…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ενα ενδιαφέρον παιχνίδι που το ζητούμενο για την ΑΕΚ ήταν μια αντίδραση μετά τον καταστροφικό Νοέμβριο.
Οχι το θέαμα, μόνο η αντίδραση διότι πολύ απλά δεν πάει άλλο.
Η ομάδα παρατάχθηκε φυσικά χωρίς τους τρείς διωχθέντες με Λιβάια στον πάγκο Μπογέ και Μάνταλο βασικούς και δεξιά τον Κλωναρίδη.
Απο τη μέση και κάτω αναμενόμενοι: Γαλανόπουλος – Άλεφ, Χούλτ – Τσιγκρίνσκι – Οικονόμου – Μπακάκης.
Ευτυχώς για μας η Ξάνθη δεν είναι απο τις ομάδες που κλείνονται στο καβούκι τους και απέναντί μας παρατάχθηκε με αυτοπεποίθηση ίσως απο τα άσχημα αποτελέσματα που είχε η ΑΕΚ στα προηγούμενα παιχνίδια.
Η Ξάνθη λοιπόν πίεσε για να κλέψει μπάλες ή το δικό μας κέντρο δεν κρατούσε μπάλες και δεν έκοβε? Ίσως το πρώτο να ήταν απόροια του δεύτερου.
Παρόλα αυτά ευτυχήσαμε να σκοράρουμε νωρίς με τον Πόνσε ο οποίος απόψε ήταν δραστήριος και έδωσε πολλές μάχες αφού κατέβαινε μέχρι το κέντρο για να κλεψει μπάλα και να την κουβαλήσει μπροστά μιας και δεν είχε σοβαρές βοήθειες απο τους υπόλοιπους παίκτες του κέντρου και της επίθεσης.
Το καλό ήταν οτι απόντος του Λιβάια η ομάδα έδειχνε ενα κλίκ πιο πάνω σε ταχύτητα, και δεν έβλεπες αυτό το μπουρδούκλωμα στον άξονα.
Παρόλα αυτά απο ανάπτυξη λίγα πράγματα.
Μετά το γκολ έβλεπες 10 παίκτες σαν subuteo βιδωμένοι στις θέσεις τους να περιμένουν τον αντίπαλο. Εκτός του Πόνσε δεν πίεζε κανείς απο το κέντρο και μπροστά και όταν η μπάλα έφτανε στα χαφ δεν ήξεραν τι να την κάνουν με συνέπεια να την ξεφορτώνονται όπως-όπως στο διπλανό ή στο τέρμα ή στους σέντερ μπακ.
Καμία κίνηση στο χώρο, κανένας συνδυασμός καμία αξιόλογη ατομική προσπάθεια.

Έβλεπα αυτόν τον αγκαλίτσα τον Μπογέ και αναρωτιόμουν ποιός αθεόφοβος τον βάφτισε “τάνκ”. Ο παίκτης είναι ο ορισμός της τιτίκας, κατηγορία Χαβίτο, Χάρη Παππά κλπ.
Η Ξάνθη μας απείλησε 1-2 φορές απο δικά μας λάθη (κυρίως των Μπακάκη-Οικονόμου).
Ντάξει είπαμε πως δεν βάζουμε παίκτες που θα αποχωρήσουν αλλά αυτό το πράμα με τον Μπακάκη έχει παρατραβήξει. Ώρες ώρες νομίζω πως θα πέσει και θα σκορπίσει στο γήπεδο σαν ξύλινη κούκλα.
Η δε Ξάνθη που μπροστά δεν διαθέτει κάτι το αξιόλογο δε μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τα λάθη μας και πήγαμε στα αποδυτήρια με το σκορ 1-0.
Στο Β’ ημίχρονο η ομάδα μπήκε για συντήρηση και είδαμε την ίδια βαρετή εικόνα.
Όταν μπήκαν στο παιχνίδι ο Λιβάια και ο Αλμπάνης ζωντανέψαμε και χάσαμε 2-3 καλές ευκαιρίες. Ενα δοκάρι, κάτι τετ-α-τετ με αστείες αντιδράσεις απο Αλμπάνη Μάνταλο κλπ. Τους έβλεπα και σκεφτόμουν με τι γκούφηδες έχουμε μπλέξει.
Αλλά είπαμε.. απόψε σημασία είχε μόνο η ουσία και οχι το θέαμα.
Η ΑΕΚ συνέχισε να έχει την κατοχή της μπάλας τώρα ακόμα περισσότερο λόγω Λιβάια ο οποίος πέτυχε και ενα ωραίο γκολ στο ’90 κλειδώνοντας το παιχνίδι και δίνοντας τέλος στην αγωνία μας, γιατί ΑΕΚ είσαι.. ποτέ δεν ξέρεις αν θα γίνει μια καραμπόλα στο 90-φεύγα και θα ισοφαριστείς απο μια ομάδα η οποία τα προηγούμενα 90 λεπτά ήταν παντελώς ακίνδυνη.
Αν η ομάδα καταφέρει και πάρει τα εναπομείναντα παιχνίδια μέχρι τη διακοπή, κάπως θα ρολάρει το πράγμα και θα περιμένουμε τις νέες μεταγραφές.
Αμα σκαλώσει πάλι.. λογικά θα έχουμε εξελίξεις σε πολλά μέτωπα.

**Ο κ. Νικολαϊδης στο κανάλι του Βρωμοκωλάρωφ. Δεν εχω καθίσει να δω την εκπομπή του γιατί ποτέ δεν τον συμπαθούσα.
Χαζεύοντας τα sites δεξιά και αριστερά κατάλαβα πως ο λόγος που τον πληρώνουν είναι για να ξεπλύνουν αυτά που έκαναν πέρυσι και οδήγησαν στο να τιμωρηθούν και να πάρει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Δίνεται έμφαση στο οτι τους το πήρε η ΑΕΚ και οχι ΓΙΑΤΙ το έχασαν οι ίδιοι.
Θέλουν οπωσδήποτε να ξεχάσει ο κόσμος για ποιό λόγο τιμωρήθηκε ο παοκ και παριστάνουν πως ένα κακό ρακούν έφαγε τα χαρτιά του δικαστή και τιμωρήθηκαν με αποτέλεσμα να πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ.
Προσπαθούν με εκπομπές και συνεντεύξεις επι συνεντεύξεων να ξεπλύνουν το έγκλημα του Ιβάν όπως επίσης και το ρολό χαρτιού στο κεφάλι του προπονητή του γαύρου στο προηγούμενο παιχνίδι.
Σ’αυτά δεν αναφέρονται καθόλου. Μόνο στο οτι τους αφαιρέθηκαν βαθμούς.
Δεν αναφέρονται στους βαθμούς που τους χαρίστηκαν μεσάνυχτα Σαββάτου. Δεν αναφέρουν πως άνοιξε η τιμωρημένη έδρα με εισιτήρια κομμένα 3-4 μέρες πριν. Πώς ήξεραν οτι θα παίξουν με γεμάτο γήπεδο και τύπωσαν εισιτήρια? (ρητορικό)
Σαν να λέμε πως κάποιος μπήκε φυλακή αλλά ξεχνάμε τι έγκλημα έκανε. Ασχολούμαστε μόνο με την ποινή και οχι με το αδίκημα.
Και ολο αυτό βρήκαν τον καταλληλότερο για να το περάσει στον κόσμο. Τον ισαποστάκια της κακιάς ώρας τον πρώην πρόεδρο της ΑΕΚ κ. Νικολαϊδη. Την πιο fake προσωπικότητα που έχει περάσει απο τα κοινά της ΑΕΚ.
Που πήγε στο κανάλι αυτών που δαγκωσαν την ΑΕΚ με κάθε τρόπο τα τελευταία χρόνια. Που τη χλευάζουν και τη βρίζουν σε κάθε ευκαιρία. Ακόμα και ο Μάνταλος τους έριξε χυλόπιτα και δεν πήγε καλεσμένος (με εντολή άνωθεν προφανώς..)
Να το κάνει κάνας Σπυρόπουλος που έχει χτυπήσει η κρίση τον κλάδο του και έμεινε άνεργος, να το καταλάβω.

Αλλά να πάει ο πρώην πρόεδρος της ΑΕΚ και να ξεφτυλίζεται παίρνοντας στημένη συνέντευξη απο τα παικτάκια του παοκ?

Αυτούς που πέρυσι αντί να τα βάλουν με το αφεντικό που τους έκαψε τα έβαλαν με την ΆΕΚ φωνάζοντας τους παίκτες μας κλέφτες?
Εκφράζω την αλληλεγγύη και τη συμπάθειά μου σε όλους τους ΑΕΚτζήδες για τον τυφλό έρωτα που τρέφουν για τον Άγιο Ντέμη (βοήθειά μας) και σε όσους τον υπερασπίζονται και τον αποθεώνουν σε κάθε ευκαιρία.
Οι καημένοι είναι σαν τον φρεσκο-χωρισμένο μπάκουρα που ελπίζει σε επανασύνδεση με την (πρώην) σύζυγο και κάθε πρωϊ που ξυπνάει τη βλέπει με άλλους γκόμενους.

Αντιγράφω από δημοσίευμα  ( δια χειρός Βούλγαρη ): Δυστυχώς στην ΑΕΚ, πλην του τίγρη, δύσκολα θα βρεις άλλον άνθρωπο με προσωπικότητα….Τρέμουν όλοι μπροστά του και κανείς δεν μπορεί να του μιλήσει με επιχειρήματα.

Τι σχέση έχει αυτό με την σημερινή ανακοίνωση; Έχει και παραέχει. Διότι ο ομιλών πολύ, είναι αδύνατον να πράξει. Ο μη δυνάμενος να πράξει φυσικά είναι άχρηστος σε κάποια εταιρεία φυσιολογική, αλλά όχι στην εταιρεία ΑΕΚ. Και φυσικά ο άχρηστος, δεν μπορεί να υπογράψει την ανακοίνωση, και κρύβεται πίσω από το εταιρικό όνομα. Ναι αγαπητοί κι αγαπητές. Και τέρμα τα καλαμπούρια. ΚΑΜΙΑ ΑΕΚ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ. Το γραφείο τύπου την έβγαλε, και δεν καλύπτει κανέναν, αν βέβαια η ΑΕΚ είναι ο κόσμος της, όπως συνέχεια μας τσαμπουνάνε.

Η μπούρδα λοιπόν γράφτηκε, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει πού απευθύνεται. Στους οργανωμένους, στους μη οργανωμένους, στους επιστήμονες, στους  υγιείς φιλάθλους ή στην ουέφα, που ετοιμάζεται να γαμήσει; Και πραγματικά δεν είναι απολογητική, ούτε συνθετική για ενέργειες. Αντιθέτως κλείνει με μια φαντασίωση. Λογικά πράματα αν την έχουν συντάξει η Αρκάδη με τον Δημάτο.

Ξεκινάει το γραπτό, οτι η ΑΕΚ καταδικάζει τα επεισόδια. Και εξηγεί γιατί τα καταδικάζει. Διότι προσβάλουν βάναυσα την ιστορία της ομάδας, αλλά και διότι είναι ξένα με τις αρχές και τις αξίες που υπηρετούν οι συντάκτες. Θέλω να μάθω λοιπόν κι εγώ, γιατί προσεβλήθη η ιστορία της προσφυγιάς που θεωρητικά πρεσβεύει η ομάδα μας αλλά και πώς έπαθαν πλάκα οι αρχές και οι αξίες της εταιρείας που εγγυητής της είναι ο Μελισσανίδης. Έχει κάνει κάποιον αγώνα η ΑΕΚ κι ο εγγυητής της για να εξαλείψει την βία; Και μιλάω καθαρά ποδοσφαιρικά, δεν επεκτείνομαι σε άλλες πρακτικές λοιπων δραστηριοτήτων του. Εγώ λέω καμία προσπάθεια, οπότε οι πρώτες παράγραφοι είναι άνευ ουσίας.

Προχωράει όμως το γραπτό αφού αφήνει ελαφρώς στην άκρη το πολιτιστικό παρελθόν της ΑΕΚ. Και βγάζει μια αντρική στάση, οτι δεν αποποιείται τις ευθύνες που έχει η εταιρεία, οτι αισθάνεται η ΑΕΚ (!) αποτροπιασμό από την σκληρή κριτική που δέχεται από το πρωί από τους υγιείς πελάτες της που κι αυτοί μάλλον έχουν καταδικάσει τα επεισόδια και δηλώνει κιόλας οτι ποτέ ο υγιής δεν έχει συμμετέχει σε τέτοιες φασαρίες.

Δηλαδή η εταιρεία δια των άβουλων γραφιάδων της, μας θεωρεί ακόμα κορόιδα. ΤΩΡΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΟΙ ΥΓΙΕΙΣ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ, ΔΕΝ ΚΑΤΟΥΡΑΝΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ; Αν πράγματι τώρα το κατάλαβε, λέω μπράβο αλλά πραγματικά πρέπει να απομακρυνθούν οι βλάκες εκ φύσεως, ή οι βλάκες εξ έμμισθης θέσης. Διότι χωρίς να ανατρέξω στο παρελθόν, ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΤΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΦΡΑΓΙΣΤΗΚΕ Η ΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΞΕΧΕΡΣΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, μπορώ να ανατρέξω στην χοντροκώλα που ήταν υπεύθυνη για τις φασαρίες από την τρίτη εθνική.

Κι αν ξεκινήσω από εκεί και φτάσω μέχρι σήμερα, θέλω να μου πει επίσημα η εταιρεία πόσες τιμωρίες έχει φάει σε πρόστιμα χρηματικά – ΠΟΥ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΜΨΥΧΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ -, πόσες αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών – ΠΟΥ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΥΓΙΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΛΥΨΕΙ – αλλά και τι μέτρα ανταπόδοσης προσέφερε στους υγιείς για την καρτερικότητα να κάθονται μαζί με τύπους του κοινού ποινικού δικαίου, τύπους που βοήθησαν με τον τρόπο τους στις περσινές μόλις εκλογές της ομοσπονδίας.

Όσο δε για την μη αποποίσηση των ευθυνών, τώρα πάμε στο πολύ γέλιο για τα ανδρείκελα εκεί μέσα και στο πολύ κλάμα για εμάς, που μας θυμήθηκε η ανακοίνωση κυριολεκτικά την ώρα που βυθίζεται στο κενό. Τώρα έχει αναλάβει η ουέφα, και τώρα το γαμήσι θα είναι ανελέητο. Θα ξεκινήσει από την πολύ απλή ενεργοποίηση της αναστολής, θα προχωρήσει στο καινούργιο κατηγορητήριο ΜΕ ΤΑ ΜΗ ΕΠΑΡΚΗ ΜΕΤΡΑ ΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, θα συνεχίσει με την οικονομική καταστροφή αποκλεισμού παικτών και φιλάθλων που δεν θα έχουν το πακέτο της ευρωπαϊκής συμμετοχής, ενώ θα σου επιβάλει και μνημόνιο για να ξανάρθεις πίσω.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, που ούτε την ελληνική προειδοποίηση δεν πήρατε χαμπάρι και προχωρήσατε με τους ίδιους και στην Ευρώπη, που δυό φορές τα σπάσανε, αλλά είχαν και πολιτική σκέψη : ΤΟ ΠΑΝΟ. ΥΒΡΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΞ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ( ελάτε να δούμε ποιός έχει μεγαλύτερη δύναμη τώρα, ο Μελισσανίδης ή ο Άγιαξ ) ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΓΕ ΜΕ ΤΟ UEFA + FIFA KINGS OF CORRUPTION. Δηλαδή παίζεις στην διοργάνωση μου και παίρνεις τα λεφτά μου, και μου κάνεις και κριτική; Κάτσε στα τέσσερα και για να συμμετάσχεις, φτειάξε σύνδεσμο οπαδών απόλυτα ελεγχόμενο από εσένα με ΑΦΜ, ΑΜΚΑ ΚΑΙ ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΑΣ και βλέπουμε.

Οπότε η απειλητική κατάληξη οτι ξέρει η εταιρεία να διορθώνει τα λάθη της, μόνο μικρά παιδιά μπορεί πλέον να πείσει. Διότι από το 2012 δεν ξέρει, δεν μπορεί αλλά κυριότερα δεν θέλει να τα διορθώσει. Είναι καραφανερό και αυταπόδεικτο. ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΛΑΤΕΙΑ ΘΕΛΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΕΚ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΟ. Διότι το λάθος διορθώνεται σε βάθος χρόνου και με προσπάθεια. Άντε και με κάποιο ικανό στέλεχος. Εδώ δεν υπάρχει τέτοιο αλλά ταυτόχρονα δεν έχει γίνει και καμία προσπάθεια. Ούτε καν μια απλή ερώτηση προς την ξένη ομοσπονδία : Έχω πρόβλημα, μπορείς να με βοηθήσεις; Λέμε τώρα. Κι αφήνοντας το θέμα να σέρνεται, γιγαντώθηκε και πλέον οι Αεκτζήδες απέδειξαν οτι ούτε την Ευρώπη σέβονται, οπότε είναι ακατάλληλοι γι’ αυτήν και δικαίως θα έχουν γήπεδο που θα το λένε Αγιά Σοφιά που εδρεύει στην Τουρκία και που φυσικά δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος που θα έδινε αυτό το όνομα σε μια σύγχρονη αρένα που δονείται από χριστοπαναγίες και μπινελίκια για τις μάνες των αντιπάλων.

Πόσο απλό θα ήταν αν από την επανεκκίνηση με την Τριγλία, είχαν εφαρμοστεί αυτά που λέμε εδώ μέσα; Εκτός του οτι ήταν εκ των ουκ άνευ σε κάθε λογική ομάδα – εταιρεία, θα ήταν φωτεινός οδηγός για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο, κι εσύ θα είχες φάκελλο για τα έργα σου για την υπερασπιστική γραμμή στις 13/12. Που εντάξει, ήταν ειδικό παιχνίδι και σου ξέφυγε κάτι. Αντ’ αυτού, κάτσε τώρα με την καταγγελία του Άγιαξ, κάτσε με την αναφορά που σου κάνει σήμερα το CNN, και κάτσε να βγάζεις ανακοινώσεις αντί να κάνεις ένα μπάνιο και να ετοιμαστείς για το πάρτυ. Το πάρτυ που θα ολοκληρωθεί με το όνειρο του κάθε Αεκτζή, που αυτήν την στιγμή φαίνεται οτι θα είναι στρούγκα αυτών που τα σπάνε σήμερα. Εκτός αν μετά τα γαμήσια, εφαρμοστούν τα μνημόνια. Και πλέον για την υγεία, έρθει και κανένας αυτοτελώς υπεύθυνος εκεί στην εταιρεία.

Υγ. Στην υπερασπιστική γραμμή, καλό θα ήταν να αναφερθούν και τα δυό μουσεία. Οτι δηλαδή είχε αποσπαστεί η προσοχή των στελεχών σε πολιτιστικά έργα, και τους ξέφυγαν τα ζώα που πλακώνονταν από την Κυριακή σε όλη την Αθήνα, αλλά τους άφησαν να μπουν στο γήπεδο θεωρώντας οτι θα είχαν ξεκαυλώσει.

Το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι παίζει να ήταν το τελευταίο που είχε ενδιαφέρον σήμερα.

Όλοι πάνω-κάτω περιμέναμε ήττα. Το ερωτηματικό ήταν η γενικότερη αντίδραση της ομάδας μετά απ’οσα προηγήθηκαν.

Η ομάδα ξεκίνησε με συνταγή Χιμένεθ, δηλαδή 3άδα στους σέντερ μπακ με Οικονόμου, Τσιγκρίνσκι, Μπακάκη, στα άκρα ο Γκάλο με τον Χούλτ στα χαφ ο Άλεφ με Γαλανόπουλο και στην επίθεση Μάνταλος Λιβάια και Πόνσε και φυσικά ο Μπάρκας στο τέρμα.

Απ’το πρώτο λεπτό είχαμε πρόβλημα (πού αλλού?) στην κατοχή της μπάλας στο κέντρο. Όλη μας η ανάπτυξη ήταν οι γνωστές παράλληλες μπαλιές και το γύρισμα στο τέρμα που έδινε μια στη μπάλα μπας και περάσει το κέντρο να την αρπάξει κανας Λιβάια και να τη δώσει στον Πόνσε.

Ο Άγιαξ δεν έδειξε να βιάζεται. Έπαιζαν με τη σιγουριά του φαβορί όπως και στην Ολλανδία. Το πρώτο ημίχρονο κύλησε χωρίς ευκαιρίες εκτός απο 1-2 αναλαμπές της ΑΕΚ οσο άντεξε ο Γκάλο.

Αλλά όταν πήρες για φορ τον Γιακουμάκη της Αργεντινής ο οποίος τη μια του φεύγει το κοντρόλ την άλλη γλιστράει μόνος του την παράλλη πατάει τη μπάλα και μέχρι να στρίψει του την έχουν πάρει, τότε δεν έχεις ελπίδα για κάτι καλό.

Ημίχρονο 0-0.

Στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου σκεφτόμουν μήπως την πατήσουμε πάλι και φάμε 2-3 γκολ μαζεμένα, αλλά η ομάδα αυτή τη φορά μπήκε υποψιασμένη και πρόσεχε τα νώτα της, ο Άγιαξ συνέχισε να είναι ακίνδυνος και αν είδα καλά κοντέψαμε πάλι να βάλουμε αυτογκόλ αλλά η μπάλα πήγε στο δοκάρι. Ο διαιτητής γενικότερα έδινε πολύ εύκολα τις κάρτες.

Και εκεί γύρω στο ’75 που έλεγα “βρε μήπως τσιμπήσουμε το Χ” ο μέγας Μάρκο έκανε πάλι το θαύμα του κάνοντας χέρι σε μια φάση που η μπάλα πήγαινε εκτός τέρματος. Μπέναλτ και κόκκινη, μείναμε με 10.

Αλήθεια, ο Μπάρκας έχει πιάσει ποτέ μπέναλτ? Στην ΑΕΚ δε θυμάμαι να έπιασε κανένα. Ακόμα και αυτά που πάνε πάνω του τα τρώει.

Όταν μας σφυρίζουν μπέναλτ είναι σαν να’χει δεχτεί τη μοίρα του και δεν προσπαθεί καθόλου να αποκρούσει. Αμα τύχει και τον βρεί η μπάλα, έχει καλώς..

Μετά το 1-0 λοιπόν και παίζοντας με 10 παίκτες πάνω σε μια αναμπουμπούλα φάγαμε και δεύτερο. Τετέλεσται.

Ο Άγιαξ έκανε οικονομία δυνάμεων και εμείς περιμέναμε στωϊκά να τελειώσει αυτό το μαρτύριο.

Η ομάδα χρειάζεται γερό restart. Υπάρχουν παίκτες που παίζουν με το ζόρι. Θα τους πουλήσει? τί να πουλήσεις τώρα που σέρνονται όλοι? ποιός θα δώσει σοβαρά λεφτά για τον Λιβάια το Μάνταλο και το Μπάρκα?

Όμως είναι ολοφάνερο πως και αυτοί οι τρείς (ειδικά αυτοί οι τρείς) είναι πια αλλού.

Ο Λιβάια (η επένδυση του καλοκαιριού) φαίνεται πως πλέον κάνει μόνο κακό στην ομάδα. Ο Μάνταλος στη μιζέρια της ανυπαρξίας του.

Ο Μπάρκας σε στυλ “σας κάνω χάρη που είμαι ακόμα εδω”.

Το μεγάλο λάθος του καλοκαιριού δεν ήταν μόνο πως δεν έφερες παίκτες, αλλά πως δεν έδιωξες παίκτες.

Προσπαθείς τώρα να καθαρίσεις κλίκες, δυσαρεστημένους, βαριεστημένους κλπ.

Μακάρι αρκετοί απ’αυτούς να φέρουν προτάσεις και να φύγουν όπως-όπως. Γιατί μόνο τότε θα αναγκαστείς να πάρεις άλλους.

Και ευτυχώς που κάποιοι δεν υπέγραψαν τις ανανεώσεις, γιατί θα μας κατσικωνόταν για 2-3 χρόνια ακόμα και θα πόναγαν τα μάτια μας.

Επιτέλους επιστροφή στην δράση. Τελειώσαμε με τα σούργελα που λέγονται εθνική Ελλάδος, και παίρνουμε τις θέσεις μας για να δούμε την αντεπίθεση, όπως μας λένε, της πρωταθλήτριας. Με ζητούμενο την καλή μπάλα, αν είμαστε εκτός στόχων, ή τους βαθμούς αν εξακολουθούμε να έχουμε κάποια ελπίδα. Με πρώτο σταθμό σήμερα στο Αγρίνιο, που πρόσκειται αρκετά φιλικά προς την ομάδα μας, τόσο σε επίπεδο προεδρίας όσο και σε επίπεδο προπονητικό.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-4-2 ως γνωστόν και υποτίθεται με σαφή προσανατολισμό για νίκη μονόδρομο. Άμα όμως είναι γνωστό σε μας το σύστημα αλλά και ο τρόπος ανάπτυξης, άλλο τόσο γνωστό είναι και στον αντίπαλο. Οπότε μια ομάδα που πρακτικά δεν έχει επίθεση σε καλή μέρα, αλλά και δεν έχει κάποια εξτρέμ για μια απρόβλεπτη ενέργεια, τα πάντα καταλήγουν στα γνωστά. Σε ένα προκαθορισμένο παιχνίδι, με τα δυό δεκάρια που καλύπτουν τα άκρα να συγκλίνουν προς τον άξονα, και με τα δυό αμυτικά χαφ να μάχονται να φτειάξουν παιχνίδι.

Αυτό λοιπόν το είδε κι ο Δέλλας, άφησε το κέντρο μας αμαρκάριστο, μπλόκαρε τον Μάνταλο και τον Μπακασέτα, ενώ εκμεταλλεύτηκε την κακή μέρα των δυό πλάγιων μπακ μας, όπως και του υποτιθέμενου σέντερ φορ. Επίσης πρεσάρησε ψηλά για να βραχυκυκλώσει το κατέβασμα της μπάλας, ενώ έδωσε διαταγή για πολύ τρέξιμο. Δεν είχε άλλα περιθώρια. Ήταν μια λογική αντιμετώπιση της ομάδας μας.

Αυτή ήταν επιφορτισμένη για την δημιουργία, κι αυτή έπρεπε να παίξει. Μπορεί να φαινόταν οτι έπαιζε ποδόσφαιρο κατοχής, αλλά στην ουσία φαινόταν μια τραγική φλυαρία. Εγώ δεν είδα καμία ουσιαστική τελική ή κλασσική ευκαιρία, παρά μόνο στο τελευταίο λεπτό μια μπούρδα κεφαλιά του Πόνσε που ο Κυριακίδης δήθεν την έσωσε, κι αφού ο αντίπαλος είχε προηγηθεί, του είχε ακυρωθεί κανονικό γκολ, κι είχε χάσει και μια τρομερή ευκαιρία όταν βιδώθηκε ολόκληρη η άμυνα μας.

Τι να λέμε τώρα; Παραμύθια; Στο πρώτο ημιχρόνιο, ΑΕΚ δεν υπήρχε στο γήπεδο.  Για τριάντα λεπτά το παιχνίδι ήταν κακό, παρόλο τον ψηλό ρυθμό του, κι όταν άνοιξαν κάποιοι χώροι, ο Παναιτωλικός ήταν πολύ καλύτερος. Και δίκαια κέρδισε το πρώτο μέρος.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με την ίδια εικόνα που είχε τελειώσει το πρώτο. Η ομάδα τα είχε χαμένα και δέχθηκε κι ένα δεύτερο γκολ. Φυσικά είχε γίνει η αλλαγή με την είσοδο του Μπογιέ και η μετατόπιση του θλιβερού Μάνταλου στα δεξιά, αλλά δεν ήταν δυνατόν να φανεί κάτι σε πέντε λεπτά. Ο Ουζουνίδης είχε κάνει το προφανές, αλλά και το αναμενόμενο.Όπως προφανώς δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω με δυό γκολ στην πλάτη όταν κοίταζε το βάθος του ρόστερ, κι έβλεπε Γαλανόπουλο, Γιακουμάκη και Κλωναρίδη για να ανατρέψει την κατάσταση. Έβαλε τον Κλωναρίδη και πήγε να παίξει κάτι, που μάλλον ήταν διαφήμιση οτι ξέρει κι άλλα συστήματα. Διαφήμιση για μελλοντικό εργοδότη.

Η ομάδα μάλλον μπερδεύτηκε περισσότερο, ενώ το πάθος δεν έκανε την εμφάνιση του στο γήπεδο. Ο Δέλλας με τους παίκτες του, κατάπιε την ΑΕΚ. Όχι τόσο πολύ τακτικά – εξ άλλου η ΑΕΚ δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά στα χαφ ή στην επίθεση – αλλά στην διάθεση για την νίκη. Σε κάθε μονομαχία οι παίκτες του αντιπάλου βγαίνανε πιο γρήγορα στην μπάλα, πιο πολλοί ρίχνανε σε παγίδες τους δικούς μας, ενώ στην κυριολεξία στο physical παιχνίδι, δείχνανε μερικά κλικ παραπάνω.

Φάνηκε οτι η ΑΕΚ ξαναμπήκε στο παιχνίδι όταν μείωσε το σκορ. Κατ’ αρχάς ήταν της πλάκας αυτό. Ήταν μια καραμπόλα και το γκολ ήταν άκυρο, χώρια που το έβαλε ο Σιμόες. Σαν τον ήρωα δηλαδή για μια χώρα. Δεν υπάρχει χώρα, που έχει πολλούς ήρωες. Φυσικά δεν είναι του παρόντος, αλλά όπως και να το κάνεις, το πιο δύσκολο πράμα είναι να εξηγήσεις σε μια γυναίκα, τι είναι οφσάιντ. Ε, η δεξιά επόπτρια τα έκανε σήμερα μαντάρα και δόξα τω θεώ σώθηκε αφού μοίρασε τα λάθη της και στους δυό αντιπάλους. Δείχνοντας την ανυπαρξία της γενικά κι οτι μάλλον μπορεί να προσφέρει περισσότερα όταν θα βλέπει λοξά τα πιάτα στην κουζίνα της.

Όμως την ανυπαρξία της έδειξε κύρια η ΑΕΚ σήμερα. Και πλέον το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο, διότι δεν ψάχνεις για χαφ πλέον, αλλά για προπονητή. Είναι φανερό οτι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα κι οτι οι παίκτες δεν ακούν τον Ουζουνίδη. Κύριοι εκφραστές είναι οι Λιβάγια και Μάνταλος. Δεν έχει σημασία πλέον αν είναι σωστοί ή αν θέλουν να καλύψουν τον κώλο τους. Σημασία έχει οτι αυτοί δίνουν τον τόνο και καθοδηγούν και τους άλλους. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Όμως το να παραδεχτούμε οτι τελειώσαμε από το πρωτάθλημα, είναι ευτυχώς. Και δεν έχει σημασία που το είχα γράψει. Ούτε που αναδημοσίευσα το κείμενο για το φονικό στο Αγρίνιο για όσους διαβλέπουν πίσω από τις γραμμές. Διότι όλοι οι δημοσιγράφοι του disinformation, πιθανώς και να γράψουν την αλήθεια. Για μια ομάδα που είναι βαρύτατα άρρωστη, χοντρά εξασθενημένη σε σχέση με πέρσι, κι εντελώς λάθος στημένη. Χωρίς σέντερ φορ, χωρίς εξτρέμ και χωρίς χαφ. Φυσικά και χωρίς στελέχη, αλλά να μην τα  απαξιώνουμε κι όλα, όπως μας είπε και το χοντρογούρουνο.

Οπότε εμείς που είμαστε εμπαθείς, ας μείνουμε με την στενοχώρια μας για την ΑΕΚ. Διότι πραγματικά ήθελα να πέσω έξω και νάναι μέσα ο Δημάτος. Διότι εγώ είμαι Αεκτζής και δεν πληρώνομαι για να λέω μαλακίες. Αλλά δεν βαριέσαι. Εδώ κάνουν πίπες στους τίποτες που φέρανε ευρωπαϊκή τιμωρία και πανηγυρίζουν για την αναστολή, είναι δυνατόν να μπορούν να κάνουν κάποια δουλειά; Να σχεδιάσουν ρόστερ ή να παραιτηθούν λέγοντας την αλήθεια στον εγγυητή;

Στην μίζερη ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, δεν υπάρχουν νέα παρά μόνο οτι ο Ουζουνίδης σάλπισε ανασύνταξη, ένταση για δουλειά και αποφασιστικότητα. Φυσικά αφού όλοι είχαν κάτσει ένα τριήμερο εν όψει του ντέρμπυ με τον Παναιτωλικό. Οπότε έχω την ευκαιρία να αναδημοσιεύσω ένα ακόμα κείμενο, που γράφτηκε με αφορμή ένα φονικό που συνέβη στο Αγρίνιο το 2006. Κάποιοι κυνηγοί μπήκαν σε κάποιο ιδιωτικό χωράφι, κι ο ιδιοκτήτης με τον γιό του, τους ξέκανε. Καλή ανάγνωση. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 2/12/2006. Σήμερα ελπίζουμε να μην έχουμε κι άλλο φονικό την Κυριακή.

                        ΟΠΛΙΖΕΙ ΧΕΡΙ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΘΩΟΥ ΔΗΘΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ….

Μόνο την τσίχλα την άοπλη χτυπάει ο κυνηγός….

————————————————————

ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΝΑ ΑΜΥΝΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ;

—————————————————————-

Με απόλυτο σεβασμό στην μνήμη των νεκρών θα ήθελα να κάνω κάποιες σκέψεις και εγώ.  Μιλάω για το φονικό του Αγρινίου. Πράγματι εξιχνιάστηκε και σίγουρα μιλάμε για μια ακόμη ακραία ανθρώπινη ενέργεια. Και απο εδώ και από εκεί. Πάνε οι κυνηγοί. Nεκροί. Όπως πάει και ο δολοφόνος σαν αυριανός αυτόχειρας ή δολοφονημένος από τους άλλους συγκρατούμενους του στη φυλακή. Το δίκαιο της φυλακής έτσι είναι. Εσύ σκότωσες πέντε, εγώ έναν.  Τι δουλειά έχεις μαζί μου; Είμαι πιο αθώος από εσένα. Είμαι υποπολλαπλάσιο σου. Μέχρι και χάρη μπορεί να ζητήσουν οι άλλοι αν αρχίσουν την απλή αριθμητική.

Ο κτηνοτρόφος που κάθε Κυριακή πήγαινε με την πρώτη καμπάνα στην εκκλησία δολοφόνησε. Έχει κάποιο δίκιο; Όχι βέβαια βάσει σημερινής αστικής ανθρώπινης δικαιοσύνης. Άν είμασταν στην φύση και στην ζούγκλα θα είχε; Μάλλον. Σε ποια κοινωνία ανήκε όμως; Ξέφυγε ποτέ απο τη ζούγκλα; Ή την ζούγκλα διάλεξε για την καθημερινότητα του και το επάγγελμα του; Λιοντάρι είμαι ή έτσι αισθάνομαι, άρα θα κυριαρχήσω στα υπόλοιπα ζώα. Και κυριάρχησε στα πρόβατα και στα γελάδια. Κάνοντας την υπέρβαση στους ανθρώπους, πρώτη φορά συνειδητοποίησε οτι οι άνθρωποι δεν το δέχονται αυτό. Οι σωστοί άνθρωποι βέβαια και οι αποδεχόμενοι και κάποια δίκαια στον διπλανό τους.

Οι κυνηγοί όμως παντού και πάντα θεωρούν ότι το χωράφι του διπλανού τους είναι και δικό τους. Στην επαρχία όμως ο άνθρωπος είναι δεμένος με τη γη του. Και κανονικά και εκεί θα έπρεπε να λειτουργεί το άσυλο το ιδιωτικό, όπως και στα σπίτια μας. Και να μην παραβιάζεται. Αυτοί σίγουρα παρά τις προειδοποιήσεις ή τους καβγάδες με τούς κτηνοτρόφους, βγάλανε την προσωπική αλαζονεία τους, την πιθανή βρισιά τους ή την πιθανή ζωώδη φύση τους.

Και μάλιστα σε έναν άνθρωπο 73 χρονών. Που πιθανώς παρά τις συστάσεις του τον έγραψαν κανονικά. Βασιζόμενοι στην οπλοκατοχή τους και την αριθμητική υπεροπλία τους. Εμφανίζοντας το ομαδικό, δήθεν άτρωτο νταηλίκι τους. Και τα αποτελέσματα γνωστά. Έπεσε το τηλεφώνημα και ήρθε ο γυιος να καθαρίσει. Καθαρά υπερασπιζόμενος την περιουσία του και τον πατέρα του. Εκείνη τη στιγμή μόνο. Γιατί πιθανότατα σαν κυνηγός κι αυτός, τα ίδια να έκανε σε κάποιο χωράφι άλλης ιδιοκτησίας. Και εδώ ακριβώς χάνει πια το όποιο δίκαιο του και το αντίστοιχο ελαφρυντικό του. Όπως κι όταν μίλησε σαν αθώος στα κανάλια.

Έχω και εγώ σπίτι στην επαρχία με αρκετά στρέμματα αγρό γύρω-γύρω.  Επίσης μπόλικα θηράματα κυκλοφορούν μέσα σ’αυτό και αρκετά πετάνε από πάνω του. Πολλές φορές είχα διαπληκτισθεί με κυνηγούς γιατί το θεωρούσαν ωραίο κυνηγότοπο. Λεκτικά βέβαια μόνο. Η κατάσταση όταν πήγε στο απροχώρητο με την συστηματική καταπάτηση τους, με ανάγκασε να λάβω μέτρα. Όχι μόνο γιατί δεν γουστάρω κανέναν στην περιουσία μου μέσα. Κινδυνεύαμε κιόλας σαν παράπλευρες απώλειες μιάς και ήταν και πιωμένοι πολλές φορές. Και εκτός απο τα νόμιμα και απαγορευμένα θηράματα χτυπάγανε και το σπίτι. Επίτηδες; Κατά λάθος; Αδιάφορον για μένα. Προσέλαβα δύο σεκιουριτάδες και πάπαλα το αλισβερίσι με τους ελεύθερους σκοπευτές που πείνασαν για κυνήγι. Βλέπετε το όπλο μου το’χω για σοβαρό λόγο και όχι ψευτονταήδες.

Έχει ελαφρυντικά ο δολοφόνος; Το σύστημα δεν δίνει και δεν δικαιούται να δώσει. Ενώ το Πάσχα σκοτώνοντας εντελώς αθώα και ελεύθερα αρνιά το ρίχνει έξω, όλοι πανηγυρίζουν. Όταν ψαρεύεις το δικαιούσαι. Όταν ρίχνεις μπόμπες σε αμάχους, έχεις εθνικά θέματα. Όταν με γαμάς καθημερινά με την μαλακία σου και την αφροσύνη σου διπλανέ μου τι γίνεται; Δεν κάνεις βέβαια ακριβώς φόνο αλλά το μικρόβιο το διοχετεύεις στην αγορά. Ναι ή οχι;

Τέλος πάντων. Και κυριολεκτικά βέβαια. Τελείωσαν όλοι. Έγινε το έγκλημα και όλα θα πάρουν την πορεία τους. Οι ιατροδικαστές και οι αστυνομικοί τα παράσημα. Οι κηδείες θα γίνουν γάμοι. Οι γυναίκες θα βρουν κάποιον άλλον και τα στατιστικά στοιχεία της εγκληματολογίας πιο πλούσια. Η κοινωνία θα προοδεύσει λοιπόν, δήθεν για να προλάβει το κακό.

Άλλου είναι το θέμα. Εντάξει ο άνθρωπος δεν μπορεί να κυνηγήσει πια χωρίς όπλο. Πρέπει να το’ χει για να σκοτώσει την τσίχλα ή το ορτίκι. Δεν είναι άνθρωπος φυσικός πια. Είναι κυνηγός. Κυνηγός για τον θάνατο και μάλιστα σε καρτέρι για πουλιά. Δήθεν θ’ακούσουμε πάλι για την υπεράσπιση και την ισορροπία του οικοσυστήματος. Και θα βγει και ο πρόεδρος των κυνηγών στα κανάλια για να προλάβει την πιθανή απαγόρευση του κυνηγιού.

Την ζωή του ο κυνηγός πια δεν την κυνηγάει; Ή πιο σωστά δεν την υπερασπίζει; Καλά δεν μπορεί με τα χέρια του. Έχει όπλα και στολές παραλλαγής και βγαίνει σε ομάδες. Πέντε με έναν. Ούτε ο Τσάρλς Μπρόνσον δεν έχει φάει τόσους σε ταινία. Ρωτάω. Ο κυνηγός ενδιαφέρεται μόνο για το θήραμα; Για την ζωή του τίποτα; Δεν ξέρει να αμυνθεί και να κρατήσει τη ζωή του; Μόνο την τσίχλα την άοπλη ξέρει να κυνηγάει; Τόσο καλά χειρίζεται τα όπλα που από άνθρωπος γίνεται ορτύκι;

Και με άνεση και παρανομία οπλίζει και χέρι παιδιού αθώου δεκαεπτά χρονών. Για να το παρασύρει δήθεν στη χαρά της φύσης. Και συνεχώς λούζεται τα αποτελέσματα των ενεργειών του, όπως αυτό το γεγονός. Και που αν τα θηράματα είχαν κοινό νου, πρώτα αυτά θα ήσαν υπέρ της συνέχισης του κυνηγιού. Γιατί στο τέλος δε θα’μενε κυνηγός.

Μεταξύ τους θα εξολοθρεύονταν. Πόσες φορές δεν έχουν σταματήσει στο τσακ; Εγώ όμως που δεν είμαι θήραμα λέω οτι καλύτερα να αφοπλισθούν οι κυνηγοί στους δημόσιους δρόμους. Και στις ιδιωτικές περιουσίες. Είναι επικίνδυνοι. Ας κυνηγάνε μέσα σε δρυμούς μόνο αφού δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς να φάνε κυνήγι. Εύχομαι αυτή η θυσία των αθώων, επιτέλους να συναιτήσει τους επόμενους. Σε σκέψη και αυτοσεβασμό και αυτοσυγκράτηση. Ελπίζω να μην πάει χαμένη και αυτή η ευκαιρία.

ΑΝ ΤΑ ΘΗΡΑΜΑΤΑ ΕΙΧΑΝ ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ, ΘΑ ΗΤΑΝ

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΙΟΥ….

Λόγω της επερχόμενης επετείου, αναδημοσιεύω ένα κείμενο που είχα γράψει – τμήμα μιας τετραλογίας – και δημοσιεύθηκε στις 18/11/2006. Πιστεύω οτι ακόμα είναι επίκαιρο σαν αράδιασμα σκέψεων. Καλή σας ανάγνωση.

ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΕΒΑΣΜΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΠΛΗ ΠΙΤΤΑ ΓΥΡΟ

Δεν ανήκει στον πάντα διχασμένο 

λαό το πολυτεχνείο

————- ——————————————————————-

ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΠΟΡΕΥΘΗΚΑΝ ΤΙΣ ΤΟΤΕ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ 

———————————————————————————-

Ήταν  Παρασκευή βράδυ του 1973. Επειδή ήμουν μόλις 11 χρονών,  η μάνα μου με είχε βάλει για ύπνο. Κάτι μέσα στη νύχτα με ξύπνησε. Ήταν το καζανάκι του μπάνιου που έτρεχε. Το μπάνιο ήταν δίπλα στο δωμάτιο μου και ο θόρυβος του νερού αρκετός να με ενοχλήσει. Όταν λοιπόν σηκώθηκα για να παραπονεθώ, βρήκα όλα τα φώτα του σπιτιού ανοιχτά και το δωμάτιο των γονιών μου άδειο. Κατευθύνθηκα προς το μπαλκόνι του διαμερίσματος  που βρισκόταν σε μια διαγώνια οδό της λεωφόρου Αλεξάνδρας.  Βρήκα  τους  γονείς μου  εκεί να χαζεύουν τα τανκς που κατηφόριζαν προς το πολυτεχνείο,  όπως μου είπαν.  Γινόταν κάτι σαν επανάσταση και η κυβέρνηση θα χρησιμοποιούσε όπλα για να την καταστείλει, συνέχισαν την πληροφόρηση.

Είχε φωτιές σε κάποια σημεία η λεωφόρος. Κοίταξα κάτω. Είδα κάτι τύπους να τρέχουν στο δρόμο και να χτυπάνε κουδούνια πολυκατοικιών. Μια κυρία φώναξε από ένα μπαλκόνι : << Αφήστε μας να κοιμηθούμε επιτέλους>>.  Μια λαχανιασμένη φωνή από το δρόμο ακούστηκε: << Κοιμάσαι μωρή ενώ σκοτώνουν το παιδί σου;>>.

Την άλλη μέρα ο πατέρας μου δεν είχε πάει στο ιατρείο του, πράμα εντυπωσιακό για Σάββατο. Το ιδιαίτερο μαθηματικά που είχα δεν έγινε. Βγήκα στο μπαλκόνι και είδα ένα τανκ αραγμένο στο πιο πάνω στενό. Από μακριά άκουγα στριγγλιές και κάτι σαν στρακαστρούκες που μου είπαν ότι ήταν πυροβολισμοί.

Πέρασαν κάμποσα χρόνια για να μάθω και να συνειδητοποιήσω το τι είχε γίνει εκείνη τη νύχτα σαν αποκορύφωμα μιας εβδομαδιαίας κατάληψης.  Γιορτάζαμε  την επέτειο χωρίς πολλές εξηγήσεις. Ξανακούγαμε την κασέτα με την Δαμανάκη, τους θορύβους, τις αγωνιώδεις κραυγές των τότε αγωνιστών, τα τραγούδια του Θεοδωράκη και το βασικό σύνθημα για ψωμί, παιδεία και ελευθερία. Κάθε χρόνο με πήγαιναν οι γονείς μου στο προσκύνημα της πύλης που είχε πέσει και αφήναμε ένα λουλούδι για τους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες που είχαν αγωνιστεί. Σήμερα πιο μεγάλος  σε ηλικία επαναπροσεγγίζω το θέμα.

Θεωρώ ότι σε εκείνες τις εποχές της αστυνομοκρατίας και των στρατοκρατών, η κατάληψη του πολυτεχνείου από φοιτητές αλλά και άλλους διαμαρτυρόμενους ήταν σπάνια επίδειξη γενναιότητας και θάρρους. Ειδικά όταν οι απλές απειλές των καθεστωτικών έγιναν πράξεις με τα δακρυγόνα και τον στρατό. Ήταν επίσης η έναρξη του χτυπήματος για την αλλαγή του καθεστώτος.  Θάλεγα ότι ήταν το λάβαρο για την πτώση της δικτατορίας και την αφύπνιση ενός λαού που είχε αποδεχτεί την κατάσταση. Μιλάω  για τον λαό βέβαια που δεν είχε συμφέροντα από την τότε κυβέρνηση.

Το μεγαλύτερο ψέμα που έχει λεχθεί ήταν ότι ο λαός ήταν ενωμένος και ήθελε την ντεμέκ αλλαγή του καθεστώτος. Αν υπήρχε τότε ιδιωτική τηλεόραση, θάχαμε τρελαθεί στην ανάλυση του δικαίου ή μη των αιτημάτων και στο τι πρέπει να γίνει για ένα καλύτερο αύριο. Το πιθανότερο δε είναι η στάση του πολυτεχνείου νάχε αποτύχει από την βαριεστημάρα των τηλεθεατών.  Θα γνωρίζαμε όμως σίγουρα ποιοί διαφωνούσαν και ήσαν με την δικτατορία και ποιοι πρόθυμα θα σήκωναν την παντιέρα. Για χρόνια πίστευα ότι ο μόνος  λαικός χουντικός στην Ελλάδα ήταν ο Μαστοράκης  μετά εκείνη  την συνέντευξη  που είχε κάνει τότε στην κρατική τηλεόραση και την μετέπειτα σύλληψη των φοιτητών που τόλμησαν να πάνε.

Το καθεστώς θα άλλαζε ούτως ή άλλως. Ήταν πιά έτσι οι επιταγές των ευρωπαικών συνθηκών που η δικτατορία θα κατέρρεε.  Αποδεικνύεται από το γεγονός της αλλαγής μετά από ένα εξάμηνο χωρίς ιδιαίτερες μάχες αντίστασης αλλά καθαρές πολιτικές ζυμώσεις και πιέσεις πολιτικών φυγάδων σε ντόπια και ξένα κυρίως οικονομικά συμφέροντα.  Όμως το πολυτεχνείο ζει και θα ζει πάντα σαν πράξη κάποιων πολύ συγκεκριμένων αγωνιστών και  μνήμη  κάποιων άλλων που θα νουθετήσουν τα παιδιά τους με κάποιο όραμα για συνεχή ατομική καλυτέρευση.

Το πολυτεχνείο ΔΕΝ ανήκει στον λαό. Ήταν και τότε διχασμένος, όπως εξ άλλου είναι και σήμερα. Σαν άμεσο συμπέρασμα ΔΕΝ ανήκει σε κανένα κόμμα γιατί όλα τα κόμματα είναι λαικά άρα ασυνάρτητα, φαύλα και μόνο για διακανονισμό κάποιας χρηματικής εξουσίας.  Ανήκει μόνο στην προσωπική μαγκιά αυτών που πήγαν και έμειναν εκεί μέσα και κυρίως αυτών ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ με το πνεύμα της αντίστασης σε οτιδήποτε δημιουργεί περιορισμούς αυτονόητων ελευθεριών.  ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ  πια σ’ αυτούς που εμπορεύθηκαν τις τότε ιδέες τους και απόκτησαν κομματική ταυτότητα και χρίσματα περιπλανώμενων υποψηφίων. Επίσης δεν ανήκει στα μικρομάγαζα που στήνονται κάθε χρόνο απ’ έξω και πουλάνε σουβλάκια στους προσκυνητές. Αλλά έτσι είναι ο Έλληνας. Πρέπει τον τόπο σεβασμού να τον κάνει διπλή πίττα γύρο.

Απανωτούς βιασμούς κοριτσιών, αλλά και ιδεών 

Το πνεύμα του συνθήματος του πολυτεχνείου όμως τι απέγινε;  Άντε και ήρθε η ελευθερία, που λέει ο λόγος. Άντε και το ψωμί βγαίνει, έστω και μέσω δανείων.  Η παιδεία;  Που είναι η απόφαση των διδασκομένων για συστηματική δουλειά; Χωρίς την δουλειά πώς θα αποκτηθεί η γνώση που θα μετατρέψει το άδειο μυαλό σε ανοιχτό; Και τέλος πώς χωρίς την γνώση θα οδηγηθούν στην κριτική σκέψη;

Εντάξει άντε και η κατάληψη των σχολείων είναι μια επέκταση του αγώνα του πολυτεχνείου σε μικρότερες ηλικίες. Δεν αρκεί όμως.  Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι μαθητές και κύρια οι γονείς τους. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε θάχουμε απανωτούς βιασμούς όχι μόνο κοριτσιών αλλά και ιδεών στην διάρκεια των κινητοποιήσεων. Και ναι μεν όλοι θ’ασχολούνται με το αν έγινε ή δεν έγινε κάποιος βιασμός σώματος βάσει των επιταγών της τηλεθέασης  , αλλά ΟΛΟΙ ΜΑΣ θάχουμε χάσει το σύνθημα του πολυτεχνείου.

Για την ακρίβεια θάχουμε βιάσει  οι ίδιοι  το πνεύμα του και τους αγωνιστές του και τους αγώνες τους ,είτε είμαστε μέσα στην κατάληψη είτε απ’έξω.  Θάχουμε βιάσει μόνοι μας την πνευματική μας ελευθερία , όπως άλλωστε τα ίδια έκανε και η χούντα  αλλά  δήθεν παρά την θέληση μας. Ή μήπως το θέλαμε;

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΩΜΕΝΟΣ 

ΚΑΙ ΗΘΕΛΕ ΤΗΝ ΝΤΕΜΕΚ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε σήμερα το ρεπορτάζ της ομάδας μας. Πρακτικά, μετά την παράθεση των στατιστικών στοιχείων, υπήρχε εκτενής αναφορά στην γκίνια με τα δοκάρια. Δεν κατάλαβα γιατί αυτά δεν αναφέρθηκαν στα στατιστικά στοιχεία, αλλά ας ξεπεράσω αυτήν την μικρή λεπτομέρεια. Διότι το το ρεπορτάζ μίλαγε για τον εγκλεισμό στα αποδυτήρια προπονητή και παικτών για κανά μισάωρο, και υπέθετε τι θα μπορούσε να έχει συζητηθεί. Φυσικά όταν διαβάζεις ρεπορτάζ, δεν μπορείς να χάνεις τον χρόνο σου σε υποθέσεις αλλά θέλεις να διαβάσεις τι πραγματικά έγινε. Όμως κι αυτό είναι ελληνικό φαινόμενο : Ο ρεπόρτερ χωρίς να είναι παρών, να κάνει ρεπορτάζ και πρακτικά να μην διαβάζεις τίποτα.

Πράγματι λοιπόν έγινε η συζήτηση ή τα μπινελικώματα μεταξύ των υπεύθυνων, και διάβασα το non paper, που βγήκε : Στο χέρι μας είναι να το γυρίσουμε, από εμάς εξαρτάται. Αυτό μου θύμισε κάποια συνέντευξη που είχε δώσει μια γιαγιά πλημμυροπαθής, μετά τις φονικές βροχές στην Μάνδρα. Είχε πει η θεούσα : Ο Θεός μας έσωσε από την θεομηνεία. Θα μπορούσες να πεις οτι έτσι είναι κι εσύ. Εκεί θα σε βοηθούσε ο ρεπόρτερ όμως, αν έκανε την ερώτηση : Γιαγιά, την βροχή ποιός την προκάλεσε; Κι οπότε μου ήρθε κι εμένα η εύγλωττη ερώτηση : Είναι άραγε στα πόδια των παικτών μας η δυνατότης να βάζουν γκολ και να μην σημαδεύουν τα δοκάρια;

Η ΑΕΚ λοιπόν φέτος, εκτός από ομάδα παραγωγής θεάματος, είναι κι ένα κλαμπ που μιλάει αρκετά. Διότι οι ίδιοι υπεύθυνοι μίλησαν και μετά το παιχνίδι με την αλογοτροφή, αλλά μάλλον άκρη δεν βρήκαν. Διότι και στην Γερμανία ήταν της πλάκας, αλλά και προχθές στο ΟΑΚΑ. Οπότε όταν συνεδριάζουν οι υπεύθυνοι για την κατρακύλα και αποτέλεσμα δεν έρχεται, τότε μάλλον ξεφεύγει η κατάσταση από τα αποδυτήρια και πάει κάπου ψηλότερα, όπως εξ άλλου παραδέχθηκε κι ο ίδιος ο Μελισσανίδης. Οπότε δεν καταλαβαίνω εγώ, γιατί να μιλάνε οι ανεύθυνοι όταν υπεύθυνος είναι άλλος. Εκτός αν δεν μιλήσανε για τους εαυτούς τους αλλά για τον εγγυητή, κι εκτός αν έθεσαν τον Ουζουνίδη προ κάποιων ευθυνών του. Δεν ξέρω κάτι βέβαια, αλλά κάνω συνειρμούς αφού το ρεπορτάζ όπως είπαμε είναι απλά για να γεμίζει σελίδες σε κάποια φυλλάδα. Εκτός πάλι αν μίλησαν οτι όλα τα κάνουν τέλεια, αλλά λόγω θεϊκής γκίνιας, δεν είναι κανείς από τους υπάρχοντες στα αποδυτήρια υπεύθυνος, που μάλλον είναι και το πιο πιθανό.

Κι αυτό που γράφω, έχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να συμβαίνει. Πρώτον διότι όταν ένα καράβι βουλιάζει, είναι εύκολο να διώξεις τις ευθύνες από πάνω σου – ο Μελισσανίδης σαφέστατα και δεν το έκανε αυτό -, και να τις ρίξεις στον από πάνω σου, αλλά και δεύτερον διότι υπάρχουν μπόλικα στοιχεία καταγεγραμμένα πλέον, εκτός στατιστικών : Οι αποβολές των Λιβάγια και Λόπεζ, οι μαλακίες του Τσόσιτς με τον Χουλτ, τα τερτίπια του Μάνταλου σε τρία παιχνίδια, και ξανά η προχθεσινή συμπεριφορά του Λιβάγια που ζήταγε την δεύτερη κιτρινη. Άρα ίσως ο Ουζουνίδης να μην μπορεί να διαχειριστεί αυτό το ρόστερ ή όπως το διαχειρίζεται να το κάνει προβλέψιμο ή να το κουράζει υπερβολικά. Ό,τι όμως και να συμβαίνει, δεν είναι δυνατόν οι παίκτες να πουν στον από πάνω, τι τακτική ή τι θέση θέλουν να παίζουν. Οπότε και πάλι η κατάσταση ξεφεύγει και είναι θέμα τεχνικού διευθυντή και γενικού αρχηγού – αν υπάρχουν στην ουσία αυτοί -, και κατόπιν πάλι Μελισσανίδη.

Όμως ο κώνωπας δεν είναι πετρέλαιο για να διυλισθεί. Διότι υπάρχουν και κάποιες σταθερές αλήθειες, γραμμένες κι αυτές από το καλοκαίρι : Δεν υπάρχουν εξτρέμ, δεν υπάρχει σέντερ φορ, δεν υπάρχει δεύτερο ισάξιο αμυντικό χαφ και φυσικά δεν υπάρχουν δυό χαφάρες με προσωπικότητα να κάνουν παιχνίδι από το κέντρο. Οι χαφάρες μας είναι κάτι οκταράκια, που βαφτίζονται δεκαράκια και χρησιμοποιούντο μέχρι πρόσφατα σαν εξτρεμάκια. Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε και την δυσαρέσκεια για ανανέωση του Σιμόες και του Μπακασέτα, κι έχουμε έτοιμο το κλίμα των αποδυτηρίων αλλά και την ποιότητα του γλυκού της ομάδας που κλήθηκε να παίξει σε ανώτερο ποδοσφαιρικό επίπεδο και  να υπερασπιστεί τον περσινό πανδίκαιο τίτλο, αλλά χωρίς ιδιαίτερο βαθος ρόστερ και χωρίς αναβάθμιση της ποιότητας. Οπότε εύκολα καταλήγουμε οτι δεν υπάρχει κουτάκι με σπίρτα μέσα στα άχυρα.

Και είναι κρίμα να συνεδριάζουν κάτι παιδάκια με κοντά παντελονάκια, που έχουν ψηφίσει αρχηγό κάποιον Μάνταλο που τα παράτησε σε τρεις αγώνες, την ώρα που φταίει ο ίδιος ο εγγυητής. Κι οπότε ο ρεπόρτερ, αν φυσικά είναι τέτοιος, μπορεί να πάρει το μαρκούτσι ή το σονοπαραγωγικό στυλό του, και να πάει στον Μελισσανίδη και να του κάνει ερωτήσεις. Αν δεν θέλει ερωτήσεις, ας τον αφήσει να του μιλήσει μόνος του για το πώς θα αντιστραφεί το κλίμα και τι όραμα διαθέτει για φέτος ή και για την επόμενη τριετία. Αν πάλι δεν τολμάει ούτε αυτό, ας πάει να πουλάει ντομάτες στην κεντρική λαχαναγορά, έχοντας κατανοήσει οτι απλά δεν είναι δημοσιογράφος, ή είναι μια άλλη κατηγορία ίδια με τον Δημάτο.

Φυσικά δεν μπορεί κι αυτός, και κάνει το παγόνι. Καλά κάνει και σε καλή μεριά αυτά που παίρνει για να μην μιλάει. Εμείς όμως που δεν τα παίρνουμε, ξέρουμε καλά τι φταίει, και φυσικά είναι κρίμα να κατηγορούμε άμπαλλους απρόσωπους ή παίκτες με τεχνικά χαρακτηριστικά κατώτερα της φανέλας της ΑΕΚ. Και δεν πάω παλιά στον Νικολούδη ή τον Παπαιωάννου, αλλά απλά μένω σε έναν  Τσιάρτα, που ήταν δεκάρι. Οπότε τι μπορεί να λέγανε κάποιοι που δεν έχουν τα προσόντα να κρατήσουν την ομάδα ψηλά, και τι μπορεί να τους έλεγε κι ένας προπονητής, που έχει κολλήσει από την αλογοτροφή σε ένα 4-4-1-1 και δεν το αλλάζει ούτε με την Μπάγιερν αλλά ούτε και με την Χαλκηδόνα; Τι να λύσουν 25 άσχετοι με αυτό το επίπεδο και πώς να φρεσκάρουν την ομάδα όταν οι αναπληρωματικοί είναι ο Γιαννώτας κι ο Αλμπάνης ή ο Κλωναρίδης με τον Γιακουμάκη. Απλά δεν γίνεται να προβληματίζονται οι άσχετοι. Και να μην ψάχνουσι.

Ας ψάχνουσι οι υπεύθυνοι και κύρια ο εγγυητής. Όχι παίκτες. Στελέχη για τις θέσεις της εταιρείας. Ξέφυγε το ποδόσφαιρο μπρε. Ο τελευταίος τροχός της αμάξης είναι οι Μάνταλοι να μιλάνε μεταξύ τους ή οι προπονητές με τα παιδάκια. Άντε διότι βαρεθήκαμε και τους ρεπόρτερ, όπως βαρεθήκαμε να πληρώνουμε διαρκείας και νάμαστε με ποινές αντί για συμβόλαια παικτών ή να μην πηγαίνουμε στο γήπεδο διότι χρειάζονται ακόμα οι οργανωμένοι στρατοί να προσφέρουν άλλοθι στους υπεύθυνους οτι η αποτυχία ήρθε επειδή έλειπε ο δωδέκατος παίκτης. Λες και υπάρχει ο ένατος.

Ενδιαφέρον παιχνίδι σήμερα. Είμαι σίγουρος οτι οι καρέκλες θα το ευχαριστηθούν. Εμείς από την άλλη, θα το δούμε από την τηλεόραση με την προσδοκία ενός καλού παιχνιδιού. Απέναντι σε μια πολύ σοβαρή και αξιόμαχη ομάδα, που πέρσι μας έκανε κηδείες, και στην σκιά των δηλώσεων Μελισσανίδη, που σάλπισε αντεπίθεση επίσημα. Κι άρα όλοι καρτερούμε ποδοσφαιρικές ομορφιές για την συνέχεια, που όμως έχουν σαν προϋπόθεση την νίκη σήμερα. Τα άλλα με τις εκθέσεις της αστυνομίας, και μέχρι να αλλάξει ο ΚΑΠ του χρόνου- αφού καμία εταιρεία δεν θέλει να αλλάξει τον κόσμο της – θα είναι επεισόδια προσεχώς.

Μπροστά λοιπόν σε εξήντα χιλιάδες παθιασμένες καρέκλες, η ομάδα κατέβηκε με 4-4-2 ή 4-4-1-1 αφού ο δεύτερος επιθετικός ήταν ο Μάνταλος, που άφησε έξω αυτόν που κάποιοι θεωρούν σέντερ φορ, και λέγεται Πόνσε. Φυσικά πάντα υπάρχει η ελπίδα να μπει αργότερα, αλλά χονδρικά η ενδεκάδα ήταν λογική. Με τον ένα εξτρέμ που έχουμε και με τα τρία δεκάρια για την οργάνωση.

Στο πρώτο ημιχρόνιο, είδαμε την ΑΕΚ να προσπαθεί να παίξει μπάλα οργανωμένα και τον Ατρόμητο σε μια μαζική άμυνα, που έψαχνε κάποια καλή αντεπίθεση. Το παιχνίδι είχε πολύ αργό ρυθμό, μια τρομερή συμφόρηση στον άξονα που μας θύμισε το παλιό μπουλούκι που παίζαμε στο σχολείο, και στην ουσία τον Ουζουνίδη να έχει εγκλωβιστεί στο σύστημα του Κάναντι.

Αν δεν ήταν ο προπονητής μας ο υπεύθυνος, τότε θα μπορούσαμε να  μιλήσουμε για την αριστερή μαςε πτέρυγα, που δεν προσέφερε τα αναμενόμενα. Τα πάντα γινόντουσαν από τον άξονα ή από την δεξιά πλευρά μας, κύρια με τον Μπακάκη. Η ομάδα όμως τακτικά, είχε υπομονή κι έψαχνε το ποδόσφαιρο κατοχής καθώς και την τελική ορθολογική λύση. Η οποία δεν ήρθε, αφού δυό φορές η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι και άλλη μια ευκαιρία, χάθηκε.

Παράπονα για την προσπάθεια και το τρέξιμο, δεν μπορούμε να έχουμε. Λίγη φαντασία και λίγη τύχη παραπάνω μας έλειψε, ενώ πίσω δεν κινδυνέψαμε καθόλου. Η ομάδα μας έπαιξε σαν αφεντικό, πήρε εμφαντικά το κέντρο και την κατοχή της μπάλας, και κυνήγησε σε αυτό το τουρλουμπούκι το γκολ. Όπως κυνήγησε και την διαιτητική τριάδα, αφού από την αρχή υπήρχε ένας διάχυτος εκνευρισμός και μπόλικες διαμαρτυρίες.

Το δεύτερο ημιχρόνιο υποτίθεται οτι θα καλύτερο. Δυστυχώς τα πράματα γίνανε πολύ χειρότερα, τόσο για εμάς τους θεατές, όσο και για την ομάδα μας. Το θέαμα ήταν επιεικώς απαράδεκτο ως αναφορά τον ρυθμό αλλά και τις δημιουργικές προσπάθειες της ΑΕΚ. Ο αντίπαλος προπονητής εξουδετέρωσε πλήρως την δεξιά πτέρυγα μας, δηλαδή τον τρεχαλητό Μπακάκη, και πλέον ο εγκλωβισμός μας ήταν καθολικός.

Η διπλή ζώνη άμυνας του Ατρόμητου, και η άριστη αμυντική του λειτουργία μπλόκαρε τα πόδια αλλά και το μυαλό των παικτών μας. Σε κάθε επιθετική μας προσπάθεια, βγαίνανε δυό και τρεις παίκτες της αντιπάλου ομάδας πάνω σε κάθε δικό μας, και μοιραία είχαμε αρχίσει να συμβιβαζόμαστε με την μοίρα μας. Μια μοίρα που πήγε να αλλάξει σε μια επέλαση του Λιβάγια και σε ένα ακόμα δοκάρι από κεφαλιά του Μπακασέτα. Άλλες ευκαιρίες δεν θυμάμαι, όπως δεν θυμάμαι και κάποια απειλή πίσω.

Το θέμα όμως δεν είναι τι θυμάμαι εγώ, αλλά τι έγινε στο τέλος. Θες τυχαία, θες δουλεμένα, δεν νομίζω οτι απασχολεί κανέναν. Η ΑΕΚ έφαγε δυό γκολ, κι έχασε τα αυγά και τα καλάθια. Και μπορεί να ήταν το αφεντικό του αγώνα, αλλά η κατοχή της ήταν ανούσια, μαζί με την φλυαρία της στην δημιουργία. Διότι μπορεί ο Ατρόμητος να έπαιξε σαν το ποντίκι, αλλά σίγουρα και η κούραση μας φανερώθηκε στο τέλος, ενώ όσο πέρναγε και η ώρα, ο εκνευρισμός άρχισε να μπαίνει πολύ γερά στα πνευμόνια των αθλητών μας.

Ένας εκνευρισμός και μια κούραση, που προσπάθησε να τα διορθώσει ο προπονητής μας κάνοντας τρεις σωστές αλλαγές κι επαναφέροντας στην ουσία το κλασσικό στήσιμο μας. Όμως δεν προσέφεραν τίποτα αυτές ή μάλλον προσέφεραν την γνώση οτι η ΑΕΚ είναι εκτός πρωταθλήματος και με την βούλα, κι άρα δεν χρειάζονται κι άλλα πράματα για να θεωρηθεί αποτυχημένος ο Μελισσανίδης εφέτος, βάσει των δηλώσεων του. Αλλά έτσι είναι. Με πορδές δεν βάφονται αυγά.

Φυσικά, σύμφωνα με τις συμβουλές των εντεταλμένων για το disinformation μας, δηλαδή Δημάτους και λοιπούς μπαλαδοπατέρες, δεν θα απαξιώσουμε τίποτα, ούτε και θα ισοπεδώσουμε τους παίκτες. Εμείς απλά θα πούμε οτι λείπουν παίκτες προσωπικότητες, δυό χαφάρες, δυό εξτρέμ και φυσικά κι ένας σέντερ φορ. Δηλαδή θα πούμε αυτά που λέμε από το καλοκαίρι, όταν οι επαγγελματίες βλέπουν τεράστιο βάθος στο ρόστερ, βλέπουν τον Πόνσε σέντερ φορ και βλέπουν και τανκ τον Μπογιέ. Εμείς λοιπόν, που δεν τα βλέπαμε έτσι, είδαμε σήμερα τον Ατρόμητο να παίρνει μια δικαιότατη νίκη βάσει σχεδιασμένης τακτικής. Όπως είδαμε βέβαια και την βαθμολογία.

Ο Μαρίνος έπαθε Μανόλο για να γλιτώσει τη συντριβή και τα κατάφερε.
Οι παίκτες υπηρέτησαν σωστά ενα αμυντικό σχήμα που είχαν μάθει από πέρυσι με αποτέλεσμα μια αξιοπρεπή ήττα που δεν δημιουργεί παρενέργειες ενόψει Ατρομήτου.
Έτσι κι αλλιώς απ’τις 31 Αυγούστου το CL πέρασε σε δεύτερη μοίρα (μπορεί και τρίτη).
Πήραμε το μπαγιόκο, το βάλαμε μαξιλάρι (για το γήπεδο βρε πονηροί..) και πάμε όπως είμαστε και ο,τι βγεί.
Μ’αυτή τη λογική δεν αγωνίστηκε ο Μπογέ βασικός για να τον έχει φρέσκο την Κυριακή αφού οι Λιβάγιες και οι Μάνταλοι μυρίζουν μπαγιατίλα (και οχι μόνο).

Ο Άλεφ καλός αλλά στα αριστερά έχασε τη μισή δυναμική του, ο Μπάρκας μας έσωσε απο συντριβή και ο Χούλτ μέχρι στιγμής είναι ο πιο φορμαρισμένος παίκτης της ομάδας. Είναι παίκτης του 7, θα σου παίξει για 6-7. Ποτέ λιγότερο. Κλασσικός Σουηδός.
Το μπέναλτ μάλλον χρησίμευσε ως άλλοθι αφού και χωρίς αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουμε κάτι από ένα παιχνίδι στο οποίο κατεβήκαμε για να χάσουμε με όσο το δυνατόν μικρότερο σκορ.
Πάντως μπορεί να ήταν αυστηρό αλλά το μπέναλτ ήταν κανονικό. Σε παλιότερη περίπτωση για τράβηγμα στο Λαμπρόπουλο φωνάζαμε γιατί δεν είχε καταλογιστεί.
Αρα πώς εκείνο ήταν και το χτεσινό δεν ήταν, τη στιγμή που ο Τσόσιτς είχε προειδοποιηθεί αλλά συνέχισε να τραβάει το Λεβαντόφσκι? άλλο που δεν ήθελε και αυτός φυσικά..
Στο δεύτερο γκολ μαρκάρουν με τα μάτια ο Τσόσιτς με τον Τσιγκρίνσκι ο οποίος δεν θυμίζει πιά ποδοσφαιριστή.

Για το Μάνταλο κάθε αναφορά περιττεύει πλέον. Εφόσον ο προπονητής φοβάται να τον αφήσει πάγκο αν η “αδυναμία” του προέδρου είχε λίγη αξιοπρέπεια θα το ζητούσε μόνος του.
Σκέφτόμουν λοιπόν.. Αφού ο αφεντικός ξέρει τόση μπάλα πώς είναι δυνατόν να ανανέωσε το συμβόλαιο του Τζίζους που το καλοκαίρι του 2019 θα μας χαιρετούσε? Για τις γεμάτες και αξιόπιστες χρονιές που έκανε? Για την σταθερή του απόδοση που δε στρίβει και είναι αλύγιστος λες και κατάπιε μπάρα στριπτιτζάδικου?

Όπως έδωσε μισό εκατομμύριο στον Αλμέιδα που ήρθε να υπογράψει και ζύγιζε 110 κιλά θα μου πεί κάποιος..ή όπως υπέγραψε κάποιον Αστρίτ και κάποιο Μοράν με κλειστό συμβόλαιο 3,5 χρόνων.
Είναι σαφές οτι δε μπορεί να έχει μάτια παντού ο Μελισσανίδης.. τόσο κόσμο πληρώνει για αυτές τις δουλειές.
Δηλαδή τους διευθυντές των εταιρειών του όταν κάνουν στραβές και τον ζημιώνουν τους κρατάει ή τους στέλνει από κει που ήρθαν?

Ενα περίεργο πράμα ρε παιδί μου.. για κάποιες περιπτώσεις τσιγκουνευόμαστε και τα 10 χιλιάρικα ενω σε άλλες τα πετάμε στον κουβά. Στα δυο άκρα, μέση κατάσταση δεν υπάρχει.
Την Κυριακή έχουμε το δεύτερο κεκλεισμένων που έτσι όπως τα κάναμε παίρνει χαρακτήρα τελικού.
Αμα δεν κερδίσουμε θ’αρχίσουν να τρίζουν καρέκλες αφού βγαίνεις και τυπικά εκτός κούρσας πρωταθλήματος.
Οχι πως τώρα με 6 βαθμούς διαφορά είμαστε “μέσα”, αλλά αμα πας στους 8 αντίο ζωή. Και τρένο να πας στη συνέχεια, δεν θα κάνουν οι άλλοι απο 3-4 γκέλες σε μισή σεζόν.
(Ασε που ούτε εσυ θα πας τρένο..)

Κοίτα τώρα να δεις παιχνίδι. Που εξετάζεις τα ατού των αντιπάλων, μπας και τα κάνεις δικά σου : Έχει ντέρμπυ την Κυριακή ο αντίπαλος, λες κι εσύ δεν έχεις. Έχει απουσίες ο αντίπαλος, λες κι εσύ είσαι, ακόμα και μ’ αυτούς που λείπουν, πλήρης. Τέσσερις παλιοί παίκτες του αντίπαλου, θέλουν να φάνε τον προπονητή αλλά ταυτόχρονα η Μπάγιερν είναι και πληγωμένη λόγω της πρόσφατης ισοπαλίας της. Άρα είναι μπερδεμένη, ενώ η ΑΕΚ είναι ξεκαθαρισμένη μην ξέροντας ούτε ανήμερα του αγώνα, με τί σύστημα να κατέβει. Οπότε το παιχνίδι χαρακτηρίζεται σαν ματς με αύριο. Σαν ματς χωρίς αύριο συνήθως,  ονομάζονται οι αγώνες που πρέπει πάσει θυσία να κερδίσεις.

Η ομάδα κατέβηκε σαν πέρσι περίπου. 5-4-1 – μην γελιέστε με την θέση του Μάνταλου -, δηλαδή φούλ άμυνα για την αποφυγή ενδεχόμενης συντριβής, με σύστημα αδούλευτο αλλά στηριζόμενο πάντα στο πιθανό κι επιθυμητό μπουλούκι στον άξονα, και κόντρα σε όσα είπε πάλι σήμερα ο αγαπητός Κώστας, που ήθελε την ομάδα να παίξει σαν την Αθήνα. Φυσικά ο προπονητής μας δεν τον άκουσε και του χάλασε την μανέστρα, αλλά κι αυτός τι να κάνει; Είπε την μαλακία για την ανερχόμενη δύναμη της Ευρώπης, και τώρα ψάχνει κι αυτός να σώσει την θέση του, ειδικά αν δεν πάρει τον Ατρόμητο.

To πρώτο μέρος ήταν μια έκπληξη. Η ΑΕΚ στάθηκε πολύ καλά σε όσο γήπεδο θεώρησε οτι της αντιστοιχεί, κι είχε μια αξιοθαύμαστη ψύχραιμη και με σοβαρή αλληλοκάλυψη, αμυντική λειτουργία. Φυσικά κι η Μπάγιερν ήταν ράθυμη, αλλά αυτό πουθενά δεν αλλοιώνει τα τρεξίματα της ομάδας μας. Η μπάλα κρατήθηκε μακριά από το τέρμα, ο ρυθμός πάγωσε όπου ήταν απαραίτητο, ενώ δειλά βγήκαν και κανά δυό αντεπιθέσεις που θα μπορούσαν να ήταν κι απειλητικές, αν τα δεδομένα ήταν άλλα. Όταν δεν έχεις οργανωτή και σέντερ φορ, τι να ψάξεις τώρα;

Να ψάξεις να βρεις από την μια, και να ψάξεις να γίνεις πιο ανταγωνιστικός μέσα στο γήπεδο όταν σου δίνεται μια καλή ευκαιρία. Με κατοχή μπάλας σχεδόν κομμένη και με μια λαμπρή εμφάνιση των περισσότερων αμυντικών. Άλεφ, Σιμόες και Λαμπρόπουλος στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, και θα μπορούσα να πω και το ίδιο για τον Τσόσιτς, αν δεν του είχε καταλογιστεί ένα ανύπαρκτο πέναλτυ. Όπως και να έχει αυτός το χρεώνεται. Όπως χρεωθήκαμε εμείς σαν θεατές, ένα πολύ κακό παιχνίδι, που η Μπάγιερν έδειχνε το κακό της φεγγάρι τελευταία, και η ΑΕΚ την αγωνία της να μην συντριβεί. Κι έχοντας πλέον και το άλλοθι οτι αδικήθηκε. Όχι οτι έπαιξε μπάλα δημιουργική, αλλά να μην τρελαθούμε κιόλας. Τέτοιο πέναλτυ σε αυτό το επίπεδο, μόνο στημένος το δίνει.

Στο δεύτερο μέρος, περίμενα να κινηθούμε λίγο παραπάνω. Άγχος δεν υπήρχε πλέον για κανέναν από τους δυό αντιπάλους και θα μπορούσε το θέαμα να ανεβεί λίγο. Και πράγματι ανέβηκε. Είδαμε κάτι πιο ενδιαφέρον από το πρώτο μέρος. Κύρια από τον αντίπαλο, αφού με αξαίρεση το πρώτο πεντάλεπτο, δεν θυμάμαι την ΑΕΚ να περνάει την σέντρα. Κι αν είμαι υπερβολικός, ας πω οτι δεν θυμάμαι καμία τελική, κανένα μακρινό σουτ, καμία σέντρα και καμία απόκρουση του Νοϊερ.

Όπως δεν θυμάμαι τι ακριβώς γύρευε στο γήπεδο ο Μάνταλος. Διότι σε όλη αυτήν την μαζική άμυνα του δεύτερου μέρους, όλοι είχαν έναν ρόλο. Μέχρι κι ο καημένος ο Πόνσε που του είπαν να παριστάνει τον σέντερ φορ, κι όχι μόνο σήμερα. Έτρεξε, πάλεψε, μόχθησε. Βοήθησε πολύ και περίμενε πολύ. Κάποιον να του δώσει μια πάσα. Δηλαδή τον αρχηγό του. Φευ. Το παιδί απλά δεν μπορεί. Όταν είσαι αδυναμία του εγγυητή, ίσως αυτός ο έρωτας σε καθηλώνει. Κάτι που δεν καθηλώνει βέβαια το χοιρογούρουνο, που αναζητά καινούργιες κορυφές, χωρίς να έχει πατήσει την πεδιάδα. Η χοληστερίνη παιδιά, δεν ακουμπάει μόνο τα καρδιακά αγγεία. Ίδια επίπτωση έχει και στα εγκεφαλικά.

Εν πάσει περιπτώσει, η ομάδα αμύνθηκε υπέρ βωμών κι εστιών. Διακρίθηκαν όλοι σε ένα απονεννοημένο τρέξιμο, πρόταξαν τα στήθη τους, ανέδειξαν τον Μπάρκα μοναδικό διασωθέντα στο δεύτερο μέρος, και κατώρθωσαν να φάνε μόνο ένα γκολ, και να αναγκάσουν την Μπάγιερν να κάνει ένα under, παρά τις δέκα τελικές που είχε. Χωρίς κάποιο κόπο εκ μέρους της. Φυσικά παραδέχομαι αυτά που θα διαβάσω αύριο : η ΑΕΚ γεμίζει εμπειρίες, που της φανούν πολύ χρήσιμες κάποτε. Στα αποδυτήρια, στις διηγήσεις των ηρωικών φιλάθλων που πήγαν σήμερα, στο ρεκόρ που πάμε να γράψουμε ίσως με μηδέν βαθμούς.

Φυσικά κι ο προπονητής προσπάθησε. Ο Μοράν που δεν υπολογιζόταν προ καιρού, έπαιξε στην διοργάνωση. Ο Μπογιέ ξαναέπαιξε δεξιά. Όταν βγήκε ο Μάνταλος, δεν κατάλαβα ποιός θα οργάνωνε το παιχνίδι, που λέει ο λόγος. Ένας λόγος πραγματικά θλιβερός για τους κανονικούς υποστηρικτές της ομάδας.  Μια θλιβερή ομάδα, ένα θλιβερό στήσιμο, και μια αστεία προσπάθεια αλα Μανόλο, να μην συντριβούμε και να δώσουμε τα εύσχημα σε κάτι δρομείς.

υγ. Πλέον ο Τσόσιτς – που είπα κάποια καλά λόγια – οφείλει να τιμωρηθεί με διακοπή συμβολαίου. Κι ο Ουζουνίδης, αν παραμείνει, οφείλει να στηριχτεί κάπως παραπάνω απο τους ουισκάκηδες παίκτες – ξέρουμε καλά ποιοί είναι αυτοί – και παράγοντες, που γλεντάνε μαζί τους κι έχουν γκρεμίσει κάθε έννοια ιεραρχίας εκεί μέσα.