…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Αναγκαίον κακόν.
Tί είδους ΑΕΚ ήθελε-και θέλει- ο Μελισανίδης και τί ΑΕΚ τελικά βλέπουμε;
Δηλαδή ολο αυτό που παρακολουθούμε,είναι ένας σχεδιασμός που δεν βγήκε, ή τελικά αυτός ήταν εν τέλει ο στόχος; Δηλαδή μια ΑΕΚ στα μέτρα ορισμένων-έτερων-συμφερόντων που αλληλοσυγκρούονται;

Πέρσυ,με κείνα και με τα άλλα-ανεξαρτήτως του πως- τελικά η ομάδα κατέκτησε την πρώτη θέση. Με τον Χιμένεθ τέλος πάντων και με τους παίκτες που είχε τέλος πάντων. Ανεξάρτητα από το αν “ήρθε πιο νωρίς από όσο υπολογίζαμε” όπως ειπώθηκε από τον “εγγυητή. (άλλο πάλι και τούτο.Εχετε ξανακούσει για ομάδα που κάνει-υποτίθεται- κάθε χρόνο πρωταθλητισμό να παίρνει πρωτάθλημα “εκτός προγραμματισμού”; τέλος πάντων,κάνουμε πως το παραβλέπουμε).

Και τί θα ανέμενε για την φετεινή χρονιά ένας απλά λογικός φίλαθλος μα και κυρίως ένας που ασχολείται ενεργά με τα της ομάδας; Το αναμενόμενο και φυσιολογικό:Ακόμα καλύτερο σχεδιασμό,βασισμένο στην περσινή εμπειρία. Να κρατηθεί ο προπονητής με ακομα 1+
1 συμβόλαιο,αφού έχει ήδη κάποια-αναμενόμενη- εικόνα για το ρόστερ αλλά και για τις ελέιψεις του- και επίσης να παραμείνει ο κορμός αυτού με τις απαράιτητες προσθήκες οι οποίες θα είχαν υποδειχθεί από τον παραμένοντα στο πόστο του κόουτς.
Αυτό τουλάχιστον επιτάσει η λογική. (αυτά τα λέγαμε και όταν η ομάδα ανεβαινε κατηγοριες απο Γ στη Α. “καντε σχέδιο. Η μια χρονιά να “πατάει” στην προηγούμενη.Αντ’αυτου,ξεκινάγαμε από το “0” κάθε φορά,με κινησεις του “ποδαριού”,μεσοβεζικες φτηνές και τσαπατσούλικες).

Αντ’αυτού τί έγινε; Αποδόμισης. Εδιωξαν-με κάποια δικαιολογία του κώλου τέλος πάντων- τον Χιμένεθ (τον οποίο και εγω θεωρώ “λίγο” αλλά όπως είπαμε καλώς κακώς με αυτόν στον πάγκο περασε ο προηγούμενος πετυχημένος χρόνος- και επίσης,ακατανόητα και δίχως λογική (αν δεν αναζητήσει κάποιος εξωαγωνιστικούς λόγους) απεμακρυνθει ο ιδιόρυθμος μεν χρησιμότατος δε Βράνιες, ήρθαν κάτι “γιούγκοι” του πεντοχίλιαρου” (όταν υπήρχε χρόνος δεν υπήρχαν λεφτά και όταν βρέθηκαν λεφτά δεν έμενε χρόνος για μεταγραφές. Πολύ βολικό σενάριο.
Μπήκε στον “πάγο” με ακατανόητα “γυμνάσια” ο Γιόχανσον, όπως το παιδί ήταν αριστος επαγγελματίας και επίσης χρήσιμο εργαλείο στο γήπεδο, στον “πάγο” ο επίσης αρτιος επαγγελματικά και επίσης χρήσιμος Σιμόες,και για κερασάκι στην τούρτα,αντι του “ψημένου” Χιμένεθ προσελήφθει ο…Ουζουνίδης, ο οποίος είναι εντελώς άπειρος σε πρωταθληματικό πάγκο.Συντηρεί ομάδες. Δεν έχει μάθει να τον κυνηγάνε παρά να “επιβιώνει”. Και όταν σιγουρεύτηκε ότι η ομάδα δεν πάει για τίποτα (δηλαδή όταν απομακρύνθηκε η πιθανότητα πρώτης θέσης) άρχισαν οι διορθωτικές κινήσεις, δήλαδή ότι έπρεπε να γινει το περασμένο καλοκαίρι. Ξαναφέρνουν Χιμένεθ,ξανααναζητάνε Βράνιες,επαναφέρουν Σιμόες κλπ.
Αυτά τα κάνει κάποιος μόνο όταν α) είναι βλαξ, β) έχει άνοια, και γ) έχει λόγους που άπτονται συμφερόντων. Διαλέξτε.

Μήπως τελικά κάτι τέτοιο “οραματιζόταν” για φέτος ο έχων παρει το “αναπάντεχο” και “εκτος προγράμματος” πρωτάθλημα Μελισσανίδης;
Αν ενστερνηστούμε τα όχι αστήρικτα σενάρια που ήθελαν οπωςσδήποτε-και για λόγους που ξεφεύγουν από τον ποδοσφαιρικο μικρόκοσμο- πρωταθλητή φέτος τον ΠΑΟΚ του Βορρα και δεδομένου του βασικού νόμου της επιχειρηματικής ζούγκλας που θέλει να μην υπάρχουν “εχθροί” και “φίλοι” παρά μόνο κυλιόμενα και εναλλασόμενα συμφέροντα,τότε άνετα οδηγούμαστε σε συμπεράσματα τα οποία είναι προφανή και τα οποια -τουλάχιστον- δεν βιάζουν την λογική.

Είναι αδύνατον να γνωρίζουμε-και δεν χρειάζεται στο κάτω-κάτω- στην ολότητά τους το είδος και την πολυπλοκότητα των συμφερόντων που “παίζονται” και τα απόνερα των οποίων τα βλέπουμε στις βαθμολογίες.
Αλλά είναι λυπηρό να βλέπεις την ΑΕΚ να μη τρέχει “με τα όσα” παρά να παριστάνει τη πλύστρα στην αυλή. Πραγματικά λυπηρό.

Θα ήτα αυθαίρετο να ορίσουμε το “να γιατί έγινε αυτό” και “να για ποιο λόγο” συνέβει το άλλο.
Είναι όμως καταφανές πως “κάτι τρέχει με τη Μαίρη”. Οχι την Παναγιωταρά.

Ο μιστερ “αγοράζω την Μπαρτσελόνα άμα λαχει”, έχοντας και το-επίσης ανέλπιστο-20άρικο του C.L δεν έβαλε “μία” φέτος στην ομάδα. Αντι αυτού,την ναρκοθέτησε με συρε και έλα, πηγαινέλα και σούρτα-φέρτα. Σαν να οδηγάς με σηκωμένο χειρόφρενο δηλαδή. Νομίζω αυτό είναι πασιφανές πια,εκτός και άν κάποιος φοράει κατακίτρινα γυαλιά ή είναι “Κετσετζόγλου”,δηλαδή βγάζει τα προς το ζειν κρεμασμένος στο βρακί του “μεγιστάνος”.

Το άλλο-θεόρατο- λάθος,είναι η αδιαφορία, για να μη πω καλύτερα η αποστροφή που δείχνει η επίσημη ΠΑΕ (με λόγια πράξεις και κυρίως “παραλείψεις”) για την πλατιά μάζα (δεν μου αρέσει η λέξη αλλά τέλος πάντων) των ΑΕΚτζίδων. Των “νοικοκυραίων” που θα έλεγε και ένα πολιτικό κόμμα.
Το 95% του κόσμου της ΑΕΚ αφήνει παγερά αδιάφορο τον “μπαχαλάκη” “εγγυητή” και αυτό αποτυπώνεται σε νούμερα. Αμέτρητες τιμωρίες έδρας και διαφυγόντα κέρδη από το εσκεμένο μή συμμάζεμα των χρήσιμων μπαχαλάκιδων πού όταν σφυρίξει το αφεντικό φωνάζουν “παρόν” (οι περισσότεροι εξ αυτών βρίσκουν εργοδότες δρώντας ως παρακρατικοί τις ελευθερες μέρες).

Δεν μιλάμε πια απλά για απάθεια,αλλά για σχεδόν επιβράβευση τους εκ μέρους της ΑΕΚ η οποία-υποτίθεται- “αιμοραγεί” με ΄χίλιους τρόπους εξαιτίας τους με κυριότερο κόστος την απομάκρυνση των μη άρρωστων δηλαδή της συντρηπτικής πλειοψηφίας του κόσμου, ο οποιος οσάκις προσπάθησε να γεμισει το γήπεδο σε τελικους κυπέλου ντέρμπυ κλπ, έχει φύγει αγκαλια με τα παιδιά του κλαμενος απο δακρυγόνα,κυνηγημένος από μηχανάκια και ψάχνοντας γωνιές να αποφύγει πέτρες μαχάιρια και φωτοβολίδες.

Πραγματικά ανήκουστο. Και κυρίως αυτοκαταστροφικό. Είναι π.χ. σαν να αυτοσαμποτάρει μια εταιρεία με επικίνδυνα υλικα ένα προιόν της με σκοπό να απομακρύνει υπάρχοντες και μελλοντικούς πελάτες της. Ειναι δυνατόν; Φυσικά και είναι,όταν ο “εγγυητής” της εταιρείας δεν δίνει δράμια για την πελατεία και άρα για τα έσοδα ΤΗΣ παρά μόνο για τα έσοδά ΤΟΥ. “μα αυτά δεν είναι αντίστοιχα”; θα αναρωτηθεί κάποιος.ΟΧΙ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση του ανθρώπου,ΟΧΙ.

Είναι άλλα τα συμφέροντα της ΑΕΚ-ποδοσφαιρικά και εταιρικά- και ΑΛΛΑ τα συμφέροντα του Μελισσανίδη.
Οταν αυτά συνάπτονται,έχομεν όφελος.Κοινό. Οταν όχι-που είναι το σύνηθες-έχομεν ετεροβαρές κέρδος,με ζημειωμένη την ΠΑΕ. Τα έχουμε δει αυτά και στο παρελθόν. Και μάλιστα με συνέπειες όχι απλά τρέχουσες και ανασχέσιμες,αλλά μακροχρόνιες.

Ο άνθρωπος αυτός,είναι ικανός να ανατινάξει ένα οικοδομικό τετράγωνο για να πάρει από το φούρνο τζάμπα ένα σάμαλι.

Φυσικά-για όσους παρακολουθούν χρόνια τον χώρο αυτό- κάποιος θα πει: “μα καλά,εσύ ρε μεγάλε δεν είχες φάει τα λυσσακά σου και κυρίως ο έχων την ευθύνη του χώρου αυτού,όπως και οι σταθεροί-τότε- γράφοντες περί της αναγκαιότητας της επανόδου του Μελισσανίδη στην ΑΕΚ; Από το 2009 όντως αυτό λέγαμε από έδω. Και αυτό υποστηρίζω ακόμα και τώρα.Τουλάχιστον αναφερόμενος στον εαυτό μου. Ποιο; Οτι “ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΛΥΣΗ,ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ”.Το γράφω και με κεφαλαία. Αυτό έγραφα τότε. Προσέξτε την γραφή: “μοναδική διαφαινόμενη”. Οχι “ιδανική” και άλλες δυθυραμβικές προεκτάσεις. Διαφαινόμενη,ανάμεσα στις τόσες-θα θυμάστε-” λύσεις” που παρουσιάζονταν (από ποιους άραγε;) μεταξύ των οποίων ο Μπομπ Κοζώνης, κάποια Σαμπαχτσί Χόλντιγκ, κάποια Πετιτ Σατο,κάποιος Κινέζος από κάποια “Τέντα”, και κάποιος Βιντιάδης που πέταγε με το ελικόπτερο πάνω από τα “άγια χώματα” (τί έχουμε ζήσει θεέ μου!) κλπ-κλπ.

Εν μέσω διοικουσών επιτροπών Παππά, με “σαπόρτερς”, με γιαουρτάδες μπροστινούς,με Δημητρέλους που έτρεχαν να σφραγίσουν εισητήρια Σαββατοκύριακα, και ένα κάρο άλλους ΧΡΟΝΟΔΙΑΚΟΠΤΕΣ, που έπρεπε να μεσολαβήσουν,μέχρι να έρθουν τα “Πανθρακικά” και να αναλάβει να
σώσει τη “Λόλα” από τη φωτιά ο “Καρνέισον”. Που παρίστανε και τον δύσκολο και έβαζε την “Οριτζιναλ” με προεξάρχοντα τον-εξαφανισμένο και μάλλον εξασφαλισμένο- Χατζιχρήστο να του κάνουν τεμενάδες σε ταβέρνες.

Εν μέσω αυτών των τραγελαφικών-και έχοντας φυσικά την αίσθηση της σκληρής πραγματικότητας, ότι αυτά τα συσσωρευμένα χρέη της ΠΑΕ δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να αποπληρώθουν από κάποιον “τρελό ή λαμόγιο”, η πτώση της ομάδας,εκμεταλευόμενη υπάρχοντες νόμους και παραθύρια,στην Γ κατηγορία και το ξέπλυμά της και η επάνοδός της “ζερό” ήταν μονόδρομος. Ποιος καταλληλότερος να ασχοληθεί με τα “μπάζα”; Μα φυσικά ο Μήτσος. Ο οποίος είναι άριστος χειριστής χαοτικών καταστάσεων και περιπτώσεων που χρίζουν “αλυσοπρίονου”.

‘Ετσι λοιπόν,σχεδόν αναπόφευκτα-αναπόδραστα που θα έλεγε και κάποιος λόγιος-φτάσαμε στην εποχή Μελισσανίδη. Του “τραβάτε με και ας κλαίω”.
Ο οποίος αφού δεν κατάφερε το 2004 να μπει από την “πίσω πόρτα” της Ερασιτεχνικής στο σαλόνι της ΠΑΕ,περίμενε υπομονετικά (είχε και τόσες δουλειές ο άνθρωπος,έχτιζε παλάτια στην άμμο της Φουτζεϊρα) να γίνει το σπίτι ίσωμα και να αναλάβει όχι μόνο τζάμπα αλλά και με όφελος,την ομάδα. Την “καθάρισε”, την επανέφερε στην Α κατηγορία (μεγάλο κατόρθωμα κατά Κετσετζόγλου.Θα μπορούσαμε να λιμνάσουμε εκεί κάτω για πάντα. Δοξασμένο να είναι το όνομά του Σωτήρος) ανακαίνησε γραφεία,αγορασε μεταχειρησμένο πούλμαν, έβαψε τοίχους,”πήρε” κοψοχρονιά το προπονητικό,έβγαλε άδεια για το γήπεδο το οποιο θα ειναι έτοιμο σε κανένα χρόνο.

Και θα είναι το ατομικό μαυσωλείο ενός που αυτοπροσδιορίζεται μεγιστάνας αλλά δεν γίνεται δεκτός ούτε σε παρτίδα “μπριτζ” στα βόρεια προάστια,καταραμένος απο τζάκια και εκδιωγμένος απο την αριστοκρατία, κυνηγημένος αυτός ο Νίκος Ξανθόπουλος,παρόλο που έκανε λεφτά βγάζοντας δίσκους (μουσικούς και άλλους) δεν μένει παρά να “χωθεί” στην “Αγια Σοφία” της λαικότατης Νέας Φιλαδέλφειας,η οποία μετά θάνατον φυσικά θα μετονομαστεί σε “Δ.Μελισσανίδης”. Μπράβο του.

Αυτός λοιπόν ήταν ο μονόδρομος.Να “επανέλθει” η ΑΕΚ. Το ότι αργότερα θα γινόταν άρμα συμφερόντων αυτό νομίζω ήταν εκ του αναμενομένου. Δεν είμαστε αιθεροβάμωνες. Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με τον Μελισσανίδη.Ξέρεις πολύ καλά πως θα πληρώσεις πολύ ακριβά (κυριολεκτικά και μεταφορικά).Αλλα τα έξοδα του χειρουργείου και της ομάδας των γιατρών,όπως και η αποκατάσταση είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Το ότι τώρα,δηλαδή εδώ και 2-3 χρόνια διαφωνούμε-εγώ τουλάχιστον- με την αγωνιστική εικόνα και κυρίως με την προοπτική την αγωνιστική και ακόμα πιο κύρια με την ερασιτεχνική, και προσωποπαγή στελέχωση του ποδοσφαιρικού τμήματος και τις μικρότητες που μετέρχεται ο-κουρασμένος και γηρασμένος πια-Μελισσανιδης,νομίζω είναι δικαίωμά μου.

“Δουλειά του” θα μου πεις. Ο.Κ. Εγώ δεν είπα ότι είναι δουλειά δική μου. Ας κάνει ότι του κατέβει και κυρίως ότι του απομένει-γιατί περιθώρια πια δεν υπάρχουν. Ουτε χρονικά,ούτε οικονομικά.
Αλλά νομίζω ότι μπορώ να λέω την άποψή μου,ε; Οπως όλοι μας φαντάζομαι. Θα μου πεις “κάθε γνώμη είναι σαν μια κωλοτρυπίδα” όπως είχε πει κάποιος. Ε,δεν βαριέσαι.

Δεν διεκδικώ κάτι.Ούτε και σαμποτάρω κάτι. Αν τα βλέπουν εκεί στην ΠΑΕ καλά καμωμένα,έχει καλώς. Την ΑΕΚ που με αυτήν μεγαλώσαμε,την έχουμε κλείσει ο καθένας στην ψυχή του. Την τωρινή, ας την βάλουν στον κώλο τους και ας παίξουν χίλια παιχνίδια,κάθε ειδους, μπροστινοί και πισινοί. Οι παιδικές μας αναμνήσεις “έγραψαν” και “φύλαξαν” ότι έπρεπε.
Το δούλεμα όμως δεν το γουστάρω. Το απεχθάνομαι βρε αδερφέ.Εστω και ακραιφνώς. Πόσο μάλλον όταν είναι τόσο προφανές και “αδούλευτο”, όπως καλή ώρα με τούτους τους μασκαράδες που την χρησιμοποιουν άλλωτε ως κωλόπανο και άλλωτε ως ιερά σινδόνη,ανάλογα τα συμφέροντα.

Αλλος ένας λοιπόν “σωτήρας” του έθνους-ή μερους αυτού- ολοκληρώνει τον κύκλο του και άλλη μια λαμπρή σελίδα θα γραφτεί στα κοσμικά της “Εσπρέσο”, όπως και ακόμα ένα μέγαρον δια λαική χρήση θα αποκτήσουν οι λαικοί άνθρωποι, ο “μεσος άνθρωπος” ντε, ο οποιος θα ευχαριστεί τον “ευεργέτη” του,όπως τόσους και τόσους φιλοτομαριστές στο παρελθόν, που ήρθαν στη ζωη με μόνο σκοπό το ατομικό κέρδος,αδιαφορόντας για τα πάντα.
Επαιξαν,”τζογαραν” έριξαν κανόνια,γέμισαν φεσια,γάμησαν, ήπιαν,ότι έπιασαν το ρίμαξαν και στο τέλος εκειδευθηκαν δημοσία δαπάνη παρακάλω,έχοντας οι περισσότεροι προκάμει να χτίσουν-με ξένα λεφτά φυσικά-την προσωπική τους “εκκλησία”, ή “ίδρυμα”.
Κατά βάση μιλάμε για “ιδρυματικούς” ανθρώπους δηλαδή.
Γιατί ο κόσμος έχει αλάνθαστο κριτήριο. Είναι μέγας τιμωρός και κυρίως έχει τρομερό ένστικτο.

Συγνώμη για το μακροσκελές.
Καλές εκλογές παιδιά και καλό βόλι.

Ο Σαββίδης “περπατά” με τη νοοτροπία,τη δομή και τα χαρακτηριστικά Κόκκαλη.Η τουλάχιστον αυτό προσπαθεί.
Αργησε να πάρει μπροστά τρια-τεσσερα χρόνια οπως και ο “θείος” αν θυμάστε,93-96, όπου στο διάστημα αυτό πρόκανε και πήρε 2 πρωταθλήματα με την ΑΕΚ ο Μελισσανιδης, όπως και σήμερα καλή ώρα.Τι συμπτώσεις ε; Τότε έδωσε τον Μπάγεβιτς για να λάβει υποσχετικές για το μέλλον. Οι οποίες “εξαργυρωθηκαν παριστάνοντας τον μεγαλομετοχο σημερα του ΟΠΑΠ. (μα, Ιντρακατ υπάρχει ακομα και στο έργο του νεου γηπεδου,σήμερα ε;)

Με τη σέσουλα τα λεφτά τότε ο Σώκρατες (ας όψονται οι απευθείας αναθέσεις επί το 500% σε πραγματικά κοστη). Με την σέσουλα και ο Ιβαν τα λεφτά τα οποία διαχειριζεται,δηλαδη του εδωσαν “να τα κανει κατι”.
Και στη μεση-ξανα-μανα- ο Μελισσανίδης.Τι παράξενο,ε; Τοτε νεότερος, με καυλες, με οικονομικα μικρής εμβέλειας, αλλά με όρεξη για “δουλειά” και για “θυσίες” (με ότι αυτο σήμανε τελικά για τον ίδιο και την ομάδα στην πάροδο του χρόνου)

Σήμερα,ασπρισμένος,”σοφός” και “νουνεχής” (έτσι γενικά χαρακτηρίζεται καμουφλαρισμένα η γεροντικη ανημπόρια) με μεγαλύτερη υποτίθεται οικονομική επιφάνεια και προφανώς περισσότερες “άκρες”. Και όμως ο σημερινός μοιάζει σαν καρικατούρα μπροστά σε εκείνον της δεκαετίας του 90. “Λογικο” θα πει κάποιος. “Πέρασαν τα χρόνια”
ΜΑ δεν μιλάω απο πλευρας ορμέμφυτου και εκρηκτικότητας. Μιλάω για την οικονομική κακομοιριά. Για την γυφτοτσιγκουνια, που πλέον πλησιάζει τα όρια για νούμερο στο Δελφινάριο.
Μιλάμε για τσικιρικιτζή με iphone kai bmw (15ετιας). Για μια φιγούρα του Γερο-Λαδα σε συγχρονη εκδοχή. Μιλάμε για “μεγιστάνα” που τριγυρίζει με ζητιανόξυλο στα χέρια. Μιλάμε για οικονομικό παράγοντα που ζητάει “λιγα απο πολλους και πολλα από λίγους”. Δεν μας έφτανε ο Τσακαλώτος,έχουμε και τούτον τον πονηρό από πάνω.
Μιλάμε για άνθρωπο που κολάει με τσίχλα τα παπούτσια του,μεχρι να φτασει στο κεφαλόσκαλο. Μιλάμε για έναν κακομοιρη ΟΛΚΗΣ οσο και αν αυτο φαντάζει οξύμορο. Μιλάμε για άνθρωπο-φαρσοκωμωδία
Τέλος πάντων.

Τώρα για σημερα, τί ακριβως θυσιασε ο Αβρααμ από τη Κοκκινια προκειμενου να εχουν ουριο ανεμο τα γιωτ της φαμελιας του,δεν ξέρω.
Το πρωτάθλημα το έχασε στην ουσια αυτοαπενεργοποιημενος. Οχι ότι θα συνέβαινε κατι διαφορετικό αν έστω για τα ματια του κοσμου παριστανε οτι προσπαθει να το παρει-αυτό αλλωστε δεν θα ηταν καλο μήνυμα στους εξω οι οποιοι ηθελαν τον τιτλο-η τους τιτλους ακομα καλυτερα-στην συμπρωτευουσα. Αλλα καλο ειναι να μη προκαλει κανεις την τυχη του,ειδικα οτα εχει ασπρα μαλλια.
Θα έλεγε κανείς μάλιστα πως ότι κατάφερε από πλευράς παρασκηνίου τα τελευταία χρόνια, το παρέδωσε ως “προίκα” στον Σαββίδη. “Αγορά με Leasing” για να το πούμε πιο σωστά. (δεν πιστευω να τρώτε τα παραμύθια με τις κατα καιρους εχθρες και φιλίες τους,ε;)

Είναι αυτός που φτιάχνει τα βαρελότα και τα μοιράζει το Πασχα εξω απο την εκκλησία,με τη προυπόθεση να μη πει κανεις τίποτα στον παπα,γιατι απλα και ο παπας ειναι στο κολπο. Μιλάμε για παιδί-τζιμάνι.

Ετσι βγάζει το ψωμι του γενικά,αυτός ο άνθρωπος, για όποιον δεν το έχει καταλάβει:.
Πείθει τους από “πάνω” του ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί-δυνητικά-επικίνδυνος εις το μέλλον και άρα θα μπορούσε να τους φανεί χρησιμος στο παρόν και απ’την άλλη “πείθει” τους απο “κάτω” του οτι θα τους είναι χρησιμος στο αποοότερο μέλλον ειδ’αλλως θα μπορούσε-δυνητικά – να φανεί επικίνδυνος στο παρόν..
Με αποτέλεσμα να κερδίζει και από εδώ και από εκεί.
Δεν ξέρω αν το κατανοείτε.

Οτι κάνει και η καθώς πρέπει μαφία π.χ. από την “διαχείρηση” μιας γειτονιάς,ως τον έλεγχο ολόκληρων αγορών όπλων,ναρκωτικών. σάρκας κλπ.
Τα ίδια και τα ίδια,εκατονταετίες τωρα. Σαματαζής και προστάτης,δύο σε ένα.
Αλλά πάντως έτσι καίγονται τα πούρα. Πουλώντας κυριολεκτικα τον εαυτό σου,ως ενα αδειο κοστουμι.Αερα μπανα.
Θέλει “κοτσια”; Ασφαλώς. Θράσσος θα έλεγα καλύτερα. Πολλοί το προσπαθούν-ησαν και οι περισσότεροι καταλήγουν-ηξαν μινιμουμ γελοιοι μαξιμουμ στον ταφο.-δεν είναι δα και λίγα τα παραδείγματα που ολοι μας θα έχουμε απο προσωπικές εμπειρίες.
Κατα μια εννοια, μπράβο του.

Αλλα οχι και δουλεμα μεταξύ μας. Οχι ετσι γενικα να περνιόμαστε σαν κατι και να περιμενουμε καθολικη αποδοχη.
Να βλέπω μετα απο μια χρονιά πληρους αυτοκαταστροφης ποδοσφαιρικης (αλλα με την εικοσαρα του C.L ΞΑΝΑ στο παντελόνι) να παίζεται αυτο το θέατρο του “αφεντικου” που έτριξε τα δόντια και έστειλε τελεσίγραφα σε εν γνώση του και επιλογη του, μετριους παικτες (το ειπε και ο ιδιος άλλωστε: “δεν νομιζω οτι δεν θελατε.Μαλλον δεν μπορουσατε…”
Και αφου ειναι ετσι ρε μεγάλε,τοτε γιατι ζητας τα ρεστα απο το προσωπικο; Τελικα μπορουν αλλα δεν θελουν ή οντως δεν μπορουν και αν ειναι ετσι,γιατι προσβάλουν αυτοι την φανελα της ΑΕΚ και οχι εσυ πρωτος αλλα και οι αυλικκοι σου που φερατε αυτους τους παικτες.
Με λιγα λογια: Δε ντρεπεσε βρε μασκαρα;

Εντάξει.Παίξτο θύμα, παίξτο θύτης, παίξτο Ιουστινιανός. Παιξτο ότι θέλεις. Αλλά άσε και σε καποιους που δε μασάνε από γελοιότητες να βλέπουμε,να γελάμε και να κρατάμε τα παπάρια μας. Μεινε με τους αυλοκολακες και τους παλαμακιστες που ζουν μεσα απο τις ζωες αλλων.
Αλλα εμας,χέσε μας αδερφε μου. Που θα μου περαστείς ως κατι σημαντικό,λες και δεν εχω δικη μου αξιακή ιεραρχηση εδω και καιρό και περιμενω το βλαχοκουμπούρα από τη Κοκκινια. Να μου πει “τί ειναι ΑΕΚ”, “τί είναι προσφυγια” και “τί είναι να είσαι καθαρός και τίμιος” (εδώ,όσοι θέλετε, μπορείτε να βγάλετε τον εγκεφαλό σας βόλτα με το λουράκι)

Φυσικά ο ίδιος πιστεύει πως πάλιωσε σαν καλό κρασι. Οχι ότι έγινε ξύδι. Δε βαριέσαι. Ασ τον να νομίζει. Και η Φουρέιρα λέει ότι τραγουδάει.

Οποτε παιδια, “καλώς” εχοντων των πραγματων-και εχοντας την παρελθούσα εμπειρία- η λογική λέει ότι θα δουμε πρωτάθλημα ξανα σε καμια 5ετια. Ενταξει. Δεν ειναι Ολυμπιακος ο ΠΑΟΚ μητε και πραγματικος Κοκκαλης ο Ιβαν,ουτε και οι κοινωνικες-οικονομικες και κυριως πολιτικες συνθηκες ομοιαζουν, οποτε δεν νομιζω να πέσουμε σε 20ετη νηστεία. Αλλα όπως και να εχει,ένα μικρο σερι ο Ιβαν θα το απαιτησει.
Εν τω μεταξυ ο Μελισσανιδης ολο αυτό το διάστημα που θα τρώει η ομάς φάπες, θα σηκώνει πεταλα και σκέπαστρα και θα κανει γιορτες και θυρανοιξια. Μεσα στη τρελη χαρά οι περισσότεροι.
Τι τα θέτε τα πρωταθλήματα καιμενοι. Δικιο έχει. Σαν 20 τιτλοι είναι το γήπεδο.
Λες και αμα δώσεις την Επιδαυρο στη Τζούλια, θα μεταμορφωθεί σε Κυβέλη.
Δεν βαριέσαι. Καλύτερα τσόντες.

“Τελικός με αλλοδαπούς διαιτητές,δίχως θεατές,σε άδειες κερκίδες,παρά μόνο μερικές ντουζίνες “μπράβοι” όπου πλακώθηκαν και έτσι, μπας και καταδειχθεί ποιο από τα δύο αφεντικά την εχει μεγαλύτερη την…προστασία.Στο τέλος,ένας δοτός υπάλληλος του κράτους παρέδωσε ένα κιούπι μεταλικό στον νικητή και τελικά,ανακουφισμένοι όλοι έδωκαν ραντεβού για το Σετέμπρη”.

Οχι,δεν συνέβησαν αυτά σε περιοχή της Κεντρικής Αφρικής,όπως λογικότατα υποψιάζεστε,παρά στην Ελλάδα,η οποία ούτως η άλλως ΚΑΙ γεωγραφικά περισσότερο γειτνιάζει με την Μαύρη Ηπειρο και την Μέση Ανατολή,παρά με την Ευρώπη.

Και αντιπαραβάλοντας κανείς όλα αυτά-αναπόφευκτα- με τα πρόσφατα Ευρωπαικά μάτς που είδαμε, καταλαβαίνει για ποιο λόγο αυτή η χώρα έιναι απολύτως ανυπόληπτη,του πεταμού και για γέλια.
Πρέπει να αρχίσουν να ξύνουν το κεφάλι τους,ακόμα και οι εναπόμέιναντες μπαχαλάκιδες.
Εμειναν μερικές εκατοντάδες να παρακολουθούν την ενδοποντιακή παρεξήγηση ,δηλαδή μια βατραχομυομαχία στα βαλκανικά λασπόνερα.Με ακόμα δυο-τρεις λιμανομάχους να τσαλαβουτούν με θόρυβο,θέλοντας να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των ιδιοκτητών της φάρμας και προσμένοντας μακροβούτια.
(Ανέκαθεν τα λιμάνια ανήκαν στην μαφία. Αν δεν πιάσεις τα στενά,τα πορθμεία και τα σημεία εισόδου-εξόδου των “προιόντων”, τότε τί σκατά μαφιόζος είσαι);

Ολοι οι άλλοι,δηλαδή μερικά εκατομμύρια,ούτε που παρακολουθούν. Μαθαίνουν απ’τις ειδήσεις-και πολές φορες μερικές μέρες μετά- για τα αποτελέσματα των αγώνων. Ουδείς δίνει δράμι. Και σωστά. Οταν έχεις δορυφορικό πιάτο στο σπίτι, πρέπει να είσαι για τα σίδερα να καταναλώσεις χρόνο παρακολουθώντας μπροστινούς των πρεσβειών να παριστάνουν τους “μεγιστάνες” και τους ακόλουθους τους πραιτωριανούς και τσανακογλύφτες να διαγκωνίζονται για ξεροκόμματα,μέρες δύσκολες που είναι.Με ομάδες-σκαριφίματα και παράγοντες στην καλύτεροι άχρηστους στη χειρότερη με ποινικο μητρώο.Μερικές φορές και τα δύο.
Αθλητικογράφους που συναγωνίζονται με χάρη την ξετσιπωσιά των συναδέλφων τους του πολιτικού “ρεπορτάζ” και μπορούμε να πούμε ότι τα καταφέρνουν εξίσου καλά. Το μεροκάματο μωρέ να βγαίνει.

Ο “μάο-μάο” ξανακέρδισε και ανακουφισμένος ο δικός μας “καζαμπούμπου”,που έπαιξε με τη φωτιά και παρολίγο να καεί, μπορεί ήρεμος πια να παριστάνει τον Ιουστινιανό σουλατσάροντας ανάμεσα στα μπετά. (Ο καπιταλισμός μπορεί και συγχωρεί, αν με καποιο τρόπο ο “παρανοήσας” μπορεί να εξιλεωθεί,φέρνοντας κέρδη,η διευκολύνοντας αυτά.Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά με άλλα συστήματα)

Σε λίγο ξεκινάει το στέγαστρο. “Οι απώλειες τίτλων είναι προσορινές,το έργο θα είναι μόνιμο”. Αυτό θα πρέπει να αναγράφεται στη είσοδο του εργοταξίου. Το οποίο θα ξαναεπισκεφτεί για έλεγχο ο Μελισσανίδης,το δίχως άλλο. Είναι σαν να κανονίζεις για τα μάρμαρα του τάφου κάποιου που δεν γνώρισες ποτέ,μόνο και μόνο γιατί γαμάς τη χήρα του. Είναι μια υποχρέωση. Εντάξει.

“Και να δίνει και εντολές για την πρόοδο των εργασιών” όπως λέει και ο αδέκαστος τσαλαπετεινός Κετσετζόγλου. Δίνει εντολές ως τί; Ως αρχιτέκτων, η ως τοπογράφος,η ως μηχανικός;Δίνει εντολές ο αγράμματος στον πανεπιστημιακά καταρτισμένο,για την δουλειά του; Η μήπως ως χρηματοδότης,για να ξεραθούμε τελείως απ΄τα γέλια.

Οσο για το αμειγώς ποδοσφαιρικό; Εντάξει.Δίνουμε και την ψυχή μας. Τί παραπάνω να ζητήσεις; Τι πράγμα; “μεταγραφές ποιοτικών παικτών”; Και τι ξέρουν από ψυχή αυτοι; Σε παρακαλώ τώρα. Θα πετάμε τα λεφτά μας για καλοδουλεμένα σώματα,που φθείρονται και χαλάνε,ενώ η ψυχάρα διατίθεται δωρεάν και είναι άφθαρτη;
‘Η είμαστε Χριστιανοί ή δεν έιμαστε. Και μην ακούτε τί λέει ο Καβάφης. Κουράγιο.

Δεν μας είπες μόνο,από πότε να αρχίσουν να φοβούνται οι απροειδοποίητοι.
Πριν βγάλεις τις μασέλες, ή κατόπιν;
Γιατί εγώ ήδη νοιώθω μια ανατριχίλα να διαπερνά την σπονδυλική μου στήλη από πάνω ως κάτω και να καταλήγει ανάμεσα στα αρχίδια μου.

Με την αστυνομία σε πλήρη ανάπτυξη για να δουν οι τρεις χιλιάδες αστυνομικοί -βισματίες τον αγώνα, και τους μπράβους μαζί με τους φεουδάρχες στο γήπεδο – πόσο νούμερο πρέπει να είσαι για να έχεις φάει τιμωρία αποκλεισμού από γήπεδο στην Ελλάδα -, οι ομάδες παρατάχθηκαν μπροστά σε 65000 άδειες καρέκλες, μπροστά στο var και φυσικά μπροστά στους πέντε Γερμανούς λογιστές.

H AEK κατέβηκε με 4-2-3-1 και με τους καλύτερους παίκτες που διαθέτει. Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε με το ίδιο σύστημα και με λίγη θεωρώ προσοχή στα μετόπισθεν. Το παιχνίδι στο πρώτο μέρος ήταν εντελώς μοιρασμένο και πολύ κακό σαν θέαμα. Πιστεύω οτι φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Τακτικά φυσικά το παιχνίδι ήταν μάλλον άριστο.

Η ΑΕΚ είχε πιο πολλές επικίνδυνες κατεβασιές και πάταγε πιο εύκολα στην περιοχή του ΠΑΟΚ. Όμως είχε πιο πολύ φόβο και σε πολύ κακή μέρα τους δημιουργικούς της όπως και τον Πόνσε, που πραγματικά πρέπει να φύγει χθες. Το πρώτο ημιχρόνιο ανέδειξε στα μάτια μου για άλλη μια φορά την υπεροχή της σωματοδομής των κρίσιμων παικτών του ΠΑΟΚ σε σχέση με τους δικούς μας. Όπως φυσικά ανέδειξε και την διαφορά στα χρήματα που έχουν πέσει. Φαινόταν στο κέντρο και στο στρώσιμο της μπάλας στην αντεπίθεση, όπως και τις φορές που ο ΠΑΟΚ μπήκε την περιοχή μας. Το γκολ βρώμαγε, ενώ οι δικές μας φάσεις ήταν αναιμικές. Το ημιχρόνιο έκλεισε με τον αντίπαλο να προηγείται μετά από σωρεία λαθών των παικτών μας και το θεωρώ μαγική εικόνα σε σχέση με μια λευκή ισοπαλία, που θα αντιπροσώπευε το πολύ κακό θέαμα που είδαμε.

Το δεύτερο ημιχρόνιο ήταν η απόλυτη απαξίωση του ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ, αντί να ρίξει τέσσερα γκολ σε έναν αντίπαλο απόλυτα φοβισμένο και ανίκανο, μαζεύτηκε πίσω και δημιούργησε αυτές τις ψευδαισθήσεις που κουβαλάει πάντα ο Έλληνας. Να ήταν πέναλτυ αυτό που είδαμε στο var ή νάταν το άλλο που δεν είδαμε με τον Τσιγκρίνσκι; Λεπτομέρειες στις φάσεις που πάνε πλέον να καταστρέψουν το άθλημα και να ταιριάζουν στις γκόμενες.

Διότι υπάρχει και μια ουσία. Αυτό που ήθελε ο ΠΑΟΚ, το έπαιξε και παίρνει άριστα. Κακώς βέβαια το έπαιξε έτσι, αλλά αυτό είναι δικό του θέμα. Στα δικά μας θέματα, η ΑΕΚ αυτό που ήθελε να παίξει, δεν μπόρεσε να το παίξει ή μάλλον το έπαιξε και πήρε μηδέν. Ήταν απίστευτα νωθρή και φυσικά απροετοίμαστη να βγάλει μια επίθεση της προκοπής. Ήταν άνευρη και φλύαρη χωρίς να μπορέσει να βρει τους χώρους για να κάνουν κάτι καλό οι Μπακασέτες και οι Μάνταλοι, που αυτοί είχαν την ευθύνη του παιχνιδιού, αλλά φυσικά δεν βοηθήθηκαν καθόλου από τα άκρα, με αποκορύφωμα το αδερφίστικο παιχνίδι του Χούλτ, ούτε κι από τον Πόνσε, που δεν βγήκε μόνος του στο διάλειμμα να περάσει σέντερ φορ ο Οικονόμου.

Και φυσικά με κορυφαίο παίκτη τον Τσιγκρίνσκι ενώ δεν πιέζεσαι, δεν μπορείς να πας πουθενά. Ή μάλλον πας σε ένα οριζόντιο ποδόσφαιρο και σε μια προβλέψιμη κατάληξη των φάσεων. Πάνω στηνπραγματική δύναμη του ΠΑΟΚ, που ήταν όλη την χρονιά φέτος : Το κεντρικό του δίδυμο. Αλλά κι όταν έγινε και κάποια φάση έμμεσα, εκεί ήταν ο Πόνσε για να την χάσει. Όποιθος έχει δει τον παίκτη αυτόν φέτος, πραγματικά μπορεί να θυμηθεί οτι είναι σέντερ φορ δωματίου.

Όμως να μην συνεχίσουμε διότι δεν υπάρχει κάποια πίκρα αλλά τσαντίλα από το θέαμα. Πολύ δίκαια η ΑΕΚ έχασε, διότι το 2019 πρέπει να στιγματίσει όλους αυτούς που σχεδίασαν αυτήν την ομάδα. Για ποιό λογο να έπαιρνε η ομάδα το κύπελλο και να μπαίνανε όλοι οι άχρηστοι στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Και να μπερδεύανε τον κόσμο για το πώς κρίνεται η χρονιά τελικά. Μια χρονιά κάργα αποτυχημένη, έτσι θα ήταν και με νίκη σήμερα, που όμως κάποια χάπατα θα την βλέπανε αλλιώς και θα μιλάγανε για άλλες τρίχες. Οπότε τώρα καλύτερα διότι τα αναθέματα θα είναι οργανωμένα και ενορχηστρωμένα. Δεν θα κουραστούμε εμείς τόσο πολύ σαν τον Κετσεντζόγλου και την προπαγάνδα του. Εμείς εδώ δεν κουνήσαμε από την θέση μας, όσο κι αν ο συναισθηματισμός έκρυβε κάποια ελπίδα αμυδρή.

Η ΑΕΚ ήταν της πλάκας με όλο το γήπεδο και όλη την κατοχή της μπάλας δική της. Δεν ήξερε πώς να επιτεθεί και φυσικά σε κάθε αντεπίθεση του ΠΑΟΚ, πάθαινε τρικυμία και δεν ήξερε πώς να διώξει την μπάλα. Σε κάθε οργανωμένη επίθεση του αντιπάλου, απλά δεν υπήρχε τρόπος να αναχαιτίσει τον Ολλανδό ή ακόμα και τον Πέλκα. Ενδεικτικό της αξίας του ρόστερ της αλλά και του ψυχισμού των παικτών, που ήταν έτοιμοι λέει να πεθάνουν στο γήπεδο. Μάλλον πέθαναν πριν μπουν σε αυτό. Όπως και ο Χιμένεθ που έκανε συνέχεια αλλαγές αλλά κανείς δεν ήξερε τι έιχε στο μυαλό του. Όμως αυτός έχει σήμερα την μικρότερη ευθύνη. Οπότε ολόσωστα, στγχαρητήρια στον ΠΑΟΚ για το ντάμπλ. Στα μάτια μου, φαντάζει απόλυτα δίκαιο.

Και εξήγησε ο παραμύθι-φούρναρης κομματόσκυλος, που το παίζει υπουργός για τον αθλητισμό : Ο τελικός θα γίνει χωρίς κόσμο, διότι οι ομάδες αδυνατούν να περιορίσουν τους ταραξίες τους. Οπότε καθάρισε ο τίποτας και πήγε μετά να ακούσει την αυλή του, για το πόσο πειστικά τα είπε. Σαν την κοντή ψωλή, που της φταίνε οι τρίχες.

Όμως ο σύριζας είναι κυβέρνηση τέσσερα χρόνια. Και μία από τις εξαγγελίες του ήταν οτι η βία όχι μόνο θα περιοριστεί, αλλά θα εξαφανιστεί κιόλας. Και φυσικά ήταν αναμενόμενο οτι δεν θα γίνει τίποτα από κάθε υγιώς σκεπτόμενο Έλληνα, που τους πολιτικούς κανονικά τους έχει κατούρημα.

Εδώ όμως, ο Βασιλειάδης,  που λογικά την μισή του μέρα την τρώει στην περιποίηση για το μούσι του μπας και μοιάσει σε μοντέρνο Βελουχιώτη, στην ουσία αποκάλυψε την πλήρη απροθυμία του να μαζέψει την βία. Διότι το αιτιατό της βίας, το αποκάλυψε. Οτι οι ομάδες είναι ένοχες και αδυνατούν. Και τι σημαίνει ομάδες, που τυγχάνει να είναι επαγγελματικές; Σημαίνει οτι οι διοικήσεις των ομάδων είναι υπεύθυνες. Και στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει οτι Μελισσανίδης και Σαββίδης, είναι οι ηθικοί αυτουργοί της βίας. Ή εν πάσει περιπτώσει, οτι αυτοί είναι οι ανίκανοι να μαζέψουν τους τύπους που πάνε στο γήπεδο για να το κάψουν.

Όμως αυτοί, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που διαβάζουμε, είναι επιχειρηματίες κολοσσοί. Πώς γίνεται λοιπόν να είναι ταυτόχρονα ανίκανοι να μαζέψουν κανά δυό χιλιάδες πρεζάκηδες που έχουν εισχωρήσει στο φίλαθλο κοινό των ομάδων τους; Δεν γίνεται. Αφού δεν γίνεται λοιπόν, σωστά τους λέω κι εγώ ηθικούς αυτουργούς.

Δεν είναι εκεί το θέμα όμως. Το θέμα μου είναι τι κάνει ο μούσης υπουργός που έχει βρει την αιτία. Εγώ λέω οτι βουτάει ένα σχοινί, το τυλίγει στο λαιμό του, και φουντάρει με βάση αυτά που είπε. Φυσικά θα την γλυτώσει αφού απέναντι του δεν έχει και τίποτα Αϊνστάιν, αλλά δεν θα την γλυτώσει αυτό το δύσμοιρο το ποδόσφαιρο, που μετά τις παράγκες, τις κασέτες και τα παιχνιδάκια με τους κοριούς, έχει παραδοθεί σε τύπους πραγματικά ανίκανους και άβουλους, που παίρνουν κι αυτήν την απόφαση έκτρωμα.

Όχι δεν μιλάω για τον τελικό μπροστά σε άδειες καρέκλες. Μιλάω οτι το παιχνίδι θα διεξαχθεί με προσκλήσεις, τις οποίες θα τις πάρουν όλοι αυτοί που είναι οι ηθικοί αυτουργοί για την βία. Διότι πράγματι τις προσκλήσεις θα τις πάρουν τα κολλητάρια και οι αυλές των ηθικών αυτουργών. Αφήνοντας μακριά από το γήπεδο όλους τους υγιείς φιλάθλους, που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, και που γουστάρουν την μεταξύ τους ποδοσφαιρική καζούρα. Με την απόφαση του Βασιλειάδη, πράγματι τιμάμε τις ομάδες καμικάζι των δυό συλλόγων, σε επίπεδο φυσικά διαφωτισμού. Δηλαδή έχουμε τις ηγετικές ομάδες της βίας κι όχι τα συνήθως χαπακωμένα χουλιγκανάκια των πετάλων.

Τι έκανε λοιπόν ο Βασιλειάδης τόσα χρόνια που υποτίθεται κυβέρνησε η πρώτη φορά αριστερά; Έβαλε το ποδόσφαιρο σε μνημόνιο με υπερεπιτροπή πάνω από την ομοσπονδία, και κατάργησε σε παιχνίδια ουσίας να σφυράνε Έλληνες διαιτητές. Επίσης άδειασε το γήπδο σε μια γιορτή του ποδοσφαίρου, ενώ ποτέ δεν εισηγήθηκε στις ομάδες τον τρόπο που απαιτεί η πολιτεία να φακελωθεί ο κάθε οργανωμένος στο γήπεδο. Δηλαδή δεν έκανε τίποτα και πραγματικά αν είχε λίγη τσίπα, θα έπρεπε να πάει να ξυριστεί πριν κάνει την σημερινή κατάπτυστη δήλωση, μπας και τον πιστέψει κανάς άνθρωπος σώφρων.

Που θα μπορούσε να δει την αλήθεια κατάματα. Οτι οι ιδιοκτήτες των ομάδων γουστάρουν να έχουν τους τραμπούκους μέσα στα γήπεδα, και δεν γουστάρουν υγιείς φιλάθλους. Οτι ο Βασιλειάδης, και φυσικά ο κάθε εποχής Βασιλειάδης, δεν μπορεί και δεν θέλει να κοντράρει τους ιδιοκτήτες των ομάδων, διότι όλα τα κόμματα είναι υποχείρια των επιχειρηματιών. Οπότε οι υπουργοί είναι πιο εύκολο να ονοματίζουν όλους τους φιλάθλους κάφρους και να αδειάζουν τα γήπεδα, από το να τραβήξουν τα αυτιά των ιδιοκτητών των ομάδων και να τους αναγκάσουν να καθαρίσουν τα πέταλα από τους στρατούς τους. Οπότε απόλυτα λογικά, η πρώτη φορά αριστερά, είναι σαν την πέμπτη φορά δεξιά ή την δέκατη φορά Πασόκ. Φυσικά θα γίνουμε περίγελος στο εξωτερικό, θα πουν κάποιοι. Έλα μωρέ τώρα. Σάμπως οι ξένοι αν θέλουν να δουν καραγκιόζη, δεν ξέρουν τι να κάνουν; Ο τελικός είναι που θα μας έφτειαχνε την εικόνα;

Τελευταίο παιχνίδι επιτέλους για μια μαρτυρική σεζόν φέτος. Και για τους δυό αντιπάλους σήμερα, με τον έναν να υποβιβάζεται και τον άλλον να βλέπει με κυάλια τον πρώτο από την μιά, κι από την άλλη να πρέπει και να κερδίσει για να μην τον περάσει η Χαλκηδόνα. Κι ένα παιχνίδι που αποτελεί και μια πρόβα τζενεράλε εν όψει του τελικού όπως μας πληροφορεί ο έξυπνος δημοσιογράφος, που βλέπει πολλούς βλάκες γύρω του αλλά δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η δήλωση του παραμένει χρόνια στα ίδια επίπεδα. Δεν πειράζει όμως, κι απλά να του πω οτι η ΑΕΚ σήμερα δεν κάνει καμία πρόβα αφού το σύστημα δεν πρόκειται να έχει καμία σχέση με τον τελικό.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-2-3-1 και με διάθεση να δώσει χρόνο στον Τσιγκρίνσκι. Βασικές απουσίες είχε τον Σιμόες και τον Μπακάκη, που μάλλον δεν χρειάζονταν πρόβα, και οι υπόλοιποι ήταν οι γνωστοί μετρημένοι. Μπήκε πολύ καλά η ομάδα, φουριόζα και με όρεξη για πρεσάρισμα και τρέξιμο. Δεν απειλήθηκε πουθενά από τον αντίπαλο, ενώ επέδειξε μια πολυχρωμία στην ανάπτυξη. Πάτησε πολλές φορές στην αντίπαλη περιοχή, ενώ επιτέθηκε και από τις δυό πλυρές αλλά και από τον άξονα.

Το παιχνίδι είχε καλό ρυθμό, όμως υστέρησε σε αποτελεσματικότητα. Αιτία ήταν η αμυντική θωράκιση του Λεβαδειακού, που έπαιξε με τρεις ζώνες άμυνας, αλλά και η κάποια επιπολαιότητα που έδειξαν οι παίκτες μας στην τελική προσπάθεια, με άρχοντα τον Μάνταλο. Όμως το πάθος ήταν αρκετό και η αγωνιστικότητα σε ψηλό επίπεδο. Όπως και η υπομονή να γυρνάει η μπάλα μπας κι ανοίξει κάποιος χώρος στην αντίπαλη άμυνα. Κι αυτό τελικά έδωσε τον πολυπόθητο καρπό, όταν σκόραρε στο τέλος του ημιχρόνιου μετά από κακό διώξιμο του σέντερ μπακ του αντιπάλου. Το γκολ ήταν καταπληκτικό σε εκτέλεση με το απ’ ευθείας σουτ του Μπακασέτα αλλά ενδεικτικό της επιπολαιότητας. Ας μην ψειρίζουμε όμως τα πάντα. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το θέαμα.

Το δεύτερο μέρος μας αποζημίωσε πλήρως. Η ομάδα πέταξε την ελαφρότητα στα αποδυτήρια και πραγματικά μας χάρισε ένα απολαυστικό μισάωρο. Εξαφάνισε τον αντίπαλο, κατέκτησε τον χώρο του κέντρου και σφυροκόπησε την αντίπαλη εστία με μπόλικες φάσεις και τελικές. Θα τολμούσα να πω οτι ήταν σχεδόν αλάνθαστη επιθετικά. Ξέρω οτι αυτό είναι λίγο υπερβολικό, όμως ήταν τέτοια η υπεροχή όπως και η συνεχής εναλλαγή των επιθέσεων μας, που άνετα έσβησα την γκαφίτσα του Πόνσε. Εξ άλλου ο άνθρωπος έβαλε το τρίτο γκολ, που ήταν δυσκολότερο και μεγαλύτερης ομορφιάς.

Είχε προηγηθεί το δεύτερο τέρμα από τον Λιβάγια, μετά από σημαντική ομαδική προσπάθεια και συνεργασία με τον Μάνταλο. Ένας Μάνταλος, που είχε μια τρομερή προσπάθεια στο δοκάρι – αν έμπαινε θα ήταν το καλύτερο γκολ σήμερα – και που ανέβασε κι αυτός την απόδοση του. Μια απόδοση όμως που πρακτικά πιστώνεται σε όλη την ομάδα, αφού δύσκολα θα μπορούσες απολογιστικά να βρεις κάποιον που υστέρησε σε πάθος και σε αγωνιστικότητα. Που αυτά τα στοιχεία χάρισαν την νίκη στην ομάδα με μια διάρκεια στην επιθετικότητα αλλά και στην άριστη αμυντική λειτουργία της.

Είμαστε λοιπόν πολύ χαρούμενοι γι αυτό που είδαμε και φυσικά δίνουμε συγχαρητήρια σε όλους και ευχές για ακόμα καλύτερη συνέχεια. Φυσικά ο Λεβαδειακός δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ΠΑΟΚ, όμως όπως και να το κάνεις, η ομάδα δείχνει να καταλαβαίνει τις απαιτήσεις του κόσμου, και να έχει ξυπνήσει την κατάλληλη στιγμή. Το αν θα τα καταφέρει είναι φυσικά άλλου παπά ευαγγέλιο, όμως με βάση αυτό που είδαμε σήμερα, τουλάχιστον δεν θα είναι το περσινό σκορποχώρι και θα κατέβει σαν αξιόμαχος αντίπαλος.

Το σημερινό παιχνίδι είχε διαδικαστικό χαρακτήρα. Μετά το 2-0 του ΟΑΚΑ οι πιθανότητες για come-back της Λαμίας ήταν λίγες, καθώς δεν είναι η ομάδα που θα απειλήσει σοβαρά και θα βάλει 3 γκολ στην ΑΕΚ χωρίς να δεχτεί κανένα.

Σε κάθε περίπτωση ο Μανόλο μετά το προχτεσινό στραπάτσο κατέβασε μια σοβαρή 11άδα χωρίς πειράματα, για να κλειδώσει την πρόκριση και να μπορέσει να ξεκουράσει παίκτες.

Μπάρκας – Μπακάκης – Οικονόμου – Σβάρνας – Χούλτ – Σιμόες – Κρίστιτσιτς – Μπακασέτας – Μάνταλος – Λιβάια – Πόνσε.

Το πρώτο 20λεπτο η γηπεδούχος προσπάθησε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για να σκοράρει κάποιο γρήγορο γκολ, όμως μην έχοντας πολλές επιλογές το παιχνίδι πήγε στη δύναμη και το ξύλο.

Ομάδες όπως η Λαμία που έχουν μάθει να αμύνονται είναι δύσκολο να παράγουν παιχνίδι και να γίνουν απειλητικές.

Πρέσαραν και έριξαν κλωτσές αλλά η ΑΕΚ κατάφερνε να κρατά τον έλεγχο χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα, δημιουργώντας κάποιες καλές ευκαιρίες, έχοντας δυο δοκάρια και ενα χαμένο τετ-α-τετ. Περισσότερο άγχος είχαμε μην τραυματιστεί κάποιος παίκτης παρά για την απειλή της Λαμίας.

Τελικά κλειδώσαμε την πρόκριση στο 34′ με το γκολ του Πόνσε αφού η μπάλα βρήκε δοκάρι για τρίτη φορά μετά απο κόντρα σε σούτ του Λιβάια. Όπως και να’χει, η δουλειά μας έγινε και ψάχναμε χαλαρά για το δεύτερο γκολ το οποίο ήρθε λίγα λεπτά αργότερα απο τον Οικονόμου, και στη συνέχεια κακώς ακυρώθηκε άλλο ενα γκολ απο το Μάνταλο.

Στο Β’ ημίχρονο η ομάδα συνέχισε το ίδιο σοβαρή και ορεξάτη, και στο 53′ πέτυχε 3ο γκολ με τον Μπακασέτα.

Λίγα λεπτά αργότερα ο Μπογέ αντικατέστησε τον Πόνσε και έγινε το 4-0 απο αυτογκόλ της Λαμίας.

Το τελευταίο 20λεπτο είχε τυπικό χαρακτήρα καθώς πέρασαν στο παιχνίδι κάποια παιδιά των ακαδημιών για να γράψουν συμμετοχή, μέχρι το τελικό σφύριγμα που στέλνει την ΑΕΚ στον τελικό με αντίπαλο ξανά τον παοκ που ζορίστηκε και χρειάστηκε (για άλλη μια φορά) τη βοήθεια του διαιτητή για να προκριθεί.

Οτι και να γίνει στον τελικό, οτι και να γίνει τον Ιούνιο ενα είναι το συμπέρασμα: ο Λιβάια είναι το μυαλό και η καρδιά αυτής της ομάδας.

Κανένας Μάνταλος, Μπακασέτας, Πόνσε και λοιποί.. τίποτα δε λειτουργεί χωρίς τον Λιβάια.

Αν θέλουμε να σοβαρευτούμε χρειαζόμαστε τουλάχιστον άλλους 3 παίκτες ανάλογης ποιότητας, δηλαδή απο έναν σε κάθε γραμμή.

Αλλιώς και του χρόνου τρίτοι και καταϊδρωμένοι και να’χαμε να λέγαμε.

Αγαπητοί κι αγαπητές, υπήρχε επετειακό κείμενο για το Πάσχα, αλλά προτίμησα αυτό λόγω επικαιρότητας. Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε την 3/3/2007 και σήκωσε ολίγον κουρνιαχτό. Εγώ από την μεριά μου σας εύχομαι να ξεκουρασθείτε και να περάσετε καλά αυτές τις ημέρες. Εμείς θα τα πούμε από την επόμενη εβδομάδα, αφού αύριο αναχωρώ για το Σαν Φρανσίσκο. Η κριτική για την ρεβάνς του κυπέλλου, θα γίνει κανονικά από τον Παρατηρητή, οπότε όλα τα σχόλια θα μπαίνουν κανονικά υπό την αιγίδα του. Χρόνια σας καλά.

ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΑ ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΑ ΔΕΣΜΑ

Δικαιοσύνη από άλλες μαϊμούδες

ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΛΙΓΟ

ΠΙΟ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΪΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Συμφωνούμε απόλυτα οτι για να μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε αυτό το ζώο που λέγεται άνθρωπος, απαιτείται η ύπαρξη της δικαιοσύνης. Μόνο και μόνο, όμως,  που υπάρχει η δικαιοσύνη και οι τόσες εκκρεμείς υποθέσεις απο τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα ζητήματα, αποδεικνύει περίτρανα οτι ο άνθρωπος συμμετέχει στην κοινωνική ζωή παρά την φύση του. Ζει κάτι το οποίο δεν βρίσκεται στην άμεση ανάγκη του αλλά του έχει επιβληθεί. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο άνθρωπος διάλεξε την κοινωνική ζωή, διάλεξε να είναι κοινωνικό όν και ταυτόχρονα απεδειξε οτι χρειάζεται και διαιτησία για την επιλογή του.

Κάποιοι δηλαδή θεωρούν εαυτούς περισσότερα κοινωνικά δίκαιους απο τους διπλανούς τους; Ή με περισσότερα δικαιώματα και φυσικά λιγότερες υποχρεώσεις απο τους συνανθρώπους τους; Όπως και να το πάρεις το πράμα, αν έχεις κοινό νου και τελείως απλή λογική, δεν μπορεί  παρά να παραδεχτείς το αυτονόητο: όταν ο άνθρωπος στρατεύεται σε ζωή κοινωνίας, στην ουσία περνάει μόνος του δεσμά δυσανάλογα με την ελευθερία κίνησης, γνώμης, επιθυμίας και διευθέτησης του εαυτού του. Φυσικά δεν μπορεί να παραπονεθεί διότι αυτή η δικτατορία με άμεση συνέπεια την προσοχή της συμπεριφοράς του κατ’αρχάς  και του σεβασμού προς την αξιοπρέπεια του διπλανού του κατά δεύτερον, έχει επιβληθεί απο τον ίδιο. Άρα πού να παραπονεθεί; Πουθενά.

Το μόνο που έχει να κάνει είναι να δεχτεί την αυτοχειρία του και να κάθεται και να ελπίζει οτι στην δικαιοσύνη μπροστά, τουλάχιστον, θα αντιμετωπίζεται σαν ίσος με τον διπλανό του. Και βέβαια εδώ αρχίζει η γελοιότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Η οποία ενώ είναι εντελώς αστήρικτη διότι ο άνθρωπος είναι ένα ακόμα ζώον της ζούγκλας – απλά λίγο πιο εξελιγμένο απο την μαϊμού – θέλει να αντιμετωπίζεται σαν ίσος και με αυταπόδεκτα δικαιώματα απο κάτι άλλες μαϊμούδες που λέγονται δικαστές και συνήθως δημόσιοι υπάλληλοι. Είναι φοβερό να έχεις παραβιάσει τη φύση σου, να έχεις αποδεχτεί οτι είσαι ον κοινωνικής πολιτείας και να μιλάς για κοινωνικές μπαρούφες και ιδέες και ιδανικά και πράματα που δεν ισχύουν.

Αν ο άνθρωπος ήταν πράγματι κοινωνικό όν, τότε ιδανικά και ιδεαλιστικά δεν θα χρειαζόταν καμμιά δικαιοσύνη.  Θα είχε επικρατήσει το αυτονόητο, το αυταπόδεικτο και το ενστικτώδες. Ταυτόχρονα και φυσικά μετά τα πρώτα τρία αξιώματα της δικανικής επιστήμης, θα είχαν καταργηθεί οι δικηγόροι, οι δικαστές,  οι φυλακές και οι θανατικές ποινές. Και τα χαρτόσημα και τα μεγαρόσημα και όλα τα τερτίπια των φασιστών που έχουν κέρδος απο την κοινωνική ζωή και  από την εν γνώση της ανημποριάς των ανθρώπων να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Αυτά δεν τ’ακουμπάει κανένας γιατί λες και βρήκαμε το διάβολο. Το επτασφράγιστο μυστικό της δημιουργίας. Ψάχνω να βρω τον μαλάκα που είπε οτι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Και το δεύτερο μαλάκα – πάντα οι μαλάκες δουλεύουν εν δυάδι – που πήρε την μπαρούφα και απο απλή οικογένεια για την αναπαραγωγή και μόνο, την έκανε χωριό, πόλη, δικαιοσύνη και εθνική ασφάλεια και μετά πολιτισμό. Και φτάσαμε σήμερα. Αντί ο άνθρωπος να αποδεικνύει την κοινωνικότητα και τον πολιτισμό του- έστω και  σαν γνήσια βίαια εκπολιτισθείς και μεταλλαγμένο είδος-  να εξελίσσεται η δικηγορία και να ερευνά και να αυξάνονται οι νόμοι, μπας και καταστείλουν κοινές καθημερινές εγκληματικές πράξεις. Το αυτονόητο να γίνεται αποτέλεσμα κοινωνιολογίας, ψυχολογίας και λοιπών ανθρωπιστικών επιστημών. Ευτυχώς που έγιναν τα παραδικαστικά κυκλώματα και εξελίχθηκε και άλλο η κοινωνία των ανθρώπων. Για γέλια είναι ο άνθρωπος και πραγματικά χρήζει μελέτης ο θαυμαστός κόσμος των ζώων, όσων τουλάχιστον απέμειναν.

Το  φυσικό ζώο δεν δικαιούται να λέγεται άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν υποχρεώνεται να λέγεται ζώον. Σωστό. Διαφορά δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Κανείς δεν ζηλεύει τίποτα.

Ζηλεύει την ελευθερία στο πήδημα ;

Τα ντοκυμαντέρ για την ζωή των ζώων εντυπωσιάζουν τον άνθρωπο. Έχει ξεχάσει τη φύση του ή την αναπολεί και την ζηλεύει;  Δηλαδή ζηλεύει την ελευθερία στο φαί , στο πήδημα , στο φόνο;

Θα ήθελα να προβάλω ντοκυμαντέρ για τη ζωή των ανθρώπων στα  ζώα. Θα ήταν  τουρκικό σήριαλ  με έλληνες πρωταγωνιστές και με άμεσο αποτέλεσμα το κλείσιμο της τηλεόρασης ή το ζάπινγκ.  Αυτή θα ήταν η απάντηση των ζώων. Τόσο θλιβερός  είναι ο άνθρωπος για τα ζώα με το κοινωνικό του κουστουμάρισμα.

Στην ανεξάρτητη ανθρώπινη δικαιοσύνη; Ίσοι έτσι;  Γιατί όχι;  Καλή ιδέα. Από πράξη;  Από συνείδηση;  Από τι ζούμε; Χαμπάρι. Όλα στην κοινωνική κατσαρόλα. Τι προτείνω; Τίποτα. Δηλαδή κατάργηση.

Αν είχα αλεπούδες ή φίδια απέναντι μου κάτι θα είχα να πω. Στον άνθρωπο  και στο μικροσυμφέρον του, τι να πω; Αν όμως κάτι έπρεπε να ρωτήσω   θα το έκανα:  Πού πας;  Δεν βλέπεις; Από το ζώο δεν διαχωρίζεσαι;   Γιατί δεν κοιτάς ψηλά;

                  ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ, ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΑΝΑΤΙΚΕΣ

ΠΟΙΝΕΣ ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΝ

Πολύ παρασκήνιο αδερφάκι μου για το σημερινό παιχνίδι. Που αποφάσισε να το παρακολουθήσει καμιά δεκαριά χιλιάδες κόσμος, υπομονετικός αλλά με καλό καιρό για βόλτα στο ΟΑΚΑ. Απέναντι σε αντίπαλο που έχει κάποιο κίνητρο αλλά αγωνιστικά είναι πολύ λίγος για μια ΑΕΚ που θεωρητικά θέλει μια νίκη γοήτρου και τιμής με μια καλή προπόνηση εν όψει κυπέλλου.

Η ομάδα μας κατέβηκε με το αίτημα να ξαναμπεί στο κουπόνι του συστήματος και με σύστημα 3-5-2 με εκτεταμένο rotation. Κατέβηκε όμως και με διαθεση να τρέξει και να επιτεθεί. Η Λάρισα από την άλλη, είχε παραταχθεί με αμυντικούς προσανατολισμούς, χτισμένη όλη γύρω από τον Μώρα, κι έψαχνε κάποια αντεπίθεση.

Το πρώτο ημιχρόνιο είχε λοιπόν έναν κιτρινόμαυρο μονόλογο, κύρια στην αμυντική λειτουργία. Η ΑΕΚ δούλεψε πολύ στον τομέα αυτόν και πραγματικά εξουδετέρωσε τον αντίπαλο, τοσο στο κέντρο όσο και πίσω στην άμυνα της. Πήρε όμως πολύ κακό βαθμό στην ανάπτυξη της. Ενώ έφτανε πολύ εύκολα στην αντίπαλη περιοχή, της έλειπε η τελική καλή πάσα στον άξονα, η τελική καλή σέντρα προς τον σέντερ φορ, ή κάποιο μακρινό σουτ. Θα μπορούσα να πω οτι δεν είχε καμία τελική με εξαίρεση μια στραβοκλωτσιά του Μάνταλου που πήγε προς το τέρμα.

Εγώ το σύστημα το είδα λάθος. Μπορεί να έλειπε ο Λιβάγια, αλλά αυτές οι κλειστές άμυνες ανοίγουν κύρια από τα πλάγια. Εκεί που πρακτικά δεν είχαμε δύναμη πυρός, παρά μόνο έναν παίκτη. Τον Γκάλο δηλαδή αφού από την άλλη ο Κλωναρίδης δεν νομίζω να πιάνεται. Επίσης στο σύστημα αυτό είχαμε έναν Μάνταλο που ήταν πολύ εγκλωβισμένος αλλά και δεύτερο επιθετικό τον Μπογιέ. Αστεία πράματα δηλαδή, όπως αστείο ήταν και το γκολ που η ΑΕΚ έφαγε σε μια στατική φάση, που αδράνησε το σύμπαν, κι έφερε το παρασκήνιο να πετυχαίνει να προηγείται.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε πιο σωστά. Ο προσκηνιακός Μανόλο, άλλαξε το σύστημα σε 4-3-3 βάζοντας τον Χουλτ μέσα, και τακτοποιώντας στα δύο άκρα, τους Μπογιέ και Κλωναρίδη. Η ομάδα απέκτησε ισορροπία και κυριάρχησε στο γήπεδο. Όχι δεν έβγαλε μάτια, το γήπεδο ήταν παραχωρημένο από την Λάρισα. Όμως έβλεπες κάτι να γίνεται πιο σωστά, που έφερε και μία δυό  καλές τελικές. Και τα πράματα γίνανε ακόμα πιο σωστά, όταν βγήκε και ο Κλωναρίδης.

Ο Μάνταλος είχε γυρίσει σε δεκάρι και τα άκρα ενισχύθηκαν πολύ με Μπακάκη στην αρχή και Αλμπάνη αργότερα, που πήρε την θέση του Άλεφ. Δεύτερος αμυντικός μέσος δεν χρειαζόταν απέναντι σε ομάδα που για κανά εικοσάλεπτο δεν είχε περάσει την σέντρα! Με την ΑΕΚ να είναι πάλι προβλέψιμη μεν, αλλά σαφέστατα πιο επικίνδυνη. Πιο πιεστική εν άλλοις για να αναγκάσει σε λάθος τον αντίπαλο.

Ένα λάθος που τελικά δεν ήρθε. Οι σέντρες πήγαιναν όλες εκεί που έπρεπε και δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα το κεντρικό δίδυμο της Λάρισας. Όπως δεν είχε πρόβλημα και η παραμονή της στην κατηγορία, κι όπως δεν είχε κανένα πρόβλημα κι ο Τσιντώτας μαζί με τον Μάνταλο, που ξεφτίλισαν την φανέλα της ομάδας μας. Όπως και κάποιους συμπαίκτες τους, που πραγματικά προσπάθησαν αλλά ήταν μονάδες απέναντι σε ένα οχυρωμένο παρασκήνιο. Το οποίο νίκησε, όπως ήθελαν οι φήμες. Αν όμως δεν νίκησε και το παιχνίδι ήταν καθαρό, τότε πραγματικά η ΑΕΚ πρέπει να βρει καμιά ντουζίνα παικτών μπας και κάνει ομάδα της προκοπής. Και ο νοών νοείτω.

Η ομάδα κατέβηκε με 4-2-3-1 και μια πολύ καλή ενδεκάδα. Επίσης κατέβηκε με πολύ διάθεση και κέφι, γι΄αυτό το παιχνίδι-προπόνηση εν όψει του κυπέλλου. Είχε μάλιστα και την ευνοϊκή συγκυρία, να σκοράρει πολύ γρήγορα σε μια καταπληκτική εναλλαγή της μπάλας μεταξύ Μάνταλου και Μπακασέτα και φοβερό σουτ του αρχηγού. Συγκυρία διότι ήταν η πρώτη ευκαιρία μας.

Σαν συνέπεια, είχαμε τα αναμενόμενα. Η ΑΕΚ έκλεισε τους χώρους στο κέντρο και στην άμυνα, πρεσάρισε πολύ ψηλά, και στην ουσία έπαιξε σαν αφεντικό καθιστώντας την Λαμία τελείως ακίνδυνη. Έπιασε πολύ καλό ρυθμό κι έδειξε πολύ διαβασμένη στην αντιμετώπιση του αντιπάλου, ενώ κατέβηκε πολύ οργανωμένα και ορθολογικά. Μιλάω για ένα μισάωρο περίπου, που δεν απειλήθηκε καθόλου.

Όμως δεν κατώρθωσε και να απειλήσει περαιτέρω, οπότε σιγά σιγά η Λαμία άρχισε να συνέρχεται από το σοκ και δειλά δειλά να βγαίνει μπροστά. Καλά δουλεμένη ομάδα είναι και με αρκετά καλούς παίκτες για την βαθμολογική της θέση. Προειδοποίησε με ένα μακρινό σουτ και καθώς άρχισε να καταλαβαίνει οτι το κεντρικό μας δίδυμο δεν ήταν και στα καλύτερα του και το κέντρο μας είχε εκεί την προσοχή του, είχε κι ένα δοκάρι, ενώ ισοφάρισε με ένα μάλλον κουτό πέναλτυ του Μάνταλου. Το θεωρώ σαν αντίδραση υπεροπτική νομίζοντας οτι το ματς έχει τελειώσει.

Πάντως είδαμε ένα πολύ πρώτο ημιχρόνιο, με δυό ομάδες που έτρεξαν και προσπάθησαν να μας προσφέρουν καλό θέαμα. Με εναλλαγές της μπάλας στις κατεβασιές και με ποικιλία στην ανάπτυξη. Ίσως η ΑΕΚ ήταν άτυχη με τον τραυματισμό του Κλωναρίδη, αλλά σίγουρα δεν έχει δικαιολογία για την υποτίμηση του αντιπάλου τόσο γρήγορα.

Φυσικά τα ίδια μπορώ να πω για το δεύτερο μέρος. Καλό παιχνίδι με σούπερ ρυθμό και με διάθεση για μπάλα και από τις δυό ομάδες. Με ελαφρώς συμμετρική εικόνα. Η ΑΕΚ ήλεγξε την ανάπτυξη πολύ καλά, πρεσάρισε πολύ δυνατά μέχρι την περιοχή του αντιπάλου, αλλά στην πρώτη ευκαιρία της Λαμίας, μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα της. Ήταν η σειρά του Κρίστισιτς να κάνει λάθος.

Αυτό το κάπως τυχαίο γεγονός. δεν έκαμψε την ΑΕΚ. Πήρε μπόλικες πρωτουβουλίες, έβαλε την μπάλα κάτω κι έψαξε την ανατροπή. Κι ο Μανόλο βοήθησε από τον πάγκο με αλλαγή συστήματος και παικτών, αλλά κύρια η αποφασιστικότητα των παικτών. Πράγματι έβλεπαν οτι στα καλά καθούμενα έχαναν ένα παιχνίδι που έπρεπε να είχαν καθαρίσει – μοιραίος ο Πόνσε τότε στην μεγάλη ευκαιρία του -, οπότε έδειξαν μια σκληράδα κι έναν εγωισμό που έφερε γρήγορα την ισοφάριση. Ήμουν σχεδόν σίγουρος οτι θα κερδίζαμε.

Πρώτον διότι υπήρχε χρόνος, δεύτερον διότι θεωρούσα οτι θα φαινόταν η καλύτερη φυσική μας κατάσταση και τρίτον διότι η Λαμία θα είχε μια απογοήτευση σαν πρόβα της ρεβάνς του κυπέλλου. Φυσικά διαψεύστηκα διότι η ομάδα μας δεν εκμεταλλεύτηκε τις πολύ μεγάλες ευκαιρίες πουν έκανε σαν αποτέλεσμα μιας αξιόλογης επιθετικής παρουσίας, που δεν είχε σήμερα τον Λιβάγια να ξεμαρκάρει λίγο τον Πόνσε ή κάποιον άλλον. Όμως δεν έχουμε παράπονο. Απολαύσαμε ένα καλό παιχνίδι στο οποίο βοήθησε και η Λαμία. Κι αυτό είναι τελικά το ζητούμενο για κάποιον που θέλει να διασκεδάσει τον χρόνο του και βλέπει δυό ομάδες που δεν είχαν κανένα κίνητρο βαθμολογικό.