…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Το απόγευμα είδαμε τον παοκ να φέρνει ισοπαλία με τα δεύτερα του Ατρομήτου, και είπαμε “ευκαιρία να πλησιάσουμε λίγο”.

Περίμενα πως θα το έβαζαν στο 92′ για να φανεί πιο “ηρωϊκό” το διπλό, αλλά τελικά έμειναν στο 1-1.

Ίσως και για ξεκάρφωμα αφού έχουν το μαξιλαράκι με τις τιμωρίες της ΑΕΚ? ποιός ξέρει.. η ουσία πάντως είναι πως δεν κέρδισαν και εμείς είχαμε την ευκαιρία να μειώσουμε τη διαφορά.

Η 11άδα της ΑΕΚ αναμενόμενη ως προς τα πρόσωπα, έκπληξη ως προς την διάταξη.

Μπάρκας, Μπακάκης, Οικονόμου, Τσιγκρίνσκι, Χούλτ, Σιμόες, Γαλανόπουλος, Μπογέ, Λιβάια, Μάνταλος, Πόνσε.

Περίμενα πως θα έβαζε τον Τσόσιτς ή τον Λαμπρόπουλο που έχουν ταχύτητα σε σχέση με τον Οικονόμου.

Είναι μόλις το δεύτερο κανονικό 90λεπτο του Μπογέ και τον βάζεις δεξιά για να παίξει ο.. Μάνταλος. Έναν παίκτη που σου έδειξε τι μπορεί να κάνει στο παιχνίδι με τον Άρη, τον αχρηστεύεις δεξιά για να παίξει ο Μάνταλος.

Με συνέπεια η ομάδα να επιτίθεται μονόπαντα απο δεξιά αλλά με ανάποδο πόδι το Μπογέ τον κατάπιναν 3-4 αντίπαλοι σε κάθε φάση.

Ο “φυσικός αρχηγός” μια απο τα ίδια εξαφανισμένος αριστερά,. χαλούσε τις επιθέσεις.

Στο πρώτο ημίχρονο την πρώτη υποψία ευκαιρίας την κάναμε γύρω στο 36′.

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε λίγο πιο ζωντανά, άλλαξαν επιτέλους θέσεις ο Μάνταλος με το Μπογέ και πήραμε τον έλεγχο σε συνδυασμό με την κόπωση των προσκόπων του Δώνη, οι οποίοι έβγαιναν σε αντεπιθέσεις αφού ο Δώνης έριξε μέσα κι άλλα χαφ γιατί κατάλαβε πως και η ισοπαλία για αυτόν θα είναι σαν νίκη.

Η ομάδα έχασε 2-3 ευκαιρίες και μέχρι το ’70 η μπάλα πήγαινε πάνω-κάτω, και ο Ουζουνίδης έκανε τις πρώτες αλλαγές βγάζοντας τον Μπογέ και το Γαλανόπουλο περνώντας τον Άλεφ και τον Γκάλο μπας και κυκλοφορήσει καλύτερα η μπάλα.

Στη συνέχεια έβγαλε και τον Πόνσε για να μπεί ο Κλωναρίδης, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούμε τελείως απο τη μέση και μπροστά.

Το 0-0 έμοιαζε πλέον το πιθανότερο αποτέλεσμα εκτός αν γινόταν κάποιο χοντρό λάθος απο τις άμυνες. Αυτό το λάθος δεν έγινε και πήραμε μια ωραιότατη ισοπαλία που ουσιαστικά είναι ήττα για την ΑΕΚ που πρέπει να δει σοβαρά κάποια πράγματα.

Ο Λιβάια 10 κιλά υπέρβαρος με κωλάρα και μπυροκοιλιά θυμίζει πλέον παλαίμαχο.

Ως πότε θα ανέχεται η ΠΑΕ να παρουσιάζεται σε τέτοια κατάσταση ο πιο ακριβός παίκτης της? Ζυγαριές δεν έχουν στα Σπάτα?

Το κέντρο δεν κράταγε καθόλου μπάλα. Όποτε έδιναν τη μπάλα στο Σιμόες την έδινε λάθος ή την έδινε πίσω ή τελικά δεν του την έδιναν καθόλου με συνέπεια να προσπαθούν τα μπακ να προωθήσουν μακρινές μπαλιές που κατέληγαν όλες πάνω σε αντιπάλους και να τρώμε αντεπιθέσεις.

Τα χαφ οχι μόνο δεν προωθούσαν τη μπάλα αλλά δεν έκοβαν κιόλας. Δηλαδή δεν έκαναν σωστά ούτε το μοναδικό πράγμα που ξέρουν να κάνουν.

2 τετ-α-τετ μέτρησα μόνο απο λάθη του Γαλανόπουλου και άλλο ενα απο λάθος του Τσιγκρίνσκι.

Και μέσα σ’όλα εβλεπες έναν ασόβαρο Μπάρκα να αναλώνεται σε ντριπλίτσες και πασούλες χαμηλές που γινόταν αντεπιθέσεις.

Ευτυχώς οι Μπουζούκηδες είναι άπειροι και έστελναν τη μπάλα έξω γιατί θα μπορούσε να ήταν ενα άνετο 2-0 για τον ζέλα.

Απο δικές μας γκάφες.

Αν παίξαμε έτσι με τον σημερινό βαζέλα, τι θα κάναμε αν είχε κανονική ομάδα? Με μοναδικό παίκτη τον Κουρμπέλη κατάπιε ολο το κέντρο και εμείς με μπλαζέ υφάκι περπατούσαμε.

Το αστείο είναι πως όταν τιμωρήθηκε ο Λιβάια όλοι έλεγαν “τουλάχιστον θα είναι ξεκούραστος για Ελλάδα..”

Περιμένει ακόμα ο άλλος πως θα τον μοσχοπουλήσει. Οι προηγούμενοι ήταν μαλάκες που έτρεχαν να τον ξεφορτωθούν. Ο παίκτης αυτός είναι ικανός να σου τινάξει στον αέρα το παιχνίδι (και την ομάδα) απο το πουθενά. Τί μας κάνει να πιστεύουμε πως όλοι οι ψυχάκηδες θα “γιατρευτούν” στη ΑΕΚ και θα κάνουν αυτά που δεν έκαναν αλλού? Ίδια συμπεριφορά είχε και στις προηγούμενες ομάδες του.

Ο Μάνταλος θυμίζει πια παλαίμαχο. Δεν έχει δυνάμεις να τρέξει να βάλει κόντρα να μαρκάρει να πιέσει να σουτάρει να σεντράρει.. τίποτα. Μια εικόνα-χίλιες λέξεις η φάση που μένουν με έναν αμυντικό του βαζέλα, του φεύγει το κοντρόλ και δεν έχει το κουράγιο να κυνηγήσει τη μπάλα και να δώσει στον Λιβάια που ήταν μόνος του. Για λύπηση πλέον.. Μεγάλο πρόβλημα ψυχολογικό και αγωνιστικό.

Ο κόσμος (δικαίως) τα έχει βάλει μαζί του (φυσικός αρχηγός γαρ..). Εξάλλου ο πρόεδρος είπε πως του δίνει το πιο ακριβό συμβόλαιο επειδή του έχει αδυναμία. Δικαίωμά του. Έτσι δεν είπε?

Ο Σιμόες με οσα έγιναν απο το καλοκαίρι είναι πια αλλού. Το σίγουρο είναι πως δεν δικαιολογεί στο γήπεδο τα λεφτά που ζητάει και ορθώς δεν του τα δίνουν.

«με τον Πόνσε θα ξεχάσουμε τον Αραούχο» γράφατε κουφάλες.. ε?  😂😂
Μετράμε τα γκολ με τους Αρούληδες και τα Γιάννενα και στα ντέρμπι πάπαλα. Πόσα ντέρμπι κερδίσαμε φέτος?
Εγω πάντως ακόμα περιμένω το επιθετικό ποδόσφαιρο που υποσχέθηκε ο αφεντικός το καλοκαίρι.
Κάποιοι έλεγαν πως η ομάδα μπορούσε να παίξει «πιο θεαματικά» αλλά δεν την άφηνε ο συντηρητικός Μανόλο που έβαζε την ομάδα να κλείνεται και να κλέβει τα ματς. Λες και δεν ήξερε τι υλικό είχε στα χέρια του.
Το ίδιο έλεγαν και για τον Gus και μετά ήρθαν οι μέλισσες και χορτάσαμε “επιθετικό ποδόσφαιρο” πρώτα απο τον Τιμούρ και μετά απο κάποιον Μοράις.

Φέτος η ίδια ύβρις προς την λογική. Θα χορτάσουμε “θεαματικό ποδόσφαιρο” με Μπακάκηδες Βίκτωρες και Γαλανόπουλους.. χωρίς εξτρέμ.. χωρίς δημιουργικά χαφ.. θα μάθει ο Μαρίνος την ομάδα να παίζει πιο επιθετικά λέει.

Marinos will teach the old dog new tricks κόντρα στη λογική λέγανε. “Περιμένετε και θα δείτε” λέγανε.

Πέρυσι ο σεφ Μανόλο μαγείρευε φακές, λίγο άνοστες αλλά με λίγη φετούλα κάπως χορταίναμε. Αήττητοι στο Europa, στο τέλος πήραμε και το πρωτάθλημα αφού οι άλλοι αυτοκτόνησαν.

Φέτος έδωσες στον σεφ Μαρίνο τις φακές τα κρεμμύδια και τα καρότα για να φτιάξει μουσακά. Αποτέλεσμα.. δεν πήρες ντέρμπι, και στο CL είμαστε καρπαζοεισπράκτορες.

Βάλε και την τιμωρία απο “τα παιδιά”.. και η ΑΕΚ εκτός πρωταθλήματος απο Οκτώβριο μήνα.

Και του χρόνου πρόεδρε.

       Είναι πραγματικά βαρετό για μένα – θέλω να ελπίζω και για τους φίλους του χώρου – να σπαταλιέμαι στην ανάλυση δηλώσεων που είχαν αναλυθεί εδώ μέσα. Πολύ βαρετό να ξαναμιλάω για τους οργανωμένους κι όλα τα άλλα, που κανείς στην Ελλάδα δεν ασχολείται αφού τον κανονικό κόσμο αλλά και το θέμα που λέγεται ποδόσφαιρο, τον εκμεταλλεύονται για τις δουλειές τους οι κοτσαμπάσηδες. Πραγματικά ο όμιλος Β, θα μείνει μόνο σε κανάλι ή επέρχεται κι άλλο χτύπημα όπως σας έχω πει; Προχωρώ με την αναδημοσίευση κι άλλου κειμένου, που μπήκε στις 25/11/2006. Έχω ξεπεράσει κείμενο για το ΕΜΠ για να το ρίξω με την σύγχρονη επέτειο.

————————————————————————————————————–

                  ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΟ DNA ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

————————————————————————————————————–

                         Η ζούγκλα, βαθύτατα αξιοκρατική είναι, αλλά και αριστοκρατική

ΑΔΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

—————————————————————————————————–

   Ομαδικό άθλημα. Δύσκολη ιστορία. Σχεδόν ακατόρθωτη για την Ελλάδα. Κράτος: πολύ βαρειά λέξη για τον Έλληνα.  Έλληνας σημαίνει δύο αρχηγοί και τρία καπετανάτα, λέγαν οι παλιότεροι. Το ομαδικό άθλημα είναι μια απλή προσομοίωση κοινωνίας. Ποιανής άραγε; Ποιος μπορεί να έχει κοινωνία άρα και πιθανό πολιτισμό; Μπορεί ο Έλληνας στην σημερινή του μορφή; Ίσως.  Αν μπορεί γιατί δεν το κάνει; Αν δεν μπορεί γιατί τουλάχιστον δεν το παραδέχεται και δεν το αναθέτει σε κάποιον άλλον μάλλον άλλης υπηκοότητας; Και τα δύο πάντως – μπορεί, δεν μπορεί – πρέπει νάναι  προιόντα σκέψης. 

          Πολλά χρόνια πριν, ο Πυθαγόρας είχε τολμήσει να πει σε διδασκαλία του ότι τα κακά για την διάλυση της ομαδικής ή της κοινωνικής ζωής είναι τρία: Η πολυτέλεια, η αλαζονία και ο όλεθρος. Τα κρατάω στα νέα ελληνικά κι όχι στις αυθεντικές πυθαγόρειες λέξεις για να τα αντιληφθούμε πιο εύκολα. 

        Τον όλεθρο πρέπει να τον αφήσουμε πια λόγω προόδου της σύγχρονης αμερικανικής καθημερινής ιατρικής και λόγω επιβεβλημένων συμφωνιών με στρατηγικούς συμμάχους όσο αναφορά την άμυνα της χώρας. Από όλεθρο λοιπόν , δηλαδή φυσική ή πολεμική καταστροφή δεν κινδυνεύουμε σαν νεοέλληνες. Κρίμα βέβαια γιατί το να γινόταν και μια ,έστω και τυχαία, διύλιση του πληθυσμού μας θάταν προς όφελος μας και κυρίως αυτών που θα εξακολουθούσαν να ζουν. Κάτι δηλαδή σαν Χίτλερ προς τους Εβραίους που τους ξεδιάλυνε και άφησε τυχαία βέβαια τους πιο ικανούς. Άστο όμως αυτό. Πάμε στ’ άλλα δύο πυθαγόρεια ή προγενέστερα χριστιανικά. 

       Ξέρεις τι θα πει πολυτέλεια ή καλύτερα, φθόνος γι’ αυτόν που την έχει και ταυτόχρονα λυσσαλέα μάχη για την απόκτηση της; Στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, που όλοι τόχουμε αποδεχτεί, σημαίνει πρακτικά καμμία συμμαχία, καμμία  συμφωνία και  καμμία  – έστω και κατά συνθήκη – συμπόρευση  με αυτόν που κατέχει την πολυτέλεια. Αδιάφορο το πώς την κατέχει. Δηλαδή είτε αξιοκρατικά αυτοδημιούργητα με ό,τι σημαίνει αυτό, είτε κληρονομικά σαν δώρο αλλά σίγουρα ανθρώπινα νόμιμα. Σημαίνει επίσης παντελή έλλειψη επικοινωνίας και κάποιας υποτυπώδους συνεργασίας. Επίσης την εμφάνιση της λυκοφιλίας με άμεσο στόχο την καταστροφή του κατέχοντος γιατί το πιο αγνό ανθρώπινο συναίσθημα είναι το μίσος. Και μάλιστα καλύτερα θα λέγαμε ότι είναι φυσικό συναίσθημα καταγεγραμμένο στο DNA των ανθρώπων. Πολύ δύσκολα αποβάλλεται δε. Όπως και στα ζώα. Πάντα υπάρχει η αμφισβήτηση του αρχηγού. Πάντα ο υφιστάμενος επιβουλεύεται τον προιστάμενο και στους ανθρώπους και στα ζώα. 

            Και εύκολα οδηγούμαστε και καταλαβαίνουμε το δεύτερο πυθαγόρειο επιχείρημα . Αυτός που είναι προιστάμενος  μοιραία θα αναπτύξει την αλαζονία. Και αυτή μέσα στο DNA των ανθρώπων. Αφού διοικώ, αφού κουμαντάρω σημαίνει ότι είμαι καλύτερος, υπεράνθρωπος, θεικός , ανώτερος μέχρι και στην αηδία του ότι είμαι αιώνιος. Ανθρώπινες μαλακίες εξισωμένες με το ζώον – τα ίδια κάνουν-  αλλά τουλάχιστον αυτά αφού πεθάνουν δεν ποδηγετούν τις επόμενες γενιές τους μέσω αγαλμάτων, δωρεών, ιδρυμάτων και λοιπών ανθρώπινων ποταπών σκέψεων που το μόνο στόχο που έχουν είναι η προσωρινή προσωπική εξιλέωση και ο μακροχρόνιος φόβος των επόμενων.

         Είσαι καλύτερος από μένα , λέει το ζώον. Με σκοτώνεις , με λυτρώνεις ταυτόχρονα και κάνε  ό,τι θες.  Σιγά να μην είσαι καλύτερος  από μένα, λέει ο άνθρωπος. Σιγά να μην αντιπαρατεθώ. Βρε θα σου δείξω εγώ. Με το ζόρι  θα με ανέχεσαι –αν και με όποιο μέσο τα καταφέρω.   Κι όχι μόνο εμένα αλλά και τους  διαδόχους μου άσχετα αν είναι εξ αίματος μου και θα με δέχεσαι πολλές ζωές σαν ευεργέτη, δρόμο ή πλατεία. Μια ζωή θάσαι υποτελής σ’ αυτό που ακόμα και οι πιθανώς άχρηστοι απόγονοι μου θα σε υποχρεώσουν.  

        Ξέρετε η ζούγκλα των ζώων είναι βαθύτατα αξιοκρατική και αριστοκρατική. Ο άνθρωπος είναι βαθύτατα άδικος και χωρίς καμμία αξιοκρατία στα πάντα, ενώ ζει σε μια πολιτική ζούγκλα. Την αναπλάθει κάθε μέρα και την επιδεινώνει μάλιστα. Δηλαδή ενώ δημιουργεί την μόλυνση του αέρα, του νερού, των τροφών και της γης , αυτήν την μόλυνση την ονοματίζει εξέλιξη, πρόοδο , πολιτισμό και άλλες τρίχες κατσαρές. Δημιουργεί και επιστήμες για να σώσουν το πεθαμένο, όπως κοινωνιολογία, ανθρωπολογία, ψυχολογία και λοιπά τινά για να κοροιδεύει ο ένας τον άλλον.

Λιοντάρι κάνει σαφάρι στην ανθρώπινη ζούγκλα

         Η ζούγκλα των ζώων όμως  δεν κοροιδεύει. Άμα θες πήγαινε για σαφάρι σήμερα μόνος σου.  Κάντο ρε και μην ψάχνεις οργανωμένα τουρ. Στην ανθρώπινη ζούγκλα βγαίνεις και περπατάς άνετος και άφοβος καλυπτόμενος πίσω από θρησκείες, συμφέροντα, δουλειές, πολιτικά συστήματα και άλλες ανθρωπολογικές παραφράσεις της φύσης. Μόνο και μόνο για να κυκλοφορείς σαν δήθεν ατρόμητος αλλά κατοχυρωμένος από κάποια δήθεν δικαιώματα σου τα οποία τα απέχτησες χωρίς καμμία υποχρέωση παρά μόνο την προσωπική  εξαθλίωση του εαυτού σου και του διπλανού σου και κατ’ επέκταση του κοινωνικού συνόλου που είσαι μέλος και δήθεν υπηρετείς. 

          Βγάλε ρε ένα λιοντάρι ελεύθερο σε μια πόλη. Αυτό στ’ αρχίδια του να’ρθει με οργανωμένο τουρ. Για πλάκα σ’έχει σαν μέλος οργανωμένης κοινωνίας. Εσύ γιατί δεν αποδέχεσαι τον ισχυρότερο της φύσης; Πρέπει νάχει τη μορφή σου; Βγες να το παλέψεις ή αν είσαι εναντίον της βίας πήγαινε και πείστο με λογικά επιχειρήματα. Σιγά να μην σ’ ακούσει.

Και βέβαια θα πεις ότι δεν έχει λογική. Γιατί ο άνθρωπος που σ’ εξουσιάζει και μιλάτε την ίδια γλώσσα και είστε συγκοινωνοί και έχετε κοινές υποχρεώσεις και δικαιώματα έχει λογική ή θα σ’ ακούσει; Τι να του πεις και τι να σου πει; Όλα θα φτάσουν στην κανονική νεοελληνική έκφραση του παρονομαστή. Στο ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο ή στον μέγιστο κοινό διαιρέτη: Τον μαλάκα.

Σωστά και καληνύχτα ανθρώπινη κοινωνία   

Μετά λοιπόν και τις δηλώσεις Μελισσανίδη για τα χρήματα του champions league, που έπεισαν ακόμα και τον πιο αδαή που υπάρχει εδώ μέσα όταν τα γράφαμε όλα αλλά ήμασταν κακόπιστοι κριτές, καιρός και για την ομάδα να παίξει. Τι να παίξει ακριβώς δεν ξέρω, αλλά το παιχνίδι φαινόταν ενδιαφέρον. Απέναντι σε ψυχωμένη νεοφώτιστη με όνομα βαρύ σαν παρελθόν. Σε άδειο γήπεδο, μάλλον παρακαταθήκη κι αυτό οτι σήμερα δεν κινδυνεύουμε άλλο, και χωρίς τον Μπακασέτα και τον Σιμόες, που σιγά σιγά θα αραιώνουν κι αυτοί.

Η ΑΕΚ λοιπόν, κατέβηκε με το 4-4-2 και με ένα εκτεταμένο rotation όπου μπορούσε. Ένα rotation που συνοδεύτηκε και από την απουσία του Μάνταλου. Δηλαδή η ομάδα κατέβηκε χωρίς κάποιον να οργανώσει το παιχνίδι. Ρολίστες επομένως είχαμε στην ορχήστρα, που ο καθένας θα έπαιζε ό,τι μουσική είχε μάθει ‘οταν σπούδαζε.

Από την άλλη μεριά, ο Άρης κατέβηκε με σφιχτή αμυντική τακτική και με καλύτερο πλάνο όταν θα έβλεπε την όποια αντεπίθεση. Γρήγορα, πολύ γρήγορα διαψευσθήκαμε. Ο αντίπαλος ήταν η ομάδα που φάνηκε περισσότερο στο γήπεδο. Με κατοχή μπάλας και με πλάνο σοβαρό, καλής αμυντικής λειτουργίας και με στρωτή ανάπτυξη. Ήταν μακράν καλύτερος της ΑΕΚ, που όμως είχε την τύχη με το μέρος της : Σε κάποια αντεπίθεση, κι αφού άνοιξε όλο το κέντρο του Άρη, ο Μπογιέ που έτρεξε το μισό γήπεδο, άνοιξε το σκορ.

Το τυχαίο αυτό γεγονός, που λίγο έλειψε να επαναληφθεί ξανά αλλά το εξουδετέρωσε ο αντίπαλος τερματοφύλακας, δεν άλλαξε τα πλάνα του Άρη, αφού το είδε και ο αντίπαλος προπονητής. Επομένως δεν άλλαξε τίποτα, κέρδισε το κέντρο ολοκληρωτικά, κι έφτειαξε και δυό καλές ευκαιρίες, που απλά ήταν άστοχες. Δεν έχει και τίποτα παικταράδες ο Ισπανός πρπονητής.

Που βέβαια δεν μας απασχόλησε τόσο αυτό, όσο η εικόνα της ομάδας μας. Που ήταν ασύνδετη, άκεφη και δεν ήξερε πώς να επιτεθεί. Ούτε τα άκρα λειτουργούσαν, ούτε επιθετικοί υπήρχαν μέσα στο τερέν. Κάτι ο Άλεφ, ο Γκάλο και ο Χούλτ προσπαθούσαν, ενώ πίσω ο Τσόσιτς προσπαθούσε να να κόψει ό,τι του έβγαινε στην φάτσα του. Ήταν το χειρότερο πρώτο ημιχρόνιο φέτος, που όμως δεν το πληρώσαμε προς στιγμήν. Σαν να ήταν ασχεδίαστο, σαν να ήταν αδιάβαστο μάθημα, σαν να ήταν τσακωμένοι κάποιοι με κάποιους. Το διάλειμμα μάλλον ήρθε ανακουφιστικά. Όχι τόσο για το σκορ – ΑΕΚ είμαστε και δεν μας νοιάζει αυτό – όσο για τις οδηγίες που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την εικόνα μας.

Οι οδηγίες ήταν απλώς για λίγη σοβαρότητα μεγαλύτερη. Αυτές συνοδεύτηκαν από την προώθηση του Μπακάκη σε εξτρέμ και τον Γκάλο πιο πίσω για να βλέπει το γήπεδο, καθώς και την τρομερή κούραση του Άρη. Αυτό το γεγονός, παρέα με την κατακόρυφη άνοδο των δυό επιθετικών μας αλλά και την ρέντα που είχαμε σήμερα, μας έβαλε μπροστά με άλλο ένα γκολ, κι ο αντίπαλος πέταξε λευκή πετσέτα.

Πλέον η ΑΕΚ, μετά το δεύτερο γκολ με σκόρερ τον Πόνσε από στατική φάση, έπαιζε ορθολογικά, σταθερά επιθετικά, κι ό,τι έκανε της έβγαινε. Συνδυασμοί, ανοίγματα, ο Μπογιέ να μοιάζει τρομερός, μέχρι και οι αλλαγές του Ουζουνίδη, δείγματα υψηλής κλάσης κοουτσαρίσματος. Στην ουσία, τίποτα από αυτά δεν υπήρχε. Ήταν ένα παιχνίδι της μοίρας που παίζεται απέναντι σε θρασύ νεοφώτιστο, που ήθελε να παίξει την βαρειά φανέλα του. Και τιμωρήθηκε πολύ σκληρά κόντρα στην ροή της εικόνας του,  του πρώτου μέρους.

Φυσικά και δεν στενοχωρηθήκαμε. Χαρήκαμε πολύ για την ομάδα μας, αλλά ξέρουμε καλά την προπαγάνδα που θα ξανακούσουμε, ίδια με αυτήν που θα ξανακαλύψει τον Μάνταλο, που ξανά ήταν ανύπαρκτος όταν μπήκε. Όπως χαρήκαμε για τα γκολ, και για άλλο ένα σοβαρό θέμα, που το λέω συνέχεια : Είχε κόσμο σήμερα; Όχι. Άρα τι χρειάζονται όλοι αυτοί που αγαπούν την ομάδα και την τιμωρούν με την στάση τους; Απάντηση : ΤΙΠΟΤΑ. Ας ξανακοιτάξει λοιπόν η διοίκηση τα νούμερα της, κι ας πάρει τις αποφάσεις της. Ειδικά όταν οι αγαπάρες χλευάζουν τους σωστούς πελάτες.

Φυσικά μετά το διαμορφωμένο 3-0 αρκετά νωρίς, το παιχνίδι δεν αντέχει σε κριτική. Ήταν μια καθαρή διαδικασία ή ένα στοίχημα του προπονητή απέναντι στον αρχηγό. Που κερδήθηκε μάλλον σήμερα, αλλά δεν ξέρω τι θα φέρει αργότερα. Αλλά υπάρχουν ψυχοθεραπευτές κι άλλοι ειδικοί, που μπορούν να επέμβουν. Εμείς, δίνουμε συγχαρητήρια σε όσους ακόμα πιστεύουν σε στόχους και κράτησαν την ομάδα ψηλά σήμερα. Σήμερα, που εγώ είδα κορυφαίο τον Τσόσιτς και την ομάδα μας να παίζει στο τέλος και με τον Γιούση. Είπαμε, ό,τι γινόταν σήμερα, έπιανε.

Λόγω της επετείου που έρχεται, κάνω ένα μικρό άλμα χρονικά στις αναδημοσιεύσεις. Οπότε φτάνω στις 27/10/2007, που η εφημερίδα φιλοξένησε το συγκεκριμένο κείμενο. Δεν δεχόμουν να γράψω κάτι για το θέμα και το κείμενο γράφτηκε μετά από απαίτηση της σύνταξης.

—————————————————————————————————————

                      Γιορτάζουμε το όχι του γερμανόφιλου δικτάτορα

ενώ ο ελληνικός λαός κοιμόταν…

—————————————————–

ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ;

——————————————————-

Δεν έχει γκλαμουριά η αυριανή εθνική επέτειος. Πέφτει Κυριακή. Την Ελλάδα την αδικεί το ημερολόγιο φέτος. Όπως όλοι οι παγκόσμιοι συνωμότες. Πώς να γιορτάσει ο Έλληνας, όταν δεν θα απολαύσει μια διακοπή από τη δουλειά του, ένα πιθανό τριήμερο, μια εκδρομή στα σουβλατζίδικα της Αράχωβας; Μια αργία με διπλή ιδιότητα, τι να σου πει;

Αύριο τα  ΜΜΕ θα κάνουν αφιερώματα. Και θα αναρωτηθούν πάλι ποιος είπε το Όχι τελικά; O λαός ή ο Μεταξάς; Λογικά πράγματα. Η αέναη πορεία της Ελλάδας είναι με το γόρδιο δεσμό. Η δεξιά ντρέπεται, κι ό, τι καλό, οφείλεται στην αριστερά, που ο λαός την θέλει, αλλά δεν την εκλέγει ποτέ. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένας με σπαθί για να κόψει τον κόμπο. Πάει κι ο Μεγαλέξανδρος, τον πήρανε τα Σκόπια. Μείναμε με πολιτικούς, με υποκοριστικά χαϊδευτικά ονοματάκια.

Θα γίνει και παρέλαση. Γονείς, παιδάκια, πλαστικά σημαιάκια, την ώρα που θα σουλατσάρουν τα άσκοπα χρήματα μας με τη μορφή φονικών όπλων, θα μιλούν για ειρήνη. Η κοροϊδία θα μεταλαμπαδευτεί. Κρατώντας  ζωντανό το παιδικό όνειρο της βίας, ιδιαίτερα αναπτυγμένο σήμερα, λόγω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών της SONY που σηματοδοτούν το τέλος ενός πολέμου  με τη φράση «GAME OVER» . Να τα πάτε  και του χρόνου.

Στην παρέλαση με εντυπωσιάζουν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι οι ανάπηροι πολέμου. Αυτοί θα πρέπει να πολέμησαν σε ηλικία 8 χρονών για να είναι ακόμα τόσο ακμαίοι. Κάθε χρόνο ξανανιώνουν. Είναι το πρώτο δούλεμα.

Το δεύτερο δούλεμα, είναι οι δηλώσεις των πολιτικών μετά την παρέλαση. Πάντα το φρόνημα είναι υψηλό και η ετοιμότητα όλων των υπηρετούντων είναι  τέτοια, που νομίζεις ότι ζεις σε άλλη χώρα. Τέτοια αποφασιστικότητα ούτε η λεγεώνα των ξένων, ούτε οι μισθοφόροι του Τσέγκις Χαν, ούτε οι ορδές του Ταμερλάνου δεν είχαν. Ο στρατός μας, με τα κινητά, τα i-podes , τα αλυσιδάκια, έτοιμος να κατασπαράξει τον εχθρό. Ίσως γι’ αυτό περιορίζεται χρονικά η στρατιωτική θητεία. Μήπως ζήσει και κανένα άλλο έθνος, πλην ημών. Τώρα, γιατί μετά τη θητεία, όλοι πάνε και διορίζονται στο δημόσιο, είναι μια βδελυρή και ανυπόστατη φήμη, που την έχουν διαδώσει οι εχθροί μας. Αν δεν μπορείς να νικήσεις με τα όπλα, χρησιμοποιείς την προπαγάνδα.

Οι  δηλώσεις αυτές μάλιστα, χωρίζουν το λαό  σε 3 κατηγορίες. Στην  πρώτη  είναι οι άντρες που υπηρέτησαν ή υπηρετούν ακόμα. Αυτοί κρυφογελάνε διότι ξέρουν ότι σύσσωμος ο ελληνικός στρατός μετά τις 4 το απόγευμα είναι στη μπύρα, στην τσόντα και στη λούφα. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι γυναίκες. Γι’ αυτές γίνονται οι δηλώσεις. Επειδή δεν ξέρουν. Αυτές κοιτάνε τι έχουν  στην καθημερινότητά τους, κι αναρωτιούνται πόσο έναν ανίκανο, τεμπέλη φοβητσιάρη, μπορεί να τον μεταμορφώσει ο δημόσιος ακούσιος στρατός. Τρελαίνονται κι αυτές, όμως επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, το βράδυ αρματώνονται με κράνη και μπαλάσκες εχθρικές, εφορμούν στην κρεβατοκάμαρα του δεύτερου πιο χοντρού ευρωπαίου, κρατάνε την κοιλιά του αριστερά κι ελπίζουν σε δεξιά γαμηστερή καταξίωση. Τέλος, η τρίτη κατηγορία, δηλαδή η αρσενική πλειοψηφία των ενεργητικών ή παθητικών ομοφυλόφιλων –ίδια είναι αυτά- δεν ασχολείται  με τις δηλώσεις. Κοιτούν με ενδιαφέρον τους ένστολους , προσπαθώντας να κόψουν ποιος έχει ανάγκη οικονομική για να προάγουν, το  εκκλησιαστικά ευλογημένο έργο του ελληνικού κώλου. Αυτοί ασχολούνται με το μάτι. Την εικόνα που αξίζει όσο χίλιες λέξεις, όπως λένε κι οι Κινέζοι.

Εθνική επέτειος.  Και πώς εορτάζεται ακριβώς; Όλα θα είναι ανοιχτά. Ταβέρνες,  μπουζουκτσίδικα, γήπεδα. Σε τι θα διαφέρει αυτή η Κυριακή για να θυμίσει στον Ελληνα κάτι ιστορικό; Κύρια την υπέρβαση που έγινε τότε. Διότι δεν γιορτάζουμε την απελευθέρωση μας από τις δυνάμεις του άξονα. Γιορτάζουμε ότι ο ελληνικός λαός κοιμόταν τότε, στις 5 το πρωί, και ο γερμανόφιλος δικτάτορας είπε όχι. Διότι, αν γινόταν τότε δημοψήφισμα και πλημμύριζαν οι δρόμοι από κιόσκια δωρεάν προσφοράς περγαμόντο για τη συνουσία, τότε θα σου ‘λεγα αν θα μπορούσε να γίνει άλλο ένα αριστερίστικο  καπέλωμα της ιστορίας, ότι το ΟΧΙ ελέχθη κάτω από την πίεση του λαού. Η ιστορία γράφεται από ηγέτες. Οι λαοί λούζονται τις αποφάσεις τους.

Σήμερα λέμε  ΟΧΙ; Μας παρακαλούν οι Γερμανοί να μας δώσουν πολεμικές αποζημιώσεις. Μας ικετεύουν  να παραδεχτούν και να αποκαταστήσουν σφαγές. Όχι εμείς.  Ανώτεροι άνθρωποι οι Έλληνες. Με το σύμμαχο θα τα βάλουμε; Αφού αυτός αγοράζει τη Μάνη, τα νησιά , τα πάντα. Μαλάκες είμαστε; Με μνήμη και εθνική ταυτότητα θα ζήσουμε; Χρήμα θέλουμε κυρίως. Εμείς είμαστε οι άνδρες των φυλλαδίων του ΕΟΤ. Του αγνού απλού επιβήτορα, που τον αγοράζει η οποιαδήποτε πλούσια τουρίστρια. Ζήσε τον ελληνικό μύθο του ΟΧΙ, που ήταν  πάντα ΝΑΙ, μπας κι  ο Έλληνας νταβατζής σωθεί.

Θα καταργηθεί ο εορτασμός

Και το ΟΧΙ, μου θυμίζει κι άλλα , όσο μου το επιτρέπουν ακόμα οι σύμμαχοί μου να το γιορτάζω. Και μην αναρωτιέστε γι’ αυτό. Κάποια στιγμή θα απαγορευθεί ο εορτασμός από την κοινή πολιτική της Ευρώπης, που πρέπει να καταργήσει τη μνήμη και να εκδώσει τα καινούρια ιστορικά βιβλία. Που θα σε πληροφορούν ότι ο πολυβολισμός των χιλιάδων άμαχων ανδρών, στις κεντρικές πλατείες, των δεκάδων  ελληνικών χωριών ήταν συνωστισμός. Ότι τα γυναικόπαιδα δεν βιάσθηκαν, διότι οι Γερμανοί ήσαν κορεσμένοι σεξουαλικά. Ότι οι δυνάμεις του άξονα δεν κάνανε πόλεμο, αλλά προσπάθεια εκπολιτισμού. Αυτοί, που συγκρινόμενοι με τον Τούρκο, είναι ακόμα πιο κατάπτυστοι,  διότι θεωρητικώς ήσαν πιο πολιτισμένοι. Μαλακίες στη νιοστή  δύναμη. Ο Γερμανός ήθελε να  αφανίσει οτιδήποτε ελληνικό. Γουρούνι σ’ ονομάζει και σήμερα, αυτός ο δις παγκόσμιος μακελάρης.

Κλύσμα στην ελευθερία για κανέναν

Εγώ όμως, θέλω και μπορώ, να  καθορίζω τις μνήμες μου  κι όχι οι ευρωπαϊκές ρετσέτες. Γιορτάζω το ΟΧΙ ταπεινά, ηρωικά  με τα παιδιά μου. Δίνω το μήνυμα ζώντας στο σημερινό εθνικό συμβιβασμό και την ξεφτίλα. Κλίσμα  στην ελευθερία μου δεν κάνω για κανέναν. Λέω ΟΧΙ, σε οποιαδήποτε βαρβαρική τερατογένεση που ζει  ακόμα στην εποχή του Καλλιγούλα. Όλα κλειστά έπρεπε να ‘ναι αύριο. Να γιορτάσεις πενθώντας όλους αυτούς που θυσιάστηκαν κι ας μην σου είναι γνωστοί.

Ήταν ενα παιχνίδι που όλοι πήγαν συνειδητοποιημένοι για το τελικό αποτέλεσμα, και τελικά δεν διαψεύστηκαν.
Δε μπορούσε αυτή η ΑΕΚ να χτυπήσει τη Μπάγερν σε καμιά περιοχή του γηπέδου.
Το ματς δεν προσφέρεται για σοβαρή κριτική παρα μόνο για μια γενική περιγραφή του αγώνα.
Ο Ουζουνίδης ξεκίνησε με την αναμενόμενη 11άδα. Μπάρκας, Μπακάκης, Τσιγκρίνσκι, Λαμπρόπουλος, Χούλτ, Σιμόες, Γαλανόπουλος, Μάνταλος, Κλωναρίδης, Μπακασέτας, Πόνσε.
Το πρώτο ημίχρονο πέρασε σχετικά ήρεμα. Η Μπάγερν είχε την κατοχή της μπάλας και έπαιζαν με τη σιγουριά του φαβορί.
Ο τρόπος παιχνιδιού τους “έδειχνε” πως αργά η γρήγορα η ΑΕΚ θα κουραζόταν και θα έκανε το λάθος που θα τους έδινε το γκολ.
Αυτό το λάθος δεν ήρθε στο πρώτο ημίχρονο αφού οι παίκτες της ΑΕΚ πίεζαν και έβγαιναν γρήγορα στα μαρκαρίσματα, και η άμυνα όποτε χρειάστηκε καθάρισε 2-3 φάσεις που δημιούργησε ο αντίπαλος.
Στην επίθεση οτι καλό προσπαθήσαμε να κάνουμε το χαλούσαν ο Μάνταλος με το Μπακασέτα οι οποίοι περισσότερο βοηθούσαν αμυντικά παρά επιθετικά με κάτι σούτ στα περιστέρια.
Ο Πόνσε δεν πρέπει να πήρε πάνω απο δυο πάσες, και στη μια που πήρε δημιούργησε την καλύτερη ευκαιρία με δυνατό σούτ ελάχιστα άουτ.
Το 0-0 ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα για τα πρώτα 45 λεπτά.
Στο Β’ ημίχρονο η ΑΕΚ μπήκε συγκεντρωμένη για να μην πάθει οτι έπαθε με τη Μπενφίκα, και μέχρι το ’60 τα πήγε αρκετά καλά.
Όμως μέσα σε 3 λεπτά δέχτηκε 2 γκολ απο φάσεις που ξεκίνησαν απο την πλευρά του Μπακάκη.
Η άμυνα έχασε τα μαρκαρίσματα και σχόλασε το πανηγύρι.
Όταν κλείδωσε το παιχνίδι η Μπάγερν κατέβασε ταχύτητα και έκανε προπόνηση μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Ελπίζω κάτι ανάλογο να δούμε και στη Γερμανία, κάτι σαν αξιοπρεπή ήττα.
Δηλαδή τί να πείς στον Μπακάκη και τον Χούλτ? γιατί έχαναν τον Χάμες ή τον Κίμιχ? Εδω χάνουν κάτι φούφουτους Βιεϊρίνιες και Μάτους που οι δυο μαζί είναι 70 χρονών.
Μετά το δεύτερο γκολ των Γερμανών ο Ουζουνίδης έκανε μαζεμένες τις αλλαγές μήπως κάτι αλλάξει, αλλά δεν..
Εντύπωση μου έκανε που η δεύτερη αλλαγή ήταν ο Μάνταλος, προφανώς επειδή χρειαζόταν άλλον ενα χαφ για να κρατήσει μπάλα.
Και εφόσον ο “φυσικός αρχηγός” δε γουστάρει να γυρίζει πίσω στα χαφ άφησε τη θέση στην 11άδα για να παίξει κάποιος πιο πρόθυμος.
Αξιοσημείωτο γεγονός οτι μόλις φάγαμε το πρώτο γκολ στα καπάκια φάγαμε και το δεύτερο. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να’ναι σύμπτωση.
Η ομάδα τα χάνει μόλις δεχτεί γκολ. Πόσο μάλλον όταν παίζει με πολύ ανώτερο αντίπαλο. Και μέχρι να συνέλθουν έχουν φάει κι άλλο.
Οι αμυντικοί μας βλέπω πως έχουν μεγαλύτερες αποστάσεις ανάμεσά τους, δηλαδή φέτος η ΑΕΚ παίζει πιο απλωμένα στο γήπεδο.
Όμως επειδή δεν διαθέτει την ποιότητα και την ταχύτητα να καλύψει αυτά τα κενά, οι αντίπαλοι παίζουν μπιλιάρδο μέσα στην περιοχή μας.
Λογικό.. αφού το αφεντικό παρήγγειλε στο Μαρίνο να του μαγειρέψει παστίτσιο με τις μελιτζάνες και τα σκόρδα που έφτιαχνε ο Μανόλο σκορδαλιά και που δε μας άρεσε το θέαμα, διότι “ΑΕΚ σημαίνει επίθεση”.
Παστίτσιο θέλατε μάγκες μου. Παστίτσιο με ΜανταλοΜπακασέτες και με Βίκτωρες. Πάλι καλά που η Μπάγερν έχει τα δικά της και δεν ασχολήθηκε τόσο πολύ μαζί μας.
**Οι εχθροί της ΑΕΚ το’καναν πάλι το θαύμα τους ανάβοντας καπνογόνα ενω η ομάδα είναι υπότροπη και κινδυνεύει με τιμωρία έδρας.
Δηλαδή στο μοναδικό παιχνίδι που θα μπορούσαμε να πάρουμε έστω μια τιμητική ισοπαλία (με τον Άγιαξ) είναι πολύ πιθανό η ομάδα να το παίξει κεκλεισμένων?
Μόλις μια εβδομάδα μετά την τιμωρία πάλι εξαιτίας τους?
Τη στιγμή που σε κυνηγάνε με τις μπάντες στην Ελλάδα, τώρα σε έχει στη μπούκα και η UEFA.
Πάμε λοιπόν για το πρώτο κεκλεισμένων για φέτος με αντίπαλο τον Άρη.

Στο γήπεδο που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, η ομάδα κατέβηκε με κάποια ιδέα rotation και με το κλασσικό 4-4-2. Αυτό που είδαμε στο πρώτο μέρος, ήταν ένα πολύ κακό θέαμα, που συνοψίζεται στα εξής τρία πραματάκια : Ένα σουτ εκτός περιοχής από τον Λιβάγια, μια υποψία ευκαιρίας από τον Απόλλωνα με ένα σουτ που θα έμπαινε γκολ μόνο αν τρύπαγε τον Μπάρκα, κι ένα εκπληκτικό γκολ από τον Μάνταλο. Εκπληκτικό σαν δίδυμο προσπάθειας με τον Μπακασέτα, κι εκπληκτικό τελείωμα σαν ωριμότητα ντρίπλας αλλά κι εκτέλεσης από τον αρχηγό.

Τίποτε άλλο στην κυριολεξία. Ο Ματζουράκης φόρτωσε τον άξονα και προκάλεσε ένα απίστευτο τουρλουμπούκι στην ΑΕΚ, η οποία χωρίς εξτρέμ δεν μπορούσε να πάρει το πλάτος του γηπέδου. Φυσικά τουρλουμπούκι έγινε και το παιχνίδι, αφού η ομάδαμας ήταν η επιφορτισμένη με την οργάνωση της μπάλας, και με την κατάκτηση της νίκης, μετά την δικαιότατη ποινή της αφαίρεσης των βαθμών.

Μπορούμε να πούμε οτι προσπάθησε η ΑΕΚ. Πήρε την κατοχή της μπάλας, έδειξε υπομονή, αλλά μπερδεύτηκε πολύ άσχημα στην τελική προσπάθεια. Οπότε το παιχνίδι ήταν σούπα και πολύ κουραστικό. Η ομάδα όμως είχε πάρει αυτό που ήθελε και πλέον όλα θα γίνονταν πιο εύκολα. Ο αντίπαλος θα ανοιγόταν, το rotation θα επεκτεινόταν και θα βλέπαμε και κάτι καλύτερο. Ειδικά με την επερχόμενη έξοδο του τραυματία Μοράν.

Αυτά λοιπόν είδαμε στο δεύτερο μέρος. Ο Απόλλων ανέβηκε, κι έδειξε γιατί είναι ο δεύτερος υποψήφιος για υποβιβασμό μετά τον ΟΦΗ. Μπορεί να πήρε μέτρα στο γήπεδο και να φάνηκε οτι προσπαθεί να δημιουργήσει, αλλά στην ουσία δεν έκανε τίποτα. Κάτι άσφαιρες τελικές σαν κάτι δημόσιους υπαλλήλους που προσποιούνται οτι δουλεύουν όταν έρχονται υπουργοί με κάμερες. Διότι όχι μόνο δεν απείλησε πουθενά, αλλά αντιθέτως κινδύνεψε με συντριβή. Αν βέβαια η ΑΕΚ είχε μυαλό.

Η ομάδα μας όμως , συνέχισε τα λάθη της, αυτήν την φορά στο επιθετικό κομμάτι. Ενώ βρήκε χώρους για την αντεπίθεση ή την στρωμένη οργάνωση της, έδειξε αδυναμία στο τελείωμα των φάσεων, που πραγματικά δημιούργησε κάποια συννεφάκια άγχους, μέχρι που ο Λιβάγια κατώρθωσε και διπλασίασε το σκορ, μετά από το πλαγιμκόπημα του Κλωναρίδη και το σωστό γύρισμα του στην περιοχή.

Ήταν αφεντικό η Αεκ στο δεύτερο μέρος. Έπαιξε σαν μεγάλη ομάδα, αλλά αυτό το ξέραμε και πριν το παιχνίδι. Οπότε όταν τίθεσαι θεωρητικά εκτός πρωταθλήματος, είσαι υποχρεωμένος να παίζεις ξεάγχωτα και να δημιουργείς ρίγη ποδοσφαιρικής συγκίνησης. Για να υποστηρίζεις το δίκαιο αίτημα σου κόντρα στα δίκαια αιτήματα των πανουκλοειδών με τα οποία κάνει παρέα ο Δημάτος και η αναφερόμενη σαν διοίκηση της ομάδας.

Οπότε συγχαρητήρια για τη νίκη, και καλή συνέχεια για μεθαύριο που θα μπει και η ευρωπαϊκή φορεσιά. Εκεί που θα πρέπει κι άλλοι παίκτες να προσφέρουν, πλην του Μάνταλου και του Χουλτ , που σήμερα ήταν οι καλύτεροι. Εκεί που οι κότες Έλληνες οπαδοί θα κάτσουν ήσυχα, διότι η μαγκιά τους περνάει μόνο εδώ, τοπικά. Και φυσικά μιλάω για τα ζώα που τιμώρησαν την ομάδα μας, όχι για τα κορόιδα που ακολουθούν την ομάδα και δίνουν λεφτά στον Μελισσανίδη. Άντε και καλό cas.

Ας ευθυμισουμε λιγο.

Κετσετζογλου (πανισχυρο με τους λεκεδες,με κιτρινους και μαυρους κοκους):

“…Παρόλα αυτά πιστεύω πως ήταν αποφάσεις των αθλητικών δικαστών και όχι άλλων που τις επέβαλαν…”

“…Η ποινή είναι άδικη αλλά είναι δεδομένο πως δεν θα υπήρχε αν δεν γίνονταν αυτά τα επεισόδια. Γιατί επεισόδια έγιναν και χωρίς καμία αφορμή. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία…”
“…Όποιος νομίζει πως δεν μπορεί να σεβαστεί και να προστατεύσει την ΑΕΚ ας μείνει σπίτι του ή ας πάει κάπου άλλου την ώρα των αγώνων. Οι οπαδοί της ΑΕΚ έχουν δείξει πως μπορούν να κάνουν την διαφορά υπέρ της ομάδας τους. Την έκαναν πέρυσι. Να την κάνουν και φέτος”.

Συμπερασμα; Δεν υπαρχει ” παραγκα”,δεν υπαρχουν πατρωνες η αδεκαστη δικαιοσυνη απλα απεφασισε -λανθασμενα- με αυστηρο τροπο.
Βγαλτε απ το μυαλο σας-και ας βγαλωμεν και ημεις οι υπερασπιστες των συμφεροντων της ομαδας- πως υπαρχει ανισονομια η ετεροβαρης κατασταση. Και πως αλλιως,οταν διατεινομαστε πως “επιτελους επηλθε το 50-50” και πως δωσαμε αγωνα ως ΠΑΕ, και πλεον ολα παιζονται επι ισοις οροις.
Δεν μπορει τη μια μερα να λες “καλο ειναι να συνηθησουν ολοι την νεα πραγματικοτητα της ισονομιας,αφου η ” χουντα” επεσε, και την επομενη-με αφορμη μια ποινη- να ξιφουλκεις κατα (καποιου) αορατου κατεστημενου.
Οποτε,το γαμημενο το καρμα φταιει.

Ζορια λοιπον. Πως να σκουξεις τωρα για παραγκες και χουντες οι οποιες κατεπεσαν; Με ποιον αλλον να τα βαλεις; Δεν εμεινε αλλος παρα “…καποιοι οι οποιοι νομιζουν,αλλα δεν μπορουν να προστατευσουν κα να σεβαστουν την ΑΕΚ και καλο ειναι να μεινουν σπιτι τους”.
Και γιατι δε μας το ελεγες τοσο καιρο,να τους κανουμε και εμεις αυτην την προταση,μπας και ησυχασουμε; Τοσο απλο ηταν;
” παιδια,δεν ημπορειτε να προστατευσετε την ΑΕΚ (απο ποιους αραγε; απο τους εαυτους τους;) και σας κανουμε δωρο,ως ΠΑΕ,απο εναν αποκωδικοποιητη novasports,ωστε να μας προστατευετε μακρωθεν και νοερως”. Γελοια πραγματα.

Στο cas θα παει Κωστακη η ΑΕΚ, πως το βλεπεις; Αυτο το “αν” ειναι προφητικο; Θα πεταξει 200 χιλιαρικα ο Μελισσανιδης για να δειξει στους Ελβετους κασετες με επεισοδια και ανταλλαγες φωτοβολιδων και δακρυγονων, “τα οποια ερριφθησαν σε ασφαλη αποσταση απο τα γυναικοπαιδα” και οτι στο τελος-τελος βρε αδερφε “ουδεις τραυματισμος υπηρξε,καθ οτι εδω στην Ελλαδα ειμαστε αριστα εκπαιδευμενοι στην αποφυγη φλεγομενων αντικειμενων”;

Αν ξανασυμβει,σιγουρα θα προκειται για προβοκατσια,δεδομενου πλεον οτι οι μπαχαλακιδες ειναι-και αυτοι- ” ειδοποιημενοι”,απο χθες. Γιατι αυτους πρεπει να τους “ειδοποιαει” κανεις συνεχως. Οχι απαξ. Απο συνηθεια και απο υπερβαλοντα ζηλο,καμια φορα στρεφονται κατα των συμφεροντων της ομαδος.

Αστα να πανε στο διαολο μωρε. Γραφε εκει περα για τον επομενο ” νυν υπερ παντων αγωνα της Ριζουπολης” ( στο οποιο θα λαμψει ο κρυπτομενος Μανταλος) και ασε τα υπολοιπα.
Ασε και το καρμα που λες να δουλεψει απο μονο του. Ερχεται ντερμπυ Θεσσαλονικιωτικο. Δεν μπορει. Μια ποινη θα πεσει και εκει,σιγουρα.
Οποιος εχει καλυτερο δικηγορο,θα παρει και το πρωταθλημα του 50-50. ( 50% στο τεραιν και 50% στις δικαστικες αθουσες).
Ειχατε δεν ειχατε,μας εξευρωπαιστατε και μας εκσυγχρονισατε.
Δεν πατε να φουνταρετε,καλαμαραδες και στελεχη μαζι,σε κανενα πηγαδι λεω εγω…

Αυτό δεν λέγαμε παλιά, όταν παίζαμε με πολύ ισχυρό αντίπαλο; Γκολ εσείς; Σέντρα εμείς. Πού θα πάει, θα βαρεθείτε και θα καθίσετε ήσυχοι. Έτσι θα μπορούμε κι εμείς να γλυτώσουμε την συντριβή.

Είναι ένα σύστημα λοιπόν κι αυτό, για να γλυτώσεις την αγωνιστική συντριβή. Αυτό που δεν μπορείς να γλυτώσεις με τίποτα, είναι η τιμωρία σου από τους απίστευτους τύπους, που εξακολουθούν να πουλάνε αγάπη για την ομάδα τους με τον λάθος τρόπο : τον τζάμπα μάγκα τρόπο, μέσω πλακωμάτων με την αστυνομία καλυπτόμενοι μέσα στην μάζα και στην ανωνυμία του πλήθους.

Αυτοί λοιπόν οι τύποι, που φυσικά βρίσκονται σε όλες τις ομάδες, σε όλα τα κόμματα, και σε όλες τις θρησκείες, αυτοί οι τύποι του κοινού ποινικού δικαίου, αυτοί οι γνήσια αντικοινωνικοί υπάνθρωποι, είναι αυτοί που ορίζουν την μοίρα των ομάδων, και πλέον έχουν την δύναμη να διαμορφώνουν προϋπολογισμούς ομάδων, αλλά και απόδοση τίτλων. Τι ποινές να μπατζετάρεις σαν έξοδα στον προϋπολογισμό ; Τι να σκεφτείς για τις αποφάσεις της δικαιοσύνης;

Μιλάμε για μία πανούκλα εδώ και δεκαετίες. Και φυσικά μιλάμε για την ουσία. Εγώ δεν ασχολούμαι με την άδικη ή την δίκαια απόφαση της δικαιοσύνης , κατόπιν της έκθεσης της αστυνομίας ή της έκθεσης του παρατηρητή του αγώνα. Θα μπορούσα να τα παρακολουθήσω αυτά, αν κι εκεί είχαμε ξένους επιτετραμένους, όπως έχει συμβεί στην διαιτησία. Δεν κατάλαβα. Χρόνια άκουγα να μην διαμαρτύρομαι για τους διαιτητές και ξαφνικά, βγήκαν όλοι άχρηστοι. Γιατί να μην είναι άχρηστα και τα λοιπά όργανα που συντάσσουν εκθέσεις; Έλληνες δεν είναι;

Εγώ ασχολούμαι με τις ποδοσφαιρικές εταιρείες, τα γήπεδα τους και το προϊόν που λανσάρουν στα γήπεδα, τα οποία δήθεν τα θέλουν και γεμάτα αφού τα λεφτά από τις τηλεοράσεις έχουν πέσει. Τι κάνουν λοιπόν οι ιδιωτικές εταιρείες; Τίποτα. Ή μάλλον κάνουν. Τσιμπούκια στις μειοψηφίες τις αντικοινωνικές. Φασαρία αυτοί και ποινή η δικαιοσύνη; Δηλώσεις για αδικίες οι εταιρείες, κι εφέσεις κατά των ποινών. Καρτερώντας ποιός, θα βαρεθεί πρώτος. Η πανούκλα σου λέει θα φάει τόσο πληθυσμό. Μετά θα σταματήσει.

Και μιλάω πολύ σοβαρά. Κάθονται υποτίθεται σοβαροί κι επιτυχημένοι επιχειρηματίες, και περιμένουν από την πολιτεία. Κάθονται με σταυρωμένα χέρια και συζητάνε ισότιμα με τις πανούκλες, για το πώς δεν θα γίνουν φασαρίες. Κάθονται και περιμένουν την αστυνομία να τους προστατεύσει, την ώρα που οι αστυνομικοί του τμήματος της Ομόνοιας, καταγγέλουν οτι παρά λίγο να τους δολοφονήσουν κάποια πανουκλοειδή σταγονίδια.

Μιλάμε για αστείες καταστάσεις. Και γι’ αυτό μιλάω σοβαρά. Διότι το όλο θέμα καταντάει γραφικό. Δηλαδή να μην μπορείς να μετρήσεις τι έξοδα θα κάνεις για σοβαρή περιφρούρηση ενός αγώνα, σε σχέση με πόσα θα πληρώσεις σε πρόστιμα και πόσα θα χάσεις όταν παίξεις τόσες αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών. Να μην μπορείς να κάνεις την λέσχη των οπαδών σου και να καταγράψεις τους πάντες, που θα πάρουν εισιτήριο διαρκείας ή μεμονωμένο. Κλείστε το ρε παιδιά και πουλείστε γιαούρτια. Το έχετε σκεφτεί οτι μπορεί να κονομήσετε παραπάνω;

Φυσικά και δεν το έχετε σκεφτεί, οπότε καλό να είναι να αγοράσετε γιαούρτια και να τα πετάξετε στις μούρες σας. Ή τα έχετε σκεφτεί όλα, κι έχετε επίτηδες υιοθετήει αυτήν την παθητική στάση για την επιβίωση της πανούκλας, διότι δεν θέλετε νορμάλ πελάτες στα γήπεδα. Αλλά, είτε συμβαίνει το ένα, είτε το άλλο, σταματείστε τις δηλώσεις για αδικία των ποινών. Της πουτάνας έγινε και θέλετε να αθωωθείτε; ΟΧΙ ΡΕ. ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙΤΕ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΗ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΊΤΕ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙΤΕ ΚΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ.

      Μας δίνει κι άλλη ευκαιρία η διακοπή του πρωταθλήματος, για άλλη μία αναδημοσίευση. Δημοσιεύτηκε στις 11/11/2006. Η στήλη πλέον είχε αρχίσει κι έπαιρνε κάποια μορφή.

—————————————————————————————————————

                                                  Τεφτέρι  τα αρχίδια

έχει κάνει ο Έλληνας

το θεϊκό όργανο

————————–

ΠΟΙΟ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΥ ;

—————————–

   Τι πρόβλημα ρε παιδιά έχετε με τους Αμερικανούς; Επακριβώς τι σας κάνανε οι Αμερικανοί; Σας είχαν 4 αιώνες υπόδουλους και χάσατε την ευρωπαική αναγέννηση και την μεταρύθμιση; Σας βγάλανε ποτέ στις πλατείες και σας εκτέλεσαν σαν ζώα ή σαν κοινούς εχθρούς; Που οφείλεται το τόσο μίσος και η τόση απαξίωση προς τον αμερικάνικο λαό; Τον απλό και σκληρά καθημερινά εργαζόμενο, τον απλό αθλητή ή τον απλό πολιτικό και διοικητή κάποιας ξεχασμένης επαρχίας της  Αμερικής. Ή η χούντα φταίει ή το κόμπλεξ. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο κατά την γνώμη μου. 

          Πάμε στο σαράντα. Τότε που ο Έλληνας έκανε αντίσταση και πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς απέναντι στον Γερμανό. Κινδύνευε να χάσει όχι μόνο οικογένεια και πατρίδα αλλά και γλώσσα και συνείδηση. Από πού θα κρατιόταν ο Έλληνας μέσα σε γερμανική κατοχή μακροχρόνια; Ποιος Έλληνας διαφώνησε με την είσοδο της Αμερικής στον πόλεμο εναντίον της Γερμανίας , έστω κι αν το Περλ Χαρμπορ ήταν στημένο ή αν η αναγέννηση της καταδιαλυμένης  Γερμανίας ήταν έργο Αμερικανών; Αν ήταν. Ξαναρωτάω : Ποιος;  Ποιος το δήλωσε μέσα σε μια παράνομη υποτυπώδη βουλή ή σε μια εφημερίδα τοίχου ή σ’ ένα κόμμα ή σε μια αντιγερμανική παρασκηνιακή περιθωριακή οργάνωση; Ποιος γαμώτο; Δηλαδή ότι προτιμώ την γερμανική κατοχή από το να είμαι ελεύθερος έστω τύποις και μάλιστα έχω και μοντέλο διαχείρησης της ελευθερίας μου;  Ποιος; 

          Ξέρω έναν και μ’ αυτόν κάνω παρέα κάθε μέρα. Τον κανέναν. Είναι μεγάλη προσωπικότητα ο κανένας, ο τίποτας ,ο απλώς  υπάρχων με γνώμη σαν κώλο και ο έχων κριτική άποψη χωρίς όμως να προτείνει τίποτα. Ο μόνιμα αδικημένος και ο μόνιμα ότι μου φταίει ο διπλανός μου. Ο δήθεν  αντιεξουσιαστής, ο δήθεν πατέρας, ο δήθεν σύζυγος και μόνιμα καταπιεσμένος – πάντα δήθεν- από το σύστημα και μόνιμα εξαθλιωμένος γιατί ποτέ δεν έχει να προτείνει κάτι σε πορεία θετικού μέλλοντος ή και ανάπλασης ακόμα και αντιγραφής ιστορικού παρελθόντος. 

         Δεν θέλεις κάτι. Συμφωνώ. Ξέρεις τι θέλεις; Τέρμα εδώ οι θρησκείες και  οι πολιτικές εικασίες. Ξαναλέω, ξέρεις τι θέλεις; Ή απλά διαφωνείς γιατί βέβαια το καταστροφικό ποδόσφαιρο είναι πιο εύκολο από το δημιουργικό. 

         Εγώ λοιπόν λέω συμπολίτη μου και συμπατριώτη μου οτι δεν ξέρεις τι θέλεις. Δεν ξέρεις την ποιότητα αλλά μόνο την ποσότητα και μάλιστα ελληνικά. Άκοπα, γρήγορα χωρίς υπόβαθρο και με σκοπό μάλιστα την πολύ γρηγορότερη κατανάλωση της. Χωρίς ενδοιασμό για το πώς γίνεται και πώς αποκτιέται. Χωρίς καμμία υποκειμενική αμφισβήτηση και χωρίς κανένα κοινωνικό δισταγμό ως αναφορά το σύνολο που θεωρητικά υπηρετείς , που λέγεται συνάνθρωπος σαν συμπαίκτης και Ελλάδα σαν ομάδα. 

        Στ’ αρχίδια σου βέβαια θα πεις. Καλό είναι νάχεις αρχίδια αρκεί να ξέρεις να τα χρησιμοποιείς. Τα’ αρχίδια είναι για να γαμάς είτε για τέρψη που λέγεται ζωή είτε για απλή αναπαραγωγή που λέγεται ύπαρξη. Κι όμως αυτό το  θείο και θεικό όργανο ο ¨Ελληνας  τόχει κάνει τεφτέρι για να γράφει ό,τι δεν τον ενδιαφέρει ή ό,τι σιχαίνεται. Δηλαδή τετράδιο πάνω του που κουβαλάει αυτό που θεωρητικώς και πρακτικώς μισεί και αποστρέφεται , απαξιώνοντας τα πάντα με πρώτο τη δική του ζωή. Και βέβαια τα’ αρχίδια του που τον διαχωρίζουν από την γυναίκα. Θυμηθείτε η γυναίκα δεν έχει αρχίδια σαν φύση. ¨Αρα είναι ένας διαχωρισμός έστω και σαν συνομοταξία που σε κάνει διαφορετικό. Όχι ανώτερο αλλά διαφορετικό, επιμένω, σίγουρα. Δεύτερον, κατάπτυστο όταν μιλάς για κάποιον που τάχει. Δηλαδή ο έχων αρχίδια παραδέχεται ότι οι άλλοι που κέρδισε δεν τα είχαν. Ενώ κρεμόντουσαν και των άλλων. Τρίτον, παραβιάζοντας απλές οικογενειακές  αρχές και αξίες και απαρχές θρησκείας, φύσης και  κοινωνίας  ενώ κάνει τα παιδιά του με τα’ αρχίδια του.

                                   Παιδιά, το μέλι εδώ είναι, μην ψάχνεστε…..

         Ρε αρχιμαλάκα του πλανήτη ¨Ελληνα, ξεπέρασες τον Γερμανό σε άθλια κατανάλωση  που νομίζει ότι είναι και ποιοτική. Ξεπέρασες τον Αμερικάνο στην αφέλεια και αφροσύνη όσον αφορά την πιστωτική κάρτα και τα προσωπικά δάνεια. Ξεπέρασες τον Ιταλό σε σκάνδαλα και σε θλιβερή κωμωδία καθημερινότητας. Ακόμα και τον Τούρκο σε βρωμιά. Ούτε τα’ αρχίδια σου δεν σέβεσαι; Ρε τα παιδιά σου είναι από κει. Ρε η ικανοποίηση στο γαμήσι οφείλεται βέβαια στην ελαστικότητα του προστάτη αλλά η ικανότητα και η διάθεση  οφείλεται στην τεστοστερόνη που εκκρίνεται από τα’ αρχίδια σου. Και τάχεις για να γράφεις ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι και να μην τα σέβεσαι; Δεν υποτιμώ το γυναικείο όργανο αλλά εσύ σαν άνδρας δεν έχεις αυτοσεβασμό και κυριαρχία πάνω στον εαυτό σου;

Ξανασυνδέσου

Για να συνδεθούμε ξανά. Διαφωνείς με την Αμερική. Τι θέλεις; Ρωσία, Κίνα, Τουρκία ή μήπως θα μας πεις οτι θέλεις να διοικήσεις κιόλας; Γιατί, για να κάνεις το ελληνικό μπουρδέλο διαπλανητικό, συμπαντικό και γαλαξιακό; Πήγαινε μια βόλτα στη Ρουμανία να σου πουν κάτι κι αυτοί. Κάτι μπορεί να ξέρουν και να φύγαν τρέχοντας. Για τράβα στο ισλάμ και στις μπούργκες. ή στην Κίνα με τις σπάνιες ελευθερίες λόγου, σκέψης και γνώσης, που θαύμασες τώρα κι αυτούς, διότι ήρεμα και ταπεινά και γνήσια ελληνικά, πάω με εκείνον που νομίζω οτι νικά. Παιδιά το μέλι δεν είναι υποχρεωτικά από την άλλη μεριά του ποταμού. Εδώ είναι . Μην ψάχνετε συνέχεια τον Γερμανό σας.

Αφορμή για το κείμενο, ήταν μια μαθητική κατάληψη. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 28/10/2006 και σήκωσε βουνά από σχόλια. Η εφημερίδα το ξαναδημοσίευσε και δυό εβδομάδες μετά.

—————————————————————————————————————–

ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΘΑ ΣΕ ΠΗΔΗΞΟΥΝ ΑΥΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΔΗΘΕΝ ΤΟ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ

**************

Μόνο για γκαρσόνι κάνεις, ηλίθιε αιώνιε Έλληνα ;

….Ε, ΤΟΤΕ ΝΑ ΦΤΕΙΑΞΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΣΟΥ !

Yπάρχει  και ένα όριο. Σε όλα υπάρχει ή θα έπρεπε να υπήρχε. Αμάν με την παιδεία και τους καθηγητές και τους φοιτητές και πλέον με τους μαθητές. Πάλι οι παλιότεροι φταίνε και το σύστημα και γενικά πάλι κάποιος παραδιπλανός και ποτέ οι ίδιοι και γιατί άραγε. Ποιος να ζητήσει ευθύνες από μαθητές ή φοιτητές ή και από καθηγητές που όλοι συμπεριφέρονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Και καλά οι καθηγητές είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Πραγματικά στα αρχίδια τους. Οι άλλοι γιατί δρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο;

Λέω ναι στην πολιτικοποίηση, ναι στον κριτικό τρόπο σκέψης, ναι στον προβληματισμό όσο αναφορά την κοινωνικότητα των μαθητών και την διευθέτηση του ελεύθερου τους χρόνου αλλά υπάρχουν  και ορισμένα πολύ σημαντικά όχι. Και κακά τα ψέματα αυτά τα όχι είναι πιο σοβαρά. Και όταν πεις όχι ,υπάρχει ένα κόστος και είναι ο δύσκολος δρόμος. Δρόμος που δεν μπορεί να ακολουθήσει ούτε η αφελής σκέψη ενός μαθητού ούτε και η σκέψη ενός γονιού που απλά πάει να την βγάλει. Η απειρία του μαθητού σαν προσφορά προς τον εαυτό του κατά πρώτον και προς την κοινωνία κατά δεύτερον συμβαδίζει με την  αντίστοιχη ηλιθιότητα του γονιού και την απόλυτη παραδοχή του ότι δεν έπρεπε νάχει παιδιά. Όμως τάκανε θα πεις.

Εδώ ξεκινάει το δράμα. Βγήκε το παιδί και επειδή ούτε το θέλαμε, ούτε ξέρουμε τι να το κάνουμε, ούτε και ξέρουμε και πώς να πορευτούμε μ’αυτό αποφασίζουμε να του κάνουμε όλα τα χατήρια και να μην του πούμε ποτέ κάτι που θα το στεναχωρήσει. Νομίζοντας ότι αν το παιδί και ο μαθητής και ο φοιτητής δεν κουραστεί και δεν πάρει κάποια άρνηση από εμάς, θα μας  εκμηδενίσει και θα μας απαξιώσει. Εδώ ταιριάζει το <<αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα>>

Λέω όχι στα υπερβολικά δικαιώματα , στις χαλαρές παρεμβάσεις και στην άγνοια των καθηκόντων των μαθητών. Λέω όχι  στα ναι και στο χωρίς κάποιο κόπο χαρτζηλίκι που δίνεται για να την  βγάλουν οι γονείς. Λέω όχι στον δημοκρατικό λεχριτισμό που πέρασε ακόμα και στον χώρο της παιδείας μόνο και μόνο γιατί κάποιοι αγράμματοι και κατά τεκμήριο χειρότεροι στην ομάδα που βρίσκονταν αποφάσισαν να επιβάλουν το ΠΑΣΟΚ σαν τρόπο συμπεριφοράς και έκφρασης. Και με γνώμονα μόνο το εντελώς προσωπικό και παροδικό και σημειολογικά ανύπαρκτο σαν αξία κόμπλεξ τους κατέστρεψαν τα παιδιά μας. Τα κατέστρεψαν γιατί είναι πολύ εύκολο αν δεν σε καταλαβαίνει ο έμπειρος να απευθυνθείς στον άπειρο και να του παραμυθιάσεις το μυαλό με μαλακίες περί ισότητας, ισοδυναμίας, πολιτικής σκέψης, δικαιωμάτων και λοιπόν μπαρουφών.

Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Οι πράσινοι λεχρίτες να θησαύρισαν και να εξακολουθούν νάναι κόμμα  που διεκδικεί μεταρρυθμίσεις και διακυβέρνηση. Οι άλλοι να ντρέπονται που δεν τους κοντράρουν. Αυτά είναι τα αστεία και αφορούν μόνο τους επαγγελματίες αρχίδια πολιτικούς. Το αποτέλεσμα  το σοβαρό είναι άλλο. Γονείς χωρίς παιδιά, παιδιά χωρίς γονείς και κυρίως όλοι απαίδευτοι και αμόρφωτοι. Γονείς χωρίς ίχνος ευθύνης και δυνατότητα παρέμβασης στα των παιδιών τους. Γιατί απλούστατα λείπει η επικοινωνία και ο ουσιαστικός διάλογος. Κύρια όμως η παιδεία και η γνώση και ο σεβασμός προς την  ιεραρχία και η  κατανόηση και η αποδοχή από μέρους των παιδιών ότι επιτέλους ρε αδερφέ έχουμε και κάποιες  υποχρεώσεις.

Ποιο παιδί καταλαβαίνει σήμερα ότι τα λεφτά βγαίνουν με δουλειά; Ποιο παιδί συνειδητοποιεί το γαμήσι που πέφτει έξω για να βγεί το χαρτζηλίκι του  και η καλοπέραση του; Ποιο καταλαβαίνει ότι τα πάντα είναι αγώνας και προσπάθεια και αγωνία και άχρηστο άγχος.  Και τέλος και κυριότερο ποιο καταλαβαίνει ότι σε κάθε ηλικία υπάρχει μια δουλειά που καλώς κακώς πρέπει να γίνεται. Καλή η πολιτική σκέψη και η διαρκής εναγώνια αντίσταση στα παρωχημένα. Καλή και η τζάμπα αντίδραση και αντίσταση  και η  αιώνια εφηβία. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο.  Αυτό το άλλο είναι που θα σε προκρίνει στο αύριο και δεν στο μαθαίνει ούτε η κατάληψη ούτε και η χειραγώγιση από την απομάκρυνση από τους γονείς  μέσω κομμάτων και άχρηστων συμβουλάτορων. Έχεις δει ποιοι είναι επικεφαλής στην κατάληψη;

Κολλύριο και ανοίγεις τα μάτια. Οι τελευταίοι και οι δαχτυλοδιχτούμενοι όταν μια εκπαίδευση δουλεύει αξιοκρατικά. Οι άχρηστοι και αυτοί πού σε ονομάζουν σπασίκλα επειδή όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Σε ζηλεύουν μαλάκα γιατί ξέρεις ενώ αυτοί είναι και θα είναι τελευταίοι. Ο μόνος τρόπος να φανούν είναι η αντίσταση και το αυριανό πολιτιλίκι ή δημοσιουπαλληλίκι τους. Τότε θα σε πηδήξουν με τις διαδικασίες άμυνας τους  η υπεράσπισης του συστήματος που δήθεν σήμερα χλευάζουν. Εσυ θάσαι μόνος και ανυπεράσπιστος και θα ψάχνεις  για παλιούς συντρόφους.

Στα λάθη της Κουτσίκου θα κολλήσουμε;

Ποιόν να κατηγορήσεις τότε μωρέ; Πού να τα πείς; Ποιος να σε καταλάβει; Κάτσε να κάνεις τη δουλειά σου και πολιτικοποιήσου μετά. Μάθε όμως πρώτα. Δεν αγωνίζεσαι με τον έλληνα αλλά με τον ευρωπαίο ηλίθιε μαθητή και φοιτητή. Και ίσως με τον αμερικανό ή τον κινέζο . Αυτοί σίγουρα γελάνε με την κινητοποίηση σου ή τρίβουν τα χέρια γιατί θάχουν γελοίους αντιπάλους αύριο. Όπως και να το κάνουμε το κονόμι κινεί τη γη και την ύπαρξη  και όχι η κριτική σκέψη και τα λάθη της Κουτσίκου. Στο δε κονόμι είναι όποιος επιβιώσει και όποιος δεν γίνει γκαρσόνι. Εκτος αν έχεις αποδεχτεί αιώνιε έλληνα ότι για γκαρσόνι κάνεις οπότε πρέπει να φτιάξεις τον συνδικαλισμό σου. Όχι κύριοι εγώ θα δώσω μάχη για τα παιδιά μου  για να μην είναι έλληνες  αλλά σωστοί άνθρωποι του πλανήτη και κύρια πλήρεις για τις ανάγκες τους και τα αδιέξοδα τους μέσω μόρφωσης και όχι κατάληψης.   Προτιμώ τους μιγαδικούς αριθμούς από την πολιτική σκέψη που ούτως ή άλλως  χαμένη είναι στη βορά πρόσκαιρων συμφερόντων.

ΓΕΛΑΝΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΑΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ