο κρατικός μηχανισμός; Τι διάολο έκανε; Έβλεπε αν οι φαντάροι εκτελούσαν σωστά τις διαταγές των ανωτέρων τους; Τι κάνανε ρε πούστη μου; Κολλάγανε σφραγίδες αντί να κόβουν δένδρα και να ανοίγουν δρόμους; Ήταν στα γραφεία; Αφού ούτε τηλέφωνο δεν απαντιόταν. Τηλεργασία κάνανε; Προστατευόντουσαν από τον covid κλεισμένοι στα σπίτια τους; Μα η λοιμωξιολόγος είχε πει οτι τα κρούσματα θα αυξηθούν αν μείνουμε μέσα λόγω μη επαρκούς αερισμού. Και γιατί πληρώνονται αφού την δουλειά μπορεί να την κάνει ο στρατός; Γιατί δεν πήγε ο στρατός να κρατήσει ανοιχτή την εθνική οδό;

Μπορεί βέβαια να υπάρχει πρόβα για τα 200 χρόνια της απελευθέρωσης. Έπεσε το χιόνι και τους έκλεισε σχεδόν όλους μέσα. Χωρίς κομφόρ όμως, τι να κάνεις μέσα; Την ίδια θερμοκρασία έχεις με έξω. Δορυφορικές τηλεοράσεις και internet, δεν παίζουν. Βγαίνεις έξω να μαζέψεις χιόνι, μπας και πιείς και πλυθείς. Και βλέπεις τον στρατό να σε σώζει. Πού να τολμήσει να περάσει βανάκι του δήμου; Ορμάς λοιπόν έξω από την ιδιωτική φυλακή σου, πέφτεις πάνω στα φαντάρια, και γνήσια απελευθερωμένος ουρλιάζεις το σύνθημα : Φως, νερό, τηλέφωνο. Μετά από 200 χρόνια, δεν γίνεται να έχεις το ίδιο σύνθημα.

Γίνεται όμως να έχεις τους ίδιους άχρηστους που κυβερνάνε. Που κάνουν την πλάκα τους με τρίχες πολιτικές θέσεις, κι εναλλάσσουν ζιβάγκο ή ανοιχτά πουκάμισα ή γραβάτες. Να σκεφθούν να προλάβουν κάτι; Αυτό θέλει μυαλό κι οργάνωση. Και κυρίως δουλειά. Τα κόμματα που πλέον κυβερνούν, δεν έγιναν για τέτοια δύσκολα. Για διορισμούς γίνανε, για τεμπελχανάδες με μόνο κριτήριο να μην ενοχλείται η αρχηγία του κόμματος. Οπότε κάτι ίσως προσέφερε και η Μήδεια. Μην τύχει και κάποια ανοργάνωτα κομματόσκυλα, αρχίζουν και σκέφτονται και πιέζουν τα κέντρα εξουσίας με τα οποία παίζουν μπιρίμπες. Βέβαια θα χρειαστούν κι άλλες θεομηνίες για να φτάσουμε κάπου, αλλά δεν πειράζει. Και σεισμό περιμένουμε, και καύσωνα και εξωγήινους. Όσο έχουμε Κούλη, τόσο ελπίζουμε….

Είχαμε την παλινωδία της αναβολής του αγώνα, αλλά ξεπεράστηκε. Είχαμε και στην Αθήνα χιονάκι, που ζήταγε αλυσίδες από το ΚΑΤ και πάνω. Είχαμε και κλειστή εθνική οδό από τις Αφίδνες και πάνω, κι είχαμε και προειδοποιηθεί. Πού να ερχόταν και τίποτα ξαφνικό δηλαδή. Δεν βαριέσαι μωρέ. Τα μπουρδέλα πάντα διοικούν. Η γραβάτα δημιουργεί ικανότητα; Μην λέμε τα ίδια, έχουμε και ΑΕΚ.

Η οποία παρατάχθηκε με 4-4-2 και με σκοπό να τονίσει την αμυντική της συνοχή. Είπαμε πλήρης η ομάδα, αλλά σήμερα λείπανε σχεδόν όλοι. Το πρώτο μέρος, όποιος ξέρει στοιχειώδη μπάλα, θα προτιμούσε να μην το έχει δει. Ήταν μια ομαδική κακοποίηση της μπάλας και από τις δυό ομάδες. Μπουλούκωσαν στο κέντρο οι πάντες, η κλωτσοπατινάδα πήγαινε σύννεφο, και υπήρξε ένας άτυπος διαγωνισμός στο ποιά ομάδα θα κάνει περισσότερα λάθη. Κι όταν λένε λάθη, δεν λέμε αυτά από κάποια πίεση. Λάθη στην πάσα στα τρία μέτρα, λάθη στην ντρίπλα και χέσε μέσα Πολυχρόνη.

Ένα τέτοιο λάθος εκμεταλλεύτηκε ο Ολιβέιρα, κερδίζοντας ένα πέναλτυ, και μετατρέποντας σε γκολ. Οι δυό αντίπαλοι ήταν φανερό οτι είχαν μπει για να εξουδετερώσει ο ένας τον άλλον, κι ήταν αδύνατον να φτειάξουν κάποιον αυτοματισμό, κάποιο τριγωνάκι, ή να προσπαθήσουν κάτι να κάνουν από τα άκρα. Προτίμησαν τις μακρινές μπαλιές, και μαζί με έναν αστείο διαιτητή που διέκοπτε συνεχώς το παιχνίδι ( αυτό που γινόταν ), παίξανε ένα ξυλίκι χωρίς ρυθμό. Αν πούμε οτι η ΑΕΚ στηρίχτηκε στο τρέξιμο του Σιμάνσκι, στην κάποια σταθερότητα του κεντρικού της δίδυμου, αυτό που μπορούμε να καταθέσουμε μετά βεβαιότητας, είναι οτι είχε χειρότερο παίκτη τον Τάνκοβιτς.

Από την άλλη, ο αντίπαλος πολύ αδύνατος και μάλλον τον χαιρετάμε από την πρώτη κατηγορία. Ούτε καν το πάθος της έδρας, ούτε καν κάποια ορμητικότητα μπας και σωθεί από την τελευταία θέση. Κι όμως, σε ένα κρεσέντο δικών μας λαθών, από την επίθεση μέχρι την άμυνα, παραλίγο να ισοφαρίσει. Κι αφού δεν του έκατσε αυτή η φάση, ήρθς κι ο κορυφαίος σήμερα Ολιβέιρα, να σκοράρει και δεύτερη φορά. Το παιχνίδι μπορεί να ήταν αποκρουστικό, αλλά αν δεχθούμε οτι αυτό ήταν το πλάνο του Μανόλο, δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στην σκέψη του, με την ευχή να μην υποκλιθούμε και την Κυριακή αλλά για άλλο λόγο. Επειδή δεν έχουμε χαφ, δηλαδή.

Το δεύτερο μέρος πραγματικά δεν αντέχει σε ποδοσφαιρική κριτική ή σε κάποια λογική. Αν μιλούσαμε για σινεμά, η σκηνοθεσία ήταν κράμα κάποιου μαθητευόμενου κι αποτυχημένου νέου σε παρέα με Χίτσκοκ και Ταραντίνο. Πραγματικά ήθελες να σπάσεις την τηλεόραση από τα λάθη, από το κουραστικό ρεσιτάλ του αργού ρυθμού, κι ενός τουρλουμπουκιού, που μεταφερόταν από το κέντρο, σε κάποιο πλάγιο και μετά σε κάποια περιοχή. Πραγματικά παρακάλαγες να λήξει το παιχνίδι. Τόση ήταν η αδιαφορία της ΑΕΚ, και τόση η ανικανότητα της Λάρισας.

Μέχρι το εβδομηκοστό λεπτό, διάστημα στο οποίο η ΑΕΚ έκανε τα πάντα για να χάσει το παιχνίδι. Κάπου εκεί προειδοποιηθήκαμε, όταν στην θέση του Μπακάκη μπήκε αυτός ο Νταντσένκο, που το παιδί αυτό δεν ξέρει καθόλου να μαρκάρει. Και κάπου εκεί, σε μια συνολική αποτυχημένη αμυντική προασπάθεια απόρροια όμως της επιθετικής αδιαφορίας, η ΑΕΚ έφαγε ένα γκολ και τα φίδια εμφανίστηκαν. Φταίει στο γκολ ο Νταντσένκο; Αν τον δεις πώς μαρκάρει, πρέπει τουλάχιστον να τον στείλεις σε κάποιο νηπιαγωγείο μπάλας.

Πλακώνει κι άλλες αλλαγές ο Μανόλο. Τι να κάνει; Μπορεί να μιλάς οτι δήθεν έβγαλε κάποια αντίδραση η ομάδα, όμως να τραβάς τα μαλλιά σου με αυτό που έχασε το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ ή με την προκλητικότητα του Τάνκοβιτς, οι οποίοι φυσικά και βγήκαν έξω. Κάπως άρχισε να φαίνεται οτι η ΑΕΚ έπαιζε πιο ορθολογικά. Τότε όμως εμφανίστηκε η επιθετική δυστοκία με τρεις τρομέρες τελικές που χάθηκαν, και μοιραία λίγο αργότερα ήρθε η ισοφάριση. 2-2 με τον τελευταίο του πίνακα και σε παιχνίδι κλειδωμένο. Να θέλεις να ξανασπάσεις την τηλεόραση, αυτήν την φορά από την σωρεία λαθών. Είδα σωστά; Κάπου 73 ήταν από την μεριά μας.

Και τι επριμένεις σαν Αεκτζής; Φυσικά να χάσεις το παιχνίδι. Σου αξίζει ρε αδερφέ. και πάνω που περιμένεις το μοιραίο, κάπου βρίσκεται στην περιοχή ο Αλμπάνης που η συνεισφορά του σαν αλλαγή ήταν να βγαίνει αράουτ με την μπάλα, και βρίσκοντας το σουτ σε αντίπαλο, φέρνει ξανά την ΑΕΚ μπροστά. Τρία λεπτά μένανε. Δεν ήταν μισή ώρα. Εγώ δεν καταλάβαινα γιατί δεν έμπαινε ο Τσιγκρίνσκι, κι ο Μανόλο το έψαχνε στον σέντερ φορ. Μιλάμε για απόλυτο καραγκιοζισμό.

Ο ίδιος που επεδείχθη αργότερα από τον διαιτητή. Άκου Γκορτσίλα. Που γύρισε μια επίθεση μας πίσω για να δώσει πέναλτυ. Ναι, με το var. Και τι είναι το var; Αυτοί δεν έχουν συναίσθηση της φάσης; Δεν παρακολουθούν πια το παιχνίδι; Δεν μπορούν να καταλάβουν οτι καμία μπάλα δεν σταματάει στο χέρι του Γκαρσία, αλλά απλά στην απόκρουση του, το τόπι κυλάει επάνω στο χέρι κι ακριβώς για ένα δευτερόλεπτο, την ώρα μάλιστα που εμφανέστατα, ο παίκτης τραβάει το χέρι του. Αυτό ήταν. Πάνω που θα παίρναμε εμείς χέρι και κάρτα του αντίπαλου στόπερ, καθίσαμε στο παγωτό. Και μας έσωσε ο Αθανασιάδης, που φυσικά πλέον έγινε ο πολυτιμότερος σήμερα, ενώ στην κόντρα αντεπίθεση, ο Γκαρσία έστρωσε στον Σιμάνσκι που έγραψε το τελικό 2-4.

Σε ένα παιχνίδι πάρα πολύ κακό, και σε ένα παιχνίδι που η ΑΕΚ έδωσε όλα τα δικαιώματα, όχι για να το χάσει – συμβαίνουν κι αυτά – αλλά για να αποδείξει και στον πλέον δύσπιστο, οτι είναι ομάδα τάλε κουάλε με τον Μελισσανίδη : ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ. Χωρίς καθόλου κέντρο, χωρίς πλάγια μπακ, και χωρίς επίθεση με εξαίρεση φυσικά αυτά τα ξεσπάσματα του Γκαρσία. Που απαιτεί γκρέμισμα καθολικό και χτίσιμο από την αρχή. Φυσικά είναι τέτοιος ο καραγκιοζισμός εκεί μέσα, που είναι πολύ δύσκολο να πεις ποιός μπορεί να το κάνει αυτό. Αυτό το νέο πουλέν, ο Διαμαντόπουλος; Πολύ αμφιβάλω, όπως και πολύ αμφιβάλω αν δεν θα είμαστε στα τέσσερα και την άλλη Κυριακή. Γιατί; Διότι δεν πολυχρειάζεται ο αντίπαλος. Πέφτουμε και μόνοι μας. Ούστ νούμερα.

Μια ωραία ημέρα ήταν σήμερα. Με ήλιο και καλή ατμόσφαιρα, παρά φύσιν βέβαια, αλλά Ελλάδα είναι εδώ. Στην οποίαν η πληρέστατη ΑΕΚ αγωνίζεται για τον δεύτερο θεσμό, που ψάχνεις κι αναρωτιέσαι τι να τον κάνει. Η πληρέστατη λοιπόν, που όμως αν δεν νικήσει σήμερα, σύμφωνα με την Ώρα, μπορεί και να έχει πρόβλημα. Σε τι, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι οτι η ομάδα δεν έχει χαφ και δεν ασχολούμαι  με τις σημερινές συγκυριακές απουσίες. Ασχολούμαι οτι η ομάδα κρέμεται από τα αρχίδια του Μάνταλου αγωνιστικά, πράμα που την κάνει εκ των προτέρων αποκρουστική.

Η ΑΕΚ παρατάχθηκε με 4-2-3-1 αλλά στην ουσία, για ένα εικοσάλεπτο, ήταν αλλού γι’ αλλού. Ούτε να μαρκάρει μπορούσε, ούτε να πάρει το κέντρο, ούτε και να επιτεθεί με οργάνωση και σαφήνεια. Το αποτέλεσμα ήταν να προηγηθεί ο Βόλος και μάλιστα να διευρύνει το προβάδισμα του. Ο Μανόλο χτυπιόταν αφού τίποτα δεν δούλευε, αλλά δεν ήξερε τι πλάνα είχε ο Θεός. Ο οποίος διέταξε να σκοράρει ο Μάνταλος – σήμερα ήταν κινητικός διότι για  τέτοια παιχνίδια πλέον κάνει – και μετά ο χειρότερος του γηπέδου Τάνκοβιτς να πετύχει δυό τέρματα. Μετά από λίγο σκόραρε το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ με πέναλτυ και πλέον είμαστε στον κανόνα του ποδοσφαίρου και της ρέντας.

Η ομάδα μας πράγματι άλλαξε όλη την εικόνα της με τα σκοραρίσμτα, αλλά όχι την εικόνα της στα μάτια μας. Ήταν πολύ κακή αμυντικά, κινδύνεψε, της χαρίστηκε μάλλον ένα πέναλτυ, και γενικά ήταν ένα σκορποχώρι χωρίς ψυχολογία και χωρίς ιδιαίτερα πατήματα στο γήπεδο. Μα τι λες ρε Αβραμίδη; 4-1 και μιλάς; Σε παρακαλώ τώρα. Για μπάλα μιλάω κι όχι για την ρουλέτα που σου κάθισε επειδή ό,τι πήγαινε μέσα μπήκε, είτε επειδή ο Βόλος σε είδε σαν ισάξιο και σε έπαιξε στα ίσια κι ανοιχτά. Κι αυτό πρέπει να τονισθεί. Ούτε στο 0-1 κλείστηκε πίσω ο αντίπαλος.

Αν πάμε σε μάς, Μάνταλος, Σιμάνσκι και Κρίστισιτς τρέξανε πολύ και προσπάθησαν να κόψουν το παιχνίδι του Βόλου. Ήταν πολύ μόνοι. Η ΑΕΚ σήμερα είχε πολύ κακούς τον Τάνκοβιτς ( για μένα δεν κάνει ), ενώ φυσικά δεν είχε καθόλου πλάγια μπακ. Αν όλοι ψάχνανε δεξί μπακ και πήραν αυτόν που τα λάθη τα έκανε αβίαστα χωρίς πίεση ή με αντίπαλο κοντά, τότε ας σπεύσουν να πάρουν παίκτη εκεί, διότι ο Μπακάκης θα παίζει όταν γίνει καλά. Ανεπαρκής μίνιμουμ. Από την άλλη μεριά, δεν συζητώ. Παίκτης Μιτάι δεν υφίσταται. Δεν έχει τίποτα. Ούτε τρέξιμο, ούτε πάσα, ούτε ταχύτητα, ούτε δύναμη, ούτε καν συναίσθηση οτι παίζει μπάλα. Σε σχέση με τον Ραντόνια είναι για την ερασιτεχνική κατηγορία. Αν όμως φύγω από αυτές τις παθογένειες, οφείλω να πω οτι το πρώτο αυτό μέρος είχε ρεσιτάλ λαθών και γκολ, κι άρα μας άρεσε.

Κι έτσι θα συνεχίσω για το δεύτερο μέρος την κριτική. Μας άρεσε αυτό που είδαμε. Σαν ρυθμό και σαν θέαμα. Δεν είδαμε τα γκολ του πρώτου μέρους, αλλά είδαμε άλλα τόσα και παραπάνω χαμένα. Εκατέρωθεν. Θα μπορούσε η ΑΕΚ να ανεβάσει την διαφορά, αλλά θα μπορούσε και να έρθει ισοπαλία. Τέλος πάντων την γλυτώσαμε με ένα γκολ, με δυό σούπερ επεμβάσεις του Τσιντώτα, και με ένα δοκάρι. Και μην πείτε πάλι τις γνωστές μαλακίες που θα πουν οι τσακίρηδες. Οτι η ΑΕΚ μπορούσε να κλειδώσει την πρόκριση. Κλειδωμένη θα ήταν και με ήττα. Άλλο να πείτε : Πόσες τελικές σου έκανε ο Βόλος ενώ έχανε με 4-1;

Αυτό θα σας οδηγήσει στο σημερινό ναυάγιο, στο παιχνίδι αυτό που η ΑΕΚ ήταν παιδική χαρά, γκόμενα σουρλουλού με κοντό μίνι, και τις μπουτάρες έξω. Καμία συνοχή σε κάποια στοιχειώδη άμυνα, είτε στο κέντρο είτε πιο πίσω, και πλήρης έλλειψη συγκέντρωσης στην επίθεση. Δηλαδή το νηπιαγωγείο πήγε εκδρομή. Την έβγαλε με αμυχές το παιδάκι και γλύτωσε κανονικό ξέσκισμα επειδή απέναντι της είχε έναν αδύναμο αντίπαλο, που έπαιξε και σούπερ αφελώς.

Στις λεπτομέρειες, οφείλουμε να πούμε οτι κι ο Μανόλο συμμετείχε στις μαλακίες. Όταν έβγαλε έξω αυτόν τον Ντατσένκο, κι έβαλε εκεί τον Λόπεζ. Ουδείς κατάλαβε γιατί. Μετά από κανά μισάωρο, το διόρθωσε με την είσοδο του Ραντόνια. Άλλος ένας ανύπαρκτος, ο Μιτάι, πήγαινε έξω. Είχε προηγηθεί η έξοδος του Τάνκοβιτς ( αστείος σταθερά ) και του ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Οπότε ο προπονητής πράγματι έκανε σωστές κινήσεις με την εξαίρεση την λάθος αλλαγή του Λόπεζ, όμως πλέον είναι φανερό οτι κανείς δεν τον ακούει. Εννοώ στην προσέγγιση του στην αμυντική λειτουργία ενώ η ομάδα επιτίθεται.

Κι αυτός είναι ένας ακόμα αγώνας, που δικαιώνει αυτό που λέω. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να είναι το αφεντικό του παιχνιδιού. Διότι δεν έχει ΧΑΦ ( διάβαζε μαλάκα της διοίκησης ). Και σήμερα απέδειξε οτι την έφαγε η διγλωσσία. Πού να φανταστεί ο Μανόλο οτι ο Βόλος θα την έπαιζε στα ίσια; Αν το είχε φανταστεί, σίγουρα θα είχαμε άλλη εικόνα στο κατενάτσιο με αντεπιθέσεις. Την έβαλε λοιπόν να κάνει το αφεντικό, και της φανέρωσε το ψηλό πρεσάρισμα του Βόλου, όλη την έλλειψη ποιότητας που έχει το ρόστερ μας. Αμυντικά και τεχνικά επιθετικά. Και βέβαια τα πράματα γίνανε χειρότερα από την στιγμή που και το κεντρικό μας δίδυμο ήταν ασταθέστατο, ενώ η έλλειψη ποιότητας στα χαφ φαινόταν από το ότι δεν μπορούσαν να ελέγξουν τον ρυθμό του αγώνα  ή να μην κάνουν συνεχώς λάθος πάσες.

Τέλος πάντων κάπως θα βελτιωθούν τα πράματα αφού γυρνάνε από βδομάδα ο Μπακάκης κι ο Σβάρνας. Κι ίσως να είμαστε και καλά την Κυριακή που παίζουμε με τον τελευταίο. Από εκεί κι έπειτα, και με βάση την φυσική κατάσταση που έχουμε, δυσκολεύει το πρόγραμμα και για την κανονική σεζόν αλλά και για τα μπαράζ. θα μου πεις, και σωστά, οτι άλλα έλεγες κανά μήνα πριν. Δίκιο έχεις θα πω, αλλά πίστευα οτι θα παίζαμε κλεφτοπόλεμο χωρίς τραυματισμούς, κι όχι σαν αφεντικά χωρίς παίκτες. Πίστευα και στον Λιβάγια, πίστευα και σε τρεξίματα τύπου Σιμάνσκι. Φευ. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ Ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ ΝΑ ΠΑΕΙ ΕΥΡΩΠΗ.

Η ομάδα κατέβηκε με το γνωστό 4-3-3. Κατέβηκε με το γνωστό μότο μου, χωρίς χαφ. Δημιουργικά εννοώ. Οπότε τα κουκιά ήταν μετρημένα. Ο Σιμάνσκι να πρεσάρει ψηλά μπας και γίνει κάνα λάθος και πάρουμε την μπάλα. Επίσης η μπάλα να πηγαίνει προς τον Γκαρσία κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Δεν έβρεξε μεν, όμως ο Άρης κατέβασε μια ομάδα με χαφ. Καλά χαφ. Που ξέρανε να κόψουν και ξέρανε και να φτειάξουν παιχνίδι. Επίσης είχε φροντίσει να έχει overplay πάνω στον Γκαρσία με δυό παίκτες, που τον εξουδετέρωσαν.

Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά στο πρώτο μέρος. Μια ομάδα που μπορούσε να οργανώσει παιχνίδι, κι εμείς να βολοδέρνουμε μπας και κόψουμε, και μπας κι εκμεταλλευτούμε κάποιο λάθος. Το αποτέλεσμα ήταν να μας καταπιεί ο Άρης, που αφού δεν έβαλε τις καλές του τελικές, ήταν εκείνος που εκμεταλλεύτηκε το λάθος μας στην περιοχή μας, και σκόραρε. Ένα λάθος φτηνό μεν, όμως ομαδικό δε. Εμείς τι να περιμένουμε με δυό τελικές; μελετιέται η ρουλέτα;

Μπορεί λοιπόν να μην μας άρεσε αυτή η εικόνα, όμως είδαμε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι. Με ρυθμό κι ένταση. Χωρίς διακοπές και βρώμικα φάουλ. Με τον Άρη σαφώς καλύτερο, όπως είναι γενικά φέτος κυρίως στο κέντρο, όμως σήμερα πολύ διαβασμένο και ξεάγχωτο. Δεν είχε κάτι να χάσει. Ό,τι έχασε ήταν στην Τρίπολη. Σήμερα, οι βλάχοι που τον υποστηρίζουν, δεν θα είχαν πρόβλημα και να χάσουν. Όμως οι βλάχοι είδαν πιο στρωτό ποδόσφαιρο και μια καλύτερη ομάδα, από εμάς που για μυστήριο τρόπο είχαμε τον πανέτοιμο Νταντσένκο και τον Τσιγκρίνσκι να κάθονται στον πάγκο. Λέμε τώρα μια λεπτομέρεια. Διότι η ουσία ήταν στα χαφ. Αν δεν τα έχεις, τι να κάνει κι ο Σιμάνσκι ή ο καλός Λόπεζ επιθετικά; Αν δεν πέσουν κορμιά στο κέντρο, τι να κάνουν τα πουλιά; Α, κι αυτό το ξέρουμε : Να πούμε να μπει ο Μάνταλος. Αυτός λοιπόν μπαίνει πάντα, θυμίζοντας την μέθοδο της ατόπου απαγωγής. Αφού δεν σας λείπουν τα χαφ, είναι υποχρεωτικό να παίζω.

Κι έτσι έγινε : Τρεις αλλαγές με την έναρξη του δεύτερου μέρους : Ο πανέτοιμος, ο Μάνταλος ( μην γελάτε ) και κάποιος Μαχαίρας. Μιλάμε για τα μπάζα. Τα οποία πήγε να τα μαζέψει Ο Μαχαίρας αν χτύπαγε μόνος του, αλλά τίποτα. Έμεινε μέσα μαζί με τον αρχηγό του, που πήγε να κλειδώσει τη νίκη του Άρη στο δεκάλεπτο, αλλά οι παίκτες του αντιπάλου είχαν άλλες εντολές. Να κρατήσουν τον ρυθμό, να ελέγξουν την μπάλα στο κέντρο, και να διαφυλάξουν το αποτέλεσμα. Δεν είμαστε για ρίσκα τώρα.

Κι έβλεπες την θλίψη της ομάδας μας διάσπαρτη. Την έβλεπες στο πρόσωπο του Μάνταλου με το ειρωνικό χαμογελάκι του νεοέλληνα. Του δημόσιου υπαλλήλου, που σε δουλεύει. Τον Μελισσανίδη δηλαδή, όχι εμένα. Ίδιο χαμόγελο του πονηρού που έχει ταλέντο αλλά δεν γουστάρει ρε φίλε να ιδρώσει. Ίδιο χαμόγελο με τον βλάκα που βγαίνει κάθε μέρα στα ραδιόφωνα και λέει οτι υπάρχει πληρότητα στο ρόστερ, κι οτι έλειπε μόνο ένα πλάγιο δεξί μπακ. Κουτοπονηριά και ειρωνεία. Δεν βαριέσαι.

Ναι, η ΑΕΚ έκανε και μία τελική. Σουτ εκτός περιοχής στο δοκάρι. Κάτι αντίστοιχο με τα Γιάννινα. Δεν μπορεί να μπει στην περιοχή. Δεν έχει ιδέες. Δεν έχει καμία ποιότητα. Ο Μανόλο τους έβαλε όλους. Νοείται σε κανονική μπάλα, να κάνεις πέντε αλλαγές; Όχι, έχουμε κορονοϊό. Άρα, επιτρέπονται. Μαλακίες σας λένε. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ. Τρεις μαζεμένες αλλαγές στην αρχή, ένας τελειωμένος ( Ολιβέιρα ) κι ένας αδιάφορος ( Τάνκοβιτς ), δεν κάνουν ομάδα. Κάνουν ξεφτίλα . Αυτά φυσικά για εμάς.

Διότι από την άλλη μεριά, μην αμαυρώνουμε και την νίκη των βλάχων. Παίξανε σωστά και εκμεταλλεύτηκαν πλήρως τα στοιχειωδώς κανονικά χαφάκια που έχουν. Που τρέξανε, που κόψανε, που κράτησαν την μπάλα, κι όταν έπρεπε να δείξουν πράματα, τα έδειξαν. Τι έδειξαν; Ακόμα και στον πλέον αδαή, στην τελευταία γκόμενα, οτι είναι κοντρολαρισμένοι παίκτες, και σε μερικά διαστήματα του δεύτερου μέρους, να κάνουν πλάκα με τα χαφ μας, που κουτούλαγαν και δεν ξέρανε τι να πρωτοκάνουν. Να μαρκάρουν, να πασάρουν ή απλά να κυνηγούν; Πράγματι, σε αυτά τα δεκάλεπτα, η ΑΕΚ θύμιζε ομάδα νηπιαγωγείου.

Κάπου στο τέλος, οι στοιχειδώς καλά σταθέντες, δηλαδή το κεντρικό δίδυμο, είδαν να τρώνε και δεύτερο γκολ. Δεν φταίνε. Είχαν όλοι πιστέψει σε κάποια ανατροπή κι είχαν πιστέψει οτι μπήκε ο Μάνταλος κι ο Μαχαίρας. Σιγά σιγά θα μάθουν , όσοι μείνουν, την σκληρή πραγματικότητα. Οτι με Μάνταλο πλέον δεν πας πουθενά κι οτι με καινούργια χαφ, μάλλον θα πρέπει να τρέχουν περισσότερο. Τι είπα; Καινούργια χαφ; Μα δεν είμαι προπονητής. Ναι, προπονητής είναι ο Μανόλο. Που έβαλε, ό,τι είχε και δεν είχε μέσα. Άλλαξε κάτι; Όχι βέβαια. Γιατί; Ε, άσε να δούμε τι θα ζητήσει ο Ισπανός. Λες να ζητήσει αριστερό εξτρέμ, που θέλουν κάποιοι; Και βέβαια κι εγώ έχω κάνει ένα μικρό λάθος. Όχι δεν θέλουμε δύο χαφ. Θέλουμε τρία. Θέλουμε να χτίσουμε το κέντρο.